Pytania:

1. Uszkodzenie ścięgien zginaczy ręki. XLIX - 3.

2. Wrodzony kościozrost promieniowo - łokciowy, objawy, klinika, sposoby leczenia. XXI - 1.

• ponadto: przykurcz Dupuytrena, zespół Madelunga, uszkodzenie Chassaignaca

Uszkodzenia ścięgien zginaczy:

• troczki zginaczy:

• 3 krzyżowe, mniej więcej pod stawami

• 5 obrączkowych, raczej nad paliczkami

• najważniejsze nad bliższym - nigdy nie przecinać całego !!!

• więzadełka palców idąc na obwód:

• pływackie

• poprzeczne powierzchowne

• pasma centralne, spiralne i boczne rozcięgna dłoniowego

• Graysona - poprzeczne, od części pobocznych do pochewek zginaczy

• Clelanda - skośnie j.w.

• Landsmeera - skośnie od glistowatych do rozcięgna grzbietowego

• unaczynienie ścięgien:

• 35%: pęta ścięgniste krótkie na końcach ścięgien i długie w ok. skrzyżowania [głębokiego z powierzchownym]

• 65%: wewnętrzny własny układ włośniczkowy; [szew Bunnella go zaciska !!!]

• niektóre metody szycia ścięgien:

1. Bunnella „podwójnej ósemki”- efekt strangulacyjny i odstęp między kikutami po kilku dniach narasta; nadal stosowany w wersji usuwalnej, szczeg. w awulsji do reinsercji ścięgna w kość [j.n.]

2. Bunnella usuwalny „pull-out”: z kikuta bliższego wyprowadzenie przez dalszy lub tunel w kości na skórę i zawiązanie na guziku, druga nitka ciągnąca za nić główną z przeciwnej strony też wyprowadzona ponad skórę tak, by po wygojeniu ścięgna przez jej pociągnięcie usunąć nitkę zespalającą odciętą już od guzika obwodowego, zamiast guzików można użyć „groszka” z gazika lub przeszyć paznokieć; nie wiercić tunelu w kości u dzieci !

3. Kleinerta - nieco lepszy, ale wady j.w.

4. Dumbella - nie zaciska krążenia wewn., ale j.w.

5. Kesslera - najlepszy w tunelu palcowym, nie zaburza krążenia śródścięgnowego [bdb modyf. Ejeskära]

6. Tsuge'go „pętlowy” - modyf. Kesslera i Kleinerta, bdb

7. Lee „podwójnej pętli” - modyf. powyższych, bdb

8. Beckera - przy cięciach skośnych - po trzy szwy z boku i wzmocnienie dwoma ciągłymi szwami bocznymi

9. Savage - jak Beckera, ale zygzakowaty

10. Pulvertafta „rybiego pyska” lub wplecionego końca do zespolenia nierównych ścięgien

• szwy czasowo odciążające [ryglujące] powyżej lub poniżej uszkodzenia ścięgna, również przezskórne

• na czas szycia bliższy odcinek ścięgna można zablokować czasowo igłą przez tkanki miękkie [m. Bsteha]

• nici mocne, niewchłanialne, np. Merslik 3-0, 4-0

• adaptacyjne do szwu epitenononowego 6-0 [5-0 do 7-0]

• nie należy stosować szwów nylonowych [etilon, prolen] ze względu na możliwość rozwiązania się [Dziak]

• do zginaczy materiały o charakterze plecionki pokryte warstwą tworzywa o dużej gładkości, co umożliwia przesuwalność i dobrą wytrzymałość: zespolenie 4-0 i 5-0, obszycie nićmi 6-0 i 9-0 [Manikowski]

• u dorosłych do zespolenia ścięgien zginaczy nadgarstka można użyć materiału 3-0

