Osnowa – główny, sypki składnik masy formierskiej. Jest to przeważnie materiał o określonym składzie mineralogicznym, chemicznym i ziarnowym (np. piasek kwarcowy). Niekiedy jest stosowana mieszanina różnych materiałów, np. piasków: chromitowego i cyrkonowego. Jeżeli ten główny składnik ma ziarna większe od 0,02mm, określa się go nazwą: OSNOWA PIASKOWA.
Lepiszcze – naturalny materiał wiążący, stanowiący składnik piasków 5K-7K, czyli tak zwanych piasków naturalnych. Górna granica wielkości ziaren lepiszcza wynosi 0,02mm. Składnikami wiążącymi w lepiszczu piasków naturalnych są minerały ilaste, zwykle grupy kaolinitu.
Prawo Stokesa –Z prawa Stokesa możemy obliczyć prędkość cząstki (kuli) w ośrodku lepkim – cieczy (dla ruchu laminarnego): , gdzie:V – prędkość ruchu cząstkiF - siłą przyłożona do cząstkiR - promień cząstki- lepkość dynamiczna cieczy
Najpierw odważamy 50gramów (z dokładnością do 0,01g) formierskiej masy piaskowej. Kolejnym krokiem jest dokładne rozmieszanie i obmycie masy w roztworze wody (475 cm3) i 25 centymetrów sześciennych NaOH o stężeniu 3%. Kolejnym krokiem po odczekaniu 10minut jest za pomocą lewara spuszczenie wody z ponad poziomu 25mm od dna (cięższe ziarna w tym czasie opadną). Następnie odlewa się wody i po odczekaniu określonego czasu powtarza zlewanie aż do momentu gdy woda będzie czysta
Frakcja główna – jest to suma odsiewów przeliczonych (w procentach wagowych) z trzech sąsiednich sit, na których zebrała się największa ilość osnowy piaskowej. Dla oznaczenia wielkości ziarna podaje się numery wszystkich trzech sit, ułożone w kolejności malejącej wartości odsiewów przeliczonych.