Blachy dachówkowe i trapezowe

Blachy dachówkowe profilowane wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej, powlekanej poliestrem.
W ten sposób łączy w sobie piękno dachówki ceramicznej z wytrzymałością stali. Dzięki małej wadze ok. 5 kg/m blachodachówki stalowe nadają się na pokrycie nowych dachów jak również renowacje starych, bez konieczności wzmacniania więźby dachowej. Blachy dachówkowe PRUSZYNSKI są eleganckim i trwałym . pokryciem, łączącym w sobie tradycję z nowoczesną technologią. Profilowane z dwustronnie ocynkowanej i pokrytej kilkoma warstwami lakieru blachy stalowej lub aluminiowej, gwarantują długoletnią eksploatację oraz odporność na warunki atmosferyczne. Atrakcyjny wygląd oraz szeroka gama kolorów (obecnie 25) pozwalają na uzyskanie doskonałych efektów i umożliwiają do pasowanie do elewacji i otoczenia. Montaż pokrycia jest bardzo szybki dzięki temu, że arkusze docinane są na dowolną długość i według konkretnych płaszczyzn. co pozwala na eliminowanie odpadów do minimum.

Trzy rodzaje blachy dachówkowej, które produkujemy doskonale nadają się do pokrycia wszystkich budynków niezależnie czy jest to dom jednorodzinny, rezydencja, biuro czy budynek przemysłowy. Do wszystkich blachodachówek posiadamy w sprzedaży niezbędne akcesoria: wkręty, taśmy uszczelniające, farby zaprawkowe oraz szeroki wybór obróbek blacharskich.

Ponadto w ofercie znajduje się wiele różnych profili blach trapezowych od T6 do T135 w wersji ocynkowanej lub powlekane. W ostatnim czasie wzbogaciliśmy ofertę okładzin elewacyjnych o kasetę i panel ścienny.

Wyroby posiadają niezbędne atesty PZH i ITB. Wszystkie profile produkujemy na dowolną długość, ograniczoną tylko możliwościami transportu.

Obróbki blacharskie

Obróbki blacharskie wykonuje się na krawędziach i w załamaniach połaci, wokół kominów, włazów, okien dachowych i wywietrzników a także elementów wystających ponad dach. Czyli w miejscach, gdzie dach jest szczególnie narażony na przenikanie wody. Poprawne wykonanie tych połączeń przedłuża żywotność dachu i eliminuje przecieki.   

Obróbki uszczelniają dach i odprowadzają wodę z miejsc, gdzie pokrycie graniczy z innymi elementami dachu, czyli na połączeniach, stykach i załamaniach.

Przy wyborze obróbki do pokrycia dachu należy wiedzieć, że:

• Im bardziej skomplikowany jest dach, tym więcej obróbek i wyższe koszty jego wykonania.

• Im mniejszy spadek dachu, tym szersza obróbka. Po dachach o niewielkim spadku woda spływa wolno i tylko odpowiednio szeroka obróbka może zapobiec wnikaniu wilgoci pod pokrycie.

• Materiał na obróbki musi mieć trwałość zbliżoną do trwałości pokrycia, żeby obróbki nie zużyły się wcześniej niż pokrycie. Dla przykładu przy pokryciach ceramicznych, których trwałość szacuje się na około 100 lat, obróbki powinny być wykonane z miedzi (100 - 300 lat) cynku lub blachy tytanowo-cynkowej (70 - 100 lat).

• Barwę i fakturę obróbki powinno się dopasować także do wyglądu pokrycia.

Można też kupić gotowe obróbki - odpowiednio uformowane dachówki czy elastyczne taśmy z tworzywa sztucznego. Obróbki gotowe często wchodzą w skład całego systemu dachowego. O systemie mówi się wówczas, gdy na przykład producent pokryć ceramicznych, oferuje nie tylko dachówki, lecz także specjalnie dopasowane do nich folie dachowe, akcesoria takie jak ławy kominiar-skie, drabinki przeciwśniegowe i inne. Obróbki systemowe w postaci fartuchów uszczelniających są także produkowane jako element uzupełnia-jący do okien połaciowych.

Gdzie się stosuje?
Obróbek blacharskich wymagają:

• kosze czyli zagłębienia w linii styku dwóch przylegających połaci dachowych. Kosze zbierają wodę spływającą z dachu. Do obróbek tego elementu stosuje się rynny koszowe w kształcie litery „V”, którymi woda spływa do rynien i rur spustowych.

• pasy nadrynnowe i podrynnowe - są zabezpieczane blachą uformowaną w kształcie litery „L”. Dolna krawędź ma kształt kapinosa (ukośne i wyżłobione podcięcie, po którym spływająca woda odrywa się i nie zalewa ściany).

• kominy - obróbką blacharską jest blaszany kołnierz, który zakrywa szczelinę między ścianą komina a pokryciem dachu.

• okna połaciowe i włazy - jeśli okna nie są sprzedawane w komplecie z fartuchem uszczelniającym, obróbkę można zrobić z tego samego materiału co pozostałe obróbki.

• miejsca połączenia dachu ze ścianą, lukarną itp. - mury nieosłonięte okapem dachowym zabezpiecza się obróbkami wyprofilowanymi, tak aby woda nie spływała po ścianie.

• szczyt dachu wykańcza się obróbką blacharską zwaną wiatrownicą.

Diabeł tkwi w szczegółach


Dekarskie obróbki blacharskie to szczególna izolacja dachu przed niszczącym działaniem wód opadowych. Stałe zalewanie ścian szczytowych budynku przy źle wykonanych obróbkach oraz przecieki w wyniku nieszczelności na złączach obróbek powodują zawilgocenie murów i stropów.


