"Must" jest czasownikiem modalnym. Zazwyczaj oznacza przymus lub konieczność wykonania jakiejś czynności, zwłaszcza jeśli pochodzą one od samego mówiącego, a nie wynikają bezosobowo z okoliczności, w których się ktoś znalazł.

Oto najważniejsze właściwości słowa "must":

- we wszystkich osobach przybiera tę samą formę, nie otrzymuje końcówki "-s" w trzeciej osobie liczby pojedynczej (por. LICZBA POJEDYNCZA)

(1a) He must go to school today.
On musi iść pójść dziś do szkoły.
(1b) *He musts go to school today.

- pytania tworzone są przez inwersję, a przeczenia za pomocą konstrukcji "needn't" lub "don't/doesn't have to" ('nie musi, nie potrzeba') ` por. "NEEDN'T", "MUSN'T", "CAN'T" CZY "DON'T HAVE TO"):

(2a) A: Must she go there now'
Czy ona musi pójść tam teraz'
(2b) B: No, she needn't go there now.
Nie, ona nie musi iść tam teraz.
(2c) B: No, she doesn't have to go there now.
Nie, ona nie musi iść tam teraz.

- czasownik "must" z przeczeniem "not" (w formie ściągniętej ` "mustn't") oznacza zakaz:

(3) You mustn't park here.
Nie wolno ci tutaj parkować.
(4) She mustn't talk to strangers.
Nie wolno jej rozmawiać z nieznajomymi.

- "must" nie występuje w bezokoliczniku (*"to must", por. BEZOKOLICZNIK), ani w żadnym innym czasie poza teraźniejszym prostym (por. CZAS TERAŹNIEJSZY PROSTY), jednak do sytuacji mających miejsce w przeszłości można się odnieść za pomocą dwóch konstrukcji: `had to" + forma podstawowa czasownika (stwierdzenie przymusu zaistniałego w przeszłości) oraz "must" + "have" + imiesłów bierny (domysł ` możliwe wyjaśnienie obecnego stanu rzeczy):

(5a) I had to leave my mobile at home ` my mum insisted on it.
Musiałem zostawić komórkę w domu ` mama nalegała, żebym tak zrobił.
(5b) I must have left my mobile at home ` I have no idea where else it could be.
Musiałem zostawić komórkę w domu ` nie mam pojęcia, gdzie indziej mogłaby być.

- czasownik "must" może być użyty w połączeniu z czasem przeszłym w mowie zależnej:

(6) She told me I must be there on time.
Powiedziała mi, że muszę być tam na czas

- za pomocą "must" (a w odniesieniu do przeszłości ` "must have") wyraża się przekonanie, że coś jest pewne lub wysoce prawdopodobne:

(7a) A: Who is that'
Kto to jest'
(7b) B: It must be Mr Smith.
To musi być pan Smith.
(8) John didn't tell me about that. He must have forgotten.
John nie mówił mi o tym. Musiał zapomnieć.

- przeczenie w sytuacji opisanej powyżej tworzy się przy pomocy czasownika modalnego "can't":

(9) It can't be Mr Smith.
To nie może być pan Smith.

Konstrukcja "have to" (`musieć`) jest zbliżona znaczeniem do czasownika modalnego "must". Oto jej właściwości:

- występuje we wszystkich czasach oraz przyjmuje końcówki osobowe:

(10) She has to go to the dentist.
Ona musi iść do dentysty.

- "have to" jest zazwyczaj używane, aby wyrazić nakaz pochodzący z zewnątrz, odgórne rozporządzenie, rozkazy innych ludzi, podczas gdy "must" dotyczy raczej uczuć oraz życzeń mówiącego:

(11) I must talk to Mary.
Muszę porozmawiać z Mary.
(12) All the students have to pass this exam.
Wszyscy studenci muszą zdać ten egzamin.

- aby wyrazić konieczność wykonania czynności w przyszłości stosuje się czasem formę "will have to", gdy jednak postanowienia i plany zostały już powzięte, częściej używaną formą jest "have (got) to":

(13) When they stop working they will have to move out.
Gdy przestaną pracować, będą musieli się wyprowadzić.
(14) I've got to move out tomorrow. That's my deadline.
Będę musiała się jutro wyprowadzić. To mój ostateczny termin.

- "have to" wyraża konieczność w sposób nieco łagodniejszy, mniej dobitny niż "must":

(15) I can lend you some money, but you'll have to give it back next week.
Mogę pożyczyć ci trochę pieniędzy, ale będziesz musiał oddać mi je w przyszłym tygodniu.

---