1. Materiały do budowy domu.

1. Styropian

Styropian (polska nazwa handlowa dla spienionego polistyrenu) – to porowate tworzywo sztuczne, otrzymane poprzez spienienie wstępnie spienionych granulek polistyrenu, zawierających porofor (np. eter naftowy). Spienienie uzyskuje się zazwyczaj przez podgrzanie granulek parą wodną. Składa się z zamkniętych komórek o obłych kształtach (powstałych z granulek), wewnątrz których znajduje się pianka polistyrenowa. Komórki są ze sobą połączone i występują między nimi niewielkie pustki powietrzne (ich ilość i wielkość zależy od gęstości materiału), co uwidacznia się na przełomie styropianu. Jest to materiał nieodporny na działanie wielu rozpuszczalników organicznych (np. aceton czy rozpuszczalniki aromatyczne), olejów, smarów. Styropian nie „oddycha” – nie przepuszcza wilgoci, im ma mniejsze pęcherzyki tym posiada lepsze właściwości cieplne.

Właściwości cieplne:

- bardzo dobry izolator cieplny ze względu na mały współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,2 W/(m*K)

- niskie λ spowodowane jest dużemu udziałowi porów wypełnionych powietrzem

- powszechnie stosowany na ocieplenie budynków

2. Przykłady doboru materiałów do budowy domów (właściwości)

- przewodnictwo cieplne λ-małe

- grubość ścian- duża

- różnica temperatur- mała

- wytrzymałość na ściskanie, wyboczenie

- tłumienie hałasu- duże

- niepalność

- dobre właściwości technologiczne – mała robocizna

- trwałość eksploatacyjna

3. Cegły pełne- jeden z najstarszych i najbardziej uniwersalnych materiałów budowlanych. Nadają się do budowy właściwie każdego rodzaju ścian: zewnętrznych, wewnętrznych, nośnych, działowych, a nawet fundamentów. Mają λ=0,6 W/m^2*s

Inną odmianą są cegły drążone (dziurawki), są lżejsze, mniej wytrzymałe i tańsze od cegieł pełnych, stosowane do budowy ścian działowych. λ zależy od gęstości (ilości kanałów z powietrzem).

Kolejnym rozwiązaniem są bloczki z betonu komórkowego. λ osiąga 0,26 W/m^2*s i zależy od gęstości (ilości porów z powietrzem). Stosowane są na wewnętrzne warstwy ścian nośnych.

Nowym rozwiązaniem są pustaki z wkładką styropianową gdzie U=0,19 W/(m^2*K)

4. Wełna mineralna to materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego, używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych ścian zewnętrznych i wewnętrznych, stropów i podłóg, dachów i ciągów instalacyjnych.

Do wytwarzania wełny mineralnej używa się: kamienia bazaltowego, gabro, dolomitu albo kruszywa wapiennego. Stosowany jest także materiał, który pochodzi z recyklingu – brykiet mineralny. Materiał topi się w wysokiej temperaturze (w przypadku bazaltu jest to 1400ᵒC) przez co następuje proces zwłóknienia.

Do powstałych włókien dodaje się specjalną żywicę i formuje produkty jak: płyty, maty, otuliny.

Włókna poddaje się również procesowi hydrofobizacji, w wyniku tego procesu produkty z wełny mineralnej nie chłoną wody. Gęstość w zależności od wyrobu waha się od 20kg/m^3 dla wełny mineralnej w postaci granulatu do 180 kg/m^3 dla najtwardszych płyt.

Wełna mineralna posiada niski współczynnik przewodności cieplnej λ i wynosi on ok 0,034 do 0,050 W/(m^2*s). Jest on uzależniony przede wszystkim od splątania włókien i gęstości własnej.

Wełna mineralna jest gorszym termoizolatorem od styropianu.

5. Dom kanadyjski.

Technologia budowy domu szkieletowego opiera się na nośności stworzonej przez słupki drewniane. Pomiędzy elementami nośnymi znajduje się izolacja. W celu dodatkowej minimalizacji mostków cieplnych stosuje się dodatkową izolację na zewnątrz ścian w elewacji w postaci styropianu lub wełny. Efekt - domy kanadyjskie przy zupełnie standardowym rozwiązaniu w postaci 10 cm styropianu i 15cm wełny mineralnej uzyskują współczynnik U na poziomie 0,15-0,16 W/(m2*K), co jest wynikiem dwukrotnie lepszym od wymogów stawianych w budownictwie. Oczywistym jest również fakt iż tę wartość można jeszcze poprawić poprzez np. zwiększenie izolacji zewnętrznej (np. do 15cm) lub dodatkowy stelaż z ociepleniem wewnątrz.

6. Mostek termiczny (mostek cieplny) – część obudowy budynku, w której jednolity opór cieplny jest znacznie zmniejszony przez:
-całkowite lub częściowe przebicie obudowy budynku przez materiały o innym współczynniku przewodzenia ciepła
-zmianę grubości warstw materiałów
-różnicę między wewnętrznymi i zewnętrznymi powierzchniami przegród, jaka występuje w połączeniach ściana/podłoga/sufit.
W praktyce nie jest możliwe wyeliminowanie mostków cieplnych. Jednak błędne zaprojektowanie lub wadliwe wykonanie detali budynku jest przyczyną obniżenia temperatury wewnętrznej powierzchni przegrody w miejscu ich występowania, co prowadzi do powiększonych strat ciepła, zawilgocenia wnętrz i powstawania pleśni.
Projektant jest zobowiązany do uwzględnienia wpływu mostków termicznych w bilansie cieplnym budynku oraz ograniczenie stopnia ich oddziaływania (współczynnik f_Rsi).