dz3

Składają się one z prefabrykowanych belek żelbetowych o rozstawie osiowym 60 cm, pustaków betonowych oraz górnej płyty betonowej stanowiącej podłoże podłóg. Stropy belkowo-pustakowe DZ odznaczają się następującymi cechami: mniej „klawiszują" niż dawne stropy DSM, a to dzięki zastosowaniu górnej płyty betonowej, związanej z belkami przez wystające strzemiona w górnej powierzchni belek, umożliwiają ułożenie zbrojenia płyty górnej poprzecznie do belek, co znacznie usztywnia budynek oraz zwiększa wytrzymałość stropu na obciążenia użytkowe, można je stosować przy dużych rozpiętościach.
Rozróżnia się trzy rodzaje belek DZ, a mianowicie: DZ-3, DZ-4 i DZ-5.
Belki DZ-3 wysokości 20 cm (rys. 20-52) przewidziane są dla następujących rozpiętości w osiach modularnych podpór: 240, 300, 420, 480, 540 i 600 cm - dla budownictwa mieszkaniowego, 270, 390, 450 i 510 cm - dla budownictwa wiejskiego.
Belki produkowane są w różnych odmianach (numerach) dostosowanych do zunifikowanych obciążeń zewnętrznych przenoszonych przez strop 325, 375 i 450 daN/m2. Masa własna konstrukcji stropu wynosi ok. 260 kg/m2.


Rys. 20-52 Strop DZ-3.
Belki DZ-4 (rys. 20-53) wysokości 20 cm przewidziane są do stropów i stropodachów w budownictwie mieszkaniowym przy rozpiętości stropów w osiach modularnych podpór 660 cm oraz rolniczym przy rozpiętości stropów w osiach modularnych podpór 630 cm. Belki DZ-4 produkowane są w odmianach dostosowanych do zunifikowanych obciążeń zewnętrznych: 325, 375 i 450 daN/m2. Masa własna konstrukcji stropu - ok. 300 kg/m2.


Rys. 20-53 Strop DZ-4.
Belki DZ-5 (rys. 20-54) wysokości 25 cm przewidziane są do budowy stropów w budynkach szkolnych o rozpiętości traktów 780 cm w osiach modularnych. Produkowane są w odmianach dostosowanych do obciążeń zewnętrznych: 25, 375 i 450 daN/m2. Masa własna stropu ok. 360 kg/m2.


