„ZABAWA W POGODĘ”

Muzyka ilustruje pogodny, słoneczny dzień. Dzieci „wyrażają się w ruchu”, tak jak chcą i potrafią. Atmosfera niewymuszonej dyscypliny i nastrój radości podczas tego ekspresyjnego tańca pozwala osobom „dynamicznym” (nadpobudliwym) na ruchowe wyżycie się, a tym „zamkniętym w sobie” - na pokonanie nieśmiałości, natomiast jednym i drugim - na rozwijanie wiary w siebie i odwagi w poszukiwaniu własnych form i własnej estetyki ruchu.

Gdy muzyka naśladuje spadające krople deszczu (efekty akustyczne z instrumentu elektronicznego), najpierw słabego, potem przybierającego na sile - sugeruje kontrole czynności i kieruje reakcjami maluchów. Spacerujące dzieci ilustrują gestami otwieranie parasola, trzymanie go nad głową, chodzenie miedzy kałużami (na stoliku leżą rekwizyty: pałeczki gimnastyczne - parasole, krążki - trzymane nad głową wyobrażają kapelusze). Gdy deszcz przechodzi w burzę (efekty wyładowań atmosferycznych „grzmoty”) wszyscy chowają się „pod dach”, tj. stają przy ścianie, przywierając do niej plecami, tak, „aby żadna kropla deszczu nie spadła na głowę”. Czekają, aż burza się skończy, by znowu w słabym deszczu spacerować pod parasolami, przechodząc do radości wywołanej ładną, słoneczną pogodą.

Tyle samo zadowolenia i satysfakcji z własnej aktywności daje „Zabawa w wycieczkę pociągiem do lasu”.

---