1. Na czym polega metoda South blot?
(DNA-DNA) - hybrydyzacja DNA w celu identyfikacji okre艣lonego fragmentu DNA.
Etapy :
1. Izolacja i oczyszczanie DNA z kom贸rek lub tkanek.
2. Trawienie DNA odpowiednimi restryktazami.
3. Rozdzia艂 elektroforetyczny fragment贸w DNA wed艂ug wielko艣ci i ich denaturacja in situ. Po rozdziale na 偶elu DNA zostaje zdenaturowany pod wp艂ywem NaOH a nast臋pnie poddaje si臋 go dzia艂aniu roztworu neutralizuj膮cego o pH 7,4.
4. Przeniesienie fragment贸w DNA z 偶elu na filtr nitrocelulozowy lub nylonowy z zachowaniem ich charakterystycznego rozmieszczenia.
5.Hybrydyzacja z sond膮.
a. Prehybrydyzacja - polega na moczeniu filtru w odpowiednim roztworze , kt贸rego sk艂adniki blokuj膮 miejsca mog膮ce zwi膮za膰 kwasy nukleinowe na filtrze.
b. W艂a艣ciwa hybrydyzacja - w tym w艂a艣nie etapie wyznakowana sonda wi膮偶e si臋 z unieruchomionymi na filtrze kwasami nukleinowymi.
c. P艂ukanie filtru - pozwala na usuni臋cie niezhybrydyzowanej sondy co jest warunkiem specyficznego obrazu hybrydyzacji.
6. Ustalenie po艂o偶enia fragment贸w , do kt贸rych zhybrydyzowa艂a sonda z u偶yciem autoradiografii , reakcji barwnych lub fluorescencji.
2. Czym zajmuje si臋 biotechnologia bia艂a ?Bia艂a - biotechnologia przemys艂owa wykorzystuj膮ca systemy biologiczne w produkcji przemys艂owej i ochronie 艣rodowiska. Opiera si臋 ona na biokatalizie i bioprocesach.
3. Co to jest T-DNA i opiny ?
T-DNA (transformuj膮cy DNA) - fragment DNA z plazmidu Ti Agrobacterium tumefaciens z艂o偶ony z sekwencji lewa sekwencja zawiera geny niezb臋dne do formowania tumoru w prawej cz臋艣ci tej sekwencji wyst臋puj膮 geny odpowiedzialne za syntez臋 opin.
Opiny - rzadko spotykane w przyrodzie, drobnocz膮steczkowe zwi膮zki organiczne. Zwi膮zki te to pochodne metabolit贸w powszechnie wyst臋puj膮cych w kom贸rkach ro艣linnych. Najcz臋艣ciej syntetyzowane s膮 one z aminokwas贸w (g艂贸wnie argininy, jak na przyk艂ad oktopina lub nopalina). Opiny s膮 dla kom贸rek ro艣linnych zupe艂nie bezu偶yteczne. Stanowi膮 natomiast po偶ywienie bakterii kolonizuj膮cych zaatakowan膮 tkank臋.
4. Do czego jest u偶ywany np. fosforan wapnia
Klonowanie zarodk贸w metod膮 izolacji blastomer贸w polega na usuni臋ciu os艂onki przejrzystej zarodka, gdy wyst臋puje on w stadium 4-kom贸rkowym ? sk艂ada si臋 z 4 blastomer贸w (wykorzystywane te偶 s膮 czasami zarodki sk艂adaj膮ce si臋 z 2, lub 8 blastomer贸w). Nast臋pnie umieszcza si臋 go w po偶ywce pozbawionej jon贸w magnezu i wapnia, co powoduje os艂abienie po艂膮cze艅 pomi臋dzy blastomerami i rozdzielenie si臋 ich. Rozdzielone blastomery hoduje si臋 w warunkach in vitro do momentu uzyskania przez nie stadium moruli lub blastocysty. Nast臋pnie wszczepia si臋 je do macicy samicy-biorcy. Klonowanie t膮 metod臋 jest jednak ma艂o skuteczne. Jest to metoda laboratoryjna.
5. PCR - (ang. polymerase chain reaction) 艂a艅cuchowa reakcja polimerazy to reakcja s艂u偶膮ca do amplifikacji (namno偶enia) wybranego fragmentu DNA in vitro. Jedn膮 z odmian tej techniki jest tzw. in situ PCR, pozwalaj膮cy przeprowadzi膰 reakcj臋 PCR wewn膮trz kom贸rki. Reakcja, kt贸ra jest prowadzona w termocyklerach, wymaga: termostabilnej polimerazy DNA (np. polimerazy Taq), wolnych tr贸jfosforan贸w nukleotyd贸w, jon贸w Mg2+ oraz primer贸w.
Primery (startery) s膮 kr贸tkimi (zazwyczaj 18-24 nukleotyd贸w d艂ugo艣ci), jednoniciowymi fragmentami DNA, kt贸re 艂膮cz膮 si臋 z komplementarnym fragmentem DNA i umo偶liwiaj膮 polimerazie DNA rozpocz臋cie reakcji.
Pierwszym etapem reakcji jest denaturacja podw贸jnej helisy DNA, kt贸ra zachodzi w temperaturze ok. 95藲C. Nast臋pnie temperatura jest obni偶ana do ok. 50藲C, co umo偶liwia po艂膮czenie si臋 primer贸w z komplementarnymi sekwencjami. W ko艅cu, temperatura jest podnoszona do ok. 72藲C i rozpoczyna si臋 reakcja polimeryzacji, w wyniku kt贸rej powielany jest fragment zawarty pomi臋dzy dwoma primerami. Ta sekwencja cykli jest powtarzana wiele razy, w zale偶no艣ci od ilo艣ci materia艂u, kt贸ry chce si臋 uzyska膰.
6. Hybrydyzacja metod膮 Southerna (ang. Southern blotting, Southern blot) to metoda stosowana w biologii molekularnej, s艂u偶膮ca wykrywaniu okre艣lonych fragment贸w DNA . Jej nazwa pochodzi od nazwiska Edwin M. Southern, kt贸ry j膮 opisa艂 i przedstawi艂 w roku 1975.
7. Hybrydyzacja northern (ang. northern blotting) to metoda stosowana w biologii molekularnej, s艂u偶膮ca detekcji kwas贸w rybonukleinowych (RNA). Najcz臋艣ciej stosuje si臋 j膮 do wykrywania mRNA gen贸w ulegaj膮cych transkrypcji w kom贸rce.
8. Co oznaczaja skr贸ty EcoRI, Taq, Taq1?
EcoRI enzym pochodz膮cy ze szczepu E.coli RY13 rozpoznaje sze艣cionukleotydow膮 sekwencj臋, przecinaj膮c obie nici DNA tak, 偶e powstaj膮 tzw. "lepkie ko艅ce" (ang. sticky ends) w postaci jednoniciowych czteronukleotydowych ko艅c贸w 5'
Taq Polimeraza - Do otrzymywania tego enzymu s艂u偶膮 bakterie Thermus aquaticus lub rekombinant innej bakterii, czyli E. coli.
Enzym ten w budowie zbli偶ony i funkcjonalnie podobny do polimerazy DNA I z E.coli. Specyficzna w艂a艣ciwo艣膰 to; termostabilno艣膰 w zakresie temperatur od 37掳C do 94掳C (optimum dzia艂ania przy 80掳C). Jako polimeraza DNA 5'->3' wymagaj膮ca do aktywno艣ci matrycy ssDNA oraz primera DNA lub RNA z ko艅cem 3'-OH. (PCR)
Taq1 - enzym do aktywacji potrzebuje temp 65掳C
9. Przedstaw drog臋 od odkrycia biotechnologicznego do wprowadzenia go do przemys艂u biotechnologicznego
Odkrycie ->wyb贸r sekwencji -> wyb贸r „drogi”- sposobu realizacji -> opracowanie receptury -> rozszerzenie procesu na skale do艣wiadczaln膮 ->produkcja pr贸bna-> zapewnienie zgodno艣ci z przepisami -> wyb贸r zak艂adu produkcyjnego -> powiekszenie procesu produkcyjnego na skale przemys艂ow膮. Transfer technologi -> produkcja przemys艂owa -> produkt
10. Metody wprowadzania DNA do kom贸rki zwierz臋cej
1. w postaci fosforanu wapnia do linii kom贸rkowych
2. metoda z zastosowaniem polikation贸w (Polibren), jonitowanego dekstranu,
3. metoda elektroporacji
4. za pomoca liposom贸w
5. mikroinekcja
6. metoda wstrzeliwania
11. Czy organizm 偶ywy mo偶na opatentowa膰 ?
Nie Patenty powinny dotyczy膰 tylko wynalazk贸w, nie za艣 odkry膰. 呕yj膮ce obecnie organizmy - ro艣liny, zwierz臋ta oraz ich geny nie s膮 niczyim wynalazkiem i z tego wzgl臋du nie powinny podlega膰 patentowaniu i znajdowa膰 si臋 pod prywatn膮 kontrol膮.
