PYTANIA ZALICZENIOWE ZE STATYSTYKI 2012/2013
1.Pr贸ba, a populacja. Poj臋cia. Przyk艂ady
PR脫BA- cz臋艣膰 populacji pobrana do bada艅, np. klasa, grupa student贸w, 100 Polak贸w, 20 gimnazjalist贸w
POPULACJA- zbi贸r jednostek(przedmiot贸w, reakcji) charakteryzuj膮cych si臋 wy艂膮cznym uk艂adem cech, np. obywatele Polski, wszyscy studenci uczelni, wszyscy gimnazjali艣ci
2. Statystyka, a parametr. Poj臋cia. Przyk艂ady
STATYSTYKA- warto艣膰 liczbowa obliczona na podstawie bada艅 pr贸by, np. 艣redni iloraz inteligencji 20 student贸w wybranych losowo z ca艂ej uczelni (statystyki obliczamy)
PARAMETR- warto艣膰 liczbowa obliczona ze wszystkich element贸w populacji, np. 艣redni iloraz inteligencji wszystkich student贸w z ca艂ej uczelni (parametry wnioskujemy)
3. Poj臋cie i rodzaje zmiennych
ZMIENNA-pewna cecha, kt贸ra r贸偶nicuje jednostki populacji mi臋dzy sob膮, np. wiek, wzrost, uroda
Podzia艂 zmiennych:
-ze wzgl臋du na wielko艣膰 zbioru, z kt贸rego dana zmienna przyjmuje warto艣ci:
a) dwuwarto艣ciowe (dychotomiczne): dla wszystkich os贸b w populacji w spos贸b naturalny
przyjmowane s膮 dwie warto艣ci, np. p艂e膰
b) wielowarto艣ciowe- dla wszystkich os贸b w populacji przyjmowane s膮 r贸偶ne warto艣ci, np. wzrost,
masa cia艂a
c) zdychotomizowane- zmienne wielowarto艣ciowe sprowadzone do postaci dwuwarto艣ciowej, np.
wzrost: wysoki (powy偶ej 170cm) i niski (poni偶ej 170)
- ze wzgl臋du na ci膮g艂o艣膰:
a) zmienne ci膮g艂e- zbi贸r warto艣ci tworzy kontinuum (ci膮g艂o艣膰) i je艣li mi臋dzy s膮siednimi
warto艣ciami zmiennej mo偶liwe jest znalezienie trzeciej warto艣ci, np. wzrost, wiek, masa cia艂a,
inteligencja
b) zmienne skokowe (dyskretne)- je偶eli mi臋dzy dwiema s膮siednimi warto艣ciami zmiennej nie
wyst臋puje trzecia warto艣膰, czyli nie ma warto艣ci po艣rednich, np. p艂e膰, poziom wykszta艂cenia w
sensie formalnym.
- ze wzgl臋du na rol臋 w procesie badawczym:
a) zmienne zale偶ne y- zmienna, kt贸ra jest przedmiotem naszego badania; kt贸rej zwi膮zki z innymi
zmiennymi chcemy okre艣li膰; ona podlega wp艂ywowi (ulega wp艂ywom)
b) zmienne niezale偶ne x- zmienne, kt贸re wp艂ywaj膮 na zmienn膮 zale偶n膮; to co wp艂ywa, np. p艂e膰,
wiek
4. Pomiar nominalny. Poj臋cie. Przyk艂ady
POMIAR NOMINALNY-klasyfikowanie, przyporz膮dkowywanie do okre艣lonych kategorii; kategorie te nie maj膮 naturalnego uporz膮dkowania; w tym przypadku nie mierzymy nasilenia badanej cechy (zmiennej), a jedynie posiadanie jej lub nie, np. pomiar grupy studentek II roku Logopedii ze wzgl臋du na kolor w艂os贸w, ze wzgl臋du na zainteresowania, rodzaj s艂uchanej muzyki; tego pomiaru nale偶y dokonywa膰 na du偶ych grupach.
5. Pomiar porz膮dkowy. Poj臋cia. Przyk艂ady
POMIAR PORZ膭DKOWY- przyporz膮dkowywanie przedmiotom liczb (rang-miejca w szeregu uporz膮dkowanym) oznaczaj膮cych mniejsze lub wi臋ksze nasilenie mierzonej cechy- uszeregowanie nauczycieli pewnej szko艂y wed艂ug ich sta偶u pracy, miss wed艂ug urody, firmy wed艂ug zarobk贸w czy klient贸w (ranga mo偶e by膰 od g贸ry(1 miejsce osoba z najbardziej nasilon膮 cech膮) lub od do艂u(1miejsce osoba z najs艂abiej nasilon膮 cech膮)) 鈥 na podstawie okre艣lamy nasilenie mierzonej cechy ale nie wiemy jaka r贸偶nica.
