PKB w cenach rynkowych=konsumpcja+inwestycje+wydatki państwa na produkty i usługi+eksport netto
PKB w cenach czynników produkcji=PKB w cench rynkowych-podatki pośrednie+subsydia
PNB w cenach rynkowych=PKB w cenach rynkowych+dochody netto z własności za granica
PNB w cenach czynnik. produkcji=PKB w cenach czynników produkcji+dochody netto z własności za granicą
PNN=PNB w cenach czynników produkcji-amortyzacja
Edp - elastyczność cenowa popytu (o ile % zmieni się wielkość popytu pod wpływem % zmiany cen - zawsze ujemna)
% zmiana wielkości popytu
Edp= % zmianę ceny
Na każdy 1% zmiany ceny przypada 5% zmiany wielkości popytu (np.: 1%-5%; 2%-10%)
Na 1% wzrostu ceny przypada 2% spadku wielkości popytu
Esp - elastyczność cenowa podaży (zawsze dodatnia)
% zmiana wielkości podaży
Edp= % zmianę ceny
Na każdy 1% zmiany wielkości ceny przypada 5% zmiany wielkości podaży (np.: 1%-5%; 2%-10%)
Edc - elastyczność krzyżowa popytu
% zmiana popytu na dobro drugie
Edc= % zmiana ceny dobra pierwszego
Na każdy 1% zmiany ceny dobra pierwszego przypada 2% zmiany popytu na dobro drugie
Edi - elastyczność dochodowa popytu
% zmiana popytu
Edi= % zmiana dochodu
ELASTYCZNŚĆ POPYTU
P
E = ∞ (popyt doskonale elastyczny)
x
Jeżeli popyt osiągnie linię poziomą to osiągnie nieskończoność
P
E = -1 (popyt neutralny)
x
Cechą jest to, że spadnie cena wzrośnie ilość zakupów, ale przychody są takie same
P
E = 0 (popyt sztywny)
x
Niezależnie od ceny produkty są kupowane np.: leki
P
1< |Edp| < ∞ (popyt elastyczny)
x
Elastyczni są konsumenci, wzrasta troszkę cena, to konsumenci się troszkę wycofują
P
0< |Edp| < 1 (popyt nieelastyczny)
x
Jeżeli cena wzrośnie (o dużą liczbę) to zakupy spadną nam o niedużą liczbę
ELASTYCZNOŚĆ PODAŻY
Px
s Esp = ∞ (zawsze dodatnie)
x
Px s
1< Esp< ∞
x
Px s
Esp = 1
x
Px s
x 0<Esp<1
Px s
Esp = 0
x
ELASTYCZNOŚĆ DOCHODOWA (krzywa Engla)
|
Edp + |
Edp - |
Edi + |
|
podstawowe |
Edi - |
Wyjątki: - Giffen (kryzys - ceny dóbr rosną, ale zakupy nie maleją) - Veblen (np. : Levi's - prestiż, marka, pokazanie się) - Efekt owczego pędu - Efekt snobizmu
|
Dobra niższego rzędu |
Teoria konsumenta
Teoria krańcowej użyteczności - konsument umie określić użyteczność dobra i określić ich w liczbach. Można wyrazić w UTILACH (służą do tego, aby porównać dobra)
Zmiana użyteczności (przy zakupie jednego dobra) to użyteczność krańcowa.
Prawo użyteczności krańcowej mówi nam, że w miarę wzrostu konsumpcji użyteczność krańcowa z konsumpcji tego dobra spadła.
Z (zadowolenie) U (użyteczność) S (satysfakcja)
MuA MuB
PA PB
Jeżeli większe jest np.: MuA to wtedy jest większe zadowolenie z dobra A.
Zawsze zwiększa się to co jest większe.
Konsument znajduje się w równowadze wtedy, gdy całkowita użyteczność będzie maksymalna.
I = PA x A + PB x B
Warunki równowagi konsumenta:
1). Musi w pełni wydatkować swój dochód
2). Wtedy jeśli maksymalizuje użyteczność
Gossen - prawo malejące użyteczności krańcowej
Konsument będzie w równowadze (będzie maksymalizował swoją użyteczność), jeżeli uzyska jednakowa użyteczność krańcowa w przeliczeniu na jednostkę pieniężną z konsumowanych dóbr w pełni wydatkując swój dochód.