gebicka pierwszy pakiet


Organizacja produkcji filmowej i telewizyjnej - Zagadnienia egzaminacyjne

  1. PRODUCENT FILMU - osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna, której odrębne przepis nadają osobowość prawną, i która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

PRODUCENT INICJUJĄCY (wiodący) - to ostatnie wyszczególnienie ma znaczenie organizacyjne, ponieważ producent inicjujący film, faktycznie zarządza całym procesem jego produkcji i nie wiąże się z większościowym udziałem finansowym w produkcji filmu. Udziały finansowe z jego strony mogą być: większościowe, mniejszościowe, o procentowej wysokości równej z innymi czy któregokolwiek z pozostałych koproducentów.

Koproducenci współfinansujący produkcję

PRODUCENT WYKONAWCZY - funkcje producenta wykonawczego może pełnić producent wiodący, stając się wtedy na raz producentem wykonawczym. W takim przypadku przeprowadza proces produkcji filmu w ramach własnego przedsiębiorstwa. Funkcje te może zlecić innemu podmiotowi, który wtedy staje się wykonawcą filmu i on przeprowadza proces produkcji filmu w ramach własnego przedsiębiorstwa. Funkcję może też pełnić jeden z współproducentów.

PRODUCENT NIEZALEŻNY - producent filmowy działający samodzielnie, jest poza oficjalnymi strukturami produkcji filmowej (a w szczególności kinematografii państwowej i Telewizji Polskiej) w ramach własnego przedsiębiorstwa i w warunkach produkcji niezależnej pod względem twórczym, organizacyjnym i finansowym.

PRODUCENCI PAŃSTWOWI - reprezentują własność państwową i działają w formie prawnej PIF. Prawo do prowadzenia produkcji filmowej mają te PIF-y, które taki rodzaj działalności mają wpisany do statutu.

PRODUCENCI PRYWATNI - mogą działać w następujących formach prawnych:

  1. w formie osób fizycznych

  2. prowadzących działalność jednoosobową

  3. prowadzących działalność w spółkach cywilnych

  5. w formie osób prawnych, w tym:

  6. w formie spółek prawa handlowego

  1. i inne zasoby prawne

  2. fundacje

  3. stowarzyszenia

Reżyser ważniejszy od producenta

  1. Sfinks, Hertz - bankowiec, odkrył takie talenty jak Apolonia Chałupiec (Pola Negri),
    Jadwiga Smosarska. Wojna z żydowskim producentem Motka Towbin.

  2. Libkow

  3. Hirszbajn

  4. Urania, Eugeniusz Bodo

Upaństwowienie kinematografii. Powstanie Zespołów Filmowych. Wzrost znaczenia
kierownika produkcji.

Możliwość zakładania prywatnych firm producenckich, za uzyskaniem koncesji
Złamanie państwowego monopolu.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. KINEMATOGRAFIA

Według ustawy: Kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocje polskiej twórczości filmowej, oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie sztuki filmowej. W takim rozumieniu kinematografia stanowi system, a jej poszczególne sfery stanowią podsystemy kinematografii.

KO-PRODUKCJA - to film zrealizowany jako wspólne przedsięwzięcie produkcyjne, w którym udział biorą co najmniej 2 podmioty gospodarcze - krajowa lub międzynarodowa. Międzynarodowa może być:

KO-PRODUCENT- podmiot, który współfinansuje produkcje filmu, oraz nabywa z tego tytułu współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu, a przez to prawo do czerpania korzyści majątkowych z eksploatacji filmu na polach eksploatacji określonych w umowie koprodukcyjnej.

OPRACOWANIE FILMU - przystosowanie do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został pierwotnie wytworzony. Opracowanie może być napisowe lub dźwiękowe.

DYSTRYBUCJA -

  1. (rozprowadzenie, pośrednictwo) to nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonania kopii i opracowania filmu, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu.

  2. Dziedzina kinematografii zajmująca się rozprowadzaniem filmów do ośrodków wyświetlania, pełniąca rolę instytucjonalnego pośrednika między sferą produkcji a sferą rozpowszechniania

ROZPOWSZECHNIANIE - publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób na rozmaitych polach eksploatacji

EXPLOATACJA FILMU - szerokie, systemowe rozwinięcie pojęcia „rozpowszechnianie filmu”

UPOWSZECHNIANIE KULTURY FILMOWEJ - działalność polegającą na organizowaniu przeglądów, festiwali, dni kultury filmowej, sympozjów i innej podobnej działalności kulturalnej i edukacyjnej, a także wydawanie czasopism oraz publikacji naukowych i kulturalnych, poświęconych sztuce filmowej;

USŁUGI FILMOWE - usługi świadczone w ramach wykonywanej działalności gospodarczej przez przedsiębiorców na rzecz producentów dla celów produkcji filmowej, obejmujące w szczególności czynności dokonywane przy pomocy własnych pracowników, udostępnianie pomieszczeń i hal zdjęciowych, sprzętu filmowego bez obsługi oraz wykonywanie specjalistycznych usług transportowych.