Spływająca woda wnika w zakamarki i szczeliny, jakie napotka na swej drodze i sprawia, że zale-wane mury nigdy nie wyschną. Wilgoć sprzyja zagrzybieniu i zniszczeniu konstrukcji murów, utracie ich własności termoizolacyjnych, a w warun-kach jesienno - zimowych (cykle zamar-zania i odmarzania) dodatkowo powoduje prze-marzanie i rozsadzanie konstrukcji.
Wyeliminowanie ryzyka stałego zawilgocenia należy do zadań projektanta, dekarza i blacha-rza. Muszą oni przewidzieć wszelkie konsekwen-cje braku, lub złego wykonania obróbek. Warto pamiętać, że szkody wynikające z braku obró-bek są często mniejsze w porównaniu z tymi, jakie mogą być skutkiem złych obróbek - dosta-jąca się pod taką obróbkę woda ma utrudnione parowanie, a więc dłużej zalega. Prace przygo-towawcze (wycięcie blach, zagięcie rąbków itp.) muszą być wykonane solidnie. Blachy łączy się ze sobą na zakłady (czyli na rąbki, zwoje i list-wy), na wkręty, nity oraz za pomocą lutowania i spawania. Przy obróbkach najczęściej stosuje się różne formy zakładów (patrz rysunek), po-łączone z technikami lutowania. Każdy element musi być idealnie dopasowany. Miejsce usytuo-wania obróbki wymaga szczegółowych pomia-rów. Na ich podstawie w warsztacie wykonuje się poszczególne elementy, które później do-starcza się na budowę i instaluje na dachu. Dla poprawnego wymierzenia elementu, dach po-winien być przynajmniej oła-towany - wtedy pozycję obróbki w pokryciu można określić przy pomocy kilku dachówek. Ważny jest każdy styk, przez który woda może przedostawać się w głąb struktury dachu (np. przejścia antenowe).

Obróbki okapów
Zadaniem okapu jest ochrona ścian przed zalewaniem wodą opadową, która powinna spływać po jego odpowiednio zagiętej krawędzi (fot. 1). Zakończeniem okapu dachu jest blacha okapowa lub wysunięte pokrycie, tzw. pasy nadrynnowe i podrynnowe, zabezpieczane blachą uformowaną w kształcie litery „L”. Dolna krawędź ma kształt kapinosa (ukośne i wyżłobione podcięcie, po którym spływająca woda odrywa się i nie zalewa ściany). Sposób wykończenia okapów zależy od rodzaju pokrycia dachowego i kształtu rynien. Najprostsze rozwiązanie obróbki to pas blachy z wyrobionym na krawędzi kapinosem, przymocowany równolegle do krawędzi okapu. Przy okapach balkonów pas blachy z wywiniętym kapinosem mocuje się do płyty balkonowej, na pas zachodzi gładź lub wykła-dzina balkonu. Zazwyczaj wykończeniem okapu jest również
rynna, która zbiera wodę spływającą z połaci i odprowadza ją do rur spustowych.
 Kapinosy wywijane ręcznie
lub maszynowo mogą mieć różne kształty.

Najczęściej spotyka się obróbki okapów z rynnami podwieszanymi oraz z rynnami leżącymi.
Dachy z rynną podwieszoną. Przygotowanie blachy okapowej polega na zagięciu na brzegach równoległych i prostopadłych do linii okapu czterech rąbków leżących lub trzech rąbków leżących wzdłuż górnej krawędzi poziomej i dwóch pionowych. Czwartą krawędź profiluje się tak, aby uzyskać kapinos.
Dachy z rynną leżącą. Rynna leżąca powstaje przez wygięcie brzegów arkuszy blach układanych długością w kierunku lekko ukośnym do okapu. Pas okapowy nie jest łączony z pokryciem połaci, lecz przybijany gwoździami do podkładu. Pod rynną układa się trapezowy pas blachy okapowej zakoń-czonej kapinosem.

Obróbki koszy
Kosze to miejsca styczne między połaciami, łączącymi się pod kątem mniejszym od 180° (mierząc od zewnątrz budynku). Kształt ich obróbek pokazano na rysunku poniżej. Przez kosze spływa woda z przylegających części dachu. Elementy przeznaczone na wyłożenie kosza przygotowuje się przed położeniem na dach, łącząc wszystkie potrzebne arkusze na rąbki podwójne, zagięte zgodnie z kierunkiem spływu wody. Prace montażowe należy wykonać niezwykle starannie. Łączenie arkuszy blach kosza z pokryciem połaci należy wykonywać za pomocą arkuszy pośrednich, ułożonych równo-legle do okapu, na rąbki podwójne leżące, zwinięte do środka kosza. Rąbki lub zwoje pionowe pokry-cia połaci nie powinny dochodzić do rąbków koszy. Układanie pasa koszowego rozpoczyna się do okapu w kierunku kalenicy. Po rozłożeniu blachy dopasowuje się ją do wypukłości i wklęsłości kosza. Górną krawędź pasa ścina się według kształtu kalenicy, a dolną -
przylegającą do rynny - równo-legle do okapu.

Kształty koszy: a) wklęsły, b) płaski, c) walcowy, d) półokrągły, e) prostokątny, f) na szczelinie dylatacyjnej

Obróbki murów ogniochronnych, balustrad i attyk
Mury ogniochronne o wysokości do 0,5 m trzeba szczelnie pokryć blachą z obydwu stron i z wierz-chu, wyższe - tylko z wierzchu, attyki, balustrady, mury szczytowe i pulpitowe - z wierzchu i od strony dachu. Przy kryciu tylko górnych części muru, krawędzie blachy zagina się na zwoje lub kapinosy (jak na brzegu okapu). Blachę przywiązuje się drutem do gwoździ wbitych w spoiny muru lub kołków wstrzelonych w beton ścian monolitycznych. Jeden koniec drutu okręca się na gwoździu lub kołku, drugi przepuszcza przez otwór w blasze i przylutowuje kapkami, wykonanymi z tej samej blachy co obróbka. Pokrycie można też umocować żabkami wsuniętymi w zagiętą krawędź blachy i przybitymi do muru. Pokrycie wierzchu muru szczytowego, pulpitowego lub attyki wykańcza się odbojem pionowym i okapnikiem albo okapnikiem ze wzmacniająca blachą usztywniającą. Okapnik mocuje się drutem do gwoździ lub kołków, jak w murach ogniochronnych. Poszczególne odcinki blach, zabezpieczające mury ogniochronne, szczytowe lub puliptowe, łączy się na zakład z przy-lutowaniem.













Przykład obróbki ogniomuru oraz zastosowania obróbki przyściennej i ogniomuru

Diabeł tkwi w szczegółach

 ...ciąg dalszy artykułu

Obróbki kominów

Tworzą je kołnierze z blachy, wykonane po to, aby ochronić kominy przed spływającą  po dachu wodą deszczową i zakryć szczeliny między kominem a podkładem pokrycia. Kołnierze przygotowuje się na podstawie dokładnego obmiaru wykonanych kominów. Polega to na wycięciu prostokątnych pasów blachy o szerokości ok. 40 cm i zagięciu ich pod kątem, jaki tworzy komin z połacią dachu, przez którą przechodzi. Gotowe kołnierze zwykle łączy się na dachu na zakład i lutuje - gdy są wykonywane z blachy cynkowej, albo na rąbki podwójne - gdy obróbka jest z blachy stalowej. W przypadku krycia dachu blachą wykonuje się zagięcia brzegów boków kołnierza przylegających do połaci, aby połączyć go z sąsiednimi arkuszami blachy pokrycia za pomocą rąbków podwój-nych. Podobne zagięcia na rąbki leżące stosuje się również w obróbkach kominów do dachów pokrytych dachówką i blachą falistą. Na poła-ciach o nachyleniu przekraczającym 30° za ko-minami powinno się instalować odboje (kozubki na rysunku). Chronią one tył komina przed stru-gą wody deszczowej, zmuszając ją do ominięcia komina. Ta obróbka jest bardzo istotna, ale nie-chętnie stosowana przez dekarzy z uwagi na jej pracochłonność.

