Monika Fabiańska
ZADANIA CHEMICZNE
DLA GEOLOGÓW
Uniwersytet Śląski
Wydział Nauk o Ziemi
Sosnowiec 2012
SPIS TREŚCI
str | |
---|---|
Wstęp | 3 |
A. Obliczenia stechiometryczne | 4 |
|
4 |
|
5 |
|
9 |
|
11 |
|
15 |
|
19 |
B. Roztwory i ich stężenia | 22 |
|
22 |
|
24 |
|
27 |
C. Iloczyn rozpuszczalności | 29 |
D. Iloczyn jonowy wody. pH i pOH. | 33 |
|
33 |
|
33 |
E. Gazy | 35 |
F. Kinetyka chemiczna | 38 |
|
38 |
2. Czas połowicznego rozpadu | 40 |
|
41 |
|
42 |
G. Stan równowagi chemicznej | 44 |
|
44 |
|
45 |
H. Elementy rachunkowe geochemii organicznej | 48 |
|
48 |
|
49 |
|
50 |
I. Zadania zbiorcze | 54 |
J. Przykładowe reakcje chemiczne | 55 |
|
55 |
|
57 |
|
59 |
|
61 |
ODPOWIEDZI | 63 |
ANEKS |
WSTĘP
Celem niniejszego zbioru zadań chemicznych jest zapoznanie studentów geologii ze zróżnicowanymi rodzajami obliczeń, jakie będą prowadzić w czasie swoich studiów w ramach kursu „Zagadnienia chemiczne w naukach o Ziemi”. Zbiór został podzielony na działy tematyczne, z których każdy zawiera:
Informacje podstawowe – definicje i prawa przydatne w rozwiązywaniu zadań
Przykłady zadań wraz z rozwiązaniami
Zadania do samodzielnego rozwiązania przez studenta
Większość zadań zastała osadzona w kontekście nauk o Ziemi, to jest mineralogii, geochemii nieorganicznej, geochemii organicznej, hydrochemii lub ma ilustrować istotne zagadnienia przyrodnicze.
Na końcu zbioru znajdują się zadania zbiorcze, wymagające wiedzy z kilku działów, i z tego względu uznane za trudniejsze.
Zbiór zadań został zaopatrzony w Aneks zawierający jednostki układu SI i mnożniki.
A. OBLICZENIA STECHIOMETRYCZNE
Informacje podstawowe
Stechiometria to interpretacja ilościowa zjawisk chemicznych. Zaliczamy tu obliczenia takie jak:
składu procentowego związku;
masy pierwiastka w określonej masie związku;
ilości (masy, objętości, ilości moli) produktów otrzymanych w danej reakcji;
ilości substratów (masy, objętości, ilości moli) koniecznej do uzyskania danej ilości (masy, objętości, ilości moli) produktów.
Wymagana wiedza i umiejętności:
przeliczanie jednostek masy i objętości;
znajomość wzorów chemicznych;
znajomość podstawowych praw chemicznych i fizycznych;
umiejętność uzgadniania równania reakcji chemicznej.
Podstawowe prawa i definicje
Mol
Mol (jednostka liczności materii) jest to taka liczba cząstek (elementów) materii (neutronów, protonów, elektronów, atomów, cząsteczek związku chemicznego), jaka jest równa ilości atomów w 12 g (0,012 kg) izotopu węgla 12C.
Liczba ta przybliżana jest stałą Avogadro (N) równą 6,023.10 23.
Jednostka masy atomowej – dalton, atomowa jednostka masy (a.j.m.), unit (u)
u = 1/12 masy atomu 12C = 1,66057 . 10-27 kg
Uwaga: wszystkie te nazwy i skróty odnoszą się do jednej i tej samej jednostki określonej powyższą definicją.
Względna masa atomowa, względna masa cząsteczkowa, masa molowa
Względna masa atomowa jest to liczba wskazująca, ile razy masa danego atomu jest większa od 1/12 masy atomu izotopu węgla 12C [u]
Względna masa cząsteczkowa jest to liczba wskazująca, ile razy masa danej cząsteczki jest większa od 1/12 masy atomu izotopu węgla 12C [u]. Względna masa cząsteczkowa jest suma mas atomowych atomów wchodzących w skład cząsteczki.
Masa molowa to masa 1 mola cząstek materii (neutronów, protonów, elektronów, atomów, cząsteczek związku chemicznego itp.) wyrażona w gramach. Dla jednego mola atomów (cząsteczek) jest ona liczbowo jest równa względnej masie atomowej (cząsteczkowa).
Wzór chemiczny związku
Wzór chemiczny związku to zapis jego składu pierwiastkowego za pomocą symboli pierwiastków tworzących ten związek wraz z podaniem ilości poszczególnych atomów wchodzących w skład związku w postaci indeksu stechiometrycznego.
Np: FeS2
gdzie: Fe – żelazo, S – siarka, 2 – indeks stechiometryczny
Prawo zachowania masy
W procesach chemicznych suma mas substancji reagujących nie ulega zmianie.
czyli dla reakcji A + B = C + D
suma mas substratów A i B = sumie mas produktów C i D
Prawo stosunków stałych
Niezależnie od sposobu otrzymywania danego związku chemicznego jego skład jakościowy i ilościowy pozostaje taki sam.
Inaczej: Masy pierwiastków tworzących dany związek są w nim w stałych, ściśle określonych stosunkach wagowych charakterystycznych dla danego związku.
Prawo Avogadro
W jednakowych objętościach różnych gazów pod tym samym ciśnieniem i w tej samej temperaturze zawarta jest jednakowa liczba cząsteczek dla danej temperatury i ciśnienia
Inaczej: 1 mol dowolnego gazu zajmuje tę samą objętość w danych warunkach ciśnienia i temperatury.
Warunki normalne a objętość gazu
T = 0oC = 273,5 K; K = kelvin
P = 101,3 kPa Pa = paskal
W warunkach normalnych objętość 1 mola każdego gazu jest stała i wynosi 22,4 dm3
czyli: Vo = 22,4 dm3/mol
2. Obliczanie względnej masy cząsteczkowej, masy molowej związku, stosunku wagowego, stosunku molowego i liczby moli
Względna masa cząsteczkowa związku
Obliczamy względną masę cząsteczkową związku AxBy wykorzystując jego wzór cząsteczkowy i względne masy atomowe pierwiastków A i B wchodzących w jego skład:
1mAxBy = x . 1 mA + y . 1 mB
Gdzie: mA – względna masa atomowa pierwiastka A,
mB – względna masa atomowa pierwiastka B.
Wynik podajemy w atomowych jednostkach masy: u (a.j.m.)
Masa molowa związku
Obliczamy masę molową związku AxBy wykorzystując jego wzór cząsteczkowy i masy molowe pierwiastków A i B wchodzących w jego skład:
1M AxBy = x . 1 MA + y . 1 MB
Gdzie: MA – masa molowa pierwiastka A,
MB – masa molowa pierwiastka B.
Wynik podajemy w g/mol.
Stosunek wagowy pierwiastków w związku AxBy
$$\frac{m_{A}}{m_{B}} = \ \frac{\text{\ x\ \ }M_{A}\ }{\text{\ y\ \ }M_{B}}$$
Stosunek molowy pierwiastków w związku AxBy
$$\frac{\text{n\ moli\ A}}{\text{n\ moli\ B}} = \ \frac{x}{y}$$
Liczba moli w danej masie m związku AxBy
Krok 1: Oblicz masę molową związku AxBy
1M AxBy = x . 1 M A + y . 1 M B
Krok 2: Oblicz liczbę moli w danej masie n AxBy =$\frac{m}{1\ M\ A_{x}B_{y}}$
Stała Avogadro (przybliża liczbę atomów w 1 molu) : 6,022 . 1023
PRZYKŁAD 1:
Oblicz masę molową bonatytu CuSO4. 3H2O. Masy molowe: Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g
Rozwiązanie:
1M CuSO4. 3H2O = 64 g + 32 g + 4 . 16 g + 3 . (16 g + 2 g) = 214 g/mol
PRZYKŁAD 2:
Oblicz względną masę cząsteczkową (w a.j.m.) uraninitu UO2. Masy atomowe: U – 238, O – 16.
Rozwiązanie:
UO2 = 238 + 2 . 16 = 270 a.j.m.
PRZYKŁAD 3:
Ile moli jest w 10 g halitu (chlorku sodu)? Masy molowe: Na – 23 g, Cl – 35,5 g/mol
Rozwiązanie:
Krok 1: Oblicz masę molową chlorku sodu: 1M NaCl = 23 g + 35,5 g = 58,5 g/mol
Krok 2: Oblicz liczbę moli (n) NaCl w 10 g tego związku: n = $\frac{10\ g}{58,5\ g/mol}$= 0,17 moli
PRZYKŁAD 4:
Oblicz stosunki wagowe pomiędzy wodą krystalizacyjną a siarczanem (VI) miedzi (II) w chalkantycie CuSO4 . 5 H2O. Masy molowe Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g.
Rozwiązanie:
Krok 1: Oblicz masy molowe bezwodnego siarczanu (VI) miedzi (II) i wody
1M CuSO4 = 64 g + 32 g + 4 .16 g = 160 g/mol
1 M H2O = 2 . 1 g + 16 g = 18 g/mol
Krok 2: Oblicz stosunki masowe uwzględniając, że w cząsteczce chalkantytu jest 5 cząsteczek wody, czyli:
$$\frac{\text{m\ }\text{CuSO}_{4}}{m\text{\ H}_{2}O} = \ \frac{160\ g}{\ 5^{.}18\ g} = 1,77$$
PRZYKŁAD 5:
Oblicz ile atomów wodoru jest w 1,6 molach wody.
Krok 1: Oblicz ile cząsteczek wody jest w 1,6 mola H2O na podstawie stałej Avogadro (N)
N = 1,6 . 6,022 . 1023 = 9,64 . 1023 cząsteczek wody
Krok 2: 1 cząsteczka H2O zawiera 2 atomy wodoru, czyli w 1,6 mola wody jest
2 . 9,64 . 1023 = 19,28 . 1023 atomów wodoru
PRZYKŁAD 6:
Oblicz bezwzględną masę cząsteczkową w gramach i względną masę cząsteczkową w atomowych jednostkach masy (u, daltonach) siarczanu (VI) glinu. Masy atomowe: Al – 27 u, O – 16 u, S – 32 u.
Krok 1: Oblicz względną masę cząsteczkową Al2(SO4)3 = 2 . 27 u + 3 . 32 u + 12 . 16 u = 342 u
Krok 2: Oblicz bezwzględną masę cząsteczkową Al2(SO4)3 w gramach:
Masa molowa Al2(SO4)3 = 342 g (liczbowo odpowiada masie cząsteczkowej w u)
Czyli 6,022 . 1023 cząsteczek Al2(SO4)3 ma masę 342 g.
Zatem 1 cząsteczka Al2(SO4)3 ma masę 342g /6,022 . 1023 = 5,67 . 10-22 g.
ZADANIA
UWAGA: Zadania oznaczone (*) należą do trudniejszych.
Oblicz względną masę cząsteczkową kwasu mrówkowego HCOOH. Względne masy atomowe: C – 12 u, O – 16 u, H – 1 u
Oblicz względną masę cząsteczkową siarczanu (VI) heksaaminakobaltu(III) [Co(NH3)6]2(SO4)3. Względne masy atomowe: Co – 53 u, N – 14 u, H – 1 u, S – 32 u, O – 16 u.
Oblicz masę molową retgersytu o wzorze NiSO4 . 6H2O. Masy molowe: Ni – 75 g, S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g. Jaka jest masa cząsteczkowa tego związku w gramach (bezwzględna) i w atomowych jednostkach masy (u, daltonach), czyli względna masa cząsteczkowa?
Oblicz masę molową talku o wzorze Mg3[(OH)2Si4O10]. Masy molowe: Mg – 27 g, Si – 28 g, O – 16 g, H – 1 g.
Oblicz stosunki wagowe pomiędzy pierwiastkami w tlenku glinu. Masy molowe: Al – 27 g, O – 16g.
Oblicz stosunki wagowe pomiędzy węglem a wodorem w n-heptadekanie. Masy molowe: C – 12 g, H – 1 g.
Ile jest moli w 35 g troilitu o wzorze FeS (siarczek żelaza (II))? Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g.
Oblicz, ile atomów Ca zawarte jest w 20 g wodorotlenku wapnia. Masy molowe: Ca – 40 g, O – 16 g, H – 1 g (UWAGA: skorzystaj z liczby Avogadro).
Oblicz, ile moli żelaza znajduje się w 1 kg hematytu Fe2O3. Masy molowe: Fe – 56 g, O – 16 g
Oblicz, jaką masę wyrażoną w gramach ma u (unit = jednostka masy atomowej)
* Azotan (V) baru został zmieszany z azotanem (V) wapnia w stosunku molowym 2:9. Oblicz, w jakim stosunku wagowym zostały zmieszane te sole. Masy molowe: Ca – 40 g, O – 16 g, N – 14 g, Ba - 137 g
* Jaka jest względna masa cząsteczkowa soli zawierającej kationy żelaza III i aniony dwuprotonowego kwasu o masie cząsteczkowej 98 u?
3. Układanie proporcji, przeliczanie jednostek
Jednostki miar powszechnie stosowane w chemii:
Masa: miligramy (mg), gramy (g), kilogramy (kg)
1 kg = 1000 g = 1 000 000 mg (inaczej: 1.106 mg)
1 mg = 0,001 g = 0,000001 kg (inaczej: 1.10-6 kg)
1 g = 1000 mg = 0,001 kg
Objętość: dm3 (inaczej: litry, l; jednostki spoza układu SI), cm3 (inaczej: mililitry, ml), m3
1 m3 = 1000 dm3 = 1 000 000 cm3 (inaczej: 1.106 cm3)
1 cm3 = 0,001 dm3 = 0,000001 m3 (inaczej 1.10-6 m3)
1 dm3 = 1000 cm3 = 0,001 m3
Gęstość: g/cm3 (inaczej: g/ml), kg/dm3 (inaczej: kg/l),
PRZYKŁAD 1:
Średnie dzienne zapotrzebowanie na witaminę C wynosi 60 mg. Oblicz, ile należy spożyć tej witaminy w gramach w ciągu miesiąca.
Dane: 60 mg/dzień Szukane: x mg/miesiąc
Proporcja: 60 mg witaminy C 1 dzień
x mg witaminy C 30 dni
________________________________
$x = \frac{60\ mg\ \times \ \ 30dni}{1\ dzien}$
x = 1800 mg = 1,8 g
PRZYKŁAD 2:
W reakcji niepełnego spalania wydzieliło się 40 g tlenku węgla (II). Oblicz, jaką objętość zajmie ten gaz w warunkach normalnych w m3. Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g
Dane: m CO = 40 g Szukane: VCO = ? V1 mola gazu = 22,4 dm3
Krok 1. Obliczenie masy molowej CO 1 M CO = 12 g + 16 g = 28 g
Krok 2. Ułóż proporcję wykorzystując prawo Avogadro (objętość 1 mola dowolnego gazu w warunkach normalnych wynosi 22,4 dm3)
28 g CO 22,4 dm3
40 g CO x dm3
______________________________
$x = \frac{40\ g\ \times \ \ 22,4\ \text{dm}^{3}}{28\ g}$
x = 32 dm3 = 0,032 m3
(przypomnienie: 1 m3 = 1000 dm3)
PRZYKŁAD 3:
Wyznaczano gęstość nieznanego metalu. W cylindrze wypełnionym do kreski 50 cm3 umieszczono 29,9 g tego metalu. Poziom wody podniósł się do 54,1 cm3. Zidentyfikuj metal na podstawie jego gęstości, zakładając, że jest on czystym pierwiastkiem.
Dane: m = 29,9 g Szukane: d = ?
V = 54,1 cm3 - 50 cm3 = 4,1 cm3
d = m/V = 29,9 g : 4,1cm3 = 7,29 g/cm3
Badany metal ma gęstość odpowiadającą czystej cynie.
PRZYKŁAD 4:
W jakiej liczbie moli Al2O3 znajduje się tyle samo atomów tlenu, co w 2 molach CaSO4?
Rozwiązanie:
Ze wzoru cząsteczkowego CaSO4 wynika, że w 1 molu siarczanu (VI) wapnia są 4 atomy tlenu, czyli w 2 molach jest 8 atomów tlenu. Układamy proporcję:
1 mol Al2O3 zawiera 3 atomy O
x moli Al2O3 zawiera 8 atomów O
________________________________
$\ x = \frac{1\ mol\ \times \ \ 8\ atomow}{3\ atomy}$
x = 2,67 mola Al2O3
ZADANIA
Masa 1 karata wynosi 0,2000 g. Oblicz masę największego znalezionego diamentu, tzw. diamentu Cullinana, który miał masę 3106 karatów.
Dzienne zapotrzebowanie na magnez dorosłego człowieka wynosi 380 mg. Oblicz masę magnezu w g, która należy dostarczyć organizmowi w ciągu 1 roku.
W temperaturze 0,5oC gęstość wody wynosi 0,9999 g/cm3. Wyraź tę wartość w a) kg/dm3 i b) w kg/cm3.
