Laser- wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisje promieniowania.

Budowa lasera- Każdy laser składa się z trzech podstawowych elementów:

• ośrodka laserowego, którym może być gaz, ciecz, ciało stałe lub półprzewodnik

• układu pompującego, czyli źródła energii wzbudzania, które może być termiczne, elektryczne, radioaktywne lub chemiczne

• komory rezonatora optycznego, w którym dwa równoległe zwierciadła - nieprzepuszczalne i przepuszczalne- odpowiadają za kierunkowość emisji promieniowania

Działanie lasera:

1. Wzbudzanie atomów ośrodka laserowego pod wpływem dostarczonej energii.

Większość atomów ośrodka laserowego znajduje się w stanie o najniższej wartości energii. Warunkiem wystąpienia akcji laserowej jest przewaga atomów wzbudzonych energetycznie, co oznacza, że należy dostarczyć układowi atomowemu energii. Jest to tzw. pompowanie ośrodka, którego najczęściej dokonuje się za pomocą energii świetlnej lub elektrycznej. W ten sposób zostaje wytworzony stan inwersji obsadzeń, tzn. atomy zostają przeniesione na wyższy poziom energetyczny. Wzbudzony atom emituje przypadkowo określony foton.

2. Stymulowanie emisji dalszych fotonów

Emitowany foton, o którym była mowa, wymusza emisję takich samych fotonów z kolejnych wzbudzonych atomów ośrodka. Proces ten przebiega w kierunku prostopadłym do zwierciadła i po odbiciu od niego stale narasta. Coraz więcej atomów emituje fotony, a więc liczba spójnych fotonów rośnie.

3. Emisja promieniowania laserowego.

Następuje, kiedy wiązka drgających w jednym kierunku promieni jest wystarczająco intensywna, żeby doszło do uwolnienia tej energii poprzez półprzepuszczalne zwierciadło

Cechy promieniowania laserowego:

• monochromatyczność,(jednobarwność) co oznacza, że promieniowanie emitowane przez lasery ma prawie jednakową długość fali

• koherencja, (spójność) fal światła laserowego, co oznacza, że fale mają taką samą fazę zarówno przestrzenna, jak i czasową

• kolimacja, ( równoległość) wiązki, czyli mała rozbieżność kontowa, co oznacza, że wiązka promieni wysyłana na dużą odległość minimalnie zmienia rozmiar

• intensywność, co oznacza, że ca la moc promieniowania zawarta jest w wąskiej wiązce promieni światła laserowego

Działanie terapeutyczne promieniowania laserowego:

• wzrost syntezy DNA, RNA

• zwiększenie liczby mitochondriów- przyśpieszenie procesów metabolicznych w komórce

• zwiększenie potencjału czynnościowego błon komórkowych

• w zależności od zastosowanych parametrów zwiększenie lub zmniejszenie aktywności neuroprzekaźników

• zwiększenie fagocytozy, wzrost aktywności oraz limfocytów T

• zwiększenie odpływu limfy z miejsc objętych stanem zapalnytm

• zwiększenie zawartości wapnia i gęstości beleczek kostnych

• zwiększenie aktywności pompy sodowo- potasowej

• wzrost poziomu endorfin

Zasada dawkowania promieniowania laserowego:

Dawka

Dawkę określa się także jako natężenie, ilość energii wprowadzanej na jednostkę powierzchni, gęstość energii. Jednostką jest J/ cm2.

- stan ostry 0,1 J/cm2

- stan podostry 3-6 J/cm2

- stan przewlekły 6- 9 -12 -20 J/cm2

Ogólna dawka nie powinna przekraczać 200J. U dzieci i ludzi w podeszłym wieku zmniejsza się dawkę o 30- 60%.

Długość fali

W sondzie czerwonej długość promieniowania z zakresu promieniowania czerwonego wynosi od 500 do 760 nm. Sonda ta znalazła zastosowanie w naświetlaniach skóry i śluzówki (płytka penetracja). Sonda podczerwona stosowana jest do naświetlań tkanek głębiej położonych.

Częstotliwość

Najczęściej stosuje się częstotliwość do 3000- 5000 Hz. W stanach ostrych stosuje się niższe wartości w przewlekłych wyższe.

Moc

Związana jest z wyborem sondy laserowej

Sonda czerwona 30-60 mW

Sonda podczerwona 50- 100- 200- 300- 400- 500mW

W laserach biostymulacyjnych niskoenergetycznych zazwyczaj nie przekracza się 500 mW.

Moc lasera ma ścisły związek z czasem zabiegu: im większa moc, tym krótszy czas zabiegu.

Powierzchnia

Metody i techniki wykonywania laseroterapii

1. Wybór metody w zależności od odległości sondy laserowej od ciała pacjenta:

- metoda bezkontaktowa - odległość sondy laserowej od ciała pacjenta waha się w granicy 5- 10 mm. Jej wadą jest spowodowanie strat energii.

- metoda kontaktowa - bezpośredni kontakt głowicy z ciałem pacjenta

Modyfikacja metody kontaktowej:

- kontaktowa z uciskiem, powoduje zwiększenie penetracji promieniowania

- dziobanie, stosowane w leczeniu obrzęków

Metoda kontaktowa wymaga odtłuszczenia skóry pacjenta a głowica laserowa powinna być zawsze ustawiona pod kątem prostym w stosunku do pola zabiegowego

1. Technika w zależności od sposobu prowadzenia sondy laserowej:

- technika stabilna- stosuje się na punkty spustowe, motoryczne i akupunktórowe

- technika labilna - przemiatanie ręczne, przemiatanie automatyczne- skaning

Wskazania do laseroterapii

• zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i stawów kręgosłupa

• dna moczanowa

• przewlekłe i podostre stany zapalne tkanek miękkich

• przewlekłe i podostre stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych

• trudno gojące się rany i uszkodzenia skóry

• nerwobóle

• mięśniobóle

• stany po urazach narządu ruchu

• obrzęki

• zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej

• ostroga piętowa

• porażenie nerwu twarzowego

• zespół cieśni nadgarstka

Przeciwwskazania do laseroterapii:

• nowotwory

• czynna gruźlica

• ciąża

• padaczka

• nadczynność tarczycy

• naświetlanie gruczołów wydzielania wewnętrznego, gałek ocznych

• ogólne wyczerpanie organizmu

• wysoka gorączka

• ostre, uogólnione choroby bakteryjne, wirusowe i grzybicze

• równoczesne stosowanie leków sterydowych, przeciwzakrzepowych, złota

• menstruacja (zabiegi w okolicy lędźwiowo- krztzowej kręgosłupa i brzucha)

• krwawienie z przewodu pokarmowego

---