Obróbka komina


Delta -Top jest obróbką dekarską do komina i wykuszu przeznaczoną do stosowania w miejscach połączeń koszy, nadaje się do układania nawet w najbardziej skomplikowanych załamaniach dachu
i chroni je przed przeciekaniem wody. Producentem nowej obróbki jest firma Dörken Polska.

 Dane techniczne

nazwa	Delta - Top ołów	Delta-Top aluminium
materiał	profilowany ołów walcowany powleczony od dołu klejem butylowym lub polimero-bitumowym z papierem zabezpieczającym	profilowana folia aluminiowa powleczona od dołu klejem butylowym, polimero-bitumowym z papierem zabezpieczającym
szerokość	300 mm	300 mm
długość	5 m	5 m
kolor	lakierowane z jednej strony: ceglasto-czerwony, antracyt, ciemny brąz	lakierowane z jednej strony: ceglasto-czerwony, antracyt, ciemny brąz
opakowanie	4 rolki w kartonie	4 rolki w kartonie

Obróbki okien połaciowych i wyłazów
Są to kołnierze z blachy ocynkowanej lub cynkowej. W obróbce okna świetlikowego w dachu po-krytym dachówką części kołnierza, które wychodzą na połać dachową od strony kalenicy i z boków, zakańcza się rąbkami wywiniętymi do góry. Opiera się na nich przyległe do okna rzędy dachówek lub płytek. Od strony okapu nakłada się na pokrycie dachowe kołnierz czołowy (fartuch). Poszczególne części kołnierza, tj. cztery pasy blachy: górny, boczne i czołowy, łączy się ze sobą na dachu na za-kład (na rąbki leżące pojedyncze albo podwójne) i lutuje. Obróbka okien dachowych w przypadku krycia dachu blachą jest podobna jak przy dachówkach. Blachy kołnierza łączy się z blachami pokry-cia na uprzednio przygotowane rąbki lub zakłady lutowane. Pokrywę wyłazu obija się blachą cynko-wą lub ocynkowaną. Wokół jego obramowania przymocowuje się listwę o przekroju trójkątnym, a całość wykłada blachą cynkową lub ocynkowaną, tworząc rodzaj kołnierza zalutowanego w naro-żach. Dolną krawędź kołnierza łączy się na lutowany zakład lub na rąbki leżące. Górne krawędzie wykładziny blaszanej zagina się na szerokość około 50 mm do wewnątrz wyłazu i przybija gwoź-dziami papowymi do wierzchu ramy wyłazu w odstępach około 10 cm. Dolne krawędzie kołnierza łączy się z połacią dachu na lutowany zakład lub rąbki leżące. Jeżeli pokrycie jest wykonane, to obudowę wyłazu obrabia się blachą, tak jak kołnierz wokół komina.


Obróbki wywietrzników
Na uszczelnienia przejść wywietrzników przez pokrycie dachowe stosuje się obróbki w postaci przygotowywanych w warsztacie kołnierzy blaszanych. Górny brzeg kołnierza powinien być przy-lutowany do wywietrznika, a dolny - odgięty na szerokość 5 - 10 cm - do blach pokrycia dachowego. Jeżeli pokrycie nie jest bla-szane, to należy zastosować dodatkową podkładkę z blachy sta-lowej ocynkowanej ułożonej w płaszczyźnie połaci dachowej. Kształt podkładki powinien być dostosowany do rodzaju pokrycia dachu. Podkładkę połączoną z kołnierzem na lutowany zakład, od strony kalenicy wpuszcza się pod pokrycie, np. pod dachów-kę, a od strony okapu wykłada się na pokrycie.

Systemy odwodnienia dachu


Poprawne odwodnienie dachu każdego domu decyduje nie tylko o trwałości elewacji, lecz także o trwałości fundamentów, ścian podziemnych, a zatem całego budynku. Podstawowe zadanie syste-mu rynnowego to zebranie wód opadowych (i powstających podczas topnienia śniegu i lodu) z każ-dej połaci dachowej oraz odprowadzenie ich za pośrednictwem rynien i pionowych rur spustowych jak najdalej od ścian budynku.

Podstawowymi elementami systemów odwodnienia dachu są:


• rynny

• rury spustowe

• elementy łączące (gumowe uszczelki, nity itp.)

• kształtki (kolanka, odpływy, tzw. mufy, łuki zewnętrzne i wewnętrzne montowane w narożnikach domów, łączni-ki i zaślepki)

• uchwyty do mocowania rynien (haki rynnowe zwane ry-najzami)

• uchwyty do mocowania rur spustowych (obejmy)

• akcesoria (np. siatki narynnowe zatrzymujące zanieczy-szczenia)

Wszystkie części każdego systemu powinny być szczelne i dokładnie do siebie dopasowane. Należy też pamiętać, że każda połać dachowa (łącznie z daszkami lukarn) powinna mieć „swoją” rynne i rurę spustową. Zatem im bardziej skomplikowany dach, tym więcej rynien, rur spustowych i elementów je łączących. Dobór systemu (szerokość rynien i średnica rur spustowych) zależy też od efektywnej powierzchni dachu czyli takiej, którą będzie trzeba odwodnić.

Przekroje
Kształt rynny decyduje o wyglądzie dachu, lecz ma także wpływ na efektywność systemu odwodnie-nia (przepustowość rynny) i to, czy usuwanie zanieczyszczeń nie będzie sprawiało kłopotu.

Na polskim rynku dostępne są rynny:

• półokrągłe - najpopularniejsze. Stosuje się je do odwadniania wszelkich rodzajów da-chów. Rynna półokrągła jest bardzo wytrzymała na obciążenia mechaniczne.

• o przekroju półeliptycznym. Montuje się je na dachach o średnich i dużych powierz-chniach. Mimo stosunkowo małych wymiarów mają dużą przepustowość.

