5. KARABINY:

7,62 mm km PKS

7,62 mm karabin wyborowy SWD

Tabela 1.8. Dane taktyczno-techniczne karabinów

Lp.	Nazwa broni Wyszczególnienie	7,62 mm km PK (PKS)	7,62 mm kbw SWD
	Przeznaczenie	Jest bronią maszynową przeznaczoną do obezwładniania siły żywej, środków ogniowych i celów powietrznych przeciwnika (PKS)	Jest bronią samopowtarzalną, służącą do obezwładniania siły żywej.
Lp.	Nazwa broni Wyszczególnienie	7,62 mm kmPK (PKS)	7,62 mm kbw SWD
	Kaliber	7,62 mm (7,62x54R)	7,62 mm (7,62x54R)
	Odległość celowania	1500 m	1200/1300 m
	Odległość strzału bezwzględnego do celu: o wysokości 0,5 m o wysokości 1,7 m	420 m 640 m	400 m 600 m
	Szybkostrzelność praktyczna	do 250 strz./min.	30 strz./min.
	Prędkość początkowa pocisku	825 m/s	830 m/s
	Ciężar broni	5000 g	4600 g
	Długość linii celowania	663 mm	587 mm
	Ciężar podstawy trójnożnej	7500 g	-
	Ciężar broni z podstawą	12500 g	-
	Kąt ostrzału poziomego z broni zamontowanej na podstawie: do celów naziemnych do celów powietrznych	90º 360º	-
	Pojemność skrzynek amunicyjnych (magazynka)	200/250 szt.	10 szt.
	Jednostka ognia (liczba oraz rodzaj)	km PKS 7,62mm nb kb: z pociskiem z rdzeniem stalowym ŁPS - 1400 szt. z pociskiem przeciwpancerno-zapalającym B-32 - 200 szt. z pociskiem smugowym T-46 - 400 szt. kmPK z pociskiem z rdzeniem stalowym ŁPS - 700 szt. z pociskiem przeciwpancerno-zapalającym B-32 - 100 szt. z pociskiem smugowym T-46 - 200 szt.	7,62mm nb kb: z pociskiem z rdzeniem stalowym ŁPS - 90 szt. z pociskiem przeciwpancerno-zapalającym B-32 - 10 szt.

6. GRANATNIKI

Tabela 1.8. Dane taktyczno-techniczne granatników

84 mm RCL CARL GUSTAF M3

40 mm RPG-7 W

Tabela 1.9. Dane taktyczno-techniczne granatników

Lp.	Nazwa broni Wyszczególnienie	40 mm RPG-7W	84 mm RCL CARL GUSTAF M3
	Przeznaczenie	Do walki z opancerzonym sprzętem przeciwnika oraz do rażenia siły żywej znajdującej się w lekkich ukryciach i w budowlach typu lekkiego
	Masa granatnika załadowanego	6300 g	10000 g
	Ogień skuteczny	500 m	1000 m
	Prędkość początkowa pocisku	300 m/s	260 m/s
	Szybkostrzelność praktyczna	4 - 6 strz./min.	6 strz./min.
	Przebijalność pancerza	280 m	400 m
	Jednostka ognia (liczba oraz rodzaj)	85 mm nb ppanc PG-7W - 20 szt.

1.5. Obowiązki dowódców oraz żołnierzy plutonu i drużyny podczas

przygotowania i prowadzenia walki

Dowódca plutonu - podlega bezpośrednio dowódcy kompanii i odpowiedzialny jest za wszystkie działania jakie podejmuje pluton, ponosi też pełną odpowiedzialność za wszystkie niepowodzenia. W zakres tych obowiązków wchodzi szkolenie, działanie taktyczne, sprawy administracyjne, personalne oraz logistyczne plutonu. Dowódca musi też dobrze znać swoich podwładnych oraz sposób wykorzystania w walce uzbrojenia będącego na etatowym wyposażeniu. W zakres jego obowiązków wchodzi wybór stanowisk ogniowych oraz określenie sposobu działania dla przydzielonych sił i środków. Posiadać powinien wiedzę w zakresie właściwego wykorzystania rodzajów broni wspierających działanie plutonu. Ponadto do obowiązków dowódcy plutonu należy:

1. znać zamiar przełożonego;

2. przewidywać rozwój sytuacji i podejmować decyzję;

3. określać zadania dla podwładnych;

4. dokonywać podziału sił i środków do wykonania zadania;

5. utrzymywać pluton w ciągłej zdolności bojowej;

6. dawać osobisty przykład i motywować podwładnych do wykonania zadania;

1. dowodzić plutonem w wykonywaniu zadań w składzie kompanii lub jako element ugrupowania bojowego batalionu;

2. meldować dowódcy o działaniach podjętych samodzielnie, bez otrzymania rozkazu;

3. planować działania z udziałem dowódców drużyn;

4. być zorientowanym w aktualnej sytuacji, znajdować się w miejscu pozwalającym na stałe kontrolowanie rozwoju sytuacji, dążyć do wykonania zadania;

5. jeśli sytuacja tego wymaga żądać wsparcia ze szczebla kompanii, by wykonać powierzone zadanie;

6. dowodzić plutonem z zachowaniem ekonomii sił;

7. pomagać szefowi kompanii w planowaniu i koordynacji przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia logistycznego plutonu;

8. w czasie wykonania zadania sprawdzać czy działanie dowódców drużyn jest właściwe;

9. upewnić się, że wyposażenie żołnierzy jest właściwe, zgodne z ustaleniami i postawionym zadaniem.

