Julian Tuwim

Zdarzyło mi się to pierwszy raz

Zdarzyło mi się to pierwszy raz -

Na palcach chodzić po ogrodzie.

Z tętniącym sercem, z latarką z gwiazd,

Skradałem się jak złodziej.

Godzinę dobrą, a może i dwie,

Siedziałem przedtem zdumiony,

Że taki w nim upór! I kogo on zwie?

I czemu tak kwili? I kto on, i gdzie,

Ten głupi ptak uprzykrzony?

Godzinę, półtorej, zanudzał na śmierć

Upartym, króciutkim wyćwierkiem,

Bez przerwy, co chwila, co pół i co ćwierć.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

---