KOSMETOLOGIA

SEMESTR I

Higiena- obejmuje wszystkie czynniki zewnętrzne mające wpływ na zdrowie człowieka. Celem jest zapobieganie chorobom i utrzymanie dobrego samopoczucia oraz sprawności fizycznej i umysłowej.

Bezpieczeństwo i higiena pracy (BHP)- zbiór zasad dotyczących bezpiecznego jak i higienicznego wykonywania pracy

Organizacja pracy polega na odpowiednim zsynchronizowaniu czynności tak, aby praca przebywała bez zakłóceń i sprawnie oraz przy możliwie jak najmniejszym zużyciu energii.

Zależy to od:

- funkcjonalnego rozmieszczenia mebli, aparatury i urządzeń pomocniczych

- preparaty i narzędzia powinny być starannie poukładane w szafkach aby dostęp do nich był łatwy

- każdy zabieg wymaga starannego przygotowania

- w czasie pracy na stoliku i w gabinecie ma być porządek

- stan aparatury poprawny

Dezynfekcja i sterylizacja w gabinecie:

*Każdy pacjent może być nosicielem i nie musi o tym wiedzieć.

Sterylizacja- wyjaławianie- proces zapewniający całkowite zniszczenie wszystkich wegetatywnych form drobnoustrojów wraz z ich formami przetrwalnikowymi i zarodnikami (sporami). Prawidłowo wysterylizowany materiał jest jałowy i nie zawiera żadnych żywych form.

Czynniki chemiczne:

- opary związków chemicznych

- gazy (tlenek etylu)

- tzw. Zimne związki chemiczne- Para- safe 1,62%

Czynniki te nie są wykorzystywane w gabinetach kosmetycznych. Działają od 7 – 12 godzin. Po wyjęciu instrumentów z płynu odkażającego muszą one być spłukane sterylna wodą.

Czynniki fizyczne:

- para wodna pod ciśnieniem

Sterylizacja w autoklawie:

Temp.	Czas
132*C	3 min
126*C	10 min
121*C	15 min

- suche gorące powietrze

Temp.	Czas
140*C	3 h
160*C	2 h
180*C	1 h
200*C	20 min

- filtrowanie

To proces polegający na fizycznym usuwaniu drobnoustrojów z roztworu lub gazu przez zatrzymanie ich na jałowym sączku membranowym o średnicy porów mniejszej niż 0,2 mikrometra.

Korzyści: nie zmienia się PH roztworu, nie rozpadają się jego składniki wrażliwe na temp.

- niszczenie przez spalanie

Stosujemy wówczas gdy chcemy zniszczyć skażony materiał np.: odpady szpitalne, igły itp.

- kulkowe (stalowe/ szklane kulki)

Metodę tą stosuje się w przypadku bardzo małych narzędzi i tylko tych części, które bezpośrednio stykają się z kulkami. 240*C czas do uzyskania temp. 15-20 min, czas oczyszczania 60s.. Wyciągamy je przez papier bądź materiał.

Kolejność sterylizacji narzędzi:

1. Dezynfekcja

2. Mycie

3. Suszenie

4. Sterylizacja

5. Konserwacja

6. Przechowywania w sterylnych warunkach

*Ultradźwięki:

Stosowane jako czynnik wspomagający oczyszczanie narzędzi w procesie dezynfekcji i sterylizacji. To tak zwane myjki ultradźwiękowe, które napełnia się dodatkowo środkiem dezynfekującym. Usuwa głównie białko.

Dezynfekcja, odkażanie:

To proces w wyniku, którego zostaje zniszczone lub usunięte wegetatywne formy drobnoustrojów bez ich form przetrwalnikowych.

- cel: zapobieganie szerzenia się chorób zakaźnych. Środki dezynfekujące wykazują zróżnicowaną aktywność od podstawowego: bakteriobójczego zakresu po szeroki obejmujący zdolność eliminowania prątków gruźlicy, grzybów i wirusów.

Obiekty dezynfekcji:

- ręce

- skóra podczas zabiegu

- przedmioty, które były użyte do zabiegu

- przedmioty użyte do pielęgnacji pacjenta

- pościel, meble

Dezynfekcja termiczna:

- gotowanie- w parze wodnej lub wodzie w temp. 100*C, wrzenie musi trwać 30 min. Narzędzia muszą być rozmontowane, całkowicie zanurzone i czyste.

- opalanie

- wyżeranie- proces ten zachodzi w płomieniach palnika

Dezynfekcja chemiczna :

Wykorzystuje się związki chemiczne.

- środki utleniające. Np. Woda utleniona 3% do rąk. 6-8% do sprzętu z tworzyw sztucznych. Nadmanganian potasu 0,1% do odkażania błon śluzowych

- pochodne i związki fenolu- (krezol, rezorcynol) właściwości szkodliwe dla człowieka. Np. SEPTYL – miski, LIZOL – podłogi, DESSOR – skóra.

