NARCIARSTWO ZJAZDOWE
„Rekreacja ruchowa (fizyczna) – to aktywność ruchowa podejmowana w czasie wolnym dla wypoczynku, przyjemność i samodoskonalenie w formie ćwiczeń gimnastycznych, ćwiczeń kondycyjnych w terenie, gier ruchowych i sportowych, pływania, narciarstwa, spacerów i marszów kondycyjnych. Do rekreacji ruchowej niektórzy zaliczają także prace na działce lub inne prace fizyczne podejmowane, jako hobby”. W potocznym znaczeniu rekreacja fizyczna oznacza dobrowolną działalność podejmowaną dla zabawy i zdrowia. Obejmuje ono wszystkie dziedziny sportowe, wywołuje entuzjazm i zadowolenie a wysiłek jest umiarkowany.
Narciarstwo – jedna z dyscyplin sportowych polegająca na przemieszczaniu się lub wykonywaniu ewolucji przy pomocy sprzętu narciarskiego – nart, a także kijków. Narty mocowane są do butów narciarza za pomocą specjalnych wiązań.
Ta dyscyplina posiada kilka odmian m.in.: narciarstwo biegowe, slalomowe, zjazdowe wysokogórskie czy niskogórskie.
USTAWIANIE SIŁY WYPIĘCIA WIĄZAŃ - TABELA DIN
Waga narciarza |
Wzrost narciarza | Kod narciarza | Długość podeszwy buta |
|---|---|---|---|
| 1 | |||
| kg | cm | - | <250 |
| 13 | A | 0,75 | |
| 14-17 | B | 1 | |
| 18-21 | C | 1,25 | |
| 22-25 | D | 1,75 | |
| 26-30 | E | 2 | |
| 31-35 | F | 2,25 | |
| 36-41 | G | ||
| 42-48 | 148 | H | |
| 49-57 | 149-157 | I | |
| 58-66 | 158-166 | J | |
| 67-78 | 167-178 | K | |
| 79-94 | 179-194 | L | |
| >95 | >195 | M | |
| N | |||
| O |
Ustal „grupę”, jakim jesteś narciarzem.
I - początkującym
II - średnio zaawansowanym
III – zaawansowanym jeżdżącym agresywnie
Znajdź w tabeli kod odpowiadający wadze i wzrostowi. Wybierz niższy, (jeżeli otrzymałeś dwa kody) i przypisz mu odpowiednik DIN wielkości buta.
Dla grupy I obniżamy kod o jeden (jak w punkcie 2), dla II przy różnych – wyższy, dla III podnieś o jeden.
TWARDOŚĆ I OZNACZENIA NA NARTACH
Budowa narty –
-dziób
-talia; slalom specjalny wcięcie duże, gigant małe, zjazd brak (z boku lub na wierzchu
w talii oznaczenie środka narty – często środka buta)
- ślizg
- krawędzie (okute)
- narty karvingowe: szeroki dziób, wąska talia, szeroka pięta (np. 108-85(76)-98)
Narty zależnie od przeznaczenia, do czego i dla kogo:
Easy carve – dla początkujących
Allround carve – dla wszystkich od początkujących do zaawansowanych, mają skrajnie różne właściwości i przeznaczenie, do jazdy spokojnej – rekreacyjnej (komfort jazdy i pewność prowadzenia) na utwardzonych stokach.
Race carve – ostra jazda, slalom gigant
Slalom carve – slalomowe - SL
Fun carve – do jazdy fan carvingowej
Free style – do różnych ewolucji narciarskich
LADY (firma Rossiniol) seria nart dla kobiet, lżejsze, do techniki karvingowej, skrętne.
Twardość (twardość poprzeczna torsion)
Generalnie, jest niepodawana na nartach, brak też jest jednolitych norm jej określenia /brak systematyki wśród producentów/. Uważa się, że twardość powinna rosnąć wraz z umiejętnościami i wagą narciarza. Reguła: mniej umiesz - krótsze narty. Określenie twardości odbywa się, zatem „na czuja” poprzez sprawdzenie twardości na skręt poprzeczny (robienie z narty śmigła) i sztywność wzdłużną narty (szczelina między ślizgiem a podłożem tzw. hol). Sztywność podłużna powinna być adekwatna do ciężaru ciała, by utrzymać środek ciężkości narty w talii. W twardość wpisany jest parametr „promień skrętu”. Narty o niskim parametrze twardości doskonale nadają się do wykonania ciasnych skrętów o wartości promienia 11-15 m. Poszukując twardości powinniśmy poszukać na narcie nadruku wartości promienia skrętu tzw. „RADIUS” i następujących po nim symboli cyfrowych.