• w kształcie gzymsu i o przekrojach trapezowym, skrzynkowym (prostokątnym lub kwadratowym). Mają niewielką wysokość, dlatego montuje się je na dachach małych i średnich budynków. Mocuje się je na niewiedocznych z dołu hakach wewnętrznych. Ich wadą jest możliwość odkształcenia się pod naporem lodu.

• o przekroju zamkniętym (ze szczeliną wzdłuż rynny). Można montować je na każdym rodzaju dachu. Dobrane do koloru pokrycia i właściwie zamontowane są mało widoczne. Mają wymiary i kształty zbliżone do rynien przypominających gzyms.
  Rury spustowe produkowane są w trzech rodzajach: o przekroju okrągłym, kwadratowym i prostokątnym. Mogą byś gładkie lub profilowane na całej długości.

Materiały
Kilkanaście lat temu materiałem najczęściej w Polsce stosowanym była stal ocynkowana. Wraz
z otwarciem granic na produkty z Zachodu rozpoczął sie boom na rynny z PVC. Jest to materiał najmniej trwały, ale też najtańszy. Stał się na tyle popularny, że nawet jeden z polskich produ-centów pokryć i systemów odwodnienia ze stalowej blachy ocynkowanej zajmuje się dystrybucją konkurencyjnych rynien z PVC.

• Rynny stalowe
  Produkowane są ze stali nierdzewnej powlekanej cyną, która może być lakierowana lub powlekana warstwą tytanowo-cynkową lub plastisolem (plastyczne tworzywo odporne
  na uszkodzenia mechaniczne, korozję i płowienie). Elementy orynnowania są wytłaczane. Rynny mają przekrój półokrągły, skrzynkowy, trapezowy lub w kształcie gzymsu, a rury spustowe okrągły lub prostokątny (gładki lub profilowany) z zaokrąglonymi narożnikami.

• Rynny z tworzyw sztucznych
  Elementy orynnowania z PVC są wytłaczane lub odlewane z wysokoudarowego, nie-
  plastyfikowanego polichlorku winylu. Tworzywo pokrywane jest tlenkiem tytanu lub ak-
  rylem, albo stabilizowane promieniami ultrafioletowymi. Zwiększa to odporność tworzywa na warunki atmosferyczne - zwłaszcza promienie słoneczne i kwaśne deszcze, zanieczysz-
  czenia powietrza oraz uszkodzenia mechaniczne. Rynny z PVC mają zróżnicowane kształ-
  ty, od półokrągłych po skrzynkowe oraz przypominające gzyms. Są też rynny z podwój-
  nym dnem: zewnętrznym półtrapezowym i wewnętrznym - półokrągłym  oraz takie, które mają dno ryflowane, co ułatwia przepływ wody, nawet jeśli do rynny dostaną się zanie-
  czyszczenia. Rury spustowe mogą mieć przekrój okrągły, kwadratowy, które łączy się z rynnami trapezowymi lub skrzynkowymi; dostępne są też elementy łączące kwadratowe rury z rynnami półokrągłymi. Orynnowanie z PVC dostępne jest w wielu kolorach i nie wymaga odnawiania.

• Rynny z aluminium
  Blacha aluminiowa zabezpieczona antykorozyjnie i lakierowana lub malowana. Może być pokryta akrylem lub poliestrem. Rynny są odlewane lub wytłaczane. Kształtem najczęściej przypominają gzyms, produkuje się też rynny o przekroju zamkniętym z wąską szczeliną wzdłuż rynny, do której wpływa woda z dachu. Rury spustowe mają przekrój prostokątny (gładki lub profilowany) i zaokrąglone narożniki.

• Rynny tytanowo-cynkowe
  Są produkowane z nowoczesnego stopu cynku ze śladowymi ilościami tytanu, aluminium
  i miedzi. Stop tytanowo-cynkowy to po miedzi jeden z najtrwalszych materiałów, z jakich wykonuje sie systemy odwodnienia. Podobnie jak miedź pokrywa się patyną (warstwą ochronną). Blacha tytanowo-cynkowa należy do materiałów drogich, jednak rzeczywisty koszt wykonania systemu to nie cena 1 metra rynny czy rury spustowej pomnożona przez długości rur i rynien. Decydujące znaczenie mają tu koszty wszelkich elementów dodatko-
  wych: lejów spustowych, kolanek itp. Jeżeli porównamy koszt wykonania pełnego (czyli
  z uwzględnieniem tychże elementów) systemu odwodnienia, może okazać się, że oryn-
  nowanie z tytancynku kosztuje niewiele więcej niż plastikowe.

• Rynny miedziane
  Taśma blaszana z czystej miedzi lub miedzi powlekanej cynkiem bądź akrylem. Rynny miedziane mają przekrój półokragły, skrzynkowy lub gzymsowy. Rury spustowe mają przekrój okrągły lub prostokątny (gładki lub profilowany) z zaokrąglonymi narożnikami. Miedź to najtrwalszy, ale najdroższy materiał, z jakiego wykonuje sie orynnowanie. Obok rynien i rur spustowych wykonuje się z niej pokrycia, obróbki blacharskie i elementy wykończenia.

Długości i akcesoria
Rynny i rury spustowe z PVC mają długość od 1 do 6 m. Aluminiowe, tytanowo-cynkowe, miedziane i stalowe rynny mogą być dłuższe (do 12 m). Te, które produkuje się na placu budowy, mogą być do-wolnej długości, nawet do 30 m. Rury spustowe mają zwykle 3 m długości.
Producenci systemów rynnowych oferują też akcesoria uzupełniające: siatki ochronne, sitka do rur, fartuchy okapowe na dachy płaskie i skośne, rynny koszowe, osadniki, deszczołapy, zbieracze, ko-sze i rewizje, klapy odpływowe, osłony i kwietniki na rury spustowe, osłony przeciwrozbryzgowe do narożników i rynien oraz rury spustowe z wylewką do zbierania wody (tzw. plwacz).

Systemy orynnowania z u-PVC




Systemy orynnowania z u-PVC

Rynny, rury spustowe i łączniki produkowane są tu z wysokoudarowego polichlorku winylu, odpornego na uszkodzenia mechaniczne, mrozy, kwaśne deszcze, słoną wodę i promieniowanie słoneczne. Trwałe pigmenty używane do barwienia powodują, że rynny nie blakną pod wpływem słońca. Rynny z PVC nie wymagają konserwacji., a ich trwałość oceniana jest na 50 lat.




Rynny, rury spustowe i łączniki produkowane są tu z wysoko-
udarowego polichlorku winylu, odpornego na uszkodzenia me-
chaniczne, mrozy, kwaśne deszcze, słoną wodę i promieniowanie słoneczne. Trwałe pigmenty używane do barwienia powodują, że rynny nie blakną pod wpływem słońca. Rynny z PVC nie wyma-gają konserwacji, a ich trwałość oceniana jest na 50 lat.
 