- pochodne i związki dwufenylu- mała szkodliwość dla człowieka np. SEBIDIN – do skóry i ran, ABACIL, DISTEYH, MANUSAN

- związki manganowe np. jodyna, chloramina

- aldehydy (formaldehyd, aldehyd, glutanowy) np. ALDESAN
- kwasy i zasady np. kw. Bromowy 3% do skóry

- trnzydy – mydło

Preparaty wieloskładnikowe do dezynfekcji narzędzi i urządzeń:

ALDEWIUR

LYSOFARIUM 3000

MEDISAN 2000

Preparaty do dezynfekcji powierzchni:

AERODESIN 2000

INCIDUR

INCIDUR LIQUID SPRAY

Preparaty do dezynfekcji skóry:

Woda utleniona

Jodyna

SKINSEPT PUR

Spirytus salicylowy

DESSON

ABACIL

DISTERYL

SEDIDIN

AH D 2000

Kolejność dezynfekcji:

1. Dezynfekcja

2. Mycie

3. Suszenie

4. Konserwacja

Specyfika pracy w gabinecie kosmetycznym:

Drogi szerzenia się infekcji:

- bezpośrednia, bezpośredni kontakt z krwią

- pośrednia, skażone instrumenty i przedmioty

- inhalacyjna, powietrzna, czyli droga kropelkowa

Przyzwyczajenia zapobiegające zakażeniom:

- szczepienia pracowników

- utrzymanie czystego miejsca pracy

- noszenie czystej odzieży ochronnej

- dezynfekcja i sterylizacja narzędzi użytych po zabiegu

- czyszczenie i dezynfekcja urządzeń między kolejnymi zabiegami

- przy zabiegach, w których może dojść do przerwania ciągłości skóry należy używać rękawiczek

Na opakowaniach preparatów do dezynfekcji muszą znajdować się następujące informacje:

- skład preparatu z uwzględnieniem ilości głównego czynnika niszczącego drobnoustroje

- wymagane stężenie roztworu roboczego

- zakres działania

B – bakterie

F – grzyby

V – wirusy

S – spory

- czas potrzeby do dezynfekcji

- cel dezynfekcji (powierzchnia, sprzęt, ręce)

Roztwór należy przygotowywać codziennie Świerzy, chyba że na opakowaniu SA inne wskazówki.

Zalecenia przy stosowaniu środków dezynfekcyjnych:

- preparaty muszą posiadać atest PZH lub Instytutu leków

- przestrzegania właściwych stężeń stosowanych roztworów oraz czasu dezynfekcji

- codziennie przygotowywanie nowych roztworów dezynfekcyjnych, w których narzędzia powinny leżeć całkowicie zanurzone

Podstawowe zasady dezynfekcji i sterylizacji:

- dezynfekcja powinna być przeprowadzana w pojemnikach posiadających odpowiedni atest, przykrywanych, aby uniemożliwić odparowanie związku chemicznego, posiadających sito praktycznie do wyjmowania narzędzi po dezynfekcji

- wszystkie narzędzia musza być traktowane jako skażone i bezpośrednio po użyciu powinny zostać zanurzone w roztworze środka dezynfekującego o pełnym spektrum działania, narzędzia należy rozmontować, jeżeli trzeba- udrożnić, oddzielić narzędzia większe od mniejszych

- roztwory robocze środków dezynfekcyjnych przygotowywane codziennie i przechowywane w przeznaczonych do tego celu pojemnikach, muszą być oznaczone – posiadać na etykiecie nazwę preparatu, jego stężenia, datę sporządzenia roztworu i końcowy termin użycia oraz imię i nazwisko osoby wykonującej roztwór. Podobnie należy postępować z preparatami kosmetycznymi przechowywanymi w pojemnikach innych niż oryginalne.

- narzędzia muszą być całkowicie zanurzone w środku dezynfekującym (dobór środka determinuje rodzaj tworzywa z jakiego wykonano narzędzia)

- roztwory środków dezynfekujących muszą być wymieniany codziennie, nie wolno uzupełniać pojemników zawierających częściowo zużyty roztwór

- narzędzia jednorazowego użytku po wykorzystaniu należy przechowywać w pojemnikach o sztywnych, nienasiąkliwych ściankach, szczelnie zamknięte, następnie przekazuje się je do spalenia w odpowiednich placówkach służby zdrowia.

Plan higieny w pracowni kosmetycznej:

- mycie dłoni

- Skinman soft – odkażanie dłoni

- Skinsept Pur – preparat do nieuszkodzonej skóry, dezynfekcja przed lub po zabiegu skóry pacjenta

- Incidin M Spray Extra – preparat przeciwgrzybiczny do stóp

- Incidur Spray Liquid - miski, szczoteczki, powierzchnie

- Incidur Spray – miski, szczoteczki, powierzchnie

- Seku Extra lub SekuSept Ative – ostre narzędzia mające kontakt z uszkodzona skórą

- Laudamonium, Intotop – duże twarde powierzchnie, łatwo zmywalne (działanie dezynfekujące i myjące)

- Eltra (proszek dezynfekujący) – fartuchy, ręczniki, pranie w temp 65*C

Zalecenia przy zastosowaniu środków dezynfekujących:

- Sterylizować przedmioty, które miały kontakt z krwią lub śluzem, preparatami o właściwościach wirusobójczych

- używać przemiennie kilku środków dezynfekujących

- uwzględniać wskazania producenta dotyczące doboru i stosowania preparatu

O skuteczności procesu dezynfekcji decyduje:

- wybór odpowiedniego preparatu

- właściwe przygotowanie roztworu

- dokładny kontakt dezynfekowanej powierzchni

- odpowiedni czas trwania procesu dezynfekcji

- regularna wymiana płynu dezynfekującego

Kryteria decydujące o wyborze środka dezynfekującego:

