3.(1)Krzywa ramion stateczności dynamicznej

Wychodzimy z równania kołysań bocznych

gdzie

prędkość kątowa

W*l(Φ) - moment prostujący

W*lw(Φ)- moment wywracający

Ix masowy moment bezwładności względem X

=V kΦ - wsp. masy wody towarzyszącej

M_R opór jaki stawia woda na poruszający się statek

Kąt przechyłu dynamicznego to kąt, przy którym pole pod krzywa ramion prostujących jest równe polu pod ramieniem wywracającym.

Tworząc krzywa całkową krzywej ramion prostujących otrzymujemy krzywą stateczności dynamicznej L _{D ,} która jest podstawą do okr. przechyłów dynamicznych i okr. Max. dop. momentu wywracającego, który nie przewróci statku.

Moment wywracający i krytyczny nie zalezą od kąta przechyłu .

Kąt Φ_D jest dynamicznym kątem przechyłu_, wywołanym przez dynamicznie działający moment wywracający , którego miara jest ramię wywracające L_W.

Krzywa stateczności dynamicznej jest trzecim elementem (oprócz wys. Metacentrycznej i przebiegu krzywej ramion prostujących), która jest podstawa do oceny stateczności statku.

Dla W,G, ZG const

Moment przechylający:

dane:

1. pole bocznego nawiewu

Vr- predkośc wiatru względnego na wys. Środka pow. Bocznego nawiewu

Z_A - rządna środka pow. bocznego nawiewu

Z_S - rzśdna srodka pow. zanurzonej części wzdłużnicy zerowej

Wsp. momentu przechylającego

Ciśnienie wiatru

Moment przechylający

M_HW = pw*Z_A*A

Gdzie pw zależy przede wszystkim od od Z_A

Moment przechylający od wiatru uzyskuje maksymalne wartości dla kątów przechyłu

Φ= 0 - 10^o

Maksymalny dynamiczny kąt przy jakim statek jeszcze wróci do równowagi gdy moment prostujący przestanie działać gdy Φ>Φ_max i Lw>L

---