MUST VS HAVE TO

Czasownik must wyraża przymus. W czasie przeszłym zastępuje go had to, a w czasie przyszłym will have to. Jednak w czasie teraźniejszym oprócz must może pojawić się również czasownik have to i mimo że tłumaczy się go także jako musieć, ma on trochę inne zastosowanie.

Podstawową różnicą między must i have to jest źródło, z którego pochodzi przymus. Czasownik must opisuje przymus, który wyraża mówiący, a czasownik have to opisuje przymus, który nie pochodzi od mówiącego, czyli wyraża tzw. przymus zewnętrzny. Źródłem przymusu zewnętrznego może być np. inna osoba, regulamin, umowa, przepisy prawne.

Przykład:

• Jeśli powiem You must give up smoking, oznacza to, że to ja wydaję ci polecenie, abyś rzucił palenie.

• Jeśli natomiast powiem You have to give up smoking, będzie to oznaczać, że to polecenie wydał np. lekarz, a ja je tylko relacjonuję lub ci o nim przypominam.

Inne przykłady:

• I must be punctual - Mówię sobie, że muszę być punktualny, bo to dobra cecha.

• I have to be punctual - Mówię, że muszę być punktualny, bo np. tego wymagają ode mnie przepisy w pracy.

• We must pay her - Musimy jej zapłacić. Sami postanawiamy, że jej zapłacimy.

• We have to pay taxes - Musimy płacić podatki, czy tego chcemy czy nie, bo takie jest prawo.

• You must read this book - Musisz przeczytać tę książkę. Ja ci ją polecam.

• You have to read this book - Musisz przeczytać tę książkę, bo np. jest to twoja lektura obowiązkowa.

Czasem trudno Ci będzie ustalić, czy przymus jest wewnętrzny czy zewnętrzny. Będzie to zależeć przede wszystkim od tego, jak to postrzega mówiący. Na szczęście różnica między must i have to nie jest aż tak ważna, bo w czasie przeszłym i przyszłym nie używa się must, lecz tylko odpowiedniej formy have to (had to oraz will have to), a w American English preferuje się have to.

---