Tak, Patentowanie 偶ywych organizm贸w do niedawna nie by艂o mo偶liwe, poniewa偶 uwa偶ano je za cz臋艣膰 natury, a zatem byty nie podlegaj膮ce patentowaniu. Sytuacja ta uleg艂a jednak zmianie w 1980 roku, gdy w sprawie Diamonda przeciw Chakrabarty'emu Federalny S膮d Najwy偶szy Stan贸w Zjednoczonych wyda艂 bezprecedensowy wyrok, m贸wi膮cy o tym, 偶e mo偶na opatentowa膰 偶ywy organizm - bakteri臋 zdoln膮 trawi膰 olej.
12. Czy plazmid integruje si臋 z DNA gospodarza ?
Tak, Agrobacterium tumefaciens wywo艂uj膮 chorob臋 nowotworow膮 zainfekowanych ro艣lin przekazuj膮c do kom贸rki ro艣linnej du偶y plazmid(Ti). Cz臋艣膰 pzamidu warunkuj膮ca choroby ulega integracji z chromosomowym DNA ro艣liny(T-DNA).
13. Cykl lizogenny i lityczny
Cykl lizogenny, cykl lizogeniczny (biogenny) inaczej lizogenia - odmiana replikacji wirus贸w, polegaj膮ca na wnikaniu materia艂u genetycznego wirusa do kom贸rki gospodarza i jego replikacji wraz z DNA gospodarza, kt贸ra nie prowadzi do 艣mierci (lizy) kom贸rki.
Pierwszym etapem cyklu lizogennego jest, podobnie jak w cyklu litycznym, wnikni臋cie materia艂u genetycznego wirusa do kom贸rki gospodarza. Nast臋pnie wirusowy DNA integruje do genomu gospodarza. W przypadku wirus贸w, kt贸rych materia艂em genetycznym jest RNA, RNA musi najpierw zosta膰 przepisane na DNA w procesie odwrotnej transkrypcji. Wirus w genomie gospodarza nazywany jest prowirusem, w przypadku bakteriofag贸w m贸wi si臋 o profagu. Materia艂 genetyczny wirusa jest namna偶any podczas replikacji genomu kom贸rki i przekazywany do kom贸rek potomnych
Cykl lityczny - cykl 偶yciowy bakteriofaga polegaj膮cy na zaka偶eniu bakterii, produkcji nowych cz膮stek fagowych, rozpadzie bakterii i uwolnieniu nowych bakteriofag贸w.
Pierwszym etapem (adsorpcji) jest przyczepienie si臋 bakteriofaga do 艣ciany kom贸rkowej bakterii. Aby przedosta膰 si臋 przez 艣cian臋 kom贸rkow膮 wirusy wykorzystuj膮 receptory obecne na powierzchni kom贸rki albo za pomoc膮 swoich bia艂ek przebijaj膮 艣cian臋 kom贸rkow膮. Nast臋pny etap to penetracja - kapsyd pozostaje na zewn膮trz, a materia艂 genetyczny wirusa jest wstrzykiwany do cytoplazmy gospodarza, gdzie wykorzystuje maszyneri臋 kom贸rkow膮 do produkcji nowych cz膮steczek wirusa. W przypadku wirus贸w DNA ich DNA jest przepisywane na RNA, a nast臋pnie na jego matrycy powstaj膮 bia艂ka. Jedno z pierwszych bia艂ek, kt贸re ulega translacji s艂u偶y do zniszczenia DNA bakterii. Retrowirusy wykorzystuj膮 enzym odwrotn膮 transkryptaz臋 do przepisania RNA na DNA, kt贸re nast臋pnie zn贸w jest transkrybowane na RNA. Kolejny etap to sk艂adanie nowych wirus贸w - kopii wirionu, kt贸ry zaatakowa艂 kom贸rk臋. Ostatni etap to uwolnienie - kom贸rka gospodarza ulega rozpadowi (lizie- st膮d nazwa cykl lityczny), a kopie wirusa wydostaj膮 si臋 na zewn膮trz.
14. In偶ynieria genetyczna - to manipulacje obejmuj膮ce wprowadzenie do kom贸rek organizmu biorcy 艣ci艣le okre艣lonego odcinka DNA dawcy z jednym lub paru genami odpowiadaj膮cego jednostce transkrypcyjnej celem wywo艂ania trwa艂ych zmian.
15. Definicja genomu i genotypu.
Genom - suma czynnik贸w genetycznych
Genotyp - suma lub pewna cz臋艣膰 informacji okre艣laj膮ca zakres mo偶liwo艣ci genotypowych organizm贸w.
16. Co to jest cDNA ?
cDNA (komplementarny DNA, ang. complementary DNA) — DNA uzyskany poprzez odwrotn膮 transkrypcj臋 na matrycy mRNA uzyskanego z kom贸rki. Nazw臋 t臋 nosi zar贸wno pojedyncza cz膮steczka, jak i ca艂a biblioteka genowa uzyskana w ten spos贸b. Ze wzgl臋du na to, 偶e mRNA pochodzi tylko od aktywnych transkrypcyjnie gen贸w, cDNA reprezentuje w pewnym sensie zestaw informacji genetycznej, wykorzystywanej w kom贸rce, tkance lub narz膮dzie (zale偶nie od 藕r贸d艂a kom贸rek). Cech膮 charakterystyczn膮 jest brak intron贸w, co jest wynikiem potranskrypcyjnej obr贸bki mRNA.
17. Czego dotyczy metoda shot gun?
Metoda shot gun dotyczy konstrukcji biblioteki genowej, polega na poddaniu obcego DNA i DNA wektora trawieniu enzymem restrykcyjnym co spowoduje poci臋cie na fragmenty kt贸re poddaje si臋 ligacji, kt贸ra prowadzi do transformacji.
18. Podaj etapy tworzenia biblioteki genomowej cz艂owieka.
Przygotowanie biblioteki obejmuje nast臋puj膮ce etapy:
1. Izolacja DNA. W zale偶no艣ci od typu biblioteki, kt贸r膮 pragniemy uzyska膰 izolujemy ca艂kowity DNA lub DNA z danego typu organelli,
2. Fragmentacja DNA. DNA poddajemy fragmentacji z wykorzystaniem enzym贸w restrykcyjnych lub metod fizycznych takich jak np.
sonikacja. Trawienie restrykcyjne (cz臋艣ciowe) wykonuje si臋 na og贸艂 w taki spos贸b, by uzyska膰 fragmenty d艂u偶sze ni偶 wynika艂oby to z
3. Ligacja z wektorem. Ka偶dy fragment DNA, kt贸ry ma by膰 stabilnie utrzymywany w bibliotece, musi zosta膰 po艂膮czony z cz膮steczk膮
4. Transformacja. DNA biblioteki nale偶y umie艣ci膰 w kom贸rkach E.coli lub dro偶d偶y, kt贸re nast臋pnie rozsiewane s膮 na szalki selekcyjne
w celu uzyskania pojedynczych klon贸w, z kt贸rych ka偶dy zawiera inny fragment genomu. Biblioteka na tym etapie mo偶e zosta膰 poddana
19. Co to s膮 biblioteki genomowe?
to kolekcja klon贸w (zazwyczaj bakterii), kt贸ra jako ca艂o艣膰 zawiera co najmniej jedn膮 kopi臋 ka偶dej sekwencji DNA obecnej w genomie organizmu, kt贸rego bibliotek臋 genomow膮 utworzono.
