ŻYLNA CHOROBA ZAKRZEPOWO ZATOROWA

1. U chorych bez obciążeń po dużych operacjach ortopedycznych z wyjątkiem całkowitej alloplastyki stawu biodrowego i złamania odcinka bliższego k. udowej zaleca się stosowanie profilaktyki ŻChZZ w postaci HDCz s.c. przez co najmniej

1. 5 dni

2. 10dni.

3. 15dni

4. 21dni

5. 3 miesiące

2. U chorych po całkowitej alloplastyce stawu biodrowego i złamaniu odcinka bliższego k. udowej zaleca się stosowanie profilaktyki ŻChZZ w postaci HDCz s.c. przez co najmniej

1. 5-10dni

2. 2-3 tygodni

3. 3-4 tygodni

4. 4-5 tygodni .

5. 3-6 miesięcy

3. Najlepsze efekty w profilaktyce ŻChZZ w alloplastyce stawu biodrowego osiąga się przy podawaniu:

1. HDCz

2. Acenokumarolu

3. HNF

4. Fondaparynuksu

5. A i B.

4. Najlepsze efekty w profilaktyce ŻChZZ w złamaniu części bliższej kości udowej osiąga się przy podawaniu:

1. HDCz

2. Acenokumarolu

3. HNF

4. Fondaparynuksu .

5. A i B

5. Stwierdzenie, że : stosowanie ASA jako jedynej metody profilaktyki ŻChZZ jest Niezalecane w żadnej grupie chorych Jest:

1. Prawdziwe .

2. Nieprawdziwe

3. Prawdziwe tylko w zakresie profilaktyki wtórnej

4. Prawdziwe tylko w zakresie profilaktyki pierwotnej

5. Prawdziwe w przypadku kobiet w ciąży

6. Do czynników ryzyka ŻChZZ nie należy:

1. POCHP w IV okresie wg GOLD

2. Nocna napadowa hemoglobinuria

3. Ciąża i połóg

4. Wiek >40lat

5. Małe zabiegi chirurgiczne ( <45min w znieczuleniu miejscowym) .

7. U chorego z poziomem kreatyniny 230umol/l stwierdzanym w kilkukrotnych badaniach od 12 miesięcy lekiem z wyboru w leczeniu ŻChZZ jest:

1. HDCz

2. HNF.

3. HDCz tylko w przypadku możliwości monitorowania aktywności anty Xa

4. A i B

5. A i C

8. U chorych długotrwale stosujących stałe dawki Acenokumarolu monitorowanie INR zalecamy nie rzadziej, niż co:

1. 21 dni

2. 28 dni .

3. 35 dni

4. 14 dni

5. 42 dni

9. Leczenie Trombolityczne w ŻChZZ jest:

1. Leczeniem z wyboru w ZTP

2. Przeciwwskazane w ciężkiej ZŻG z zagrożeniem utraty kończyny

3. Jest sugerowanym postępowaniem w masywnym ZTP z niestabilnością hemodynamiczną.

4. Jest uzupełniającym leczeniem po embolektomii płucnej

5. Przeciwskazaniem bezwzględnym

10. Które z poniższych stwierdzeń nie jest prawdą:

1. ZTP jest najczęstszą przyczyną zgonu kobiet w okresie ciąży i połogu w krajach rozwiniętych

2. HDCz i HNF są lekami z wyboru w profilaktyce i leczeniu ŻChZZ u kobiet w ciąży

3. Stosowanie HDCz, HNF lub Acenokumarolu przez matkę nie jest przeciwskazaniem do karmienia piersią

4. Acenokumarol może być bezpiecznie stosowane w całym okresie trwania ciąży.

5. Stosowanie HDCz u kobiet ciężarnych jest co najmniej tak samo skuteczne i bezpieczne jak HNF i wiąże się z mniejszym ryzykiem objawów niepożądanych oraz wygodniejszym dawkowaniem bez konieczności monitorowania efektu p/krzepliwego.

11. Które z poniższych zaburzeń nie prowadzą do wzrostu ryzyka wystąpienia ŻChZZ:

1. Niedobór białka C lub S

2. Niedobór antytrombiny

3. Mutacja G20210A genu protrombiny i mutacja Leiden czynnika V

4. Hiperchomocysteinemia

5. Niedobór lub spadek aktywności cz.VIII.

12. W przypadku stwierdzenia hiperhomocysteinemii u ciężarnej z poronieniami nawykowymi i oddzieleniem łożyska w wywiadach sugeruje się:

1. Jak najszybsze włączenie kw. foliowego i przyjmowanie go przez cały okres ciąży

2. ASA 75-150mg/d + HNF w dawce profilaktycznej

3. ASA 75-150mg/d + HDCz w dawce leczniczej dostosowanej

4. A+B

5. A+C

13. W przypadku konieczności leczenia ŻCHZZ za pomocą HDCz u kobiety w okresie ciąży, Jej dawka powinna być dostosowana do :

1. Aktualnej masy ciała

2. Masy ciała sprzed ciąży .

3. Powierzchni ciała w m2

4. Wartości czasu koalinowo-kefalinowego

5. Czasu protrombinowego

14. W przypadku stwierdzenia u kobiety z ZŻG: 4 poronień w wywiadzie w pierwszy trymestrze ciąży lub nawracające stany przedrzucawkowe lub oddzielanie łożyska lub obumarcie płodu o nieznanej przyczynie, należy zawsze brać pod uwagę:.

1. Hemofilię typu A

2. Wrodzone trombofilie

3. Obecność antykoagulanta tocznowego i/lub wysokiego miana przeciwciał antykardiolipinowych

4. A+C

5. B+C.

15. Leczenie ŻChZZ u kobiety w ciąży za pomocą HDCz lub HNF s.c należy przerwać na ... przed planowane indukcją porodu lub cięciem cesarskim

1. 24h .

2. 48h

3. 12h

4. 4-6h

5. 7 dni

16. U kobiety stale przyjmującej leki p/krzepliwe, a chcącej zajść w ciąże powinno się zalecić :

1. Edukacje związaną z ryzykiem powikłań leczenia p/krzepliwego

2. Częste wykonywanie testu ciążowego

3. Przejście z Acenokumarolu na HNF lub HDCz

4. Kontakt ze specjalistyczna jednostka związaną z choroba podstawową

5. Wszystkie wymienione.

17. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do PRZEWLEKŁEGO leczenia p/krzepliwego nie jest:

1. Skaza krwotoczna

2. Czynna choroba wrzodowa z krwawieniem w wywiadzie

3. Objawowe nadciśnienie wrotne

4. Rozwarstwienie aorty

5. Nadmierne krwawienie miesięczne.

18. W przypadku masywnego ZTP z niestabilnością hemodynamiczną u kobiety w 22 tyg. Ciąży, mając do dyspozycji wszystkie dostępne metody lecznicze zastosujesz:

1. Leczenie Trombolityczne jako leczenie pierwszego rzutu

2. Leczenie chirurgiczne (embolektomia płucna) jako leczenie z wyboru

3. Leczenie HNF iv z uwagi na to ,iż ciąża jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowane leczenia trombolitycznego

4. Jako pierwsze - leczenie Trombolityczne, a w razie jego nieskuteczności embolektomię płucną .

5. Tylko i wyłącznie HDCz lub HNF w dawce dostosowanej z Acenokumarolem ponieważ leki te nie przenikają przez łożysko

KARDIOLOGIA

1. Który z leków nie ma zastosowania przy prowadzeniu reanimacji z asystolią w zapisie pracy serca:

1. Adrenalina

2. Wazopresyna

3. NaHCO₃

4. Amiodaron .

5. Atropina

2. Które z poniższych zdań dotyczących reanimacji jest fałszywe:

1. Wczesna defibrylacja istotnie poprawia przeżycie osób z NZK

2. Hipotermia jest wskazaniem do zaprzestania reanimacji jeśli w ciągu 30 min od rozpoczęcia czynności nie udało się przywrócić krążenia .

3. Standardowa dawka adrenaliny w czasie reanimacji to 1mg podawany iv. Co 3-5 min

4. Większe niż standardowe dawki adrenaliny zwiększają częstość powrotu własnego krążenia ale nie stwierdzono różnic w śmiertelności do momentu wypisu ze szpitala w porównaniu z dawkami standardowymi

5. Asystolia w zapisie EKG jest najczęściej potwierdzeniem śmierci a nie rodzajem zaburzeń rytmu

3. Jaka dawka atropiny całkowicie znosi działanie nerwu błędnego na serce:

1. 1 mg

2. 2 mg

3. 3 mg .

4. 6 mg

5. nie można całkowicie zablokować działania N. X

4. Prowadząc reanimacje u 50-letniego pacjenta zaintubowanego, z zatrzymaniem krążenia w przebiegu zawału m. sercowego stosunek wdechów do uciśnięć klatki piersiowej powinien wynosić:

1. 15 : 2

2. 1 : 5

3. 2 : 15

4. 5 : 1

5. Nie ma takiej zależności .

5. Pierwsza dawka atropiny podawana do rurki intubacyjnej (brak wkłucia do żyły ale pacjent zaintubowany, trudne warunki anatomiczne do założenia wkłucia centralnego) w asystolii powinna wynosić

1. 1 mg

2. 2 mg

3. 4 mg

4. 6 mg .

5. 9 mg

6. U przytomnego 60-letniego mężczyzny przywiezionego przez rodzinę stwierdzasz: RR-70/30mmHg, HR-180/min., zgłasza duszność i pieczenie w klatce piersiowej. W zapisie EKG stwierdzasz częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS. Zastosujesz:

1. Masaż zatoki szyjnej

2. Amiodaron 300mg w bolusie iv

3. Adenozynę 6mg - 12mg - 12mg

4. Defibrylację 200J, 200J, 360J

5. Kardiowersję, 100J, 200J, 360J.

7. W trakcie resuscytacji dorosłego pacjenta wodorowęglan sodowy możesz podać:

1. W ilości 5 mmol po 10 min reanimacji

2. W ilości 20 mmol po 10 min reanimacji

3. W ilości 50 mmol po 10 min reanimacji

4. W ilości 50 mmol po 20 - 25 min reanimacji .

5. W ilości 100 mmol po 20 - 25 min reanimacji

8. Lekiem z wyboru w nawracających komorowych zaburzeniach rytmu w przebiegu reanimacji jest:

1. Amiodaron 300mg iv w 5% glukozie .

2. Lidokaina w dawce 1.5 mg/kg

3. Propafenon

4. Bretylium

5. Betaloc 5mg iv

9. W trakcie reaimacji andenalinę podajesz w rozcieńczeniu:

1. 1: 1

2. 1 : 1000

3. 1 : 10000 .

4. 1 : 100

5. 1 : 10

Kardiomiopatia przerostowa

1. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kardiomiopatii przerostowej (HCM) nie jest prawdziwe :

1. Jest genetycznie uwarunkowaną chorobą serca i występuje z częstością 1 : 500 w populacji ogólnej osób dorosłych

2. Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet.

3. Jest przyczyną nagłej śmierci sercowej zwłaszcza u młodych ludzi uprawiających sport wyczynowo

4. Może się ujawnić w każdym okresie życie od dzieciństwa aż do starości

5. HCM z zawężeniem drogi odpływu rokuje gorzej od postaci bez zawężenia

2. Za ponad połowę przypadków HCM odpowiedzialne są mutacje genów kodujących białaka:1)łańcucha ciężkiego β-miozyny, 2) sercowej troponiny I, 3) sercowej troponiny T, 4) białka C wiążącego miozynę, 5) α-tropomiozyny

1. 1,2,3

2. 1,3,4.

3. 2,4,5

4. 3,4,5

5. 1,4,5

3. Do objawów klinicznych HCM należą :

1. Duszność wysiłkowa często z bólem w klatce piersiowej

2. Zawroty głowy i omdlenia

3. Głośny szmer skurczowy nad koniuszkiem z promieniowaniem do pachy

4. Napadowe zaburzenia rytmu serca

5. Wszystkie wymienione.

4. W leczeniu farmakologicznym HCM lekami podstawowymi nie są:

1. B-blokery

2. Werapamil

3. Dyzopyramid

4. Glikozydy naparstnicy.

5. Nitraty

5. Postępowaniem z wyboru u chorych na HCM z dolegliwościami klinicznymi i gradientem ciśnień w LK, jedynie przy wysiłku fizycznym jest leczenie lekami należącymi do leków antyarytmicznych z grupy:.

