3.(1)Krzywa ramion stateczności dynamicznej
Wychodzimy z równania kołysań bocznych
gdzie
prędkość kątowa
W*l(Φ) - moment prostujący
W*lw(Φ)- moment wywracający
Ix masowy moment bezwładności względem X
=V kΦ - wsp. masy wody towarzyszącej
MR opór jaki stawia woda na poruszający się statek
Kąt przechyłu dynamicznego to kąt, przy którym pole pod krzywa ramion prostujących jest równe polu pod ramieniem wywracającym.
Tworząc krzywa całkową krzywej ramion prostujących otrzymujemy krzywą stateczności dynamicznej L D , która jest podstawą do okr. przechyłów dynamicznych i okr. Max. dop. momentu wywracającego, który nie przewróci statku.
Moment wywracający i krytyczny nie zalezą od kąta przechyłu .
Kąt ΦD jest dynamicznym kątem przechyłu, wywołanym przez dynamicznie działający moment wywracający , którego miara jest ramię wywracające LW.
Krzywa stateczności dynamicznej jest trzecim elementem (oprócz wys. Metacentrycznej i przebiegu krzywej ramion prostujących), która jest podstawa do oceny stateczności statku.
Dla W,G, ZG const
Moment przechylający:
dane:
pole bocznego nawiewu
Vr- predkośc wiatru względnego na wys. Środka pow. Bocznego nawiewu
ZA - rządna środka pow. bocznego nawiewu
ZS - rzśdna srodka pow. zanurzonej części wzdłużnicy zerowej
Wsp. momentu przechylającego
Ciśnienie wiatru
Moment przechylający
MHW = pw*ZA*A
Gdzie pw zależy przede wszystkim od od ZA
Moment przechylający od wiatru uzyskuje maksymalne wartości dla kątów przechyłu
Φ= 0 - 10o
Maksymalny dynamiczny kąt przy jakim statek jeszcze wróci do równowagi gdy moment prostujący przestanie działać gdy Φ>Φmax i Lw>L