Powstaje przez poci臋cie ca艂ego genomu danego organizmu enzymami restrykcyjnymi, a nast臋pnie po艂膮czenie powsta艂ych w ten spos贸b fragment贸w DNA z wektorami (np. plazmidami lub kosmidami), tak 偶e ka偶dy wektor zawiera jeden, losowo wybrany fragment. Wektory te nast臋pnie wprowadza si臋 do kom贸rek bakteryjnych (np. bakterii Escherichia coli) - ka偶da bakteria pobiera jeden wektor, a wi臋c zawiera jeden fragment oryginalnego genomu. Taka bakteria, namna偶aj膮c si臋, tworzy klon bakteryjny zawieraj膮cy ten fragment.
20. alfa- komplementacja - na czym polega?
alfa-komplementacji system selekcji Polilinkery wi臋kszo艣ci wektor贸w s膮 Umi ejscowione w obr臋bie genu koduj膮cego enzym 尾-galaktozydaz臋. Transformacji podlegaj膮 bakterie, kt贸re posiadaj膮 mutacj臋 we fragmencie genomu koduj膮cym t膮 w艂a艣nie cz臋艣膰 enzymu. Umo偶liwia to dokonanie na odpowiednio przygotowanej po偶ywce selekcji bakterii, kt贸re pobra艂y zrekombinowany plazmid, gdy偶 tylko one zabarwione b臋d膮 na bia艂o. Te bakterie, u kt贸rych dosz艂o do komplementacji mutacji enzym jest sprawny i rozk艂ada dodany do po偶ywki substrat, co powoduje, 偶e taka kolonia przybiera niebieskie zabarwienie.
21. Czym zajmuje si臋 biotechnologia czerwona?
Czerwona - biotechnologia wykorzystywana w ochronie zdrowia, w szczeg贸lno艣ci w zakresie produkcji nowych biofarmaceutyk贸w, rozwoju diagnostyki genetycznej, czy genoterapii i ksenotransplantologii.
22. Co to jest 艂ysinka fagowa?
Je艣li jako wektora u偶yto fag贸w lub innych wirus贸w, w rezultacie tego procesu otrzymuje si臋 populacj臋 艂ysinek fagowych w szalkach z kom贸rkami bakteryjnymi lub 艂ysinek wirusowych w szalkach z kom贸rkami zwierz臋cymi.
23. Czy ATP jest potrzebne w procesie ligacji? Uzasadnij
Tak, poniewa偶 艂膮czenie DNA nast臋puje poprzez wytworzenie wi膮zania fosfodiestrowego pomi臋dzy ko艅cem hydroksylowym 3` a ko艅cem fosforowym 5` w reakcji zale偶nej od ATP.
24. Sposoby eukariotycznej nadekspresji bia艂ek. Kr贸tko opisz.
- splicing (zwykle nie dzia艂a dla gen贸w eukariont贸w wy偶szych)
-proces dojrzewania bia艂ka
-kosztowna i trudna hodowla
25. Co to jest F+ , F- i chyba HFr?
F + Kom贸rka zwieraj膮ca plazmid koniugacyjny (p艂odna, dawca)
F - kom贸rka nie zawieraj膮ca plazmidu koniuguj膮ca (nie p艂odna, biorca)
HFr - wodorek fransu ??? czy na pewno to ???
26. Proteasom - jest to wieloenzymatyczny kompleks utworzony z proteaz. Jest odpowiedzialny za degradacj臋 enzym贸w i bia艂ek regulatorowych.
Zbudowany jest z cylindra 20S i dw贸ch regulatorowych kompleks贸w 19S znajduj膮cych si臋 na obydwu ko艅cach cylindra. Podjednostka 19S rozpoznaje bia艂ka, kt贸re s膮 przeznaczone do degradacji i odpowiada za jego rozwini臋cie i skierowanie do cylindra. Natomiast cylinder jest odpowiedzialny za ich fragmentacj臋. Proteasom degraduje tylko naznaczone wcze艣niej bia艂ka. Znacznikiem tym jest ubikwityna. Wch艂oni臋te przez proteasom bia艂ko rozk艂adane jest do pojedynczych aminokwas贸w i kr贸tkich peptyd贸w z艂o偶onych z 10-12 aminokwas贸w.
27. Elektroforeza - jest to technika polegaj膮ca na rozdziale substancji w polu elektrycznym. Wykorzystuje r贸偶nice w szybko艣ci ruchu na艂adowanych substancji (fazy rozproszonej) wzgl臋dem nieruchomego o艣rodka.
28. Najwa偶niejsze etapy w elongacji w procesie translacji i gdzie zachodz膮?
Po z艂o偶eniu rybosomu, tj. przy艂膮czeniu podjednostki 60S do powsta艂ego uk艂adu, przez odpowiednie tRNA dostarczane s膮 kolejne aminokwasy. Rybosom przesuwa si臋 stopniowo wzd艂u偶 nici mRNA, do kt贸rej na zasadzie komplementarno艣ci dopasowuj膮 si臋 cz膮steczki aminoacylo tRNA. Dopasowanie to dotyczy obszaru antykodonu tj. tr贸jki nukleotyd贸w (z tRNA) "pasuj膮cych" do kodonu z mRNA. I tak z kodonem CAC oddzia艂ywa膰 b臋dzie tRNA zawieraj膮cy antykodon GUG i nios膮cy histydyn臋.
Do kolejnego aminokwasu dostarczonego w miejsce A rybosomu przez aminoacylo tRNA przy艂膮cza si臋 za po艣rednictwem grupy karboksylowej wcze艣niej odczytany aminokwas wyst臋puj膮cy w danym momencie - jeszcze w postaci zwi膮zanej z tRNA - w miejscu P rybosomu. Tzn. je艣li pierwszym kodonem jest AUG, drugim CAC, a trzecim UUU b臋dziemy mieli do czynienia z nast臋puj膮cymi zmianami na terenie rybosomu:
1. Do dostarczonej jako drugiej w kolejno艣ci histydyny przy艂膮cza si臋 inicjacyjna metionina. Na tRNA histydynowym ( w miejscu A ) tworzy si臋 dipeptyd Met-His i przesuwa si臋 w miejsce P.
2. Do przy艂膮czonej jako trzeciej fenyloalaniny grup膮 karboksylow膮 przy艂膮czy si臋 dipeptyd Met-His i powstanie tr贸jpeptyd Met-His-Phe, przemieszczany jak poprzednio w miejsce P.
29. Kontrola ekspresji genetycznej
Ujawnienie si臋 funkcji genu pod wp艂ywem r贸偶nych czynnik贸w wewn膮trz i
zewn膮trzkom贸rkowych nazywa si臋 ekspresj膮 genu.
Kontrola wytwarzania bia艂ek mo偶e nast臋powa膰 przez:
-kontrolowanie, kiedy i jak cz臋sto dany gen ulega transkrypcji
-kontrolowanie proces贸w sk艂adania i dojrzewania pierwotnego
transkryptu RNA
-selekcjonowanie mRNA i decydowanie, kt贸ry z nich ma ulega膰
translacji na rybosomach
-wybi贸rcz膮 aktywacj臋 lub inaktywacj臋 bia艂ek po tym, jak ju偶
zosta艂y wytworzone
-Najwa偶niejsza kontrola dzia艂ania wi臋kszo艣ci gen贸w odbywa si臋 na poziomie
TRANSKRYPCJI
30. Co to jest Flavr Savr?
FlavrSavr - pomidor, kt贸ry by艂 pierwszym przypadkiem komercyjnej, zmodyfikowanej genetycznie ro艣liny uprawnej i jadalnej, dopuszczonej do spo偶ycia przez ludzi. Wyprodukowany zosta艂 przez firm臋 biotechnologiczn膮 Calgen Inc. z Davis w stanie Kalifornia i przedstawiony do oceny Ameryka艅skiej Agencji ds. 呕ywno艣ci i Lek贸w (FDA) w 1992r. Wprowadzony do sprzeda偶y w 1994,
Pomidory FlavrSavr by艂y bardziej odporne na gnicie, poprzez wprowadzenie do nich antysensownego genu, kt贸rego produkt interferowa艂 i powstrzymywa艂 produkcj臋 enzymu - poligalakturonazy (patrz: Interferencja RNA). Enzym ten jest normalnie odpowiedzialny za rozk艂ad 艣ciany kom贸rkowej (a zatem mi臋kni臋cie tkanki), podczas dojrzewania, starzenia i w ko艅cu psucia si臋 owocu.