1. I A

2. I C

3. II.

4. III

5. IV

6. Które z poniższych sposobów leczenia zaleca się do stosowanie w objawionej HCM z zawężeniem drogi odpływu z niewydolnością serca III-IV NYHA niepoddającej się maksymalnie intensywnemu leczeniu zachowawczemu

1. Elektrostymulacja dwójamowa serca

2. Przezskórna alkoholowa ablacja przegrody międzykomorowej

3. Zabieg Morrowa

4. Przeszczep serca

5. B i C.

7. Do szpitala zo0stał przywieziony młody mężczyzna (34l), który nagle stracił przytomność, W badaniu EKG nie zaobserwowano większych zmian oprócz granicznej długości odstępu PQ~200ms. W wywiadzie bez obciążeń rodzinnych, od 4 tygodni łatwo się męczy i często skarży na niespecyficzne bóle w klatce piersiowej, ok. 4 miesiące wcześniej został ugryziony przez kleszcza ale nie zgłaszał się z tym do lekarza. W Wykonanym 24h badaniu elektrokardiograficznym stwierdzono okresowo blok PK III^o z pałzami do 3500ms. Będziesz podejrzewał

1. Chorobę z Lyme

2. Zapalenie mięśnia sercowego

3. Zespół Morgagniego Adamsa i Stocka

4. Kardiomiopatię przerostową

5. A, B, i C .

INFEKCYJNE ZAPALENIA WSIERDZIA

1. Najczęstszymi patogenami stwierdzanymi w trakcie posiewów krwi w infekcyjnym zapaleniu wsierdzia są

1. Streptococcus viridans, Staphylococcus aureus

PNN

1. Miarą prawidłowej czynności nerek jest :

1. Klirens nerkowy kreatyniny

2. Zdolność zagęszczona moczu

3. Zdolność rozrzedzania moczu

4. Filtracja kłębuszkowa.

5. Wszystkie wymienione

2. O przewlekłej chorobie nerek możemy mówić w przypadku spadku filtracji kłębuszkowej poniżej:

1. >90 ml/min

2. >50 ml/min

3. >30 ml/min

4. Bez względu na GFR jeśli występują objawy uszkodzenia nerek >3msc.

5. A i D.

3. Białkomocz fizjologiczny nie zawiera

1. Białka Tamma-Horsfala

2. IgA i IgG

3. IgM i IgE

4. β₂-mikroglobuliny

5. C i D.

4. Które z podanych poniżej zaburzeń występują w przebiegu zespołu nerczycowego :

1)Wzrost stężenia LDL-C i TG, 2) Wzrost stężenia trombiny 3) spadek stężenia czynników: XII, XI, IX krzepnięcia, 4) spadek stężenia fibrynogenu, 5) spadek stężenia białka wiążącego witaminę D₃, 6) Spadek stężenia albumin

1. 1,2,6

2. 1,2,4

3. 3,4,5,6

4. 2,4,5,6

5. 1,3,5,6.

5. Wskazaniem do stosowania albumin w zespole nerczycowym jest :

1. Stężenia albumu w surowicy poniżej 25g/l

2. Oligowolemia z hipotonią ortostatyczną i spadek filtracji kłębuszkowej

3. Brak działania furosemidu spowodowany hipoalbuminemią <20g/l

4. B i C.

5. wszystkie

6. Triada Addisa to :

1. Hipotonia ,bóle brzucha ,ciemne zabarwienie skóry

2. Niedokrwistość, zaburzenia czucia głębokiego, zaburzenia dyspeptyczne

3. Obrzęki ,nadciśnienie tętnicze, zmiany w moczu pod postacią krwinkomoczu i wałeczkomoczu erytrocytarnego.

4. Niedoczynność tarczycy, niedokrwistość megaloblastyczna, niedoczynność kory nadnerczy

5. Żadne z powyższych

7. Które z poniższych informacji nie dotyczy gwałtownie postępującego KZN

1. Obserwuje się spadek filtracji kłębuszkowej o co najmniej 50 % w ciągu 3 miesięcy lub szybciej

2. Histologicznie obserwuje się „półksiężyce” w obrębie kłębków

3. Obecność półksiężyców w ponad 80% kłębuszków jest zmiana pogarszającą rokowanie

4. Często jest powikłaniem chorób układowych obecnością p/ciał anty-GMB i ANCA

5. Przebieg z masywnym selektywnym białkomoczem.

8. Zespół nerczycowy z prawidłową wydolnością nerek bez NT i bez zmian histopatologicznych w nerkach w mikroskopie świetlnym jest charakterystyczny dla:

1. Submikroskopowego KZN.

2. Mezangialno-rozplemowego KZN

3. Błonistego KZN

4. Gwałtownie postępującego KZN

5. Ogniskowego, segmentowego szkliwienia kłębuszków

9. Zespół nerczycowy jest najmniej charakterystyczny dla

1. Submikroskopowego KZN

2. Ogniskowego, segmentowego szkliwienia kłębuszków

3. Nefropatii IgA.

4. Nefropatii IgM

5. Błoniastego KZN

10. Najczęstszą przyczyną schyłkowej NN u dorosłych jest :

1. Błoniaste KZN

2. Ogniskowe segmentowe szkliwienie kłębuszków.

3. Mezangialne KZN

4. Nefropatia cukrzycowa

5. Nadciśnienie tętnicze

11. Przewlekły tępy ból w okolicy lędźwiowej może być objawem choroby nerek z wyjątkiem

1. Gruźlicy nerek

2. Nowotworów nerek

3. Torbielowatości nerek

4. Kłębkowych zapaleń nerek z wyjątkiem nefropatii IgA.

5. Nefropatii IgA

12. Nadmiernie częste oddawanie moczu małymi porcjami(kroplami), z uczuciem gwałtownego parcia na mocz i bólem oraz zaburzenia dobowe rytmu z potrzeba nocnego, często wielokrotnego oddawania moczu, to :

1. Poliuria

2. Nykturia

3. Dyzuria.

4. Pollakisuria

5. Żadne z wyżej wymienionych

13. Objawem ostrej niewydolności nerek jest :

1. Oliguria

2. Anuria

3. Poliuria

4. Pollarisuria

5. A i B.

14. O mikroalbuminurii mówimy, gdy ilość wydalanych albumin z moczem wynosi:

1. 20 -200ug/min

2. 0,3 - 0.5 g/dobę

3. 30 -300mg /dobę

4. A i B

5. A i C.

15. Prawdopodobieństwo wystąpienia ONN po środkach cieniujących wzrasta wraz ze stwierdzeniem u pacjenta :

1. Nefropatii cukrzycowej

2. Szpiczaka mnogiego

3. Hipokaliemii

4. Odwodnienia

5. Wszystkie wymienione.

16. Prawdopodobieństwo wystąpienia ONN po środkach cieniujących wzrasta wraz ze stwierdzeniem u pacjenta następujących sytuacji klinicznych oprócz:

1. Istniejącego upośledzenia czynności wydalniczej nerek <35ml/min

2. Duża dawka środka kontrastującego lub konieczność ponownego badania kontrastowego w ciągu 72h

3. Stosowanie leków nefrotoksycznych (IEK, Aminoglikozydy, Cyklosporyna)

4. Wiek >65 lat .

5. Marskość wątroby

17. Które z poniższych sytuacji nie doprowadzają do ONN

1. Zespół zmiażdżeniowy

2. Operacje kardiochirurgiczne z krążeniem pozaustrojowym

3. Posocznica

4. Leczenie diuretynami pętlowymi.

5. Stosowanie Amfoterycyny-B

18. Wzór Cocrofta i Gaulta pozwala ocenić:

1. Klirens kreatyniny na podstawie stężenia kreatyniny w moczu i jego objętości

2. Przybliżoną wartość filtracji kłębuszkowej na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy, wieku pacjenta i jego masy.

3. Filtracje kłębuszkowa u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek

4. Niedobór wodorowęglanów w organizmie

5. Stężenia LDL-C w surowicy na podstawie znajomości stężeń CT, HDL-C i TG

19. Do przewlekłego uszkodzenia funkcji nerek nie dochodzi w przypadku:

1. Leczenia Azatiopryną

2. Sklerodermii

3. RZS

4. Choroby Wegenera

5. Sarkoidozy

20. Do uszkodzenia nerek najczęściej może dochodzić w trakcie leczenie podanymi lekami z wyjątkiem:

1. Gentamycyną

2. Ampicyliną .

3. NLPZ

4. Amfoterycyną-B

5. Solami złota

21. Dwukrotne stwierdzenie w odstępie 3 miesięcy utraty albumin w moczu na poziomie 200mg/dobę u chorego z cukrzyca typu 1. (trwającą od 10lat) upoważnia do rozpoznania:

1. Jawnej nefropatii cukrzycowej

2. Zagrażającej nefropatii cukrzycowej.

3. Utajonej nefropatii cukrzycowej

4. Jest wskazaniem do biopsji nerki ponieważ nie można na tej podstawie ustalić wiarygodnego rozpoznania i leczenia.

5. V okresu nefropatii cukrzycowej wg. Mogensena

22. U 35 letniego mężczyzny ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2, z białkomoczem >3,5g/dobę i nadciśnieniem tętniczym, bez powikłań (prawidłowy obraz dna oka) naczyniowych należy:

1. Rozpoznawać nefropatię cukrzycową i włączyć odpowiednie leczenie

2. Wykonać biopsje nerki celem określenia przyczyny białkomoczu

3. Wykonać badanie angiograficzne

4. B + C.

5. Żadne z powyższych

23. U 60 letniego mężczyzny palącego 30 paczkolat, z rozpoznawanym nadciśnieniem tętniczym od niecałego roku (bez obciążenia rodzinnego), ze szmerem przepływu nad lewą tętnica szyjną, leczonego nieskutecznie trzema lekami hipotensyjnymi (amlodypina, hydrochlorothiazyd, metoprolol) właściwym postępowaniem będzie:

1. Dołączenie kolejnego leku hipotensyjnego z grupy blokerów r-ra α-adrenergicznego lub IEK

2. Przeprowadzenie diagnostyki naczynonerkowego NT.

3. Diagnostyka w kierunku guza nadnercza

4. Ograniczenie podaży sodu

5. USG j. Brzusznej

24. Stwierdzenie w przygodnej próbce moczu gęstości względnej >1020 wyklucza:

1. Trwały defekt zagęszczania moczu.

2. Defekt rozcieńczania moczu

3. Przewlekłą chorobę nerek

4. Kamice dróg moczowych

5. Nie wnosi żadnych informacji

25. Które z poniżej wymienionych postaci zapalenia nerek nie nawraca w nerce przeszczepionej:

1. Nefropatia zmian minimalnych .

2. Błoniaste KZN

3. Ogniskowe segmentowe twardnienie kłębuszków

4. Gwałtownie postępujące KZN

5. W przebiegu oksalurii pierwotnej

26. U ciężarnej w II trymestrze ciąży, u której stwierdzono dwukrotnie E.Coli w moczu w mianie >10⁵ bez objawów zapalenia dróg moczowych zalecisz;

1. Obserwacje, ponieważ taki stan nie stanowi zagrożenia dla ciężarnej i płodu

2. Podanie tetracyklin przez 3 dni

3. Podawane Amoksycyliny przez 3 dni + kontrolny posiew moczu za 2-3 tygodnie.

4. Podawane Amoksycyliny przez 7-10 dni + kontrolny posiew moczu za 2-3 tygodnie

5. Nitrofurantoine przez cały okres ciąży 50-100mg wieczorem

27. Najczęstszym patogenem wywołującym infekcje dróg moczowych są:

1. Pałeczki G(-) .

2. Ziarniaki G(+)

3. Neiseria

4. Chlamydie

5. Wszystkie wymienione

28. U 40 letniego mężczyzny z drugą ostrą infekcją dolnych dróg moczowych w ciągu 12 msc. należy

1. Wykonać posiew z antybiogramem

2. Włączyć leczenie antybiotykiem z uwzględnieniem penetracji do gruczołu krokowego

3. Leczyć przez min. 7-10dni

4. Wykonać diagnostykę w kierunku wad w obrębie układu moczowego

5. Wszystkie wymienione.

29. W przypadku niepowikłanej, sporadycznej infekcji dolnych dróg moczowych u młodej nieciężarnej kobiety aktywnej seksualnie nie zastosujesz jako leku pierwszego rzutu:

1. Kotrimoksazol przez 3 doby

2. Ciprofloksacyna / 3 doby .

3. Nitrofurantoina / 3 doby

4. Fosfamycyna 3g jednorazowo

5. Amoksycylina / 3 doby

30. U Kobiety aktywnej seksualnie z częstymi nawrotami infekcji dolnych dróg moczowych powinno się zalecać następujące postępowanie z wyjątkiem:

1. Używania antykoncepcji mechanicznej w postaci kapturków naszyjkowych i środków plemnikobójczych .

2. Przyjmowania nitrofurantoiny lub kotrimoksazolu przed lub bezpośrednio po stosunku

3. Picia soku z żurawin (~300ml/dobę)

4. Zwiększenie ilości wypijanych płynów tak by w ciągu dnia oddawać mocz co 2-3 godziny

5. Dopochwowe podawanie Lactobacillus casei

31. U 60 letniego mężczyzny z BPH i zaburzeniami w oddawaniu moczu, który był poddany zabiegowi cystoskopii diagnostycznej(badanie bz.) tydzień wcześniej, wystąpiła wysoka gorączka do 39.4^oC, dreszcze, bóle pleców i brzucha. W badaniach dodatkowych stwierdzono Zmiany w osadzie moczu - leuko- i erytrocyturię, bakteriurię, proteinurię 36mg%, Kreat - 128umol/l, CRP-150mg/l i leukocytozę rzedu 11tyś. Rozpoznasz najpewniej:

1. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek .

2. Ostre zapalenie dolnych dróg moczowych

3. Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego

4. Ostre zapalenie trzustki

5. Na tej podstawie nie można postawić wiarygodnego rozpoznania

32. Stwierdzenie w DZM białka w ilości przekraczającej 3.5g nie upoważnia do rozpoznania

1. Białkomoczu nerczycowego

2. Zespołu nerczycowego.

3. Białkomoczu patologicznego

4. A i B

5. B i C

33. Wskazaniem do Biopsji nerki nie jest

1. Jedna zdrowa nerka .

2. Przewlekająca się ostra niewydolność nerek

3. Zespół nerczycowy

4. Pojawienie się aktywnego osadu moczu w przebiegu chorób układowych

5. Izolowany krwinko- lub krwiomocz po wykluczeniu przyczyn urologicznych

34. Przeciwskazaniem do biopsji nerki jest sytuacja z wyjątkiem

1. Hemofilia typu A z aktywnością czynika VIII przekraczającą 25% .

2. Wielotorbielowatość nerek dorosłych

3. Bakteriuria objawowa >10³ z florą patogenną

4. Wodonercze

5. Przewlekła niewydolność nerek z małą nerką w badaniu USG

35. Najczęstszym składnikiem złogów w drogach moczowych jest

1. Wewelit [CaC₂O₄ x H₂O].

2. Hydroksyapatyt [Ca₁₀(PO₄)₆(OH)₂]

3. Kwas moczowy

4. Struwit [MgNH₄PO₄ x 6H₂O]

5. Cystyna

36. Które z poniższych zaleceń dotyczące kamicy moczanowej jest nieprawdziwe

1. Wysokie pH moczu zmniejsza ryzyko wytrącenia złogów w drogach moczowych

2. Wskazana jest dieta z ograniczeniem podaży mięsa

3. Podawanie kwasu cytrynowego zwiększa rozpuszczalność kwasu moczowego w moczu

4. Należy ograniczyć ilość puryn w diecie

5. Należy dążyć do obniżenia pH moczu celem zmniejszenia wytrącania się kryształków kwasu moczowego .

37. Wysokie pH moczu wskazane jest w

1. Kamicy wapniowej

2. Kamicy struwitowej

3. Kamicy moczanowej .

4. Cystynurii

5. Zespole Fanconiego

38. By ograniczyć ilość kwasu szczawiowego wydalanego z moczem należy dodać do diety

1. Preparaty witaminy z grupy B, a zwłaszcza B₁ i B_{6 .}

2. Preparaty witaminy D

3. Duże dawki witaminy C

4. Kwas foliowy

5. Węglan wapnia

39. Które z poniższych informacji nie dotyczy raka nerki

1. Najczęstszą postacią histologiczną jest rak brodawkowaty .

2. Występuje 2 x częściej u mężczyzn

3. Daje przeżuty do płuc, wątroby, kości i nadnerczy

4. Występuje u 40% pacjentów z zespołem Hippla-Lindaua

5. Nabyte w trakcie wieloletnich dializ wielotorbielowate zwyrodnienie nerki wielokrotnie zwiększa ryzyko raka nerki

HEMATOLOGIA

1. Prawdziwe dla ostrej białaczki promielocytowej sa poniższe stwierdzenia z wyjątkiem:

1. Wykazuje skłonność do nacieków pozaszpikowych (OUN, p.pokarmowy, skóra) .

2. W badaniach cytogenetycznych charakterystycznym defektem jest t(15;17)

3. Skłonność do wykrzepiania wewnątrznaczyniowego i wtórnej fibrynolizy jako wyraz aktywacji wewnątrzpochodnego układy krzepnięcia indukowanego kom. Białaczki

4. Podawanie dużych dawek kwasu cis-retinowego doprowadza w większości przypadków do całkowitej remisji

5. Obecność pałeczek Auera w patologicznych promielocytach w szpiku

2. Wg. Klasyfikacji WHO o białaczce M₄ można mówić w przypadku:

1. >30% mieloblastów w szpiku, W tym >20% stanowią kom. układu monocytarnego o różnym stopniu dojrzałości, monocytoza w krwi obwodowej >1000/mm³

2. >20% mieloblastów w szpiku, W tym >20% stanowią kom. układu monocytarnego o różnym stopniu dojrzałości, monocytoza w krwi obwodowej >1000/mm³ .

3. >80% monoblastów w szpiku, , monocytoza w krwi obwodowej >1000/mm³

4. >90% blastów z kom. nieerytroidalnych w szpiku, cechy dojrzewania w linii granulocytarnej <10% komórek

5. >20% utkania nieerytroidalnego szpiku stanowią mieloblasty z czego >50% stanowią patologiczne promielocyty z pałeczkami Auera

3. W przypadku ALL B-komórkowej CBR/ABL(-) u 20 letniego pacjenta z zajeciem wątroby i śledziony, węzłów chłonnych śródpiersia i okołoaortalnych zastosujesz

1. Monochemioterapię i w razie całkowitej remisji auto-PBSCT

2. Polichemioterapię wysokodawkową z leczeniem wspomagajacymi w razie całkowitej remisji BMT od zgodnego dawcy rodzinnego

3. Radioterapię i przeciwciała monoklinalne anty CD 52

4. Polichemioterapia z leczeniem wspomagającym i BMT od zgodnego dawcy rodzinnego w razie niepowodzenia pierwszych cykli standardowej chemioterapii

5. Żadne z zaproponowanych form leczenia

4. 35 letnia kobieta od tygodnia zgłasza gorączkę >38.5^oC bóle gardła, mięśni i nadbrzusza lewego. Od 5 dni przyjmuje Amoksycyline po. w dawce dostosowanej przepisaną przez lekarza rodzinnego. W badaniu stwierdzasz: powiększone węzły chłonne szyi, powiększone migdały gardłowe wytapetowane białym nalotem, powiększoną tkliwą śledzionę. Morfologia krwi z rozmazem: Leukocytoza 14x10⁹/l z limfocytozą >50% i pojedynczymi komórkami blastycznymi w krwi obwodowej. Prawidłowym dalszym postępowaniem będzie:

1. Zmiana antybiotyku na Makrolidowy

2. Wykonanie wymazu z gardła i leczenie zgodnie z antybiogramem

3. Podejrzenie choroby rozrostowej i skierowanie do wyspecjalizowanego oddziału szpitalnego

4. Oznaczenie w surowicy p/ciał przeciwkapsydowych w klasie IgM .

5. USG jamy brzusznej i biopsja węzła chłonnego

5. U 75 letniego pacjenta w dobrym stanie ogólnym stwierdzano od kilku miesięcy leukocytozę rzędu 46 - 38 x10⁹/l z limfocytozą >75%. W tym czasie pacjent był dwukrotnie leczony z powodu zapalenia płuc, a w trakcie ostatniej hospitalizacji rozpoznano u pacjenta Przewlekłą białaczkę limfatyczną w 0 stadium klinicznym. Pacjenta zaniepokoił brak zaleceń dotyczących leczenia CLL z czym zgłosił się do swojego lekarza. Co zaproponujesz:

1. Przewlekłe podawanie prednizolonu

2. Potwierdzisz zalecenia szpitalne tłumacząc pacjentowi, że to stadium choroby bardzo rzadko wymaga leczenia innego niż objawowe.

3. Zaproponujesz szukanie dawcy szpiku wśród rodziny i BMT

4. Zaproponujesz leczenie przeciwciałami monoklinalnymi anty CD 52

5. Zaproponujesz ponowna hospitalizacje i weryfikację rozpoznania i postępowania.

6. Transplantacja szpiku znalazła zastosowanie w leczeniu z wyjątkiem

1. AML w pierwszej remisji

2. Nowotworów piersi

3. Raka prostaty .

4. Zespołów mielodysplastycznych

5. Talasemii

7. Wskazaniem do transplantacji szpiku jest :

1. Niedokrwistość oporna na leczenie z syderoblastami pierścieniowatymi w szpiku i obecnością delecji ramienia długiego chromosomu 5 u 62 letniego pacjenta

2. Przewlekła białaczka limfatyczna z zajęciem węzłów i śledziony

3. Białaczka włochatokomórkowa

4. Przewlekła białaczka szpikowa u pacjenta <40rż.

5. Niedokrwistość autoimmunohemolityczna

8. Pewne rozpoznanie chłoniaka ziarniczego można postawić na podstawie

1. Typowego obrazu klinicznego obejmującego patologiczne złamania i bóle kostne , gorączkę oraz hiperkalcemię oraz biopsję szpiku kostnego

2. Typowego obrazu klinicznego obejmującego powiększenie węzłów chłonnych najczęściej szyjnych i nadobojczykowych oraz gorączkę i napadowe poty nocne bóle kości i utrata wagi oraz BACC węzła chłonnego

3. Oceny histopatologicznej całego węzła chłonnego lub innego zajętego narządu

4. Obecności powiększonych węzłów chłonnych utrzymujących się >4 tygodnie i co najmniej gorączki i utraty masy ciała >10% w ciągu ½ roku.

5. Biopsji szpiku i badań cytogenetycznych

9. Hipergammaglobulinemię monoklinalną można zaobserwować w następujących chorobach z wyjątkiem:

1. Chorobie Waldenstroema

2. Białaczce plazmocytowej

3. Marskości wątroby .

4. Chorobie Franklina

5. Wszystkich wymienionych

10. Które z poniższych kryteriów stanowią KRYTERIA DUŻE Szpiczaka plazmocytowego: 1)plazmocyty w biopsji tkankowej, 2)plazmocyty w szpiku 10-30%, 3) Ogniska osteolityczne w kościach, 4) plazmocyty w szpiku >30%, 5) obecność łańcuchów lekkich w DZM>1.0g 6)stężenie immunoglobuliny IgG<6g/l

1. 1, 2, 3, 5

2. 1, 3, 4, 5

3. 1, 4, 5.

4. 2, 3, 5, 6

5. 3, 4, 6

11. Które z poniższych kryteriów stanowią KRYTERIA MAŁE Szpiczaka plazmocytowego: 1)plazmocyty w biopsji tkankowej, 2)plazmocyty w szpiku 10-30%, 3) Ogniska osteolityczne w kościach, 4) plazmocyty w szpiku >30%, 5) obecność łańcuchów lekkich w DZM<1.0g 6)stężenie immunoglobuliny IgG<6g/l

1. 1, 2, 3, 5

2. 1, 3, 4, 5

3. 1, 4, 5

4. 2, 3, 5, 6.

5. 3, 4, 6

12. Najczęstszą postacią białka monoklinalnego w szpiczaku plazmocytowym jest:

1. IgM

2. IgG .

3. IgA

4. Łańcuchy lekkie typu-κ

5. IgD

13. U 55 letniego pacjenta z rozpoznanym szpiczakiem plazmocytowym z hiperkalcemią >3mmol/l, niedokrwistością rzędu 10.g%, kreatynina 200μmol/l, poziomem plazmocytów w szpiku >60% i poziomem M-IgG 90g/l. Posiada również zgodnego, spokrewnionego dawcę szpiku. Włączysz leczenie:

1. Alkeranem i enkortonem w cyklach co 4 tygodnie a po 3 cyklach w razie remisji wykonasz allotransplantecje szpiku

2. Wysokodawkowa Polichemioterapia indukcyjna w systemie VAD i auto-PBSCT w przypadku uzyskania całkowitej remisji po 3 cyklach

3. Leczenie hiperkalcemii, niedokrwistości, hamowanie resrobcji kości i stymulacje kościotworzenia

4. A + C

5. B + C .

14. Erytropoetyna znalazła zastosowanie w leczeniu niedokrwistości

1. W przebiegu szpiczaka plazmocytowego z poziomem Hb <11g% .

2. W przebiegu zaostrzeń NZJG (CU, Crohn)

3. Aplastycznej o ciężkim przebiegu u osób<30rż

4. W przebiegu owalocytozy

5. We wszystkich wymienionych

15. Które z poniższych zdań dotyczących Chłoniaka ziarniczego jest fałszywe:

1. Ważna rolę w patomechanizmie powstania choroby odgrywają czynniki środowiskowe, fizyczne(UV i R) i zakaźne (EBV)

2. Predysponowane sa osoby z antygenem HLA-B27 .

3. Ma dwa szczyty zachorowań i częściej chorują mężczyźni

4. Obserwuje się wzmożoną produkcje cytokin w komórkach RS

5. Leczeniem z wyboru jest Polichemioterapia i radioterapia megawoltową

16. U chorych z HIT leczonych uprzednio doustnym antykoagulantem może występować żylna zgorzel kończyn - co jest związane z wrodzonym niedoborem białka C.

