Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska

Geologia Górnicza

Temat: Opis mapy wyrobisk górniczych w pokładzie 209 KWK Piast.

Sabina Hawryłko KHGI

Marcin Kijowski KHGI

Kamil Wojciechowski KGZG

Piotr Żydzik KGZG

Ad. 1. Morfologia powierzchni terenu.

Deniwelacje terenu są rzędu 60 m. Wahają się od 288,09 m n.p.m. w północno-wschodniej części kopalni do 230,58 w części południowej i 237,4 w zachodniej.

Teren obniża się z północnego-wchodu na południe i zachód.

Teren lekko urozmaicony, występują lokalne wzniesienia i obniżenia rzędu 10 metrów.

Ad. 2. Charakterystyka tektoniki.

Na obszarze Bieruń I występują 4 uskoki o znaczym zasięgu przekraczającym badany teren.

Są to uskoki:

- Smardzowicki Σh ≈ 100m, upad na E, rozciągość N-S

- Naprzeciwny Σh ≈45m, upad na NW, rozciągłość NE-SW

- Zachodni Σh ≈35m, upad na SW, rozciągłość SE-NW

- Bijasowicki Σh ≈130m, upad na S, rozciągłość W-E

W granicach obszaru możemy też zaobserwować uskoki o znacznej długości, jest to Uskok Środkowy ( Σh ≈ 50m, upad na SW, rozciągłość NW-SE) oraz Uskok Równoleżnikowy (Σh ≈ 40m, upad na N, rozciągłość W-E)

Niewielkie lokalne uskoki o zrzucie od 0,5m do 10m rozciągają się od NE na SW.

Ad.3. Morfologia pokładu.

Rozciągłość pokładu: południowy wschód- północny zachód.

Kierunek nachylenia: południowy-zachód

Kąt upadu: 3-4°

Ad. 4. Charakterystyka miąższości pokładu.

Obszar górniczy można podzielić na 2 części podzielone Uskokiem Zachodnim.

W części wschodniej pokład nie jest przewarstwiony skałą płoną. Miąższość oscyluje w granicach 2,6-3m.

W części zachodniej miąższość rośnie w kierunku SW. Pokład węgla jest na północy tej części przewarstwiony skałą płoną. Przewarstwienie jest pojedyncze oraz podwójne. Średnia miąższość skały płonej waha się w granicach 0,1m. Łączna miąższość pokładu to 6 do7m.

W centralnej części pokład staje się znowu jednorodny o miąższości około 3m. W południowej części pokład ponownie się rozwarstwia na 2 części. Jego miąższość to około 4-6m. Przewarstwienie około 0,1m.

Na całym obszarze eksploatacyjnym obserwujemy wymycia. Są to obszary o widocznym rozciągnięciu z W na E. Trend ten jest zaobserwowany na całym obszarze górniczym.

Ad. 5. Historia eksploatacji.

Eksploatacja w pokładzie rozpoczęła się w IV kwartale 1982r., a zakończyła w I kwartale 2005r.

Ad. 6. Systemy eksploatacji.

W początkowych latach eksploatacji dominował system ścianowy ukośny ze wschodu na zachód. Następnie od Uskoku Zachodniego w kierunku południowo-zachodnim dominuje eksploatacja ścianowa podłużna.

Wyjątek stanowi północna część obszaru eksploatacyjnego, która została wybierana pod nieznacznym kątem w stosunku do rozciągłości.

Likwidacja wyrobisk przeprowadzona jest metodą zawałową jednowarstwową.

W większości mamy do czynienia z wybieraniem czystym, jedynie w części południowo-zachodniej obszaru za Uskokiem Zachodnim pozostawiono niewydobytą część węgla zarówno w stropie, jak i w spągu pokładu. Pozostawione łaty miały miąższość w stropie od 0,25 do 0,5 m oraz w spągu od 1,4 do 1,8 m.

Ad. 7. Inne obserwacje.

Na obszarze górniczym Bieruń I występuje szereg filarów ochronnych.

We wschodniej części usytuowany został filar ochronny dla terenu przemysłowego kopalni. W centralnej części obszaru znajduje się podłużny filar ochronny dla przekopu kołowego i objazdu wózków. Rozciąga się on z E na W i skręca na S. Łączy się z filarem ochronnym szybu IV.

Wzdłuż Uskoku Zachodniego istnieje filar ochronny rzeki Gostynki. Na W filar ochronny obejmuje duży obszar zakładu ZTS „Erg”, natomiast na NW na obszarze Bieruń I znajduje się fragment filaru ochronnego dla miasta Bieruń Stary; oraz po jego zachodniej stronie filar ochronny dla jeziora Łysina.

---