1 mol dowolnego gazu zajmuje w warunkach normalnych objętość 22,4 dm3. Jaką objętość w cm3 zajmie 20 g dwutlenku węgla w tych warunkach? Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g
Badany gaz o masie 5 g w warunkach normalnych zajął objętość 4 m3. a) Oblicz gęstość tego gazu w g/cm3. b) Ile moli gazu było w badanej próbce?
W krysztale kwarcu znaleziono inkluzję gazową o objętości 0,00022 cm3. Analiza wykazała, że zawierała ona jedynie metan (CH4). Oblicz, jaka była masa i gęstość (d) tego metanu, zakładając warunki normalne w inkluzji. Masy molowe: C – 12g, H – 1g.
Czas połowicznego rozpadu radiowęgla 14C wynosi 5730 lat. Oblicz, jakie będzie stężenie procentowe tego izotopu po upływie 28 650 lat w próbce materiału biogenicznego, która początkowo zawierała 0,02% 14C.
Gęstość bursztynu bałtyckiego (sukcynitu) mieści się w granicach 1,050-1,096 g/cm3. Na plaży znaleziono fragment żywicy przypominający bursztyn o masie 2,55 g. Gdy umieszczono go w cylindrze napełnionym wodą destylowaną do kreski 10 cm3 poziom wody podniósł się do 12,1 cm3. Jaka była gęstość znalezionej żywicy? Czy na podstawie jej wartości można uznać ją za bursztyn?
1 uncja waży 28,35 g. Oblicz masę w uncjach największego znalezionego samorodka złota (Kalifornia) ważącego 128,17 kg.
W jakiej liczbie moli magnetytu Fe3O4 znajduje się tyle samo atomów tlenu, co w 0,4 mola Cu(OH)2?
Elektron to stop złota ze srebrem często spotykany w wyrobach jubilerskich starożytnej Grecji, zawierający wagowo 1/3 srebra. Ile potrzeba gramów złota do sporządzenia 140 g takiego stopu?
* Stwierdzono, że jedna kropla wody morskiej (50 mg) zawiera 30 miliardów atomów złota. Oblicz, ile gramów złota zawiera 100 ton wody morskiej.
4. Procenty wagowe i objętościowe, promile, ppm i ppb
Pojęcia podstawowe i definicje
1 procent = 1/100 albo 0,01 część
1 promil = 1/1000 albo 0,001 część
1 ppm (ang. parts per million) = 1/ 1 000 000 = 1 . 10-6
1 ppb (ang. parts per billion) = 1/ 1 000 000 000 = 1 . 10-9
Procent wagowy oznacza informację, że w 100 jednostkach masy (g, kg, tonach itp.) jest dana masa substancji.
np.: Stwierdzenie, że związek zawiera 34% wag. tlenu oznacza, że w 100 g tego związku jest 34 g tlenu.
Procent objętościowy oznacza informację, że w 100 jednostkach objętości (l, m3, cm3 itp.) jest dana objętość danej substancji.
np.: Stwierdzenie, że mieszanina gazów zawiera 34% obj. tlenu oznacza, że w 100 cm3 tej mieszaniny jest 34 cm3 tlenu.
Promil wag. (z łac. na tysiąc) oznacza informację, że w 1000 jednostkach masy (g, kg, tonach itp.) jest dana masa danej substancji.
np.: Stwierdzenie, że we krwi kierowcy znaleziono 2,5 %o alkoholu oznacza, że w 1000 g tej krwi jest 2,5 g alkoholu etylowego.
PRZYKŁAD 1
Przeciętna zawartość selenu w owocach na terenie Polski waha się w granicach 0,35-0,45 ppm (w suchej masie). Ile owoców należałoby spożyć, by pokryć dzienne zapotrzebowanie na selen wynoszące 160-200 µg (wg WHO)? Oblicz zakres.
Krok 1. Oblicz dolną granicę zakresu:
0,45 ppm oznacza, że 0,45µg Se w 1 . 106 µg owoców (czyli w 1 g owoców, mikro = 10-6)
160 µg Se w x g owoców
x = 355 g
Krok 2. Oblicz górną granicę zakresu:
0,35µg Se w 1 . 106 µg owoców (czyli w 1 g owoców)
200 µg Se w x g owoców
x = 571g
Odpowiedź: Potrzeba 355-571 g owoców w przeliczeniu na suchą masę.
PRZYKŁAD 2
Oblicz masę molową nieznanego pierwiastka X o następującym składzie izotopowym: 121X - 62,5% i 123X – 37,5 %. Jaki to pierwiastek?
Masa molowa pierwiastka jest funkcją jego składu izotopowego, czyli zależy od procentowych zawartości poszczególnych izotopów.
Ze składu procentowego wynika, że w 100 molach pierwiastka X jest:
62,5 moli 121 X i 37,5 moli 123X.
Zatem w 1 molu X jest 0,625 mola 121 X i 0,375 moli 123X
Ułóżmy równanie na masę molową tego pierwiastka:
1M X = 0,625 . 121 g + 0,375 . 123 g = 121,75 g.
Odpowiedź: Pierwiastek X to antymon (Sb). Masa molowa antymonu wynosi 121,75 g.
PRZYKŁAD 3:
W popiołach lotnych ze spalania węgla kamiennego stwierdzono obecność wanadu (V) o zawartości 0,0002% wag. Ile można uzyskać tego pierwiastka z przeróbki 10 ton popiołu?
Dane: m = 10 ton popiołu Szukane: mV = ?
Cp V = 0,0002%
wydajność = 75%
Obliczamy masę wanadu (V) w 1 tonie popiołu. Zawartość 0,0002% oznacza, że
100 kg popiołu zawiera 0,0002 kg V
czyli 10000 kg zawiera x kg
_________________________________________
$$x = \frac{10000\ kg\ \times \ \ 0,0002\ \text{kg}}{100\ kg}$$
Odpowiedź: Masa uzyskanego wanadu wynosi 0,02 kg
ZADANIA
Badana woda mineralna zawiera 0,0025 % wag. potasu. Ile trzeba byłoby jej wypić, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie na ten pierwiastek wynoszące 200 mg?
We krwi kierowcy stwierdzono 0,5 promila alkoholu. Jakie było stężenie procentowe alkoholu w jego krwi?
Zawartość kadmu w węglach kamiennych GZW waha się od 0,2 do 7,7 mg Cd/kg. Oblicz zawartość kadmu w procentach wagowych i ppm (podaj przedział wartości).
Średnia zawartość chromu w glebach Polski wynosi 32 ppm, a cynku 56 ppm. Którego pierwiastka jest więcej w molach/kg gleby? Masy molowe: Cr – 52 g, Zn 65 g.
Lokalnie niektóre gleby na terenie Górnego Śląska mogą zawierać nawet 6000-8000 ppm ołowiu. Ile g tego pierwiastka znajduje się w 1 kg takiej gleby (podaj zakres wartości).
Średnia zawartość talu w skałach magmowych wynosi 0,5-2,3 ppm. Przelicz ten zakres na zawartość w procentach wagowych.
Siarka posiada cztery izotopy, a jej skład izotopowy jest następujący: 32S – 95,00 %, 33S – 0,760 %, 34S – 4,22% i 36S – 0,02%. Oblicz masę molową siarki z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku.
Występujący w przyrodzie azot składa się z 99,63 % izotopu 14N i 0,37 % izotopu 15N. Oblicz masę molową azotu z dokładnością do trzeciego miejsca po przecinku.
Oblicz procentowy udział lżejszego izotopu w miedzi o masie atomowej 63,54 u, jeśli wiadomo, że istnieją dwa izotopy miedzi o liczbach masowych 63 i 65.
Oblicz procentowy udział talu 205, jeśli wiadomo, że istnieją dwa izotopy trwałe 203Tl i 205Tl, a masa molowa talu wynosi 204,383 g.
* Obecny poziom metanu w atmosferze wynosi 1800 ppb. Oblicz masę metanu zakładając, że masa atmosfery Ziemi wynosi 5,2⋅1018 kg.
* Pewna ruda zawiera 18,5% wag. siarczku rtęci o wzorze HgS (cynober). Jaką masę czystej rtęci można otrzymać z 1 tony tego surowca zakładając? Masy molowe: Hg – 200,6 g, S – 32 g
Porpezyt (in. złoto palladowe) to odmiana złota rodzimego zawierającego do 8% wag. palladu. Oblicz, jaką maksymalnie masę można otrzymać palladu z 5 kg porpezytu.
Zawartość kadmu w sfalerycie waha się zazwyczaj w granicach 0,02-1,55% wag. Oblicz, ile gramów kadmu zawiera 0,75 kg sfalerytu (podaj przedział wartości).
Rudy Zn-Pb rejonu olkuskiego zawierają przeciętnie 341 mg As w 1 kg surowca. a) Jaka jest zawartość As w procentach wagowych? b) Oblicz, ile arsenu zostało wydobyte wraz z tymi rudami w r. 2007, gdy ich uzysk wyniósł 2 546 000 ton.
Suche powietrze zawiera 0,25% objętościowych dwutlenku węgla. Oblicz ile cząsteczek CO2 znajduje się przeciętnie w 350 m3 powietrza w warunkach normalnych.
* Atmosfera Ziemi ma masę około 5,2⋅1018 kg. W ciągu roku na świecie spala się około 5⋅10 9 t paliw kopalnych. Zakładając średnią zawartość siarki w tych paliwach 3% wag. oblicz stężenie SO2 w atmosferze w ppm.
Ustalanie wzoru związku chemicznego
Wyróżnia się następujące typy wzorów związku chemicznego:
1. Wzór empiryczny (uproszczony) związku chemicznego, czyli najmniejszy stosunek molowy pierwiastków w analizowanym związku.
2. Wzór rzeczywisty (sumaryczny), czyli stosunek molowy pierwiastków w analizowanym związku odpowiadający jego masie molowej. Wzór rzeczywisty określa dokładnie skład jakościowy i ilościowy związku i może być wielokrotnością wzoru empirycznego (uproszczonego). Aby określić wzór rzeczywisty, należy znać masę cząsteczkową lub molową związku i porównać ją z masą cząsteczkową, czy molową wynikającą ze wzoru uproszczonego.
3. Wzór strukturalny (dotyczy tylko związków o wiązaniach kowalencyjnych). Pokazuje wiązania chemiczne występujące pomiędzy poszczególnymi atomami w postaci kresek, przy czym 1 parze elektronów tworzących wiązanie odpowiada 1 kreska.
Wzór związku chemicznego ustala się na podstawie wyników analizy elementarnej, tzn. analizy w wyniku, której określony zostaje skład pierwiastków w analizowanym związku w procentach wagowych.
Procentowy skład pierwiastków w analizowanym związku to inaczej stosunek masowy pierwiastków w tym związku. Zadania z tego działu sprowadzają się do przeliczenia składu masowego na skład molowy. Skład procentowy związku chemicznego AaBb jest podawany w procentach wagowych (% wag.) liczonych w stosunku do jego masy molowej, czyli z proporcji:
Masa molowa AaBb zawiera a . masa molowa pierwiastka A
100 g AaBb zawiera x g pierwiastka A
PRZYKŁAD 1
Fluoryt to fluorek wapnia, czyli związek o wzorze CaF2. Jaka jest zawartość w procentach wagowych wapnia i fluoru w tym minerale? Masy molowe: Ca – 40 g, F – 19 g
Dane: 1M Ca = 40 g Szukane: % Ca = ?, % F = ?
1M F = 19 g
Krok 1: Oblicz masę molową CaF2. 1M CaF2 = 40 g + 2 . 19 g = 78 g
Krok 2: Ułóż proporcję:
78 g CaF2 zawiera 40 g Ca
100 g CaF2 zawiera x g Ca
$$x = \frac{40\ g\ \times \ 100\ g}{78\ g} = 51,2\ g$$
Odpowiedź: 51,2 % Ca i 48,8 % F.
PRZYKŁAD 2
Zaproponuj wzór empiryczny i rzeczywisty związku zawierającego 53,85 % wag. Fe oraz 46,15 % wag. S. Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g.
Dane: % Fe = 53,85 Szukane: FexSy
% S = 46,27
Krok 1: Oblicz ile g siarki przypada na 1 mol żelaza układając proporcję (to pozwoli obliczyć następnie stosunki molowe pierwiastków w związku):
na 53,85 g Fe przypada 46,15 g S
czyli na 56 g Fe (1 mol) przypada x g S
$$x = \frac{56\ g\ \times \ 46,15\ g}{53,85\ g} = 47,99\ g$$
Krok 2: Oblicz, ile moli siarki przypada na 1 mol żelaza
nS = 47,99 g / 32 g = 1,4997, czyli ~1,5
Fe : S = 1: 1,5, czyli wzór empiryczny byłby: FeS1,5
We wzorze rzeczywistym indeksy stechiometryczne powinny mieć postać liczb całkowitych, zatem z wielokrotności (2x) wzór rzeczywisty tlenku żelaza ma postać: Fe2S3.
PRZYKŁAD 3
Zaproponuj wzór rzeczywisty gazu, w którym stosunek wagowy węgla do wodoru jest równy 6 : 1, gdy wiadomo, że 1 dm3 tego gazu waży w warunkach normalnych 1,87 g. Masy molowe: C – 12 g, H – 1 g
Dane: C : H = 6 : 1 Szukane: CxHy
m 1 dm3 = 1, 87 g
Krok 1: Oblicz stosunki molowe C : H w cząsteczce gazu (inaczej ile moli C przypada na 1 mol H). Ze stosunku wagowego C : H = 6 : 1 wynika, że:
6g C odpowiada 1 g H, więc 12 g C (1 mol) odpowiada 2 g H (2 mole).
czyli stosunki molowe wynoszą C : H = 0,5 : 1
Krok 2: Poszukaj wielokrotności całkowitej stosunków molowych (inaczej wzoru empirycznego)
C : H = 0,5 : 1 = 1 : 2
czyli wzór empiryczny gazu można zapisać jako CH2. Oczywiście w tym przypadku wzór empiryczny nie jest taki sam jak wzór rzeczywisty! Potrzebna jest masa molowa związku, aby go wyznaczyć. Zatem:
Krok 3: Wyznacz masę molową gazu na podstawie prawa Avogadro oraz podanej w zadaniu informacji, że 1 dm3 tego gazu ma masę warunkach normalnych 1,87 g. Z proporcji:
1 dm3 waży 1,87 g
czyli 22,4 dm3 waży x g
$$x = \frac{22,4\ dm3\ \ \times \ 1,87\ g\ \ \ }{1\ dm3\ } = 41,88\ g$$
Masa molowa nieznanego gazu wynosi 41,88 g.
Krok 4: Oblicz masę molową gazu ze wzoru empirycznego
1M CH2 = 12 g + 2 g = 14 g
Krok 5: Porównaj obie masy molowe empiryczna i rzeczywistą. Jeżeli podzielisz je to:
M rz / M emp = 41,88 / 14 = 2,99, czyli ~3,0
Zatem wzór rzeczywisty gazu będzie wynosił 3 . CH2 = C3H6, co odpowiada propanowi.
ZADANIA
Halit to minerał o wzorze NaCl. Jaka jest zawartość procentowa sodu i chloru w tym minerale (% wag.)? Masy molowe: Na – 23 g, Cl – 35,5 g
Oblicz skład procentowy arsenopirytu o wzorze AsFeS. Masy molowe: As – 75 g, Fe – 56 g, S – 32 g
Chalkantyt to minerał o wzorze CuSO4 . 5H2O. Oblicz procentową zawartość wody krystalizacyjnej w tym minerale. Masy molowe: Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g
W którym ze związków jest wyższa zawartość wody w procentach wagowych: w gipsie CaSO4 . 2H2O, czy w chalkantycie CuSO4 . 5H2O? Masy molowe: Ca – 40 g, Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g
Pirotyn to siarczek żelaza o przeciętnym składzie Fe(0,8-1,0)S (UWAGA: ten związek jest berkelidem). Oblicz w jakim zakresie procentowym występuje żelazo w tym minerale. Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g
Oblicz o ile procent (wag.) mniej jest żelaza w arsenopirycie AsFeS niż w pirycie FeS2. Masy molowe: As – 75 g, Fe – 56 g, S – 32 g
Który ze związków jest bogatszy w żelazo: syderyt (FeCO3), czy piryt (FeS2)? Oblicz zawartości procentowe Fe. Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g, C – 12 g, O – 16 g
Oblicz procentową zawartość żelaza w markasycie FeS2 i sfalerycie (Zn0.95Fe2+0.05)S. Który z nich zawiera więcej tego pierwiastka? Masy molowe: Zn – 65 g, Fe – 56 g, S – 32 g
Chalkopiryt CuFeS2 i malachit Cu2CO3(OH)2 to minerały miedzi. Który z nich posiada wyższą procentową zawartość miedzi? Masy molowe: Fe – 56 g, Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g, C – 12 g, H – 1 g
Z analizy elementarnej wynika, że nieznany tlenek ołowiu zawiera 86,6% wag. Pb. Wyprowadź wzór chemiczny tego tlenku. Masy molowe: Pb – 207 g, O – 16 g.
