Poziomy główne określa się na podstawie dominujących form i intensywności przeobrażeń utworu macierzystego ukształtowanego w czasie procesów glebotwórczych. Każdy z głównych poziomów posiada specyficzną nazwę oraz oznaczenie w postaci dużej litery alfabetu łacińskiego. W Polsce obowiązują oznaczenia zgodne z "Systematyką gleb Polski" z 1989 r.

O - poziom organiczny zawiera ponad 20 % świeżej lub częściowo rozłożonej materii organicznej,

A - poziom próchniczny - o ciemnym zabarwieniu, zawierający dobrze rozłożoną substancję organiczną,

E - poziom wymywania - barwy jasnoszarej, jasnobrązowej lub białej, powstaje w procesie bielicowania (Ees - wymywania tlenków żelaza i glinu) lub lessive (płowienia) (Eet - wymywania frakcji ilastej);

B - poziom wzbogacania - powstaje na skutek wmywania składników wymytych z poziomu E - tlenków żelaza i glinu (Bhfe - poziom spodic - diagnostyczny dla gleb bielicowych) oraz frakcji ilastej (Bt - poziom argillic - diagnostyczny dla gleb płowych) lub akumulacji in situ (np. Bbr w glebach brunatnych);

C - poziom skały macierzystej; składa się z materiału mineralnego nieskonsolidowanego, niewykazującego cech innych poziomów glebowych; jest mało zmieniony przez procesy glebotwórcze i nie wykazuje cech identyfikacyjnych innych poziomów.

G - poziom glejowy

P - poziom objęty bagiennymi procesami glebotwórczymi, gleb organicznych

D - podłoże mineralne gleby organicznej

M - poziom murszowy gleby organicznej

R - lite lub spękane podłoże skalne

Br- wzbogacenie w Fe, Al., Mn. Bbr- proces brunatnienia z iłem koloidalnym. Eet- wymywanie frakcji ilastych. Ees- wymycie tlenku żelaza w procesie bielicowania. Eetg- poziom eluwialny, wymywanie ilu koloidalnego. Bhfe- poziom wzbogacenia w humus i tlenki żelaza. Gca- poziom glejowy, oglejenie trwałe.

---