Politechnika Lubelska
Wydział Elektryczny
LABORATORIUM ELEKTRONIKI
Skład grupy laboratoryjnej:
Mitura Karol
Misztal Leszek
Romanowski Daniel
Surma Kamil
Ćwiczenie nr 4.
Temat: Stabilizacja napięcia.
Wykonał: Romanowski Daniel
Grupa: ED 2.6
Lublin 1999
Badanie diody Zenera.
1.1 Wyznaczanie charakterystyki statycznej (napięciowo-prądowej) diody Zenera.
Pomiary przeprowadziliśmy w układzie jak na poniższym schemacie:
Użyte przyrządy:
Z- zasilacz tranzystorowy
R1- opornik suwakowy
V1- woltomierz ME
V2- woltomierz ME do pomiaru spadku napięcia na przewodzącej diodzie Zenera
mA- miliamperomierz ME
Układ zawierał w swojej strukturze diodę typu:
BZP 620 , D5V6 Uz=5,6V Iz=100mA Pmax=100mW
Typ diody mówi nam, że jest to krzemowa dioda Zenera powszechnego użytku o znamionowym napięciu stabilizacji 5,6 V z tolerancją 10%.
Po ustawieniu napięcia zasilacza na wartość większą od napięcia Zenera badanej diody, regulując wartość R1 zmniejszaliśmy przyłożone napięcie i odczytywaliśmy odpowiednie wartości U1, U2 oraz I. Wyniki pomiarów umieściłem w poniższej tabeli:
U1 [V] |
11 |
10.5 |
10 |
9.5 |
9 |
9 |
8.5 |
8 |
7.5 |
7 |
6.5 |
6 |
6 |
U2 [V] |
6.64 |
6.62 |
6.6 |
6.59 |
6.56 |
6.54 |
6.51 |
6.46 |
6.39 |
6.24 |
6.18 |
5.96 |
5.62 |
I [mA] |
100 |
90 |
80 |
70 |
60 |
50 |
40 |
30 |
20 |
10 |
8 |
4 |
2 |
Na podstawie wyników wykreślamy zależność I=f(U2):
Jest to charakterystyka statyczna diody Zenera, w kierunku zaporowym.
Wyznaczanie charakterystyki stabilizacji diody Zenera.
Charakterystyka stabilizacji wyrażona jest zależnością U2=f(U1), przy stałym prądzie obciążenia.
Pomiary przeprowadziliśmy w układzie jak na poniższym schemacie:
Użyte przyrządy:
Z- zasilacz tranzystorowy
V1- woltomierz ME
mA1- miliamperomierz ME
mA2- miliamperomierz ME (dokonuje pomiaru prądu płynącego przez diodę)
V2- woltomierz ME (dokonuje pomiaru napięcia U2
mA3- miliamperomierz ME (do pomiaru prądu obciążenia)
R2-opornik suwakowy obciążenia 195Ω
R3- opornik 47Ω
Dla wybranych wartości prądu obciążenia I3 (regulacja opornością obciążenia R2) zmienialiśmy napięcie zasilania U1 i odczytywaliśmy wartości napięcia wyjściowego U2.
Wyniki pomiarów umieściłem w poniższej tabeli:
R2 = 242Ω |
R2 = 150Ω |
R2 = 47Ω |
||||||||||||
U1 |
U2 |
I1 |
I2 |
I3 |
U1 |
U2 |
I1 |
I2 |
I3 |
U1 |
U2 |
I1 |
I2 |
I3 |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[mA] |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[mA] |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[mA] |
12.1 |
6.64 |
130 |
100 |
32 |
13 |
6.62 |
152 |
100 |
53 |
13 |
6.53 |
165 |
64 |
100 |
11.7 |
6.63 |
120 |
90 |
32 |
12 |
6.58 |
130 |
78 |
52 |
12 |
6.48 |
140 |
41 |
98 |
11.2 |
6.61 |
110 |
80 |
32 |
11 |
6.54 |
110 |
54 |
52 |
11 |
6.37 |
119 |
19.5 |
98 |
10.8 |
6.59 |
100 |
70 |
31 |
10 |
6.46 |
80 |
31 |
51 |
10 |
6.05 |
99 |
6 |
92 |
10.5 |
6.57 |
90 |
60 |
31 |
9 |
6.29 |
65 |
12 |
51 |
9 |
5.51 |
88 |
2 |
85 |
10 |
6.54 |
80 |
50 |
31 |
8 |
5.83 |
52 |
3 |
48 |
8 |
4.91 |
77 |
1 |
75 |
9.5 |
6.51 |
70 |
40 |
31 |
7 |
5.14 |
44 |
1 |
42 |
7 |
4.28 |
67 |
1 |
66 |
9 |
6.47 |
60 |
30 |
30 |
6 |
4.4 |
36 |
0 |
37 |
6.5 |
3.96 |
62 |
1 |
60 |
8.5 |
6.4 |
50 |
20 |
30 |
5 |
3.6 |
31 |
0 |
30 |
6 |
3.64 |
59 |
1 |
58 |
8 |
6.25 |
40 |
10 |
29.5 |
4.5 |
3.31 |
29 |
0 |
28 |
5.5 |
3.3 |
52 |
1 |
51 |
7 |
5.68 |
30 |
2 |
28 |
4 |
2.99 |
26 |
0 |
25 |
5 |
2.99 |
46 |
1 |
46 |
6 |
4.85 |
21 |
0.5 |
22 |
3 |
2.24 |
21 |
0 |
20 |
4.5 |
2.72 |
42 |
1 |
42 |
5 |
4.04 |
20 |
0.03 |
20 |
|
|
|
|
|
4 |
2.42 |
38 |
1 |
38 |
Na podstawie wyników pomiarów zestawionych w tabeli sporządziłem wykres zależności U2=f(U1) dla różnych prądów obciążenia diody.