31. Etapy transgenezy
- wyizolowanie blastocysty, kt贸ra powsta艂a ze skrzy偶owani dw贸ch myszy albinos贸w
- wszczepienie zmienionych genetycznie kom贸rek- powstaje blastocysta chimera
- wszczepienie blastocysty chimery do zast臋pczej matki - samicy (albinos)
- m艂ode s膮 chimerami i po skrzy偶owaniu z albinosami u ich potomstwa b臋d膮 albo same transgeniczne myszy albo nie transgeniczne myszy
32. Co to jest miRNA, ori i Arg
miRNA (mikroRNA) - jednoniciowe cz膮steczki RNA o d艂ugo艣ci ok. 21-23 nukleotyd贸w, reguluj膮ce ekspresj臋 innych gen贸w. miRNA kodowane s膮 przez genom kom贸rki, jak normalne geny, i transkrybowane przez RNA polimeraz臋 II, tak samo, jak mRNA. Prekursorem s膮 niewielkie RNA, o strukturze spinki do w艂os贸w, kt贸re ulegaj膮 obr贸bce podobnie do siRNA. Wchodz膮 w sk艂ad kompleks贸w rybonukleoproteinowych blokuj膮cych specyficznie translacj臋 mRNA i nadaj膮 im specyficzno艣膰
Miejsce ori - Miejsce na cz膮steczce DNA, od kt贸rego zaczyna si臋 replikacja. Cz膮steczki DNA kom贸rek eukariotycznych zawieraj膮 wiele miejsc origin, a prokariotyczne jedno.
Arg - Arginina, (skr贸ty:R, Arg) - organiczny zwi膮zek chemiczny, jeden z 20 aminokwas贸w kodowanych przez DNA. Obecno艣膰 grupy guanidynowej w cz膮steczce aminokwasu jest przyczyn膮 jego zasadowego charakteru.
33. Cechy kodu genetycznego. Odpowied藕 uzasadnij
-tr贸jkowy - do zakodowania 20 r贸偶nych aminokwas贸w przez cztery rodzaje zasad niezb臋dne jest, aby podstawowe jednostki kodu genetycznego sk艂ada艂y si臋 zawsze z trzech zasad. taka tr贸jka zasad w DNA to kodon. Z 64 rodzaj贸w kodon贸w trzy nie koduj膮 aminokwas贸w.
-bezprzecinkowy - mi臋dzy tr贸jkami koduj膮cymi nie ma 偶adnych dodatkowych element贸w
-uniwersalny - kod genetyczny jest taki sam we wszystkich organizmach
-zdegenerowany - jeden aminokwas mo偶e by膰 kodowany przez kilka r贸偶nych tr贸jek
-niezachodz膮cy - kodony nie zachodz膮 na siebie
-jednoznaczny - dana tr贸jka koduje zawsze jeden i ten sam rodzaj aminokwasu
34. Czym r贸偶ni si臋 HSP70 i HSP60 ?
Bia艂ko HSP70 - wi膮偶e si臋 z 艂a艅cuchem polipeptydowym zas艂aniaj膮c miejsca mog膮ce zwi膮za膰 si臋 z innymi bia艂kami. Bia艂ko HSP60 ma kszta艂t beczu艂ki, mog膮 si臋 zwija膰 偶eby uzyska膰 swoj膮 struktur臋 w艂a艣ciw膮.
35. Termocykler - urz膮dzenie u偶ywane w laboratorium do przeprowadzania PCR. Urz膮dzenie wyposa偶one jest w blok grzejny z otworami na pr贸b贸wki (zwane tutaj peceer贸wkami), w kt贸rych przeprowadza si臋 reakcj臋. Urz膮dzenie zapewnia zmiany temperatury bloku zgodne ze wcze艣niej zdefiniowanym programem i odpowiednie do efektywnego zaj艣cia PCR. Bloki grzejne, by zmienia艂y sw膮 temperatur臋 mo偶liwie szybko, s膮 zazwyczaj wyposa偶one w modu艂 Peltiera. Niekt贸re, bardziej zaawansowane termocyklery (np. do przeprowadzania reakcji , maj膮 naczynia rekacyjne ch艂odzone i grzane powietrzem.
36. Z czego sk艂ada si臋 mieszanina ligacyjna?
Mieszanina ligacyjna sklada si臋 z: inserta, wektora, ligazy, ATP, buforu do ligacji fragmenty DNA
37. Kt贸re ko艅ce 艂atwiej ulegaj膮 ligacji lepkie czy t臋pe?
-Lepkie ko艅ce
38. Co to jest efekt pozycyjny?
Jeden z etap贸w regulacji ekspresji gen贸w - transkrypcji
Efekt pozycyjny - zale偶no艣膰 od regionalnej struktury chromatyny
(rejony eu- lub heterochromatyny)
39. Jakie formy RNA barwi膮 si臋 bromkiem etydryny przy technice nothern blot?
- pre-mRNA
- mRNA
- cz臋艣ciowo wyci臋te - po艣rednie formy miedzy mRNA a pre-mRNA
40. Polilinker - inne nazwy, definicja.
Polilinker - jest to niewielki, sztucznie utworzony odcinek DNA, zawieraj膮cy
sekwencje rozpoznawane przez wiele enzym贸w restrykcyjnych. S膮 to na og贸艂
pojedyncze miejsca ci臋cia w wektorze. Polilinker zazwyczaj wstawiony jest w obr臋bie
drugiego markera
inaczej syntetyczny odcinek DNA
41. Budowa Plazmidu Ti
- T-DNA (transformuj膮cy DNA) - fragment DNA z plazmidu Ti Agrobacterium tumefaciens z艂o偶ony z sekwencji lewa sekwencja zawiera geny niezb臋dne do formowania tumoru w prawej cz臋艣ci tej sekwencji wyst臋puj膮 geny odpowiedzialne za syntez臋 opin
42. Kryteria czysto艣ci enzym贸w
-trawienie DNA
-brak 3' 5' specyficznych nukleaz
-brak nukleaz specyficznych dla jednoniciowego DNA
-brak fosfataz
-homogennos膰 enzymu
43. Wymie艅 badania naukowe jakimi zajmuje si臋 wsp贸艂czesna biotechnologia
- analityka r贸偶no kierunkowa
- bioinformatyka
- chemia kombinatoryczna
- diagnostyka
- synteza bia艂ek (w tym enzym贸w)
- genomika
- terapia medyczna (farmakogenetyka, badania kliniczne, marketing)
- produkcja aparatury i odczynnik贸w
- mikromacierze
- agrobiotechnologia
- proteomika
- wyciszanie gen贸w
- manipulacje kom贸rkami macierzystymi
- aparatura i odczynniki wspomagaj膮ce
44. Co to jest klon i klonowanie?
Klon - to populacja identycznych pod wzgl臋dem genetycznym organizm贸w kom贸rek, wirus贸w lub cz膮steczek DNA . Populacja taka pochodzi z namno偶enia pojedynczej kom, organizmu, wirusa czy cz膮steczki DNA.
Klonowanie to proces tworzenia organizm贸w maj膮cych tak膮 sam膮 informacj臋 genetyczn膮 jak dawca. Szczeg贸lnym przypadkiem jest twinning, czyli powstawanie lub otrzymywanie bli藕ni膮t monozygotycznych, gdzie nie mo偶na wyr贸偶ni膰 dawcy.
45. Jakiej wielko艣ci odcinki DNA s膮 w艂膮czane do wektor贸w kosmidowych?
Wektory kosmidowe - stosowane do klonowania du偶ych fragment贸w DNA np. operon贸w prokariotycznych czy gen贸w eukariotycznych. Budowa : s膮 to zmodyfikowane plazmidy zawieraj膮ce sekwencj臋 cos faga l konieczn膮 przy pakowaniu DNA do kapsyd贸w fago wych. Najprostsze kosmidy zawieraj膮 ori repilkacji , gen markera selekcyjnego , miejsce do klonowania oraz sekwencj臋 cos. Modyfikacje tego typu wektor贸w polegaj膮 na zwi臋kszaniu ilo艣ci miejsc do klonowania (polilinkery) , wprowadzaniu element 贸w umo偶liwiaj膮cych analiz臋 klonowanego DNA
46. Jak wykryjemy 5' koniec DNA?
dam metylaza rozpoznaje sekwencj臋 5' GATC 3'- pozycja N6 adeniny
dcm metylaza rozpoznaje sekwencj臋 5' CCAGG CCTGG 3' - pozycja C5 cytozyny
47. Om贸w dzia艂anie odwrotnej transkryptazy
Odwrotna transkryptaza, rewertaza, polimeraza DNA zale偶na od RNA (EC 2.7.7.49) - enzym syntetyzuj膮cy ni膰 DNA na matrycy RNA. Proces ten nosi nazw臋 odwrotnej transkrypcji (por. transkrypcja - przepisywanie z DNA na RNA). Rewertaza wykazuje tak偶e aktywno艣膰 rybonukleazow膮. Odkrycie tego enzymu zosta艂o w 1975 nagrodzone nagrod膮 Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.Odwrotna transkryptaza wyst臋puje u retrowirus贸w (np. HIV), kt贸rym umo偶liwia przepisanie ich materia艂u genetycznego z RNA na DNA, kt贸re nast臋pnie integruje do genomu gospodarza i wraz z nim ulega replikacji. R贸wnie偶 niekt贸re wirusy DNA (hepadnawirusy) wykorzystuj膮 odwrotn膮 transkrypcj臋 podczas replikacji.