W systemach Hunter specjalnie ukształtowane łączniki z gumą Epom tworzą szczelny system. Wzdłużne, wewnętrzne "ożebrowanie" większości rynien zwiększa przepływ, zapobiega wychla-pywaniu się wody, przyleganiu liści i zanieczyszczeń. Odpływy końcowe i przelotowe są zapro-jektowane tak, aby umożliwić odprowadzanie wody z jak największego dachu przy jak najmniejszej ilości rur spustowych.
Zastosowanie opatentowanych zatrzasków Surefit znacznie skraca czas wykonania instalacji i ułatwia montaż, a zatrzaskowe obejmy na jedną śrubę ułatwiają instalację rury spustowej zwłaszcza na wysokich budynkach. Ponadto adaptory (R400) umożliwiają podłączenie rury w dowolnym miejscu rynny, także w przypadku modyfikacji istniejącego systemu). Prostota i dokładność wykonania elementów powodują, że rynny można założyć samodzielnie. Niezbędne narzędzia to: wiertarka, piłka, młotek i śrubokręt.
 
Wymienione produkty są zgodne z najnowszą europejską normą EN 607, polską PN-EN 607 oraz atestami krajowymi i zagranicznymi. 
 

Systemy półokrągłe charakteryzuje duży przepływ wody oraz system zatrzasków Surefit pozwalających na prostą i szybką instalację.
kolory: czarny, szary, brązowy i biały


System rynnowy Owacja
Firma Nicoll wprowadziła na rynek nowy system rynnowy z PVC o nazwie „Owacja”. Podstawową zaletą jest jego wygląd. Przekrój w kształcie gzymsu, dobrze wkomponuje się w architekturę budynku, zarówno nowoczesną i tradycyjną.

System rynnowy Royal Europa



Firma Royal Europa wprowadzi na rynek pod koniec marca system rynnowy Royal Dual Wall Gutter. Jest to system rynien winylowych, opracowany w oparciu o zupełnie nowe rozwiązania techniczne, niestosowane dotychczas przez żadnego z producentów.



Firma Royal Europa wprowadzi na rynek pod koniec marca system rynnowy Royal Dual Wall Gutter. Jest to system rynien winylowych, opracowany w oparciu o zupełnie nowe rozwiązania techniczne, niestosowa-ne dotychczas przez żadnego z producentów.
 
Odpowiednio zaprojektowana konstrukcja podwójnych ścianek gwarantuje zwiększoną odporność rynny na wgniecenia. Atutem jest również ciekawy profil rynny w kształcie ozdobnego gzymsu, który idealnie wkomponowuje się w architekturę budynku.

Zaletami systemu rynnowego Royal Dual Wall Gutter są:

• specjalnie zaprojektowana podwójna ściana rynny z wewnętrzną kratownicą, zapewnia-jąca dodatkową sztywność oraz zwiększająca jej trwałość,

• siatka ochronna, ograniczająca ilość gromadzących się zanieczyszczeń oraz zaokrąglona, wewnętrzna powierzchnia rynny ułatwiająca ich usuwanie,

• specjalny system mocowania rynny, umożliwiający jej montaż do płaszczyzn o różnym kącie nachylenia,

• zwiększona odporność plastyczna winylu na wysokie temperatury,

• dwuczęściowy klips mocujący, umożliwiający niewidoczną i trwałą instalację rury spusto-wej do każdego rodzaju elewacji zewnętrznej,

• specjalny podnośnik wylewki rury spustowej z mechanizmem blokującym, umożliwiający jej przemieszczanie podczas okresowej konserwacji czy np.koszenia.




System Galeco po modernizacji
System rynnowy Galeco-Extra wykonany z u-PVC, charakteryzuje się dobrą wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne, rozciąganie, zginanie i odbarwienia. Jest odporny na korozję, działanie kwasów, zasad i soli oraz innych związków rozpuszczalnych w wodzie deszczowej.

Systemy odwadniające Marley
Odwodnienia firmy Marley są przeznaczone do zbierania i odprowadzania wody z budynku i jego okolic produkowane są z PVC, polipropylenu lub ABS.  Wszystkie elementy systemu odwodnień można łączyć z rurami kanalizacyjnymi o standardowych rozmiarach.


Izolacja dachu





Konstrukcja dachu, niezależnie od rodzaju pokrycia, musi składać się z kilku warstw chroniących przed utratą ciepła zimą, nagrze-waniem się latem i wilgocią. Źle dobrane i nieprawidłowo ułożone materiały izolacyjne wiążą się z wyższymi rachunkami za ogrze-wanie i szybkim zniszczeniem dachu.  

W domach o poddaszach nieużytkowych ociepla się strop poddasza a dach nie musi być ocieplony. Natomiast w domach z poddaszem użytkowym izolacji wymaga dach i ten przypadek omawiany jest w poniższym artykule.

Izolację dachu stanowią:

• warstwa wstępnego krycia (zabezpiecza przed dostaniem się wilgoci od zewnątrz)

• izolacja cieplna (izoluje od ciepła i zimna, jest także izolatorem akustycznym)

• paroizolacja (blokuje dostęp wilgoci z wnętrza domu)

Dach powinien mieć współczynnik przenikania ciepła maksymalnie U = 0,3 W (m²K). Już na etapie opisu technicznego w projekcie powinny być zawarte dane o materiałach izolacji cieplnej. Często architekci podają nieprecyzyjne informacje, które nie wskazują na rodzaj wyrobu i jego odmiany, właściwej do danego zastosowania. Zły dobór materiału przez wykonawcę może powodować późniejsze problemy z wykonaniem lub trwałością izolacji.


Warstwa wstępnego krycia
Dawniej warstwę wstępnego krycia stanowiło poszycie z desek pokryte papą. Obecnie pod niektóre pokrycia (dachówki, blachy stalowe i bitumiczne płyty faliste) nie jest wymagane pełne deskowanie. Stosuje się w jego miejsce ruszt z łat i kontrłat z folią dachową, która jest łatwiejsza do ułożenia, lżejsza i tańsza niż tradycyjny podkład.