- niska toksyczność wobec klienta i pracowników

- tolerancja materiałowa (wybrany środek nie może ujemnie wpływać na narzędzia i sprzęt)

- oczekiwana skuteczność mikrobójcza

- dobra biodegradacja

- ekonomika, czyli stosowany środek powinien być racjonalny w użyciu np.: myjąco – dezynfekcyjny

KOSMETYKA

Pochodzenie słowa kosmetyka nie jest do końca wyjaśnione. Powszechne używanie tego terminu sięga okresu starożytnego Rzymu gdzie kosmetami byli nazywani niewolnicy zajmujący się masażem w łaźniach. Określenie niewolników kosmetami zapożyczono najprawdopodobniej z greckiego, gdzie „Kosmeo” oznacza – upiększam. Słowo „Kosmetem” w starożytnej Grecji oznaczało młodą niewolnicę, zajmującą się porządkiem i wywodzi się z greckiego „kosmeticos” co oznacza – upiększający.

STAROŻYTNY EGIPT

Historia kosmetyki rozpoczyna się od 3000 roku p.n.e. w Egipcie, gdzie przywiązywano dużą wagę do wyglądu zewnętrznego i pielęgnacji ciała. Zabiegi pielęgnacyjne- kąpanie, masowanie, nacieranie i matowanie Egipcjanek, należały do niewolnic.

Egipcjanie do ochrony przed piekącym słońcem używali mazideł z olejów i wosków.

Do balsamów dodawano pszczeli miód i aromaty. Stosowali również maseczki sporządzane z ziemi okrzemkowej, żółtka jaja, miodu i mleka.

Dużą uwagę przywiązywano do makijażu oczu:

- brzegi górnych i dolnych powiek obrysowywano czarnym ołówkiem z węgla, a wypukłą część powiek malowano zieloną farbą z malachitu

- rzęsy przyciemniano i usztywniano mieszaniną sadzy, oliwy i białka

- brwi golono a następnie na nowo malowano ich kształt

- usta malowano ochrą na pomarańczowo lub jaskrawo czerwono z wyraźnie zaznaczonymi konturami

- twarz malowano jasną ochrą a policzki barwiono liśćmi henny

Szczególnie dbali o ciało, włosy i paznokcie:

- zażywano wonnych kąpieli

- do mycia ciała używano pasty zawierającej substancje odtłuszczające oraz pieniące w skład której wchodziła mieszanina popiołu i gliny

- włosy farbowano za pomocą barwników roślinnych indygo, henny i lawson

- sporządzano kremy zapobiegające zmarszczkom zawierające wosk, oliwę z oliwek oraz cyprus

- znaleziono jeden z pierwszych kosmetyków odpowiadający współczesnemu peelengowi

Cienie do powiek:

- zwyczaj malowania powiek przejęli również mężczyźni i dzieci ze wszystkich warstw społecznych. Makijaż spełniał funkcje nie tylko zdobniczą ale higieniczną, chroniąc oczy przed stanem zapalnym wywoływanym przez kurz, słońce i owady.

Współczesne badania wykazały że zmniejszały one efekt rażenia słońcem, a także działały bakteriobójczo w wilgotnych kącikach oczu.

DALEKI WSCHÓD

- Informacje na temat kosmetyki są skąpe, wiemy jednak, że sztuka makijażu stała tam na bardzo wysokim poziomie

- Gejsze wykonywały makijaż charakteryzatorski. W Japonii kobiety nakładały na twarz gruby puder nazywany oshiroi robiony z mąki ryżowej oraz ekstraktu kwiatu krokosza barwierskiego

- barwiono usta oraz policzki na czerwono

- chińczycy wymyślili lakier do włosów, tusz do rzęs, lakier do paznokci. Stworzono tam równie lustro ze szkła

ŻEŃSZEŃ

Korzeń żeńszenia miał wpływ na ustrój podobny do tego jaki wybierają hormony i witaminy. Miał działanie ogólnie wzmacniające i regenerujące nawet odmładzające i stąd pochodzi jego nazwa: korzeń życia

MIKSTURY

Były stosowane na zachowanie urody

W stałym użytku były balsamy i pachnidła

- Ambra

- Tuberoza

- Kamfora

- Piżmo

STAROŻYTNA GRECJA

Grecką bogini piękna była Afrodyta. Grecy tak jak Egipcjanie wiele czasu poświęcali pielęgnacji ciała.

- ceniono jasną skórę dlatego pudrowano ciało i stosowano produkty wybielające. Stosowano papki wybielające z miąższu chleba i mleka.

- na makijaż greczynek składało się wiele odcieni barw.

- oczy i usta malowano podobanie jak w Egipcie

STAROŻYTNY RZYM

To czas kiedy higiena ciała była najważniejsza, czego dowodem jest powstanie kaźni rzymskich tzw. Termy.

- makijaż obejmował te części ciała, które były wystawiane na widok min. Ramiona, które malowano na biało

- policzki i usta barwiono na czerwono, rzęsy oraz powieki na czarno

- na czoło nakładano ozdobne plastry, które kryły defekty

- kultami piękna były jasne włosy dlatego rzymianki rozjaśniały swoje ciemne włosy stosując henne, rumianek, żółtko jaj co dawało żółty lub rudy odcień włosów, posypywano je również sproszkowanym złotem aby wydawały się jaśniejsze

- Rzymianie traktowali kosmetykę również jako część medycyny. Znany lekarz Galen z Pergamonu obok receptur rozmaitych wyciągów i nalewek opisał sposób przygotowanie tzw. KOLDKREMU w skład którego wchodziły oleje z oliwek, wosk pszczeli i woda różana.

