Politechnika Lubelska

Edukacja Techniczno Informatyczna

Ekonomia

Wyjaśnić sposób funkcjonowanie mnożnika Keynesa

Wykonał:

Andrzej Adamczyk

Bartłomiej Amel

John M. Keynes (1883-1946) - angielski ekonomista, autor pracy „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza”, twórca teorii makroekonomicznej zwanej jego imieniem

1. Funkcja konsumpcji

Funkcja konsumpcji - wyraża zależność wielkości konsumpcji od poziomu dyspozycyjnych dochodów ludności

C = a + c Y

C - planowane wydatki na konsumpcję

a - autonomiczny poziom konsumpcji, niezależny od poziomu dyspozycyjnych dochodów ludności

Y - dyspozycyjne dochody ludności

c - krańcowa skłonność do konsumpcji

Interpretacja współczynnika krańcowej skłonności do konsumpcji c:

o ile konsument jest skłonny zwiększyć konsumpcję w wyniku wzrostu swoich dochodów dyspozycyjnych o jednostkę

1. Funkcja oszczędności

Zgodnie z powyższym wzorem, konsument przeznacza część swoich dochodów na wydatki konsumpcyjne, natomiast pozostałą część dochodów - oszczędza.

Funkcja oszczędności jest sformułowana analogicznie jak funkcja konsumpcji i wyraża zależność wielkości oszczędności od poziomu dyspozycyjnych dochodów ludności.

S = Y - C = Y - a - c Y = - a + ( 1 - c ) Y = - a + s Y

krańcowa skłonność do oszczędzania s = 1 - c

Interpretacja współczynnika krańcowej skłonności do oszczędzania s:

o ile konsument jest skłonny zwiększyć oszczędności w wyniku wzrostu swoich dochodów dyspozycyjnych o jednostkę

Zależność konsumpcji i oszczędności

od dochodów dyspozycyjnych

Dla dochodów Y = Y* oszczędności S = 0, konsumpcja C = Y

Dla dochodów Y > Y* oszczędności S > 0, konsumpcja C < Y

( np. dla dochodów Y = Y₁ oszczędności S = NP, konsumpcja C = P Y₁ )

Dla dochodów Y < Y* oszczędności S < 0, konsumpcja C > Y

Poziom dochodu Y* można wiązać z pewnym utrwalonym wzorcem konsumpcji (przyzwyczajenia, styl życia, etc.) i częściowo z tzw. minimum socjalnym.

1. Równowaga:

- między popytem globalnym i podażą globalną

- między inwestycjami i oszczędnościami

Założenia upraszczające:

• gospodarka zamknięta

• nie uwzględniamy budżetu państwa

• inwestycje mają charakter autonomiczny (nie zależą od wytwarzanego dochodu narodowego)

• niepełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych

Tak więc analizujemy tylko dwa podstawowe składniki popytu globalnego:

• konsumpcję

• inwestycje

Równowaga: popyt globalny = podaż globalna ( Y^d = Y^s )

Poszukujemy takiego poziomu dochodu narodowego Y*, przy którym występuje równowaga między popytem globalnym ( Y^d ) i podażą ( Y^s ), bądź, co jest równoważne, gdy występuje równowaga między inwestycjami i oszczędnościami.

podaż globalna = popyt globalny oszczędności = inwestycje

Y^s = Y^d = Y^*

≡

Równowaga: inwestycje = oszczędności ( I = S )

I = S - równowaga ( punkt E )

I > S - nadwyżka inwestycji ex ante nad oszczędnościami ex ante

(uruchamiana jest spirala ekspansji - mechanizm mnożnika inwestycyjnego)

I < S - nadwyżka oszczędności ex ante nad inwestycjami ex ante

(działa mechanizm depresyjny) - mechanizm mnożnika inwestycyjnego)

Uwaga:

zawsze I _{ex post} = S _{ex post}

1. Mnożnik inwestycyjny

Jeśli inwestycje wzrosną o ΔI , gdzie znajdzie się nowy punkt równowagi (E₁), jaki będzie nowy poziom dochodu narodowego (Y₁) ? → patrz rysunek wyżej

Uwaga: zakładamy niepełne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych

mnożnik inwestycyjny Keynesa:

Interpretacja: o ile wzrośnie dochód narodowy w wyniku wzrostu inwestycji

o jednostkę

Jak działa mechanizm mnożnika inwestycyjnego?

Pierwotnym bodźcem jest przyrost wydatków inwestycyjnych. W wyniku reakcji gospodarki na wzrost inwestycji rozpoczyna się następujący proces kumulacyjny (patrz poniższa tabela):

Kolejna chwila t	Pierwotny przyrost dochodu narodo-wego z tytułu wzrostu inwestycji ΔY0	Przyrost wydatków konsumpcyjnych z tytułu rosnących dochodów ΔCt = c ΔYt -1	Wtórny przyrost dochodu narodowego z tytułu wzrostu wydatków konsumpcyjnych ΔYt = ΔCt
0	ΔY0 = ΔI
1		ΔC1 = c ΔY0 = c ΔI	ΔY1 = ΔC1= c ΔI
2		ΔC2 = c ΔY1 = c^2 ΔI	ΔY2 = ΔC2= c^2 ΔI
...	...	...	...
n		ΔCn = c ΔYn -1= c^n ΔI	ΔYn = ΔCn= c^n ΔI
...	...	...	...

Wzrost inwestycji powoduje zwielokrotniony przyrost dochodu narodowego.

Np. dla współczynnika krańcowej skłonności do konsumpcji c = 0,8 wartość mnożnika jest równa 5, co oznacza, że wzrost wydatków inwestycyjnych np. o 100 mln zł spowoduje wzrost dochodu narodowego o 500 mln zł.

