Lekka mokra - krok po kroku

Nie polecamy samodzielnego wykonywania ocieplenia metodą lekką mokrą.

Warto jednak przygotować się, aby umieć ocenić, czy prace są prowadzone prawidłowo.

Kolejność prac omówiona jest na podstawie modernizacji domu wybudowanego w latach 60.

Budynek docieplono metodą lekką mokrą ze styropianem grubości 12 cm i tynkiem cienkowarstwowym, malowanym farbą krzemianową.

Aby uniknąć na połączeniach płyt mostków termicznych, zastosowano styropian frezowany (warunkiem układania płyt frezowanych jest równe podłoże, które w przypadku starych ścian często wymaga wyrównania grubszą warstwą zaprawy klejowej).

Dużym ułatwieniem w pracach było to, że warstwa elewacyjna była z cegieł wapienno-piaskowych i nietynkowana - ściany nie wymagały zatem specjalnych zabiegów przygotowawczych.

Izolacja

Pierwszy rząd płyt styropianu powyżej ściany piwnicy układa się zazwyczaj w listwach cokołowych, dzięki czemu uzyskuje się równą krawędź cokołu.

Masę klejową można nakładać metodą obwodowo-punktową: na obwodzie - wałek z masy klejowej szerokości około 5 cm, na środku - dwa-trzy placki wielkości dłoni. Do ocieplenia wybrano styropian z grafitem, który poprawia jego izolacyjność cieplną.

Płyty z klejem dociska się do powierzchni ściany, jednocześnie kontrolując długą łatą, czy są klejone równo, w jednej płaszczyźnie. Płyty układa się na mijankę z pionowym przesunięciem spoin.

Przyklejone płyty styropianu można dodatkowo wzmocnić kołkami talerzowymi, mocując je w rogach wszystkich połączeń.

Najpierw wiertarką nawierca się otwór, w nim mocuje kołek z kołnierzem i dokręca samowiercący wkręt.

W zewnętrznych narożach budynku płyty układa się naprzemiennie, aby powstało zazębienie. Najpierw układano je po jednej stronie ściany, w co drugiej warstwie wysuwając do przodu na grubość płyty i warstwy kleju, później dosuwano pod kątem prostym płyty po drugiej stronie.

Warstwa zbrojąca

Przed nałożeniem zaprawy do wykonania warstwy zbrojącej wszystkie krążki kołków mocujących należy zaszpachlować masą szpachlową.

Na ocieplenie nakłada się masę szpachlową, w którą wtapia się siatkę z włókna szklanego o oczkach 4 x 4 mm. Masę nakłada się pasami o szerokości równej szerokości pasma siatki. Kolejne pasy siatki układa się z 10-centymetrowym zakładem.

Zatopioną w masę szpachlową siatkę zbrojącą szpachluje się kilkumilimetrową warstwą zaprawy, stosując zasadę "mokre na mokre".

Wzmacnia się także wszystkie krawędzie otworów okiennych, wklejając listwę narożnikową i osłaniając ją siatką ułożoną na ścianie i wywiniętą na ościeże. W narożnikach wkleja się ukośne pasy siatki. Zakłada się też profile narożnikowe na wszystkich krawędziach muru.

Powierzchnię z zatopioną siatką wygładza się metalową pacą. Trzeba to robić z wyczuciem, nie za mocno. Przetarta powierzchnia będzie bowiem miała tendencję do odparzania.

Przed ułożeniem tynku wierzchniego należy zamontować parapety.

Tynk wierzchni

Gotową mieszankę tynku nakłada się na powierzchnię i ściąga równomiernie pacą. Na powierzchni powstał drobny baranek.

Po wyschnięciu tynku, mniej więcej po czterech dniach, można przystąpić do malowania ścian farbą krzemianową. Najlepiej użyć do tego pistoletu malarskiego i sprężarki, dzięki czemu farba będzie rozprowadzona równomiernie, bez smug i zacieków.

Aby ściana miała jednolity wygląd, prace najlepiej prowadzić w sposób ciągły. Tynkowania nie powinno się przerywać, zanim nie zostanie otynkowana cała ściana.

---