1. Oba twierdzenia są prawdziwe i pierwsze wynika z drugiego

2. Oba twierdzenia są prawdziwe ale bez związku przyczynowego

3. Pierwsze twierdzenie jest prawdziwe a drugie jest fałszywe

4. Pierwsze twierdzenie jest fałszywe a drugie prawdziwe.

5. Oba twierdzenia są fałszywe.

17. W przebiegu małopłytkowości indukowanej heparyną nie występuje:

1. Wytwarzanie przeciwciał klasy IgM .

2. Zakrzepica żylna

3. Zakrzepica tętnicza

4. Obustronna krwotoczna martwica nadnerczy

5. Skrzepliny w jamach serca

18. Do powikłań leczenia heparynami niefrakcjonowanymi nie zaliczamy:

1. Krwawienia do OUN

2. Małopłytkowość

3. Osteoporoza

4. Martwica skóry

5. Przerost dziąseł.

19. By rozpoznać HIT (heparin-induced thrombocytopenia) U pacjenta leczonego heparyną drobnocząsteczkową trzeba stwierdzić poniższe objawy oprócz:

1. Zmniejszenie liczby płytek do wartości <150tys/ml w minimum 5 dniu leczenia lub zmniejszenie liczby płytek do wartości >50% wartości wyjściowej

2. Zmniejszenie liczby płytek do wartości <150tys/ml w maksimum 4 dniu leczenia lub zmniejszenie liczby płytek do wartości >50% wartości wyjściowej

3. Powikłania zakrzepowe i objawy ostrej reakcji ogólnej

4. Obecność przeciwciał klasy IgG przeciwko receptorom FcIIa trombocytów

5. B lub C

20. Onkogen o nazwie bcr-abl - wskaż zdanie nieprawdziwe

1. Powstaje w wyniku translokacji części ramion długich chromosomów 9 i 22

2. Jest związany z chromosomem Philadelphia

3. Koduje zmutowana kinazę tyrozynową

4. Jest charakterystyczny tylko dla PBSz .

5. Hamuje apoptozę zmutowanych komórek

21. Najczęściej spotykaną chorobą rozrostową układu krwiotwórczego u dorosłych jest:

1. Przewlekła białaczka szpikowa

2. Chłoniak ziarniczy

3. Przewlekła białaczkla limfatyczna .

4. Szpiczak plazmocytowy

5. Osteomielofibroza

22. Które z poniższych stwierdzeń są charakterystyczne dla przewlekłej białaczki szpikowej

1. U podstawy transformacji nowotworowej leży translokacja części ramion długich chromosomów 9 i 22 w wyniku czego, powstaje zmieniony gen kodujący białko receptora dla retinoidów i zahamowanie dojrzewania klonu komórek ze zmutowanym genem

2. U podstawy transformacji nowotworowej leży onkogen bcr-abl powodujący nadmierna proliferację klonu komórek nowotworowych i zahamowanie apoptozy.

3. Klon białaczkowy wytwarza dojrzałe, czynnościowo sprawne komórki i przejmuje funkcję normalnego układu krwiotwórczego stopniowo wypierając go ze szpiku

4. A i C

5. B i C.

23. Które z poniższych stwierdzeń nie są charakterystyczne dla przewlekłej białaczki szpikowej

1. U podstawy transformacji nowotworowej leży translokacja części ramion długich chromosomów 9 i 22 w wyniku czego, powstaje zmieniony gen kodujący białko receptora dla retinoidów i zahamowanie dojrzewania klonu komórek ze zmutowanym genem .

2. U podstawy transformacji nowotworowej leży onkogen bcr-abl powodujący nadmierna proliferację klonu komórek nowotworowych i zahamowanie apoptozy

3. Klon białaczkowy wytwarza dojrzałe, czynnościowo sprawne komórki i przejmuje funkcję normalnego układu krwiotwórczego stopniowo wypierając go ze szpiku

4. Leczeniem z wyboru powinien być alogeniczny przeszczep szpiku

5. W razie braku odpowiedniego dawcy szpiku lub przeciwskazń do przeszczepu leczeniem z wyboru powinien być inhibitor kinazy tyrozynowei - Imatinib, jako lek trafiający w przyczynę choroby

24. Polichemioterapia mająca zastosowanie w leczeniu szpiczaka plazmocytowego to:

1. ABVD

2. CHOP

3. VAD .

4. MOPP

5. Żadna z wymienionych

25. Przewlekła choroba mieloproliferacyjna, w której klon nowotworowy zachowując zdolność do różnicowania i dojrzewania prowadzi do nadprodukcji przede wszystkim megakariocytów, które wytwarzając czynniki wzrostu dla fibroblastów doprowadzają do rozplemu podścieliska i wyparcia z jam kostnych szpiku, co prowadzi do zasiedlenia przez nie śledziony, wątroby, płuc itp -- to:

1. MDS

2. Aplazja szpiku

3. Nadpłytkowość samoistna

4. Pierwotna mielofibroza .

5. Czerwienica prawdziwa

26. Leczenie z wyboru w chorobie Vaqueza bez powikłań zakrzepowo zatorowych z przewlekłą leukocytozą >20x10⁹/l 1 powiększeniem wątroby jest:

1. Stosowanie krwioupustów do uzyskania Ht<45%

2. Stosowanie krwioupustów do uzyskania Ht<45% łącznie z Hydroksykarbamidem .

3. Auto-PBSCT

4. Allotransplantacja szpiku

5. Zmienne napromienianie połowy ciała

27. Do leczenia białaczki włochatokomórkowej zastosujesz:

1. Melfalan

2. Cladrabine .

3. Hydroksymocznik

4. Chlorambucyl

5. Prednison

GASTROENTEROLOGIA

1. Choroba refleksowa przełyku (GERD) jest związana ze stałym lub czasowym zaburzeniem funkcji skurczowej dolnego zwieracza przełyku (LES). Które z wymienionych niżej hormonów nasilają tą sytuację.

1-cholecystokinina, 2-gastryna, 3-VIP, 4-progesteron, 5-NO, 6-nikotyna

1. 1, 4, 5, 6

2. 1, 3, 4 .

3. 1, 2, 3, 4

4. 3, 4, 5, 6

5. wszystkie

2. Do rozpoznania choroby refleksowej przełyku w większości przypadków wystarczy:

1. Wywiad i badanie fizykalne .

2. Wywiad

3. Badanie endoskopowe Górnego odcinka przewodu pokarmowego

4. pH-metria 24h

5. Rtg przełyku z kontrastem

3. Wskazaniem do badania endoskopowego w przypadku GERD nie jest

1. Każdy pacjent zgłaszający się po raz pierwszy do lekarza z typowymi dolegliwościami .

2. Dysfagia i utrata wagi

3. Profilaktyka raka gruczołowego przełyku

4. Wieloletni wywiad choroby

5. Wszystkie wymienione

4. Wybierz zdanie błędnie charakteryzujące przełyk Barretta(BE):

1. Polega na zastąpieniu prawidłowego nabłonka przełyku przez metaplastyczny nabłonek walcowaty w części dystalnej przełyku

2. Przesiewowe badania w kierunku BE zmniejszają śmiertelność z powodu gruczolakoraka przełyku .

3. Najskuteczniejszą metodą rozpoznawania BE jest standardowe badanie endoskopowe z ocena wycinków z dolnej części przełyki

4. Najwłaściwszym postępowaniem w BE z dysplazją dużego stopnia jest zniszczenie zmienionego nabłonka do resekcji przełyku włącznie

5. Stanowi wielokrotnie większe ryzyko wystąpienia raka przełyku

5. Które z poniższych stwierdzeń nie dotyczy GERD:

1. Bywa przyczyną trudności w leczeniu umiarkowanej i ciężkiej postaci astmy oskrzelowej

2. Występuje znacznie częściej od przeciętnej populacji i ma cięższy przebieg u pacjentów ze sklerodermią

3. Jest jednym z objawów alergii na pokarmy szczególnie u niemowląt i dzieci

4. Eradykacja H. Pylori powinna być wykonywana w każdym przypadku GERD .

5. Najskuteczniejsze w leczeniu i zapobieganiu nawrotom GERD są IPP

6. Których farmaceutyków nie zastosujesz do leczenia GERD u ciężarnej przy mało skutecznym postępowaniu zachowawczym:

1. Sukralfat

2. Kwas alginowe

3. Ranitydyna

4. Omeprazol .

5. Metoclopramid

7. Które badanie jest najbardziej przydatne do potwierdzenia GERD

1. Endoskopia g.o.p.p

2. 24h pH-metria .

3. Test Bernsteina

4. Manometria przełyku

5. Badanie histopatologiczne

8. Który z nowotworów przełyku występuje najczęściej

1. Rak płaskonabłonkowy .

2. Rak anaplastyczny

3. Mięsak

4. Rak gruczołowy

5. Czerniak

9. Poza zakażeniem H. Pylori najczęstszą przyczyna wrzodów żołądka jest

1. Nowotwór

2. Choroba Leśniowskiego-Crohna

3. Zespół Zollinger-Ellisona

4. Niesterydowe leki przeciwzapalne .

5. Nadczynność przytarczyc

10. Najczęstszą przyczyna krwawień z gopp są

1. Nowotwory

2. Choroba wrzodowa .

3. Żylaki przełyku

4. NLPZ

5. Skazy krwotoczne

11. Zakażenie bakterią H. Pylori nie ma znaczenia dla etiopatogenezy

1. Wrzodu żołądka

2. Choroby Menetriera

3. Raka żołądka

4. Raka przełyku .

5. Chłoniaka żołądka typu MALT

12. Wskazaniem do eradykacji H. Pylori nie są

1. Osoby domagające się leczenia

2. Przyjmowanie przewlekłe NLPZ i kortykosterydów p.o

3. Rak żołądka stwierdzony u rodziców

4. Rak żołądka stwierdzany u dziadków

5. Wiek >65lat .

13. Wskazaniem do eradykacji H. Pylori jest

1. Przewlekłe przyjmowanie NLPZ bez dolegliwości

2. Przełyk Barretta

3. Żylaki przełyku z incydentem krwawienia w wywiadzie

4. Choroba Menetriera .

5. Gastrapareza

14. Do rozpoznania zakażenia H. Pylori najbardziej przydatne są:

1. Testy urazowe

2. Badania histopatologiczne

3. Testy srologiczne .

4. Testy oddechowe C¹³/C¹⁴

5. Testy obecności antygenów bakterii w kale

15. Najlepszą metodą do monitorowania skuteczności eradykacji H. Pylori jest:

1. Testy wykorzystujące bakteryjna ureazę np. test oddechowy

2. Badania histopatologiczne

3. PCR

4. Test obecności antygenów bakterii w kale

5. Wszystkie wymienione .

16. Standardowe leczenie I rzutu zakażenia H.pylori w warunkach ambulatoryjnych zawiera:

1. Klarytromycyne 2 x 500mg + Amoksycylinę 2 x 1000mg + Metronidazol 2 x 500mg przez 7 dni

2. Klarytromycyne 2 x 500mg + Amoksycylinę 2 x 1000mg + Metronidazol 2 x 500mg + Omeprazol 2 x 20mg - przez 7 dni

3. Klarytromycyne 2 x 500mg + Amoksycylinę 2 x 1000mg + Omeprazol 2 x 20mg przez 7 dni .

4. Metronidazol 2 x 500mg + Klarytromycyne 2 x 500mg + Omeprazol 2 x 40mg przez 7 dni

5. Klarytromycyne 1 x 1000mg + Amoksycylinę 2 x 1000mg + Omeprazol 2 x 20mg przez 7 dni

17. Które z podanych poniżej zdań dotyczących choroby wrzodowej jest błędne

1. Owrzodzenie żołądka nie wymaga weryfikacji histopatologicznej ponieważ na jego podłożu nie dochodzi do powstania raka żołądka.

2. Grupa krwi „0” sprzyja powstawaniu owrzodzeń dwunastnicy

3. Zakażenie bakterią H.pylori jest nadal głównym czynnikiem etiologicznym choroby

4. Trudności w standardowym leczeniu i częste nawroty mogą sugerować endokrynną przyczynę choroby

5. Najczęstszym ciężkim powikłaniem choroby wrzodowej jest krwawienie.

18. Eradykacja H.pylori oznacza:

1. Przyjęcie 1 lub 2 cykli leczenia wg. powszechnie przyjętego schematu

2. Nieobecność bakterii potwierdzona testami bezpośrednimi nie później niż do 4 tygodnia od zakończenia leczenia

3. Nieobecność bakterii potwierdzona jakimikolwiek wiarygodnymi testami wykonanymi nie wcześniej niż po 4 tygodniach od zakończenia leczenia .