48. Na czym polega i do czego s艂u偶y metoda replik mikrobiologicznych?
Metoda replik polega na odci艣ni臋ciu stempla na p艂ytce "macierzystej" w celu naniesienia na welwet (pokrywaj膮cy stempel) wszystkie kolonie, jakie si臋 na tej p艂ytce znajduj膮. Nast臋pnie ten stempel odbija si臋 (replikuje) na nowych p艂ytkach, kt贸re mi臋dzy sob膮 r贸偶ni膮 si臋 np st臋偶eniem jon贸w metali ci臋偶kich. Po okre艣lonym czasie inkubacji sprawdza si臋, kt贸re kolonie s膮 odporne w tym przypadku na jony metali ci臋偶kich i przy okazji na jak du偶e st臋偶enia, co odczytujemy dzi臋ki temu, 偶e potomna kolonia na ka偶dej p艂ytce znajduje si臋 w tym samym miejscu. Metoda ta jest tak偶e wykorzystywana przy selekcji mikroorganizm贸w po mutagenezie.
49. Co to s膮 i do czego s艂u偶a plazmidy F ?
Plazmid F - wyst臋puje w bakterich
50. Kolejno艣c klonowania dla wektora retrowirusa
- wnikni臋cie do kom贸rki gospodarza i „rozpakowanie” wirusa
- synteza kopii DNA przez odwrotn膮 transkryptaz臋
- synteza drugiej nici DNA - utworzenie dwuniciowej cz膮steczki DNA
- integracja z chromosomem kom贸rki gospodarza
- transkrypcja z udzia艂em polimerazy RNA gospodarza, prowadz膮ca do utworzenia wielu kopii retrowirusowego RNA
- synteza bia艂ek kapsydu, bia艂ek okrywy i odwrotnej transkryptazy, sk艂adanie nowych wirus贸w i ich uwolnienie przez p膮czkowanie
51. Co to jest BAC ,YAC i alfa 2 i do czego s艂u偶膮?
-Co to jest BAC ,YAC i alfa 2 i do czego s艂u偶膮?
BAC to sztuczne chromosomy bakteryjne i s膮 koliste podobnie jak naturalne chromosomy bakteryjne. BAC s膮 oparte na plazmidach F naturalnie wyst臋puj膮cych w E.coli. Wektory BAc u偶ywane s膮 do klonowania fragment贸w wielko艣ci przynajmniej 300kb.
YAC to sztuczne chromosomy dro偶d偶owe i s膮 one liniowe tak jak DNA wchodz膮ce w sk艂ad chromosomu eukariotycznego. Uzywane SA jako wektory do klonowania, oraz do tworzenia cDNA.
52. Podaj przyk艂ady nadprodukcji bia艂ek
nadprodukcji rekombinowanych bia艂ek u E.Coli
53. Jakiej temp. Podczas procesu hydrolizy potrzebuje wi臋kszo艣膰 enzym贸w restrykcyjnych? Znasz wyj膮tki?
Wi臋kszo艣膰 37掳C
Enzym Taq I - 65掳C
54. Cykl 偶yciowy faga M13
Ka偶dy bakteriofag przechodzi specyficzny cykl reakcji w celu namno偶enia si臋. Najpierw musi rozpozna膰 bakterie, w kt贸rej mo偶e si臋 namno偶y膰, i wi膮偶e si臋 z powierzchni膮 jej kom贸rki. Nast臋pnie wstrzykuje sw贸j kwas nukleinowy, kt贸ry musi by膰 chroniony przed bakteryjnymi nukleazami wyst臋puj膮cymi w cytoplazmie. Fagowy genom jest nast臋pnie replikowany, transkrybowany, poczym musi ulec translacji, w trakcie kt贸rej produkowane s膮 bia艂ka p艂aszcza i ogona (je艣li jest obecny).Nast臋pnie kompletne wiriony s膮 sk艂adane i nast臋puje ich uwolnienie z kom贸rki bakterii. R贸偶ne fagi u偶ywaj膮 r贸偶nych strategii do wykonania ka偶dej z tych reakcji.
55. Czemu wirusy s膮 nazywane bezwzgl臋dnymi paso偶ytami, jakie rodzaje kwas贸w nukleinowych maj膮?
Poniewa偶 nie mog膮 namna偶a膰 si臋 poza cia艂em gospodarza, rodzaje kwas贸w nukleinowych - rybonukleinowy(retrowirusy) i dezoksyrybonukleinowy(wirusy).
56. Biotechnologia - interdyscyplinarna dziedzina nauki (pos艂uguj膮ca si臋 wiedz膮 z biochemii, mikrobiologii i nauk in偶ynieryjnych), obejmuj膮ca r贸偶ne kierunki techn. wykorzystania materia艂贸w i proces贸w biol. (w szczeg贸lno艣ci przebiegaj膮cych przy udziale drobnoustroj贸w, kultur tkankowych oraz biokatalizator贸w);
57. Por贸wnaj biblioteke genomowa i cDNA
-Biblioteka genomowa zawiera introny
58. Co oznacza poj臋cie prawe i lewe rami臋? kt贸re to kt贸re ramie tRNA?
Rami臋 akceptorowe - sk艂ada si臋 ono ka偶dego tzw. szypu艂y, kt贸r膮 stanowi dwuniciowy odcinek ko艅cz膮cy si臋 niesmarowana sekwencja CCA ( 5' - 3'). Dowolnego ko艅ca 3' - OH przy艂膮czany jest aminokwas
Rami臋 D - tworzy tak zwan膮 p臋tl臋 DHU ( dihydrouracylow膮) sekwencja nukleotydowi p臋tli jest rozpoznawana przez enzym, kt贸ry przy艂膮cza aminokwas do tRNA. Oznacza to, 偶e ramie D zawiera informacj臋, jaki rodzaj aminokwasu mo偶e by膰 przy艂膮czony do danej cz膮steczki tRNA
Rami臋 T纬C - tworzy tak zwana p臋tl臋 pseudouracylow膮 . Dzi臋ki niej mo偶liwe jest przymocowanie tRNA do rybosomu.
Rami臋 antykodonowe tworz膮ce p臋tl臋 antykodonow膮 . Jest to wyr贸偶niona cz臋艣膰 tRNA kt贸ra zawiera charakterystyczna trojk臋 nukleotydowi czyli antykodon. Zadaniem antykodonu jest rozpoznanie kodonu odczytywanej matrycy mRNA.
Rami臋 zmienne - pe艂ni funkcje pomocnicze.
59. Co to jest sekwencja palindronowa?
Sekwencja palindromowa w genetyce oznacza tak膮 sekwencj臋 DNA, dla kt贸rej sekwencja komplementarna jest identyczna (przy za艂o偶eniu, 偶e obie sekwencje czytamy z uwzgl臋dnieniem polarno艣ci nici; zgodnie z przyj臋tym obyczajem - od ko艅ca 5' do 3'): miejsce dzia艂a艅 restryktaz.