ŚREDNIOWIECZE

Początkowo kontynuowano rzymską tradycje kąpieli.

Zawód CYRULIKA – osoba wykonywała różne czynności min, przygotowywała kąpiel, masowała i nacierała różnymi olejami osoby odwiedzające łaźnie. Zajmowała się też leczeniami małych ran, usuwaniem odcisków, wyrywaniem zębów, goleniem i obcinaniem włosów.

Wpływ chrześcijaństwa we wczesnym średniowieczu doprowadził do upadku cesarstwa rzymskiego a także higieny. Kościół potępiał stosowanie kosmetyków.

W średniowiecznej Europie zupełnie nie dbano o higienę , szerzyły się choroby: dżuma, cholera, czarna ospa.

Zamiast kąpieli używano pachnideł przywożonych z wypraw krzyżowych.

Znane były aromaty zwierzęce jak ambra, piżmo oraz cybet.

Drogi kosmetyki, medycyny rozeszły się w późnym średniowieczu. W podręcznikach medycyny z XIVw chorobliwe zmiany skórne są dokładnie oddzielone od zabiegów upiększających ciało.

Obszarem, który przywiązywał wagę do pielęgnacji ciała i urody były kraje wschodnie.

Arabskie kobiety stosowały specjalne maseczki odmładzające n twarz min. Z cytryn, jaj ,ryżu orzechów i wielu innych roślin.

Masowano nimi twarz, czego efektem było usunięcie warstw rogowej i redukcja zmarszczek. Preparat taki nazwano tikńa.

Farbowano włosy na czarno lub rudo. Koran zabraniał tatuaży upiększających.

Arabowie wykorzystywali wodę różaną do receptur logionu, które zawierały jeszcze miód, gume arabską i w tym okresie były bardzo popularne.

CZASY NOWOŻYTNE - RENESANS

Kobieta renesansu była barczysta, ostentacyjnie prezentowała swoje wdzięki .

Powróciła idea piękna, dbania o ciało i urodę. Ważną rolę w wyglądzie kobiet odgrywały włosy. Musiały być długie, gęste oraz lśniące.

Kosmetyka upiększająca rozwinęła się w szczególności na dworze francuskim gdzie kobiety używały pomadki, róże w dużych ilościach oraz szerokiej gamy barwy w czerwieni i fioletu.

Stosunek człowieka renesansu do ho geny osobistej był jednak zupełnie inny niż w okresie wysoko rozwiniętej kultury starożytnej.

Mycie ciała wodą stosowały jedynie niższe sfery społeczeństwa. Ludzie zamożni uważali kąpiel za zbyt pospolitą. Zamiast kąpieli ciała skrapiano perfumami i wodą zapachowa w celu zneutralizowania nieświeżej woni niemytego ciała.

BAROK

Szczególną troską objęta estetyka- domy, pałace, ogrody i mieszkania, meble oraz drobne przedmioty codziennego użytku.

Kobiety stosowały wyraziste barwy do makijażu oczu, brwi, podkreślano ciemnymi kolorami. Na policzki nanoszono ciemny róż a usta akcentowano żywą czerwienią.

Naturalne włosy golono. Zastępowano je mocno perfumowanymi perukami.

Nie dbano natomiast o higienę. Zamiast kąpieli zraszano ciało woda perfumowaną. Modne były charakterystyczne pieprzyki. Niektórzy sadzą że tuszowały one ugryzienia po owadach wub wykwity skórne związane z brakiem dbałości o higienę.

OŚWIECENIE

XVII w to czas rozumu oraz szerzenia oświaty, niestety kobiety nadal żyły w nieświadomości jeśli chodzi o korzystanie z środków czystości. Kosmetyki owszem, ale nie te podstawowe, czyli zapewniające zasadniczą higienę.

W XVII w angielski parlament uchwalił prawo zabranijace kobieta jakichkolwiek środków upiększających oraz wyzywających strojów pod groźba oskarżenia o czary.

W XVIII w do łask powróciła naturalność. Kobiety stroniły od makijażu korzystając jednynie z ozdobnych naklejek.

XIX w

Po ponad 500 latach wstrzemięźliwości od kąpieli, zaczęto dbać o higienę. Ks. Sebastian KNEIPP zalecał kąpiele lecznicze, polewanie woda i owijanie kąpresami. Kobiety wyzszych sfer nie używały kosmetyków do makijażu. Nieopalanie twarzy chroniąc je przed słońcem, jasne cera była oznakiem zamożności.

HISTORIA MASAŻU

Historia masażu jest tak stara jak ludzki świadomy dotyk. Nie wiemy dokładnie kiedy człowiek rozpoczął odkrywanie fenomenu jaki jest ludzki dotyk. Zapewne u zarania dziejów podczas długich zimowych nocy w jaskiniach odkryto że pocieranie ciała powoduje przyjemne doznanie ciepła.

