1. Napisz wzór na prężność pary i wyjaśnij
dp/dP = Vc/Vp
p - prężność pary nasyconej
P - sumaryczne ciśnienie
Vc - molowa objętość cieczy
Vp - molowa objętość pary
2. Napisz 3 zależności
Możemy przyjąć, że para ma własności gazu doskonałego i spełnia równanie stanu gazu doskonałego. Wprowadzając przyjęte założenia: Vp-Vc = Vp , pVp = RT oraz ∆Hp = const.
3. Po co wrzucamy kaolin.
Dodajemy kaolin żeby zapobiec przegrzewaniu się danej cieczy podczas wygotowywania. Taka sytuacja może mieć miejsce podczas ulegnięciu napowietrzeniu danej cieczy.
4. Napisz równanie i zrób wykres zależności pary od temp
dp/dT = ∆Hp/T(Vp-Vc)
dp/dT - prężność pary nasyconej od temperatury
∆Hp - molowe ciepło parowania
Vp - molowe objętości pary
Vc - molowe objętości cieczy
Powyżcze równanie można wykorzystać do obliczania ciepła parowania cieczy, ∆Hp, lub wpływu ciśnienia na temp. wrzenia.
5. Narysować izoteniskop i zaznaczyć poziom cieczy
U-rurka spełnia rolę wskaźnika równości ciśnień i zamknięcia syfonowego.
6. Jak wyliczamy normalne ciepło wrzenia.
Z zależności prostoliniowej
logp = f(1/T)
Zależność logarytmu z prężności pary cieczy od odwrotności temp. bezwzględnej jest linią prostą o danym równaniu dla szerokich przedziałów temp. Posługując się wyznaczonym równaniem regresji, poprzez ekstrapolację od warunków normalnych obliczamy temp wrzenia cieczy.
metody statyczne - polegają na bezpośrednim pomiarze prężności pary nasyconej nad cieczą w stanie równowagi w układzie jednoskładnikowym.
metody dynamiczne - są to metody pośrednie. Wykorzystuje się w nich pomiar wielkości ściśle związanych z prężnością pary nasyconej. Ciśnienie stałe oraz temp. wzrasta.