6. Pomiar ilo艣ciowy. Poj臋cia. Przyk艂ady
鈥 interwa艂owy: posiada jednostk臋 miary (ustalone odleg艂o艣ci mi臋dzy jej punktami, czyli
wielko艣ci przedzia艂贸w) ;jest podzia艂em ilo艣ciowym w 艣cis艂ym tego s艂owa znaczeniu ( elementy zbioru s膮 uporz膮dkowane, a ponadto liczby na skali pomiarowej informuj膮 nas o wielko艣ci r贸偶nic
ten pomiar pozwala na rozpatrywanie (wykre艣lanie) rozk艂adu wynik贸w
鈥 ilorazowy: poza w艂a艣ciwo艣ciami skali interwa艂owej posiada naturalny punkt zerowy (zero
absolutne), w kt贸rym zupe艂nie brak mierzonej cechy;
pozwala na por贸wnanie wielko艣ci posiadanej cechy (a nie tylko wyniku)
d艂ugo艣膰(m) skoku w dal, czas(sek.)biegu prze艂ajowego, temp (C)
7. Miary opisowe w艂a艣ciwe dla skali nominalnej
procenty, frakcje i kategorie modalno艣ci.
8.Miary opisu jednocechowego w艂a艣ciwe dla pomiaru ilo艣ciowego
ILO艢CIOWE MIARY OPISOWE:
- miary po艂o偶enia = I rz臋du
- miary rozproszenia =I rz臋du
- miary asymetrii = II rz臋du
- miary kurtozy( spi臋trzenia) =II rz臋du
MIARY KLASYCZNE- do ich obliczenia konieczna jest znajomo艣膰 wszystkich warto艣ci zmiennej w badanej pr贸bie
MIARY POZYCYJNE- do ich obliczenia bierze si臋 pod uwag臋 tylko niekt贸re warto艣ci zmiennej, znajduj膮ce si臋 na okre艣lonej
Pozycji (Gdy uczniowie pisz膮 test i 5 z nich nie wyrobi si臋 w czasie to nie znamy wszystkich
warto艣ci, wi臋c nie mo偶emy zastosowa膰 miary klasycznej, wtedy u偶ywamy miary pozycyjnej )
9. W艂asno艣ci 艣redniej arytmetycznej i przeciwwskazana do jej stosowania.
艢REDNIA ARYTMETYCZNA- suma wszystkich wynik贸w (warto艣ci zmiennej) dzielona przez ich ilo艣膰.$\mathbf{\ }\overset{\overline{}}{\mathbf{x}}$= $\frac{\mathbf{\sum}\mathbf{x}\mathbf{}}{\mathbf{n}}$
W艂asno艣ci 艢REDNIEJ ARYTMETYCZNEJ:
spe艂nia nier贸wno艣膰 xmin<艣rednia<xmax
suma odchyle艅 poszczeg贸lnych warto艣ci zmiennej od 艣redniej arytmetycznej jest r贸wna 0
najbardziej rzetelna miara tendencji centralnej
jako miara klasyczna nie jest mo偶liwa do obliczenia w rozk艂adach niepe艂nych
geometrycznie jest 艣rodkiem ci臋偶ko艣ci pr贸by
na jej wysoko艣ci silny wp艂yw maj膮 warto艣ci skrajne (ekstremalne)
Przeciwwskazania do stosowania 艢REDNIEJ ARYTMETYCZNEJ w opisie pr贸by:
rozk艂ad wynik贸w dwu- i wielowierzcho艂kowych
rozk艂ad wynik贸w wybitnie asymetryczny
w pr贸bie wyst臋puj膮 wyniki skrajne, znacznie odbiegaj膮ce od pozosta艂ych (dotyczy ma艂ych pr贸b)
10. Poj臋cie i zastosowanie dominanty
DOMINANTA (MODALNA)- warto艣膰 najcz臋艣ciej wyst臋puj膮ca; warto艣膰 zmiennej odpowiadaj膮ca maksimum funkcji matematycznej opisuj膮cej dany rozk艂ad; geometrycznie- DOMINANTA to warto艣膰, nad kt贸r膮 le偶y wierzcho艂ek rozk艂adu.