Historia masażu jak i medycyny zajmują się historycy jak i sami masażyści. Zgłębiający fenomen ludzkiego dotyku. Każde badania historyczne muszą mieć na wstępie jasno określony cel, a wie w tym przypadku kwintesencje masażu. Definiowanie go nie jest łatwe. Tym bardziej iż rozwijał się w wielu kulturach równocześnie a także i dziś. Istnieje różne nazwy, podziały, kategorie.

Medyczne doświadczenia z masażem

Do XIII – XIV w datuje się stosowanie na ziemiach Słowian pewnej formy łaźni z masażem i oklepywaniem za pomocą rózg w celu poprawy krążenia. Ale w wiekach późniejszych wydaje się iż obyczaj ten stopniowo zanikał.

Polskie akcenty

W okresie zaborów wielu polaków zajmuje się masażem.

Izydor Zabłudowski twórca oryginalnej metody masażu – europejskiej sławy profesor uniwersytetu w Berlinie, kierownik uniwersyteckiego zakładu masażu leczniczego.

W tym okresie choć bardziej jako alternatywne rozwiązanie zauważa się wzrost korzystania z masażu nie tylko w lecznictwie, rehabilitacji ale także w celu relaksacji i ówczesnej odnowy biologicznej w kurortach. Ponadto pojawiają się pierwsze wzmianki o pozytywnym wpływie masażu w leczeniu otyłości.

1990 – te pierwsze prywatne szkoły i kursy masażu klasycznego naturalnych metod.

W okresie powojennym w IIW.W. wzrasta zainteresowanie masażem w rehabilitacji.

W tym okresie powstają pierwsze książki o masażu.

1953- Polska, Kraków – powołanie ośrodka rehabilitacyjnego dla niewidomych

- pierwsza szkoła kształcąca masażystów w Polsce, najpierw kursy a następnie 1980 roku – zostaje przekształcona w medyczne studium zawodowe- wydział masażu leczniczego. Od lat 70 tych. Wielu jej absolwentów pracuje po za granicami kraju. Powstaje pierwsza sekcja masażystów niewidomych w Polsce.

1980- w Polsce rośnie zainteresowanie masażami , choć nie ma jeszcze ukierunkowanych szkoleń.

Absolwenci tych szkoleń czynią wielkie postępy.

1990- powstają pierwsze prywatne szkoły i kursy masażu klasycznego i naturalnych metod

- wzrost zainteresowania masażami w aspekcie kosmetycznym i relaksacji. Masaż gości coraz częściej na targach kosmetycznych odnowy biologicznej i SPA

- pierwsze publikacje dotyczące masażu autorstwa Adama Zborowskiego, stanowiące dzisiaj kanon najlepszych podręczników o masażu.

1994- pierwsze informacje dotyczące masażu w standardzie BODYWORK, dzisiaj znanego jako metoda integracyjnego masażu BODYWORK – łącząca aspekt relaksacyjnego i leczniczego masażu w terapii zmian w tkankach miękkich powstałych w wyniku stresu.

1997- Targi Edukacyjne Masażu w MSZ w Krakowie. Początek współpracy (masaż leczniczy, relaksacyjny i kosmetyczny)

Masaż dzisiaj i najnowsze trendy

Najwięcej prac w w zakresie masażu związanych jest Dzisna z jego wpływem na tkanki miękkie. Rejestrujemy opracowania metod w których wykorzystuje się zarówno masaż klasyczny z elementami masaży punktowych.

Nowy nurt to zastosowanie masażu w medycynie estetycznej oraz odnowie psychosomatycznej. Po latach olbrzymiego zainteresowania sprzętem wspomagającym masaż następuje radykalny powrót do manualnego – czyli wykonywanego ręcznie masażu.

MASAŻ

Masażem nazywamy zespół ruchów wywierających ucisk na tkanki. Masaż klasyczny ręczny polega na wykonywaniu przez masażytę określonych ruchów w określonym tempie i z określoną siłą, zgodnie z przebiegiem mięśni, naczyń krwionośnych i limfatycznych, rytmicznie bez rozciągania skóry. Masaż jest wykonywany nieuzbrojoną ręką.

Masaż – jest świadomym odkształceniem tkanek w zarysie ich biologicznych praw w celu uzyskania określonych zjawisk i zdarzeń.

Podział masażu:

• Leczniczy- stosuje się go w celu zapobiegania chorobom

• sportowy- wspomaga odnowę biologiczną sportowca

• kosmetyczny- działa profilaktycznie, zapobiega powstawaniu zmarszczek, uelastycznia skórę. Ważnym elementem jest oddziaływanie na sferę psychiczną klienta jak : odprężenie i relaks

- ze względu na rodzaj środka poślizgowego masaż możemy podzielić na:

• masaż tłusty- stosujemy oleje roślinne między innymi z awokado, pestek winogron, tłuste kremy, kremy odżywcze. Masaż tłusty przeznaczony jest dla:

- cery dojrzałej

- cery suchej lub bardzo suchej

- normalnej

• masaż hydrofilny- stosuje się kremy nawilżające, korzystając z wapuzonu- urządzenia emitującego parę wodną. Można wykorzystywać go również poprzez dobieranie wody z naczynia stojącego obok. Masaż ten może być wykonywany w przypadku każdego rodzaju cery o ile nie ma ku temu przeciwwskazań.