Pomocnik dowódcy plutonu - podlega bezpośrednio dowódcy plutonu. Pomaga dowódcy plutonu w szkoleniu, w prowadzeniu spraw administracyjnych, personalnych i logistycznych plutonu. Zna wszystkich żołnierzy plutonu oraz sposób wykorzystania przez nich w walce uzbrojenia będącego na etatowym wyposażeniu. Powinien posiadać wiedzę w zakresie właściwego wykorzystania etatowych i wspierających działanie plutonu środków ogniowych. Powinien umieć dowodzić plutonem w czasie nieobecności dowódcy plutonu. Ponadto do jego obowiązków należy:

1. znać zamiar przełożonego;

2. przewidywać rozwój sytuacji i podejmować decyzję;

3. określać zadania dla podwładnych;

4. zbierać od dowódców drużyn zapotrzebowania na amunicję, wodę, racje żywnościowe. Stale współpracować z szefem kompanii aby otrzymać potrzebne zaopatrzenie. Ustalać sposób pobierania zaopatrzenia oraz dystrybucji poczty;

5. meldować dowódcy o działaniach podjętych samodzielnie bez otrzymanego rozkazu;

6. brać udział w planowaniu działań;

7. dowodzić doraźnie tworzonymi elementami plutonu w działaniach taktycznych;

8. koordynować i kontrolować przedsięwzięcia zabezpieczenia logistycznego na szczeblu plutonu;

9. sprawdzać czy zaopatrzenie zostało rozdzielone zgodnie z wytycznymi dowódcy plutonu.

Dowódca drużyny - podlega bezpośrednio dowódcy plutonu i odpowiedzialny jest za wszystkie działania drużyny, ponosi też pełną odpowiedzialność za wszystkie niepowodzenia. Dowodzi drużyną w czasie przygotowania i prowadzenia walki. Ponadto do obowiązków dowódcy drużyny należy:

1. znać zamiar przełożonego;

2. przewidywać rozwój sytuacji i podejmować decyzję;

3. określać zadania dla podwładnych;

4. właściwie dzielić siły i środki do wykonania zadania;

5. dowodzić drużyną na polu walki i kierować ogniem;

1. dawać osobisty przykład i motywować podwładnych do wykonania zadania;

6. znać wyposażenie i uzbrojenie drużyny;

7. utrzymywać drużynę w odpowiedniej zdolności bojowej;

2. szkolić drużynę w wykonywaniu zadań indywidualnych i w składzie drużyny;

3. sprawować stały nadzór nad logistycznymi i personalnymi potrzebami drużyny i wymagać od przełożonych uzupełnień w zakresie: amunicji, wody, racji żywnościowych i wyposażenia specjalnego;

4. znać stan żołnierzy w drużynie oraz wyposażenia;

5. sporządzać meldunek o stratach drużyny oraz korygować meldunki złożone przez żołnierzy drużyny;

6. przedstawiać propozycje o wyróżnieniu i odznaczeniu swoich podwładnych;

7. meldować o potrzebach w zakresie remontu sprzętu i uzbrojenia drużyny;

8. dokonywać kontroli w zakresie stanu uzbrojenia, umundurowania oraz wyposażenia podwładnych;

9. dopilnować aby żołnierze drużyny otrzymali właściwe zaopatrzenie i środki walki;

10. meldować dowódcy plutonu o stanie zaopatrzenia drużyny oraz o potrzebach w tym zakresie;

11. dopilnować aby zaopatrzenie i środki walki zostały właściwie rozdzielone wewnątrz drużyny.

Działonowy - operator musi posiadać wysokie umiejętności w prowadzeniu ognia z broni pokładowej BWP, jak również bardzo dobrze znać przyrządy obserwacyjne i celownicze wozu bojowego, zasady posługiwania się nimi, oraz dbać o ich sprawność techniczną, a ponadto:

1. umieć przygotować uzbrojenie BWP do walki i znać jego parametry;

2. bardzo dobrze znać przyrządy celownicze i obserwacyjne BWP oraz umieć wykorzystywać je do określania odległości do celu i do prowadzenia ognia w dzień i w nocy;

3. znać zasady strzelania z broni pokładowej oraz umiejętnie stosować je podczas walki;

4. umieć prowadzić obserwację i oceniać skuteczność wyników ognia oraz wprowadzać odpowiednie poprawki na przyrządach celowniczych;

5. wspierać ogniem broni pokładowej drużynę prowadzącą walkę;

6. znać zasady korespondencji radiowej i umieć wykorzystywać pokładowe środki łączności;

7. znać zasady i sposób rozmieszczenia amunicji;

8. umieć wykonywać podstawowe prace obsługowe i naprawcze oraz pomagać kierowcy w obsłudze i naprawie BWP.