PISF - Działa na podstawie ustawy o kinematografii z 30.06.2005, nadanej przez ministra właściwego ds. kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Jest to państwowa osoba prawna, wpisana do rejestru. Podlega nadzorowi ministra właściwego ds. kultury i ochrony dziedzictwa narodowego

Organy Kadencyjne:

  1. podlega nadzorowi ministra właściwego ds. kultury i dziedzictwa narodowego

  2. powołany do życia na mocy ust. o kinematografii z 30.06.2005

  3. działa na podstawie ustawy, statutu nadanego przez ministra

  4. Organy Kadecyjne:

Powoływany po konkurcie (komisja konkursowa, w niej twórcy, producenci

i członkowie związku zakodowego kinematografii), przez ministra .

Można go odwołać. Kadencja trwa 5 lat. Max 2 kadencje. Nie może

wykonywać inej działalności związanej z kinematografią, nie może

być współudziałowcem, nie może być żadnym podmiotem związanym

z działalnością gospodarczą.

Powoływany przez ministra na wniosek dyrektora

Posiada 11 członków. Kadencja trwa 3 lata. Nie więcej, niż 2 razy pod rząd.

Przewodniczący wyłaniany przez tajne głosowanie, większością głosów

(min. 6 członków). Funkcja członka instytutu jest bezpłatna. Może być

odwołany przez ministra w przypadkach zapisanych w ustawie.

Skład rady:

Zadania i gospodarka finansowa PISFu, określone w rozdziale 3 art 8 ust. o kinematografii z dnia 30 VI 2005 roku.
Zadania z zakresu polityki państwa w dziedzinie kinematografii organizacji PISFu, przez wypełnianie postanowień ustawy w szczególności przez dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu

Instytut może otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na realizacje zadań inwestycyjnych.
Koszty działania instytutu, pokrywane są z przychodów o których mowa
w ustępie 1, podpunktu 1, 3 i 4.

  1. Dotacje podmiotowe dla instytutu z budżetu państwa. Przekazywane przez ministra Zdrojewskiego, ze środków ujętych w części budżetu, której jest on dysponentem.

  2. Przychody z eksploatacji filmów, do których przysługują instytutowi autorskie prawa majątkowe

  3. Darowizny, spadki, zapisy

  4. Przychody z majątku instytutu

  5. Środki przyznawane przez ministra Zdrojewskiego z funduszu promocji kultury, utworzonego mocą ust „O grach i zakładach wzajemnych”

  6. Wpływy wynikające z art 19 ust „O kinematografii”

  7. Przychody z art 27 i 45 ust o PIFach

Podstawą gospodarki finansowej PISFu jest roczny plan finansowy. Projekt opracowuje dyrektor instytutu, podlega opinii rady instytutu, zatwierdzany przez ministra właściwego ds kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Następnie projekt ten jest przesyłany do ministra właściwego
ds finansów publicznych (prace nad budżetem państwa).
Plan ten zawiera w szczególności proponowany podział środków Instytutu.
W ujęciu odrębnym dofinansowywanie kinematografii.
Instytut nie może wykorzystywać na zadania własne środków przeznaczonych na dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii.
Stosowanie do złożonego planu finansowego, dyrektor instytutu składa radzie instytutu sprawozdanie merytoryczne i finansowe z działalności instytutu, do 31 marca następnego roku kalendarzowego.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. GRUPA ZDJĘCIOWA

PRACOWNICY POMOCNICZO - TWÓRCZY

  1. PION REŻYSERA: reżyser, II reżyser, asystenci reżysera (głównie II), sekretarka planu, konsultant muzyczny;

  2. PION KIEROWNIKA PRODUKCJI: drugi kierownik produkcji, kierownik planu, 2 asystentów, kasjer, administrator, sekretarka grupy zdjęciowej, kierowcy;

  3. PION OPERATORA OBRAZU: drugi operator obrazu, asystenci, mistrz oświetlenia wraz z oświetleniowcami, wózkarze, obsługa agregatu, dyżurni elektrycy;

  4. PION OPERATORA DŹWIĘKU i MONTARZYSTY: asystenci operatora obrazu, mikrofoniarze, imitator dźwięku, technicy dźwięku, montażysta dźwięku i obrazu;

  5. PION SCENOGRAFA: drugi scenograf, asystenci scenografa, dekorator wnętrz, kierownik budowy dekoracji wraz z pracownikami, rekwizytorzy, dyżurni na planie, kosiumograf z asystentem, garderobiane, charakteryzator z asystentami;

Pracownicy od początku do końca uczestniczący w produkcji: reżyser, operator obrazu, kierownik produkcji filmowej I i II, administrator, sekretarka grupy albo planu.