• Ogólny- całego ciała

• Częściowy- poszczególne partie ciała

• Masaż specjalny - masaż stref mięśniowych

- masaż stref łącznotkankowych

- masaż segmentalny

- masaż okostny

- drenaż limfatyczny

• Masaż klasyczny- ręczny

• Masaż mechaniczny- przeprowadzany poprzez urządzenia

Przeciwwskazania do masażu:

1. Stany chorobowe przebiegające z wysoką gorączka

2. Ekstrakcja zęba, do 3 dni od usunięcia

3. Stany ropne około zębowe

4. Przerwanie ciągłości skóry

5. Migdałki w stanie ropnym

6. Nadciśnienie tętnicze III i IV stopnia

7. Choroby bakteryjne skóry

8. Choroby alergiczne skóry

9. Choroby wirusowe

10. Choroby zakaźne

11. Powiększona tarczyca

12. Nowotwory

13. Guzki niewiadomego pochodzenia na przebiegu węzłów chłonnych

14. Niewyrównane wady serca

15. Niewydolność serca

16. Choroby tarczycy

Zasady wykonywania masażu:

- przed rozpoczęciem masażu należy przeprowadzić wywiad, zdiagnozować skórę, wykluczając ewentualne przeciwwskazania a także dobrać odpowiedni środek poślizgowy

- masaż wykonujemy nieuzbrojoną ręką masażysty na obnażonej części ciała

- preparat do masażu najpierw nakładamy na dłonie, rozcieramy go w celu rozgrzania produktu a następnie nakładamy na twarz, szyję i dekolt

- do masażu wybieramy sprawdzone produkty, które nie powinny wywoływać podrażnień oraz uczuleń

- masując dana partię ciała należy tak ułożyć pacjenta aby mięśnie leżały rozluźnione

- Wszystkie ruchy i techniki masażu wykonujemy zgodnie wzdłuż naczyń krwionośnych i limfatyczny

- węzłów chłonnych nie masujemy

- masaż wykonujemy metoda warstwowości – skóra- powięzie- mięśnie

- zgodnie z kolejnościa ruchów od głaskania i na nim kończąć

- zabieg należy wykonywać zgodnie ze wskazaniami i przeciwwskazaniami

- masaż klasyczny nie powinien powodowac bólu

- każdy ruch powtarzamy kilkakrotnie nie odrywając dłoni od klienta

- technika, siła, tempo i rodzaj środka poślizgowego dobieramy z celem masażu i rodzaju skóry

- czas masażu zależy od jego celu, powierzchni masowanej oraz kondycji psychofizycznej osoby poddanej zabiegowi ( od 15 do 50 minut)

- masaż może być wykonywany jako zabieg jednorazowy

Warunki obowiązujące przy masażu klasycznym:

- masażysta musi być sprawny fizycznie i wygodnie ubrany

- higiena zabiegu wymaga od masażysty czystości skóry rąk, braku zmian skórnych oraz krótkich zadbanych paznokci

- masujemy zawsze nie uzbrojona ręką

- podczas masażu klient powinien mieć założoną opaskę zabezpieczającą lub czepek

- temperatura pomieszczenia powinna wynosić ok. 22 *C

- podczas masażu ruchy powinny być płynne, spokojne, pełne i skoordynowane

- wykonujący masaz powinien być skupiony

Podstawowe ruchy masażu:

• Głaskanie

• Rozcieranie

• Ugniatanie

- punktowe

- nożykowe

- posuwiste

• Oklepywanie

-miotełkowe

- szczypczykowe

- fortepianowe

• Wibracje

Głaskanie:

- najłagodniejszy ruch rozpoczynający i kończący masaż

- wykonywany opuszkami palców lub całą dłonią w zależności od wielkości masowanego odcinka

- ruch przeznaczony dla skóry- usuwane są martwe komórki naskórka

- powoduje lepsze wydzielanie gruczołów łojowych i potowych

- dochodzi do wzrostu temp. Ciała co zwiększa przemianę materii w skórze

- ułatwia krążenie krwi i limfy

- powoduje lepsze odżywianie tkanek

- działa na zakończenia nerwów czuciowych skóry (może podnosi lub obniżać ich pobudliwość)

- jest lepsze oddychanie skóry

- zwiększa tonus skóry i mięsni

- jest gimnastyką dla naczyń krwionośnych wzmagając obieg krwi w naczyniach włosowatych

Rozcieranie:

- wykonujemy paliczkami palców ruchami kolistymi i półkolistymi w głąb tkanek, przesuwając opuszki placów wraz z fałdem skóry

- przeznaczone dla stawów, mięśni, ścięgien, aparatu więzadła stawowego

- powoduje rozgniecenia patologiczne zmian, które mogą być odprowadzone do naczyć limfatycznych a później do węzłów chłonnych

- ułatwia wchłanianie obrzęków pozapalnych i krwiaków pourazowych

Sposoby rozcierania:

- opuszką kciuka

- opuszką palców II –V

- kłębikiem

-kłębem

- nadgarstkiem

- powierzchnią stawową paliczków grzbietowych

- spiralnie

- prostolinijnie

- posuwiście

Ugniatanie:

- ruch ten jest bardziej wnikliwy niż głaskanie

- wykonujemy w zależności od potrzeby opuszkami palców, całymi palcami lub całą dłonią

- przeznaczone dla tkanek mięśniowych

- zwiększa napięcie mięsni i elastyczność ścięgien

- zwiększa się wydolność wysiłkowa mięśni

- pomaga w regeneracji i odpoczynku mięśni

- zwiększony jest dopływ krwi do masowanego odcinka oraz tkanek leżących bliżej

- działa pobudzająco na układ nerwowy

Oklepywanie:

