Fredric Brown       

Dowódca

 - Pierwsza wyprawa na Marsa - mówił profesor historii - ta, która poprzedziła wstępną eksplorację przez statki rozpoznawcze, przysporzyła wielu problemów. Miała być początkiem dla stałej kolonii na tej planecie, a w jej skład wszedł tylko jeden mężczyzna. Podstawowym problemem było pytanie: ile kobiet i ilu mężczyzn powinno wejść w skład ekspedycji składającej się z trzydziestu osób.

   Stany się trzy teorie.

   Wedle pierwszej statek kosmiczny powinien zabrać piętnastu mężczyzn i piętnaście kobiet, spośród których większość znajdzie sobie partnerów i w ten sposób w szybkim czasie powstanie kolonia. Druga teoria zakładała wysłanie dwudziestu pięciu mężczyzn i pięciu kobiet (wszyscy mieli być uprzednio zobowiązani do zrzeczenia się roszczeń do monogamii), a to ze względu na to, że pięć kobiet może łatwo usatysfakcjonować dwudziestu pięciu mężczyzn, zaś tyluż mężczyzn tym bardziej zadowoli pięć kobiet.

   W końcu zwolennicy trzeciej propozycji twierdzili, że ekspedycja powinna się składać z trzydziestu mężczyzn, ponieważ będą oni mogli lepiej się skupić na pracy bez obecności kobiet. Ponadto dodawali, że ponieważ w ciągu roku miał przylecieć następny statek międzyplanetarny, będzie on mógł dowieźć kobiety. Rok abstynencji nie może być uznany za zbyt wielkie obciążenie dla mężczyzn, którzy nawykli do poświęceń, jako że szkoły kadetów, męska i żeńska, skrupulatnie przestrzegały rozdziału płci i celibatu.

   Dyrektor Biura Wypraw Międzyplanetarnych rozstrzygnął problem w sposób prosty. Postanowił... Tak, słucham panią, panno Ambrose?

   Dziewczyna wstała z miejsca.- Panie profesorze, czy mówi pan o ekspedycji kierowanej przez kapitana Maxona? Tego, którego nazwano Maxon Champion? Czy może nam pan opowiedzieć, skąd się wziął ten przydomek?

   - Zaraz do tego dojdę, panno Ambrose, W młodszych klasach opowiadano wam oczywiście historię tej wyprawy, ale nie całą historie. Jesteście teraz wystarczająco dorośli, by ją usłyszeć w całości. Dyrektor Biura Wypraw Międzyplanetarnych zakończył spór zapowiadając, że członkowie wyprawy zostaną wybrani drogą losowania bez brania pod uwagę płci, spomiędzy wszystkich uczniów ostatnich klas obu szkół kadetów. Jasne było, że dyrektor był zwolennikiem drugiej teorii - ostatecznie klasy szkoły męskiej liczyły pięciuset kadetów, zaś żeńskiej stu. Rachunek prawdopodobieństwa powinien doprowadzić do wyniku - dwudziestu pięciu mężczyzn i pięć kobiet.

   Tyle że rachunek prawdopodobieństwa nie ma zastosowania przy krótkich seriach. I zdarzyło się, że w lasowaniu dwadzieścia dziewięć kobiet wyciągnęło los. Mężczyzna tylko jeden.

   Wszyscy, oprócz oczywiście szczęśliwych zwyciężczyń, zaprotestowali, ale dyrektor był uparty i odmówił wprowadzenia zmian na liście załogi. Jedynym ustępstwem było przychylenie się do żądań męskiej części opinii publicznej, by Maxon został dowódcą. Statek odleciał, podróż przebiegała bez zakłóceń.

   Kiedy wylądowała druga ekspedycja, kolonia na Marsie była dwukrotnie większa, dokładnie dwukrotnie. Każda z kobiet miała dziecko, jedna dwojaczki, co razem daje trzydzieścioro dzieci. Tak, tak panno Ambose, widzę, że podnosi pani rękę, ale proszę pozwolić mi kontynuować. To prawda, nie ma nic sensacyjnego w tym co wam opowiedziałem do tej chwili. Być może niektórzy powiedzą, że to nie wypada, ale twierdze, że nie ma nic nadzwyczajnego w tym, że mężczyzna mający czas spowodował ciążę u dwudziestu dziewięciu kobiet. ' Przydomek kapitana Maxona pochodzi stąd, że prace przy statku drugiej ekspedycji trwały krócej niż przewidywano i że przybyła ona nie po roku, a po dziewięciu miesiącach i dwóch dniach od wyruszenia pierwszej.

   Czy wystarczy pani taka odpowiedź na zadane pytanie, panno Ambrose?

przekład : Adam Pietrasiewicz

---