4. Nieobecność bakterii dłużej niż ½ roku od leczenia

5. Trwała nieobecność bakterii w p. pokarmowym

19. Który z wymienionych przypadków klinicznych nie wymaga eradykacji H.pylori

1. Przewlekłe, zanikowe zapalenie żołądka

2. Polipy żołądka

3. Stan po leczeniu operacyjnym z powodu raka żołądka

4. Przewlekłe powierzchowne zapalenie żołądka .

5. Limfocytowe zapalenie żołądka w przebiegu celiakii

20. Nowotwory żołądka nie rozwijają się na podłożu:

1. Przewlekłego limfocytowego zapalenia żołądka w celiakii

2. Choroby Menetriera

3. Choroby wrzodowej .

4. Metaplazji jelitowej

5. Choroby Addisona Biermera

21. Rak dystalny żołądka :

1. Występuje częściej niż Rak proksymalny

2. W jego etiologii ważną rolę odgrywa zakażenie H. Pylori

3. Rokuje lepiej niż rak proksymalny

4. Jego częstość występowania spada

5. Wszystkie wymienione sa prawdziwe

22. W przypadku raka wczesnego żołądka można powiedzieć, że

1. Najczęściej mamy do czynienia z postacią płaską lub wyniosłą

2. Leczeniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne

3. Jest najlepiej rokującą postaci raka żołądka

4. Jest ograniczony do błony śluzowej lub podśluzowej żołądka

5. Wszystkie powyższe

23. Najskuteczniejszym sposobem leczenie raka żołądka jest;

1. Chemioterapia neoadiuwantowa

2. Radioterapia megawoltowa

3. Leczenie chirurgiczne

4. A i C

5. Wszystkie wymienione

24. Podstawową metoda rozpoznania raka żołądka jest

1. Diagnostyka radiologiczna

2. Diagnostyka ultrasonograficzna - EUS

3. Endoskopia g.o.p.p

4. KT spiralne wysokiej rozdzielczości

5. MR

25. Wśród czynników środowiskowych mających znaczenie w powstawaniu raka jelita grubego można wymienić:

1. Niska zawartość wapnia i selenu w diecie

2. Brak systematycznego wysiłku fizycznego

3. Alkohol

4. Palenie papierosów

5. Wszystkie .

26. Stosowanie Hormonalnej Terapii Zastępczej przez kobiety nie powoduje

1. Zmniejszenia ryzyka raka j. Grubego

2. Zmniejszenia złamań trzonów kręgów i szyjki k. Udowej

3. Zmniejszenia ryzyka raka piersi

4. Zmniejszenia ryzyka choroby Alzheimera

5. Wszystkie wymienione .

27. Do powstania raka jelita grubego zazwyczaj nie dochodzi w przypadku

1. Pojedynczego polipa hiperplastycznego o średnicy <10mm

2. Polipów o średnicy >10mm bez względu na budowę histologiczną

3. Gruczolaków jelita grubego

4. Nieswoistych zapaleń jelita grubego

5. Zespołu Gardnera lub Turcota

28. Najskuteczniejszym badaniem w profilaktyce raka jelita grubego jest:

1. Test na krew utajoną w kale

2. Fibrosigmoidoskopia

3. Badanie per rectum

4. kolonoskopia

5. A + B .

29. W przypadku raka odbytnicy poprawę rokowania uzyskamy

1. Stosując radykalną operacje chirurgiczną

2. Stosując intensywne napromieniowanie przedoperacyjne

3. Stosując intensywne napromieniowanie pooperacyjne

4. A+B .

5. A+C

30. Przyczyną masywnego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego u mężczyzn nie jest

1. Polipektomia endoskopowa

2. Uchyłek Meckela

3. Angiodysplazja

4. Endometrioza .

5. Uchyłek jelita grubego

31. Wysokie miejsce raka jelita grubego w przyczynach zgonów w Polsce można tłumaczyć:

1. Odmienną etiopatogenezą tych nowotworów na terenie Europy Środkowo-Wschodniej

2. Brakiem odpowiednich testów przesiewowych

3. Wzrostem częstości występowania tych nowotworów w populacji

4. Brakiem programów profilaktycznych i wykrywaniem raka głównie w zaawansowanych postaciach (C i D wg. Dukes'a)

5. C+D .

32. W leczeniu raka jelita grubego najlepsze efekty daje

1. Profilaktyka pierwotna

2. Systematyczne badania przesiewowe grup ryzyka

3. Leczenie chirurgiczne

4. Leczenie chirurgiczne i chemioterapia

5. Leczenie operacyjne z chemio-, radio-, i immunoterapią

33. 50-letniemu pacjentowi po usunięciu 15-milimetrowego, uszypułowanego gruczolaka zalecisz:

1. Kolonoskopię po roku, a następnie co 3 lata w razie braku zmian patologicznych

2. Kolonoskopię co rok do kolejnych 2 negatywnych a następnie co 2 lata w przypadku braku zmian patologicznych

3. Kolonoskopię co 3 lata do kolejnych dwóch negatywnych .

4. Kolonoskopię co 5 lat do pierwszej negatywnej

5. Bez dalszego nadzoru endoskopowego

34. Które z wymienionych poniżej grup leków mają udowodniony wpływ na zmniejszenie częstości występowania raka j. grubego

1) Inhibitory COX-2 2) 5-ASA 3) Statyny 4)estrogeny 5)IPP

1. 1, 2, 3, 4

2. 2, 4, 5

3. 1, 2, 4 .

4. 1, 2, 4, 5

5. 1, 3, 5

35. Który z nowotworów przewodu pokarmowego występuje najczęściej

1. Rak żołądka

2. Rak jelita grubego .

3. Rak przełyku

4. Chłoniak przewodu pokarmowego

5. APUD-oma

36. Które mutacje sa odpowiedzialne za powstawanie raka j. grubego

1) mutacja aktywująca protoonkogenu-ras 2)utrata genu DCC 3) Inaktywacja genu p53 4)Mutacja NOD2/CARD15 5) mutacja genu -APC 6)Mutacja bcr-abl

1. 1, 2, 3, 5 .

2. 2, 3, 4, 5

3. 4, 5, 6

4. 1, 5, 6,

5. 1, 2, 3, 4

37. Do zajęcia przez proces zapalny jelita cienkiego nie dochodzi w przypadku:

1. Colitis ulcerosa

2. Choroby Whippla

3. Choroby Leśniowskiego-Crohna

4. Choroby trzewnej

5. AIDS

38. 25-letni mężczyzna zgłosił się do lekarza z powodu: biegunki od 4 tygodni z oddawaniem 3-5 papkowatych cuchnących stolców ze śluzem i okresowo krwią, z towarzyszącymi wypróżnianiu bólami brzucha i podwyższoną temperaturą nieprzekraczającą 38^oC. 3 miesiące wcześniej był na wycieczce w Egipcie a 6 tygodni temu miał bakteryjne zapalenie gardła i był leczony amoksycyliną przez 7 dni. W diagnostyce różnicowej weźmiesz pod uwagę:

1. Zakażenie Clostridium Difficile

2. Rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

3. Zakażenie Amoeba histolytica

4. Choroba trzewna

5. Wszystkie wymienione

39. W przypadku zajścia w ciążę u chorej leczonej przewlekle Azatiopryną z powodu CU będącej w okresie remisji choroby zalecisz:

1. Bezwzględne odstawienie leków na okres ciąży i karmienia i dalsza obserwacja kliniczna

2. Odstawienie leku w pierwszym trymestrze ciąży z uwagi na działanie teratogenne na płód

3. Odstawienie leku w III trymestrze z uwagi na częstsze występowanie gestozy

4. Zamianę na 5-ASA .

5. Kontynuacje leczenia z uwagi na brak działań szkodliwych dla płodu

40. Choroba Leśniowskiego-Crohna

1. Występuje częściej niż WZJG

2. Najczęściej dotyczy dystalnego odcinka Jelita grubego

3. W większości przypadków w surowicy krwi stwierdza się p/ciała typu ASCA .

4. W patogenezie choroby dominującą role odgrywają limfocyty Th₂ i odpowiedź humoralna

5. Na jej podłożu nie dochodzi do powstawania nowotworów

41. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

1. Przebiega w postaci powolnego zajmowania kolejnych odcinków jelita grubego aż do zajęcia całej jego długości

2. W porównaniu z ChL-C o wiele rzadziej dochodzi do zajęcia procesem chorobowym obszarów poza przewodem pokarmowym

3. W większości przypadków w surowicy krwi stwierdza się p/ciała typu ASCA

4. W patogenezie choroby dominującą role odgrywają limfocyty Th₂ i odpowiedź humoralna.

5. Na podłożu tej choroby dochodzi do powstawania przetok i zwężeń w obrębie przewodu pokarmowego

42. W przypadku leczenie ChL-C o średniej aktywności jako leku pierwszego rzutu nie zastosujesz

1. Diety elementarnej

2. Antybiotykoterapii

3. Azatiopryny .

4. 5-ASA w dużych dawkach

5. GK p.o

43. Które z poniższych zdań dotyczących leczenia nieswoistych zapaleń jelita grubego jest nieprawdziwe

1. Toksyczność mesalazyny nie jest mniejsza niż sulfasalazyny

2. W przypadku towarzyszącemu chorobie zapaleniu stawów lekiem z wyboru powinna być sulfasalazyna

3. Azatiopryna jest najskuteczniejszym lekiem podtrzymującym remisję i zmniejszającym częstość nawrotów po operacji w ChL-C

4. Chimeryczne, mysio-ludzkie, monoklinalne przeciwciała anty TNF-α mogą być stosowane zarówno w okresie zaostrzeń jak i do podtrzymywania remisji zwłaszcza u chorych opornych na dotychczasowo stosowane leczenie

5. Skuteczność Azatiopryny w utrzymywaniu wzrasta wraz z długością przyjmowania leku i swoje maksimum skuteczności osiąga po przekroczeniu 4 - 5 lat leczenia .

44. U ciężarnej w ostrym ciężkim rzucie ChL-C na pewno nie zastosujesz

1. Infliksimabu

2. Sulfasalazyna

3. Metotreksatu .

4. Cyklosporyny

5. Azatiopryny

45. Loperamidu jest lekiem receptorowym stosowanym w leczeniu biegunki. Bezpiecznie zastosujesz go w przypadku:

1. Postaci biegunkowej IBS

2. Rzekomobłoniastym zapaleniu jelit

3. Średniego rzutu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

4. Choroby Leśniowskiego - Crohna

5. W niewydolności wątroby

46. Jakiego leku nie zastosujesz w przypadku biegunki w przebiegu nieswoistego zapalenia jelit:

1. Sulfasalazyny

2. Mesalazyny

3. Metronidazolu p.o

4. Loperamidu .

5. Probiotyków

47. Przyczyną biegunki osmotycznej nie jest

1. Celiakia .

2. Niedobór lub dysfunkcja disacharydaz

3. Przewlekłe zapalenie trzustki

4. Laktuloza

5. Żywice jonowymienne

48. W przypadku gdy przewlekła biegunka nie ustępuje po min. 48h głodzenia - możemy wykluczyć

1. Biegunkę motoryczną

2. Biegunkę sekrecyjną

3. Biegunkę osmotyczną .

4. Biegunkę zapalną

5. Żadną z wymienionych

49. W leczeniu poantybiotykowego zapalenia jelit z obecnością błon rzekomych w pierwszym rzucie zastosujesz

1. Wankomycyna

2. Metronidazol .

3. Aminogliozydy

4. Cefalosporyny z aktywnością dla bakterii beztlenowych

5. Makrolity

50. Które z podanych przypadków nie doprowadzają do ostrego zapalenia trzustki:

1. W przebiegu zakażenia HIV

2. Hiperkalcemia

3. Wirusowe zapalenie ślinianek przyusznych u dorosłych

4. Hiperlipidemia typu IIa wg klasyfikacji Fredricksona .

5. Lamblioza

51. O ciężkim ostrym zapaleniu trzustki mówimy w przypadku

1. Pojawienia się powikłań trzustkowych

2. Pojawieniu się powikłań pozatrzustkowych

3. >8 punktów w skali APACHE II przy przyjęciu

4. U każdego pacjenta >75 lat

5. Wszystkie wymienione

52. Przyczyną przewlekłego zapalenia trzustki nie są

1. Ostre żółciopochodne zapalenia trzustki .

2. Ostre poalkoholowe zapalenia trzustki

3. Mutacje kationowego trypsynogenu

4. Mutacje trzustkowego inhibitora trypsyny

5. Mukowiscydoza

53. Które z wymienionych objawów nie występują w przebiegu OZT

1. Objaw Cullena

2. Objaw Grey-Turnera

3. Objaw Clermonta

4. Objaw Hehta

5. Objaw Blumberga

54. Skala Ransona służy do:

1. Rozpoznania OZT

2. Oceny stopnia ciężkości OZT

3. Prognozowania przebiegu OZT

4. B + C

5. Wszystkie wymienione

55. Które z poniżej wymienionych kryteriów wchodzą w skład skali Ransona:

1) wiek pacjenta 2) pO₂ 3) leukocyty 4) poziom glukozy w surowicy 5) LDH

6) AspAT 7) Wapń 8) Hematokryt 9) BUN

1. 1,2,3,4,5

2. 1,3,4,6,8

3. 1,3,8,9

4. Wszystkie .

5. 4,5,6,7,8,9

56. Które z wymienionych powikłań nie występują w przebiegu OZT

1. Wysięk w opłucnej

2. Hipertriglicerydemia

3. Retinopatia Purtschersa

4. Hiperkalcemia .

5. ARDS

57. Jakie postępowanie nie ma zastosowania w leczeniu ciężkiego OZT

1. Wczesna antybiotykoterapia parenteralna

2. Centralne żywienie pozajelitowe

3. Żywienie enteralne, dojelitowe

4. Dekontaminacja selektywna

5. Probiotyki

58. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia żywieniowego w OZT jest fałszywe

1. Nie wykazano przewagi żywienia dojelitowego nad centralnym żywieniem pozajelitowym .

2. Zbyt wczesne włączenie żywienia doustnego powoduje zaostrzenie objawów i wydłużenie okresu hospitalizacji

3. Wczesne żywienie dojelitowe zmniejsza ilość powikłań infekcyjnych i powikłań narządowych

4. Rutynowe stosowanie odsysania treści żołądkowej i podawania leków hamujących wydzielanie soku żołądkowego nie zmienia przebiegu choroby i ma sens tylko w przypadkach zalegania treści w żołądku lub dodatniego wywiadu choroby wrzodowej

5. W przypadku OZT o łagodnym przebiegu nie ma konieczności stosowania żywienia parenteralnego lub dojelitowego

59. Do potwierdzenia rozpoznania OZT trwającego >72h najlepiej posłuży

1. α-amylaza

2. Interleukina-8

3. Lipaza trzustkowa

4. TNF- α

5. CRP

60. Do prognozowania ciężkości przebiegu OZT w ciągu pierwszych 24h. od początku dolegliwości najlepiej nadaje się:

1. Dynamiczna spiralna tomografia komputerowa

2. Stężenie CRP w surowicy

3. Oznaczenie stężenia elastazy neutrofilów w surowicy .

4. Stężenie lipazy trzustkowej w surowicy

5. Stężenie α-amylaza w surowicy

61. Z badań obrazowych najbardziej przydatne w diagnostyce i monitorowaniu OZT jest

1. Dynamiczna spiralna tomografia komputerowa .

2. USG jamy brzusznej

3. RTG j. brzusznej

4. MR

5. Angiografia pnia trzewnego

62. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących przewlekłego zapalenia trzustki

1. Ostre zapalenie alkoholowe trzustki w przypadku powtarzającego się czynnika etiologicznego przechodzi w zapalenie przewlekłe

2. Ostre żółciopochodne zapalenie trzustki nie przechodzi w przewlekłe z wyjątkiem obecności zmian zaporowych w obrębie przewodów trzustkowych

3. Przewlekłe zapalenie trzustki stanowi czynnik ryzyka rozwoju raka trzustki jednak nie zależy on od czasu trwania choroby .