• szynowanie dynamiczne Kleinerta [konieczne przy uszkodzeniu pochewek]: po zespoleniu ścięgna pochewkę zeszywa się lub wycina, zakłada opatrunek gipsowy grzbietowy z zgięciu dłoniowym nadgarstka 60° - 70°, palce unieruchamia się w zgięciu dłoniowym ok. 40° w stawie śródręczno - paliczkowym, mocna pętla nylonowa przez paznokieć i gumka, po 2 - 3 dniach czynne ruchy prostowania [zgina gumka], potem delikatne zwiększanie obciążania przez 3 tygodnie

• szyć również uszkodzenia częściowe, bo powoli pękają

• przy braku możliwości prawidłowego zaopatrzenia w strefie pochewkowej ⇒ toaleta rany ⇒ szycie tylko skóry ⇒ po 3 - 4 tyg. definitywna naprawa specjalistyczna ścięgna [zasada Bunnella]; w zainfekowanej ranie po 4 - 6 tyg.

• skuteczność najlepszych ośrodków w szyciu pierwotnym prostowników 85%, zginaczy 75%

• podziały stref zginaczy:

• Verdana na 7 stref

• Pulvertafta na 4 strefy

• 1980, Międzynarodowy Kongres Chirurgii Ręki przyjął podział Kleinerta - Nigsta na 5 stref:

• wskazania terapeutyczne zależą ściśle od strefy uszkodzenia:

1. strefa - od przyczepu zginacza powierzchownego do przyczepu zginacza głębokiego

1. uszkodzone jedynie ścięgno zginacza głębokiego ⇒ pierwotne zeszycie np. usuwalny szew Bunnella, Kesslera

2. reinsercja u dzieci ⇒ nici obok kości [nie przez tunel kostny] i przez paznokieć

3. w przypadkach zastarzałych ⇒ tenodeza lub artrodeza w zgięciu 15° - 25°

2. strefa - pole ziemi niczyjej [no man's land] od przyczepu ścięgna zginacza powierzchownego do początku pierwszego troczka między linią dłoniową bliższą i PIP ⇒ leczenie tylko przez specjalistę pod mikroskopem operacyjnym, bo zawsze tworzą się zrosty, ew. wtedy szyć można nawet oba ścięgna, powierzchownego nie wycinać całego, bo pochodzi od niego część ukrwienia, szynowanie Kleinerta obowiązkowe

1. [strefa II A] - na wysokości PIP w miejscu, gdzie zginacz głęboki przechodzi przez rozdwojony zginacz powierzchowny, uszk. tylko głębokiego, częste [wg Tylmana]:

• poszerzyć ranę dogłowowo i obwodowo, aż widać w wyproście kikuty

• wyprowadzić ścięgno: zgięcie max. nadgarstka, silny wyprost sąsiednich palców i wymasować go na obwód

• zablokować igłą dogłowowo [m. Bsteha]

• szwy Kesslera + ościęgnej; ruchy na 2. dzień

• w dużym ubytku wydłużyć nad nadgarstkiem lub wszyć w powierzchowny, ew. usztywnić paliczek

2. [strefa II B] - ścięgna w pochewce biegną ponad sobą:

b1) uszkodzenie obu na tym samym poziomie [< 1cm różnicy]:

• skrócić powierzchowny do 1/2 paliczka podstawnego, głęboki zeszyć, pochewki nie!

b2) obu na różnych poziomach [> 1cm różnicy]:

• pochewki można wyciąć obwodowo

• głęboki szwem Kesslera, powierzchowny pojedyńczymi po stronie zewnętrznej

3. strefa - obwodowo od troczka zginaczy do początku pochewki włóknistej, pole m. glistowatych lub śródręcza ⇒ ⇒ wyciąć rozcięgno dłoniowe i :

1. jeżeli różnica poziomu < 1 cm

• z powierzchownego wyciąć 1 cal i szyć tylko głębokie

2. jeśli poziom > 1 cm różnicy

1. szyć oba ścięgna, a głęboki owinąć m. glistowatym

4. strefa - kanał nadgarstka

• wycięcie troczka zginaczy

• nie zespala się zginaczy powierzchownych, można je wyciąć, ew. zespolić jeden na przeszczep

• n. pośrodkowy zespolić na końcu

5. strefa - przestrzeń Parony, powyżej troczka zginaczy

• obwiązuje szycie wszystkich struktur

• najpierw nerwy [Tylman]

• zginacze III - V można razem

• jeśli ten sam poziom powierzchownych, to szyjemy tylko głębokie

• nie szyć zginaczy nadgarstka - i tak „złapią” same w szynie zgięciowej, za to bez przykurczu [Tylman]

• szyna 4 tyg., ale ruchy już po 2 tyg.