PRZYKŁAD: Radius 8`22
Twardość oznaczona jest wartością 8,
Promień skrętu ma wartość 22,
Parametry: 5-6 przeznaczone są dla kobiet, 7-8 dla mężczyzn.
Inne ujęcie klasyfikacji tego aspektu:
S – soft, M – meadl, H – hart.
Oznaczenia na nartach (za AWF B. Podlaska)
- S – sportowa
- SG – super gigant
- RS - slalom specjalny
- SL – pośrednia: gigant/specjalny
- J – specjalna
- L – dla początkujących
- A – amatorska
DOBÓR SPRZĘTU
Narty: dla dzieci ~6 lat, długość do barku stopniowo wydłużane do wzrostu.
Buty: sztywne, dopasowane by dobrze trzymały stopę w stawie skokowym (by pięta nie odrywała się od podeszwy, wkładka większa od stopy ok. 1cm.), wygodne, ciepłe, tłumiące drgania, pochylają golenie ku przodowi, im więcej klamer tym lepiej opinają stopę.
Twardość butów: oznaczenie „flex” 130 twardy, 100 dosyć twardy, 90 średni, 60 miękki, jest niejednolite i każdy producent może mieć inną skalę, i ocena oczywiście jest subiektywna, liczy się wygoda stopy. Do rekreacji z odrobiną agresji starczą indexy 7 i 7.2 -> 65/85, 9 i 9.2 -> 70/90. Flex 120 u Fischera odpowiada 90-100 u Salomona. Im większe umiejętności tym twardszy but.
Producenci sugerują następujący podział:
race - (nie mylić z butami zawodniczymi ok. 200) 100-140
zaawansowany - 100-125
średniozaawansowany - 75-100
początkujący - 50-80
Kijki: długość do nasady mostka, lub kąt prosty w stawie łokciowym (mierzyć w butach narciarskich)
- rękojeść z pętlą paska
- trzon
- talerzyk
- grot.
Kask ochrony – dzieci obowiązkowo
Gogle – szyby antyrefleksyjne, nie powinny parować.
Strój narciarski – kurtka, spodnie, rękawiczki, ciepłe skarpety, bielizna termiczna, czapka. Ubranie ma chronić przed przegrzanie i wystudzeniem organizmu.
Montaż wiązania
Na narcie (wierzch talii) jest ślad - znak jej połowy lub połowy buta (na bucie jest znak jego połowy). Wystarczy zgrać znaki dotyczące butów i narty.
Brak znaków – posługujemy się wzorem:
½ długości narty, minus15 centymetrów, plus ½ długości buta
Smary: im cieplejszy kolor tym smar na większy mróz. Natrzeć nartę smarem, przykryć kalką techniczną lub czymś podobnym i rozprowadzić smar bardzo gorącym żelazkiem. Zmiana smaru: gorącym żelazkiem prasujemy nartę przez bibułę.
ŚNIEG: RODZAJE
- puch świerzy: lekki, bezpieczny do 5 cm.
- puch zsiadły: mokry, ciężki, niebezpieczny, należy ubić stok
- gips przewiany: działa jak papier ścierny, garby.
- gips zbity: na garbach
- szreń: szron
- lodoszron: zlodowaciały szron i śnieg
- szreń łamliwa: tafla lodu na śniegu
- śniegi mokre: w deszcz, wiosną, ostry i śliski
- śnieg ziarnisty: firn: powyżej 1200 m, ziarna cukru
Metodyka
- bezkrok
- krok zwykły i ślizgowy
- ćwiczenia równoważne: unoszenie nogi na zmianę, tupanie,
- zwroty w miejscu: z przestępowaniem ze skokiem, z przełożeniem dziobów nart.