60. Terapia genowa - leczenie polegaj膮ce na wprowadzeniu obcych kwas贸w nukleinowych (DNA lub RNA) do kom贸rek. Charakter lub informacja genetyczna zawarte we wprowadzonym DNA lub RNA powinny wywiera膰 efekt terapeutyczny. Mechanizmy dzia艂ania wprowadzonych kwas贸w nukleinowych mog膮 by膰 nast臋puj膮ce:
Zmuszenie kom贸rki do produkcji bia艂ka kodowanego przez wprowadzony gen;
produkcja bia艂ek potrzebnych, kt贸rych w organizmie brakuje lub wyst臋puj膮 w niedomiarze (np. w defektach metabolicznych, takich jak hemofilia);
Hamowanie lub modulacj臋 ekspresji gen贸w przez wprowadzenie:
dominuj膮cych alleli gen贸w koduj膮cych nieaktywne lub defektywne bia艂ko;
antysensowych kwas贸w nukleinowych wchodz膮cych w interakcj臋 z mRNA (patrz np.[1]);
pu艂apek (wabik贸w) oligonukleotydowych, wychwytuj膮cych czynniki transkrypcyjne;
ma艂ych interferuj膮cych RNA (siRNA) s艂u偶膮cych wyciszeniu ekspresji konkretnego genu;
rybozym贸w (lub DNAzym贸w) chemicznie modyfikuj膮cych materia艂 genetyczny.
Metoda in vivo polega na podaniu no艣nika kwasu nukleinowego do ustroju pacjenta. W tym celu najcz臋艣ciej stosuje si臋 wektory wirusowe, kt贸re potrafi膮 wprowadza膰 DNA lub RNA do kom贸rki. DNA plazmidowe (zobacz: plazmid), nie podawane z 偶adnym no艣nikiem, jest w stanie wnika膰 jedynie do kom贸rek mi臋艣ni szkieletowych.
Metoda ex vivo polega na wyizolowaniu kom贸rek z organizmu pacjenta, wprowadzeniu do nich terapeutycznego DNA lub RNA (zobacz: transfekcja) i ponownym podaniu ich pacjentowi.
61. Mutageneza - zar贸wno spontaniczny jak i wywo艂any przez mutageny proces powstawania zmian - mutacji w DNA.Mutageneza jest wykorzystywana w hodowli ro艣lin uprawnych w celu wyprowadzenia nowych odmian. Jest te偶 wykorzystywana w badaniach naukowych (np. analiza ekspresji gen贸w). Mutageneza mo偶e by膰 losowa lub ukierunkowana - wywo艂uj膮ca mutacj臋 w okre艣lonym miejscu w sekwencji DNA.
mutageneza ukierunkowana, technika 鈫 in偶ynierii genetycznej prowadz膮ca do sztucznego wywo艂ywania 鈫 mutacji w 艣ci艣le okre艣lonym miejscu genomu; zaprogramowan膮 mutacj臋 okre艣lonego genu przeprowadza si臋 stosuj膮c przynajmniej jedn膮 z trzech podstawowych metod zmian bezpo艣rednich DNA: insercj臋, delecj臋 lub substytucj臋 nukleotyd贸w; w zale偶no艣ci od stosowanych metod wyr贸偶nia si臋 mutagenez臋 sterowan膮 oligonukleotydami, kasetow膮, insercyjn膮 i inne.
62. GMO, czyli organizmy zmodyfikowane genetycznie (organizmy transgeniczne) to ro艣liny, zwierz臋ta i drobnoustroje, kt贸rych geny zosta艂y celowo zmienione przez cz艂owieka. Rekombinacja DNA i inne pokrewne techniki pozwalaj膮 tworzy膰 organizmy o odmiennych w艂a艣ciwo艣ciach ni偶 macierzy gatunek. Pierwszy "GMO "zosta艂 stworzony w 1973 przez Stanley Cohena i Herberta Boyer'a.
63. Ro艣liny transgeniczne (modyfikowane genetycznie) - przyk艂ady
Kukurydza
- odporno艣膰 na owady - wszczepiony zosta艂 gen odpowiedzialny za wytwarzanie bia艂ka, kt贸re zjadane przez owada niszczy jego przew贸d pokarmowy co doprowadza do 艣mierci. Bia艂ko to "dzia艂a" tylko w organizmach niekt贸rych, 艣ci艣le okre艣lonych gatunk贸w owad贸w-szkodnik贸w, nie jest aktywne np. u cz艂owieka.
- wytwarzanie substancji u偶ywanych do wyrobu lek贸w lub szczepionek,
Ziemniaki
- wzrost zawarto艣ci skrobi, ponadto odmiany sk艂adaj膮ce si臋 wy艂膮cznie z amylopektyny - u odmian tradycyjnych 20% skrobi to amyloza, kt贸r膮 usuwa si臋 z ziemniak贸w przemys艂owych co podnosi koszty,
- odporno艣膰 na herbicydy, stonk臋 ziemniaczan膮, wirusy,
- "s艂odkie ziemniaki" - wprowadzenie genu odpowiedzialnego za wytwarzanie s艂odkiego bia艂ka - taumatyny,
- odporno艣膰 na ciemnienie pouderzeniowe - wi臋ksza trwa艂o艣膰,
- ma艂a zawarto艣膰 glikoalkaloid贸w - substancji szkodliwych na cz艂owieka, wyst臋puj膮cych w surowych ziemniakach.
Pomidory
- spowolnienie dojrzewania, wi臋ksza trwa艂o艣膰
- wi臋ksza zawarto艣膰 suchej masy,
- poprawa smaku (?),
- intensywniejsza barwa, cie艅sza sk贸rka.
Truskawki
- wy偶sza s艂odko艣膰 owoc贸w,
- spowolnienie dojrzewania,
- odporno艣膰 na mr贸z.
64. Zastosowanie ro艣lin transgenicznych
-Rolnictwo:
Odporno艣膰 na herbicydy - chemiczne 艣rodki ochrony ro艣lin, 艣rodki chwastob贸jcze.
Odporno艣膰 na choroby powodowane przez grzyby, wirusy, bakterie.
Odporno艣膰 na owady - szkodniki.
Odporno艣膰 na niekorzystne warunki 艣rodowiska
Poprawa cech jako艣ciowych oraz u偶ytkowych ro艣lin
-Medycyna
szczepionki
65. Przyk艂ady ro艣lin transgenicznych wykorzystywanych do produkcji szczepionek.
Ziemniaki - zawieraj膮ce gen pochodz膮cy od bakterii E.coli. W rezultacie tej zmiany ziemniaki gromadzi艂y obce bia艂ko. Zosta艂y przeprowadzone testy na ludziach, kt贸rym podawano zmodyfikowane, surowe, ziemniaki. Okaza艂o si臋, 偶e wytworzyli oni przeciwcia艂a w odpowiedzi na podany antygen.
Sa艂ata聽- produkuj膮ca szczepionk臋 na zapalenie w膮troby typu B mo偶na si臋 szczepi膰 jedz膮c sa艂at臋聽
66. Oczyszczanie genomowego DNA zwykle przeprowadza si臋 przygotowujac najpierw j膮dra kom贸rkowe , oddzielone od innych organelli (mitochondria i chloroplasty zawieraja DNA, kt贸ry m贸g艂by zanieczyszcza膰 preparat j膮drowego DNA), a nast臋pnie usuwaj膮c bia艂ka, lipidy i inne niepo偶膮dane makrocz膮steczki - za pomoc膮 trawienia proteaz膮 i ekstrakcji fazowej (mieszanina fenol - chloroform).
67. Scharakteryzuj system binarny ro艣lin transgenicznych. - wektory do transformacji ro艣lin
Agrobacterium tumefaciens wywo艂uj膮 chorob臋 nowotworow膮 zainfekowanych ro艣lin przekazuj膮c do kom贸rki ro艣linnej du偶y plazmid(Ti). Cz臋艣膰 plazmidu warunkuj膮ca choroby ulega integracji z chromosomowym DNA ro艣liny(T-DNA).
Guzy „crown gall”stanowi膮 du偶y zbi贸r niezr贸偶nicowanych kom贸rek, z kt贸rych wiele zawiera T-DNA. Wiele kom贸rek nie zawiera T-DNA, co implikuje, 偶e T-DNA aktywnie zapobiega r贸偶nicowaniu koduj膮c syntez臋 substancji blokuj膮cych r贸偶nicowanie i 偶e substancja ta mo偶e drog膮 dyfuzji przenika膰 do kom贸rek s膮siednich.
68. Wektor genetyczny - wykorzystywana powszechnie w in偶ynierii genetycznej, niewielka cz膮steczka DNA (taka jak plazmid czy DNA wirus贸w), s艂u偶膮ca wprowadzeniu 偶膮danej sekwencji DNA do kom贸rki.
