SESJA 32: WZMACNIANIE MECHANIZMÓW POMOCNYCH W UZDRAWIANIU
1. Zamknij oczy. Zwróć je w górę pod kątem ok. 20 stopni w kierunku linii brwi.
2. Etapy 2a, 3a, 3b i 3c nie są obowiązkowe. Powoli zacznij liczyć w myśli od 10 do 1. Powtarzaj jedną liczbę co sekundę.
a. Rozpoczynając od skóry pokrywającej czaszkę, a kończąc na palcach twoich stóp, skoncentruj świadomość na poszczególnych częściach ciała, kolejno je rozluźniając.
3. Gdy doliczysz do 1, stwórz i zatrzymaj w wyobraźni obraz siebie jako osoby pełnej energii, młodej zdrowej i atrakcyjnej.
a. Zadaj sobie w wyobraźni pytanie: “Dlaczego mam tą dolegliwość fizyczną?" Następnie pozwól, aby myśli dowolnie wędrowały.
b. Gdy zaczniesz myśleć intensywnie na temat jakiejś konkretnej osoby, wyobraź sobie tą osobę.
c. Wyobraź sobie, że wzajemnie sobie przebaczacie. Wyobraź sobie sobie, że ściskacie się lub podajecie ręce, kiwacie głowami na znak wzajemnej zgody. Miej dobre samopoczucie po tym wyobrażeniu.
4. Powtórz w myśli: “Moje ciało i umysł są zawsze w doskonałym zdrowiu".
5. Potem powiedz w myśli: “Teraz policzę od 1 do 5. Gdy doliczę do 5, otworzę oczy, poczuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio".
6. Rozpocznij liczenie. Gdy doliczysz do 3, powtórz w myśli: “Gdy doliczę do 5, otworzę oczy, poczuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio'".
7. Na 5 otwórz oczy i jeszcze raz powtórz w myśli: “Jestem całkowicie przebudzony, czuję się doskonale, w doskonałym zdrowiu, lepiej niż poprzednio".
ZAAWANSOWANIE PROCEDURY LECZENIA Z ZASTOSOWANIEM DEZORIENTACJI
Jedna z zaawansowanych procedur leczenia, zwana przeze mnie “metodą leczenia Nr 3-C" wymaga stosowania w obecności chorego. Zważywszy, że w twoim kraju może to być nielegalne, najlepiej ograniczyć jej stosowanie do członków najbliższej rodziny. Istotnym czynnikiem metodologicznym jest w niej zdezorientowanie, “zbicie z tropu" pacjenta. Osoba zmieszana, zdezorientowana, łatwiej poddaje się programowaniu. Stan taki łatwo można wywołać w potocznej rozmowie mówiąc na przykład: “Okropnie wczoraj lało i gdyby słońce nie świeciło tak jasno, to nie byłbym tak bardzo przemoczony. Może przedwczoraj pogoda się poprawi. Okropnie się pocę kiedy jest zimno.
Wszelkie całkowite nielogiczne wypowiedzi tego rodzaju szybko wprowadzają pacjenta w stan dezorientacji wystarczającej do skutecznego programowania. Skonfundowawszy pacjenta, uzdrawiający stosuje w stanie alfa technikę “trzech obrazów" uzupełniając ją w razie potrzeby mechanizmem wzmacniającym. Najpopularniejszym mechanizmem wzmacniającym jest opisane w poprzednim rozdziale wypijanie szklanki wody.
Aby stosować taką technikę trzeba być biegłym w osiąganiu stanu alfa z otwartymi oczami, przez rozproszenie wzroku. W czasie, w którym chory zdezorientowany pozbawionymi sensu wypowiedziami usiłuje pozbierać myśli, uzdrawiający przeprowadza wizualizację chorego w obecnym stanie - na wprost siebie, a w drugim obrazie wyobraża sobie pacjenta wypijającego szklankę wody i czującego się po tym lepiej, cały czas mając oczy otwarte i rozproszony wzrok. W obrazie trzecim uzdrawiający wyobraża sobie pacjenta w pełni zdrowia. Następnie instruuje chorego, aby regularnie wypijał szklankę wody, ponieważ to pomaga w leczeniu.
Można kontynuować rozmowę i zdezorientować pacjenta ponownie, aby przeprowadzić programowanie wzmacniające. Jeżeli chory zacznie zadawać pytania dla rozwiązania swoich wątpliwości należy go poprosić, by siedział cicho i nie zadawał pytań do końca sesji.