Stosunek molowy w nieznanym tlenku żelaza tlenu do żelaza O:Fe wynosi 1,5. Zaproponuj wzór cząsteczkowy tego związku. Masy molowe: Fe – 56 g, O – 16g
Stwierdzono z prażenia, że stosunek wagowy siarczanu (VI) magnezu do wody krystalizacyjnej w pewnej uwodnionej formie siarczanu magnezu wynosi 1,333. Wyznacz wzór cząsteczkowy tej soli. Masy molowe: Mg – 24 g, O – 16 g, S – 32 g, H – 1 g
Zbadano skład elementarny minerału i stwierdzono, że zawiera 46,54% wag. żelaza i 53,46 % wag. siarki. Podaj wzór chemiczny tego związku. Jaki to minerał? Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g
Z analizy elementarnej wynika, że stosunek wagowy węgla do wodoru w pewnym nieznanym węglowodorze wynosi 1:12. Zaproponuj wzór empiryczny i rzeczywisty tego związku. Masy molowe: C – 12 g, H – 1 g.
Przeciętny skład sfalerytu (Zn,Fe)S to Zn0.95Fe2+0.05S. Ile gramów czystego cynku można uzyskać z rozkładu 100 g sfalerytu o przeciętnym składzie? Masy molowe: Zn – 65 g, Fe – 56 g, S – 32 g
W wyniku prażenia heksahydratu MgSO4. 6H2O uzyskano 12 g bezwodnej soli. Jaka była wyjściowa masa związku uwodnionego? Masy molowe: Mg – 24 g, O – 16 g, S – 32 g, H – 1 g
Odwadnianie 10 g siarczanu (VI) niklu (II) o nieznanym stopniu uwodnienia dało bezwodną sól o masie 5,75 g. Ile cząsteczek wody zawierała wyjściowa sól? Jak nazywa się ten minerał? Masy molowe: Ni – 75 g, O – 16 g, S – 32 g, H – 1 g
Techniczny azotan (V) potasu zawiera 35% wag. potasu. Ile procent zanieczyszczeń zawiera techniczny azotan (V) potasu? Masy molowe: K – 39 g, O – 16 g, N – 14 g.
* Opal zawiera od 3 do 15% (wag.) wody, stąd jego wzór jest zapisywany jako SiO2[H2O]x. Oblicz, w jakich granicach mieści się x. Masy molowe: Si – 28 g, O – 16 g, H – 1 g.
* Jony baru i ołowiu mają tak zbliżone promienie jonowe, że mogą w sieci krystalicznej minerałów zastępować siebie nawzajem. Z analizy stwierdzono, badany anglezyt (PbSO4) zawierał 5% wag. BaO. Zaproponuj wzór sumaryczny tego minerału. Masy molowe: Pb – 207 g, Ba – 137 g, O – 16 g.
* Z analizy elementarnej wynika, że skład materii organicznej występującej w meteorycie Murchisona (chondryt, Australia, 1969) jest następujący: C – 76,3, H – 4,5, O – 12,4, N – 2,6, S – 4,1% wag. Zaproponuj wzór sumaryczny dla tego materiału. Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g, N – 14 g, S – 32 g,H – 1 g.
* Wzór sumaryczny chryzotylu (włóknista odmiana azbestu) to Mg3(OH)4/Si2O5. Oblicz procentową zawartość MgO, SiO2 i H2O w tym minerale. (UWAGA: zacznij od zapisania wzoru związku tak by przypisać indeksy stechiometryczne MgO, SiO2 i H2O). Masy molowe: Mg – 24 g, O – 16 g, Si – 28 g, H – 1 g.
* Przeciętny skład meteorytów kamiennych w % wag. to: 41,0 % O, 21,0 % Si, 15,5 % Fe, 14.3 % Mg, 1,82 % S, 1,56 % Al, 1,80 % Ca, 1,10 % Ni, 0,80 %Na, 0,40 Cr, 0,16 % Mn, 0,10% P, 0,16 % C, 0,07 % K, 0,12 %Ti i 0,08 % Co. Oblicz stosunki molowe pierwiastków w meteorytach kamiennych. Masy molowe: O – 16 g, Si – 28 g, Fe – 56 g, Mg – 24 g, S – 32 g, Al – 27, Ca – 40 g, Ni – 75 g, Na – 23 g, Cr – 52 g, Mn – 56 g, P – 31 g, C – 12 g, K – 39 g, Ti – 48 g, Co – 59 g.
* Chalkopiryt (CuFeS2), bornit (Cu5FeS4) i chalkozyn (Cu2S) to główne minerały siarczkowe miedzi. Porównaj pod względem uzysku czystej miedzi 2 rudy zawierające odpowiednio: A. 22% wag. chalkopirytu i 15% wag. bornitu, B. 17% wag. chalkozynu. Która jest bogatsza w miedź?
Obliczenia chemiczne na podstawie równań reakcji
Przy obliczeniach chemicznych związanych z reakcjami chemicznymi należy zawsze zaczynać od poprawnego napisania równania reakcji chemicznej. Pozostałe obliczenia najczęściej wykorzystują umiejętności z innych rozdziałów, tj. obliczanie i przeliczanie stężeń, układanie proporcji itp.
PRZYKŁAD 1
Ile można uzyskać tlenku wapnia CaO (czyli inaczej wapna niegaszonego lub palonego) z 10 kg czystego węglanu wapnia, a ile z takiej samej masy wapienia zawierającego jedynie 85% wag. czystego węglanu wapnia? Masy molowe: Ca – 40g, C – 12g, O – 16g.
Dane: m CaCO3 = 10 kg Szukane: mCaO = ?
m wapienia = 10 kg
Krok 1. Napisz równanie reakcji rozkładu węglanu wapnia:
CaCO3 → CaO + CO2
Krok 2. Oblicz masy molowe CaCO3 i CaO.
1M CaCO3 = 40g + 12g + 3 . 16g = 100g/mol
1M CaO = 40g + 16g = 56g/mol
Krok 3. Ułóż proporcję korzystając z danych z reakcji (patrz Krok 1):
100g CaCO3 daje 56g CaO
10 kg CaCO3 daje x kg CaO
_________________________________________
x = 10kg . 56g / 100g = 5,6 kg CaO
Odpowiedź 1: Otrzymano 5,6 kg tlenku wapnia.
Krok 4. Wapień zawierał jedynie 85% wag. węglanu wapnia, czyli zamiast wyjściowych 10 kg CaCO3 w reakcję weszło go: 10 kg . 0,85 = 8,5 kg. Można ułożyć proporcję z tych danych, analogiczną jak w kroku 3, albo prościej – pomnożyć wynik uzyskany dla czystego węglanu wapnia (w Kroku 3) przez 0,85:
5,6 kg . 0,85 = 4,046 kg
Odpowiedź 2: Otrzymano 4,046 kg tlenku wapnia.
PRZYKŁAD 2
Przeprowadzono reakcję 1,00 g metalicznego srebra z 1,00 g siarki elementarnej. Który z substratów był w nadmiarze? Oblicz w procentach wagowych nadmiar tego substratu. Oblicz masę powstałego produktu. Masy molowe: Ag – 108 g, S – 32g.
Dane: m Ag = 1 g Szukane: m Ag2S
m S = 1 g % nadmiaru
Krok 1. Napisz równanie reakcji addycji pomiędzy srebrem a siarką
2Ag + S → Ag2S
Krok 2. Kontrola nadmiaru. Z równania reakcji wynika, że 2 mole Ag reagują z 1 molem siarki dając 1 mol siarczku srebra, czyli:
2 . 108 g = 216 g Ag reaguje z 32 g S
Z tych wartości wynika, że w mieszaninie 1 g Ag z 1 g S jest nadmiar siarki. Zatem srebro przereaguje całkowicie. Oblicz, ile potrzeba siarki do tej reakcji. Z proporcji:
216 g Ag reaguje z 32 g S
1 g Ag reaguje z x g S
__________________________
x = 0,15 g S
Nadmiar siarki wynosi 1,00 g - 0,15 g = 0,85 g. Obliczamy % wag. nadmiaru:
100% odpowiada 1,00 g S
x % 0,85 g S
_______________________________
x = 85 %
Odpowiedź 1: Siarka występuje w 85 % wag. nadmiarze w środowisku reakcji.
Krok 3. Oblicz masę powstałego produktu, czyli siarczku srebra.
1M Ag2S = 2 . 108 g + 32 g = 248 g
Masę produktu możemy liczyć w stosunku do 0,15 g S lub 1,00 g Ag. Z proporcji i z reakcji powyżej wynika, że:
32 g S dają 248 g Ag2S
0,15 g S daje x g Ag2S
________________________________
x = 1,16 g Ag2S
Odpowiedź 2: W reakcji powstało 1,16 g produktu (Ag2S)
ZADANIA
Ile potrzeba ton wapienia o zawartości 98%wag. CaCO3, by uzyskać 1 tonę wapna niegaszonego (CaO)? Masy molowe: Ca – 40 g, C – 12 g, O – 16 g
Przeciętny skład sfalerytu (Zn,Fe)S to Zn0.95Fe2+0.05S. Ile kilogramów ditlenku siarki powstanie podczas spalania 1 tony węgla kamiennego zawierającego 1% wag. sfalerytu? Masy molowe: Zn – 65 g, Fe – 56 g, S – 32 g
Ile gramów chlorku amonu NH4Cl można otrzymać w reakcji 1 mola gazowego amoniaku i 1,5 mola gazowego chlorowodoru (HCl)? Który ze związków jest w nadmiarze? Masy molowe: N – 14 g, H – 1 g, Cl – 35,5 g.
Do reaktora wprowadzono 3 kg gazowego chloru (Cl2) i 3 kg wodoru (H2). Oblicz masę chlorowodoru (HCl) powstałego w wyniku reakcji. Który z substratów był w nadmiarze? Masy molowe: Cl – 35,5 g, H – 1 g.
Pewną ilość miedzi ogrzano w powietrzu, otrzymując 16 g tlenku miedzi (II). Ile moli miedzi przereagowało z tlenem? Masy molowe: Cu – 64 g, O – 16 g.
Z 1 tony wapienia uzyskano 540 kg wapna palonego (CaO). Oblicz procentową (wag.) zawartość minerałów ilastych w wyjściowej skale zakładając, że stanowią one jedyny pozostały składnik skały poza kalcytem (węglanem wapnia CaCO3). Masy molowe: Ca – 40 g, C – 12 g, O – 16 g.
Stwierdzono, że badany surowiec zawiera 70% wag. galeny (PbS). Oblicz jaką objętość zajmie w warunkach normalnych siarkowodór wydzielony z roztwarzania 100 g tego surowca w kwasie solnym. Masy molowe: Pb – 207 g, S – 32 g.
* Jedną z metod odsiarczania spalin jest pochłanianie powstałych tlenków siarki przy użyciu węglanu wapnia (CaCO3). Ile kg wapienia zawierającego 95% wag. węglanu wapnia potrzeba do odsiarczenia 1 m3 spalin zawierających 30% obj. tritlenku siarki? Masy molowe: Ca – 40 g, S – 32 g, O – 16 g, C – 12 g.
Oblicz objętość powietrza potrzebną do spalenia 1 kg acetylenu w warunkach normalnych. Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g, H – 1 g.
Zawartość siarki rodzimej w pokładzie wahała się w granicach 21-32% wag. Oblicz ile kg czystego kwasu siarkowego (VI) można uzyskać z 100 kg surowca (podaj przedział wartości). Masy molowe: S – 32 g, O – 16 g, H – 1 g.
* Galmany to niejednorodne mieszaniny, głównie wtórnych minerałów cynku (węglany i krzemiany) powstałe podczas wietrzenia sfalerytu. W badanym galmanie węglanowym zawartość węglanu cynku (ZnCO3) wynosiła 74,5% wag. (reszta to minerały nie zawierające Zn). Oblicz masę tlenku cynku, który można uzyskać z 50 kg takiego surowca. Masy molowe: Zn – 65 g, O – 16 g, C – 12 g.
* W geosferze przeobrażenie gipsu w siarkę rodzimą (S) zachodzi w reakcji dwustopniowej 1) gips reaguje z metanem dając siarkowodór, węglan wapnia i wodę, 2) siarkowodór w obecności tlenu przechodzi w wodę i siarkę elementarną. Oblicz masę siarki rodzimej jaka powstanie z 1,2 tony gipsu w takim procesie. Masy molowe: Ca – 40 g, S – 32 g, O – 16 g, C – 12 g, H – 1 g.
Teoretyczny skład barytu (BaSO4) to 65,7% wag. BaO i 34,3% wag. SO3. Jednak w badanym okazie 32% jonów baru zostało zastąpione przez jony strontu (zbliżone promienie jonowe jonu baru i strontu). Oblicz, ile kg tlenku strontu i tlenku baru można uzyskać z 1 tony takiego surowca. Masy molowe: Ba – 137 g, Sr – 87,6 g, S – 32 g, O – 16 g.
* W piecu komorowym spalano 40 t siarki technicznej zawierającej 5% wag. zanieczyszczeń. Jaka objętość powietrza, przeliczona na warunki normalne, jest potrzebna, jeżeli wymagany technologicznie nadmiar powietrza powinien wynosić 54%? Masy molowe: S – 32 g, O – 16 g.
B. ROZTWORY I ICH STĘŻENIA
Sposoby wyrażania stężeń roztworów
Stężenie roztworu jest wielkością intensywną, czyli nie zależy od ilości roztworu. Istnieje kilka różnych sposobów jego wyrażania, wykorzystywanych zależnie od potrzeby (opisane poniżej nie wyczerpują wszystkich).
Stężenie procentowe roztworu (Cp) to masa substancji (w g) rozpuszczonej w 100 g roztworu. Można je obliczać się z zależności:
$$C\text{p\ } = \frac{ms\text{\ \ \ }}{m\text{r\ }}\ 100\%$$
gdzie ms – masa substancji rozpuszczonej w roztworze w [g]
mr – masa roztworu w [g]
UWAGA: Wzór na stężenie procentowe pochodzi z proporcji przeliczającej dla danego roztworu masę rozpuszczonej w nim substancji na masę 100 g roztworu, stąd stężenia procentowe liczy się też z proporcji:
100 g roztworu zawiera m g substancji rozpuszczonej
to mr roztworu zawiera ms substancji rozpuszczonej
Zatem stężenie procentowe jest jak procentem wagowym.
W praktyce laboratoryjnej sporządzając roztwory lub je rozcieńczając nie waży się ich na wadze, ale odmierza objętości. Dla roztworów o wyższych stężeniach gęstości odbiegają od gęstości wody (1,000 g/cm3). Dla roztworów rozcieńczonych (<5%) zmianę gęstości można zaniedbać, dla roztworów o Cp>5% należy ją uwzględnić.
Gęstość (d) wyraża wzór:
$$d\ = \frac{\text{m\ \ \ }}{V\ }$$
gdzie: m – masa roztworu
V – objętość roztworu
Stężenie molowe roztworu (Cm) to ilość moli substancji rozpuszczonej w 1 dm3 (1l) roztworu. Można je obliczać się z zależności:
$$C\text{m\ } = \frac{\text{n\ \ \ }}{V\ }\ $$
gdzie n – ilość moli substancji rozpuszczonej
V – objętość roztworu
Ułamek molowy roztworu (x) to ilość moli danej substancji w stosunku do sumy wszystkich moli w roztworze (N).
$$x\ = \frac{\text{\ \ n\ \ \ }}{\text{\ N}\ }$$
gdzie n – ilość moli danej substancji
N – suma wszystkich moli w roztworze (czyli wszystkich substancji rozpuszczonych i rozpuszczalnika)
PRZYKŁAD 1
Sporządzono roztwór jodku potasu rozpuszczając 1,45 g soli w 100 g wody. Jakie jest stężenie procentowe i molowe tego roztworu? (Można zaniedbać zmianę gęstości roztworu)
Krok 1. Oblicz masę roztworu (mr)
mr = m wody + m KJ = 100 g + 1,45 g = 101,45 g
Krok 2. Oblicz stężenie procentowe (ze wzoru, albo z proporcji)
Cp = 1,45 g/101,45 g . 100% = 1,43%
Krok 3. Oblicz ilość moli w 145g KI
1 M KI = 39 g + 127 g = 166 g
n = 1,45 g/ 166 g = 0,0087 mola
Krok 4. Oblicz stężenie molowe
Cm = n/V
Dla rozcieńczonych roztworów można zaniedbać zmianę gęstości, tzn., że gęstość takiego roztworu jest w przybliżeniu równa gęstości wody 1,00 g/cm3. Oznacza to, że objętość roztworu wynosi 100 cm3 (0,1 dm3), tyle ile objętość wody, w której rozpuszczono KI. Zatem:
Cm = 0,0087 mol/0,1 dm3 = 0,087 mol/ dm3
PRZYKŁAD 2
Oblicz ułamki molowe składników roztworu powstałego przez rozpuszczenie 2 g NaCl i 4 g KBr w100g wody.
Krok 1. Oblicz masy molowe wszystkich substancji, w tym wody
1 M NaCl = 23 g + 35,5 g = 58,5 g
1 M KBr = 39 g + 80 g = 119 g
1 M H2O = 2 g + 16 g = 18 g
Krok 2. Oblicz ile moli zawiera się w masach poszczególnych substancji (n = m/M)
nNaCl = 2 g / 58,5 g = 0,034
nKBr = 4 g / 119,5 g = 0,034
nwody= 100 g / 18 g = 5,556
Krok 3. Oblicz sumę moli N
N = nNaCl + nKBr + nwody = 0,034 + 0,034 + 5,556 = 5,624 moli
Krok 4. Oblicz ułamki molowe dla poszczególnych substancji
xNaCl = nNaCl / N = 0,034/5,624 = 0,006
xKBr = 0,034/5,624 = 0,006
xwody = 5,556/5,624 = 0,988
Zwróć uwagę, że suma wszystkich ułamków molowych wszystkich substancji w mieszaninie wynosi 1.