69. Rodzaje wektor贸w: wektory plazmidowe, wektory fagowe, kosmidy, wektory ekspresyjne, wektory wahad艂owe, wektory sekrecyjne, sztuczne chromosomy dro偶d偶owe (YAC), sztuczne chromosomy bakteryjne
-Kosmidy - sztucznie wytworzone wektory u偶ywane w in偶ynierii genetycznej. Kosmidy tworzy si臋 艂膮cz膮c plazmidy z sekwencj膮 cos bakteriofaga lambda. Dzi臋ki temu tego rodzaju wektor zyskuje w艂a艣ciwo艣ci charakterystyczne zar贸wno dla plazmidu jak i dla faga
-Sztuczny chromosom bakteryjny (BAC) jest zrekombinowanym DNA bazuj膮cym na DNA plazmidowym bakterii pa艂eczki okr臋偶nicy (Escherichia coli), u偶ywanym w in偶ynierii genetycznej, jako wektor do klonowania DNA
-Sztuczny chromosom dro偶d偶owy (YAC) jest zrekombinowanym chromosomem dro偶d偶y Saccharomyces cerevisiae u偶ywanym w in偶ynierii genetycznej, jako wektor do klonowania DNA.
70. Cechy dobrego wektora - pojemno艣膰, zdolno艣膰 inkorporacji do genomu kom贸rki docelowej, usuni臋te wszystkie geny wirulencji.
71. Bakteriofag, fag - wirus atakuj膮cy bakterie. Przewa偶nie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem tylko szczepu) bakterii. Mog膮 przybiera膰 kszta艂ty z艂o偶one (bu艂awkowate), pa艂eczkowate lub wielo艣cienne.
Struktura bakteriofagi - Zaka偶enie nast臋puje w ten spos贸b, 偶e kwas nukleinowy jest przez ogonek wstrzykiwany do kom贸rki bakterii, cz臋艣膰 bia艂kowa wirusa (tzw. otoczka czyli kapsyd) pozostaje na zewn膮trz. Bakteriofagi zjadliwe namna偶aj膮 si臋 i zabijaj膮 bakteri臋, 艂agodne za艣 wbudowuj膮 si臋 w chromosom kom贸rki bakteryjnej i mog膮 istnie膰 przez wiele pokole艅 bakterii.
72. Niekt贸re wa偶ne enzymy maj膮ce zastosowanie w technikach in偶ynierii genetycznej. Ligaza DNA i ligacja. Odwrotna transkryptaza (kr贸tka charakterystyka).
Ligaza DNA - enzym 艂膮cz膮cy wolne ko艅ce cz膮steczek DNA. 艁膮czenie DNA nast臋puje poprzez wytworzenie wi膮zania fosfodiestrowego pomi臋dzy ko艅cem hydroksylowym 3` a ko艅cem fosforowym 5` w reakcji zale偶nej od adenozynotr贸jfosforanu (ATP). Reakcja katalizowana przez ligaz臋 nazywa si臋 ligacja.
Odwrotna transkryptaza, rewertaza, polimeraza DNA zale偶na od RNA - enzym syntetyzuj膮cy ni膰 DNA na matrycy RNA. Proces ten nosi nazw臋 odwrotnej transkrypcji (por. transkrypcja - przepisywanie z DNA na RNA). Rewertaza wykazuje tak偶e aktywno艣膰 rybonukleazow膮.
Odwrotna transkryptaza wyst臋puje u retrowirus贸w (np. HIV), kt贸rym umo偶liwia przepisanie ich materia艂u genetycznego z RNA na DNA, kt贸re nast臋pnie integruje do genomu gospodarza i wraz z nim ulega replikacji. R贸wnie偶 niekt贸re wirusy DNA (hepadnawirusy) wykorzystuj膮 odwrotn膮 transkrypcj臋 podczas replikacji.
Odwrotna transkryptaza podczas syntezy DNA robi du偶o b艂臋d贸w, poniewa偶 nie ma aktywno艣ci korekcyjnej. Pozwala to na szybk膮 akumulacj臋 mutacji w organizmach takich, jak wirus HIV, kt贸re wykorzystuj膮 j膮 do replikacji. Inhibitorem rewertazy jest AZT.
73. Bakteriofag lambda
Pochodne faga lambda s膮 zdecydowanie najcz臋艣ciej stosowanymi wektorami fagowymi. W por贸wnaniu z wektorami plazmidowymi pozwalaj膮 one na znacz膮co prostsze klonowanie wi臋kszych fragment贸w DNA, co wi臋cej wydajno艣膰 infekcji kom贸rek bakteryjnych fagiem jest wy偶sza ni偶 wydajno艣膰 transformacji. Genom bakteriofaga lambda to dwuniciowa cz膮steczka DNA (dsDNA) od d艂ugo艣ci 48502 bp, nios膮ca oko艂o 40 gen贸w. Wa偶ny z punktu widzenia in偶ynierii genetycznej jest fakt, 偶e dojrza艂e cz膮stki fagowe zawieraj膮 liniow膮 cz膮steczk臋 DNA, kt贸ra jest zako艅czona tzw. odcinkami cos (cohesive ends). Cos s膮 ponadto niezb臋dne podczas umieszczania wirusowego genomu w bia艂kowym kapsydzie.
Po infekcji kom贸rki bakteryjnej fagiem lambda mog膮 zachodzi膰 dwa modele wydarze艅. Cykl lityczny, prowadz膮cy do lizy bakterii i uwolnienia namno偶onych cz膮stek wirusowych, b膮d藕 cykl lizogenny, podczas kt贸rego materia艂 genetyczny faga wbudowuje si臋 do genomu gospodarza, zaka偶enie wirusem przebiega wi臋c niejako poprzez faz臋 utajenia. Prze艂膮czenie cyklu lizogennego w lityczny mo偶e nast膮pi膰 w ka偶dym momencie pod wp艂ywem r贸偶nych czynnik贸w, jak cho膰by zmiana temperatury czy sk艂adu po偶ywki w warunkach in vivo.
74. PLAZMIDY - RODZAJE I CHARAKTERYSTYKA
Plazmidy to kwasy nukleinowe ktore maja zdolno艣膰 do samoreplikacji
- episomy - plazmidy kt贸re mog膮 rekombinowac z DNA j膮drowym i wlaczac sie do genomu (albo calkiem albo fragmentarycznie)
- plazmidy wystepuja w cytoplazmie organizmow prokariotycznych
- w kom贸rkach moze wystepowac kilka rodzaj贸w plazmid贸w jesli sa one w stosunku do siebie „przyjzane” (jesli sa jadrowe).
- plazmidy namna偶aj膮 sie w kom贸rce niezaleznie od jej podzia艂贸w
- plazmidy dzielimy na :
1. naturalne
2. sztuczne (powstaja w wyniku zmiany plazmonu - p.dimeralne)
- wytwarzaja antybiotyki
R - odporny na antybiotyki Ti - agrobacterium tumefaciens
F - przenoszenie
75. AGROBACTERIUM TUMEFACIENS I JEGO STRATEGIA ZYCIOWA
Jest to bakteria atakuj膮ca ro艣liny - wprowadza swoje geny ( zawarte z plazmidzie Ti) do kom贸rki ro艣linnej.