1.3.Wyznaczanie charakterystyki obciążenia.
Charakterystyka obciążenia podaje zależność napięcia wyjściowego U2 od prądu obciążenia I3.
Pomiary przeprowadziliśmy w układzie jak w poprzednim punkcie.
Przy stałej wartości napięcia zasilającego U1 zmienialiśmy wartość oporu R2 i odczytywaliśmy odpowiednie wartości napięcia U2 oraz prądów I1, I2, I3. Pomiar został powtórzony dla dwóch wartości napięć zasilających U1. Wyniki pomiarów umieściłem w poniższej tabeli:
U1 = 10V |
U1 = 12.5V |
||||||
U2 |
I1 |
I2 |
I3 |
U2 |
I1 |
I2 |
I3 |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[mA] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[mA] |
6,525 |
66 |
44 |
26 |
6,651 |
125 |
100 |
29 |
6,498 |
69 |
37 |
35 |
6,649 |
124 |
93,5 |
34 |
6,451 |
69 |
28 |
45 |
6,636 |
125 |
83 |
45 |
6,243 |
71 |
10 |
69 |
6,586 |
124 |
60 |
70 |
5,072 |
100 |
1 |
101 |
6,245 |
131 |
10 |
129 |
Na podstawie wyników pomiarów zestawionych w tabeli sporządziłem wykres zależności U2=f(I3) dla obu wartości napięć zasilających.
2.Badanie stabilizatora scalonego opartego na układzie μA7805.
Układ μA7805 jest trój końcówkowym stabilizatorem napięcia dodatniego względem masy. Jego trzy wyprowadzenia to: wejście, wyjście oraz masa. Wartość napięcia wyjściowego stabilizowanego jest ustalana w czasie procesu produkcyjnego. Ostatnie dwie cyfry w oznaczeniu stabilizatora to wartość jego napięcia wyjściowego. W tym przypadku jest to 5V. Druga cyfra mówi nam, czy jest to stabilizator napięć dodatnich (8), czy też ujemnych (9).
Układ aplikacyjny:
2.1.Wyznaczanie charakterystyki obciążenia.
Układ pomiarowy:
Charakterystyka obciążenia jest zależnością napięcia wyjściowego od prądu obciążenia Uwy = f(I0) przy Uwe = const. Prąd obciążenia należało zmieniać przy pomocy opornika R1, a jednocześnie odczytywać wartość napięcia wyjściowego.
Wyniki pomiarów:
Uwe [V] |
5.095 |
5.091 |
5.089 |
5.088 |
5.086 |
5.084 |
5.082 |
5.08 |
5.078 |
5.075 |
5.073 |
5.071 |
I0 [mA] |
0 |
30 |
50 |
70 |
90 |
110 |
130 |
150 |
170 |
200 |
220 |
250 |
2.2. Wyznaczanie charakterystyki zasilacza bez stabilizatora.
Pomiar ten służy do porównania pracy zasilacza ze stabilizatorem i bez niego. Układ pomiarowy jak w poprzednim podpunkcie.
Wyniki pomiarów:
Uwe [V] |
5.095 |
5.091 |
5.089 |
5.088 |
5.086 |
5.084 |
5.082 |
5.08 |
5.078 |
5.075 |
5.073 |
5.071 |
I0 [mA] |
50 |
60 |
70 |
80 |
90 |
100 |
110 |
120 |
130 |
140 |
150 |
170 |
Na podstawie powyższych dwóch tabel wykreśliłem charakterystyki obciążenia dla układu ze stabilizatorem i bez niego.
3.Wnioski:
Patrząc na charakterystykę statyczną, wyznaczoną w podpunkcie 1.1, a zarazem znając napięcie Zenera (5.6 V) możemy stwierdzić pewne rozbieżności. Napięcie Zenera odczytane z wykresu jest rzędu 6.3 ÷ 6.4V. Czym może być spowodowana ta różnica? Po pierwsze tolerancją diody ±10% (litera D w oznaczeniu diody). Ewentualnie jest to wynik spowodowany niedokładnością odczytu wskazań mierników. Sam kształt charakterystyki statycznej przy polaryzacji wstecznej diody nie odbiega od `książkowej postaci'.
Charakterystyka stabilizacji, wyznaczoną w podpunkcie 1.2, pokazuje nam, iż lepszą stabilizację mamy dla mniejszych prądów obciążenia - odpowiada to większej wartości rezystancji obciążenia.
Na podstawie charakterystyki obciążenia można stwierdzić, że im wyższe napięcie zasilania stabilizatora, tym proces stabilizacji przebiega poprawniej - prostoliniowy charakter wykresu.
Przy budowie stabilizatora opartego na układzie scalonym możemy powiedzieć o lepszej stabilizacji niż stabilizatorów z diodą Zenera. Stabilizator scalony możemy obciążyć większym prądem.
Umieszczenie na wspólnym wykresie charakterystyk obciążenia zasilacza ze stabilizatorem i bez pozwala nam porównać wpływ stabilizatora na wartość napięcia wyjściowego zasilacza -stały przebieg przy włączonym do układu stabilizatorze i zmienny przy odłączonym.