Wskazania do stosowania DOMINANTY (MODALNEJ):
wymagana jest jak najszybsza ocena warto艣ci centralnej
wystarczy przybli偶ona ocena warto艣ci centralnej
chcemy zna膰 warto艣膰 najbardziej typow膮
11. Poj臋cie i zastosowanie mediany
MEDIANA- warto艣膰 艣rodkowa (lub punkt na skali pomiarowej), kt贸ra dzieli zbi贸r obserwacji na dwie r贸wne cz臋艣ci; geometrycznie- MEDIANA dzieli powierzchni臋 pod krzyw膮 rozk艂adu wynik贸w na dwie r贸wne cz臋艣ci.
Wskazania do stosowania MEDIANY:
liczebno艣膰 pr贸by jest ma艂a
rozk艂ad wskazuje znaczn膮 asymetri臋
rozk艂ad jest niepe艂ny
interesuje nas, czy obserwacje przypadaj膮 w dolnej lub g贸rnej cz臋艣ci rozk艂adu, a nie ich oddalenie od 艣rodka
12. Poj臋cie i rodzaj miar po艂o偶enia w艂a艣ciwych dla pomiaru ilo艣ciowego
艢REDNIA ARYTMETYCZNA-suma wszystkich wynik贸w(warto艣ci zmiennej) dzielona przez ich ilo艣膰
MEDIANA- warto艣膰 艣rodkowa(lub punkt na skali pomiarowej),kt贸ra dzieli zbi贸r obserwacji na dwie r贸wne cz臋艣ci; geometrycznie-mediana dzieli powierzchni臋 pod krzyw膮 rozk艂adu wynik贸w na dwie r贸wne cz臋艣ci
DOMINANTA(MODALNA)-warto艣膰 najcz臋艣ciej wyst臋puj膮ca; warto艣膰 zmiennej odpowiadaj膮ca maksimum funkcji matematycznej opisuj膮cej dany rozk艂ad; geometrycznie-dominanta to warto艣膰, nad kt贸r膮 le偶y wierzcho艂ek rozk艂adu
KWARTYLE- warto艣ci zmiennej(lub punkty na skali pomiarowej), kt贸re dziel膮 zbi贸r obserwacji na cztery r贸wne cz臋艣ci; geometrycznie- kwartyle dziel膮 p艂aszczyzn臋 pod krzyw膮 rozk艂adu na cztery r贸wne cz臋艣ci; kwartyl drugi to mediana; kwartyle: 1 i 3 wskazuj膮 25% najni偶szych i 25% najwy偶szych wynik贸w w pr贸bie
13. Poj臋cie i zastosowanie miar rozproszenia.
MIARY ROZPROSZENIA- nale偶膮 do ilo艣ciowych miar opisowych; stosuje si臋 je w celu obliczenie zr贸偶nicowania jednostek zbiorowo艣ci statystycznej (pr贸by, populacji) ze wzgl臋du na warto艣ci badanej zmiennej ; rozr贸偶niamy takie miary rozproszenia jak:
I POZYCYJNE:
Rozst臋p- r贸偶nica mi臋dzy wynikiem najwy偶szym i najni偶szym R=xmax-xmin+1
Odchylenie 膰wiartkowe- po艂owa r贸偶nicy mi臋dzy trzecim i pierwszym kwartylem (kwartyl pierwszy i trzeci wyznacza si臋 w ten spos贸b, 偶e w dw贸ch cz臋艣ciach zbiorowo艣ci, kt贸re powsta艂y po wyznaczeniu mediany, ponownie wyznacza si臋 median臋; mediana w pierwszej cz臋艣ci odpowiada kwartylowi pierwszemu, a w drugiej kwartylowi trzeciemu)Q=$\frac{\mathbf{Q3 - Q1}}{\begin{matrix} \mathbf{2} \\ \\ \end{matrix}}$
II KLASYCZNE:
Odchylenie przeci臋tne 鈥搄est to 艣rednia arytmetyczna warto艣ci bezwzgl臋dnych odchyle艅 poszczeg贸lnych wynik贸w od ich 艣redniej arytmetycznej
