Katechizm polskiego dziecka

- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swemi.
- W jakim kraju?
- W polskiej ziemi.
- Czem ta ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czem zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.

Przybyli ułani

Przybyli ułani pod okienko, (bis)
Pukają, wołają: "puść panienko! "(bis)

"O Jezu, a cóż to za wojacy?"
"Otwieraj! Nie bój się to czwartacy!"

Przyszliśmy napoić nasze konie,
Za nami piechoty pełne błonie."

O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?"
"Warszawę odwiedzić byśmy radzi.

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno
Zobaczyć to nasze stare Wilno.

. A z Wilna już droga jest gotowa,
Prowadzi prościutko aż do Lwowa.

Katechizm polskiego dziecka

- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swemi.
- W jakim kraju?
- W polskiej ziemi.
- Czem ta ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czem zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.

Przybyli ułani

Przybyli ułani pod okienko, (bis)
Pukają, wołają: "puść panienko! "(bis)

"O Jezu, a cóż to za wojacy?"
"Otwieraj! Nie bój się to czwartacy!"

Przyszliśmy napoić nasze konie,
Za nami piechoty pełne błonie."

O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?"
"Warszawę odwiedzić byśmy radzi.

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno
Zobaczyć to nasze stare Wilno.

. A z Wilna już droga jest gotowa,
Prowadzi prościutko aż do Lwowa.

---