Przeliczanie stężeń roztworów
W praktyce laboratoryjnej często zachodzi sytuacja, kiedy trzeba przeliczyć stężenie posiadanego roztworu, np. ze stężenia molowego na procentowe, albo obliczyć ile dodać wody do danego roztworu, by uzyskać roztwór rozcieńczony o danym stężeniu. Czasami w tych ostatnich zadaniach trzeba uwzględnić gęstości roztworów, gdy stężenia >5%. Obliczenia tego typu mogą być prowadzone w dwojaki sposób, albo przez podstawianie danych do konkretnych wzorów, albo przez układanie proporcji.
PRZYKŁAD 1
Do 50 cm3 roztworu NaOH o stężeniu 0,03 mol/dm3 dodano 150 cm3 wody. Jakie jest stężenie molowe powstałego roztworu?
Dane: C1 = 0,03 mol/dm3 Szukane: C2 = ?
V1 = 50 cm3 = 0,05 dm3
Vwody = 150 cm3 = 0,15 dm3
Potrzebny wzór: Cm = n/V
Krok 1 Oblicz objętość V2 roztworu powstałego po rozcieńczeniu.
V2 = 50 cm3 + 150 cm3 = 200 cm3 = 0,2 dm3
Krok 2 Oblicz ilość moli NaOH w 50 cm3 (czyli w 0,05 dm3) roztworu o stężeniu 0,03 mol/dm3
n1 = C1 . V1 = 0,03 mol/dm3 . 0,05 dm3 = 0,0015 mola NaOH
Krok 3 Oblicz stężenie roztworu rozcieńczonego C2
Ilość moli NaOH nie uległa zmianie, skoro dodano jedynie wodę, czyli:
n1 = n2
stąd wynika, że: C1 . V1 = C2 . V2
(Przy rozcieńczaniu roztworów o stężeniach molowych powyższy wzór jest bardzo przydatny!)
$$C2\ = \frac{C1\ .\text{\ \ }V1\text{\ \ \ }}{V2\ }$$
C2 = 0,0075 mol/dm3
PRZYKŁAD 2
Zmieszano ze sobą 200 cm3 0,5m HCl oraz 100 cm3 1m HCl. Jakie było stężenie molowe powstałego roztworu?
Dane: C1 = 0,5 mol/dm3 Szukane: C3 = ?
C2 = 1 mol/dm3
V1 = 200 cm3 = 0,20 dm3
V2 = 100 cm3 = 0,10 dm3
Potrzebny wzór: Cm = n/V
Krok 1 Oblicz objętość V3 roztworu powstałego po zmieszaniu roztworów wyjściowych.
V3 = 100 cm3 + 200 cm3 = 300 cm3 = 0,3 dm3
Krok 2 Oblicz ilości moli HCl w obu roztworach wyjściowych
n1 = C1 . V1 = 0,5 mol/dm3 . 0,20 dm3 = 0,1 mola HCl
n2 = C2 . V2 = 1 mol/dm3 . 0,10 dm3 = 0,1 mola HCl
Krok 3 Oblicz ilość moli w roztworze powstałym po zmieszaniu roztworów wyjściowych
n3 = n1 + n2
n3 = 0,1 + 0,1 = 0,2 mola HCl
Krok 4 Oblicz stężenie molowe roztworu końcowego C3
$$C3\ = \frac{n3\ \text{\ \ }}{V3\ }$$
C3 = 0,2 mola/0,3 dm3 = 0,67 mol/dm3
PRZYKŁAD 3
Do 50 cm3 98% roztworu kwasu siarkowego o gęstości d = 1,8361 g/cm3 dodano 100 cm3 wody destylowanej. Oblicz stężenie procentowe powstałego roztworu.
Dane: C1 = 98% Szukane: C2 = ?
V1 = 50 cm3
Vwody = 100 cm3
Potrzebny wzór:
$$C\text{p\ } = \frac{ms\text{\ \ \ }}{m\text{r\ }}\ 100\%$$
Aby wykonać to obliczenie musimy najpierw znaleźć wartości mr2 i ms2 dla roztworu kwasu siarkowego powstałego po rozcieńczeniu roztworu 98%. Ponieważ użyto jedynie wody destylowanej masa substancji rozpuszczonej ms2 jest równa masie kwasu siarkowego ms1 w roztworze wyjściowym.
Krok 1 Oblicz masę substancji rozpuszczonej ms1 ze wzoru na stężenie procentowe
$$Cp1\ = \frac{ms1\text{\ \ \ }}{mr1\ }\ 100\%$$
czyli po przekształceniu: ms1 = C1 . mr1 /100%
Brakuje nam masy roztworu wyjściowego. Mamy jednak podaną jego gęstość i objętość, zatem na podstawie podanej gęstości roztworu wyjściowego oblicz jego masę mr1
d = m/V , czyli mr1 = d . V1 = 1,8361 g/cm3 . 50 cm3 = 91,81g
Podstawiamy do wzoru: ms1 = 91,81g . 98% / 100% = 82,60g
Krok 3 Oblicz masę roztworu po rozcieńczeniu, pamiętając, że masa 1cm3 wody wynosi 1g, storo dwody = 1g/cm3
mr2 = mr1 + mwody = 91,81g + 100 g = 191,81g
Krok 4 Używając wzoru na stężenie procentowe oblicz stężenie roztworu końcowego
$$Cp2\ = \frac{82,60\ g\ \ }{191,81\ g\ }\ 100\%$$
Cp2 = 43,07%
ZADANIA
Oblicz ułamki molowe składników stopu zawierającego 70% wag. miedzi i 30% wag. cynku. Masy molowe: Zn – 65 g, Cu – 64 g
Oblicz stężenie procentowe roztworu powstałego przez rozpuszczenie 0,5 g jodku potasu w 300 cm3 wody (można zaniedbać gęstość roztworu).
Ile gramów azotanu (V) potasu potrzeba do sporządzenia 250 cm3 2% roztworu (można zaniedbać gęstość roztworu).
W 50 g wody rozpuszczono 4 g mieszaniny, zawierającej 20% NaCl i 80% KBr. Oblicz stężenia % obu soli w tak otrzymanym roztworze.
Zawartość ołowiu w wodach lodowców grenlandzkich podniosła się z 0,05 do 0,5mg/l w ciągu ostatnich 100 lat. Jak zmieniło się stężenie procentowe ołowiu w tych wodach?
Średnia zwartość chlorku sodu w wodach morskich dochodzi do 2%. Oblicz ile kg soli można uzyskać po odparowaniu 1m3 takiej wody.
W 3,5 kg wody rozpuszczono 45 g chlorku cynku(II), zawierającego 5% zanieczyszczeń. Oblicz stężenie procentowe roztworu ZnCl2.
* Gęstość 33% kwasu solnego wynosi 1,164 g/cm3. Oblicz objętość chlorowodoru w warunkach normalnych, który rozpuszczono w wodzie, aby uzyskać 450 cm3 takiego roztworu.
W jakiej objętości roztworu o stężeniu 0,5 mol/dm3 znajduje się 2 mole substancji rozpuszczonej?
Oblicz ile gramów KOH zawiera 300 cm3 roztworu o stężeniu 0,15 mol/dm3. Masy molowe: K – 39 g, O – 16 g, H – 1g.
W badanej wodzie rzecznej stwierdzono obecność 2 mg/dm3 jonów arsenu As+3. Jakie jest stężenie molowe i procentowe arsenu w wodzie?
* Gęstość 10 M roztworu kwasu siarkowego (VI) wynosi 1,355 g/cm3. Jakie jest stężenie % takiego roztworu?
Jaka jest masa molowa substancji, której 0,960 grama rozpuszczone jest w 200 cm3 roztworu o stężeniu 0,120 mol/dm3?
Skład atmosfery to 21% wag. tlenu i 78 % wag. azotu. Jaki jest stosunek molowy tych gazów w atmosferze?
Kwas azotowy o stężeniu 56% (d = 1,345 g/cm3) rozcieńczono dodając 15 cm3 kwasu do 200 cm3 wody destylowanej. Oblicz stężenie procentowe uzyskanego roztworu (d nowego roztworu ~ d wody).
Z 40% roztworu kwasu siarkowego (VI) o objętości 200 cm3 odparowano 20 cm3 wody. Jakie jest stężenie % zatężonego kwasu o d = 1,410 g/dm3?
Zmieszano 20 cm3 5% roztworu chlorku sodu i 60 cm3 12% roztworu chlorku sodu. Oblicz stężenie procentowe i molowe powstałego roztworu.
Zmieszano 100 cm3 roztworu KOH o stężeniu 2,30 mol/dm3z taką samą objętością roztworu KOH o stężeniu 0,2 mol/dm3 . Jakie jest stężenie powstałego roztworu?
Zmieszano 10 cm3 4,5 % roztworu kwasu siarkowego (d1 = 1,025 g/cm3) z 100 cm3 2,5% roztworu tego kwasu (d2 = 1,015 g/cm3). Oblicz stężenie procentowe i molowe powstałego roztworu, jeśli jego gęstość d3 = 1,017 g/cm3. Masy molowe: H – 1g, O – 16 g, S – 32 g.
Do kolby dodano 10 cm3 0,5 M kwasu solnego i 12 cm3 0,6 M azotanu (V) srebra. Czy któryś z reagentów był w nadmiarze, a jeśli tak, to oblicz jego nadmiar w gramach.
Do naczyńka wagowego o masie 13,40 g wsypano 2,00 g rozdrobnionego marmuru i wlano 6,80 cm3 stężonego kwasu solnego o gęstości 1,47 g/cm3. Po zakończeniu reakcji masa naczyńka z zawartością wynosiła 24,75 g. Ile procent czystego węglanu wapnia zawierał badany marmur?
Rozpuszczalność
Rozpuszczalność (R) jest to stężenie roztworu nasyconego wyrażone w gramach substancji rozpuszczonej (ms) w 100 g rozpuszczalnika (mr) w danej temperaturze.
R = ms / mr . 100
PRZYKŁAD 1
Rozpuszczalność heksahydratu MgSO4 . 6H2O w wodzie wynosi 44,5 g w 20oC i 50,5g w 50oC. Ile gramów soli można rozpuścić dodatkowo w roztworze sporządzonym z 300 g wody po podgrzaniu roztworu od 20 do 50oC?
Dane: Szukane:
R20 = 44,5 g ms20 – ms50 = ?
R50 = 50,5 g
mr = 300 g
Krok 1: Oblicz masę heksahydratu w 300 g wody w 20oC
w 100 g rozpuszczono 44,5 g MgSO4. 6H2O
w 300 g rozpuści się 3 . 44,5 g = 133,5 g MgSO4 . 6H2O
Krok 2: Oblicz masę heksahydratu w 300 g wody w 50oC
w 100 g rozpuszczono 50,5 g MgSO4 . 6H2O
w 300 g rozpuści się 3 . 50,5 g = 151,5 g MgSO4 . 6H2O
Krok 3: Oblicz różnicę ms20 – ms50 = 18 g
Odpowiedź: Dodatkowo można rozpuścić 18 g heksahydratu.
ZADANIA
Rozpuszczalność jodku potasu w temperaturze 10oC wynosi 136 g w 100g H2O. Ile gramów soli można rozpuścić w 300 g wody w tej temperaturze?
Ile maksymalnie gramów bromku ołowiu (II) można rozpuścić w 1,5 kg wody w 20oC, jeśli rozpuszczalność w tej temperaturze wynosi 0,85 g?
Rozpuszczalność CaSO4 . 2 H2O w wodzie w 30oC wynosi 0,2090 g. Ile gramów tej soli wytrąci się po ochłodzeniu 500 g nasyconego roztworu do temperatury 0oC, jeśli rozpuszczalność w tej temperaturze wynosi 0,1759 g?
W temperaturze 50oC rozpuszczalność azotanu (V) potasu i azotanu (V) ołowiu (II) są równe i wynoszą 85 g w 100g H2O. W którym z nasyconych roztworów tych soli znajduje się większa liczba moli odpowiednich kationów?
Rozpuszczalność LiF w 18oC wynosi 0,26 g w 100 g wody. Oblicz stężenie % nasyconego roztworu fluorku litu.
Nasycony roztwór siarczanu (VI) miedzi (II) powstały z rozpuszczenia tej soli w 500 g wody oziębiono od temp. 373 do 293 K. Oblicz ile wykrystalizowało uwodnionej soli, ile pozostało jej w roztworze oraz masę roztworu po wykrystalizowaniu soli (tzw. bilans materiałowy). Rozpuszczalności w 373 i 293 K wynoszą odpowiednio75,4 i 20,7 g/100 g wody.
* Temperatura wód geotermalnych zawierających siarczan (VI) wapnia wynosiła 40oC. Po wykorzystaniu tych wód w ciepłownictwie temperatura spadła do 20oC. Ile siarczanu wapnia ulegnie wydzieli się z 100 dm3 takich wód w przewodach ciepłowniczych? Rozpuszczalność CaSO4 w 40oC i 20oC wynosi odpowiednio: 0,2097 i 0,2036 g na 100 g wody. Można założyć, że gęstość roztworu jest równa gęstości wody.
C. ILOCZYN ROZPUSZCZALNOŚCI
Podstawowe pojęcia i prawa
Iloczyn rozpuszczalności jest stałą równowagi charakteryzującą roztwory nasycone trudno rozpuszczalnych związków, które praktycznie całkowicie dysocjują w roztworze.
Definicja: Iloczyn rozpuszczalności jest to iloczyn stężeń jonów danego związku w jego roztworze nasyconym w danej temperaturze i w danym rozpuszczalniku.
Dla związku AxBy ulegającego reakcji dysocjacji według następującego równania:
AxBy ⇌ x A+y + y B-x
iloczyn rozpuszczalności jest opisany następującym równaniem:
KSO =[Ay+]x[Bx-]y
gdzie: A, B – odpowiednie jony związku, x, y – współczynniki stechiometryczne
Np. dla CaSO4 dysocjującego według równania:
CaSO4 ⇌ Ca2+ + SO42-
KSO = [ Ca2+] [SO42-]
Zazwyczaj wartości iloczynu rozpuszczalności są podawane dla 20oC.
Uwaga:
Im mniejsza wartość iloczynu rozpuszczalności, tym związek jest trudniej rozpuszczalny, a tym samym łatwiej wytrącić jego osad.
Wykorzystując wartości iloczynów rozpuszczalności związków, można przewidzieć kolejność wytrącania się różnych (trudno rozpuszczalnych) soli pod wpływem wspólnego odczynnika wytrącającego. W tym celu należy obliczyć, przy jakim stężeniu jonu strącającego rozpocznie się wytrącanie każdego z osadów. Jako pierwszy wytrąci się ten jon, który tworzy z dodawanym odczynnikiem najtrudniej rozpuszczalny osad (w kontekście geologicznym zwróć uwagę na kolejność wytrącania się soli podczas tworzenia się złoża ewaporatów i porównaj ją z wartościami iloczynu rozpuszczalności!).
PRZYKŁAD 1
Oblicz wartość iloczynu rozpuszczalności dla siarczanu (VI) wapnia, jeżeli roztwór nasycony tej soli pozostający w równowadze z osadem w 20oC ma stężenie 3,016 . 10-3 mol/dm3.
Krok 1 Napisz reakcję dysocjacji elektrolitycznej siarczanu (II) wapnia
CaSO4 ⇌ Ca2+ + SO42-
Czyli: x x x
Krok 2 Napisz równanie iloczynu rozpuszczalności i oblicz jego wartość.
Z reakcji dysocjacji wynika, że w stanie równowagi stężenia jonów są sobie równe [Ca2+] = [SO42-] i wynoszą 3,016 . 10-3 mol/dm3. Czyli:
KSO = [Ca2+][SO42-] = 3,016 . 10-3 mol/dm3 . 3,016 . 10-3 mol/dm3 = 9,09 . 10-3
PRZYKŁAD 2
Jakie będą stężenia jonów w nasyconym roztworze fluorku strontu, jeżeli iloczyn rozpuszczalności tej soli wynosi 2,5 . 10-9?
Krok 1 Napisz reakcję dysocjacji elektrolitycznej fluorku wapnia
SrF2 ⇌ Sr2+ + 2F-
Czyli: x x 2x
Krok 2 Napisz równanie na iloczyn rozpuszczalności i oblicz stężenia jonów z jego wartości
KSO = [Sr2+][F-]2
Każda cząsteczka fluorku wapnia dysocjuje na 1 jon wapniowy i 2 jony fluorkowe. Z równania dysocjacji wynika, że jeśli x = [Sr2+], to stężenie jonów fluorkowych jest dwukrotnie większe. Czyli:
[F-] = 2x
Zatem: KSO = [Sr2+][F-]2 = x . (2x)2 = 4x3
Po wyciągnięciu pierwiastka sześciennego: x = 0,855 . 10-3 mol/dm3
czyli [Sr2+] = 0,855 . 10-3 mol/dm3, [F-] = 2 . 0,855 . 10-3 mol/dm3 = 1,71 . 10-3 mol/dm3
PRZYKŁAD 3
Zmieszano ze sobą 200 cm3 0,01 m roztworu Pb(NO3)2 z 800 cm3 0,02 m roztworu NaCl. Czy wytrąci się osad PbCl2 (IR = 1,6.10-5)?