Wariancja鈥 jest to 艣rednia arytmetyczna kwadrat贸w odchyle艅 obserwacji od ich 艣redniej arytmetycznej
Odchylenie standardowe鈥 jest to pierwiastek kwadratowy ze 艣redniej arytmetycznej kwadrat贸w odchyle艅 obserwacji od ich 艣redniej arytmetycznej; jego interpretacja pozwala nam okre艣li膰 stopie艅 spi臋trzenia rozk艂adu $\mathbf{s}\mathbf{=}\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{n}}\sqrt{\mathbf{n}\mathbf{\sum}}\mathbf{x}_{\mathbf{I}}^{\mathbf{2}}$-(鈭xI)2
14. W艂asno艣ci rozk艂adu normalnego
jest rozk艂adem jednowierzcho艂kowym
symetryczny wzgl臋dem 艣rodka (wyniki typowe le偶膮 w 艣rodku rozk艂adu)
przeci臋tny stopie艅 spi臋trzenia ( w odleg艂o艣ci jednego odchylenia standardowego od 艣rodka w obie strony znajduje si臋 68,26% wszystkich wynik贸w)
posiada 2 pkt przeci臋cia
klasyczny obszar typowy
15. Kurtoza rozk艂adu i jej znaczenie dla opisu wynik贸w pr贸by. Przyk艂ad
KURTOZA ROZK艁ADU- stopie艅 spi臋trzenia; zale偶y od g臋sto艣ci obserwacji w pobli偶u 艣redniej arytmetycznej; informuje nas jak du偶y jest "rozrzut" uzyskanych wynik贸w, np. dwie grupy r贸偶ni膮 si臋 poziomem zmiennej, ale maja taka sam膮 warto艣膰 przeci臋tnej.
Miary kszta艂tu rozk艂adu:
ROZK艁AD MESOKURTYCZNY- zmienno艣膰 wynik贸w w badanej pr贸bie normalna- rozk艂ad normalny, k=68,26%
ROZK艁AD LEPTOKURTYCZNY- zmienno艣膰 wynik贸w w badanej pr贸bie mniejsza, ni偶 normalnie (grupa jednorodna, ma艂o zr贸偶nicowana)- rozk艂ad spi臋trzony, k>68,26%
ROZK艁AD PLATOKURTYCZNY- zmienno艣膰 wynik贸w w badanej pr贸bie wi臋ksza, ni偶 normalnie (grupa niejednorodna, znacznie zr贸偶nicowana), rozk艂ad sp艂aszczony, k<68,26%
PRZYK艁AD ZMIENNEJ O DODATNIEJ KURTOZIE: cena kilograma jab艂ek (dane hipotetyczne) w sierpniu w danym mie艣cie w Polsce. Badacz zbada艂 cen臋 w kilkunastu miejscach, w kt贸rych sprzedawane s膮 jab艂ka. 艢rednia cena wynios艂a oko艂o 3z艂.
PRZYK艁AD ZMIENNEJ O UJEMNEJ KURTOZIE: wiek uczestnik贸w pewnego turnieju szachowego. Jak wiadomo, gr膮 w szachy interesuj膮 si臋 osoby w r贸偶nym wieku. Do turnieju zg艂osi艂a si臋 podobna liczba os贸b w m艂odym, 艣rednim i starszym wieku. 艢rednia wieku wynios艂a oko艂o 33 lat (30-35 lat)
16. Asymetria rozk艂adu i jej znaczenie dla charakterystyki pr贸by. Przyk艂ad
ASYMETRIA ROZK艁ADU- polega na nier贸wnomierno艣ci prawo- i lewostronnego rozproszenia, co wyra偶a si臋 r贸wnie偶 i tym, 偶e warto艣ci 艣redniej arytmetycznej, mediany i dominanty nie pokrywaj膮 si臋, np. rozk艂ad wynik贸w w te艣cie ca艂ej grupy jest umiarkowanie lewosko艣ny tzn. istotnie wi臋cej os贸b w grupie mia艂o wyniki wy偶sze od 艣redniej grupowej (przewaga wynik贸w lepszych). w obr臋bie 艣rodkowych 50% obserwacji rozk艂ad jest symetryczny.
