GRUPA F

1. Inteligencja-zawiera zdolności do nabywania wiedzy,rozumowania i rozwiązywania problemów. - umysłowa zdolność do postrzegania, analizy i optymalnej (lub zbliżonej do optymalnej) adaptacji do zmian otoczenia.

Iloraz inteligencji - (IQ - od Intelligence quotient) to wartość liczbowa testu psychometrycznego, którego celem jest pomiar inteligencji kognitywnej - czyli polegającej na umiejętności kojarzenia informacji i operacji na symbolach. Wartość ta nie jest absolutną miarą inteligencji, lecz ma zawsze charakter relatywny. Wynik testu podobnie jak w przypadku innych zmiennych losowych układa się w typowy krzywą Gaussa (o kształcie "dzwonu"). Test jest tak konstruowany, aby średni dla danej populacji (kraj, grupa wiekowa) wynik przeliczony wynosił 100 IQ, natomiast średni rozrzut (σ) statystyczny wyników wynosił 15. Oznacza to, że wynik od 85 do 115 wskazuje na przeciętną inteligencję; wynik powyżej 115 wskazuje na inteligencję wybitną, zaś poniżej 85 na inteligencję niską. Testy mierzące IQ muszą być od czasu do czasu kalibrowane od nowa, ponieważ wykonanie różnych zadań zmienia się ze zmianami kulturowymi (np. zmianie ulega znajomość różnych słów), a nadto w krajach rozwiniętych istnieje stała tendencja do wzrastania średniego ilorazu inteligencji całej populacji (tzw. efekt Flynna),

Standaryzacja to ujednolicony sposób posługiwania się testem. Ma on zminimalizować zależność wyników testu od wpływów czynników ubocznych, takich jak zachowanie się osoby przeprowadzającej badanie oraz warunki, w których to badanie jest przeprowadzane

Rzetelność - cecha testu psychologicznego, która oznacza, że narzędzie zawsze, konsekwentnie mierzy te same czynniki. Pociąga to za sobą wymóg spójności testu w czasie (po upływie pewnego czasu powtórzenie badania testem na tej samej grupie badanych powinno dać zbliżone wyniki) i spójności wewnętrznej (czyli spójności treściowej narzędzia, którą bada się metodą połówkową, lub techniką form alternatywnych).

Trafność - cecha testu psychologicznego, która oznacza, że test mierzy właśnie to, co miał zgodnie z intencjami twórców mierzyć. Wyróżniamy trafność prognostyczną, fasadową, treściową i kongruencyjną (teoretyczną). .

Obliczanie IQ wg norm wiekowych- w adolescencji wyniki pomiaru wieku umysłowego zwykle stabilizują się, w miare jak ludzie rozwijają się umysłowo w wielu różnych kierunkach. Na skutek tego mierzony testem rozwój umysłowy zdaje się spowalniać. Wzór Termana na obliczanie IQ sprawia ze normalne dzieci staja się dorosłymi opośledzonymi umysłowo. Psycholodzy postanowili zostawić pierwotny wzór na iloraz inteligencji oraz znaleźć inny sposób jego obliczania. Rozwiązanie było podobne do znanego sposoby “umieszczania na krzywej”. Inteligencja jest rozłożona w populacji tak, że tylko nieliczni mieszcza się w górnym lub dolnym przedziale rozkładu podczas gdy wiekszośc ludzi znajduje się w centralnej średniej. Uważa się więc, ze pod tym względem inteligencja jest podobna do licznych cech fizycznych, jak wzrost, waga ciała czy rozmiar obuwia. Jeżeli chodzi o podejście do inteligencji, psychologowie stwierdzają, ze uzyskiwane przez ludzi wyniki pasują do rozkładu normalnego. A dokładniej, gdy poddajemy testom inteligencji duża grupe ludzi, wyniki osób w tym samym wieku maja rozklad normalny. Zamiast stosowac stary wzór na obliczenie ilorazu int. Aktualnie określamy iloraz inteligencji na postawie tabel, które wskazują, gdzie mieści się wynik testu na normalnej krzywej. Wyniki statystyczne dopasowywane są tak, ze średnia dla każdej grupy wiekowej mieści się w pukncie 100. Wyniki bliske środka określane są jako norma. Na krańcach rozkładu-upośledzenie(poniżej 70) a wyniki powyżej 130 ponadprzeciętne uzdolnienie.