Zalety folii dachowych:

• chronią izolację cieplną przed deszczem, śniegiem, wiatrem i parą wodną

• nie przepuszczają do ocieplenia wody, która może przenikać przez pokrycie

• przepuszczają parę wodną idącą z wnętrza domu (woda wykrapla się i spływa po folii)

• są odporne na działanie niskiej i wysokiej temperatury (od -40°C do +80°C)

• są trudno zapalne i nie rozprzestrzeniają ognia

Ze względu na stopień przepuszczania pary wodnej folie dachowe dzieli się na:

• niskoparoprzepuszczalne (przepuszczają 100 gramów pary wodnej na 1 m² w ciągu 24 godzin). Przy zastosowaniu tej folii wymagana jest 3-4 cm szczelina wentylacyjna mię-dzy folią a ociepleniem. Aby szczelina mogła spełniać swoje funkcje musi mieć otwory wlo-towe pod okapem i wylotowe w połaci, kalenicy lub w ścianach szczytowych. Otwory mu-szą być osłonięte siatkami metalowymi, które chronią przed dostaniem się owadów. Prze-krój tych otworów to 1/300 wentylowanej powierzchni

• wysokoparoprzepuszczalne (od 700 do 5000 g/m²/24h). Ten rodzaj folii może bez-pośrednio dotykać izolacji cieplnej, nie powodując zawilgocenia izolacji i konstrukcji dachu. Szczeliną wentylacyjną jest tylko przestrzeń między wysokoparoprzepuszczalną folią a pokryciem.

Bardzo ważne jest ułożenie folii właściwą stroną do góry, ponieważ paroprzepuszczalność folii nie działa w dwie strony (jest wysoka w jedną stronę i niska w drugą). Folie mają mikroperfo-rację - otworki w kształcie lejka, którymi para wodna wydostaje się na zewnątrz, a woda nie przenika do środka. Folie o niskiej paroprzepuszczalności (do 1000 g/m²/24h) można układać dowolną stroną. Producenci jednak polecają układanie ich napisami do góry. Natomiast folie wysokoparoprzepuszczalne należy bezwzględnie układać zgodnie z zaleceniami producenta. Inaczej nie spełnią swojej funkcji. Folie zwinięte są w rolki, tak aby przy rozwijaniu układały się właściwą stroną.

Folie dachowe wyróżnia się także pod względem budowy:

• zbrojone - są zbudowane z dwóch warstw polietylenowych, między którymi jest siatka zbrojąca. Dzięki siatce folia jest wytrzymała i nie odkształca się. Folie zbrojone są nisko-paroprzepuszczalne (od 20 do 60 g/m²/24h).

• z warstwą antykondensacyjną - obok dwóch warstw z polietylenu, mają warstwę antykondensacyjną z włókien wiskozowo-celulozowych. Warstwa ta wchłania nadmiar pary wodnej. Należy jednak pamiętać aby folia ułożona była tą warstwą do wewnątrz. Folie z warstwą antykondensacyjną są niskoparoprzepuszczalne (0,56 g/m²/24h).

• z warstwą poliestru - są to folie dwuwarstwowe, wykonane z polietylenu i poliestru. Dzięki temu są bardzo odporne na działanie promieni UV. Folie z warstwą poliestru są wysokoparoprzepuszczalne (3000 g/m²/24h).

• z włókniny - zbudowane są z kilku warstw. Trójwarstwowe mają dwie zewnętrzne warstwy z włókniny polipropylenowej, a środkową z polietylenu lub polipropylenu. Mogą mieć także dodatkową warstwę z siatki polietylenowej. Folie z włókniny są wysokoparo-przepuszczalne (1000g/m²/24h).

Folie dachowe mają zróżnicowaną odporność na działanie promieni słonecznych. Wytrzymują na dachu bez ułożenia pokrycia od czterech tygodni do sześciu miesięcy. Należy przestrzegać tego terminu, ponieważ folie pod długim wpływem promieni UV zesztywnieją i zaczną pękać. Niszczące działanie może mieć także wiatr. Folie pod jego wpływem, zwłaszcza gdy są niepoprawnie zamoco-wane mogą się zerwać lub przedziurawić.
Obok najbardziej popularnych folii dachowych, warstwami wstępnego krycia mogą być także płyty paroprzepuszczalne i membrany dachowe. Często są sprzedawane przez producentów pokryć da-chowych jako element uzupełniający zalecany do danego pokrycia

Ocieplenie dachu


Ocieplenie dachu



Przez dach może uciekać 30% ciepła i z tej przyczyny dach należy szczególnie izolować. Do ocieplania stosuje się wełnę mineralną lub płyty styropianowe. Warstwę termoizolacyjną układa się najczęściej w przestrzeni między krokwiami.

Warstwą izolacji cieplnej może być:

• wełna mineralna lub szklana. Jest to materiał dźwiękoszczelny, paroprzepuszczalny i ognioodporny - jest przegrodą dla ognia, nie pali się i nie podtrzymuje ognia (topi się do-piero w temperaturze powyżej 1000oC). Grubość materiału izolacyjnego nie może być mniejsza niż 20 cm. Wełna musi być tak ułożona na wcisk, aby nigdzie nie było żadnych szczelin, ale także zgnieceń. Najczęściej stosowaną metodą jest ułożenie międzykrokwio-we - ocieplenie umieszcza się między krokwiami.

• płyty i prefabrykaty styropianowe. Mają małą paroprzepuszczalność i mniejszą ognioodporność od wełny. Styropian pod wpływem ognia topi się. Nie jest także dobrym izolatorem akustycznym. Dlatego rzadziej się go stosuje do izolacji dachu.
  W sprzedaży są także specjalne płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub pianki poliure-tanowej, które można układać ponad krokwiami dachowymi. Takie rozwiązanie eliminuje wystąpienie mostków termicznych na krokwiach. Płyty mają krawędzie ukształtowane w taki sposób, aby można było je łączyć na pióro i wpust lub na zakładkę.


Ocieplenie dachu należy wykonywać w temperaturze powyżej 0°C, żeby materiał nie przemarzł. Ważna jest także odpowiednia wilgotność, aby izolacja cieplna przed zabezpieczeniem nie wchłonęła zbyt dużo wilgoci.

Jeżeli jako warstwę wstępnego krycia stosuje się folię wysokoparoprzepuszczalną, wówczas izolacja może przylegać do niej. W drugim przypadku, kiedy stosujemy folię o niskiej paroprzepuszczalności  lub sztywne poszycie (papę na pełnym deskowaniu), trzeba pozostawić 3-4 cm szczelinę wenty-lacyjną. Warstwa ocieplenia moze dotykać folii, ale nie może jej wypychać, ponieważ wybrzuszona folia może dotykać pokrycia dachowego i pod wpływem wysokiej temperatury zniszczy się.

