Sprawozdanie

Diagnostyka i sterowanie silnikami spalinowymi

Diagnostyka z wykorzystaniem złącza OBD

Prowadzący: Dr inż. Krzysztof Miksiewicz	Wykonał: Dawid Bielecki 197513 gr.C Środa TP 15:15

1. Cym jest złącze OBD

Wprowadzona w USA od 1996 roku norma OBD II, która stała się od roku 2000 światowym standardem, nakłada na producentów obowiązek tworzenia pokładowych systemów diagnostycznych dla wszystkich pojazdów osobowych i dostawczych. Obowiązkową funkcją tych systemów jest pomiar i ciągłe monitorowanie podstawowych parametrów układu napędowego, w tym wszystkich parametrów emisyjnie krytycznych tzn. takich, które bezpośrednio lub pośrednio wskazują na możliwość wystąpienia zwiększonej emisji z układu wylotowego lub zasilania w paliwo. Celem stosowania OBD II jest wyeliminowanie pozapokładowych systemów pomiarowo-diagnostycznych i zastąpienie ich jednym, zunifikowanym systemem pokładowym, za pomocą którego będzie można dokonywać kontroli i diagnostyki układu napędowego, a docelowo całego pojazdu.

Zastosowanie systemu OBD II (w Europie nazywanego EOBD) w samochodzie osobowym oznacza wyposażenie pojazdu w standardowy zespół czujników, urządzeń i jednostek sterujących, które zapewniają spełnienie norm i uregulowań OBD II w zakresie zanieczyszczania środowiska. Podstawowe wymagania wobec układów OBD II to:

• znormalizowane diagnostyczne przyłącze wtykowe;

• znormalizowane kody błędów dla wszystkich użytkowników;

• możliwość identyfikacji błędów przez wszystkie dostępne na rynku urządzenia diagnostyczne;

• możliwość stwierdzenia warunków wystąpienia błędu;

• znormalizowanie warunków wskazań błędów dotyczących emisji substancji szkodliwych;

• znormalizowanie oznaczeń oraz skrótów części konstrukcyjnych i systemów.

Skrót OBD II powstał od angielskiego terminu On-Board Diagnostic level 2. OBDII jest rozbudowanym systemem diagnostyki pokładowej zgodnym z odpowiednimi normami ISO i SAE. Oprócz standardu komunikacji system OBD II definiuje zestaw procedur diagnostycznych pozwalających możliwie wcześnie wykrywać usterki mogące mieć wpływ na emisję toksycznych związków w spalinach. Chociaż system OBD II powstał głównie w celu monitorowania emisji spalin, obecnie wielu producentów wykorzystuje go do monitorowania podzespołów nie mających bezpośredniego wpływu na emisję spalin. Samochody wyposażone w system OBD II posiadają charakterystyczne 16-pinowe złącze.

Złącze OBD II

W przypadku wystąpienia niektórych błędów sterownik silnika oprócz zapamiętania kodu błędu, zapamiętuje razem z nim tzw. "zamrożoną ramkę" (ang. freeze frame). "Zamrożona ramka" polega na tym, że razem z błędem zostają zapamiętane odczyty z niektórych czujników w momencie wystąpienia błędu. Analiza danych z "zamrożonej ramki" pozwala na dokładne ustalenie w jakich okolicznościach błąd wystąpił. W zamrożonej ramce zapamiętane są zazwyczaj między innymi odczyty:

• Prędkość pojazdu

• Prędkość obrotowa silnika

• Obliczona wartość obciążenia

• Temperatura

1. Lokalizacja złącza w pojeździe

W samochodach wyposażonych w OBD II złącze diagnostyczne znajduje się na pewno w kabinie pasażerskiej w miejscu pokazanym w poniższym przykładzie:

Miejsce gdzie może być zainstalowane gniazdo OBD

Samochód posiadający zaimplementowane OBD na pewno posiada dwa lub więcej czujników tlenu (sond ). Jeden czujnik musi znajdować się przed katalizatorem drugi za. System OBD powinny posiadać samochody z rynku amerykańskiego po 1996 roku a samochody europejskie po 2001 roku.

1. Kody błędów

Standard OBDII / EOBD wprowadził ściśle określony format kodów błędów (Diagnostic Trouble Code - diagnostyczne kody błędów) i określił sposób opisu. Kod usterki składa się z 5 znaków; sposób odczytu i interpretacji kodu DTC przedstawia poniższy przykład:

P0301

P	B - nadwozie (Body) C - podwozie (Chassis) P - układ napędowy (Powertrain) U - komunikacja (Network Communication)
0	0 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE 1 - kod usterki zdefiniowany przez producenta 2 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE 3 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE
3	Określenie podukładu w którym wystąpiła usterka. W tym przykładzie jest to układ zapłonowy.
01	Szczególowe informacje o usterce. W tym przykładzie: wypadanie zapłonów w cylindrze 1.

W systemach OBDII / EOBD rozróżnia się dwa rodzaje kodów błędów:
Błędy oczekujące - są to usterki, które pojawiły się po raz pierwszy i nie zostały jeszcze potwierdzone. Błędy oczekujące nie zapalają lampki MIL. Po stwierdzeniu wystąpienia danego błędu odpowiednią liczbę razy, w tych samych warunkach pracy silnika, zapisany zostaje on w pamięci jako błąd zarejestrowany.
Błędy zarejestrowane - są to usterki, których występowanie zostało potwierdzone. Ich obecności towarzyszy zapalenie lampki MIL. W niektórych przypadkach (dla błędów emisyjnie krytycznych) możliwe jest zapalenie lampki MIL po pierwszym rozpoznaniu występowania usterki.