Podstawowy skład grupy zdjęciowej wynosi: ok. 30 osób, większy film: ok. 40 osób, duże dzieła, np.. „Quo Vadis” ok. 50 - 60 osób - w zależności od procesu produkcji.

Grupa zdjęciowa - jest charakterystyczną instytucją organiczną - musi mieć dar dostosowywania się do warunków zewnętrznych, wymaga się od niej aby dawała pracownikom szanse samorealizacji, swobodny dobór kadr, źródłem władzy kierowniczej są kwalifikacje pracownika jak również intuicja, brak formalnie pojętej dyscypliny pracy (zatrudnieni w nienormowanym czasie pracy), bardzo duża samodzielność pracowników. Zaprzecza konwencjonalnym sposobem zarządzania niż instytucja biurokratyczna ( jednoosobowe kierownictwo, ściśle rozgraniczona kompetencja pracowników, dyscyplina pracy szczególnie dozorowana.

Charakterystyczne cechy instytucji organicznej:

- od niej wymaga się, aby dać możliwość samorealizacji pracownikom, bo każdy dzień przynosi różne problemy i sytuacje;

- swobodny dobór ludzi, kadr ( reżysera, operatora, kierownika produkcji) [nie ma zapotrzebowania usilnego na siłę roboczą];

- źródłem władzy kierowniczej są kwalifikacje i umiejętności;

- swobodny obieg informacji (każdy musi mieć dostęp do scenopisu, kalendarza);

- nie tylko bazują na wiedzy pracowników, ale także na intuicji, jako składnika kwalifikacji;

- nie mają formalnej dyscypliny pracy, bo są zatrudnieni w nienormowanym czasie pracy;

- istotna jest samodzielność pracownika, nie należy formalizować sposób postępowania

0x01 graphic

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. Kierownik produkcji - jest organizatorem całości procesu produkcji, odpowiada za stronę organizacyjno-ekonomiczną i produkcyjną przedsięwzięcia. Kieruje pracami organizacyjno - produkcyjnymi grupy zdjęciowej, stwarza reżyserowi produkcyjne i gospodarcze możliwości realizowania filmu. Posiada najważniejsze upoważnienie od producenta - dysponowanie w jego imieniu środkami finansowymi (w ramach budżetu). Posiada też uprawnienie reprezentowania producenta na zewnątrz

Zadania kierownika produkcji:

  1. zarządza działalnością grupy zdjęciowej od strony administracyjno - organizacyjnej; jego decyzją organizacyjno - administracyjnym podlegają pozostali członkowie ekipy;

  2. dysponuje środkami finansowymi przekazanymi mu przez producenta; nie musi szukać już funduszu;

  3. zatrudnienie go następuje po podpisaniu umowy o dzieło i gdy film zostanie skierowany do produkcji (często zaczyna wcześniej);

  4. jedna z nielicznych osób zatrudniona od początku toku produkcji filmu;

  5. kompletuje grupę zdjęciową (stanowiska pomocnicze) + podpisuje z nimi umowy;

  6. musi zgromadzić informacje niezbędne do zrealizowania procesu produkcji i kosztorysowania filmu (wybór obiektów zdjęciowych, obsada ról);

  7. podpisuje umowy ze wszystkimi kooperatorami (np. wytwórnie filmowe, teatry, prywatnymi podmiotami świadczącymi różne usługi);

  8. zbiera i porządkuje wszystkie informacje w celu zbudowania planu filmu.

  9. w trakcie zdjęć: obecność i nadzór przy zdjęciowych grupach, sprawdza aby konkretne partie filmu były realizowane w odpowiednim czasie, nad wydatkowaniem budżetu, stwarza odpowiednie warunki socjalno - bytowe dla ekipy;

  10. kieruje pracą podzespołu, który mu podlega;

  11. zapewnia odpowiednią łączność informacji;

  12. opracowanie wraz z reżyserem kampanii promocyjnej (nadzór przy kampanii reklamowej);

  13. ma obowiązek współpracować z reżyserem: tworzenie reżyserowi optymalnych warunków pracy, musi wykonywać zachcianki reżysera;

  14. powinien być osobą twórczą, jego charakter musi być kreatywny, twórczy;

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. WYTWÓRNIE FILMOWE: (stan bazy technicznej)