Mechanik - kierowca bojowego wozu piechoty odpowiada za sprawność i właściwą obsługę podstawowych zespołów i urządzeń bojowego wozu piechoty (silnika i jego układów, układu bieżnego, układu kierowania, urządzenia przeciwpożarowego oraz instalacji elektrycznej). Jest on ponadto obowiązany:

1. znać i stosować zasady eksploatacji i obsługiwania bojowego wozu piechoty, umiejętnie prowadzić go w różnych sytuacjach bojowych i warunkach terenowych niezależnie od pory roku i doby;

2. wykorzystując maskująco-ochronne właściwości terenu prowadzić bojowy wóz piechoty, utrzymywać określoną prędkość i wyznaczone miejsce w ugrupowaniu plutonu, umiejętnie pokonywać napotkane zapory inżynieryjne oraz przeszkody terenowe i wodne;

3. zapewnić podczas jazdy jak najlepsze warunki prowadzenia obserwacji i ognia, meldować o wykrytych celach i wynikach ognia;

4. w razie stwierdzenia niesprawności lub wykrycia uszkodzenia niezwłocznie meldować dowódcy i przystąpić do jego usunięcia;

5. w odpowiednim czasie wykonywać obsługę techniczną bojowego wozu piechoty, uzupełniać zapas materiałów pędnych, smarów oraz płynu chłodzącego;

6. znać zasady pracy na radiostacji pokładowej i telefonu wewnętrznego;

7. umieć wykonywać stanowisko ogniowe dla BWP i umiejętnie go maskować.

Celowniczy ręcznego granatnika przeciwpancernego obowiązany jest:

1. stale obserwować pole walki i meldować dowódcy o wykrytych celach;

2. umiejętnie wybierać stanowiska ogniowe;

3. celnie prowadzić ogień z posiadanej broni;

4. obserwować działanie sąsiadów i wspierać ich ogniem;

5. zwalczać czołgi i inne cele opancerzone przeciwnika;

Pomocnik celowniczego ręcznego granatnika przeciwpancernego obowiązany jest:

1. stale obserwować pole walki, meldować dowódcy o wykrytych celach, wskazywać je celowniczemu oraz niszczyć na rozkaz dowódcy lub samodzielnie;

2. ściśle współdziałać z celowniczym podczas prowadzenia walki;

3. pomagać celowniczemu w utrzymaniu ręcznego granatnika przeciwpancernego w całkowitej sprawności i razem z nim usuwać niesprawności;

4. zawsze znać liczbę posiadanej amunicji oraz meldować o zużyciu jej połowy;

5. umieć posługiwać się ręcznym granatnikiem przeciwpancernym;

6. pomagać celowniczemu w wykonywaniu stanowiska ogniowego i maskowaniu go.

Celowniczy karabina maszynowego obowiązany jest:

1. stale obserwować pole walki i meldować dowódcy o wykrytych celach;

2. umiejętnie wybierać stanowiska ogniowe;

3. celnie prowadzić ogień z broni zarówno podczas działania na BWP jak i w szyku pieszym;

4. obserwować działanie sąsiadów i wspierać ich ogniem;

5. zwalczać siłę żywą i środki nieopancerzone przeciwnika;

Pomocnik celowniczego karabina maszynowego obowiązany jest:

1. stale obserwować pole walki, meldować dowódcy o wykrytych celach, wskazywać je celowniczemu oraz niszczyć na rozkaz dowódcy lub samodzielnie;

2. ściśle współdziałać z celowniczym podczas prowadzenia walki;

3. pomagać celowniczemu w utrzymaniu karabina maszynowego w całkowitej sprawności i razem z nim usuwać niesprawności;

4. zawsze znać ilość posiadanej amunicji oraz meldować o zużyciu jej połowy;

5. umieć posługiwać się ręcznym karabinem maszynowym.

Strzelec wyborowy powinien:

1. znać budowę karabina wyborowego oraz zasady posługiwania się nim w walce;

2. umieć wybierać stanowiska ogniowe;

3. niszczyć szczególnie ważne cele pojawiające się na krótki czas (strzelcy wyborowi przeciwnika, dowódcy, obserwatorzy, obsługi karabinów maszynowych, dział, moździerzy itp.);

4. obserwować wyniki ognia i umiejętnie poprawiać go;

5. umieć posługiwać się granatami ręcznymi.

Strzelec zobowiązany jest:

1. znać właściwości bojowe broni oraz zasady prowadzenia ognia;

2. umiejętnie wybierać stanowiska ogniowe;

3. obserwować wyniki ognia i właściwie poprawiać go;

4. na komendę dowódcy lub samodzielnie niszczyć wykryte cele;

5. znać zasady posługiwania się granatami ręcznymi.

Wszyscy żołnierze plutonu (drużyny) są zobowiązani meldować o zużyciu jednej czwartej i jednej drugiej jednostki ognia.

3

33

---