- możemy podzieli na lekkie i mocne

- polega na wykonywaniu szybkich, krótkich uderzeń z bliskiej odległości

- wykonuje się je opuszkami palców, brzegami łokciowymi ręki, otwartą dłonią lub pół zamknietą dłonią albo grzbietową powierzchnią palców

- lekkie oklepywanie działa uspokajająco, zwiększa odpoczynek mięśni

- mocne oklepywanie powoduje przekrwienie tkanek, pobudza mięśnie do skurczu, zwiększa ich siłę , przyspiesza spalanie tkanki tłuszczowej i pobudza układ nerwowy

Wibracje:

- ruch wykonuje się opuszkami palców lub całą dłonią

- Ruch najtrudniejszy i najbardziej męczący ze wszystkich ruchów dla osoby wykonującej masaż

- ma działanie podobne do oklepywania tylko głębsze

- powoduje równomierne rozprowadzenie płynu międzytkankowego

- wpływa uspokajająco na centralny układ nerwowy rozluźniając mięśnie

- wyróżniamy wibrację lobilną i stabilną

- lobilna- jest wtedy kiedy dłonie zmieniają swoje położenie

- stabilna – dłonie pozostają na miejscu

- wibracje wywołują odczyn pośredni, który objawia się zwiększonym napięciem naczyń krwionośnych, zwolnieniem tętna, wzrostem ciśnienia krwi

Wpływ masażu na skórę:

-podczas masażu usuwa się obumarłe komórki naskórka, które zalegają na jej powierzchni, naskórek jest pobudzony do odnowy

- poprawia się koloryt skóry, elastyczność skóry, powoduje wzrost włókien kolagenowych

- podnosi się temperatura ciała o 1,6 do 1,8 *C

- udrożniają się ujścia gruczołów łojowych i potowych

- powoduje rozgrzanie skóry usprawniając proces przemiany materii

- zwiększa się ilośc krwi przepływającej przez miejsce masowane powodując lepsze dotlenienie skóry

- przyspiesza regeneracje skóry i procesy gojenia

- ułatwia wchłanianie substancji biologicznych czynnych powstałych w komórkach

Wpływ masażu na mięśnie:

- są lepiej ukrwione, dotlenione oraz odżywione

- przyspiesza usuwanie zbędnych produktów przemian materii

- regeneruje zmęczone mięsnie

- pobudza włókna mięśniowe od Skórczu dzięki czemu podnosi się napięcie mięsni

- zwiększa ich wytrzymałość

- przyczynia się do wzrostu masy mięśniowej

- poprawia elastyczność, sprężystość i jędrność mięśni

Wpływ masażu na układ krwionośny:

- pobudza układ krwionośny i limfatyczny do pracy zwiększając szybkość przepływu krwi i chłonki

- masowany odcinek jest lepiej dotleniony i odżywiony w substancje biologiczne czynne (hormony)

- ułatwia odpływ krwi żylnej i chłonki

- zwiększa szybkość usuwania zbędnych produktów przemiany materii

-przyspiesza likwidację obrzęków zastoinowych

- powoduje zmniejszenie oporu krwi w tętnicach co ułatwia prace serca

- powoduje wzrost liczby otwartych naczyń włosowatych, co powoduje lepsze ukrwienie

Wpływ masażu na układ nerwowy:

- masaż działa na obwodowy i centralny układ nerwowy za pośrednictwem włókien czuciowych

- poprzez układ wegetatywny pośrednio normalizuje pracę działania narządów wewnętrznych

- usprawnia działanie układu nerwowego poprzez jego lepsze ukrwienie

- usprawnia prowadzenie bodźców nerwowych w synapsach

- może działać pobudzająco lub uspokajająco w zależności od masowanej okolicy ciała od zastosowania ruchów oraz od długości, intensywności masażu

- może działać przeciwbólowo

Wpływ masażu na tkankę tłuszczową:

- przyspiesza i ułatwia proces przemiany materii

- przyśpiesza spalanie tkanki tłuszczowej

- wspomaga odchudzanie

Otyłość ramion

Działanie profilaktyczne:

1. Masaż- rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie

2. Gimnastyka

3. Naprzemienne kąpiele ciepła zimna woda (wspomagają przemianę materii)

4. Dieta niskokaloryczna

5. Elektrostymulacja

6. Konsultacja lekarska (endokrynologia)

Rogowacenie około mieszkowe

Rogowacenie mieszkowe występuje najczęściej na zewnętrznej stronie ramion, czasami na przedramionach. Skóra jest szorstka i sucha. Skłonność do tej nieprawidłowości może być dziedziczna lub może być spowodowana niedoborem witaminy A. Objawy nasilają się latem a zmniejszają w okresie zimy.

Działania profilaktyczne:

1. Naprzemienne kąpiele (ciepło, zimno)

2. Peeling raz w tygodniu z mikroelementami

3. Nacieranie skóry solą morską

4. Suplementacja witaminy A+E

5. Preparaty o działaniu złuszczającym (np.: kremy i maści z mocznikiem tj. HERIAL, ALPRESAL- preparat o działaniu keratolitycznym)

6. Masaże za pomocą szorstkiej rękawicy

7. Lampa solux z czerwonym filtrem

8. Krochmal (kataplazmy z mąki ziemniaczanej)

Odmrożenia

I stopień: charakteryzuje się przejściowymi zaburzeniami w krążeniu krwi w skórze, bólem, często silnym, bladością lub sino- czerwonym zabarwieniem skóry, obrzękiem, pieczeniem i świądem skóry.

