LABORATORIUM METROLOGII
Imię Piotr Janiec i Nazwisko |
Wydział Grupa ED5.3 |
|||
Data wyk. ćwiczenia 96.10.08 |
Temat ćwiczenia Pomiar podstawowych wartości magnetycznych |
|||
Zaliczenie |
Ocena
|
Data |
Podpis
|
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się z podstawowymi metodami pomiaru wielkości charakteryzujących pole magnetyczne stałe i przemienne.
1. Pomiar strumienia magnetycznego magnesu stałego przetwornika magnetoelektrycznego galwanometrem przetłumionym.
Przyrządy użyte do pomiarów:
Gp - kl. 1; nr PL-P3-588/E6; zakres 10 mWb;
Sd - sonda pomiarowa; Rc = 8,7Ω; zc = 150 zw.;
Rb - opornik kołkowy KR5-27; nr 68-117.
Wartość rezystancji Rb obliczono ze wzoru:
C1 =
Tabela pomiarowa:
l.p. |
α1 |
α2 |
Da=α2-α1_ |
Δαśr |
Φśr |
|
[ dz] |
[ dz] |
[ dz ] |
[ dz ] |
[mWb] |
1 |
1 |
31 |
30 |
|
|
2 |
35 |
67 |
32 |
34,5 |
12,42 |
3 |
49 |
86 |
37 |
|
|
4 |
25 |
64 |
39 |
|
|
Φ = C1*Dα = 30 dz * 3,6*10-4 Wb/dz = 10,8 mWb
Φśr = C1*αśr = 3,6 * 10-4 Wb/dz * 34,5 dz = 12,42 mWb
2. Pomiar wpływu rezystancji obwodu cewki pomiarowej na błąd pomiaru strumienia.
Tabela pomiarowa:
L.p. |
Rd |
α |
Φ |
δΦ |
|
[Ω] |
[dz] |
[mWb] |
[%] |
1 |
0 |
34,5 |
12,42 |
0 |
2 |
5 |
34 |
12,24 |
-1,3 |
3 |
10 |
33 |
11,88 |
-4,2 |
4 |
15 |
32,5 |
11,70 |
-5,8 |
5 |
20 |
32 |
11,52 |
-7,1 |
6 |
25 |
31,5 |
11,34 |
-8,7 |
7 |
30 |
31 |
11,16 |
-10,0 |
8 |
35 |
30,5 |
10,98 |
-11,6 |
9 |
40 |
30 |
10,80 |
-13,0 |
10 |
50 |
29 |
10,44 |
-15,8 |
Dla Rd = 5Ω: Φ = α*C1 = 34dz * 3,6*10-4Wb/dz = 12,24 mWb
δΦ =
Krzywa błędu względnego δΦ=f(Rd).
3. Wyznaczenie charakterystyki komutacyjnej magnesowania dla próbki pierścieniowej.
Przyrządy użyte do pomiaru:
Z - zasilacz prądu stałego; nr PL-P3-1787-E2-M;
A1 - kl. 0,5; nr PL-P3-119-E6; zakres 1 A;
R2 - opornik suwakowy; nr PL-P3-102-E6; rezystancja R = 13,9 Ω; I = 2.9A
At - autotransformator; nr PL-P3-513-E6;
A2 - kl. 0,5; nr PL-P3-253-E6; zakres 1 A;
R1 - opornik suwakowy; nr PL-K-020-E6; rezystancja R = 46 Ω; I = 2A
Rd - opornik dekadowy; nr PL-P3-297-E6; I = 0.007A; kl.0.05.
Gb - galwanometr balistyczny kl.1,R = 600W, 140dz.,to =11s, PL-P3-435-E6/
Pr - badana próbka ferromagnetyczna Hmax = 1315 A/m, Bmax = 1.2T, m = 574.7G
M - wzorzec indukcyjności wzajemnej M = 0.01H, Imax = 1A, PL-P3-311-E6/
Przed pomiarem rozmagnesowujemy prądem przemiennym o malejącej amplitudzie. Następnie skalujemy galwanometr balistyczny na pomocą wzorca indukcji wzajemnej M.
Wyznaczenie stałej galwanometru przeprowadzamy w następujący sposób :
Zamykamy wyłącznik „Pomiar” i W1 oraz P1.
Obliczamy pole przekroju próbki pierścieniowej :
Sc = (DZ - DW)*H = (0,1046m - 0,0845m)*0,0251m = 5,0451*10-4 m2 ;
M = 0,01H; zc = 1200zw;
przykładowe obliczenia dla ΔI = 0,4A; i α1m = 68dz;
Obliczamy stałą galwanometru:
kb =
Przykładowa indukcja dla α=3200dz :
B = kb*α = 0,097mT/dz * 3200dz = 310,4 mT
Sposób liczenia natężenia pola :
zm = 260zw;
lśr = π* = π*
H =
Na podstawie przeprowadzonych pomiarów wykreśla się charakterystykę komutacyjną magnesowania ( B wyznaczamy z pomiary a H z obliczeń )
Z charakterystyki wyznaczamy przenikalności magnetyczną normalną, początkową i maksymalną.
Przykład wyznaczenia przenikalności magnetycznej:
a) normalnej (względnej) dla punktu A o H = 500 A/m
μ`A =
b) początkowej
μ`pocz. =
c) maksymalnej
μ`max =
d) różniczkową dla punktu B
μ`d =
Przykładowa charakterystyka komutacyjna magnesowania .
4. Wnioski
Włączenie równoległe rezystora Rb powoduje zwiększenie zakresu pomiarowego galwanometru (stałej galwanometru) - punkt 1.
Błąd pomiaru strumienia, przy założeniu, że dla Rd = 0 strumień Φ ma poprawną wartość, wynikający z zastosowania dodatkowej rezystancji obwodu cewki pomiarowej, ma zawsze wartość ujemną ze względu na zmniejszanie się strumienia wraz ze wzrostem Rd. Zależność δΦ = f (Rd) jest liniowa w środku i na końcu, na początku zaś jest nieliniowa.
Wyznaczanie komutacyjnej charakterystyki magnesowania nie przeprowadziliśmy z powodu awarii stanowiska pomiarowego. Załączona charakterystyka została sporządzona na podstawie danych przykładowych zaczerpniętych z literatury. Charakterystyka komutacyjna jest krzywą będącą wynikiem połączenia wierzchołków symetrycznych pętli histerezy dla H przyjmującą wartości od 0 do Hmax. Charakterystykę uzyskujemy stosując komutację nastawionego prądu magnesującego.