Rys. 20-54 Strop DZ-5.
Belki cechowane są znakiem wytwórni, symbolem elementu oraz datą produkcji, podobnie jak belki T-27. Do podnoszenia belek stosuje się uchwyty nożycowe, chwytające belkę od spodu stopki. Nie wolno podnosić belki za wystające z końców belki pręty montażowe.Transport i składowanie odbywa się w pozycji wbudowania, stopką w dół. Przy transporcie belki układa się w dwóch warstwach, a przy składowaniu w pięciu warstwach na przekładkach drewnianych grubości co najmniej: 38 mm przy belkach DZ-3, 50 mm przy belkach DZ-4,70 mm przy belkach DZ-5. Przewieszenie końców belek przy transporcie i składowaniu nie powinno być większe niż 1,5 długości belek typu DZ-3 i DZ-4 oraz 200 cm dla belek DZ-5.
Pustaki produkuje się w następujących wymiarach: dla stropów DZ-3: długość 60 cm, szerokość 30 cm, wysokość 20 cm, oraz ceramiczne, o wymiarach: 53 x 30 x 20 cm, dla stropów DZ-4: długość 60 cm, szerokość 30 cm, wysokość 24,5 cm, dla stropów DZ-5: długość 60 cm, szerokość 30 cm, wysokość 31,5 cm.
Na 1m2 stropu potrzeba 5,5 pustaka. Pustaki układane przy wieńcach żelbetowych i przy żebrach rozdzielczych powinny być zamknięte denkami zabezpieczającymi przed niepożądanym przedostawaniem się betonu do pustaków. Pustaki przy składowaniu i transporcie ustawia się otworami pionowo do góry, na równym podłożu (w pięciu warstwach na placu budowy, w czterech warstwach na środkach transportowych). Przy transporcie pustaków należy zwrócić uwagę na szczelne ich ułożenie obok siebie, aby nie następowało ich przesuwanie. Długość oparcia belek stropowych na murach powinna wynosić co najmniej 8 cm w przypadku belek typu DZ-3 i DZ-4 oraz 10 cm w przypadku belek typu DZ-5. Wtapia się je w wieniec żelbetowy obniżony o 4cm poniżej spodu stopek belek. Belki podczas wykonywania stropu powinny być podparte w następujących miejscach: belki DZ-3 przy długości większej niż 420 cm w środku rozpiętości oraz przy podporach, jeżeli wieńce są obniżone poniżej stopki belki, belki DZ-4 i DZ-5 w czterech miejscach, tj. pod dwoma skrajnymi otworami na żebra rozdzielcze oraz na obu końcach przy ścianach. Górny poziom ryg środkowych powinien być wyższy o 5 mm od poziomu ryg przyściennych. Rygi mogą być usunięte po stwardnieniu betonu, lecz nie wcześniej niż po 12 dniach od chwili zabetonowania stropu. W celu zachowania odpowiedniego rozstawu belek i zabezpieczenia ich przed przesunięciem podczas układania pustaków należy między belkami przy obu końcach ułożyć po 1 pustaku. Po ułożeniu pustaków wykonuje się zbrojenie płyty, zgodnie z rysunkami roboczymi. Przed przystąpieniem do betonowania należy wyprostować strzemiona wystające z górnej stopki belek, następnie ułożyć pomosty z desek grubości 38 mm wsparte na belkach między wystającymi strzemionami (rys. 20-55). Betonowanie wieńców, pachwin, żeber rozdzielczych oraz płyty betonowej przeprowadza się równocześnie betonem marki ustalonej w projekcie, wyrównując powierzchnię płyty za pomocą łaty. Po zabetonowaniu stropu nie wolno w ciągu 48 godz. jeździć po nim taczkami ani chodzić, a przez następne 7 dni czynności te mogą się odbywać po pomostach drewnianych ułożonych w poprzek belek.
Sufity tynkuje się zaprawą wapienną lub cementowo-wapienną na uprzednio wykonanym narzucie cementowym.
Ścianki działowe z cegły ustawione równolegle do belek stropowych ustawia się na dwóch lub trzech belkach położonych obok siebie. Zasadę konstrukcji nośnej stropów DZ podano na rys. 20-52 do 20-54, a rozwiązania niektórych stropów w budynkach mieszkalnych - na rys. 20-56 i 20-57.


Rys. 20-55 Pomost ułożony na belkach DZ dla transportu pustaków i betonu taczkami.


Rys. 20-56 Strop DZ-3 z podłogą z płytek PVC: 1 - papa, 2 - płyta pilśniowa, 3 - pokład pod PVC, 4 - płytki PVC, 5 - tynk.


Rys. 20-57 Strop DZ-3 z posadzką z deszczułek na lepiku: 1 - deszczułki, 2 - lepik, 3 - płyta pilśniowa, 4 - gładź cementowa, 5 - tynk. opr.lew

STROP KLEINA- składa się z belek stalowych dwuteowych, z płyt płaskich międzybelkowych wykonanych z cegły i zbrojonych prętami stalowymi lub płaskownikami. Płyty ceramiczne oparte są na dolnych stopkach belek stalowych. W zależności od rozstawu belek i wielkości obciążeń płyty międzybelkowe można wykonać typu lekkiego (1/4 cegły), typu półciężkiego (grubość 1/4 cegły plus żeberka wzmacniające z cegieł ustawionych na rąb) lub typu ciężkiego (1/2 cegły). Rozstaw belek wynosi 1,0 - 1,6 m. Płytę stropową wykonuje się na deskowaniach podwieszonych do dolnej stopki belek. Strop belkowy KLEINA powstał przed wojną, obecnie jest rzadko stosowany.