A może styropian?
Do izolacji cieplnej dachu najczęściej używa się wełnę mineralną. O jej zaletach wspomina się przy każdej informacji o izolacji dachu. Nie można jednak zapomnieć, że wciąż się stosuje także styropian.


Do izolacji cieplnej dachu najczęściej używa się wełnę mineralną. O jej zaletach wspomina się przy każdej informacji o izolacji dachu. Nie można jednak zapomnieć, że wciąż się stosuje także styropian.

Styropian, czyli polistyren spieniony, składa się z kuleczek wypełnionych powietrzem. W całkowitej objętości styropianu powietrze stanowi nie mniej niż 98%. Powietrze w każdej z komórek nie ma możliwości przemieszczania się, dzięki temu materiał utrzymuje dobrą izolacyjność termiczną.

Charakterystyka produktu:

• bardzo dobre właściwości izolacyjne w niskich temperaturach oraz w środowisku o wyso-
  kiej wilgotności. Można go montować o każdej porze roku, bez względu na wilgotność powietrza i temperaturę;

• naturalna hydrofobowość - nie nasiąka wodą;

• mały ciężar płyt - ułatwia to transport na plac budowy i montaż;

• żywotność (odporność na starzenie się);

• odporność na bakterie, pleśnie i grzyby;

• niska paroprzepuszczalność;

• możliwość zastosowania zarówno do dachów nowych jak i modernizowanych.

Używany w budownictwie styropian jest samogasnący oznacza to, że materiał pali się pod bezpo-
średnim działaniem ognia, natomiast gaśnie gdy ogień zostanie usunięty. Niewątpliwą zaletą styro-
pianu jest łatwa obróbka, zbędne są specjalistyczne narzędzia. Cięcia wykonuje się zwykłym nożem a do wyrównania powierzchni można użyć papieru ściernego. Podczas montażu styropian nie pyli się, jest tworzywem całkowicie nieszkodliwym dla zdrowia, nie powoduje alergii i nie drażni dróg odde-
chowych.


Przy doborze grubości płyt styropianowych należy uw-
zględnić pozostałe warstwy dachu. Współczynnik przeni-
kania ciepła dla dachów stromych powinien wynosić
Uo< 0,30W/m²K. Aby wyeliminować powstawanie most-
ków termicznych, należy kupić płyty łączone na pióro - wpust. Proponowane przez producentów najnowsze roz-
wiązania pozwalają na łączenie dwóch, a nawet trzech płyt ze sobą, dzięki czemu mogą być stosowanie do izolacji dachów o dowolnym (nawet do 2m) rozstawie krokwi. Nie wymagają także stosowania dodatkowych łat i konstrukcji mocujących, jak to często bywa w przypadku innych materiałów izolacyjnych, które mając większy ciężar nie trzymają się w miejscu wbudowania bez dodatkowych zamocowań.

Termoizolacja dachu krokwiowego wykonana z płyt styropianowych nie wymaga stosowania paro-
izolacji, gdy zostawi się szczelinę pomiędzy warstwą termoizolacji a deskowaniem (należy zachować ciągłość szczeliny od okapu do kalenicy poprzez otwory wlotowe i wylotowe). Szczelina wentylacyjna powinna mieć przynajmniej 2cm. Jeżeli nie jest możliwe wykonanie takiej szczeliny (np. gdy grubość izolacji odpowiada wysokości krokwi) po stronie wewnętrznej należy wykonać paroizolację. Styropian jest wytwarzany w różnych odmianach różniących się od siebie gęstością pozorną. Do izolacji dachów stosuje się odmianę FS 20.  

Super Dycha na dychę

Lekka mata z wełny szklanej Super Dycha to nowy, specjalny produkt przygotowany przez Saint-Gobain Isover Polska z okazji jubileuszu dziesięciolecia obecności produ-któw Isover Gullfiber na polskim rynku.


Super Dycha to wełna szklana w postaci lekkich rolek do izolacji cieplnej i akustycznej dachów skośnych pomiędzy krokwiami, poddaszy użytkowych i nieużytkowych, podłóg i stropów pomię-
dzy legarami, drewnianych i stalowych konstrukcji szkieletowych. Mata jest dostępna w dwóch najbardziej popularnych gruboś-
ciach: 100 i 200 mm. Produkt jest dostępny w sieci dystrybucji
od czerwca 2003 r.



Dane techniczne

Grubość (cm)	Szerokość (cm)	Długość (cm)	Ilość materiału w rolce (m²)	Opór cieplny R (m² K/W)
10	120	1050	12,60	2,35
20	120	525	6,30	4,60




Cienka ale ciepła

Firma Saint-Gobain Isover Polska, producent materiałów izolacyjnych poszerzyła ofertę o nowy produkt Super-Matę. Podstawową zaletą tego materiału jest to, że przy wysokich właściwościach cieplnych ( 
 
0,031 W/mK) ma mniejszą grubość niż inne materiały izolacyjne.


Mata jest stosowana jako izolacja cieplna i akustyczna do:

• dachów skośnych (pomiędzy krokwiami)

• poddaszy użytkowych i nieużytkowych

• podłóg i stropów pomiędzy legarami

• drewnianych konstrukcji szkieletowych.

Mata pozwala na ograniczenie grubości izolacji termicznej i zmniej-szenie obciążeń elementów mocujących płytę. Znajduje więc zasto-sowanie wszędzie tam, gdzie izolowana konstrukcja ogranicza możli-wość stosowania materiałów izolacyjnych o większej grubości. Małe wymiary umożliwiają wygodny i szybki montaż oraz ograniczenie wys-tępowania liniowych mostków termicznych na połączeniach płyt. Warstwa welonu szklanego na zewnętrznej powierzchni maty zwiększa jej odporność na zawilgocenie oraz pełni rolę wiatroizolacji.

Wymiary, opakowania, ceny 

Wymiary mm (długość x szerokość x grubość)			Ilość materiału w opakowaniu w m²	Cena zł/m²
9500 x 1200 x 50			11,40	7,21
4500 x 1200 x 100			5,40	13,34
3500 x 1200 x 150			4,20	20,08
Cienka ale ciepła


Firma Saint-Gobain Isover Polska, producent materiałów izolacyjnych poszerzyła ofertę o nowy produkt Super-Matę. Podstawową zaletą tego materiału jest to, że przy wysokich właściwościach cieplnych ( 
 
0,031 W/mK) ma mniejszą grubość niż inne materiały izolacyjne.


Mata jest stosowana jako izolacja cieplna i akustyczna do:

• dachów skośnych (pomiędzy krokwiami)

• poddaszy użytkowych i nieużytkowych

• podłóg i stropów pomiędzy legarami

• drewnianych konstrukcji szkieletowych.