Krok 1 Napisz reakcję powstawania chlorku ołowiu (II)
Pb(NO3)2 + 2NaCl ⇌ PbCl2 + 2NaNO3
Krok 2 Napisz równanie iloczynu rozpuszczalności chlorku ołowiu (II)
Reakcja dysocjacji chlorku ołowiu ma postać:
PbCl2 Pb2+ + 2Cl-
a iloczyn rozpuszczalności: KSO = [Pb2+] [Cl-]2
Krok 3 Oblicz stężenie jonów chlorkowych i ołowiu(II) z danych podanych w zadaniu
Układamy odpowiednie proporcje:
w 1000 cm 3 Pb(NO3)2 było 0,01 mola jonów Pb2+
to w 200 cm 3 Pb(NO3)2 było x
x = 0,002 mola jonów Pb2+
w 1000 cm 3 NaCl było 0,02 mola jonów Cl-
to w 800 cm 3 NaCl było y
y = 0,016 mola jonów Cl-
Objętość końcowej mieszaniny roztworów wynosi: 200 cm3 + 800 cm3 = 1000 cm3 = 1 dm3
czyli odpowiednie stężenia to : [Pb2+] = 0,002 mol/dm3 oraz [Cl-] = 0,016 mol/dm3
Krok 4 Podstaw obliczone stężenia do równania na iloczyn rozpuszczalności i zobacz, czy wartość iloczynu rozpuszczalności została przekroczona
czyli KSO’ = 0,002 . 0,016 2 = 5,12 . 10-7
Wartość iloczynu rozpuszczalności nie została przekroczona (IR = 1,6.10-5), czyli osad się nie wytrącił!
PRZYKŁAD 4
Wartości iloczynów rozpuszczalności CuI i AgI wynoszą odpowiednio: 5.10-12, 1.10-16. Jaka będzie kolejność wytrącania osadów, jeżeli do roztworu zawierającego jony Cu+, Ag+ dodano roztwór KI.
Krok 1 Napisz reakcje dysocjacji odpowiednich soli oraz równania ich iloczynów rozpuszczalności
CuI ⇌ Cu+ + I-
AgI ⇌ Ag+ + I-
KSO CuI = [Cu+ ] [I-] = 5.10-12 oraz KSO AgI = [Ag+ ] [I-] 1.10-16
Krok 2 Porównaj wartości iloczynu rozpuszczalności obu soli. Sól o mniejszym iloczynie rozpuszczalności wytrąci się jako pierwsza.
Z tych wartości wynika, że jako pierwszy wytrąci się osad AgI, następnie osad CuI.
ZADANIA
Oblicz wartość iloczynu rozpuszczalności dla węglanu wapnia, jeżeli roztwór nasycony tej soli pozostający w równowadze z osadem w 20oC ma stężenie 2,28 . 10-6 mol/dm3
Ile miligramów każdego z jonów znajduje się w 150 cm3 nasyconego roztworu jodku miedzi (I), jeżeli KSO = 1,1 . 10– 12?
Jakie będą stężenia jonów w nasyconym roztworze siarczku żelaza (II), jeżeli iloczyn rozpuszczalności tej soli wynosi 5 . 10-18?
Oblicz stężenie molowe nasyconego roztworu wodnego siarczanu ołowiu (II), którego KSO = 2,2 . 10-8.
Iloczyn rozpuszczalności AgCl wynosi 1,78·10-10. Oblicz ile mg jonów Ag+ znajduje się w 100 cm3 nasyconego roztworu tej soli.
Oblicz pH nasyconego roztworu wodorotlenku żelaza (II). KSO = 1·10-15
Do 500 cm3 0,001 molowego roztworu CaCl2 dodano 500 cm3 0,01 molowego roztworu Na2SO4. Czy w danych warunkach strąci się osad CaSO4? Wartość iloczynu rozpuszczalności CaSO4 KSO = 2,4 . 10-5
Cykl ewaporatowy to ściśle określona kolejność, w jakiej podczas odparowania wytrącają się z wody morskiej minerały. W badanym pokładzie znaleziono z kolejności alfabetycznej: anhydryt (CaSO4, KSO = 3,162.10-5), halit (NaCl, sól dobrze rozpuszczalna, rozpuszczalność 36g/100g wody) i kalcyt (CaCO3, KSO = 3,311.10-9). Określ kolejność wytrącania się soli.
* Jak jest wartość iloczynu rozpuszczalności siarczanu (VI) srebra, jeżeli 400 cm3 roztworu nasyconego zawiera 0,12 g tej soli?
* W 600 cm3 nasyconego roztworu PbI2 znajduje się 162 mg jonów Pb2+. Oblicz KSO.
* Dodano 100 cm3 roztworu azotanu (V) srebra do 100 cm3 roztworu cyjanku potasu o stężeniu 4 . 10-8 mol/dm3. Wytrącił się osad AgCN. Jakie było stężenie roztworu azotanu (V) srebra? Iloczyn rozpuszczalności AgCN = 4 . 10-16 .
D. ILOCZYN JONOWY WODY. pH i pOH.
Iloczyn jonowy wody
Z równania reakcji autoprotolizy wody:
H2O + H2O = H3O+ + OH-
oraz prawa działania mas Guldberga-Waagego wynika, że stała równowagi ma postać:
$$\text{Kc}\ = \frac{\left\lbrack H3O + \right\rbrack\lbrack OH - \rbrack\ \ \ }{\lbrack H2O\rbrack 2}\ $$
UWAGA: zapis w nawiasach prostokątnych oznacza stężenie molowe.
Skoro w roztworach rozcieńczonych i czystej wodzie [H2O] jest w przybliżeniu stałe to można zapisać iloczyn jonowy wody w postaci:
Kw = Kc [H2O]2 = [H3O+] [OH-]
Wynika stąd, że w czystej wodzie [H3O+] = [OH-]. Doświadczalnie wyznaczono jej stężenie jako równe 1,0 . 10-7 mol/dm3. Zatem wartość iloczynu jonowego wody jest stała i wynosi:
Kw = 1,0 .10-14 mol/dm3
Zależnie od odczynu roztworu wartości [H3O+] i [OH-] zmieniają się, przy zachowaniu stałej wartości Kw.
PRZYKŁAD 1
Jakie jest stężenie jonów wodorotlenowych w wodzie z torfowiska zawierającej 4,5 . 10-6 mol/dm3 jonów wodorowych?
Skoro Kw = 1,0 .10-14 mol/dm3 i Kw = [H3O+] [OH-] to po przekształceniu:
[OH-] = Kw / [H3O+] = 1,0 .10-14 mol/dm3 / 4,5 . 10-6 = 2,22 . 10-9 mol/dm3
pH i pOH
Stężenie jonów wodorowych w roztworze można wyrazić jako ujemny logarytm dziesiętny:
pH = – log [H+]
podobnie stężenie jonów wodorotlenowych:
pOH = – log [OH-]
PRZYKŁAD 2
Jakie jest pH krwi ludzkiej, jeżeli stężenie jonów H3O+ wynosi 4,0 . 10-8 mol/dm3?
pH = - log [H+] = - log (4,0 . 10-8 ) = 7,40
ZADANIA
Maksymalne stwierdzone pH kwaśnego deszczu wynosiło 1,4 (Los Angeles). Oblicz stężenie jonów wodorowych w tym deszczu.
Jakie jest stężenie jonów wodorotlenowych, jeżeli pH wody wynosi 6,5?
Oblicz przedział stężenia jonów wodorowych dla roztworów kwaśnych.
Jakie jest stężenie molowe roztworu HCl, jeżeli pH wynosi 1,78?
W 100 cm3 wody dest. rozpuszczono 2,5 g sodu met. Jakie było pH powstałego roztworu?
Oblicz stężenie jonów wodorotlenowych w 0,0005 m roztworze KOH.
Woda deszczowa zawierała 20 mg CO2 w 100 cm3. Jakie było pH deszczówki?
Jakie jest pH dla 0,05 % roztworu H2SO4?
Jak zmieni się stężenie jonów wodorowych w roztworze 0,01 m HCl, jeżeli do 200 cm3 dodano 400 cm3 wody destylowanej?
Porównano odczyn dwóch wód rzecznej i jeziornej, o stężeniach
[OH-] odpowiednio 4,8 . 10-5 i 2,2 . 10-7 mol/dm3. Która z nich jest bardziej kwaśna?
W wyniku eutrofizacji pH wody jeziora zmieniło sie z 7,5 do 6,2. O ile wzrosło stężenie jonów wodorowych?
Oblicz stężenie jonów wodorotlenowych w wodzie torfowiska zawierającej 2,8 . 10-4 mol/dm3 jonów wodorowych. Czy woda ta ma odczyn obojętny, kwaśny, czy zasadowy?
E. GAZY
Zachowanie gazu doskonałego w zależności od ciśnienia (p), temperatury (T) i zajmowanej objętości (V) opisują prawa gazu doskonałego (często nazywane prawami gazowymi):
prawo Boyle'a-Mariotte’a (prawo izotermy)
pV = const inaczej: p1 .V1 = p2 .V2
prawo Gay Lussaca (prawo izobary)
V/T = const inaczej: V1 / T1= V2 / T2
prawo Charlesa (prawo izochory)
p/T = const inaczej: p1 / T1= p2 / T2
Równanie stanu gazu doskonałego (równanie Clapeyrona)
$$\frac{\text{\ \ p\ V\ \ \ }}{\text{\ T}\ } = const$$
inaczej:
$$\frac{\text{\ \ p}1\text{\ V}1\text{\ \ \ }}{\text{\ T}1} = \frac{\text{\ \ p}2\text{\ V}2\text{\ \ \ }}{\text{\ T}\ 2}$$
$$\frac{\text{\ \ p\ V\ \ \ }}{\text{\ T}\ } = nR$$
n – liczba moli, R – stała gazowa
Równanie stanu gazu rzeczywistego
a - stała charakteryzująca oddziaływania van der Waalsa , b -stała charakteryzująca objętość własną molekuł gazowych , p – ciśnienie, V – objętość, n - liczba moli, R - stała gazowa, T - temperatura
Prawo Avogadro
W stałych warunkach ciśnienia i temperatury objętość gazu jest wprost proporcjonalna do ilości cząsteczek gazu. Inaczej: Jednakowe objętości gazu zawierają jednakowe ilości cząsteczek.
W warunkach normalnych 1 mol dowolnego gazu zajmuje objętość 22,4 dm3 .
Prawo Henry’ego
Stężenie gazu rozpuszczonego (CA) w cieczy jest wprost proporcjonalne do ciśnienia cząstkowego (parcjalnego) tego gazu nad cieczą.
CA = kH . pA
gdzie CA – stężenie gazu rozpuszczonego, pA – ciśnienie cząstkowe gazu nad roztworem, kH – stała Henry’ego zależna od temperatury, rodzaju gazu i rozpuszczalnika
inaczej: xA = kH . pA
gdzie xA – ułamek molowy gazu rozpuszczonego.
Ciśnienie całkowite mieszaniny gazów jest równe sumie ciśnień cząstkowych. Prawo Henry’ego nie obowiązuje, gdy rozpuszczone gazy wchodzą w reakcje chemiczne, ulegają dysocjacji, gdy ich ciśnienia cząstkowe są większe niż 100 kPa lub gdy temperatura są bardzo niska. Jeżeli w cieczy rozpuszcza się kilka gazów np. O2 i CO2 to prawo Henry’ego stosuje się osobno do każdego z tych gazów.
PRZYKŁAD 1
Jaką objętość w warunkach normalnych zajmie CO2 wydzielony z rozkładu 40 g węglanu wapnia?
Krok 1 Napisz równanie reakcji rozkładu węglanu wapnia
CaCO3 → CaO + CO2
Krok 2 Oblicz masę molową węglanu wapnia
1M CaCO3 = 40 g + 12 g + 16 g . 3 = 100 g
Krok 3 Oblicz ile moli węglanu wapnia uległo rozkładowi
n = m/M = 40 g / 100 g = 0,4 mola CaCO3
Krok 4 Z równania reakcji wynika, że
1 mol CaCO3 wydziela 1 mol CO2
zatem 0,4 mola CaCO3 wydziela 0,4 mola CO2
Krok 5 Korzystając z prawa Avogadro ułóż proporcję:
1 mol CO2 zajmuje objętość 22,4 dm3
0,4 mola CO2 zajmuje objętość x
________________________________
x = 0,4 . 22,4 dm3 CO2 = 8,96 dm3
PRZYKŁAD 2
Zbiornik zawierający 2 dm3 helu pod ciśnieniem 2 atm i w 273K podgrzano do temperatury 400 K. Jakie będzie ciśnienie w tym zbiorniku?
Objętość zbiornika nie uległa zmianie, czyli V = const. Można zastosować zatem prawo Charlesa;
p1 / T1= p2 / T2
Po przekształceniu: p2 = p1 . T2 / T1 = 2 atm . 400 K / 273 K = 2,93 atm
ZADANIA
Oblicz, jaką objętość w warunkach normalnych zajmie 1,5 mola azotu.
Suche powietrze zawiera 0,25 % objętościowych dwutlenku węgla. Ile cząsteczek CO2 znajduje się przeciętnie w pokoju o wymiarach 4 m x 3,5 m x 2,8 m (warunki normalne)?
Przeprowadzono termiczny rozkład 3 g salmiaku (chlorek amonu). Oblicz objętość wydzielonych gazów w warunkach normalnych.
Próbkę stopu glinu z cynkiem o masie 16,0 g rozpuszczono w HCl i otrzymano 2,38 dm3 wodoru (warunki normalne). Oblicz skład procentowy stopu.
Granice wybuchowości par benzenu to 1,4-6,7%. W pracowni chemicznej o wymiarach 10 x 4 x 5 m podczas pracy rozbiła się butla z 5 kg benzenu. Jeżeli palniki będą zapalone, czy nastąpi wybuch?
O ile zmniejszy się objętość 4 moli ditlenku węgla, jeżeli przy zachowaniu tego samego ciśnienia temperatura zmniejszy się z 500 do 400oC?
W momencie wybuchu wulkanu temperatura przegrzanej pary wodnej wynosiła 900oC, a ciśnienie zmalało od 10 atm do 1 atm. Ile razy wzrośnie objętość pary wodnej po jej przedostaniu się do atmosfery, zakładając, że T = const.?
Balon meteorologiczny zawierający 25 dm3 helu startuje z powierzchni Ziemi (p = 1 atm, t = 20oC). Oblicz jego objętość na wysokości 3 000 m, gdzie temperatura spada o 15oC, a ciśnienie wynosi 0,664 atm.
Oblicz zawartość tlenu i azotu rozpuszczonego w wodzie destylowanej wiedząc, że w temperaturze 273 K i przy ciśnieniu 1013,25hPa stałe Henry’ego wynoszą odpowiednio k(N2) = 29,42, a k(O2) = 69,45 mg/dm3
* W 100 m3 oczyszczonego gazu ziemnego znajdowało się 96,5 m3 metanu i 3,5 m3 azotu. Przeprowadzono konwersję tego gazu z parą wodną do wodoru. Zakładając 92% stopień konwersji oblicz objętość gazu po konwersji w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury.
F. KINETYKA CHEMICZNA
Podstawowe pojęcia i prawa
Dział chemii zwany kinetyką zajmuje się badaniami szybkości przebiegu reakcji chemicznych.
Szybkość reakcji (v) to zmiana stężenia produktów Cp lub substratów Cs w czasie.
W stosunku do produktów reakcji równanie na szybkość reakcji chemicznej ma postać:
$$V = \ \frac{Cp}{t}$$
Natomiast dla substratów, ze względu na zmniejszanie się ich stężenia w czasie jest ujemne:
$$V = - \ \frac{Cs}{t}$$
PRZYKŁAD 1
Przeprowadzono w temp. 500oC reakcję rozkładu jodowodoru o stężeniu początkowym 100 milimola/dm3 mierząc co 100 s zmianę stężenia w reaktorze. Stwierdzono, że wynosiły one odpowiednio: 51, 34, 26, 20 i 17 milimola/dm3. Oblicz szybkość reakcji w kolejnych momentach pomiaru stężenia jodowodoru.
Krok 1 Napisz równanie reakcji rozkładu:
2HI → H2 + I2
Krok 2 Oblicz szybkość rozkładu HI dla pierwszych 100 s przebiegu reakcji z wyrażenia na szybkość reakcji:
$$V = - \ \frac{Cs}{t}$$
Δt = 100 s,
ΔC1 = 51- 100 milimola/dm3 = - 49 milimola/dm3, stąd
V1 HI = 0,49 milimola/s . dm3
Krok 3 Oblicz szybkość rozkładu HI dla kolejnych 100 s przebiegu reakcji:
V2 HI = - (34 – 51) /100 s = 0,17 milimola/s . dm3
V3 HI = - (26 – 34) /100 s = 0,08 milimola/s . dm3
V4 HI = - (20 – 26) /100 s = 0,06 milimola/s . dm3
V3 HI = - (17 – 20) /100 s = 0,03 milimola/s . dm3
Przeprowadzone obliczenia wskazują, że szybkość reakcji maleje w czasie.