- niekorzystnym rozdrobnieniem (porozrzucane wytwórnie itd.; najstarsze wytwórnie polskie: Wytwórnia „Atelie” 45 rok ul. Łąkowa w łodzi utworzona w dawnej hali sportowej; we Wrocławiu „ Wytwórnia Filmów Fabularnych” uwożona na terenach powystawowych; „Wytwórnia Filmów Fabularnych i Dokumentalnych w Warszawie, wybudowana specjalnie - 3 wytworzone wg wzorców radzieckich budowane) Wytwórnie i studia na które nie ma pieniędzy by w nie inwestować;

- stopniowe uwarunkowanie gospodarki

- po pojawieniu się firm prywatnych filmy nie musiały być realizowane w jednej wytwórni, więc zaczęły one stawać się bezużyteczne dla niektórych;

- postanowiono zredukować wytwórnię w Łodzi; - powstanie ŁCF - Łódzkie Centrum Filmowe (holdingowe);

(Holding - spółka akcyjna, która ma udziały w różnych innych spółkach.)

- nie zdało to egzaminu; postawiono w stan likwidacji; dziś zostało ŁCF; część- wytwórni sprzedano i spłacono jej długi. ŁCF świadczący usługi na rzecz różnych producentów (PIF);

Podsystem techniczny:

  1. techniczny - zbiór celowo dobranych obiektów materialnych, w sensie finansowym to środki trwałe ( dłużej niż rok użytkowane [magazyny, obiekty])

  2. materiałowo - inscenizacyjny - środki obrotowe, stosunkowo krótkotrwałe (zużywają się szybko, do roku zmieniają swą postać3);

Usługi WF - zakres usług przy każdym filmie jest zawarty w umowie o współpracy techniczno - produkcyjnej; Oddelegowanie też pracowników; Usługi mogą być typowe albo nietypowe;

Usługi typowe świadczące przez Wytwórnie Filmowe:

  1. budowa dekoracji filmowych ( nie tylko w wytwórni); adaptacja transformacja;

  2. wynajem hal zdjęciowych;

  3. wynajem pomieszczeń produkcyjnych ( np. garderoby, stanowiska charakteryzatorskie, składy podręczne);

  4. wykonanie środków inscenizacyjnych, kostiumów, wynajem z magazynów;

  5. usługi związane z charakteryzacją;

  6. techniczna obsługa zdjęć i oświetlenia (światła, agregaty, dostawa energii elektrycznej);

  7. techniczna obsługa związana z udźwiękowieniem i montażem;

  8. usługi związane z montażem obróbki fototechnicznej (obróbka materiałów filmowych);

  9. wykonanie zdjęć specjalnych (napisy końcowe, czołowe);

  10. usługi związane z pirotechniką;

  11. oddelegowanie pracowników do grup zdjęciowych;

  12. produkcja fotosów;

  13. opracowanie polskiej wersji językowej;

Zakłady funkcjonujące w Wytwórni:

  1. Zakład budowy dekoracji : ( adaptacja obiektów istniejących, transformacja, budowa dekoracji w halach zdjęciowych); pracownia sztukatorska, stolarnia, tapicernia, warsztaty mechaniczne;

  1. Zakład inscenizacji i kostiumów: ( pirotechnika, wynajem rekwizytów, kostiumów, przeróbki, poprawki, wykonanie czegoś od nowa, nowych rekwizytów, kostiumów, dostawa wyrobów charakteryzatorskich i charakteryzacja, wynajem garderób, rekwizytorni, stanowisk charakteryzatorskich)

  1. Zakład obróbki taśmy: ( dysponuje pomieszczeniami, np.. sale projekcyjne, montażownie, które mogą się przydać7. ; maszyny obróbki taśmy; laboratoria [wywołanie negatywów, sporządzenie kopii różnego rodzaju, np. robocze, korekcyjne, pokazowe; obróbki taśmy: zwiastuny; przygotowanie czołówek filmowych; wywołanie negatywu dźwięku; tło pod napisy, wywoływanie fotosów]);

  2. Zakład techniki dźwięku i montażu: ( zamówienie dźwięku, np. taśmy magnetycznej; zakup negatywu tonu; w formie optycznej, blank montażowy - naświetlona taśma do napisów; sprzęt: magnetofon „Nagra”; zakład ten posiada fonotekę- efekty dźwiękowe gotowe; wynajem pomieszczeń do prac produkcyjnych: sale synchronizacyjne, przepisywanie dźwięku, studia nagraniowe, sprzęt dźwiękowy, salki przeglądowe):

  1. Zakład techniki zdjęć i oświetlenia: ( wynajem kamer i urządzeń pomocniczych, np. wózków, dźwigów, podnośników, filtrów, światłomierzy, transfokatory, szyny; wynajem aparatów fotosowych, sprzęt oświetleniowy - lampy):

Vice dyrektor SF Tor PIF. Zasiada we władzach Europejskiego Fuduszu EURIMAGES.
Jest jedynym Polskim przedstawicielem w EURIMAGES.