Zastarzałe uszkodzenia ścięgien:

• po 3 tygodniach od uszkodzenia leczenie rekonstrukcyjne przez stosowanie wolnych przeszczepów ścięgien lub dwuetapowa plastyka za pomocą endoprotez ścięgnowych

• zasady postępowania operacyjno - usprawniającego przy stosowaniu wolnych autogennych przeszczepów ścięgien zginaczy [Manikowski, XXVIII Zjazd PTOiTr, Szczecin]

1. intensywne usprawnianie palców nieuszkodzonych i uzyskanie prawidłowego zakresu ruchów w palcu uszkodzonym

2. podstawowa operacja dwuetapowa: plastyka z użyciem czasowej silikonowej protezy ścięgnowej ⇒⇒ wolny autogenny przeszczep ścięgna

3. siłą motoryczną uruchamiającą wolny autogenny przeszczep winien być powierzchowny zginacz palców

4. unieruchomienie w ustawieniu odciążającym zginacz

5. pozostawienie lub odtwarzanie materiałem homogennym więzadeł troczkowych przy ich zniszczeniu

6. dobra wytrzymałość mechaniczna zespoleń

7. zespalanie nerwów w czasie pierwszego zabiegu rekonstrukcyjnego

8. pierwsze ćwiczenia b. ostrożne w odciążeniu

9. bez efektu w ruchach czynnych po 6 m-cach ⇒ tenoliza

• rekonstrukcja tylko głębokiego zginacza

• przeszczep Bunnella - od śródręcza do paliczka obwodowego

• przeszczep mostkowy od przestrzeni Parony do śródręcza

• przeszczep długi Mateva - od przestrzeni Parony do paliczka obwodowego

• materiałem homogennym ścięgna m. dłoniowego lub podeszwowego długiego

• w strefach II i IV nie wykonuje się zespoleń wolnych przeszczepów ścięgien

Uszkodzenia ścięgien prostowników:

anatomia:

• na wysokości stawów śródręczno - paliczkowych ścięgna prostowników wchodzą w skład rozcięgna grzbietowego palców i dzielą się na pasmo środkowe i dwa pasma boczne; środkowe przyczepia się do guzka podstawy paliczka środkowego i łączy z torebką PIP, pasma boczne przebiegają po obu stronach paliczka bliższego, biegną po stronie grzbietowej osi zginania stawu PIP, zbliżają się ku sobie ponad grzbietową stroną paliczka środkowego, łączą z torebkę dalszego stawu międzypaliczkowego [DIP] i przyczepiają do guzka paliczka dalszego;

• ścięgna m. międzykostnych przechodzą w pasma boczne łącząc się częściowo z grzbietowym;

• mięśnie glistowate przyczepiają się do pasm bocznych obwodowo od mm. międzykostnych;

• dodatkowe mikrostruktury to włókienka poprzeczne [łukowate] na wysokości paliczka bliższego zabezpieczające przed dłoniowym przemieszczeniem pasm bocznych;

• możliwość grzbietowego przemieszczania pasm bocznych ograniczają więzadła troczkowe Landsmeera na wysokości PIP łączące się z pochewką zginaczy

• podział grzbietowej strony ręki na 8 stref wg Verdana: nieparzyste [nad stawami] i parzyste [w okolicach międzystawowych]

leczenie:

• otwarte operacyjnie, zamknięte zachowawczo; operacyjnie również te powyżej palców

