W celu zapoznania się z zasadą działania tyrystora zbudowaliśmy układ składający się z mierników (amperomierza, miliamperomierza, woltomierza), żarówki, dwóch zasilaczy stabilizowanych regulowanych oraz z tyrystora. Przez tak połączony układ jak na schemacie zaczęliśmy przepuszczać prąd. Zwiększając natężenie czekaliśmy na moment, w którym miało nastąpić załączenie tyrystora. Wówczas gdy tyrystor przeszedł w stan przewodzenia to prąd przepływający przez tyrystor praktycznie zaczął tylko zależeć od parametrów obwodu głównego. Zaobserwowaliśmy to dzięki żarówce, która nagle zaczęła świecić i nagłemu skokowi na mierniku mierzącemu napięcie U2 i pojawieniu się prądu na amperomierzu I1. Następnym zadaniem było zwiększanie napięcia źródła, co 5V, napięcie i prąd stopniowo zwiększały się w miarę proporcjonalnie, co sprawiało, że żarówka zaczynała mocniej świecić. Kolejnym krokiem do odkrywania tajemnic tyrystora było wykonywanie tych samych pomiarów, ale tym razem zaczynając od napięcia 10V, 15V, 20V, 25V na zasilaniu. Nie wniosło to praktycznie żadnych nowych spostrzeżeń. Zachowanie mierników i żarówki było analogiczne do poprzedniego, różnica polegała tylko na malejącym prądzie I2, to znaczy jego wartość maksymalna stawała się mniejsza i załączenie tyrystora następowało wcześniej. Nową obserwacją był jedynie sposób wyłączania tyrystora, które następowało nie tylko poprzez zmniejszenie prądu bramki, ale także głównego prądu na zasilaczu poniżej prądu podtrzymania. Podczas przewodzenia tyrystor ma małą rezystancję, a ma możliwość pracowania przy dużym prądzie. Aby go wyłączyć należy zminimalizować do zera napięcie między katodą a anodą. Tyrystor ma zaletę, że można sterować przełączeniami.