4. Po 20 latach trwania PZT, w blisko połowie przypadków dochodzi do cukrzycy

5. Dominującym objawem PZT jest ból brzucha

63. Które z poglądów dotyczących raka trzustki jest fałszywy

1. Palenie papierosów nie wpływa na częstość występowania raka trzustki

2. Biopsja guza trzustki jest zarezerwowana jedynie dla zmian nieresekcyjnych z uwagi na możliwość rozsiewu nowotwora

3. Złotym standardem w ocenie guzów trzustki jest dwufazowa spiralna TK

4. Wędrująca zakrzepica żylna jest typowym objawem raka trzustki

5. Podstawowym sposobem leczenia jest leczenie radykalne chirurgiczne

64. Które stwierdzenie dotyczące kamicy dróg żółciowych jest fałszywe

1. Złogi cholesterolowe stanowią ~90% wszystkich złogów w drogach żółciowych

2. Cholecystektomia jest obecnie najlepszą metoda leczenia kamicy pęcherzyka żółciowego

3. Kamica pęcherzyka żółciowego nie jest wskazaniem do leczenia operacyjnego

4. Najczęstszym powikłaniem kamicy dróg żółciowych jest zapalenie dróg żółciowych .

5. USG jest najlepszym badaniem do rozpoznawania kamicy żółciowej

65. Pierwotnym kwasem żółciowym jest

1. Kwas cholowy

2. Kwas chenodeoksycholowy .

3. Kwas litocholowy

4. Kwas urodeoksycholowy

5. Kwas glukuronowy

66. W zespole Gilberta będziesz obserwować:

1. Przewlekłą hiperbilirubinemię <5mg% z przewagą bilirubiny niesprzężonej (>80%)

2. Wzrost transaminaz w surowicy z przewaga ALT

3. Nasilenie żółtaczki po alkoholu, wysiłku fizycznym lub głodzeniu

4. A i C .

5. Wszystkie prawidłowe

67. Terapia z wyboru w przypadku samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej polega na:

1. Linkomycyna iv. 10-14dni i dekontaminacja selektywna jelit - neomycyna po

2. Podawaniu parenteralnie Cefalosporyny III generacji przez 10-14dni .

3. Podawaniu Cefalosporyny II generacji parenteralnie 7-10 dni

4. Podawaniu parenteralnie penicyliny półsyntetycznej o szerokim spektrum i Metronidazolu przez 10-14dni

5. Wankomycyna parenteralnie 14-21 dni

68. Samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej (SBZO)u pacjenta z wodobrzuszem (zakażenie płynu puchlinowego przy braku wewnątrzbrzusznej przyczyny) rozpoznasz gdy:

1. Neutrofilia w płynie puchlinowym >500/mm³ bez względu na wynik posiewu

2. Neutrofilia w płynie puchlinowym <500/mm³ z pozytywnym wynikiem posiewu

3. Neutrofilia w płynie puchlinowym >250/mm³ z pozytywnym wynikiem posiewu

4. Neutrofilia w płynie puchlinowym <250/mm³ z jałowym płynem i objawami zapalenia otrzewnej

5. Wszystkie odpowiedzi prawidłowe .

69. Do leczenia przewlekłego aktywnego zapalenia wątroby typu B z marskością nie zastosujesz

1. Lamivudyny

2. Interferonu

3. Telbivudyny

4. Adeofovir

5. A i B

70. Które ze stwierdzeń dotyczących Wirusowych zapaleń wątroby jest fałszywe

1. Najczęstszą przyczyna przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby w Polsce jest WZW-B

2. Wirusowe zapalenie wątroby typu C najczęściej rozpoznaje się już w fazie przewlekłej

3. WZW typu A praktycznie nie występuje u ludzi powyżej 35 rż .

4. Alkohol, wiek >40lat i płeć męska przyspieszają progresję przewlekłego WZW-C w kierunku marskości

5. Wirus typu E jest przyczyną zapaleń wątroby o ciężkim przebiegu u ciężarnych

71. Najczęstszym powikłaniem u pacjentów z marskością wątroby jest

1. Wodobrzusze

2. Żylaki przełyku

3. Encefalopatia

4. Splenomegalia

5. Krwawienia z przewodu pokarmowego

72. Najczęstszą przyczyną nadciśnienia wrotnego na świecie jest

1. Schistosomiaza

2. Zakrzepica żyły wrotnej

3. Wirusowe zapalenie wątroby typu B

4. Wirusowe zapalenie wątroby typu C

5. Marskość wątroby

73. Najczęstsza przyczyną wodobrzusza w Europie jest

1. Marskość wątroby .

2. Nowotwory

3. Niewydolność krążenia

4. Zespół nerczycowy

5. Ostre zapalenie trzustki

74. U „zdrowego” nosiciela wirusa zapalenia wątroby typu B nie stwierdzisz w surowicy

1. Antygenu HBs

2. Antygenu HBe .

3. Przeciwciał anty-HBe

4. Przeciwciał anty-HBc

5. A i C

75. Stłuszczenia wątroby nie będziesz obserwował w przebiegu.

1. Hemochromatozy

2. Choroby Wilsona

3. Nadużywania alkoholu

4. Marskości wątroby

5. otyłości

76. Najlepszym parametrem do potwierdzenia etiologii wodobrzusza jako nadciśnienie wrotne jest

1. Stężenie białka w płynie puchlinowym

2. Zawartość albumin w płynie puchlinowym

3. Osoczowo-otrzewnowy gradient albumin

4. Cytoza w płynie puchlinowym

5. stosunek stężenia LDH w płynie puchlinowym do stężenia w surowicy

77. W przypadku wodobrzusza w przebiegu nadciśnienia wrotnego ze wzmożoną retencją sodu i wody w leczeniu farmakologicznym zastosujesz

1. Furosemid i spironolakton w stosunku 40/100

2. Furosemid i spironolakton w stosunku 100/40

3. Furosemid i spironolakton w stosunku 80/100

4. Furosemid i spironolakton w stosunku 50/50

5. tylko Furosemid

78. By rozpoznać hemochromatozę najlepszym badaniem będzie

1. Stężenie ferrytyny w surowicy

2. Saturacja transferyny

3. Stężenie transferyny

4. Stężenie żelaza w surowicy

5. Zawartość żelaza w wątrobie

79. Który z wymienionych czynników nie zwiększa ryzyka zakażenia wirusem zapalenia wątroby dla pacjentów

1. Zakażenie wirusem HIV

2. Hemofilia typu B

3. Szczepienia przeciw WZW typu B

4. Kontakt ze służbą zdrowia

5. WZW-B aktywne u ciężarnej dla dziecka

80. Przeciwskazaniem do biopsji wątroby jest:

1. Aktywne ostre wirusowe zapalenie wątroby .

2. Aktywne przewlekłe zapalenie wątroby

3. Przewlekle utrzymujące się podwyższone enzymy wątrobowe o nieznanej etiologii

4. Podejrzenie marskości wątroby

5. Przewlekła żółtaczka

81. Które z poniższych stwierdzeń dotyczące autoimmunologicznego zapalenia wątroby jest fałszywe

1. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn

2. W ciągu 2 lat, u nieleczonych chorych w połowie przypadków doprowadza do niewydolności wątroby

3. Stosowanie prednizolonu w leczeniu przewlekłym jest bardziej bezpieczne i podobnie skuteczne w utrzymaniu remisji zmian zapalnych niż stosowanie prednizolonu i Azatiopryny.

4. Klinika AIH jest bogatsza niż w przypadku WZW

82. Który z antybiotyków zastosujesz w zapaleniu dróg żółciowych

1. Ampicylina

2. Ciprofloksacyna

3. Wankomycyna

4. Gentamycyna

5. Erytromycyna

83. Rozpoznanie megacolon toxicum postawisz w przypadku stwierdzenia:

1. rozdęcia okrężnicy >6cm stwierdzonym w badaniach obrazowych z objawami niedrożności przewodu pokarmowego

ENDOKRYNOLOGIA

1. O subklinicznej nadczynności tarczycy mówimy, gdy:

1. TSH - N i fT₄ - ↓ i fT₃ N

2. TSH - ↓ i fT₄ - N

3. TSH - ↓ i fT₄ - N i fT₃ N .

4. TSH - ↓ i fT₄ - N i fT₃ ↑

5. TSH - ↑ i fT₄ - N i fT₃ ↑

2. Najczęstszą choroba tarczycy o podłożu immunologicznym jest

1. Choroba Plummera

2. Choroba Graves'a-Basedowa

3. Choroba Goetcha

4. Choroba Hasimoto .

5. Choroba de'Quervaina

3. J¹³¹ zastosujesz do leczenia nadczynności tarczycy w przypadku

1. Choroby Graves'a-Basedowa u ciężarnej w 26 tyg. ciąży

2. W fazie nadczynności tarczycy w chorobie De'Querveina

3. W nadczynności tarczycy ciężarnych

4. W przebiegu thyreotropinoma

5. W zróżnicowanym raku tarczycy.

4. U 20 letniej kobiety w 9 tygodniu ciąży stwierdzasz napadowe zlewne poty, ↓masy ciała, tachykardię i napadowe kołatania serca, nasilone wymioty, pobudzenie psychoruchowe i drażliwość. W badaniach stwierdzasz ↓ TSH i fT_4, wykluczyłeś przyczynę immunologiczną i obecność guzków,  -hCG . Wywiad bez zaburzeń hormonalnych tarczycy. Rozpoznasz

1. Nadczynność tarczycy ciężarnych

2. Nadczynność tarczycy spowodowaną zaburzoną regulacją podwzgórzową

3. Rzekomą nadczynność tarczycy spowodowaną większą konwersją T₄ do T₃ spowodowaną przez endogene hormony płciowe

4. Wzrost hormonów tarczycy wywołany przez wymioty ciężarnych

5. Obecność nowotworu w łożysku - kosmówczak

5. U 56 letniego mężczyzny z POCHP od kilku tygodni pojawiło się zaostrzenie dolegliwości choroby które nie uległo większej poprawie pomimo stosowania maksymalnych dawek leków rozkurczowych i GK systemowych, po kolejnych 4 tygodniach pacjent zgłosił powiększenie obwodu szyi chudnięcie, kołatania serca i zlewne gorące poty. W badaniu palp. Stwierdziłeś(aś) powiększenie tarczycy, w usg pojedynczy guzek ok 3cm, TSH<0.005 iU/l fT₄ - 35pmol/l. Rozpoznasz:

1. Zaburzenia czynności tarczycy spowodowane dużymi egzogennymi dawkami GK

2. Zaburzenia czynności tarczycy spowodowane dużymi egzogennymi dawkami  -2mimetyków

3. Wole miąższowo-guzkowe tarczycy z nadczynnością pogarszające przebieg naturalny POCHP

6. Rozpoznałaś wole miąższowo guzkowe nadczynne włączyłeś leczenie Tiamazolem 60mg / dobę i propranolol 160mg/d. Po miesiącu skutecznego leczenia w wykonanej morfologii stwierdziłeś poziom granulocytów <500/mm³. Prawidłowym postępowaniem będzie.

1. Zmniejszenie dawek tiamazolu o połowę i kontrola morfologii co 2 tygodnie

2. Natychmiastowe odstawienie tiamazolu i zmiana leku na pochodne tiomocznika

3. Natychmiastowe odstawienie doustnych thyreostatyków i powrót do nich po normalizacji morfologii.

4. Natychmiastowe odstawienie leku i stały zakaz stosowania thyreostatyków zarówno pochodnych imidazolu jak i tiomocznika u tego pacjenta .