• pierwotna naprawa ścięgien, o ile rodzaj uszkodzenia i stan miejscowy na to pozwolą

• postępowanie zależy od strefy uszkodzenia:

I. uszkodzenia w okolicy dalszego stawu międzypaliczkowego doprowadzają do palca „młoteczkowatego” [digitus malleolatus]

• unieruchomienie przez 6 tygodni w hyperkorekcji np. szyną Stacka, gipsem lub czasową transfiksją drutem Kirschnera;

• przy nadwichnięciach po oderwaniu dużego fragmentu ⇒ operacyjnie np. metalowym usuwalnym szwem Bunnella

• nie stosować szwu pull-out Bunnella, ale materacowy lub ciągły + czasową dezę drutem Kirschnera [Heim & Isler]

• w przypadkach zastarzałych lub ubytkach ⇒ wtórna rekonstrukcja obwodowego pasma prostownika

II. uszkodzenie w okolicy trzonu paliczka środkowego

⇒ kilka pojedyńczych szwów na każde z pasm bocznych i unieruchomienie w szynie Stacka

III. uszkodzenie w okolicy bliższego stawu międzypaliczkowego DIP - uszkodzenie całego rozcięgna grzbietowego, pełne zgięcie w tym stawie i przeprost stawu, przykurcz więzadeł troczkowych Landsmeera

• pierwotna rekonstrukcja pasma środkowego z wyboru, unieruchomienie w przeproście PIP i doleczanie aparatem Capenera przeprostowującym PIP przez 3 - 6 m-cy; ćwiczenia DIP ....ale...

• tylko w otwartych szyć pasmo środkowe po usztywnieniu PIP Kirschnerem z boku [Tylman]

• utrwalony palec butonierkowaty [przeprost DIP i zgięcie PIP] ⇒ odtworzenie ciągłości pasma środkowego oraz uruchomienie pasm bocznych - częste niepowodzenia

IV. uszkodzenie ścięgien w okolicy trzonu paliczka bliższego ⇒ uszkodzenie rozcięgna grzbietowego

⇒ obowiązuje zeszycie ścięgna

V. uszkodzenie ścięgien w okolicy stawu śródręczno - paliczkowego powikłane otwarciem stawu

⇒ zeszycie rozciętego rozcięgna grzbietowego lub przeciętego ścięgna i unieruchomienie przez 4 tygodnie

• rany kąsane są z reguły pierwotnie zakażone ⇒ rekonstrukcję odłożyć do czasu pełnego zagojenia rany

VI. uszkodzenie w okolicy grzbietowej śródręcza

• strefy VI - VIII wskazania bezwzględne do szycia pierwotnego

• czynność sąsiednich nieuszkodzonych ścięgien i połączeń międzyścięgnistych może maskować uszkodzenie, a po kilku dniach obkurczenie uniemożliwia szycie pierwotne !

• pierwotna naprawa stosunkowo łatwa, bo przemieszczenia są niewielkie

• izolowane uszkodzenie prostownika wskaziciela lub palca małego jest bardziej ewidentne klinicznie

• unieruchomienie w lekkim zgięciu MP, PIP, DIP oraz w zgięciu grzbietowym nadgarstka

• naprawa wtórna to ewentualna transpozycja prostownika własnego wskaziciela lub palca małego na ścięgna wymagające uzupełnienia, ew. przeszczep ścięgna

VII. uszkodzenie ścięgien w okolicy grzbietowej nadgarstka - troczek niweczy dobre efekty

• pierwotna naprawy uszkodzeń, można wyciąć część szerokiego tu troczka, by nie kolidował w czasie ruchu zespoleniem

• unieruchomienie w zgięciu grzbietowym nadgarstka

VIII. uszkodzenie ścięgien w okolicy grzbietowej przedramienia

• gwałtowne obkurczanie się przyczepu obwodowego jest bezwzględnym wskazaniem do naprawy pierwotnej

• szyć wszystko

• uszkodzenie długiego odwodziciela i krótkiego prostownika kciuka ⇒ bezwzględnie rekonstrukcja pierwotna z wycięciem pochewki ścięgnistej