W czasie przebiegu reakcji stężenie substratu ulega zmniejszaniu, a stężenie produktów rośnie w sposób ciągły. Z tego względu możemy mówić jedynie o konkretnej wartości szybkości reakcji tylko w danej chwili (tzw. chwilowa szybkość reakcji). Posługiwanie się wartością szybkości reakcji jest więc z praktycznego punktu widzenia pozbawione sensu. Stąd porównując ze sobą różne reakcje używamy stałą szybkości reakcji (k). Jej wartość określa szybkość danej reakcji w warunkach standaryzowanych, tzn. w przypadku gdy wszystkie substraty występują w stężeniu jednostkowym.
Szybkość reakcji v może być zależna od stężenia produktu lub substratu reakcji w różny sposób:
v = k . C – zależność liniowa
v = k . C2 – zależność wykładnicza
v = k . C3 – zależność wykładnicza
Powyższe równania nazywamy równaniami kinetycznymi reakcji. Rysunek 1 poniżej przedstawia przebieg zależności szybkości reakcji od stężenia molowego substratu. Dla reakcji pierwszego rzędu szybkość rośnie liniowo, dla reakcji drugiego i trzeciego rzędu – wykładniczo. Dla rzadkich reakcji o zerowym rzędzie szybkość pozostaje stała aż do całkowitego wyczerpania się substratów.
Rys. 1 Przebieg zależności szybkości reakcji od stężenia substratu dla reakcji o różnych rzędach reakcji
Rząd reakcji opisuje przebieg reakcji względem konkretnego substratu lub produktu. Liczbowo jest równy wykładnikowi przy stężeniu w równaniu na szybkość reakcji chemicznej. W większości przypadków rząd danej, konkretnej reakcji jest wyznaczany eksperymentalnie, np. z wykresu zmian logarytmu stężenia w czasie. Jedynie w wyjątkowych wypadkach można wyznaczyć go na podstawie współczynników w chemicznym równaniu reakcji.
W przypadku reakcji przebiegający w fazie gazowej zamiast wartości stężenia w równaniach kinetycznych reakcji można użyć wartości ciśnień parcjalnych reagujących gazów.
Dla reakcji pierwszorzędowych często używaną wartością jest okres półtrwania substancji (t1/2), czyli czas potrzebny, aby stężenie (lub masa) danej substancji zmniejszyło się o połowę. Z równania kinetycznego reakcji pierwszego rzędu wynika, że jest on opisany równaniem:
t1/2 = ln2 / k
ln 2 = 0,693, zatem: t1/2 = 0,693 / k
natomiast zmiana stężenia od stężenia początkowego Co do stężenia C w danym momencie po upływie czasu t:
lnC0 - lnC = kt
2. Czas połowicznego rozpadu
Czas połowicznego rozpadu, używany w odniesieniu do rozpadu pierwiastków promieniotwórczych jest szczególną odmianą tego pojęcia. Wszystkie procesy promieniotwórcze mają charakter reakcji pierwszego rzędu. Im mniejsza wartość stałej szybkości reakcji k, tym krótszy jest okres półtrwania substratu. Okres półtrwania w reakcjach pierwszego rzędu jest cechą charakterystyczną danej substancji i nie zależy od początkowego stężenia.
PRZYKŁAD 2
Zbadano przebieg reakcji rozkładu tlenku azotu (I) do azotu i tlenu. Stwierdzono, że szybkość rozkładu maleje 3-krotnie, gdy stężenie substratu zmniejszono z 6.10-3 mol/dm3 do 2.10-3 mol/ dm3. Jaki jest rząd reakcji względem N2O?
Krok 1 Napisz równanie reakcji rozkładu:
2N2O → 2N2 + O2
Krok 2: Sprawdź ile razy zmniejszono stężenie reagenta?
6.10-3 mol/l : 2.10-3 mol/l = 3-krotnie
Krok 3: Porównaj zmianę stężenia ze zmianą szybkości
3-krotna zmiana stężenia wywołała 3-krotną zmianę szybkości, zatem rząd reakcji = 1.
PRZYKŁAD 3
Czas połowicznego rozpadu izotopu potasu 40K wynosi 1,26 miliarda lat. Oblicz wiek (t) próbki skał, w której znaleziono: a) 25%, b) 75% wyjściowej ilości tego izotopu.
Z definicji czasu połowicznego rozpadu wynika, że musiały upłynąć 2 pełne okresy połowicznego rozpadu, aby pozostało jedynie 25% wyjściowej masy izotopu 40K. (po 1 okresie zostaje 50% wyjściowego izotopu macierzystego, po 2 – 25%, po 3 – 12,5% itd.) Czyli wiek badanej próbki skał wynosi 2 . 1,26 mld lat = 2,52 mld lat
Dane: Szukane
t1/2 = 1,26 mld t = ?
mo = 100
mt = 75%
Krok 1 Oblicz wartość stałej k rozpadu 40K ze wzoru powyżej: t1/2 = 0,693 / k
czyli k = 0,693/ t1/2 = 0,55 . 10-9 1/rok
Krok 2 Oblicz czas t ze wzoru powyżej lnC0 - lnC = kt
czyli t = (lnC0 – lnC)/k = (ln100-ln75) / 0,55 . 10-9 = (4,605-4,317) / 0,55 . 10-9 = 0,524 . 109 lat = 524 milionów lat
3. Czynniki wpływające na zmianę szybkości reakcji chemicznych
Szybkość reakcji chemicznej zależy od takich czynników jak:
stężenie reagentów (z równania kinetycznego),
temperatura,
ciśnienie (dla reakcji przebiegających w fazie gazowej),
promieniowanie elektromagnetyczne (reakcje fotochemiczne),
rozwinięcie powierzchni (dla reakcji przebiegających na powierzchni jednego z reagentów),
obecność katalizatora lub inhibitora,
układ przestrzenny cząsteczki (reakcje związków organicznych).
Równanie kinetyczne (omówione wcześniej) opisuje zależność szybkości reakcji od stężenia.
Temperatura należy do istotnych czynników wpływających na przebieg reakcji chemicznych.
Reguła van’t Hoffa:
Wzrost temperatury o 10 K powoduje 2-4-krotny wzrost szybkości reakcji w przypadku większości reakcji nieorganicznych oraz około 7-krotny wzrost dla większości reakcji biochemicznych.
$$\mathbf{\alpha} = \frac{\ V_{T + 10}}{V_{T}}\ $$
gdzie α – współczynnik van’t Hoffa,
VT – szybkość reakcji w temperaturze T [K],
VT+10 – szybkość reakcji w temperaturze o 10 K wyższej
Powyższa reguła wyraża zmianę szybkości reakcji w zależności od temperatury, wyznaczona doświadczalnie, jest spełniona dla reakcji homogenicznych (czyli przebiegających w tej samej fazie).
PRZYKŁAD 4
Oblicz, ile razy wzrośnie szybkość reakcji chemicznej dla której wartość współczynnika van’t Hoffa α wynosi 3, jeżeli zwiększymy temperaturę od 270 do 300 K.
Wzrost temperatury wynosi: 300-270 K = 30 K. Z wartości współczynnika van’t Hoffa wynika, że przy wzroście temperatury o 10 K szybkość reakcji rośnie 3-krotnie.
Zatem z proporcji: dla 10 K szybkość reakcji rośnie 3-krotnie
to dla 30 K szybkość reakcji wzrośnie x-krotnie
_______________________________________________________
x = 9
Szybkość reakcji wzroście 9-krotnie
Równanie Arrheniusa
Równanie Arrheniusa opisuje zależność stałej szybkości reakcji chemicznej od temperatury:
$$\mathbf{\text{ln\ k\ }} = \ln{k_{o} - \ }\frac{\ E^{*}}{\text{RT}}$$
gdzie: k – stała szybkości reakcji
E* - energia aktywacji
k0 – czynnik przedwykładniczy, inaczej stała dla danej reakcji, czasami oznaczana symbolem A
R - stała gazowa
T - temperaturą w skali bezwzględnej (K)
4. Wydajność reakcji
Wydajność teoretyczna reakcji to maksymalna masa produktu, którą można otrzymać z masy substratu (obliczana na podstawie równania reakcji).
Wydajność rzeczywista reakcji to masa produktu, która powstaje w danych warunkach z masy substratu.
Wydajność procentowa reakcji jest opisana wzorem:
$$\mathbf{\text{wydajno}}\mathbf{sc}\mathbf{\ \%} = \frac{\text{wydajno}sc\text{\ rzeczywista}}{\text{wydajno}sc\text{\ teoretyczna}}\ 100\%$$
PRZYKŁAD 5
Oblicz procentową wydajność reakcji pomiędzy karbidem (węglik wapnia) i nadmiarem wody, jeżeli ze 100 g karbidu powstało 28,3 g acetylenu. Masy molowe: C – 12 g, H – 1 g, Ca – 40g.
Dane: mp = 28,3 g acetylenu (czyli wydajność rzeczywista) Szukane: wyd.% = ?
ms = 100 g karbidu
Krok 1: Napisz równanie reakcji węgliku wapnia z wodą:
CaC2 + 2H2O → Ca(OH)2 + C2H2
Krok 2: Oblicz wydajność teoretyczną na podstawie równania reakcji i mas molowych reagentów.
1M CaC2 = 40 g + 2 . 12 g = 64 g
1M C2H2 = 2 . 12 g + 2 g = 26 g
z proporcji: z 64 g karbidu powstaje 26 g acetylenu
ze 100 g powstałoby x g
_______________________________________
x = 40,6 g
Krok 3: Oblicz wydajność procentową na podstawie wzoru:
$$\text{wydajno}sc\mathbf{\ \%} = \frac{28,\ 3g}{40,6\ g}\ 100\% = 69,7\%$$
ZADANIA
Jaki wpływ na szybkość reakcji gazowego chloru i wodoru będzie miało dwukrotne zwiększenie stężenia obu substratów w reaktorze?
Zbadano przebieg rozkładu w fazie gazowej bromowodoru i stwierdzono, że szybkość rozkładu rośnie 4-krotnie, gdy stężenie substratu zwiększono z 0,45 M do 0,90 M. Jaki jest rząd reakcji względem HBr?
Reakcja rozkładu tlenku azotu(V) do tlenku (IV) jest reakcją pierwszego rzędu. Jak wpłynie dwukrotny wzrost ciśnienia na szybkość tej reakcji
Okres połowicznego rozpadu trytu (T) wynosi 12,3 lat. Oblicz ile trytu pozostanie po 24,6 lat z próbki o masie 100 µg. (uwaga: wszystkie procesy promieniotwórcze mają charakter reakcji pierwszego rzędu).
Promieniotwórczy 218Po charakteryzuje się czasem połowicznego rozpadu równym 3 minuty. Po jakim czasie w próbce zawierającej początkowo 400 mg 218Po pozostanie 50 mg tego izotopu?
* W laboratorium przechowywano próbkę radonu o masie 160 mg. Radon ulega przemianie alfa z okresem połowicznego rozkładu 3,8 dnia. Ile mg radonu pozostanie po 38 dniach, czyli po upływie 10 okresów połowicznego rozkładu?
Czas połowicznego rozpadu rubidu 87Ru do izotopu strontu 87Sr wynosi 48,7 mld lat. W badanej próbce skał stwierdzono, że 80% rubidu uległo tej przemianie. Jaki jest wiek skał?
Oblicz zmianę szybkości reakcji homogenicznej po zwiększeniu temperatury z 350 do 400 K, jeżeli współczynnik van’t Hoffa dla tej reakcji wynosi 2,5.
Jaka jest wydajność procentowa reakcji, jeżeli podczas rozkładu 1 tony węglanu wapnia otrzymano 450 kg tlenku wapnia? Masy molowe: Ca – 40 g, O – 16 g, C – 14 g.
Przez roztwór nasycony zawierający 15 g siarczanu (VI) miedzi (II) przepuszczano gazowy siarkowodór. Wytrącony siarczek miedzi (II) odsączono, wysuszono i zważono. Jego masa wynosiła 7,25 g. Oblicz wydajność procentową reakcji. Masy molowe: Cu – 64 g, S – 32 g, O – 16 g.
Oblicz ile wydziela się ditlenku węgla podczas spalania 1 tony węgla kamiennego zawierającego 78% wag. C, przy wydajności procentowej wynoszącej a) 100%, b) 82%. Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g.
50 g chalkopirytu CuFeS rozpuszczono w kwasie solnym. Stwierdzono, że reakcja ta ma wydajność 78% w stosunku do wydzielającego się siarkowodoru. Jak była objętość w warunkach normalnych tego gazu? Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g, Cu – 64 g, H – 1 g.
Spalono 5 g metanu (CH4). Oblicz masę powstałego ditlenku węgla a) na podstawie wydajności teoretycznej, b) jeżeli 20% metanu uległo reakcjom konkurującym? Jaką objętość będzie miał ten gaz w warunkach normalnych? Jakie rekcje konkurujące mogły się pojawić podczas spalania? Napisz ich równania.
Spalany węgiel kamienny zawiera 3% wag. pirytu jako zanieczyszczenie. Oblicz, ile wydzieli się SO2 w procesie spalania 0,5 tony węgla kamiennego, jeżeli proces utleniania pirytu przebiega z wydajnością 72%. Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g, O – 16 g.
G. STAN RÓWNOWAGI CHEMICZNEJ
Podstawowe pojęcia i prawa
Wszystkie reakcje chemiczne są procesami odwracalnymi (odwracalność chemiczna reakcji polega na możliwości przeprowadzenia jej w obu kierunkach).
Dopiero w specjalnych warunkach reakcje mogą przebiegać nieodwracalnie np. gdy jeden z produktów opuszcza środowisko reakcji, reakcja wtedy biegnie aż do wyczerpania substratów.
Przebieg zmian stężeń substratów i produktów reakcji nieodwracalnej:
A + B → AB
Rys. 2 Przebieg zmian stężeń substratów i produktów reakcji nieodwracalnej
Stężenia substratów w reakcji nieodwracalnej zmniejszają się do zera, natomiast stężenia produktów rosną do 100%. Reakcja ustaje w wyniku całkowitego wyczerpania substratów.
Dla reakcji odwracalnej:
A + B ⇌ AB
stężenia substratów nie osiągają zera. Po pewnych czasie w układzie ustala się stan równowagi, w którym występują zarówno substraty, jak i produkty reakcji (Rys. 3).
Rys. 3 Przebieg zmian stężeń substratów i produktów reakcji odwracalnej
W stanie równowagi szybkości reakcji w obie strony(tj. od substratów do produktów oraz od produktów do substratów) są sobie równe.
Prawo działania mas (prawo Guldberga-Waagego)
W stanie równowagi chemicznej stosunek iloczynu stężeń produktów reakcji (w potęgach ich współczynników stechiometrycznych) do iloczynu stężeń substratów (w potęgach ich współczynników stechiometrycznych) jest w danych warunkach p i T wielkością stałą i charakterystyczną dla danej reakcji.
Stan równowagi jest ilościowo opisany stałą równowagi reakcji chemicznej (K).
Dla reakcji:
xA + yB ⇌ zAB
wzór na stałą równowagi reakcji chemicznej przybiera postać:
$$K_{c} = \ \frac{{\lbrack AB\rbrack}^{z}}{\left\lbrack A \right\rbrack^{x}\mathrm{\text{\ \ }}{\lbrack B\rbrack}^{y}}$$
gdzie: [AB] - stężenie molowe produktu AB
[A], [B] - stężenie molowe substratu A i substratu B
x, y, z – współczynniki stechiometryczne reakcji chemicznej
Kc – stała równowagi reakcji chemicznej
Dla reagentów będących w stanie gazowym zamiast stężeń można użyć ciśnień cząstkowych poszczególnych gazów:
$$K_{p} = \ \frac{{p_{\text{AB}}}^{z}}{{p_{A}}^{x}\mathrm{\text{\ \ }}{p_{B}}^{y}}$$
Reguła przekory Le Chateliera
Jeżeli zostanie zakłócony stan równowagi chemicznej przez zmiany temperatury (T), ciśnienia (p), stężenia (c), w układzie wystąpi taka przemiana, która będzie przeciwdziałać zakłóceniom prowadząc do osiągnięcia ponownego stanu równowagi.
PRZYKŁAD 1
Oblicz wartość stałej równowagi reakcji otrzymywania amoniaku z pierwiastków, jeżeli stężenia wszystkich reagentów w stanie równowagi w warunkach przebiegu reakcji (p, T) były sobie równe i wynosiły 2 mol/dm3.
Dane Szukane
[H2] = [N2] = [NH3] = 2 mol/dm3 Kc = ?
Krok 1 Napisz równanie reakcji syntezy amoniaku z pierwiastków:
N2 + 3H2 ⇌ 2NH3
Krok 2 Oblicz stałą równowagi reakcji chemicznej na podstawie wzoru:
$$K_{c} = \ \frac{{{\lbrack NH}_{3}\rbrack}^{2}}{{\lbrack H_{2}\rbrack}^{3}\left\lbrack N_{2} \right\rbrack\mathrm{\text{\ \ }}}$$
Kc = 22 / 2 . 23 = 0,25
PRZYKŁAD 2
Oblicz wartość stałej równowagi reakcji otrzymywania
PRZYKŁAD 3
Jakie były stężenia początkowe wodoru i azotu dla syntezy amoniaku z Przykładu 1?