5. Zmniejszenie dawek tiamazolu i jak najszybsze leczenie jodem radioaktywnym

7. W przypadku których leków obserwuje się wzrost stężenia fT₄ i fT₃ w surowicy u pacjentów bez klinicznych objawów nadczynności tarczycy

1. Estrogeny egzogenne

2. Androgeny .

3. Amiodaron podawany przewlekle

4. Lit

5. Fenytoina

8. W leczeniu ciężarnej z nadczynnością tarczycy związaną z pierwotną chorobą tarczycy zastosujesz:

1. Pochodne tiomocznika

2. pochodne imidazolu

3. I¹³¹

4. Propranolol

5. A i D .

9. W leczeniu ciężarnej z nadczynnością tarczycy niezwiązanej z pierwotną chorobą tarczycy zastosujesz:

1. Pochodne tiomocznika

2. pochodne imidazolu

3. I¹³¹

4. Propranolol .

5. A i D

10. Która z informacji dotyczących gruczolaka przysadki wydzielającego prolaktynę jest fałszywa

1. Jest najczęstszym gruczolakiem przysadki

2. Leczenie farmakologiczne antagonistami dopaminy jest leczeniem z wyboru .

3. Wielkość wydzielania prolaktyny zależy od wielkości guza

4. Hipogonadyzm hipogonadotropowy jest spowodowany hamowaniem przez PRL dostępności gonadotropin dla gonad i wtórnym hamowaniem zwrotnym wydzielania gonadotropin przez przysadkę

5. stosowanie agonistów dopaminy doprowadza w większości przypadków do zahamowania wydzielania PRL i zmniejszenia masy guza

11. W przypadku niedoczynności podwzgórzowo-przysadkowej: nie będziesz obserwował

1. Niskiego stężenia TSH i fT₄ w surowicy oraz TSH po podaniu TRH

2. Niskiego stężenia PRL w surowicy .

3. wysokiego stężenia PRL w surowicy

4. niskiego stężenia GH w surowicy i wzrostu GH po podaniu GH-RH

5. niskiego stężenia wazopresyny i moczówki

12. Najrzadszym hormonalnie czynnym gruczolakiem przysadki jest

1. Thyreotropinoma .

2. Prolactinoma

3. gruczolak wydzielający GH

4. gruczolak wydzielający ACTH

5. gruczolak wydzielający FSH/LH

13. W przednim płacie przysadki procentowo największą liczbę komórek produkujących hormony stanowią:

1. komórki produkujące tyreotropinę

2. komórki produkujące hormony gonadotropowe - FSH/LH

3. komórki produkujące hormon wzrostu .

4. komórki produkujące prolaktynę

5. komórki produkujące kortykotropinę

14. Hipoglikemia nie powoduje zwiększenia wydzielania

1. hormonu wzrostu

2. ACTH

3. noradrenaliny

4. prolaktyny .

5. glukagonu

15. Które ze zdań dotyczących akromegalii jest fałszywe:

1. Śmiertelność w akromegalii jest ok. 3.5 raza większa w porównaniu z normalną populacją

2. Podawanie analogów somatostatyny pozwoliło u ok 60% pacjentów zrezygnować z konieczności leczenia operacyjnego .

3. Leczenie akromegalii polega na przezklinowej operacji gruczolaka przysadki

4. Najczęstsza przyczyną zgonów w nieleczonej akromegalii są choroby układu sercowo-naczyniowego i nowotworzenie

5. Głównym “sprawcą” zmian somatycznych jest Insulinopodobny Czynnik Wzrostu (IGF-1)

16. U pacjenta 45 letniego w trakcie wizyty stwierdzasz pogrubienie rysów twarzy, dużą żuchwę, RR 165/94 mmHg i poziom glukozy na czczo 116mg%. Podejrzewasz gruczolaka przedniego płata przysadki wydzielającego hormon wzrostu - by ustalić rozpoznanie należy wykonać

1. Oznaczenie stężenia GH

2. Oznaczenie stężenia GH przed i po teście obciążenia glukozą

3. Oznaczenie stężenia IGF-1

4. MR przysadki

5. B, C, D .

17. U pacjenta z poliurią >2500ml/d i polidypsją z prawidłowym wynikiem OGTT i parametrami nerkowymi (Kr-144umol/l , BUN 26mg%) podejrzewasz moczówkę. Dla zróżnicowania przyczyny zaburzeń wykonałeś test odwodnieniowo-wazopresynowy, w trakcie którego stwierdziłeś brak zagęszczania moczu w próbie odwodnieniowej ( osmolalność moczu< 290mOsm/kg) i prawidłowe zagęszczanie moczu po podaniu wazopresyny (osmolalność moczu 290-700mOsm/kg). Rozpoznasz

1. Moczówkę prostą z całkowitym niedoborem ADH

2. Moczówkę prostą z częściowym niedoborem ADH .

3. Moczówkę nerkową

4. Nawykowe picie wody

5. Na tej podstawie nie możesz ustalić ostatecznego rozpoznania

18. By odróżnić hiperprolaktynemię czynnościową od wywołanej przez gruczolaka przysadki wykonasz:

1. Test z 200ug TRH

2. Test z 1mg Dexametazonu

3. Test z 10mg Metoklopramidu

4. Test ciążowy

5. Oznaczenie PRL w rytmie dobowym

19. Wzrost stężenia prolaktyny w surowicy obserwuje się w poniższych przypadkach z wyjątkiem

1. Niewydolności wątroby

2. Niewydolności nerek

3. Przewlekłej niewydolności krążenia .

4. jadłowstrętu psychicznego lub bulimii

5. Uszkodzenia ściany klatki piersiowej

20. ACTH w najmniejszym stopniu działa na produkcję i wydzielanie

1. Aldosteronu

2. Kortyzolu

3. Dehydroepiandrosteronu

4. A i C

5. Na wszystkie działa równomiernie

21. W celu rozpoznania Zespołu Cushinga przydatny jest:

1. Krótki test hamowania z 1mg deksametazonu

2. Przynajmniej dwukrotne oznaczenie wolnego kortyzolu w DZM

3. Oznaczenie stężeń kortyzolu w surowicy w rytmie dobowym

4. Wydalanie 17-hydroksykortykoidów (17-OHCS) i 17-ketosteroidów (17-KS) w moczu dobowym przynajmniej 2 x

5. Wszystkie .

22. By wykluczyć zespół Cushinga wystarczy

1. prawidłowy wynik testu z 1mg deksametazonu .

2. Prawidłowy wynik testu z 2mg deksametazonu

3. Prawidłowy wynik testu z 4mg deksametazonu

4. Prawidłowy wynik testu z 8mg deksametazonu

5. Test hamowania deksametazonem nie wystarczy do wykluczenia zespołu Cushinga

23. Podwyższonego stężenia ACTH w surowicy nie stwierdzisz w

1. Zespole Nelsona

2. Chorobie Cushinga

3. Raku drobnokomórkowym płuc z objawami zespołu Cushinga

4. Obustronnym gruczolaku kory nadnerczy.

5. A i D

24. U 26 letniego mężczyzny w badaniu MR wykonanym z powodu przewlekłych bólów głowy stwierdzono 12mm guz przysadki. W wykonanych badaniach czynnościowych nie stwierdzono zaburzeń wydzielania hormonów. W badaniu wzroku stwierdzono niewielki ubytek pola widzenia. Prawidłowym postępowaniem będzie zaproponowanie choremu:

1. Kontrolne badanie MR za ½ roku z oceną czynności hormonalnej przysadki i pola widzenia

2. Kontrolne badanie MR za rok z oceną czynności hormonalnej przysadki i pola widzenia, co ½ roku

3. Kontrolne badanie MR za rok z oceną czynności hormonalnej przysadki i pola widzenia

4. Leczenie operacyjne w przypadku narastania dolegliwości

5. Leczenie operacyjne jako terapia z wyboru.

25. W razie przypadkowo stwierdzonego guza przysadki o wielkości nieprzekraczającej 1cm bez objawów klinicznych i hormonalnych zalecisz

1. Kontrolne badanie MR za 1, 2, 5 lat i w razie braku zmian, co następne 5 lat do końca życia

2. Kontrolne badanie MR za ½,1, 2, 5 lat i w razie braku zmian, co następne 5 lat do końca życia

3. Kontrolne badanie MR za 1, 2, 5 lat i w razie braku zmian zakończyć obserwację.

4. Kontrolne badanie MR za 2, 5 lat i w razie braku zmian zakończyć obserwację

5. Kontrolne badanie MR w zależności od pojawienia się objawów klinicznych

26. Glikokortykosteroidy powstają w:

1. Warstwie kłębkowatej kory nadnerczy

2. W warstwie pasmowatej kory nadnerczy

3. W warstwie siateczkowatej kory nadnerczy

4. Rdzeniu nadnerczy

5. B i C.

27. Markerem złośliwości guza kory nadnercza jest stężenie:

1. 17-KS w DZM

2. 17-OHCS w DZM

3. 17-OH progesteron w surowicy.

4. Dreas w surowicy

5. Androstendionu w surowicy

28. Najczęstszymi guzami nadnerczy są:

1. Rak

2. Przerzuty nowotworowe

3. Guzy łagodne .

4. Guzy pierwotne złośliwe

5. A i B

29. Które z podanych kryteriów nie jest znamienny dla raka kory nadnerczy

1.  17-KS z moczem > 50 mg/d

2. Rozmiar guza > 4cm

3. Densyjność guza w TK przed podaniem kontrastu <10jH .

4. Densyjność guza w TK przed podaniem kontrastu >10jH

5. Nieregularny kształt

30. Najczęstszą przyczyną wywołującą przełom nadnerczowy jest

1. Leczenie tyroksyną

2. Choroby infekcyjne z gorączką.

3. Ciąża

4. Zabiegi operacyjne

5. stres

31. By rozpoznać pierwotną niedoczynność kory nadnerczy wykonasz oznaczenie

1. ACTH

2. Kortyzolu w surowicy rano

3. Kortyzolu w surowicy wieczorem

4. A i B

5. A i C

32. Pierwotna nadczynność przytarczyc charakteryzuje się

1. Możliwością współistnienia z guzami przysadki i endokrynnymi guzami trzustki

2. Obecnością osteoporozy

3. Hiperkalcemią z hipofosfatemią, hiperkalciurią i hipomagnezemią

4. Zazwyczaj pojedynczym gruczolakiem przytarczyc

5. Wszystkie wymienione .

33. U 50 letniego pacjenta z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym, poliurią, polidypsją okresowymi bólami brzucha stwierdzasz: kamicę nerkową i przewlekłą niewydolność nerek z poziomem kreatyniny 2.8mg%, w Rtg rąk cechy osteoporozy z podokostnową resorpcją kości. Poziom wapnia 2.25mmol/l, Poziom PTH podwyższony. By zróżnicować pierwotną i wtórną nadczynność tarczycy oznaczysz:

1. Kalciurię

2. Stężenie fosforanów w surowicy .

3. Wydalanie fosforanów z moczem

4. Stężenie w surowicy fosfatazy alkalicznej frakcji kostnej

5. Wszystkie wymienione

34. By rozpoznać nadczynność przytarczyc należy wykonać:

1. Stężenie wapnia całkowitego w surowicy

2. Stężenie fosforanów

3. Poziom witaminy D₃

4. Poziom natywnego PTH .

5. Dobowe wydalanie wapnia z moczem

35. Które leki zwiększają zapotrzebowanie na glikokortykosterydy i wymagają korekcji dawek przy suplementacji GK w przewlekłej niedoczynności kory nadnerczy:

1. Mitotan

2. Rifamficyna

3. L-Tyroksyna

4. B i C

5. A, B i C .

36. Pełne leczenie raka rdzeniastego tarczycy polega na:

1. Totalnej strumektomii z doszczętnym usunięciem węzłów chłonnych

2. Totalnej strumektomii z doszczętnym usunięciem węzłów chłonnych z następcza terapią I¹³¹ dawką ablacyjną

3. Totalnej strumektomii z doszczętnym usunięciem węzłów chłonnych i radioterapii w postaciach zaawansowanych .

4. Totalnej strumektomii z doszczętnym usunięciem węzłów chłonnych, następczej terapii I¹³¹ dawką ablacyjną i radioterapii w postaciach zaawansowanych

5. Totalnej strumektomii z doszczętnym usunięciem węzłów chłonnych, następczej terapii I¹³¹ dawką ablacyjną z supresją tyroksynową i radioterapii w postaciach zaawansowanych

37. W przypadku przełomu nadnerczowego w pierwszej kolejności podasz:

1. Stężoną NaCl iv. i glukozę

2. 0.9% NaCl i glukozę iv

3. Hydrokortyzon 100mg iv.

4. Fludrokortyzon (Cortineff) 0.2mg doustnie

5. Dexametazon 16-34mg iv

38. W skład wielogruczołowego zespołu autoimmunologicznegom typu 1 wchodzi

1) pheohromocytoma, 2) niedoczynność przytarczyc, 3) zapalenie limfocytowe tarczycy typu Hasimoto 4) Niedoczynność nadnerczy. 5) bielactwo, 6) łysienie plackowate, 7)cukrzyca typu 1