• uszkodzenie długiego prostownika kciuka ⇒ znaczne obkurczenie zmusza do szukania z dodatkowego cięcia ponad nadgarstkiem ⇒ rekonstrukcja pierwotna

• przerwanie ciągłości długiego prostownika kciuka zastarzałe [np. po zł. k. promieniowej w miejscu typowym kwalifikuje się do transpozycji prostownika własnego wskaziciela i zespolenia m. Pulvertafta na wysokości I kości śródręcza

• palec szponowaty - w porażeniu m wewnętrznych ręki, pozycja półzgięciowa DIP i PIP, przeprost MP

• „łabędzia szyja” - przewaga czynnościowa rozcięgna grzbietowego nad powierzchownym zginaczem palca, może występować po uszkodzeniu płytki dłoniowej, DIP w półzgięciu, PIP w przeproście, a MP w nieznacznym zgięciu, ruchy czynne tylko w stawach śródręczno - paliczkowych, może występować w RZS

Przykurcz rozcięgna dłoniowego Dupuytrena

• baron Wilhelm Dupuytren, 1832

• aktywny proces komórkowy polegający na proliferacji fibroblastów i wytwarzaniu kolagenu powodującego zbliznowacenie rozcięgna dłoniowego i więzadeł palców; zajęte wszystkie z wyjątkiem Clelanda; Landsmeera późno

• głównie mężczyźni [6 - 10 x częściej], w wieku produkcyjnym, ręka prawa, część łokciowa rozcięgna, północna Europa [25% mężczyzn], b. często współistnienie z padaczką, często z alc. chr.

• teoria dziedziczna, mikrourazów, neurogenna

• okresy choroby [wg Lucka]:

1. proliferacyjny: rozplem fibroblastów

2. inwolucyjny aktywny, przerostu rozcięgna, stadium przykurczeń: miofibroblasty ⇒ fibrocyty

3. rezydualny, zbliznowacenia: fibrocyty ⇒ zbite bezkomórkowe nieunaczynione pasma włókniste

• podział stadium przykurczów wg Manikowskiego:

0° - jedynie wciągnięcie skóry, wyczuwalne palcem pasmo podskórne, brak przykurczów

I° - zajęcie włókien podłużnych rozcięgna, przykurcz w MP do 30°

II° - wyraźny przykurcz w MP i PIP w sumie < 90°

III°- przykurcz obejmuje też głębsze warstwy rozcięgna, suma kątów > 90°, ręka zwężona, ograniczenie rozstawiania palców

IV°- zajęcie dodatkowo więzadeł Landsmeera i rozcięgna prostowników ⇒ przeprost w DIP

• fazy przykurczu wg Iselina:

1. guzki na dłoniowej powierzchni ręki lub grzbietach palców bez ich przykurczu

2. j.w., ale z przykurczem w stawach MP

3. j.w., ale z dodatkowym przykurczem w PIP

4. rozległe przykurcze z przeprostem w DIP i znacznym zwłóknieniem

• leczenie zachowawcze: nieskuteczne [sterydy, hialuronidaza, Wit. E, terapia ultradźwiękami, napromieniowanie, laser]

leczenie operacyjne:

• optymalny okres do operacji II° i III° [Nagay]

• przykurcz w MP wynoszący > 30°; przykurcz w PIP wynoszący > 15° [w zgięciu więzadła poboczne MP są rozciągnięte, w PIP przykurczone]; obecność guzków nie [wg Dziaka]

• grupy zabiegów:

1. podskórne przecięcie rozcięgna [fasciotomia]

2. częściowe wycięcie rozcięgna [fasciectomia partialis] = doszczętne odcinka

3. doszczętne jego usunięcie [fasciectomia radicalis]

4. wycięcie nasady rozcięgna

• dostępy:

• cięcie Brunera: zygzakowato - esowate w osi promienia od DIP do kanału nadgarstka