Są to Państwowe, wyspecjalizowane jednostki organizacyjne kinematografii, które od 1989
stanowiły jej zasadniczą bazę techniczno-produkcyjną. Obecnie znajdują się one w różnym stanie
gospodarczym.

  1. Z zasady przedmiotem działania Wytwórni Filmowej jest świadczenie usług filmowych
    na rzecz jednostek organizacyjnych, oraz innych kontrahentów zagranicznych.
    Z PANEM KAZIEM TRZA DOBRZE ŻYĆ :)

  2. Mają wpisany do statutu taki zakres działania, aby do ich obowiązków należała
    produkcja i opracowywanie filmów.

  3. Inna działalność służąca realizacji zadań.

Samodzielni producenci filmów i programów TV. Dysponują one określoną bazą
techniczno-produkcyjną do obsługi produkcji.

Państwowe Instytucje Filmowe Wieloobiektowe, Wa-wa.
Finansowane w całości przez budżet państwa. Może osiągać przychody z dystrybucji filmów,
do których posiada prawa autorskie, lub majątkowe.
Od 01.I.2007 roku, przeniesiono tam archiwum filmowe WFDiF.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. Podsystem materiałowo - inscenizacyjny:

Środki inscenizacyjne:

  1. środki pirotechniczne

  2. materiały i urządzenia imitujące zjawiska naturalne (efekt śniegu, deszczu, pajęczyny, mgły [efekty sceno techniczne])

REKWIZYT - osobiste wyposażenie aktora, np. szklanka, długopis, itd.; to co służy wyposażeniu filmowego, np. samochody, zwierzęta, meble;

Rekwizyty grające - (samoistne) - odgrywają jakąś role, coś wskazują, np. ujęcie porzuconej broni;

Rekwizyty jednorazowego użytku- zjadane, spalone, kwiaty;

GOSPODARKA:

Formy: - wynajem przede wszystkim;

- wykonanie eksplikatorów; ( w przypadku organizacji rzeczy?);

- zakup;

Plan zaopatrzenia - np. skąd źródło, sposób pozyskiwania, ceny * wyszczególnione jest w planach:

[ Pokromski Studio - charakteryzator]

Osoby z grupy zdjęciowej odpowiedzialne materialnie: rekwizytorzy, garderobiane;

W wytwórni są gotowe cenniki, od firm prywatnych i osób prywatnych:

UMOWA NAJMU REKWIZYTU:

  1. data zawarcia

  2. precyzyjne określenie nazwy stron

  3. nazwa i oszacowana wartość przedmiotu

  4. stawka za wynajem

  5. okres wynajmu

  6. zasady płatności ( moment płatności)

  7. szczegółowe warunki wynajmu ( co w wyniku uszkodzenia, zaginięcia przedmiotu)

  8. miejsce rozstrzygania sporów

  9. podpisy

Szczegółowe warunki wynajmu:

  1. Oświadczenie właściciela, że np. samochód jest sprawny;

  2. Moment płatności - uściślić

  3. Co będzie w wyniku uszkodzenia lub zaginięcia przedmiotu, zużycie w stopniu poza normowanym,

  4. Kto dostarcza rekwizyt na plan,

  5. Kto zaopatruje, np. w benzynę, olej

  6. koszt napraw i konserwacji, kto będzie wykonywał te naprawy i konserwacje,

  7. Przeróbki ( wygląd zewnętrzny, zgoda wynajmującego na zmiany wyglądu),

  8. Kto będzie prowadził ten samochód; rekwizyt,

  9. Zasady płatności:

10 - 15 % wartości rekwizytu

80% - wartości garderoby - tyle się zazwyczaj płaci

im bardziej szczegółowo sporządzona umowa tym lepiej (rozstrzyganie sporów); są organizowane skupy: garderób, rekwizytów charakterystycznych - poinformowanie odpowiednich władz i urzędów o rozpoczynaniu działalności handlowej; [ Terenowe Wydziały ...... i handlu]. Albo np. przez media się informuje o skupie. [ „Lista Shindlera” - dużo walizek i ciuchów]. Ubezpieczenia: wykonanie środków inscenizacyjnych, które ulegną zniszczeniu ( są robione z gorszego materiału) sprzętu, materiałów zdjęciowych;

Prawidłowa gospodarka środków inscenizacyjnych:

  1. zabezpieczenie przed kradzieżą;

  2. nie dokonywać - nie dozwolonych zmian;

Fakty zaginięcia lub zniszczenia trzeba dokumentować na bieżąco protokołem zniszczenia. Sporządza ten protokół kierownik planu, a zatwierdza kierownik produkcji. Sporządza się też wykaz rekwizytów z tańszych materiałów, gdy przewiduje się że są zniszczenia. Pewne elementy najbardziej charakterystyczne trzeba trzymać aż do procesu kolaudacji.