路 jest glebow膮 bakteri膮 patogenn膮 - powoduje choroby ro艣lin: guzowato艣膰 korzeni (A.tumefaciens) lub przerosty korzeni (A.rhizogenes)
路 Gatunki z rodzaju Agrobacterium: m.in. A.tumefaciens i A.rhizogenes
路 Gram (-)
路 zawieraj膮 du偶e plazmidy (megaplazmidy): Ti (A.tumefaciens) i Ri (A.rhizogenes)
路 potrafi przenosi膰 fragment tego plazmidu (tzw. T-DNA) do genomu kom贸rek ro艣linnych
路 przenoszony fragment niesie funkcje determinuj膮ce syntez臋 opin - zwi膮zki potrzebne do wzrostu bakterii (藕r贸d艂o w臋gla i azotu)
路 ka偶dy ze szczep贸w mo偶e utylizowa膰 jedn膮 z trzech klas opin:
o oktopin臋 i jej pochodne (lizopina, kwas oktopinowy, histopina)
o nopalin臋 i jej pochodne (kwas nopalinowy, agrocypina)
o agropin臋
路 infekuje ro艣liny z 331 rodzaj贸w, 643 gatunk贸w
路 infekcyjno艣膰 zale偶y od gatunku i organu ro艣liny
路 gatunki jednoli艣cienne s膮 "mniej" wra偶liwe na infekcj臋 Agrobacterium
76. TRANSFORMACJA Agrobacterium
Bakteria glebowa Agrobacterium tumefaciens powoduje powstawanie guz贸w we wszystkich badanych pod tym wzgl臋dem ro艣linach dwuli艣ciennych i w niekt贸rych jednoli艣ciennych. Za tworzenie si臋 guz贸w odpowiedzialny jest plazmid Ti (ang. tumor inducing). Fragment tego plazmidu przenoszony jest do kom贸rki ro艣linnej i stabilnie integruje w genom. Zawarte w tym fragmencie geny ulegaj膮 ekspresji w kom贸rce ro艣linnej. Integruj膮cy fragment nazwano T-DNA (transferred DNA). Analiza genetyczna wykaza艂a, 偶e dwa regiony plazmidu Ti s膮 niezb臋dne do powstania guza: T-DNA i region vir (virulence). Mutacje we fragmencie T-DNA zmieniaj膮 morfologi臋 guza, natomiast mutacje w regionie vir zaburzaj膮 jego powstanie. T-DNA zawiera geny kt贸re s膮 zwi膮zane z produkcj膮 fitohormon贸w (auksyn, cytokinin, kwasu indolilooctowego). Nadprodukcja tych hormon贸w podwy偶sza tempo podzia艂u kom贸rki, zapobiega r贸偶nicowaniu i w rezultacie powoduje powstanie guza. Inne geny T-DNA odpowiedzialne s膮 za syntez臋 aminokwas贸w i pochodnych cukrowych zwanych opinami, oraz za ich wydzielanie z kom贸rki ro艣linnej. Opiny zawarte w guzie tkanki ro艣linnej mog膮 s艂u偶y膰 jako 藕r贸d艂o w臋gla i azotu dla Agrobacterium.
Wykazano, 偶e obszar T-DNA zawiera sekwencje niezb臋dne do przeniesienia go do kom贸rki ro艣linnej. Niezb臋dny do przeniesienia T-DNA jest region vir, kt贸ry jest aktywny nawet gdy znajduje si臋 w innym replikonie. DNA zawarty mi臋dzy granicznymi sekwencjami przenoszony jest do kom贸rki ro艣linnej z pomoc膮 bia艂ek kodowanych przez geny znajduj膮ce si臋 w regionie vir, a nast臋pnie integruje w genom ro艣linny.
Proces manipulowania plazmidem wprowadzanym do ro艣liny, mo偶na podzieli膰 na dwa etapy :
1. Klonowani i zmiany w DNA prowadzone w bakteriach E.coli
2. Wprowadzenie gotowego konstruktu do Agrobacterium, kt贸re s艂u偶y do transformacji ro艣liny.
77. CHARAKTERYSTYKA PLAZMIDU Ti
Charakterystyka plazmidu Ti
路 du偶y kolisty plazmid zawieraj膮cy min. geny:
- wirulencji
- katabolizmu specyficznych dla szczepu opin
- biosyntezy opin specyficznych dla szczepu
- zwi膮zane z biosyntez膮 hormon贸w ro艣linnych - specyficzne dla szczepu
路 geny wirulencji i katabolizmu opin s膮 zgrupowane razem i znajduj膮 si臋 poza obszarem T-DNA
路 geny biosyntezy opin oraz geny zwi膮zane z syntez膮 hormon贸w ro艣linnych znajduj膮 si臋 w obszarze T-DNA
路 obszar T-DNA jest wyznaczony przez specyficzne sekwencje DNA (bezpo艣rednie powt贸rzenia o d艂ugo艣ci 25 pz) zwane granicznymi (LB- Left Border i RB - Right Border)
路 tylko prawa sekwencja graniczna (RB) jest wymagana do rozpoznania i przeniesienia T-DNA
路 obecno艣膰 lewej sekwencji granicznej (LB) poprawia efektywno艣膰 tego procesu
路 wielko艣膰 plazmid贸w Ti: 150-800 kb
78. Typy plazmid贸w Ti (dzikich)
Istniej膮 r贸偶ne typy plazmid贸w Ti zale偶nie od tego jaki rodzaj opin potrafi膮 utylizowa膰. Najlepiej poznane s膮 plazmidy Ti nopalinowe i oktopinowe. Obydwa typy posiadaj膮 obszar T-DNA ale r贸偶ni膮cy si臋 struktur膮:
路 Nopalinowy T-DNA - prosty ci膮g艂y segment, oko艂o 22 kb
路 Oktopinowy T-DNA - z艂o偶ony z 3 segment贸w; lewy segment DNA (TL) = 13kb, centralny segment (TC) = 1.5kb, prawy segment (TR) = 7.8kb; lewy segment zawiera funkcje onkogenne a prawy segment geny syntezy opin
Uog贸lniony model przeniesienia i integracji T-DNA
路 Ni膰 T powstaje i jest przenoszona do kom贸rki ro艣linnej w postaci kompleksu DNA-bia艂ka. Transfer wymaga gen贸w vir zlokalizowanych na plazmidzie Ti i gen贸w chromosomalnych
路 Bia艂ko, kt贸re znajduje si臋 na ko艅cu 5' nici T-DNA wchodzi w interakcj臋 z ro艣linnym DNA i nacina je
路 Jednoniciowe T-DNA jest przy艂膮czane do jednej nici ro艣linnego DNA a napi臋cia torsyjne z tym zwi膮zane powoduj膮 rozerwanie drugiej nici ro艣linnego DNA
路 Ko艅ce nici T s膮 艂膮czone z ko艅cami ro艣linnego DNA na drodze ligacji, dosyntetyzowana zostaje ni膰 komplementarna do nici T
路 Naprawy (艂atanie dziur) i replikacja obszar贸w integracji nici T prowadz膮 cz臋sto do duplikacji i rearan偶acji w tym obszarze
79. GENY ODCINKA T-DNA I ICH EFEKTY FENOTYPOWE
Koduje 2 klasy gen贸w warunkujacych transformowany fenotyp :
1. zaangazowanych w synteze opin
2. odpowiedzialnych za biosynteze regulatorow wzrostu roslin
T-DNA
路 obszar przenoszony do kom贸rek ro艣linnych
路 zawiera geny koduj膮ce bia艂ka zaanga偶owane w biosyntez臋 opin i bia艂ka zaanga偶owane w biosyntez臋 fitohormon贸w
路 pomimo tego, 偶e geny te rezyduj膮 na plazmidzie bakteryjnym to s膮 aktywne tylko w kom贸rkach ro艣linnych
路 zawieraj膮 typowe eukariotyczne sekwencje reguluj膮ce ich transkrypcj臋: TATA-boxy i CAAT-boxy oraz typowe ro艣linne sygna艂y poliadenylacji
路 cz臋艣膰 tych sekwencji wykorzystano do regulacji ekspresji gen贸w markerowych
80. Biotechnologia -podzia艂:
Bia艂a - biotechnologia przemys艂owa wykorzystuj膮ca systemy biologiczne w produkcji przemys艂owej i ochronie 艣rodowiska. Opiera si臋 ona na biokatalizie i bioprocesach.
Czerwona - biotechnologia wykorzystywana w ochronie zdrowia, w szczeg贸lno艣ci w zakresie produkcji nowych biofarmaceutyk贸w, rozwoju diagnostyki genetycznej, czy genoterapii i ksenotransplantologii.
Zielona - biotechnologia zwi膮zana z rolnictwem obejmuj膮ca stosowanie metod in偶ynierii genetycznej w celu doskonalenia produkcji ro艣linnej czy zwierz臋cej.
Fioletowa - zwi膮zana z ustawodawstwem, kt贸re dotyczy biotechnologii (prawne i spo艂eczne uwarunkowania).
Podzia艂y tradycyjne:
biotechnologia zwierz膮t,
biotechnologia ro艣lin,
biotechnologia 偶ywno艣ci.
oraz
biotechnologia tradycyjna (stosuje naturalne enzymy lub organizmy nie zawieraj膮ce obcego materia艂u genetycznego),
biotechnologia nowoczesna (stosuje organizmy, enzymy i bia艂ka zmodyfikowane genetycznie).