„Wyznanie wiary” Maurice Merleau-Ponty
Autor podejmuje analizę swych badań. Określa stosunki będące między organizmem a światem zewnętrznym. Zachowanie prospekcyjne jest to odpowiedź naszego organizmu. Organizm funkcjonuje jako całość. Organizm jest przystosowany do równowagi. Są ustalone pewne wzorce zachowań, które odpowiadają na środowisko. Jego metoda nie pozwalała mu określić o co naprawdę mu chodziło. Zamiast opisywać zachowanie opisuje percepcje. Twierdzi, że należy umieścić się w świecie i pierwszoosobowo analizować zachowanie. Mamy ciało własne, które znacząco różni się od innych przedmiotów w świecie. Umysł jest w ciele. Ciało jest wspólną kategorią. Ciało jest doświadczane pierwszoosobowo. Ciało nie tylko jest ciałem wchodzącym w reakcje, ale również jest częścią historii.
Schemat ciała:
- koordynowanie ruchów
Nasze ciało dostosowuje się do odbierania bodźców ze świata. Snop możliwych punktów ruchomych promieniuje z nas na otoczenie. Ciało jest obiektem, który spostrzega zmysłowo. Ciało jest naszą ekspresją w świecie lub widzialnym kształtem naszych intencji. Ma wpływ na to ja spostrzegamy rzeczy. Ciało jest wyrazem naszych emocji, pragnień, dokonań.
Ciało ma 2 strony:
Ekspresja
czuciowa
Każdy element komunikacji (gest) jest formą ekspresji. Gesty stanowią integralną część naszego języka. Nie można oddzielić gestów od języka. Pewne funkcje łączą się ze sobą. Barwy z których każda ma otoczkę emocjonalną odbieramy zawsze motorycznie. Wszystko scala się w jedno. Ciało jest transcendentnym warunkiem poznania świata. Rzeczy postrzegane nie są jako formy geometryczne. Świat nie jest odbierany przez doświadczenie, umysł. Świat jest odbierany przez ciało. Świat nie jest skończony. Zawsze będziemy uczestniczyli w jego poznaniu, powstaniu. Kultura i natura w dziwny sposób pojawiają się w naszym życiu. Zwraca uwagę na potencjalność naszego doświadczenia. Świat wpływa na nas. Moje ciało jest dla innej osoby. Widzimy postępowanie innej osoby (innego ciała), emocje dane od innego. Intencje są widzialne jak u innej osoby. Poznajemy działając w świecie.
W II części zajmuje się językiem. Jesteśmy podmiotem, który bierze udział w dziejach. Nie można tego podmiotu wyrzucić.