Dane Szukane
[H2] = [N2] = [NH3] = 2 mol/dm3 [H2]p, [N2]p = ?
Kc = 0,25
Krok 1 Napisz równanie reakcji syntezy amoniaku z pierwiastków:
N2 + 3H2 ⇌ 2NH3
Krok 2 Określ ile ubyło substratów w stosunku do stężenia początkowego po ustaleniu się stanu równowagi
Ze współczynników stechiometrycznych wynika, że w stanie równowagi jest:
N2 + 3H2 ⇌ 2NH3
x 3x 2x poszczególnych reagentów
Wartości x i 3x odpowiadają ilości substratów, która ubyła w wyniku reakcji. Zatem stężenia początkowe reagentów są opisane zależnościami:
[H2]p = [H2] + 3x
[N2]p = [N2] + x
Krok 3 Oblicz wartość x ze stężenia amoniaku w stanie równowagi
[NH3] = 2x = 2 mol/dm3, czyli x = 1 mol/dm3
Krok 4 Oblicz stężenia początkowe substratów
[H2]p = [H2] + 3x = 2 mol/dm3 + 3. 1 mol/dm3 = 5 mol/dm3
[N2]p = [N2] + x = 2 mol/dm3 + 1 mol/dm3 = 3 mol/dm3
ZADANIA
Napisz wzór na stałą równowagi reakcji przebiegającej w fazie gazowej pomiędzy tlenem a azotem, której produktem jest tlenek azotu (I) i na tej podstawie wyznacz wymiar stałej równowagi tej reakcji chemicznej.
W stanie równowagi w reaktorze znajdowały się reagenty o następujących stężeniach: [SO2] = 1mol/dm3; [O2] = 2mol/dm3; [SO3] = 6 mol/dm3. Oblicz stałą równowagi tej reakcji.
Oblicz stałą równowagi dla reakcji tworzenia ditlenku azotu, w której równowaga ustaliła się przy następujących stężeniach: [N2] = 0,65 mol/dm3, [O2] = 1,20 mol/dm3, [NO2] = 2,4 ,20 mol/dm3.
Oblicz stałą równowagi dla reakcji tworzenia tritlenku siarki, jeżeli w zamkniętym reaktorze w stanie równowagi znajdowało się 2 mole SO2, 3 mole O2 i 4 mole SO3.
Stała reakcji dysocjacji amoniaku NH4OH wynosi 1,79 . 10-5. Jeżeli do 1 m roztworu tego wodorotlenku dodamy kwasu, w którą stronę przesunie się równowaga reakcji dysocjacji – formy zdysocjowanej, czy niezdysocjowanej?
* Mieszaninę 2,94 mola jodu i 8,1 mola wodoru ogrzewano w temperaturze 721K do osiągnięcia równowagi w fazie gazowej. Stwierdzono, że powstało 5,64 mola jodowodoru. Oblicz stałą równowagi Kc tworzenia jodowodoru.
* Oblicz stałą równowagi Kp dla reaktora, w którym pod ciśnieniem całkowitym 200 000 Pa znajduje się mieszanina gazów złożona z 2 moli azotu, 4 moli wodoru i 1 mola amoniaku (uwaga: ciśnienie parcjalne danego gazu jest wprost proporcjonalne do jego ułamka molowego w mieszaninie)
* Dwutlenek węgla ulega dysocjacji termicznej na tlenek węgla i tlen w temperaturze 800oC. Obliczyć procentowy skład objętościowy mieszaniny gazów w stanie równowagi, jeżeli 35% dwutlenku węgla uległo rozkładowi.
* W powietrzu pod wpływem wyładowań elektrycznych w temperaturze 1900K z azotu i tlenu tworzy się tlenek azotu (II). Ustala się stan równowagi, który powstaje pomiędzy tą reakcją a reakcją rozkładu tlenku azotu (II) do azotu i tlenu (Kc = 3,9.10-3). Oblicz procent objętościowy NO w mieszaninie tych gazów w stanie równowagi.
H. ELEMENTY RACHUNKOWE GEOCHEMII ORGANICZNEJ
Poniższy rozdział wykorzystuje w znacznej części dotychczas przedstawione pojęcia i prawa.
1. Przeliczanie wyników na stan suchy i bezpopiołowy
Większość wyników analitycznych dotyczących składu elementarnego paliw kopalnych, zawartości części lotnych, wartości opałowej, czy składu macerałowego (szczególnie w odniesieniu do materii organicznej rozproszonej w skałach) wymaga przeliczenia na stan suchy i bezpopiołowy. Umożliwia to porównywanie ich między sobą, gdyż w takiej formie odnoszą się jedynie do samej materii organicznej. Wyniki analityczne są oznaczane symbolem ”a” w indeksie górnym, np. Ca [% wag.], a przeliczone na stan suchy i bezpopiołowy symbolem ”daf” (ang. dry and ashless fraction), np. Cdaf [% wag.].
Obliczenia te można prowadzić na podstawie proporcji:
100 % – (A% + W%) stanowi 100 %
to Ca % stanowi Cdaf %
gdzie A% i W% to odpowiednio procentowe zawartości popiołu i wilgoci.
Lub posłużyć się wynikającymi z tej proporcji wzorami:
$$C^{\text{daf}}\% = \ \frac{C^{a}\ \%\ \ \times \ 100\%}{100\% - (A\% + W\%)}$$
$$H^{\text{daf}}\% = \ \frac{H^{a}\ \%\ \ \times \ 100\%}{100\% - (A\% + W\%)}$$
$$N^{\text{daf}}\% = \ \frac{N^{a}\ \%\ \ \times \ 100\%}{100\% - (A\% + W\%)}$$
$$S^{\text{daf}}\% = \ \frac{S^{a}\ \%\ \ \times \ 100\%}{100\% - (A\% + W\%)}$$
Zawartość pierwiastków C, H, N i S jest oznaczana bezpośrednio jedną z technik analitycznych, natomiast zawartość tlenu obliczana z różnicy wyników w stanie suchym i bezpopiołowym:
Odaf [% wag.] = 100 – Cdaf – Hdaf – Ndaf – Sdaf
Pozostałe pierwiastki występują w paliwach kopalnych w tak znikomych zawartościach, że zazwyczaj są zaniedbywane (z wyjątkiem sytuacji, kiedy są one obiektem badań).
PRZYKŁAD 1
Zbadano skład elementarny nieznanej materii organicznej i stwierdzono, że zawiera ona 65,5% wag. Ca, 4,3% wag. Ha, 1,1% wag. Na i 0,6 % wag. Sa. Przelicz te wyniki analityczne na stan suchy i bezpopiołowy, jeżeli oznaczona zawartość wody w badanym obiekcie wynosiła 3,2% wag., a popiołu 2,5%. Oblicz % zawartość tlenu.
Krok 1 Oblicz skład elementarny w stanie suchym i bezpopiołowym:
100 % – (3,2% + 2,5%) stanowi 100 %
to 65,5% Ca % stanowi Cdaf %
__________________________________________
Cdaf % = 65,5 . 100%/ 94,3% = 69,5%
(albo można podstawić wartości do podanych powyżej wzorów)
Analogicznie obliczamy zwartość pozostałych pierwiastków:
Hdaf % = 5,3, Ndaf % = 1,2 oraz Sdaf % = 0,6.
Krok 2 Oblicz zawartość tlenu z różnicy:
Odaf [% wag.] = 100 – Cdaf – Hdaf – Ndaf – Sdaf
Odaf [% wag.] = 100 – 69,5 – 5,3 – 1,2 – 0,6 = 23,4
2. Stosunki atomowe i diagram van Krevelena
Skład elementarny materii organicznej zmienia się wraz z postępem ewolucji termicznej. Zawartość węgla (C) rośnie (wzrost uwęglenia), zawartości pozostałych pierwiastków maleją. Zmiany te odzwierciadla tzw. diagram van Krevelena, wykres zmian stosunków atomowych H/C i O/C (Rys. 4).
Stosunki atomowe H/C i O/C oblicza się ze składu elementarnego przeliczonego na stan suchy i bezpopiołowy na podstawie poniższych wzorów:
$$\frac{H}{C} = \ \frac{\%\ wag.\ H/1}{\%\ wag.\ C/12}$$
$$\frac{O}{C} = \ \frac{\%\ wag.\ O/16}{\%\ wag.\ C/12}$$
Rys. 4 Diagram van Krevelena obrazujący zmiany składu materii organicznej w postępie uwęglenia
PRZYKŁAD 2
Posługując się danymi z zadania 1 oblicz stosunki atomowe H/C i O/C dla badanego materiału organicznego, nanieś na diagram van Krevelena i skomentuj.
Krok 1 Oblicz stosunki atomowe podstawiając dane do wzorów:
$$\frac{H}{C} = \ \frac{\%\ wag.\ H/1}{\%\ wag.\ C/12}$$
$$\frac{O}{C} = \ \frac{\%\ wag.\ O/16}{\%\ wag.\ C/12}$$
Czyli H/C = (5,3/1) / (65,5/12) = 0,97
O/C = (23,4/16) / (65,5/12) = 0,27
Krok 2 Po naniesieniu wyników nanieś na diagram van Krevelena widać, że badana osadowa materia organiczna ma charakter węgla kamiennego humusowego o stosunkowo niskim stopniu uwęglenia.
Oznaczanie składu elementarnego paliw kopalnych, wilgoci, popiołu i części lotnych
Wilgoć
Oznaczenie wilgoci w stałych paliwach polega na ogrzewaniu próbki w temperaturze 100-105oC do stałej masy. Procentowo wyrażony ubytek masy odzwierciedla zawartość wody obecnej w porach paliwa.
Wa % = Δm/m x 100%
gdzie: Wa % – zawartość wilgoci w próbce analitycznej, %
Δm – ubytek masy próbki podczas suszenia, g,
m – masa próbki analitycznej paliwa, g.
Zawartość wilgoci maleje wraz ze wzrostem uwęglania paliwa kopalnego. Przeciętne zawartości kształtują się następująco:
biomasa: 3-58%,
torf: 70-90%,
węgiel brunatny: 15-70%,
węgiel kamienny: 1-18%,
antracyt: około 1%.
Popiół
Popiół w stałych paliwach kopalnych oznacza się ogrzewając paliwo kopalne przy dostępie tlenu w temperaturze 800-850oC (spalanie). Procentowo wyrażony ubytek masy oznacza zawartość materii organicznej w paliwie, a pozostałość w tyglu stanowi popiół (A).
Aa % =mA/m x 100%
gdzie: Aa % – zawartość popiołu w próbce analitycznej, %
mA – masa popiołu, g,
m – masa próbki analitycznej paliwa, g.
Zawartość popiołu ma zasadnicze znaczenie w ocenie jakości paliwa.
Zawartość części lotnych
Oznaczenie zawartości części lotnych (V) polega na odgazowaniu paliwa stałego bez dostępu powietrza w temperaturze 1123 K (850°C). Podaje się ją jako procentowy ubytek masy próbki analitycznej pomniejszony o procentową zawartość wilgoci:
Va = Δm/m x 100% – Wa
gdzie: Va – ilość części lotnych próbki analitycznej, %,
Δm – ubytek masy próbki podczas odgazowania, g,
m – masa próbki analitycznej paliwa, g,
Wa – zawartość wilgoci w próbce analitycznej, %.
Wynik analityczny Va jest przeliczany na stan suchy i bezpopiołowy Vdaf. Zawartość części lotnych maleje wraz ze wzrostem uwęglenia. Wielkość ta jest także istotna z punktu widzenia zastosowania węgla kamiennego do produkcji koksu – węgle o wysokiej zawartości części lotnych podczas koksowania tworzą koks porowaty. Przeciętne zawartości Vdaf dla kształtują się następująco:
węgle brunatne: 45-70%,
węgle kamienne: 14-45%,
antracyty: 1-10%,
półkoks: 4-15%,
koks: 1-5%.
ZADANIA
Zbadano skład elementarny węgla brunatnego i stwierdzono, że zawiera on 35% wag. C, 4,3% wag. H oraz 1,3% wag. N i 2,1% wag. S. Przelicz te wyniki analityczne na stan suchy i bezpopiołowy, jeżeli oznaczona zawartość wody w badanym węglu brunatnym wynosiła 5,3% wag., a popiołu 7,5%. Jaka była zawartość tlenu?
W badanych odpadach powęglowych zawartość popiołu wynosiła 62,2% (wag.), a wilgoci 1,9 % (wag.). Oblicz wartość opałową tych odpadów Qsdaf (MJ/kg), jeżeli oznaczona analityczna wartość opałowa wynosi Qsa = 17,70 (MJ/kg).
Oznaczano zawartość części lotnych w węglu kamiennym ogrzewając go w temperaturze 850oC bez dostępu powietrza. Masa pustego tygla – 14,867 g, masa tygla z próbką węgla kamiennego – 15,990 g, masa tygla po wyprażeniu 15, 851g. Oblicz: a) % ubytek masy w wyniku prażenia, b) zawartość części lotnych Va, jeżeli wiesz, że wcześniej oznaczona zawartość wody wynosiła 3,5% wag.
W tabeli poniżej podano przeciętny skład elementarny w procentach wagowych dla różnych paliw oraz substancji organicznych. Oblicz stosunki atomowe O/C oraz H/C, umieść je w tabeli i nanieś je na pusty diagram van Krevelena (rysunek poniżej). Jak zmienia się skład elementarny oraz stosunki atomowe węgla, tlenu i wodoru wraz z postępem ewolucji termicznej. Czy istnieje jakiś wpływ biologicznego materiału pierwotnego? Gdzie na tym wykresie umieściłbyś grafit?
Przykładowy skład elementarny paliw kopalnych i wybranych bio- i geomakromolekuł
Substancja | Cdaf [% wag.] |
Hdaf [% wag.] |
Odaf [% wag.] |
Sdaf [% wag.] |
Ndaf [% wag.] |
H/C | O/C |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Drewno | 49,5 | 6,0 | 43,8 | 0,5 | 0,2 | ||
Białko *) | 53,0 | 6,8 | 22,2 | 0,8 | 15,6 | ||
Sapropel | 66,2 | 11,2 | 14,7 | 6,0 | 2,0 | ||
Kwasy huminowe | 54,3 | 6,0 | 36,5 | 0,6 | 2,6 | ||
Torf | 59,6 | 5,0 | 33,5 | 1,4 | 0,6 | ||
Węgiel brunatny | 72,3 | 4,5 | 21,7 | 0,6 | 0,9 | ||
Węgiel kamienny | 82,1 | 4,5 | 9,5 | 2,0 | 1,9 | ||
Antracyt | 92,3 | 3,4 | 2,0 | 0,8 | 1,5 |
daf – wyniki składu elementarnego przeliczone na stan suchy i bezpopiołowy, *) oraz fosfor – 1,6 % wag.
Rys. 5 Diagram van Krevelena
I. ZADANIA ZBIORCZE
W rzeczywistych obliczeniach zazwyczaj zachodzi potrzeba wykorzystania i połączenia umiejętności z różnych działów obliczeń chemicznych. Poniżej zamieszczono takie właśnie zadania.
ZADANIA
W odpadach pohutniczych stwierdzono obecność 0,005% wag. chromu. Ile ton odpadów trzeba przerobić, by uzyskać 300 kg tego pierwiastka, zakładając 80% wydajność procesu odzysku?
Sto kilogramów badanej rudy zawiera 31% boksytu, a resztę stanowi skała płona (Uwaga: do obliczeń przyjmij w uproszczeniu wzór hydrargillitu, czyli wodorotlenku glinu – Al(OH)3). a) Ile można uzyskać czystego glinu z 1 tony takiego surowca? Końcowym efektem procesu technologicznego jest techniczne aluminium zawierające 3% innych metali. b) Ile można go otrzymać z wyjściowej 1 tony boksytu?
Podczas suszenia surowca obniżono jego wilgotność z 35% do 2% uzyskując 455 g wysuszonego surowca. Oblicz masę usuniętej wody wilgotnościowej oraz masę surowca pierwotnego (czyli przed suszeniem).
Podczas spalania 100 kg węgla brunatnego powstał dwutlenek węgla zajmujący objętość 102 m3 w warunkach normalnych. Oblicz procentową zawartość węgla (C) w tym paliwie. Masy molowe: C – 12 g, O – 16 g
W procesie uzyskiwania syntetycznych diamentów z metanu uzyskano mieszaninę grafitu i diamentu o składzie odpowiednio 89 % wag. i 11 % wag. Oblicz wydajność reakcji w stosunku do diamentów.
Do wapiennika wprowadzono 2 tony surowca zawierającego w procentach wagowych 89% CaCO3, 5% MgCO3, 3%SiO2 i 3% H2O. Oblicz ile uzyskano wapna palonego (CaO) i ile powstało m3 ditlenku węgla w takim procesie, zakładając 70% wydajność procesu rozkładu węglanów w 1000oC. Masy molowe: Ca – 40 g, Mg – 24 g, C – 12 g, O – 16 g.