METODA WYKORZYSTUJĄCA STAN OCZEKIWANIA
“Metoda leczenia Nr 4-E wykorzystuje wywołany u chorego stan oczekiwania. Różnica pomiędzy “Metodą 3-C a “4-E" polega na tym, że w “Metodzie 3-C" uzdrawiający w rozmowie z pacjentem wprowadza go w stan dezorientacji dla ułatwienia programowania, a w metodzie “4-E" ułatwieniu temu służy wywołanie stanu oczekiwania. By stan ten u chorego wywołać, uzdrawiający opowiada o czymś niezwykle interesującym i w najciekawszym miejscu przerywa, pozostawiając chorego w stanie napiętego oczekiwania. W tym momencie wchodzi w stan alfa przez rozproszenie wzroku i stosuje technikę “trzech obrazów"
WYKORZYSTANIE INSTYNKTU SAMOZACHOWAWCZEGO
W “Metodzie leczenia Nr 5-ESM uzdrawiający odwołuje się do instynktu samozachowawczego pacjenta. Kiedy instynkt samozachowawczy chorego zostanie pobudzony, uzdrawiający, który umie posługiwać się poziomem jasnowidza i techniką “trzech obrazów", może łatwo go zaprogramować. Pobudzenie instynktu samozachowawczego następuje u ludzi pod wpływem strachu, odniesionych obrażeń, przebicia skóry igłą do akupunktury lub igłą strzykawki, a u niektórych nawet na sam widok krwi.
“Metodę leczenia Nr 6-SBA" można stosować, jeżeli uzdrawiający potrafi spowolnić aktywność mózgu pacjenta. Umożliwia to zarówno subiektywne jak i obiektywne programowanie chorego. W zaawansowanym treningu metody Silvy naucza się specjalnego typu ćwiczenia relaksacyjnego umożliwiającego spowolnienie aktywności mózgu.
Jeżeli chory nie reaguje na twoje wysiłki zmierzające do poprawy jego stanu zdrowia będziesz, zapewne, musiał poszerzyć je o mechanizmy wzmacniające, lub, jeżeli takowe już zaprogramowałeś, zmodyfikować je. Jeżeli schorzenie, które usiłujesz zwalczyć, stanowi zagrożenie życia dla pacjenta, przeprowadzaj sesję każdej nocy. Jeżeli sprawa jest mniej poważna - co siedemdziesiąt dwie godziny. Jeżeli po trzech takich sesjach nie widać wyraźnej poprawy, powinieneś poszukać mechanizmu wzmacniającego. Dodaj go do procedury, jeżeli jeszcze go nie stosowałeś lub zmień na inny, jeżeli stosowany obecnie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Zamień, na przykład, szklankę wody na jakiś inny napój lub jedzenie przyjmowane przez chorego częściej niż raz dziennie. Sam byłem świadkiem zasadniczej różnicy, jaką przyniosła zmiana szklanki wody na filiżankę herbaty, u chorego pijącego herbatę przy każdej okazji.
POMAGANIE INNYM W POZBYCIU SIĘ NAŁOGÓW I ZMIANIE POSTAW DESTRUKCYJNYCH
Wszystko, co chory zjada lub wypija częściej niż raz dziennie może służyć jako mechanizm poprawy przez wzmocnienie przy leczeniu choroby. Wybierz jakiekolwiek działanie lub funkcję wykonywaną przez pacjenta częściej niż raz dziennie: picie kawy, czytanie gazety czy nawet spacerowanie. Ale korygowanie problemów innego rodzaju, z niezdrowymi nawykami, włącznie, może być bardzo trudne, jeżeli dotknięta nałogiem osoba nie współpracuje.
Programując w celu uwolnienia kogoś od nawyku nie będziesz programował natychmiastowego zarzucenia niepożądanych stereotypów przez obiekt twoich działań, lecz raczej wzmagał jego własną chęć pozbycia się ich. Kiedy ktoś silnie pragnie pozbyć się nawyku, będzie szukał pomocy. Pragnienie to ułatwi działania korygujące, ponieważ chęć współpracy ze strony osoby usiłującej pozbyć się nawyku ma zasadnicze znaczenie (szczegółowe omówienie sposobów motywowania ludzi znajdziesz w rozdziale 42, omawiającym motywację i subiektywną komunikację w procesie korygowania zaburzeń zachowania).