Stropy płaskie typu Kleina składają się: z belek stalowych dwuteowych lub dwuteowych równoległe ściennych, z płyt płaskich międzybelkowych wykonanych z cegły i uzbrojonych bednarką lub prętami stalowymi, opartych na dolnych stopkach belek stalowych.
Strop odcinkowy z cegły na belkach stalowych różni się głównie tym od stropu Kleina, że w stropach odcinkowych występują głównie naprężenia ściskające, a w stropie Kleina występują naprężenia rozciągające w dolnej warstwie płyty, która musi być dlatego dodatkowo wzmocniona zbrojeniem wykonanym z bednarki lub prętów stalowych. W zależności od rozstawu belek stalowych i wielkości obciążenia własnego i użytkowego płyty międzybelkowe można wykonywać w trzech odmianach (rys. 20-8): typu lekkiego, w których grubość płyty wynosi 1/4 cegły, typu półciężkiego, w których płyta grubości 1/4 cegły jest wzmocniona żeberkami z cegieł ustawionych na rąb typu ciężkiego o grubości 1/2 cegły. We wszystkich odmianach cegły układa się długością prostopadle do belek lub murów podporowych, tak aby spoiny poprzeczne (równoległe do belek) w stosunku do warstw sąsiednich były przesunięte o pół cegły. Rozstaw belek w stropach wynosi 1,0-1,6m w zależności od rozpiętości i obciążenia. Płyty Kleina można zbroić bednarką o przekroju poprzecznym 1x20 do 2x30 mm lub prętami stalowymi ¨4,5-8 mm. Średnice i rozstaw zbrojenia zależne są od obciążenia stropu i rozpiętości płyty, czyli rozstawu belek. Zbrojenie daje się w co drugiej, co trzeciej lub co czwartej spoinie, zależnie od obciążenia. Grubość spoin, w których znajduje się zbrojenie, powinna wynosić co najmniej 2cm, spoin niezbrojonych 1,5cm, spoin poprzecznych zaś- ok. 1cm. Odległość zbrojenia od spodu płyty nie powinna być większa niż 1cm (rys. 20-8). Cegły w płycie muruje się na zaprawie cementowej 1:3. Sklepienie z wierzchu zalewa się rzadką zaprawą cementową 1: lub 1:3, wypełniając wszystkie spoiny i nierówności. W celu uzyskania równej powierzchni sufitu spód płyty ceglanej powinien być położony o 1cm niżej od spodu belek. Z tych względów cegły opierające się na stopce belki powinny być odpowiednio przycięte. Przed przystąpieniem do wykonania płyty stopki belek należy owinąć siatką drucianą w celu stworzenia przyczepności dla tynku sufitowego. Dla uzyskania większej sztywności belek górna stopka belki może być obetonowana: zabezpiecza to również belkę przed rdzą. Płytę stropową wykonuje się na deskowaniach podwieszanych do dolnej stopki belek za pomocą beleczek drewnianych zawieszonych na belce stalowej na drucie ¨4-6mm lub za pomocą beleczek podwieszanych do belek jarzemkami zaciskającymi. Jeżeli rozpiętości belek są znaczne (>5m), należy podeprzeć je w środku na czas wykonywania stropu i związania zaprawy, aby nie nastąpiło ich ugięcie (rys. 20-11). Długość oparcia belki na murze wynika ze wzoru a=h/2+15cm , gdzie h- wysokość belki. Końce belek w murze należy obetonować w celu zabezpieczenia od rdzy.


Rys. 20-8 Układ cegieł w płytach stropowych Kleina: a) typu lekkiego, b) typu półciężkiego, c) typu ciężkiego.

STROP AKERMANA- gęstożebrowy monolityczny, technologią wykonania przypomina stropy płytowo-żebrowe. Wykonuje się go z pustaków ceramicznych. Konstrukcję nośną stanowią żebra żelbetowe o rozstawie osiowym 31 cm. Strop ten ma niedużą masę własną i dobrą ciepłochronność. Deskowanie pod strop może być pełne lub z pojedynczych desek ułożonych pod żebrami i podpartych rusztowaniem. Żebra zalewa się betonem równocześnie z płytą górną o grubości 3 cm.

Gęstożebrowy strop żelbetowy ACKERMANA chętnie stosuje się w budownictwie tradycyjnym. Pod względem konstrukcyjnym jest prosty w wykonaniu. Jako wypełnienie stosuje się ceramiczne pustaki stropowe ACKERMANA. Wytwarza się je w trzech typach - 18, 20, 22, przy czym liczba oznacza wysokość w centymetrach.

W zależności od długości rozróżnia się dwie odmiany: 200 o długości 195 mm i 300 o długości 295 mm. Żebra wytwarza się bezpośrednio na budowie w czasie układania pustaków, zbrojone w sposób tradycyjny jednym prętem ze stali okrągłej najczęściej o średnicy f 18 - 20 mm. Pręty nośne mocowane są na murze za pomocą wieńca żelbetowego zbrojonego czterema prętami okrągłymi f 10 mm połączonymi strzemionami o średnicy 4,5 ÷ 6 mm o rozstawie co 50 cm.

