Should |
|||||
---|---|---|---|---|---|
Informacje gramatyczne Czasownik should należy do grupy czasowników modalnych, zatem obowiązują go pewne reguły gramatyczne inne niż w przypadku zwykłych czasowników:
He should do it again . [Powinien zrobić to jeszcze raz.]
Should he be more careful? [Czy powinien być ostrożniejszy?]
We should go that way. [Powinniśmy iść tędy.]
It shouldn't rain tomorrow. [Jutro nie powinien padać deszcz] Stosowanie should Powinność, pytanie o rady i mowa zależna Czasownik modalny should jest używany najczęściej do wyrażenia powinności lub obowiązku zrobienia czegoś. Jest przy tym mniej zobowiązujący niż czasownik modalny must. W pytaniach z kolei should jest używane do pytania o radę lub polecenia, podobnie jak czasownik shall (patrz czas Future Simple). W mowie zależnej should funkcjonuje także jako przeszła forma czasownika shall. Przykłady: People should care more about the environment [Ludzie powinni bardziej troszczyć się o środowisko] - powinność. Wnioskowanie Czasownika modalnego should można użyć do stwierdzenia, że coś jest prawdziwe w oparciu o jakieś logiczne przesłanki. Przykłady: He's with the police, he should be safe. [Jest z policją, powinien być bezpieczny] - to logiczne, że policja zapewni mu bezpieczeństwo. Przeszłość Kiedy mówimy o przeszłości czasownik modalny should + infinitive jest używany tylko w mowie zależnej. W pozostałych przypadkach czasownik should jest zastępowany formą was/were supposed to oznaczającą dokładnie to samo, co should. Przykłady: I told him that he should leave but he wouldn't listen. [Powiedziałem mu, że powinien wyjść ale mnie nie posłuchał] - mowa zależna. Should have. Do mówienia o wydarzeniach przeszłych, które nie miały miejsca lub mogły nie mieć miejsca używamy konstrukcji should + perfect infinitive. Konstrukcja should not have. odnosi się do niechcianych wydarzeń, które miały miejsce lub negatywnego prawdopodobieństwa zajścia czegoś. Przykłady: He should have told me about the money, but he didn't. [Powinien był mi powiedzieć o pieniądzach, ale tego nie zrobił]
Kiedy używamy should a kiedy ought lub must? Should czy Ought? Czasowniki modale should i ought to są bardzo podobne znaczeniowo i w większości przypadków mogą być one stosowane zamiennie. Obydwa czasowniki służą do dawania rad, mówienia o powinnościach, oraz opisywania tego, co uważamy, że inni powinni zrobić. We współczesnym angielskim znacznie częściej używa się jednak czasownika should. Oba czasowniki mogą być także użyte do mówienia o logicznym prawdopodobieństwie czegoś. W uprzejmych prośbach o zrobienie czegoś nie stosuje się czasowników should/ought. W negatywnych question tags używamy najczęściej formy shouldn't. Uwaga: Pamiętaj, że po should używamy czasownika w bezokoliczniku bez 'to' (tzw. bare infinitive) zaś po ought czasownika w bezokoliczniku razem z 'to'. Przykłady: You should/ought to be at work now, shouldn't you? [Powinieneś być teraz w pracy, prawda?] Must czy Should? Czasownik modalny must ma bardzo podobne znaczenie do should czy ought jednak jest on zdecydowanie mocniejszy i bardziej zobowiązujący w użyciu. Służy do wyrażania głębokiego przekonania o tym, że coś musi i zostanie zrobione lub jest prawdziwe. Should i ought to wyrażają nieco mniejsze przekonanie. Porównaj przykłady: The doctor said I have a cancer and I must quit smoking. [Lekarz powiedział, że mam raka i muszę przestać palić] - prawdziwa konieczność. Czasownika modalnego should możemy użyć zamiast must aby sprawić, żeby polecenia brzmiały bardziej uprzejmie. Czasowniki should i ought to mogą być użyte do przewidywania, must nie może być stosowane w ten sposób. Przykłady: This form should be filled in with pencil. [Ten formularz należy wypełnić ołówkiem]
Should w zdaniach podrzędnych Konieczność W formalnym języku angielskim czasownik modalny should może być w zdaniach z that użyty po przymiotnikach i rzeczownikach określających konieczność lub ważność zrobienia czegoś. Takie czasowniki i przymiotniki to na przykład: important, necessary, vital, essential, eager, naxiour, concerned, wish, etc. Should możemy użyć także po czasownikach określających podobną konieczność, szczególnie w zdaniach przeszłych. Użycie w ten sposób czasownika modalnego should jest typowe tylko dla British English. Przykłady: It is important that he should talk to his superiors. [Ważne jest, żeby porozmawiał z przełożonymi] W mowie potocznej takie użycie should jest rzadkością i częściej spotkać możemy inne formy językowe zastępujące ten czasownik. W American English zamiast should możemy użyć trybu łączącego (subjunctive). Przykłady: It is important that he talks to her parents. [Ważne jest żeby porozmawiała z rodzicami] Reakcje i opinie Czasownik modalny should jest też używany w zdaniach podrzędnych do wyrażania opinii i reakcji związanych z różnymi sytuacjami. Takie stosowanie should jest typowe dla British English. W American English w tego typu zdaniach zamiast should używany jest czasownik would. Zdania takie mogą również w ogólne nie zawierać should. Przykłady: I'm surprised that he should lie to you. [Jestem zaskoczony, że cię okłamał]
Should/Would Ten czasownik modalny jest bardzo specyficzny, ponieważ może przyjmować dwie formy, zarówno should jak i would. W pierwszej osobie liczby pojedynczej (I) oraz w pierwszej osobie liczby mnogiej (we) możemy użyć zarówno should jak i would w tym samym znaczeniu, w pozostałych osobach używamy tylko would. Użycie should w pierwszej osobie liczby pojedynczej jest rzadko spotykane w American English i staje się mniej popularne także i w British English. W mowie potocznej, zwłaszcza po zaimkach osobowych, często stosuje się formę skróconą 'd.
Przeszła i nieokreślona forma shall/will Czasownik should/would może być stosowane jako przeszła i mniej określona forma czasowników shall/will. Ma to miejsce przede wszystkim w mowie zależnej oraz przy użyciu konstrukcji Future in the Past. Should/would jest także często stosowany z czasownikami like, love i prefer w uprzejmych zapytaniach i propozycjach. Przykłady: 'I shall/will be home for supper.' [Będę w domu na kolację] Should/Would have. Forma should/would + perfect infnitive używana jest, gdy mówimy o wydarzeniach innych, niż te które tak naprawdę miały miejsce. Ponadto w British English struktura I should/would have thought. jest używana do wyrażania zaskoczenia. Przykłady: I should/would have liked to become a soldier. [Chciałem zostać żołnierzem] - ale nie zostałem. |