1. 2, 3, 4, 5

2. 1, 2, 3, 4

3. 1, 2, 5, 7

4. 2, 3, 4, 6

5. 3, 4, 5, 6, 7

39. Mutacja protoonkogenu RET jest odpowiedzialna za szereg nowotworów i zaburzeń czynności komórek endokrynnych w tym raka rdzeniastego tarczycy i nadczynność przytarczyc związanej z poliklonalnym rozrostem komórek gruczołu, wchodzących w skład :

1. Zespołu mnogiej groczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu I

2. Zespołu mnogiej groczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu II .

3. Autoimmunologicznego zespołu wielogruczołowego typu I

4. Autoimmunologicznego zespołu wielogruczołowego typu II

5. Wszystkich wymienionych

CUKRZYCA

40. Pewne rozpoznanie cukrzycy postawisz w przypadku

1. Poziomu glikemii w surowicy >200mg% -pomiar wykonany glukometrem o dowolnej porze dnia bez objawów klinicznych cukrzycy

2. Stwierdzenia glukozurii

3. Stwierdzenia polidypsji, poliurii i jednokrotnym stwierdzeniu glikemii na czczo 126mg we krwi włośniczkowej

4. Stwierdzenia stężenia glukozy w surowicy - 200 mg % w drugiej godzinie OGTT z 75g glukozy

5. Stwierdzenie przeciwciał anty GAD

41. Który z wymienionych hormonów ma hamujący wpływ na wydzielanie insuliny z komórek β wysp trzustkowych

1. Somatostatyna .

2. Wazopresyna

3. Glukagon

4. VIP

5. Gastryna

42. Wpływ insuliny na wątrobę charakteryzuje się:

1. Zahamowaniem glukoneogenezy

2. Zahamowaniem glikogenolizy

3. Zahamowaniem glikolizy

4. A i B .

5. A, B, C

43. Badania przesiewowe w kierunku cukrzycy polegają na :

1. Oznaczeniu glikemii na czczo, co roku u wszystkich powyżej 45 r.ż

2. Oznaczeniu glikemii na czczo, co roku u wszystkich osób z określonych grup ryzyka bez względu na wiek

3. Oznaczeniu glikemii na czczo raz na trzy lata u każdej osoby powyżej 45 r.ż. bez objawów sugerujących hiperglikemię

4. Wykonanie OGTT z 75g glukozy u każdej osoby rodzinnym obciążeniem cukrzycą

5. D i C .

44. Wskazaniem do wykonania Doustnego Testu Tolerancji Glukozy nie jest;

1. Cechy zespołu metabolicznego z prawidłową glikemią na czczo

2. Potwierdzenie cukrzycy rozpoznanej na podstawie innych kryteriów.

3. Stwierdzona wcześniej nieprawidłowa glikemia na czczo w zakresie 5,6-7,0mmol/l

4. Glukozuria przy prawidłowej glikemii na czczo

5. W rozpoznawaniu cukrzycy ciężarnych

45. U 55 letniego mężczyzny z cukrzycą typu 2 rozpoznaną od 3 lat i leczoną skutecznie behawioralnie, z nadciśnieniem tętniczym i objawowa chorobą niedokrwienną serca należy dążyć do wartości stężenia lipidów w surowicy:

1. CT - <175mg%, LDL-H - <118mg%, HDL-H - >50mg%, TG - <150mg%

2. CT - <130mg%, LDL-H - <100mg%, HDL-H - >50mg%, TG - <150mg%

3. CT - <130mg%, LDL-H - <70mg%, HDL-H - >50mg%, TG - <150mg%

4. CT - <175mg%, LDL-H - <70mg%, HDL-H - >40mg%, TG - <150mg%.

5. CT - <175mg%, LDL-H - <70mg%, HDL-H - >50mg%, TG - <150mg%

46. U 55 letniego mężczyzny z cukrzycą typu 2 rozpoznaną od 3 lat i leczoną skutecznie behawioralnie, z nadciśnieniem tętniczym i objawowa chorobą niedokrwienną serca należy dążyć do wartości stężenia lipidów w surowicy:

1. CT - <4.5mmol/l, LDL-H - <1.9mmol/l, HDL-H - >1.0, TG - < 1.7mmol/l .

2. CT - <4.5mmol/l, LDL-H - <2.6mmol/l, HDL-H - >1.0, TG - < 1.7mmol/l

3. CT - <4.5mmol/l, LDL-H - <1.9mmol/l, HDL-H - <1.0, TG - < 1.7mmol/l

4. CT - <4.5mmol/l, LDL-H - <1.9mmol/l, HDL-H - >1.0, TG - > 1.7mmol/l

5. CT - <4.5mmol/l, LDL-H - >2.6mmol/l, HDL-H - <1.0, TG - < 1.7mmol/l

1.mg% = 0.0257mmol/l Xmg%= Ymmol/l / 0.0257

47. U 45 letniego pacjenta BMI - 22kg/m² z poliurią, polidypsją i wartościami glikemii przygodnej w surowicy 250mg% rozpoznano cukrzycę typu 2. W badaniach dodatkowych nie stwierdzono innych schorzeń ani powikłań makro- i mikroangiopatycznych, TC-230mg% TG- 380mg%. Włączono leczenie behawioralne i pochodne sulfanylomocznika o przedłużonym działaniu. Po początkowym wyrównaniu cukrzycy (HB_A1 <7.5mg% TC-160mg% TG-140mg%) po 6 miesiącach ponownie pacjent zaczął zgłaszać objawy hiperglikemii. Włączono maksymalne dawki leków doustnych nie uzyskując jednak zamierzonego efektu terapeutycznego co zmusiło do włączenia insulinoterapii z dobrym efektem. Mając taki obraz kliniczny będziesz podejrzewał:

1. Insulinooporność tkanek

2. Przewlekłe zapalenie trzustki

3. Hemochromatozę

4. Cukrzycę o podłożu autoimmunologicznym dorosłych .

5. Uszkodzenie r-ra dla pochodnych sulfanylomocznika na powierzchni komórek-β wysp trzustkowych

48. By prawidłowo zdiagnozować powyższy przypadek opisany w pytaniu 47) wykonasz

1. Oznaczenie p/ciał przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego i/lub antygenom wysp trzustkowych .

2. Poziom ferrytyny w surowicy

3. Stężenie insuliny w surowicy po stymulacji glukagonem

4. Stężenie peptydu C w surowicy na czczo i po doustnym podaniu 75g. Glukozy

5. Wszystkie wymienione

49. Wśród zaburzeń lipidowych w przebiegu cukrzycy typu 2 nie obserwujesz zazwyczaj:

1. Podwyższonego stężenia HDL-H .

2. Wzrostu stężenia trójglicerydów

3. Podwyższenia stężenia w surowicy apolipoproteiny B

4. Podwyższonego stężenia VLDL

5. Podwyższenia stężenia małych gęstych LDL przy normie lub stosunkowo niewielkim wzroście całkowitego LDL-H.

50. Kobieta lat 36 ciąża 3 w 24 tygodniu ciąży zgłosiła się po raz pierwszy do lekarza na kontrolę. W wywiadzie poprzednie ciąże prawidłowe masa urodzeniowa dzieci 4500g i 5020g. Otyłość (BMI>30). By rozpoznać zaburzenia gospodarki węglowodanowej u tej kobiety wykonasz:

1. Oznaczenie glikemii na czczo

2. Test przesiewowy doustnego obciążenia glukozą (GCT)

3. Doustny test tolerancji glukozy wg standardów ŚOZ (OGTT)

4. Najpierw oznaczenie stężenia glukozy na czczo, a w razie nieprawidłowego wyniku GCT

5. Najpierw GCT a w razie wątpliwości diagnostycznych OGTT.

51. Kobieta lat 36 ciąża 3 w 24 tygodniu ciąży zgłosiła się po raz pierwszy do lekarza na kontrolę. W wywiadzie poprzednie ciąże prawidłowe masa urodzeniowa dzieci 4500g i 5020g. Otyłość (BMI>30). By wykluczyć cukrzycę u tej kobiety wykonasz:

1. Oznaczenie glikemii na czczo

2. Test przesiewowy doustnego obciążenia glukozą (GCT).

3. Doustny test tolerancji glukozy wg standardów ŚOZ (OGTT)

4. Najpierw oznaczenie stężenia glukozy na czczo, a w razie nieprawidłowego wyniku GCT

5. Najpierw GCT a w razie wątpliwości diagnostycznych OGTT

52. Przeciwskazaniem do intensywnej insulinoterapii jest:

1. Nieregularny tryb życia i przyjmowania posiłków

2. Ciężkie epizody hipoglikemii bez objawów przepowiadających .

3. Wiek powyżej 65lat

4. Wiek poniżej 10lat

5. Retinopatia proliferacyjna

53. Wskazaniem do włączenia insulinoterapii u pacjenta z cukrzyca typu 2 spełniającego parametry dobrego wyrównania przy leczeniu preparatami doustnymi nie jest:

1. Ciąża

2. Zawał serca lub udar mózgu

3. Zabieg przezskórnej wewnątrznaczyniowej angioplastyki wieńcowej(PTCA)

4. Cukrzyca typu LADA

5. Stabilna choroba wieńcowa .

54. W przebiegu śpiączki hiperosmotycznej nie obserwuje się

1. Kwasicy metabolicznej

2. Odwodnienia hiperosmotycznego

3. Zaburzeń elektrolitowych

4. Znacznej Ketonurii i ketonemii .

5. Zaburzeń swiadomości

REUMATOLOGIA

1. Przewlekłe stosowanie którego z leków ma udowodniony wpływ na indukcję powstawania autoprzeciwciał w toczniu uładowym:

1. Acebutolol

2. Captopril

3. Metyltiouracyl

4. Izoniazyd.

5. Sulfonamidy

2. W przypadku przewlekłego podawania poniższych preparatów możliwości powstawania autoprzeciwciał charakterystycznych dla tocznia układowego będziesz się mógł spodziewać w każdym przypadku z wyjątkiem

1. Chloropromazyny

2. Metyldopy

3. Azatiopryny.

4. Hydralazyny

5. Izoniazyd

3. U 35-letniej kobiety z nadwrażliwością na światło słoneczne, rumieniem twarzy w kształcie motyla, bólami i obrzękiem stawów bez zmian radiologicznych, niedokrwistością 98 g/l, leukopenią 3.2x10⁹, oraz trzema poronieniami w I trymestrze ciąży i zakrzepicą żył błębolich kk. Golnych w wywiadzie będziesz podejrzewał

1. Pierwotny zespół antyfosfolipidowy

2. Pierwotny niedobór białka C i S

3. Toczeń trzewny układowy

4. Toczeń trzewny układowy z zespołem antyfosfolipidowym

5. Reumatoidalne zapalenie stawów

4. Które w poniższych objawów są niezbędne do pewnego rozpoznania tocznia układowego

1. aktywny osad moczu

2. niedokrwistość lub leukopenia lub trombocytopenia <100tyś/mm³

3. p/ciała anty Sm lub antyfosfolopidowe w klasie IgM

4. Nawracający wysięk w opłucnej

5. rumień skóry twarzy w kształcie motyla

6. nadwrażliwość na promienie UV

7. owrzodzenie jamy ustnej

1. 1, 2, 3 B. 2, 4, 5 C. 3 D. 5, 6 E. Wszystkie

5. Które w poniższych objawów wystarczą by spełnić kryteria niezbędne do rozpoznania tocznia układowego

1. aktywny osad moczu

2. niedokrwistość lub leukopenia lub trombocytopenia <100tyś/mm³

3. p/ciała anty Sm lub antyfosfolopidowe w klasie IgM

4. Nawracający wysięk w opłucnej

5. rumień skóry twarzy w kształcie motyla

6. nadwrażliwość na promienie UV

7. owrzodzenie jamy ustnej

1. 1, 2, 3

2. 2, 3, 4, 5.

3. 1, 2, 4, 5

4. 4, 5, 6, 7

5. wszystkie

6. Owrzodzenia jamy ustnej nieinfekcyjne nie występują w przebiegu

1. RZS

2. Tocznia trzewnego

3. Choroby Becketa

4. Choroby Crohna

5. Alergii pokarmowej

7. W przebiegu RZS obserwuje się wzrost stężenia następujących cytokin z wyjątkiem

1. TNF-α

2. TNF-β

3. IL-1

4. IL-3.

5. IL-6

8. Do leków modyfikujących przebieg RZS należą

1. prednison 2. sulfasalazyna 3. metotrexat 4. azatiopryna 5. Infliksimab

1. 1, 2, 3

2. 2, 3.

3. 3, 4

4. 3, 5

5. 2, 3, 5

9. Jedną z głównych cytokin wpływających na przebieg RZS jest TNF-α. Lekiem skutecznie zmniejszającym jego stężenie i pozapalny wpływ na maziówkę jest:

1. Sulfasalazyna 2. Leflunomid 3. Etanercept 4. Infliksimab 5. Sole złota

1. 1. 2. 3

2. 1. 3. 5

3. 3. 4. 5.

4. 3

5. wszystkie

10. Przeciwskazaniem do stosowania blokerów TNF-α nie jest:

1. aktywna lub przebyta gruźlica

2. niewydolność krążenia III i IV NYHA

3. przebyta choroba nowotworowa w ciągu ostatnich 5 lat

4. zakażenie grzybicze

5. Wszystkie wymienione sa przeciwskazaniem

---