Korygując problemy psychiczne lub emocjonalne wyobrażaj sobie w scenie pierwszej pacjenta zachowującego się w charakterystyczny dla jego problemu sposób. W scenie drugiej, wyobraź sobie jak: pacjent ćwiczy wybrany przez ciebie mechanizm wzmacniający, co przyczynia się do złagodzenia problemu. Wreszcie, w scenie trzeciej wyobraź sobie pacjenta wolnego od problemów, normalnie funkcjonującego.
PRZEGLĄD PROCEDUR STOSOWANYCH W LECZENIU INNYCH OSÓB
Oto, zestawiony dla twej wygody, spis omówionych uprzednio procedur leczenia innych osób.
Procedura podstawowa
Stosuj ją dopiero wtedy, kiedy sam już przećwiczyłeś czterdzieści codziennych obliczeń, nabyłeś umiejętność wchodzenia w stan alfa i skutecznego stosowania go w pomaganiu sobie samemu.
1. Wejdź w stan alfa.
2. Wywołaj pierwszy obraz, następnie wyobraź sobie kolejne dwa, lokując je z lewej strony pierwszego - osoba i jej choroba, leczenie choroby, osoba uwolniona od dolegliwości.
3. Zakończ sesję alfa.
Procedura szczegółowa
Przy pomaganiu innym procedurę podstawową można o pewne szczegóły wzbogacić lub w pewnych szczegółach zmienić.
1. Wejdź w stan alfa wieczorem i zaprogramuj swoje obudzenie w momencie najodpowiedniejszym do programowania dla obiektu działania.
2. Kiedy się obudzisz, wejdź w stan alfa i wykonaj dodatkowe odliczanie od 10 do 1 dla pogłębienia go.
3. Przed wywołaniem pierwszego obrazu skup się na chwilę w modlitwie.
4. Wywołaj obraz chorego. (Jeżeli nie wiesz, co mu dolega, ustal to w sposób podany poniżej). Zatrzymaj obraz podany przez jedną minutę.
5. Przesuń obraz nieco w lewo. Poświęć minutę lub dwie na wyobrażenie sobie, jak problem zdrowotny jest korygowany.
6. Ponownie przesuń obraz nieco w lewo i wyobraź sobie osobę, której udzielasz pomocy, wolną od dolegliwości, w doskonałym zdrowiu.
Wykrywanie problemów zdrowotnych u innych osób
1. Wejdź w stan alfa, pogłębij go i zmów krótką modlitwę.
2. Zadaj sobie pytanie: “Gdzie znajduje się źródło choroby?" Następnie przeglądaj całe dało pacjenta od stóp do głowy, dopóki któraś okolica ciała nie przyciągnie twojej uwagi.
3. Załóż, że tam właśnie tkwi źródło problemu i postępuj według wskazówek podanych powyżej.
Wskazówki dodatkowe
• W przypadkach zagrożenia życia powtarzaj działania uzdrawiające co noc. Jeżeli sytuacja nie jest tak groźna, powtarzaj je co trzy dni.
• Jeżeli sytuacja jest poważna - lub chory nie reaguje na oddziaływanie, zastosuj mechanizm wzmacniający, na przykład wypijanie szklanki wody. Zaprogramuj chorego, by wierzył, że każda wypita szklanka wody pomaga w leczeniu jego dolegliwości.
• Jeżeli pacjent nie reaguje mimo włączenia mechanizmu wzmacniającego, zmodyfikuj mechanizm. Zastąp szklankę wody jedzeniem lub piciem czegoś, co chory przyjmuje częściej niż raz dziennie - np. kawą lub herbatą.
• W miarę postępu leczenia wprowadzaj zaobserwowane zmiany do pierwszego z serii trzech obrazów.
Pomaganie innym w przełamywaniu nawyków i zmianie destrukcyjnego myślenia
Zaprogramuj mechanizm wzmacniający -jakąś pospolitą czynność wykonywaną przez osobę, której pomagasz częściej niż raz dziennie. Następnie stosuj taką samą, jak przy leczeniu procedurę, z następującymi wyjątkami:
1. Wywoływane przez ciebie trzy obrazy nie powinny dotyczyć znikania samego nawyku, lecz wzmacniania się chęci jego pozbycia u osoby której pomagasz.
2. Osobom z problemami emocjonalnymi lub psychicznymi można pomóc standardową procedurą “trzech scen". Wyobraź sobie następujące sceny:
Obraz 1. Osoba zachowująca się w sposób zaburzony.
Obraz 2. Zaburzenie jest korygowane.
Obraz 3. Osoba wolna od zaburzeń emocjonalnych czy psychicznych.