- podchodzenie: krok zwykły, schodkowy, rozkrokiem (jodełka)
- upadanie/podnoszenie się
- zjazd w skos stoku do zatrzymania
- zmiana kierunku jazdy przestępowaniem w prawo i w lewo
- jazda na wprost
- pługi: ślizgowy, hamujący
- łuki płużne z dostawieniem narty
- krok łyżwowy
- ześlizg skośny równoległy
- krystiania odstokowa i doskokowa
- krystiania płużna
- krystiania z odbicia
- krystiania z przeciwskrętem
- śmig (krecha)
BEZPIECZEŃSTWO I BEZPIECZNA JAZDA
ZALEŻY OD:
Właściwie dobranego sprzętu – lepiej kupić niż wypożyczyć
Właściwego doboru terenu – nachylenia stoku, jego szerokości, przygotowania podłoża
Gatunku śniegu
Liczby ludzi na stoku
Przygotowania kondycyjnego narciarza
NALEŻY:
Jeździć ostrożnie, unikać brawury na stoku
Dzieci koniecznie KASKI
Przestrzegać znaków informacyjnych i narciarskich
Nie pić alkoholu!!!
Na stromych stokach uważać na lawiny
Należy pamiętać ze zła pogoda i zmrok utrudniają bezpieczną jazdę
Przestrzegać DEKALOGU NARCIARZA
MIEDZYNARODOWY DEKALOG NARCIARZA FIS
KAŻDY JADĄCY PRZED TOBĄ MA PIERWSZEŃSTWO
I. Wzgląd na inne osoby. Każdy narciarz powinien zachowywać się w taki sposób, aby nie
stwarzać niebezpieczeństwa ani szkody dla innej osoby.
II. Panowanie nad szybkością i sposobem jazdy. Narciarz powinien zjeżdżać z szybkością
stosowną do swoich umiejętności oraz rodzaju i stanu trasy i warunków atmosferycznych.
III. Wybór kierunku jazdy. Narciarz zjeżdżając z góry, dysponując większą możliwością
wyboru trasy zjazdu musi ustalić taki tor jazdy, aby nie zagrażać narciarzowi przed nim
jadącemu.
IV. Wyprzedzanie. Wyprzedzać można zarówno o stronie dostokowej, jak i odstokowej, po
stronie lewej lub prawej, lecz w takiej odległości, która nie ograniczy wyprzedzanemu
swobody.
V. Przejazd przez skrzyżowanie tras narciarskich. Narciarz zaczynając zjazd na trasie lub
pólku narciarskim powinien sprawdzić patrząc w górę, w dół, czy nie sprowokuje tym
niebezpieczeństwa dla siebie i dla innych. Identyczne postępowanie obowiązuje po
każdym, nawet chwilowym zatrzymaniu się na trasie lub stoku.
VI. Zatrzymanie się. Należy unikać zatrzymania się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach
zwężeń i miejscach o ograniczonej widoczności. Po ewentualnym upadku narciarz
winien usunąć się z toru jazdy możliwie jak najszybciej.
VII. Podejście. Narciarz powinien podchodzić tylko poboczem trasy, a w przypadku złej
widoczności powinien zejść zupełnie z trasy. Takie samo zachowanie obowiązuje
narciarzy, którzy pieszo schodzą w dół.
VIII. Przestrzeganie znaków narciarskich. Każdy narciarz winien stosować się do znaków
narciarskich ustawionych na trasach.
IX. Wypadki. W razie wypadku każdy, kto znajdzie się w pobliżu winien poszkodowanemu
spieszyć z pomocą.
X. Stwierdzenie tożsamości. Każdy, obojętnie czy sprawca wypadku, poszkodowany, czy
też świadek muszą w razie wypadku podać swoje dane osobowe.
WYPADKI – POMOC - OBOWIĄZKI NARCIARZA W WYPADKU:
Trzeba obowiązkowo nieść pomoc poszkodowanemu //skrzyżować narty przed
poszkodowanym na odległości 2-3 m.//
Powiadomić GOPR (112)//dokładnie określić miejsce w którym się znajdujemy//
Nieść I pomoc w przypadku zagrożenia życia
Gdy jesteśmy sami lub we mgle nadajemy sygnał głosem, latarka lub gwizdkiem
6 razy/min, (co 10sek.) //odbiór sygnału krótszy 3razy/min.//
Zabezpieczyć rannego przed nadmierną utrata ciepła.