• cięcie Iselina i Lenggenhagera: w osi promienia + poszerzenia w „Z”, od PIP do kanału

• cięcie Milesiego: w „T” poprzeczne w bruździe dalszej dłoni + do kanału

• cięcie „A-T” dla kciuka i jego płetwy

• cięcie poprzeczne dłoni

• metody:

1. fasciectomia radicalis McIndoe - wycięcie całego rozcięgna i odgałęzień z cięcia poprzecznego biegnącego na wysokości fałdu dłoniowego dalszego, zgromadzenia na palcach z osobnych cięć i plastyka typu Z

2. fasciotomia podskórna wg Lucka - przeciwieństwo McIndoe, wycinanie tylko guzków przy bardzo dużych przykurczach; nawroty; jako przygotowanie do zabiegu Mclndoe, również w starczym wieku

3. fasciotomia Scooga - j.w.

4. fasciotomia Gonzalesa - j.w. + powrózki + korekcja przykurczu + w ubytki skóry przeszczepy pełnej grubości

5. fasciotomia częściowa Iselina i Huestona - proste cięcie podłużne nad napiętym pasmem ⇒ wielokrotna plastyka „Z” dla wydłużenia w osi i prawidłowego ukierunkowania blizny

6. fasciotomia Kinga - j.w., ale cięcie skóry w wielokrotne „V” ⇒ ⇒ „Y”

7. dwuetapowe wycięcie [m. Nagaya, 1977]: otwarta fasciotomia przykurczających pasm rozcięgna bez szycia skóry [m. McCasha] ⇒ po kilku miesiącach bez powikłań ⇒ fasciectomia radicalis

8. dermofasciectomia [m. Huestona] - wycięcie rozcięgna ze zmienioną skórą + przeszczepy wolne pełnej grubości

9. amputacja palców

• w postępowaniu pooperacyjnym bardzo istotne jest zapobieganie krwiakowi odwarstwiającemu skórę i wtórnym przykurczom

• unieruchomienie 7 - 14 dni: Dziak unieruchamia palce w wyprostnej szynie grzbietowej, Tubian i Hueston w MP w zgięciu 90°, PIP i DIP w wyproście, Manikowski w pośrednim ⇒ wyprost po 3 tyg.

• inne powikłania: algodystrofia typu Sudecka, uszkodzenie wiązki naczyniowo - nerwowej w okolicy główek kk. śródręcza, krwiak podskórny, uszkodzenie łuku tętniczego powierzchownego, zakażenia rany

Palec przeskakujący, trzaskający, strzelający [tendovaginitis stenosans]

• grudkowate pogrubienie ścięgna i zwężenie jego pochewki

• tło urazowe, gośćcowe, czasem zmiana wrodzona

• t. s. m. flexoris pollicis longi, t. s. m. flexoris digitorum sublimis

• częściej kobiety i kilka palców

• leczenie zachowawcze nie daje db efektów

• leczenie operacyjne: przecięcie pochewki ścięgnistej, troczek zostawić lub tylko przeciąć

Choroba Madelunga:

• deformacja Madelunga, radius curvus

• Dupuytren [1839], Madelung [1878], Leri & Weil [1929]

• schorzenie dziedziczne dotyczące głównie dojrzewających kobiet [80%], polegające na nieproporcjonalnym, obustronnie symetrycznym zaburzeniu wzrostu kości promieniowej [często również piszczeli i strzałki], polegające na zwolnieniu wzrostu po stronie dłoniowej i łokciowej, co powoduje zagięcie jej osi w tą stronę

• dziedziczenie autosomalne dominujące [mimo przewagi kobiet]

• również jako składowa w dyschondroplazji Leri - Weila , zespole Turnera, dysplazji mezomelicznej Langnera

• etiopatogeneza: chrząstka wzrostowa po stronie dłoniowej i łokciowej nie wytwarza kości