W stanie niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych wzrost inwestycji poprzez efekty mnożnika prowadzi do wzrostu wydatków konsumpcyjnych i w konsekwencji wywołuje zwielokrotniony wzrost popytu ( i podaży, ponieważ w gospodarce istnieją rezerwy niewykorzystanych czynników produkcji).

5. Równowaga z uwzględnieniem budżetu państwa - mnożnik zrówno-ważonego budżetu

Poprzednio analizowaliśmy wpływ inwestycji na poziom dochodu narodowego w warunkach niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych. Przedmiotem bieżącej analizy będzie wpływ innego składnika popytu globalnego, a mianowicie wydatków budżetu państwa na poziom dochodu narodowego.

Warunek równowagi:

I + G = S + T_n

T_n = T - B (T_n - podatki netto = podatki - transfery )

I + G (I + G - autonomiczne składniki popytu = inwestycje + wydatki budżetowe)

I + G = Y - C

stopa podatkowa t_n

C = a + cY' = a + c(1 - t_n ) Y

gdzie Y' - dochód dyspozycyjny Y' = Y - T_n = ( 1 - t_n ) Y

I + G = - a + [ 1 - c ( 1 - t_n ) ] Y

Równowaga z uwzględnieniem budżetu państwa

inwestycje + wydatki budżetowe = oszczędności + podatki netto

Zakładając, że zmianie ulegają tylko wydatki budżetowe ( natomiast ΔI = 0 ):

zmodyfikowana krańcowa skłonność do konsumpcji:

mnożnik zrównoważonego budżetu:

Interpretacja: o ile wzrośnie dochód narodowy w wyniku wzrostu wydatków budżetowych o jednostkę

Mechanizm mnożnika zrównoważonego budżetu działa tak, że wzrost wydatków państwa, któremu towarzyszy taki sam wzrost podatków, powoduje zwiększenie produkcji.

Przyrost popytu ΔY_d = ΔG - c ΔT_n

a ponieważ c < 1 oraz ΔG = ΔT_n ΔY_d = ΔG - c ΔG > 0

5. Główne tezy teorii Keynesa

Główna myśl teorii mnożnika Keynesa dotyczy wpływu popytu globalnego na poziom dochodu narodowego w warunkach niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych w gospodarce

W stanie niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych wzrost popytu globalnego poprzez efekty mnożnika prowadzi do wzrostu wydatków konsumpcyjnych i w konsekwencji wywołuje zwielokrotniony wzrost popytu ( i podaży, ponieważ w gospodarce istnieją rezerwy niewykorzystanych czynników produkcji).

Przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych wzrost popytu globalnego nie może prowadzić do wzrostu realnego dochodu narodowego, ponieważ napotyka ograniczenie zdolności produkcyjnych. Zwiększa się tylko dochód narodowy nominalny (przez wzrost cen).

• Istnieje niedostateczna skłonność do konsumpcji i nadmierna skłonność do oszczędzania (nadmierne oszczędności uruchamiają mechanizm depresyjny)

• Niezbędny jest interwencjonizm państwowy, który powinien wspomagać nie całkiem doskonałe i niezupełnie niezawodne mechanizmy rynkowe. Celem interwencji jest pozytywne oddziaływanie na koniunkturę gospodarczą. Należy uzupełnić niedostateczne inwestycje prywatne przez inwestycje publiczne finansowane przez budżet państwa (nawet za cenę pewnego zwiększenia deficytu budżetowego). Uruchomiony mechanizm mnożnika wpłynie na wzrost dochodu narodowego i spadek bezrobocia przy stałych lub wolno rosnących cenach.

Literatura :

1. Nasiłowski M.: System rynkowy. Podstawy mikro- i makroekonomii, Wydawnictwo Key Tex, Warszawa 1996:

• roz.8. Podstawowe zależności agregatowe w ekonomii keynesowskiej s.193-208

• roz.10.6. Wpływ podatków i wydatków budżetu państwa na poziom wytwarzanego dochodu narodowego s.223-226

• roz.10.7. Mnożnik zrównoważonego budżetu państwa s.226-227

• roz.10.8 Możliwość finansowania deficytu budżetowego oszczędnościami s.227-228

2. Begg D., Fischer S., Dornbusch R.: Ekonomia tom 2, PWE, Warszawa 1993

• roz.20. Determinanty dochodu narodowego s.46-67

• roz.22. Globalny popyt, polityka fiskalna i handel zagraniczny s.68-94

3. Samuelson P.A., Nordhaus W.D.: Ekonomia 1, PWN, Warszawa 1996

• roz.7. Konsumpcja i inwestycje s.199-229

• roz.8. Teoria wyznaczania produktu

B. Wyznaczanie produktu: model mnożnikowy s.241-262

• roz.9. Polityka fiskalna w teorii i praktyce:

• A. Polityka fiskalna w modelu mnożnikowym s.265-278

9

C = Y

C

N

dezoszczędności

C

P

oszczędności

M

45^o

Y₁

Y*

Y

0

Y^d = Y^s

Y^d

Y^d = C + I

E

C

I

45^o

Y*

Y_max

Y^s

0

I, S

S = - a + ( 1 - c ) Y

I₁

E₁

luka depresyjna

ΔI

E

I

luka ekspansywna

α

Y*

Y₁

Y

realny dochód narodowy

0

I, G

S, T_n

S + T_n = - a + [ 1 - c ( 1- t_n ) ] Y

I + G₁

E₁

luka depresyjna

ΔG

E

I + G

luka ekspansywna

β0

Y*

Y₁

Y

realny dochód narodowy

0

---