Dekoracje i elementy tzw. funduszowe ( np. ściana z ramami okiennymi, które można składać i rozkładać)

Najbardziej pracochłonne:

Rekwizyty służą różnym użytkownikom, zaś dekoracje po wykonaniu zdjęć rzadko są wykorzystywane do innych celów; po wykonaniu zdjęć dekoracja jest rozbierana ponieważ dekoracja spełnia różne wymogi inscenizacyjne przy budowie dekoracji muszą być wykorzystane takie materiały, które łatwo się wnosi i rozbiera; trwałość wyznaczona przepisami BHP. W wyjątkowych sytuacjach mamy do czynienia z dekoracją wielokrotnego użytku, np. wysadzamy stary most dla filmu z równoczesnym projektem nowego służącego do codziennego użytku ( na koszt grupy zdjęciowej).

Problemy związane z budową dekoracji:

w jakich sytuacjach trzeba budować dekoracje;

w jakich sytuacjach można wykorzystać materiały naturalne;

zakres budowy dekoracji

wybrać obiekt istniejący, zbliżony do scenariusza lub budować go od nowa w myśl artystycznego zamysłu.

Budowanie w hali:

- koszt wynajmu;

- koszt materiałów

- koszt robocizny,

- koszt rozbiórki,

Zdjęcia w obiekcie istniejącym:

- wynajem obiektu,

- adaptacja obiektu ( zmiany, poprawki)

- dojazd, transport,

- odszkodowania za zniszczenia,

- post synchrony, (dźwięk)

- mniejsza wydajność- ekipy,

- awarie, przestoje,

- dowóz aktorów

Plany zaopatrzenia w rekwizyty i w kostiumy- dokument który, jest dołączony do załączników szczegółowego planu filmu.

środki inscenizacyjne - ogół plastycznego i scenograficznego wyposażenia filmu; wynajem - dominująca forma;

dekoracje,

kostiumy i rekwizyty (aktorów),

środki charakteryzatorskie,

rekwizyty obiektów zdjęciowych (obrazy, kwiaty, zwierzęta),

środki pirotechniczne, sztuczny śnieg...

broń (strzelająca, nie strzelająca, atrapy)

Środki z muzeum = duże ryzyko - wykonuje się duplikaty.

Skąd brać: magazyny wytwórni, zasoby Zakładu Inscenizacji APF, prywatne firmy

Odpowiedzialność za rekwizyty: pion scenografa - dekorator, kostiumograf, rekwizytor, garderobiana. Ważne jest oświadczenie o odpowiedzialności.

Wycena przedmiotu, wypożyczenie za 10-15% wartości rekwizytu. Kostiumy: wynajem < 80% wartości

Dekoracje: najdroższy element inscenizacyjny; najczęściej obiekt, wzniesiony na potrzeby filmu, potem rozbierany lub sprzedawany na inne potrzeby; przeważnie nie ulegają zniszczeniu; nie w pełni wyodrębnione przestrzennie (bez sufitu), budowane pod kątem akustyki, sprzętu.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. TOK PRODUKCJI FILMU. Algorytm działań: działania twórcze (trudno ująć je w przepisy) + działania odtwórcze

Faza preprodukcji

Faza produkcji:

- okres przygotowawczy

- okres zdjęciowy

Faza postprodukcji:

- montaż i udźwiękowienie

- prace końcowe i likwidacyjne

Ad 1. Faza preprodukcji

- sprawy literackiego opracowania filmu:

- pomysł

- scenariusz; akcja, charakterystyka postaci, okoliczności...

- inne prace literackie: temat filmu, szkic scenariusza (synopis), treatment - nowela filmowa-wątki postacie, sceneria

- poszukiwanie inwestorów, środków finansowych

- wstępne prace dokumentacyjne, wystąpienie o środki budżetowe

- umowy z koproducentami

- wstępne koszty

- czasami umowy z dystrybutorami

- zatwierdzenie scenariusza

Ad 2. Faza produkcji

Okres przygotowawczy - skierowanie filmu do produkcji; warunki skierowania:

- tytuł roboczy

- trójka realizatorska

- czarno-biały / kolor

- format filmu - 16/35mm

- terminy rozpoczęcia i ukończenia produkcji

- limit kosztów;

Okres przygotowawczy:

- skład grupy zdjęciowej

- dokumentacja plenerowa i wybór obiektów zdjęciowych, uzyskanie zezwoleń na zdjęcia

- scenopis; partytura dla operatora

- wybór obsady aktorskiej, próbne zdjęcia

- projekty dekoracji, kostiumów, rekwizytów + dokumentacja techniczna

- kosztorys; plan kosztów, budżet

- przygotowanie zleceń na sprzęt dla różnych firm

- próby sprzętu, playback'i, itp...

