ZESPÓŁ LITERACKI „PRZEDMIEŚCIE”

Zespół literacki prozaików działający od 1933 do 1937 roku w Warszawie i we Lwowie.

Założony został przez H. Boguszewską, J. Kornackiego, W. Kowalskiego, G. Morcinka,

K. Muszałównę.

Do zespołu należeli: Z. Nałkowska, B. Schulz, A. Rudncki; później także H. Krahelska, S. Rey, B. Piach (Zandberg), J. Łobodowski (tzw. oddział warszawski Przedmieścia) oraz H. Górska,

J. i A. Kowalscy, J. Brzoza, W. Jampolski (oddział lwowski Przedmieścia).

Przy oddziale warszawskim działało tzw. Studium Przedmieścia z członkami korespondentami: J. Czyścieckim, A. Degalem, I. Robbem.

Wkrótce wystąpili z Przedmieścia Rudnicki i Krahelska.

Program Przedmieścia sformułowali Boguszewski i Kornacki. Przedstawili go w „deklaracji 7 punktów” przyjętej przez członków, Kornacki ogłosił go w artykule „Cele „P.””, a Krahelska w Przedmowie do książki zbiorowej „Przedmieście” (1934).

Założenia programowe:

• Postulowano nowe metody obserwacji artystycznej;

• Zainteresowanie życiem proletariatu i mniejszości narodowych. Chciano zgrupować w zespole pisarzy z tych środowisk;

• Głoszono kolektywną pracę literatów i naukowców;

• Program związany był z tendencjami faktograficznymi w literaturze, z tradycją E. Zoli i naturalistów francuskich, a także założeniami współczesnego francuskiego populizmu.

• Pisarze eksponowali funkcje poznawcze i wartości dokumentalne dzieła literackiego. Dążyli do stworzenia syntezy powieści i reportażu.

• Łączyli autentyzm opisu z tendencją społecznikowsko-humanitarną.

Członkowie Przedmieścia uprawiali również działalność publicystyczną, społeczną, polityczną. Uczestniczyli m. in. w kacjach polskiej lewicy i frontu ludowego.

W 1937 roku zespół został dobrowolnie rozwiązany. W 1958 roku Boguszewska i Kornacki reaktywowali go na krótko w nowym składzie.

---