Podczas prażenia 100 kg galeny w strumieniu tlenu (jeden z etapów uzyskiwania Pb metalicznego) powstał tlenek ołowiu (II) z wydajnością 84%. Oblicz masę tlenku ołowiu (II) oraz objętość powstałego tlenku siarki (IV) w warunkach normalnych. Masy molowe: Fe – 207 g, S – 32 g, O – 16 g.
Przeprowadzono reakcję uwodornienia 1 tony węgla kamiennego zawierającego 74% wag. węgla (C). Jaką objętość zajmie wydzielony metan w warunkach normalnych? Masy molowe: C – 12 g, H – 1 g.
Rozpuszczono 1 g marmuru w 250 cm3 kwasu solnego. Analiza powstałego roztworu wykazała obecność chlorku żelaza (III) o stężeniu 0,00023 mol/dm3. Oblicz % wag. zawartość żelaza w badanej skale (można zaniedbać gęstości roztworów). Zakładając, że całe żelazo występowało w marmurze jako tlenek żelaza (III), oblicz ile gramów tego związku było w badanej próbce skały.
Jakiej objętości azotu i wodoru należy użyć w warunkach laboratoryjnych do uzyskania 100 g amoniaku pod normalnym ciśnieniem, jeżeli wydajność procesu wynosi 15%?
Podczas prażenia 100 kg galeny w strumieniu tlenu (jeden z etapów uzyskiwania Pb metalicznego) powstał tlenek ołowiu (II) z wydajnością 84%. Oblicz masę tlenku ołowiu (II) oraz objętość powstałego tlenku siarki (IV) w warunkach normalnych. Masy molowe: Fe – 207 g, S – 32 g, O – 16 g.
Przeciętny skład sfalerytu (Zn,Fe)S to Zn0.95Fe2+0.05S. Ile kilogramów ditlenku siarki powstanie podczas spalania 1 tony węgla kamiennego zawierającego 1% sfalerytu? Jaką objętość zajmie ten gaz w warunkach normalnych? Ile litrów 2M roztworu kwasu siarkowego (IV) można uzyskać z tej ilości ditlenku siarki? (można zaniedbać gęstości roztworów). Masy molowe: Zn – 65g, Fe – 56 g, S – 32 g, H – 1 g, O – 16 g.
Jedną z metod odsiarczania spalin jest pochłanianie powstałych tlenków siarki przy użyciu węglanu wapnia. Ile kg wapienia zawierającego 90% węglanu wapnia (reszta to minerały ilaste nie biorące udziału w procesie) potrzeba do odsiarczenia 15 m3 spalin zawierających 30% tritlenku siarki? Oblicz masę otrzymanego gipsu (dwuwodny siarczan wapnia) oraz odpadów pozostałych po procesie odsiarczania takiej ilości spalin. Masy molowe: Ca - 40 g, C - 12g, O - 16g, S - 32g, H - 1 g
Ropa naftowa zawierała 0,6% wag. siarki. Jaką objętość w warunkach normalnych zajmie tlenek siarki (II) powstały podczas spalania 25 kg tego paliwa kopalnego? Ile litrów 1M roztworu kwasu siarkowego (IV) można uzyskać z tego gazu? Ile wodorotlenku sodu w gramach trzeba użyć, aby zobojętnić uzyskany roztwór? Masy molowe: O – 16g, H – 1g, S – 32g, Na – 23 g.
Pirotyn to siarczek żelaza o przeciętnym składzie Fe(0,8-1,0)S. Oblicz, w jakim zakresie procentowym występuje żelazo w tym minerale. Ile potrzeba litrów 2M kwasu fluorowodorowego, aby roztworzyć 5 mg pirotynu, jeżeli procedura wymaga przynajmniej 15% nadmiaru kwasu? (podaj przedział wartości). Masy molowe: Fe – 56 g, S – 32 g, H – 1g, F – 19 g.
W popiołach lotnych ze spalania węgla kamiennego stwierdzono obecność wanadu (V) o zawartości 0,0002% wag. Ile można uzyskać kilogramów tlenku (V) tego pierwiastka z przeróbki 10 ton popiołu, jeżeli wydajność procesu odzysku wanadu wynosi 75%? Oblicz stężenie molowe powstałego roztworu wanadanu (V) sodu (Na3VO4), jeżeli uzyskany z popiołu tlenek (V) wanadu rozpuszczono w 10 dm3 wodorotlenku sodu. Masy molowe: V – 51 g, O – 16 g, H – 1g, Na – 23 g.
J. PRZYKŁADOWE REAKCJE CHEMICZNE
Informacje podstawowe
Przebieg reakcji chemicznej jest zapisywany symbolicznie za pomocą równania chemicznego. Przedstawia ono przemianę od substratów (substancji wyjściowych) do produktów (substancji końcowych) zapisanych wzorami chemicznymi wraz z podaniem współczynników stechiometrycznych informujących o ilościach reagentów wchodzących w rekcję (cząsteczkach, atomach lub molach). Współczynniki stechiometryczne stawia się przed wzorami poszczególnych reagentów. Kierunek przebiegu reakcji obrazuje strzałka.
Główne typy reakcji (podział wg stopni utleniania):
bez zmiany stopnia utleniania pierwiastków w reagentach
ze zmianą stopnia utleniania (reakcje redoks)
Główne typy reakcji (podział oparty na rodzaju przemiany)
syntezy: A + B → C
analizy (rozkładu): C → A + B
pojedynczej wymiany AB + C → AC + B
podwójnej wymiany: AB + CD → AC + BD
Symbolika:
→ reakcja nieodwracalna
⇌ reakcja odwracalna
= dla reakcji redoks
2. Reakcje przebiegające bez zmiany stopnia utleniania pierwiastków
Przy uzgadnianiu reakcji tego typu należy:
napisać wzory chemiczne wszystkich substratów i produktów reakcji
uzupełnić współczynnik stechiometryczne, tak by ilości wszystkich atomów po stronie substratów i produktów były sobie równe
PRZYKŁAD 1
Uzgodnij poniższe równanie reakcji:
N2O5 + H2O → HNO3
Lewa strona: 2 atomy azotu, 2 atomy wodoru, 6 (5+1) atomów tlenu
Prawa strona: 1 atom azot, 1 atom wodoru, 3 atomy tlenu
Szukamy najmniejszej wspólnej wielokrotności; wynosi ona 2.
Czyli po wprowadzeniu współczynnika stechiometrycznego zapis przedstawia się następująco:
N2O5 + H2O → 2HNO3
PRZYKŁAD 2
Napisz równanie dla reakcji chemicznej węglanu sodu i azotanu (V) żelaza (II)
Krok 1 Napisz wzory chemiczne reagentów
Na2CO3 + Fe(NO3)2 → FeCO3 + NaNO3
Krok 2 Uzgodnij równanie stronami
Lewa strona: 2 atomy azotu, 2 atomy sodu, 1 atom węgla, 9 (3+6) atomów tlenu, jeden atom żelaza
Prawa strona: 1 atom azotu, 1 atom sodu, 1 atom węgla, 6 (3+3) atomów tlenu, jeden atom żelaza
Po stronie produktów brakuje sodu, azotu i tlenu, czyli:
Na2CO3 + Fe(NO3)2 → FeCO3 + 2NaNO3
Podobną procedurę można zastosować także dla prostych reakcji zachodzących ze zmianą stopnia utleniania
PRZYKŁAD 3
Napisz równanie dla reakcji chemicznej żelaza z kwasem fosforowym (V)
Krok 1 Napisz wzory chemiczne reagentów
Fe + H3PO4 → FePO4 + H2 (g)
Żelazo i wodór zmieniają swoje stopnie utleniania, ale reakcję można łatwo uzgodnić.
Krok 2 Uzgodnij równanie stronami
Lewa strona: 1 atom Fe, 3 atomy H, 1 atom P, 4 atomy tlenu,
Prawa strona: 1 atom Fe, 2 atomy H, 1 atom P, 4 atomy tlenu
Obie strony różnią się ilością atomów wodoru. Po wprowadzeniu najmniejszej wspólnej wielokrotności:
Fe + 2H3PO4 → FePO4 + 3H2 (g)
Teraz należy uzgodnić pozostałe atomy, czyli:
2Fe + 2H3PO4 → 2FePO4 + 3H2 (g)
REAKCJE CHEMICZNE
Uzgodnij poniższe równania reakcji:
wodór + chlor
tlenek wapnia + woda
tlenek glinu + kwas fluorowodorowy
tlenek magnezu + kwas fosforowy (V)
tlenek sodu + woda
magnez (met.) + kwas azotowy (V);
chlorek wapnia + kwas fosforowy (III)
chlorek glinu + kwas azotowy (V)
wodorotlenek żelaza (III) + siarczan (VI) magnezu
siarczan (VI) strontu + azotan (III) sodu
jodan potasu + azotan (V) srebra
tlenek żelaza (III) + kwas solny
tlenek siarki (IV) + wodorotlenek litu
tlenek potasu + tlenek siarki (VI)
węglan sodu + azotan(V) żelaza (II)
chlorek amonu + azotan (V) chromu (III)
kwas siarkowy (VI) + chlorek baru
tlenek magnezu + kwas siarkowy (VI);
wodorotlenek miedzi (II) + kwas azotowy (V)
kwas bromowodorowy + azotan srebra
tlenek chromu (III) + kwas fosforowy (V)
węglan wapnia + tlenek siarki (IV)
chromian potasu + chlorek żelaza (III)
azotan (V) baru + siarczan (IV) sodu
wodorotlenek potasu + kwas siarkowy (VI)
azotan wapnia + kwas siarkowy (VI)
jodek potasu + azotan ołowiu (II)
3. Reakcje przebiegające ze zmianą stopnia utleniania pierwiastków (redoks)
Reakcja redoks jest procesem, w którym między dwiema substancjami następuje wymiana elektronów. Wiąże się ona ze zmianami stopni utlenienia pierwiastków wchodzących w skład tych substancji. Reakcje redoks są inaczej nazywane reakcjami utleniania i redukcji, ponieważ podczas każdego procesu redoks zachodzi równocześnie utlenianie oraz redukcja.
Utlenianie to proces, w czasie którego atom (w stanie wolnym lub w cząsteczce) oddaje elektrony. Zawsze wiąże się on ze zwiększeniem stopnia utlenienia atomu danego pierwiastka.
Redukcja to proces, w czasie którego atom przyjmuje elektrony. Zawsze wiąże się ona ze zmniejszeniem stopnia utlenienia atomu danego pierwiastka.
Stopień utlenienia pierwiastka to liczba pobranych lub oddanych przez jego atom elektronów, przy założeniu, że wiązania w cząsteczce związku są jonowe.
Zasady ustalania stopni utleniania
Ustalając stopnie utlenienia pierwiastków w związku należy przyjąć następujące zasady
dla pierwiastków w stanie wolnym stopień utlenienia jest równy 0;
suma stopni utleniania atomów w danym związku jest zawsze równa 0;
tlen w większości związków ma stopień utlenienia -2 (z wyj. nadtlenków ponadtlenków i związków z fluorem);
fluor ma zawsze stopień utlenienia -1, chlor w chlorkach, brom w bromkach, jod w jodkach mają stopień utlenienia -1
wodór = +1 (z wyątkiem wodorki litowców i berylowców),
litowce = +1, berylowce = +2,
metale zazwyczaj mają dodatnie stopnie utlenienia,
stopień utleniania niemetalu w reszcie kwasowej jest taki sam jak w odpowiednim kwasie.
Jak uzgodnić reakcje redoks?
Ustal stopnie utlenienia wszystkich pierwiastków występujących w reakcji.
Znajdź te, które zmieniły stopień utlenienia.
Napisz reakcje połówkowe utlenienia i redukcji, obliczając ilości przekazanych elektronów dla pojedynczego atomu reduktora i utleniacza.
Oblicz najmniejszą wspólną wielokrotność przeniesionych elektronów.
Z najmniejszej wspólnej wielokrotności oblicz mnożnik dla atomów utleniacza i reduktora.
Dopasuj pozostałe współczynniki stechiometryczne (ustalając środowisko reakcji, jeśli to konieczne).
REAKCJE CHEMICZNE
Uzgodnij następujące reakcje redoks:
O2 + NH3 → NO + H2O
C + H2SO4 → CO2 + SO2 + H2O
As + HNO3 + H2O → H3AsO4 +NO
Fe + H2SO4 → Fe2(SO4)3 + SO2 + H2O
H2S +O2 → SO2 + H2O;
Fe2O3 + H2 → Fe + H2O;
As2O3 + H3PO4 → As + PH3 + O2
A2O3 + HNO3 → H2AsO4 + NO2 + H2O
MnO2 + KOH + O2 → K2MnO4 + H2O
UO2 + HNO3 → UO2(NO3)2 + NO + H2O
KNO2 + KI + H2SO4 → K2SO4 + J2 + NO + H2O
Cu2O + HNO3 → Cu(NO3)2 + H2SO4 + NO2 + H2O
NH3 + O2 → NO + H2O;
FeSO4 + HIO3 + H2SO4 → I2+ K2SO4 + Fe2(SO4)3 + H2O
Sb2S3 + Fe → Sb + FeS;
H2S + HNO3 → H2SO4 + NO + H2O;
MgI2 + KMnO4 + H2SO4→ MgSO4 + K2SO4 + MnSO4 + J2 + H2O
H2S + H2SO3 → S + H2O;
NaOH + Ca(OH)2 + C + ClO2 → NaClO2 + CaCO3 + H2O
Zn + Pb(NO3)2 → Zn(NO3)2 + Pb;
Al2O3 + Cl2 + C → AlCl3 + CO
ZnS + O2 → ZnO + SO2;
MnSO4 + Na2CO3 + KNO3 → Na2MnO4 + KNO2 + Na2SO4 + CO2
K2Cr2O7 + SO2 + H2SO4 → Cr2(SO4)3 + K2SO4 + H2O
MnCl2 + PbO2 + KCl + HCl → KMnO4 + PbCl2 + H2O
KBrO3 + SnCl2 + HCl → S + MnCl2 + KCl + H2O
KMnO4 + FeCl2 + HCl → MnCl2 + KCl + FeCl3 + H2O
KIO3 + SO2 + H2O → K2SO4 + H2SO4 + I2
4. Reakcje dysocjacji elektrolitycznej
Reakcje dysocjacji elektrolitycznej można klasyfikować jako reakcję rozpadu cząsteczki elektrolitu na jony swobodne. Najbardziej powszechnych czynnikiem powodującym dysocjację jest woda.
Kwasy dysocjują wg ogólnego równania: HxR ⇌ xH+ + R-x
Zasady dysocjują wg ogólnego równania: Me(OH)y ⇌ Me+y + yOH-
Sole dysocjują wg ogólnego równania: MexRy ⇌ xMe+y + yR-x
gdzie R-x – anion reszty kwasowej, Me+y – kation metalu
Wodorosole pochodzące od mocnych kwasów (np. kwasu siarkowego (VI)) dysocjują dwustopniowo:
NaHSO4 ⇌ Na+ + HSO4-
HSO4- ⇌ H+ + SO42-
Wodorosole pochodzące od słabych kwasów (np. kwasu węglowego) dysocjują jednostopniowo:
NaHSO3 ⇌ Na+ + HSO3-
Następnie anion ulega hydrolizie odtwarzając niezdysocjowaną cząsteczkę kwasu:
HSO3- + H2O ⇌ H2SO3 + OH-
Sole podwójne (np. ałuny) ulegają dysocjacji elektrolitycznej rozpadając się na jony proste:
Mg3Al(SO4)4⇌ Mg2+ + 2Al3+ + 4SO42-
Związki kompleksowe podczas dysocjacji rozpadają się na jony, z zachowaniem jonu skompleksowanego, np. :
K3[Fe(CN)6] ⇌ 3K+ + [Fe(CN)6]-3
REAKCJE CHEMICZNE
Napisz reakcje dysocjacji elektrolitycznej następujących związków:
|
|
---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ODPOWIEDZI
ANEKS - Układ SI
Jednostki układu SI
Nazwa | Jednostka | Wielkość fizyczna |
---|---|---|
metr | m | długość |
kilogram | kg | masa |
sekunda | s | czas |
amper | A | natężenie prądu elektrycznego |
kelwin | K | temperatura |
kandela | cd | natężenie światła, światłość |
mol | mol | liczność materii |
Mnożniki w układzie SI
Nazwa | Symbol | Mnożnik | Nazwa mnożnika |
---|---|---|---|
giga | G | 1 000 000 000 = 109 | miliard |
mega | M | 1 000 000 = 106 | milion |
kilo | k | 1 000 = 103 | tysiąc |
hekto | h | 100 = 102 | sto |
deka | da | 10 = 101 | dziesięć |
1 = 100 | jeden | ||
decy | d | 0,1 = 10-1 | jedna dziesiąta |
centy | c | 0,01 = 10-2 | jedna setna |
mili | m | 0,001 = 10-3 | jedna tysięczna |
mikro | µ | 0,000 001 = 10-6 | jedna milionowa |
nano | n | 0,000 000 001 = 10-9 | jedna miliardowa |
piko | p | 0,000 000 000 001 = 10-12 | jedna bilionowa |
femto | f | 0,000 000 000 000 001 = 10-15 | jedna biliardowa |