I WSKA殴NIK ASYMETRII : - klasyczny Ws=x-D
- pozycyjny Wspoz=(Q3-Q2)-(Q2-Q1)
gdy asymetria >0, to ROZK艁AD PRAWOSKO艢NY
gdy asymetria <0, to ROZK艁AD LEWOSKO艢NY
II WSP脫艁CZYNNIK ASYMETRII : - klasyczny As=Ws:s
- pozycyjny Aspoz=(Q3-Q2)+(Q2-Q1)
Przyk艂ad:Badamy poziom intelektualny w grupie student贸w.As=-0.75- mamy rozk艂ad lewo sko艣ny, bo -0.75<0 co oznacza, 偶e przeci臋tny poziom intelektualny w badanej grupie jest znacznie wy偶szy.
17. Metody badania korelacji mi臋dzy zmiennymi w zale偶no艣ci od poziomu pomiaru:
Ilo艣ciowy-korelacja r-Spearmana
Nominalny-c-pearsona/fi Youlea/r-tetrachoryczne
Porz膮dkowy-r-Spearman
18. Warunki stosowania korelacji liniowej r-Pearsona. Sprawdzanie.
WSP脫艁CZYNNIK KOLERALCJI r-PEARSONA to najcz臋艣ciej stosowana miara si艂y zwi膮zku miedzy dwiema zmiennymi, przy pomiarze ilo艣ciowym. Informuje nas o tym, w jakim stopniu dwa zjawiska s膮 ze sob膮 powi膮zane, w jakim stopniu zmianie jednego zjawiska, towarzyszy zmiana drugiego zjawiska.
Warunki stosowania korelacji liniowej r-Pearsona:
poziom pomiaru zmiennych musi by膰 co najmniej INTERWA艁OWY
charakter zale偶no艣ci mi臋dzy zmiennymi PROSTOLINIOWY
rozk艂ady obu zmiennych w populacji NORMALNE
19. Etapy wnioskowania statystycznego
estymacja 鈥 szacowanie (ocena) nieznanych parametr贸w populacji na podstawie statystyk w
pr贸bie. na podstawie wynik贸w badania pr贸by formu艂ujemy wnioski dotycz膮ce populacji.
weryfikacja hipotez (testy statystyczne) 鈥 formu艂ujemy wnioski (hipotezy) dotycz膮ce populacji i
weryfikujemy je w oparciu o wyniki otrzymane w pr贸bie
etapy weryfikacji hipotez:
路 sformu艂owanie hipotez
路 okre艣lenie poziomu istotno艣ci
路 wyb贸r testu statystycznego
路 obliczenie warto艣ci empirycznej
路 zdefiniowanie obszaru odrzuce艅 hipotezy zerowej
路 podj臋cie decyzji weryfikacyjnej i interpretacja merytoryczna
20. Rodzaje test贸w statystycznych. Przyk艂ady
testy parametryczne- szukamy tylko warto艣ci pewnych parametr贸w rozk艂adu; dziel膮 si臋 na:
testy istotno艣ci dotycz膮ce miar 艣rednich , odchyle艅 standardowych, proporcji,
testy nieparametryczne- s艂u偶膮 do weryfikacji hipotez nieparametrycznych, tj. hipotez
niedotycz膮cych warto艣ci nieznanych parametr贸w populacji. dziel膮 si臋 na: testy zgodno艣ci, jednorodno艣c i , losowo艣ci
21. Rodzaje hipotez statystycznych. Przyk艂ady
hipotez膮 statystyczn膮 nazywamy ka偶de przypuszczenie (za艂o偶enie) dotycz膮ce:
路 nieznanego poziomu parametr贸w populacji (hipotezy parametryczne)
路 nieznanej postaci rozk艂adu badanej zmiennej w populacji (hipotezy nieparametryczne)
hipoteza zerowa 鈥 zak艂ada zawsze brak r贸偶nic lub brak zale偶no艣ci. jest hipotez膮 g艂贸wn膮.
hipotezy alternatywne 鈥 mog膮 zak艂ada膰:
路 istnienie r贸偶nic (zale偶no艣ci) bez okre艣lonego kierunku 鈥 hipotezy dwustronne
路 istnienie r贸偶nic ze wskazaniem kierunku- hipotezy jednostronne
22. Kryteria wyboru testu statystycznego ( Z lub T) :
poziom pomiaru
rodzaj hipotez
wielko艣膰 pr贸by
dodatkowe kryterium decyduj膮ce o wariancie testu (do bada艅 natury zwi膮zk贸w wykorzystujemy metody korelacyjne oraz regresyjne, natomiast do r贸偶nicowych takie jak testy t, analiza wariancji.)