PYTANIE DRUGIE:

Okres młodszy szkolny:Pierwsze lata pobytu w szkole są okresem szczególnie istotnym dla dalszego rozwoju dziecka ze względu na pełnione przez szkołę funkcje kształcące, poznawcze, opiekuńczo – wychowawcze i kompensacyjno – korekcyjne, przygotowujące do dalszej edukacji.

Zgodnie z założeniami teorii holistycznej dziecko jest spójną, zintegrowaną całością i dlatego należy je wspomagać w rozwoju całościowym, a nie tylko umysłowym. Należy więc zapewnić mu rozwój sfer: psychicznej, fizycznej, i umysłowej, bowiem przewaga oddziaływań skierowanych na jedną tylko sferę odbija się niekorzystnie na pozostałych (... ). Zintegrowany jest świat, w którym dziecko żyje, należy go więc poznać w jego związkach i zależnościach . Dziecko w wieku siedmiu lat wkraczające w mury szkolne ma za sobą okres przedszkolny, w którym dominowała działalność zabawowa. Od tego momentu zmienia się jego codzienny tryb życia, pojawia się rola i zadania ucznia. szkoła dzięki systematycznemu nauczaniu, intensyfikacji oddziaływań wychowawczych powoduje: ...szybkie przeobrażenia w świadomości i osobowości dziecka, szczególnie w sferze umysłowej i społecznej.

Rozwija się mowa, a słownictwo czynne poszerza się gwałtownie w wyniku bezpośredniego nauczania, zdobywanych doświadczeń, lektury i telewizji. Do największych osiągnięć należy umiejętność poprawnego, płynnego i wyrazistego czytania głośnego. Wymagania narzucone przez szkołę i ustawiczne korygowanie błędów językowych powodują niekiedy zahamowanie dziecka w mówieniu. U dziecka powyżej ósmego roku życia następuje stały, choć nieznaczny przyrost umiejętności posługiwania się zdaniami współrzędnymi i podrzędnymi oraz zdaniami złożonymi. #

E. Hurlock przypisuje rozwojowi poznawczemu dziecka 8 – 9 letniemu cechy stadium operacji konkretnych, jest to trzecie stadium rozwoju poznawczego. W tym czasie niejasne, mgliste pojęcia z lat przedszkolnych stają się konkretne i wyraźne. Dzieci mogą już zacząć myśleć dedukcyjnie, tworzyć pojęcia przestrzeni i czasu oraz kategoryzować przedmioty, zdolne są też do przyjęcia roli innych ludzi, a to prowadzi do lepszego zrozumienia rzeczywistości. # Rozumienie opiera się na pojęciach, więc ich rozwój i trafność decydują o poziomie rozumienia. Pojęcia kształtują się pod wpływem wielu czynników. M. Przetacznikowa zalicza do najważniejszych z nich środowisko wychowawcze i kulturowe dziecka.

Ogromną rolę w życiu dziecka w młodszym wieku szkolnym odgrywają emocje, bowiem to ich rozwój wpływa na psychiczne i społeczne przystosowanie się. Dziecko pragnąc dostosować się do społecznych oczekiwań i uniknąć nieprzychylnych ocen uczy się kontrolować przejawy strachu, złości, zazdrości, czy smutku.

U dziecka w młodszym wieku szkolnym przeżycia strachu koncentrują się wokół zagrożeń fantastycznych, nadprzyrodzonych lub odległych, ciemności i związanych z nią tworów wyobraźni, śmierci lub skaleczenia. Późne dzieciństwo, nazywane także młodszym wiekiem szkolnym, to okres trwający od 7 do 10 – 12 roku życia. Czas ten niesie ze sobą wiele nowych zadań rozwojowych, które dziecko musi zrealizować, aby poradzić sobie z oczekiwaniami rodziców i szkoły. Są to:

wzbogacenie i uporządkowanie posiadanej wiedzy o świecie i o sobie samym, zarówno pod względem opisowym, jak i wartościującym oraz normatywnym;

opanowanie umiejętności potrzebnych do nabywania i organizowania wiedzy oraz do posługiwania się nią w różnych sytuacjach;

opanowania czynności czytania i pisania;

wejście w grupę rówieśniczą i znalezienie w niej swojego miejsca.

Do zadań rozwojowych tego okresu zalicza się także osiąganie autonomii osobistej oraz rozwijanie pozytywnych postaw wobec grupy i instytucji społecznych.