- plan kampanii reklamowej

- przygotowanie pierwszego obiektu; uzbrojenie - światło, prąd, baza produkcyjna.

Okres zdjęciowy: rozpoczyna się z 1 dniem zdjęciowym, a kończy z ostatnim.

Dzień zdjęciowy - kiedy zarejestrowano partię filmu, pada klaps. Około 40 dni = zdjęcia + przerzuty.

Co ważne:

- wcześniejsze załatwienie zezwoleń na zdjęcia

- jaki dojazd, droga, środki transportu

- układy telekomunikacyjne

- operator decyduje kiedy zdjęcia - jakie oświetlenie, czas ekspozycji

- jaka akustyka, hałas, zakłócenia

- wnętrze rezerwowe w razie niepogody (gdzieś blisko)

Ad 3. Faza postprodukcji

Okres montażu i udźwiękowienia: 3 miesiące, proporcjonalnie do dł ok. zdjęciowego; po ostatnim dniu zdjęciowym do dnia kolaudacji.

Kolaudacja - przyjęciu filmu na 2 taśmach - dźwięk + film; oglądanie filmu do zatwierdzenia.

- ostateczny montaż obrazu - I kopia

- postsynchronizacja dialogów

- nagranie ilustracji muzycznej - ścieżka dźwiękowa

- nagranie gwarów

- nagranie efektów synchronicznych i niesynchronicznych

- przygotowanie czołówki filmu - napisy

- miksowanie dźwięku: re-recording

- kolaudacja - kopia reżyserska + taśma magnetyczna

Prace końcowe: od kolaudacji do skompletowania wszystkich materiałów;

- wykonanie poprawek pokolaudacyjnych (potem oddanie śr inscenizacyjnych)

- wykonanie materiałów informacyjno-reklamowych

- wykonanie kopii i materiałów wyjściowych

- zwiastuny filmu, np. z niewykorzystanych dubli (dla TV, teledyski)

- metryki filmu (tytuł, 3 realizatorska, rok, metraż...) - dla wypłaty tantiem

- listy montażowe i dialogowe

- negatyw tonu - taśma magnetyczna - taśma światłoczuła

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. SZCZEGÓŁOWY PLAN FILMU ( plan generalny) - podstawa dokumentów, który ma charakter obligatoryjny dla grupy zdjęciowej. Składa się z 3 części:

dane ogólne ( 1 kartka)

plan produkcji filmu

plan kosztów + załączniki:

- scenopis (podstawa);

- kalendarzowy plan zdjęć- ;

- teczki obiektów zdjęciowych karta scen;

- dokumentacja projektowa;

- wszystkie plany zaopatrzenia, osobno sporządzone

Co nam potrzebne by sporządzić szczegółowy plan filmu:

1). Warunki skierowania filmu do produkcji ( edycja i format filmu, orientacyjny metraż filmu, nazwiska trójki realizatorskiej, orientacyjny koszt filmu, tytuł);

2). Obsada aktorska;

3). Miejsce realizacji zdjęć ( trzeba wiedzieć, gdzie leżą);

teczki obiektów - karty scen - opis potrzeb poszczególnych scen, co jest potrzebne do realizacji zdjęć rozstrzygające się w danym obiekcie ( jacy aktorzy, statyści środki inscenizacyjne, szczegóły z filmu); konkretyzacja tego co było w scenopisie;

Kalendarzowy plan zdjęć - dokument, który rozpisuje cały okres zdjęć wyznaczając konkretne ujęcia na dany dzień; opisuje realizację dzień po dniu; dokumentacja okresu zdjęciowego w czasie. ( kiedy, kto, gdzie, co, oznaczone numery stron i ujęć);

Dane ogólne: - przedstawienie informacji, tytuł; data przewidywalna kolaudacji; rozpoczęcie i zakończenie zdjęć; ogólne zestawienie kosztów; nazwiska trójki realizatorskiej; format.

PLAN PRODUKCJI:

  1. harmonogram produkcji - graficzne przedstawienie całego procesu produkcji

  2. bilans okresu zdjęciowego -okres zdjęć jest podzielony na pewne elementy składowe - ile jest dni zdjęciowych, rezerwy plenerowej, niedziele i święta, przerzuty między obiektami, oczekiwanie na wyniki laboratoryjne.