• objawy: symetryczne obustronne skrócenie przedramion i podudzi, k. promieniowa skrócona lub normalnej długości ale zgięta przynasadowo w stronę łokciowo - dłoniową, k. łokciowa prawidłowo rosnąca ulega zwichnięciu ku stronie dłoniowej, pozornie przerosła z podwichnięciem głowy k. łokciowej i dłoni szpotawo [„bagnetowato”], indeks przedramię / ramię obniżony; golenie bywają szpotawe, wzrost od 135 cm do normy; bez towarzyszących innych anomalii, inteligencja prawidłowa

• jednostronna tzw. „pseudo - Madelunga” pourazowa, pozapalna, w chorobie Olliera

• leczenie zachowawcze bez efektu

• leczenie operacyjne po zakończeniu wzrostu:

1. m. Streisslera: osteotomia półkolista z cięcia wzdłuż bocznej krawędzi kości promieniowej bez resekcji kości

2. m. Springera: osteotomia klinowa ok. 3 cm od stawu z dojścia dłoniowego z klinową lub półkoliście klinowa resekcją obu kości

3. wydłużanie m. Ilizarowa [WKO]

Wrodzony kościozrost promieniowo - łokciowy:

• synostosis radio - ulnaris, wada wrodzona powstająca ok. 5 - 6 tyg. życia płodowego

• połączenie kostne promieniowo - łokciowe ze bliznowaceniem błony międzykostnej i mm. supinujących

• podział:

1. cięższa, górna, proksymalna - koniec bliższy k. promieniowej nie ma ukształtowanej głowy, zlewa się szeroką podstawą z k. łokciową, wspólna jama szpikowa

2. lżejsza, dolna, dystalna - głowa k. promieniowej ukształtowana prawidłowo, lecz zwichnięta, zrost poniżej niej, zwykle w okolicy wyrostka dziobiastego

3. rzadko wspominana odmiana totalna

• objawy: ograniczenie ruchów łokcia, brak ruchów rotacyjnych, ustawienie w rotacji pośredniej [Serafin], niedorozwój błony międzykostnej, nieprawidłowo rozwinięte pronatory i supinatory, prawidłowo prostowniki i zginacze

• leczenie operacyjne [pod warunkiem prawidłowego EMG]:

1. m. Dawsona: rozcięcie wzdłuż kości ⇒ interpozycja płata powięzi lub tłuszczu

2. m. Steindlera [- Galeazzi]: przecięcie k. promieniowej 2 cm poniżej zrostu ⇒ wytworzenie stawu rzekomego

3. kierunkowa osteotomia kościozrostu likwidująca nieużyteczną rotację [np. nadmierną pronację]

• jeśli adaptacja dziecka dobra - nie operować !

Hasła i definicje dotyczące ręki [Manikowski]:

• bradyfalangia - wrodzone skrócenie paliczków

• ektrodaktylia - wada wrodzona polegająca na niedorozwoju i zniekształceniu palców

• kampodaktylia - wrodzony przykurcz zgięciowy w PIP i DIP, najczęściej IV i V

• klinodaktylia - wrodzone promieniowe lub łokciowe zagięcie osi palca w DIP lub PIP

• zespół Aperta - wrodzony symetryczny palcozrost połączony ze zniekształceniami czaszki

• zespół Polanda - zniekształcenia w postaci brachydaktylii lub syndaktylii połączone z niedorozwojem m. piersiowego większego po tej samej stronie

• ręka opadająca - manus cadnes

• ręka kaznodziei - manus benedicens - brak czynnego zgięcia wskaziciela i palca III, wysokie porażenia n. pośrodkowego

• ręka małpia - manus simiae - zanik kłębu kciuka i ustawienie kciuka w płaszczyźnie ręki, uszkodzenie nerwu pośrodkowego

• ręka szponowata - manus falcularis - zgięcie PIP I DIP, przeprost MP, uszkodzenie n. łokciowego, Volkmann, polineuropatia Charcot-Marie-Toth

• guzki Heberdena - wyrośla chrzęstno - kostne w DIP, zmiany zwyrodnieniowe

• guzki Boucharda - j.w., ale w PIP

1

5

---