Have to - znaczy "musieć'', kiedy nakazuje tego prawo lub coś jest narzucone z góry.
I have to pay my taxes every year.
They had to work yesterday.
Must - znaczy "musieć'' kiedy sami uważamy, że powinniśmy coś zrobić. "Must'' może również wyrażać sugestię.
She must move.
You must come with me.
Mustn't - znaczy "nie możesz", "nie wolno ci''.
You mustn't smoke here.
Need - znaczy "potrzebować''.
I need to eat something.
May i might - oznaczają, że coś może się wydarzyć.
I may go running later.
She might not come.
Pomiędzy "may'' i "might'' jest kilka różnic:
"may'' używamy kiedy jest duże prawdopodobieństwo, że coś się wydarzy, "might'' kiedy mniejsze,
"might'' jest bardziej uprzejme niż "may''
"may'' używa się do wyrażenia przyzwolenia
W przypadku mniej prawdopodobnych zdarzeń używamy could. Zwykle jednak różnica między tymi trzema czasownikami jest dość niewielka i wiele osób używa ich zamiennie do mówienia o przyszłych wydarzeniach.
Czasownik need
Czasownik need służy do wyrażania potrzeby, powinności zrobienia czegoś oraz w celu udzielania porad.
Zdania, w których używamy czasownika need w takim znaczeniu, mają następującą konstrukcję: podmiot + need + czasownik w formie bezokolicznika z to + reszta zdania.
Obowiązki, nakazy i zakazy
Obowiązki, nakazy i zakazy mogą być wyrażane za pomocą have to, must, mustn't, don't have to.
Mówiąc o obowiązkach i nakazach używamy czasowników have to i must:
have to łączy się z odgórnymi nakazami i przepisami, koniecznością zrobienia czegoś w związku z zewnętrznym przymusem,
must odnosi się do zasad mniej formalnych, narzucanych sobie przez samą osobę mówiącą.
Wyrażając brak konieczności zrobienia czegoś (gdy nie ma przymusu z zewnątrz), używamy konstrukcji don't have to.
W czasie teraźniejszym don't have to = don't need to.
Mówiąc, że coś jest zakazane, używamy zwrotu must not, które często jest skracane do mustn't.
Czasowniki "can" i "can't" w przyszłości
Czasownika can używamy, mówiąc o rzeczach, które mogą się wydarzyć, natomiast can't , gdy dane rzeczy na pewno się nie wydarzą.
Przypuszczenia odnośnie przyszłości - "will" i "shall"
Przypuszczenia, niepewne zdarzenia w przyszłości mogą być wyrażane za pomocą will , natomiast shall jest dość fomalne i może być używane w celu podkreślenia, że coś powinno się wydarzyć lub chcemy, żeby się wydarzyło. Forma przecząca czasownika will to will not , w skrócie won't , forma przecząca czasownika shall to w skrócie shan't . Forma shan't nie jest często używana, ponieważ czasownik shall jest czasownikiem formalnym i zwykle używa się go w formalnych okolicznościach. Zazwyczaj stosuje się shall not .
Will be able to
Kiedy chcemy powiedzieć, że ktoś będzie w stanie/będzie mógł zrobić coś w przyszłości, nie używamy zwykle czasowników modalnych. Do mówienia o przyszłych umiejętnościach służy konstrukcja will be able to .
Zdania twierdzące z konstrukcją will be able to tworzymy w następujący sposób:
podmiot + will be able to + bezokolicznik + reszta zdania
Zdania przeczące z konstrukcją will be able to tworzymy w następujący sposób:
podmiot + will + not + be able to + bezokolicznik + reszta zdania
Czasownik "need"
Czasownik need jest skomplikowanym czasownikiem. Need występuje jako zwykły czasownik oraz jako czasownik modalny.
Jako zwykły czasownik, need oznacza "wymagać, potrzebować czegoś". W tym znaczeniu do czasownika need w trzeciej osobie liczby pojedynczej dodajemy końcówkę -s. Najczęściej need w tym znaczeniu tłumaczymy na język polski jako "musieć" lub "potrzebować".
Pytania i przeczenia tworzy się przy pomocy czasownika posiłkowego do . Dla trzeciej osoby liczby pojedynczej czasownik do przyjmuje postać does .
Jako czasownik modalny, need najczęściej występuje w pytaniach i przeczeniach. Po czasowniku modalnym need używamy bezokolicznika bez to .
Podczas tworzenia pytań i przeczeń z need w roli czasownika modalnego, nie używamy czasownika posiłkowego do .
Używanie czasownika need jako czasownika modalnego jest typowe dla brytyjskiej odmiany angielskiego i jest bardzo rzadko wykorzystywane w odmianie amerykańskiej.
Need jako czasownik modalny odnosi się do konkretnych sytuacji. Nie używa się go do mówienia o zwyczajach i ogólnych sytuacjach. Używa się go głównie do pytania i wyrażania pozwolenia.
Konstrukcji need not /needn't + have + Past Participle używamy do mówienia o rzeczach, które zostały zrobione, ale okazały się niepotrzebne. Aby powiedzieć, że coś jest niepotrzebne, używamy konstukcji don't have to + bezokolicznik.
Obowiązki, nakazy i zakazy
Obowiązki, nakazy i zakazy mogą być wyrażane za pomocą have to , must , mustn't i don't have to .
Decyzja, kiedy należy użyć have to , a kiedy must , nie jest łatwa.
Must uznawane jest za nieco mocniejsze od have to .
Must używamy, mówiąc o obowiązku lub nakazie pochodzącym z "wewnątrz". Oznacza to, że obowiązek wynika z osobistych okoliczności i że mówiący lub słuchacz zgadza się z tym obowiązkiem. Często używa się must w przypadku, gdy nakaz pochodzi od tzw. autorytetu, np. lekarza albo nauczyciela.
Have to używamy, kiedy obowiązek pochodzi z zewnątrz, np. narzucany jest przez prawo, umowy lub ustalenia. Have to używa się także do ogólnych obowiązków i nakazów.
Wyrażając brak konieczności zrobienia czegoś, używamy konstrukcji don't have to . Zamiast have można używać także need , bez zmiany znaczenia.
Mówiąc, że coś jest zakazane, używamy zwrotu must not , który często jest skracany do mustn't . Must not jest uznawane za bardzo formalne, dlatego najczęściej stosuje się je w oficjalnych zakazach.