  3. Harmonogram i bilans wynajęcia hal zdjęciowych - wyodrębnienie ile dni będzie poświęcone na zdjęcia, rozbiórki dekoracji, na budowę;

  4. Wykaz obiektów zdjęciowych - wymienia się z nazwy wraz z lokalizacją dni zdjęciowych, ile dni tam się kręcić będzie;

  5. Podstawowe wielkości, wskaźniki produkcyjne filmu :

Plan kosztów filmu:

Arkusze wstępnej kalkulacji kosztów filmu

  1. materiały

  2. płace

  3. transport obcy

  4. czynsze i dzierżawy

  5. delegacje

  6. usługi innych przedsiębiorstw

  7. inne koszty bezpośrednie

  8. usługi techniczne (wytwórni)

Plan kosztów jakieś 2 tygodni przed podjęciem zdjęć musi być zrobiony. (najpierw nagrywany jest dźwięk, potem zdjęcia)

Dzienny (tygodniowy) plan pracy - omawiają szczegóły organizacji pracy; indywidualne zadania dla ludzi; miejsce zdjęć nagrań;

Dzienny plan pracy w filmie

Plan zdjęć w dniu 15.03.2007

Obiekt: wąwóz

Miejsce: Ogrodzieniec

Ujęcia 1/15m, 1/13m

Aktorzy: Jan/ Olaf Lubaszenko do godz. 14:30

Maria/ ..............................................

Statyści: 8 kobiet stroje regionalne

2 mężczyzn garderoba 7:00

Rekwizyty: 1 wóz drabiniasty

Zdjęcia: 8:00 - 18:00

Przerwa obiadowa 14:00 - 15:00

Charakteryzacja: Jan - godz. 7:00

Transport : TAXI nr 1 - 6:30 -Hotel Kolonia - przywóz, .......

TAXI nr 2 - .........................

PLAN ZABEZPIECZEŃ - wyławianie niebezpiecznych scen ze scenopisu i opisanie ich jak je zabezpieczyć a robi to kierownik planu.

SZCZEGÓŁOWY PLAN FILMU

Podstawowy dokument produkcyjny. Opis filmu od strony organizacyjnej i finansowej. Mówi jak gospodarować kasą, by wszystko grało. Sporządzony przez kierownictwo w okresie przygotowawczym. Załączniki zbiera kier. prod. od podległych mu osób.

  1. Dane ogólne

  2. Plan produkcji

  1. Plan kosztów

Budowa dekoracji; wynajem hal zdjęciowych, pomieszczeń (biura, garderoby); wykonawstwo kostiumów, rekwizytów; charakteryzacja; prąd; udźwiękowienie i montaż filmu; obróbka materiału; zdjęcia trickowe, kombinowane; wyspecjalizowany transport (pirotechnika); oddelegowywanie ludzi do grupy zdjęciowej.

Ad 1. Dane ogólne

- tytuł filmu; np. tytuł roboczy

- długość- [m]; 300m = 11min (1 akt) np. 2500m - 90min

- trójka realizatorska: reżyser, kierownik produkcji i operator obrazu

- totalny limit kosztów filmu

- orientacyjny czas realizacji

- wskaźnik zużycia taśmy

- wskaźnik wydajności na dzień zdjęciowy

Ad 2. Plan produkcji

- harmonogram produkcji

- bilans okresu zdjęciowego, np.

dni zdjęciowe - 40

dni wolne - niedziele, święta - 11

rezerwa plenerowa - 20% dni kręconych w plenerze; deszcz, słońce; - 2

przerzuty - przejazdy powyżej kilku godzin - 2

próby i oswojenia - światło, realizatorzy, próby aktorów

inne, np. planowane przestoje, dni wolne po zdjęciach w nocy - 1

- okres zdjęciowy - 56 dni, w tym zdjęć - 40 dni

Załączniki do SPF:

- scenopis; rozszerzony scenariusz podzielony na sceny, obiekty i ujęcia; potrzeby techniczne, ludzie, rekwizyty

- kalendarzowy plan zdjęć- ; harmonogram okresu zdjęciowego

- teczki obiektów zdjęciowych; opis potrzeb poszczególnych scen np.: aktorzy, kostiumy, rekwizyty

- dokumentacja scenograficzna

- plan zaopatrzenia w kostiumy, rekwizyty (środki inscenizacyjne)

- plan nakładów na BHP; urządzenia zabezpieczające, linki, napoje...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  1. ŹRÓDŁA FINANSOWANIA PRODUKCJI FILMOWEJ:

Państwa Europejskie muszą wspierać rodzimą kinematografie, np. demokratyzacja kultury, demokracja kulturalna.
USA nie wspiera kinematografii nie wprost, lecz pośrednio. Poprzez podatki, itp.

Anglik. Specjalista ds ekonomiki kinematografii. Wyznaczył 5 systemów stopnia zwrotności