Sposoby oznaczania jonów niektórych metali:

Cu²⁺- jodometrycznie, elektrolitycznie, wagowo Cu(OH)₂=CuO_, ilościowo (CuSCN), kolorymetrycznie (dla małych zawartości Cu). Ca²⁺- wagowo wytrącając CaC₂O₄⋅H₂O_{, gdy} prażymy w temperaturze 1000°C a w 500°C CaCO₃, kompleksometrycznie, wytrącanie szczawianu następnie rozpuszczanie w H₂SO₄ i miareczkowanie KmnO₄. Mg²⁺- wagowo (MgNH₄PO₄) można suszyć, względnie w postaci Mg₂P₂O₇, kompleksometrycznie pH=10-10.5. Zn²⁺- wagowo w postaci ZnO po prażeniu ZnS, w postaci ZnNH₄PO₄ lub Zn₂P₂O₇, kompleksometrycznie EDTA wskaźnik czerń eriochromowa T. Pb²⁺- w postaci PpbSO₄ jednakże należy zachować niską temperaturę sączenia i przemywania, bo PbSO₄ dobrze rozpuszcza się w H₂O, wagowo w postaci PbCrO₄ z buforem octanowym, elektrolitycznie, Pb wydzieli się na anodzie musi być duże stężenie HNO₃. Fe³⁺- wagowo Fe₂O₃ po wyprażeniu Fe(OH)₃ lub po wyprażeniu zasadowego octanu żelaza, miareczkowo: manganometrycznie, chromianometrycznie, kolorymetryczanie. Ni²⁺- w postaci DMG, elektrolitycznie, elektroliza z roztworów amoniakalnych.

EDTA- kwas etyklenodiaminatetraoctowy (HOOCH₂C)₂NCH₂CH₂N(CH₂COOH)₂-wersenian sodowy; reaguje z jonami metali w stosunku 1:1, niezależnie od wartościowości jonu metalu; kompleksy wersenianowe metali są bezbarwne lub barwne, jeżeli metal wchodzący w skład kompleksu ma wartościowości chromoforowe (Fe, Cr, Ni, Cu) to Meⁿ⁺+H₂Y^2-=MeY^(n-4)++2H⁺. Najczęściej stosowany roztwór miareczkujący. Czynniki wpływające na trwałość kompleksów z EDTA: 1) zależy od stopnia utlenienia kationów (I- bardzo nietrwałe, II- bardziej trwałe, III, IV- najbardziej trwałe). Kompleksy kationami II są trwałe w środowisku alkalicznym lub słabo kwaśnym, kompleksy z jonami III są trwałe przy pH=1-2, a z kationami IV z pH>1. 2) zależy od pH roztworu (jony pH obniżają trwałość kompleksu- krzywa Ringbaouna).

---