AKADEMIA TECHNICZNO - ROLNICZA

w Bydgoszczy

WYDZIAŁ MECHANICZNY

Katedra Obrabiarek i Robotów.

Laboratorium obrabiarek.

TEMAT: Mechanizmy obrotowo-podziałowe.

Wykonali:

Krzysztof Dulka

Grzegorz Kicerman

Marcin Mucha

Jacek Preihs

Daniel Wojciechowski

gr. D

sem. VI

data: 21.03.00r.

I. Wstęp teoretyczny.

1. Podziału obwodu koła na części za pomocą mechanizmów obrotowo-podziałowych można dokonać dwiema metodami:

-dzieleniem bezpośrednim

-dzieleniem pośrednim.

Dzielenie bezpośrednie.

W tej metodzie podziału, tarcza podziałowa stanowi sztywno połączony człon z wrzecionem - przedmiotem obrabianym, a więc kąt obrotu przedmiotu obrabianego ϕ_PO, jest równy kątowi obrotu tarczy podziałowej ϕ_T.

Jest to podstawowe równanie kinematyczne w tej metodzie: ϕ_Po = ϕ_T.

Dzielenie pośrednie.

Przy dzieleniu pośrednim tarcza podziałowa jest osadzona na innym, niż wrzeciono członie, połączonym z wrzecionem przekładniami zębatymi lub przekładnią ślimakową o przełożeniu I. W tym przypadku kąt obrotu przedmiotu obrabianego ϕ_PO równa się iloczynowi przełożenia i kąta obrotu korby ϕ_K, co określa równanie kinematyczne:

ϕ_PO = I⋅ϕ_K.

W tej metodzie wyróżnić można trzy odmiany:

-dzielenie pośrednie zwykłe;

-dzielenie pośrednie sprzężone;

-dzielenie pośrednie różnicowe.

Powyższe odmiany różnią się między sobą sposobem nadawania ruchu obrotowego, a przez to sposobem podziału na odpowiednie części.

2. Rodzaje podzielnic.

-podzielnica uniwersalna jednotarczowa;

-podzielnica uniwersalna dwutarczowa.

3. Stół obrotowy.

Stół obrotowy zbudowany jest na bazie przekładni ślimakowej o przełożeniu 1:90 lub 1:60.

Wyposażony jest w trzy wymienne tarcze z okręgami o następujących liczbach otworów:

I tarcza - 27,31,34,41,43

II tarcza - 33,38,39,42,46

III tarcza - 36,37,40,58.

Stoły obrotowo-podziałowe umożliwiają jedynie podział pośredni zwykły, tak więc ich zastosowanie jest mniejsze, jednak w niektórych przypadkach np. do obróbki większych przedmiotów są one niezbędne.

II. Przebieg ćwiczenia.

Podczas zajęć wykonany został podział umożliwiający nawiercenie no powierzchni przedmiotu okrągłego 17 i 71 otworów.

Podział pod 17 otworów został wykonany za pomocą dzielenia pośredniego zwykłego, a podział pod 71 za pomocą dzielenia pośredniego sprzężonego.

Podział pod 17 otworów.

I = 1/40 - przełożenie przekładni ślimakowej

z = 17 - liczba podziałowa (np. liczba wymaganych otworów).

Z powyższych obliczeń wynika, że aby uzyskać wymagany efekt należy na tarczy podziałowej wybrać podział na 17 części, a następnie obrócić korbką o dwa pełne obroty i o 6/17 trzeciego obrotu. Czyli korbka musi zostać zablokowana na 6 otworze średnicy z 17-oma otworami. Z kolejnymi otworami postępujemy analogicznie. Czynność ułatwiają przesuwne liniały. Jeżeli na tarczy podziałowej nie występuje podział na 17 część stosujemy podziały na wielokrotność17. W naszym przypadku były to ułamki 12/34, 18/51 itd.

Podział pod 71 otworów.

Stosujemy dzielenie pośrednie sprzężone.

k₁ = 100 - największy podział średnicy w większej tarczy podziałowej

k₂ = 100 - największy podział średnicy w mniejszej tarczy podziałowej.

I - przełożenie przekładni ślimakowej.

z = 71 - wymagany podział

Powyższy wynik oznacza, że aby uzyskać wymagany podział musimy na mniejszej tarczy obrócić korbkę do 34 otworu na 100, a następnie na większej tarczy obrócić korbkę do 56 otworu na 100. Z następnymi otworami postępujemy analogicznie aż do uzyskania podziału na 71 części.

Podział zostanie uzyskany z błędem wynikającym z zaokrąglenia wyniku powyższego ułamka.

Obliczenie błędu.

Błąd wyniósł 0,0034% obrotu.

III. Wnioski.

Podział na 17 części został przeprowadzony przy podziale tarczy na 34 otwory. Przy obrocie korbką o 12 otworów podział został zachowany ponieważ 6/17 = 12/34. Podział został przeprowadzony bez błędu. Tarcza na której zostało wykonane ćwiczenie nie posiadała podziału na 17 otworów, ale miała na 34 dlatego wystarczyła metoda dzielenia pośredniego zwykłego.

Podział na 71 części został przeprowadzony za pomocą dzielenia pośredniego sprzężonego. Dzielenie pośrednie zwykłe było niemożliwe ze względu na zbyt mały zakres podziałów dużej tarczy, co jest zrozumiałe ze względów technicznych. Do dzielenia pośredniego sprzężonego użyte zostały dwie tarcze podziałowe. Na obydwu tarczach został wybrany podział na 100. Jeden obrót korbki na małej tarczy powodował obrót dużej tarczy o 0,01 pełnego obrotu. Gwarantował to najwyższą dokładność wykonania ćwiczenia. Gwarantował to najwyższą dokładność wykonania ćwiczenia. Gwarantował to najwyższą dokładność wykonania ćwiczenia.

Błąd podziału wyniósł 0,0034%.

---