23. Obszar krytyczny i obszar przyj臋膰 we wnioskowaniu statystycznym
Obszar odrzuce艅 hipotezy zerowej to inaczej obszar krytyczny (Ek). Lokaliazcja obszaru krytycznego zale偶y od rodzaju i wariantu testu statystycznego. W testach parametrycznych lokalizacja Ek jest 艣ci艣le powi膮zana z postaci膮 hipotezy alternatywnej. H1:碌1鈮犅2-h.obustronna Ek-obustronny, H1:碌1>碌2 h.prawostronna,Ek-prawostronny, H1:碌1<碌2 h.lewostronna,Ek-lewostronny.
Obszar przyj臋膰 to zbi贸r warto艣ci, kt贸re przemawiaj膮 za przyj臋ciem hipotezy zerowej.
24.zasady podejmowania decyzji weryfikacyjnej w testach parametrycznych
Decyzj臋 weryfikacyjn膮 podejmujemy w oparciu o stwierdzenie w jakim obszarze znajduje si臋 warto艣膰 empiryczna testu :
-w Ep-brak podstaw do odrzucenia H0
-w Ek-odrzucenie H0
W przypadku odrzucenia hipotezy zerowej przyjmujemy hipotez臋 alternatywn膮 z okre艣lonym prawdopodobie艅stwem.
25. Warunki stosowania test贸w parametrycznych:
zmienne ilo艣ciowe
rozk艂ady zmiennych w populacji, z kt贸rych pochodz膮 badane pr贸by s膮 normalne
pr贸by losowe
26. Poj臋cie i zastosowanie test贸w nieparametrycznych. zalety.
testy niepara. - s艂u偶膮 do weryfikacji hipotez nieparametrycznych, tj. hipotez niedotycz膮cych
warto艣ci nieznanych parametr贸w populacji.
鈥 zastosowanie:
-poziom pomiaru zmiennej jest ni偶szy ni偶 interwa艂owy( mo偶e by膰 tylko porz膮dkowy)
-poziom pomiaru interwa艂owy, ale nie s膮 spe艂nione warunki do zastosowania testu
parametrycznego.
鈥 zalety:
-s膮 niezale偶ne od rozk艂adu zmiennej w populacji
-prosta w obliczeniach
27. Rodzaje test贸w nieparametrycznych. przyk艂ady zastosowania
-test u-manna whitnye'a (dla danych niezale偶nych)
-test t-wilcoxona (dla danych zale偶nych)
-test serii walda-wolfowitza (do bad. losowo艣ci pr贸by)
-testy zgodno艣ci ko艂omogorowa i chi-kwadrat (zgodno艣c rozk艂adu empirycznego z rozk艂adem
normalnym)
-test niezale偶no艣ci
-test istotno艣ci zmian- mc-nemara (dla danych zale偶nych)
28. Wady i ograniczenia test贸w nieparametrycznych
-wykazuj膮 tendencj臋 do nieodrzucania h0 (maja mniejsz膮 moc)
-w wi臋kszo艣ci test贸w nieparametrycznych wymagana jest zmienna ci膮g艂a
29. Test niezale偶no艣ci chi-kwadrat.Zastosowanie.Spos贸b formu艂owania hipotez.
TEST NIEZALE呕NO艢CI CHI KWADRAT- najcz臋艣ciej stosowany test nieparametryczny(niezale偶nym od rozk艂adu)
Zastosowanie: stosujemy gdy problem badawczy dotyczy zale偶no艣ci, a mierzone zmienne s膮 mierzone na poziomie nominalnym. Warunkiem koniecznym jest ponadto aby pr贸ba badana liczy艂a nie mniej ni偶 40 os贸b ,a warto艣ci oczekiwane klas by艂y wi臋ksze od 5
Spos贸b formu艂owania hipotez:-formu艂ujemy go opisowo
-H0 :mi臋dzy badanymi zmiennymi(...) nie istnieje zale偶no艣膰
-H1:m-dzy badanymi zmiennymi (鈥) istnieje zale偶no艣膰
-wz贸r na obliczenie warto艣ci empirycznej testu
- obszar krytyczny w tym te艣cie jest zawsze prawostronny- tzn., 偶e warunkiem odrzucenia hipotezy zerowej jest spe艂nienie nier贸zwno艣ci
- w przypadku odrzucenia Ho i przyj臋cia H1 si艂臋 zale偶no艣ci badamy za pomoc膮 wsp贸艂czynnika kontyngencji C- Pearsona