Co drugi pręt zbrojenia dolnego jest w odległości około 1/5 rozpiętości stropu odgięty do góry i zakotwiony za skrajne zbrojenie wieńca umiejscowionego dookoła budynku na ścianach zewnętrznych i wewnętrznych nośnych, przyczynia się to do usztywnienia ścian budynku i zmniejszenia ugięć stropu.

Po doprowadzeniu ścian do ułożenia stropu i ich spoziomowaniu przystępuje się do postawienia rusztowania i deskowania dla pustaków ACKERMANA. Stosuje się stemple z okrąglaków o  średnicy nie mniejszej niż 14 cm. Układa się na nich poprzecznice - rygi, z desek o grubości co najmniej 38 mm. Stemple powinny być wzmocnione deskami o grubości 24 ÷ 32 mm przybitymi do nich na krzyż.

Na rygach układa się deskowanie z prześwitami 2 ÷ 3 cm rozmieszczonymi jednak w taki sposób, aby pod żebrami wypadała deska. Poziom deskowania reguluje się przez podbijanie klinów pod stemplami.

Po wypoziomowaniu deskowania przystępuje się do układania pustaków. Długością powinny one przylegać do siebie tak szczelnie, aby beton nie przedostawał się do ich wnętrza. Pustaki skrajne, dochodzące do wieńca wymagają zabetonowania ich otworów deklowania, w celu zabezpieczenia przed przedostaniem się betonu do wnętrza w czasie wylewania wieńca. Po zakończeniu prac przygotowawczych przystępuje się do zbrojenia żebra.
W stropach o rozpiętościach stosowanych w budownictwie mieszkaniowym zbrojenie składa się z jednego pręta
ze stali gładkiej St0S. Zamiast tej stosuje się też stal twardą o znaku 34GS. Pręty stali zbrojeniowej umieszcza się w dolnej części belki w odległości ok. 2 cm od dolnej powierzchni stropu, zawieszając je na strzemionach wygiętych w sposób pokazany na powyższym rysunku. Sporządza się je ze stali gładkiej St0S o średnicy f 4,5 ÷ 6 mm. Strzemiona łączy się z prętem zbrojeniowym żebra za pomocą drutu wiązałkowego. Ich rozstaw wynosi zwykle 33 cm.

W ten sposób wykonane zbrojenie układa się w wytworzonych po ułożeniu pustaków żebrach, opierając odgięte ramiona strzemion na górnej ściance pustaków. Jak już wspomniano, co drugi pręt zbrojenia żeber jest odgięty pod kątem około 45 stopni w odległości około 1/5 rozpiętości stropu.

Po ułożeniu zbrojenia żeber zlewa się pustaki obficie wodą z węża aby oczyścić ich powierzchnię z kurzu oraz nasycić je wodą i w ten sposób zapobiec odciąganiu jej z betonu. W celu umożliwienia dotarcia betonu do wszystkich miejsc zleca się tzw. sztychowanie polegające na zagęszczeniu betonu krótkimi ruchami pręta stalowego. Na powierzchni pustaków układa się warstwę nadbetonu o grubości 3 ÷ 4 cm w celu pokrycia nierówności i zabezpieczenia pustaków przed uszkodzeniami. Służy on jednocześnie jako podkład pod przyszłą podłogę. Wyrównuje się go za pomocą łaty drewnianej, prowadzonej przez murarza po uprzednio ułożonych
i wypoziomowanych listwach.

Strop po zabetonowaniu powinien co najmniej przez 7 dni nie być udostępniany do użytkowania. Po upływie
3 ÷ 4 tygodni można przystąpić do usunięcia deskowania stropu. Przy ustawianiu lekkich ścianek działowych
na stropie nie stosuje się wzmocnienia, lecz ustawia się ścianki bezpośrednio na nadbetonie.

W przypadku cięższych ścianek działowych, należy stosować żebra wzmacniające. Świeżo wykonany beton stropów i żeber należy pielęgnować, polewając go już po 24 godzinach od wykonania 2 ÷ 4 razy dziennie przez 7 dni. W czasie upałów trzeba go chronić przed zbyt gwałtownym odparowywaniem wody, przykrywając folią, papą, matami. Przy podlewaniu wodą na końcówkę węża powinno być założone sitko, aby zbyt silny strumień nie wypłukał zaczynu cementowego. Po świeżym betonie nie powinno się chodzić.

---