Mata pozwala na ograniczenie grubości izolacji termicznej i zmniej-szenie obciążeń elementów mocujących płytę. Znajduje więc zasto-sowanie wszędzie tam, gdzie izolowana konstrukcja ogranicza możli-wość stosowania materiałów izolacyjnych o większej grubości. Małe wymiary umożliwiają wygodny i szybki montaż oraz ograniczenie wys-tępowania liniowych mostków termicznych na połączeniach płyt. Warstwa welonu szklanego na zewnętrznej powierzchni maty zwiększa jej odporność na zawilgocenie oraz pełni rolę wiatroizolacji.

Wymiary, opakowania, ceny 

Wymiary mm (długość x szerokość x grubość)	Ilość materiału w opakowaniu w m²	Cena zł/m²
9500 x 1200 x 50	11,40	7,21
4500 x 1200 x 100	5,40	13,34
3500 x 1200 x 150	4,20	20,08




, Wełna szklana Remo-Mata


Wełna szklana Remo-Mata
Oferta Saint-Gobain Isover Polska, producenta materiałów izolacyjnych z wełny mineralnej szklanej i skalnej, poszerzyła się o nowy produkt - Remo-Matę.

Oferta Saint-Gobain Isover Polska, producenta materiałów izolacyjnych z wełny mineralnej szklanej i skalnej poszerzyła się o nowy produkt - Remo-Matę. Remo-Mata to lekka, ciepła i niepalna wełna szklana w postaci zrolowanej maty. Dzięki sprężystości jest poręczna w transporcie i łatwa w montażu. Ma bardzo dobre właściwości własności izolacyjne oraz przystępna cena.

Remo-Mata, jako uniwersalny materiał izolacyjny, jest zalecana do docieplania istniejących budynków, a w szczególności:

• dachów skośnych

• stropów poddaszy nieużytkowych

• ścian z konstrukcji szkieletowej - rusztu

• garaży, domków letniskowych, itp.

Nowa izolacja jest pakowana w poręczne rolki i opakowania zbiorcze MPS (24 rolki).

Dane techniczne:

Opór cieplny R(m²×K/W)	Grubość(cm)	Szerokość(cm)	Długość(cm)	Ilość w rolce(m²)	Cena(zł/m²)
1,20	5	120	2 x 800	19,20	5,62
2,45	10	120	800	9,60	10,59
3,70	15	120	575	6,90	15,94


 Klasyfikacja

• Aprobata Techniczna AT-15-3522/2002

• Atest Higieniczny PZH: HK/B/2486/04/2000

• Klasyfikacja ogniowa: produkt niepalny







Warstwą izolacji cieplnej może być:

• wełna mineralna lub szklana. Jest to materiał dźwięko-szczelny, paroprzepuszczalny i ognioodporny - jest przeg-rodą dla ognia, nie pali się i nie podtrzymuje ognia (topi się dopiero w temperaturze powyżej 1000°C). Grubość tego materiału izolacyjnego nie może być mniejsza niż 20 cm. Wełna musi być tak ułożona na wcisk, aby nigdzie nie było żadnych szczelin, ale także zgnieceń. Najczęściej stosowaną metodą jest ułożenie międzykrokwiowe - ocieplenie umiesz-cza się między krokwiami 

• płyty i prefabrykaty styropianowe. Mają małą paro-przepuszczalność i mniejszą ognioodporność od wełny. Sty-ropian pod wpływem ognia topi się. Nie jest także dobrym izolatorem akustycznym. Dlatego rzadziej się go stosuje do izolacji dachu. W sprzedaży są także specjalne płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub pianki poliuretanowej, które można układać ponad krokwiami dachowymi. Takie rozwiąza-nie eliminuje wystąpienie mostków termicznych na krokwiach. Płyty mają krawędzie uksz-tałtowane w taki sposób, aby można było je łączyć na pióro i wpust lub na zakład.

Ocieplenie dachu należy wykonywać w temperaturze powyżej 0°C, żeby materiał nie przemarzł. Ważna jest także odpowiednia wilgotność, aby izolacja cieplna przed zabezpieczeniem nie wchłonęła zbyt dużo wilgoci.

...ciąg dalszy artykułu


Paroizolacja
Izolacja cieplna musi być dokładnie osłonięta od strony wnętrza folią paroizolacyjną. Gdyby nie ona, zbyt dużo wilgoci przedostawałaby się do ocieplenia i więźby. Folie paroizolacyjne są prawie idealnie szczelne (w ciągu doby przepuszczają zaledwie 0,5 grama wody na m²). Stoso-wanie ich jest konieczne ale może spowodować pewne komplikacje. Przy złym systemie wentylacyjnym na poddaszu może się zbierać zbyt dużo wilgoci. Zjawisko to nazywa się efektem torby foliowej.

Folie paroizolacyjne są jedno lub kilkuwarstwowe. Najczęściej wykonane są z polietylenu. Rozróżniamy cztery typy folii:

• niezbrojone - wykonane z polietylenu o grubości od 0,15 - 0,4 mm. Są najtańsze, ale także najmniej trwałe. Niektórzy producenci zwiększają ich odporność  na promienie UV, stosując stabilizatory

• zbrojone - mogą być zbudowane z polietylenu zbrojonego włóknem z tego samego materiału o wysokiej gęstości lub z papieru budowlanego zbrojonego siatką poliestrową. Siatka zwiększa ich wytrzymałość. Folie zbrojone są mocniejsze od niezbrojnych. Mają grubość 0,2 mm

• z warstwą aluminium - skutecznie ograniczają straty ciepła z wnętrza. Dzięki warstwie aluminium są mocne i trwałe. Są trójwarstwowe: polietylen, siatka z polipropylenu i aluminium. Mają grubość 0,2 mm lub większą. Mogą mieć także dodatkową warstwę poliestru, który chroni aluminium przed utlenianiem się. Cieńsze folie o grubości 0,1 mm są zbudowane z papieru budowlanego, polietylenu i warstwy aluminium

• z włókniny celulozowo-wiskozowej lub polipropylenowej czasem wzmacnianej siatką. Absorbują wilgoć, a gdy wilgotność otoczenia jest mała oddają ją z powrotem. Folie te mają grubość od 0,12 do 1,2 mm. Można je również stosować zamiast folii da-chowych.

Przy zakupie materiału izolacyjnego inwestor powinien żądać od sprzedawcy dokumentu stwierdzającego zgodność wyrobu z wymaganiami Polskiej Normy lub Aprobaty Technicznej.

1

---