II stopień: to pojawiające się na skórze pęcherze z płynem surowiczym

III stopień: martwica powierzchowna skóry

IV stopień: martwica głęboka, której ulęgają na przykład: palce, uszy, nos. W takim przypadku może dojść do samoistnej amputacji odmrożonej kończyny ciała

Odmroziny

Działanie profilaktyczne:

1. Długotrwałe naprzemienne kąpiele

2. Maść Ichtiolowa czy Kamforowa

3. Lampa Solux z niebieskim filtrem

4. Gimnastyka, masaże

5. Galwanizacja katodowa i anodowa

Nadmierne pocenie się dłoni

Działanie profilaktyczne:

1. Moczenie rąk w wywarze z kory dębu i naparze z pokrzywy oraz szałwii czy skrzypu

2. Przy bardzo dokuczliwym poceniu się rąk zaleca się picie naparu z pokrzywy i szałwii, melisy (1-2 szklanek dziennie)

3. Można przesypywać dłonie talkiem skutecznie działają preparaty o działaniu antyprespiracyjnym np: Etiaxil, Spirial,

4. Botox (jad kiełbasiany)

5. W przypadku bardzo nasilonej dolegliwości potrzebna jest porada lekarza

Pielęgnacja dłoni

Dłoń możemy podzielić na część grzbietową i dłoniową. Skóra dłoni części grzbietowej ulega szybkiemu starzeniu, charakteryzuje się małą ilością gruczołów potowych i łojowych oraz niewielką ilością tkanki tłuszczowej

Dłonie narażone SA na częste działanie detergentów, duże zmiany temperatur oraz promieniowanie UVA oraz UVB

Pielęgnacja łokci

1. Peelingi, preparaty keratolityczne

2. Masaże na bazie tłustych środków poślizgowych

3. Naświetlanie Lampa Solux z czerwonym filtrem

4. Kataplazmy (np. siemię lniane)

5. Seria zabiegów z kwasami owocowymi

Paznokcie

• S ą rogowymi tworami naskórka zaliczanymi do przydatków skóry

• Posiadają kształt wypukłych płytek, pokrywających grzbietowe powierzchnie końcowych paliczków palców rąk i stóp.

• U zdrowego człowieka palce u rąk rosną od 0,5-1,2 mm tygodniowo, znacznie szybciej niż paznokcie stóp. Całkowity odrost płytki paznokciowej u rąk przebiega w czasie od 90- 150 dni, w obrębie palców stóp nawet 2-3 razy wolniej.

• Paznokieć jest przeźroczysta płytką o grubości około 0,5 -0,7 mm. Swą twardość i elastyczność zawdzięcza obecności keratyny, która jest podstawowym składnikiem komórek paznokciowych

Budowa paznokci

1. Płytka paznokciowa zbudowana jest z keratyny twardej, spoczywającej na części naskórkowej, która stanowi łożysko.

2. Na bocznych brzegach i w części tylnej płytkę otacza wał skórny nazywany wałem paznokciowym.

3. Dosiebną część łożyska, która leży pod wałem paznokciowym stanowi macierz, bedąca miejscem wzrostu płytki paznokciowej

4. W budowie płytki paznokciowej możemy wyróżnić dwie części: Tylną pokrytą wałem paznokciowym stanowiącą – korzeń paznokcia, oraz widoczną część nazwaną- ciałem paznokcia

5. Przed korzeniem widoczne jest białawe zabarwienie w kształcie półksiężyca zwane obłączkiem. Obłączek jest częścią nieuwodnioną, z czego wynika jego biały kolor. Szczególnie widoczny jest na kciuku a może być niezauważalny na innych placach

6. Pod wolnym brzegiem paznokcia znajduje się obrąbek naskórkowy podpaznokciowy

7. Naskórek wału paznokciowego przechodzi na wolne powierzchnie ciała paznokciowego tworząc obrąbek naskórkowy zwane tez skórką chroniąc płytkę przed urazami

Płytka paznokcia składa się z trzech warstw:

1. Warstwa grzbietowa: zbudowana jest ze zrogowaciałych komórek, ściśle do siebie przylegających

2. Warstwa pośrednia: jest znacznie bardziej miękka, komórki znacznie luźniej do siebie przylegają

3. Warstwa wewnętrzna: stanowi ją cienka błona

Budowa narządu paznokciowego

SCHORZENIA PŁYTEK PAZNOKCIOWYCH MOŻEMY PODZIELIĆ NA:

1) Schorzenia płytek paznokciowych o charakterze wrodzonym i dziedzicznym

2) Schorzenia płytek paznokciowych nabyte:

Wywołane czynnikami infekcyjnymi:

- wirusowymi

- bakteryjnymi

- grzybiczymi

• Wywołane urazami

• Nowotwory

3) Schorzenia płytek paznokciowych w przebiegu częstych dermatoz

4) Schorzenia płytek paznokciowych w przebiegu chorób ogólnoustrojowych

Schorzenia płytki paznokciowej o charakterze wrodzonym i dziedzicznym:

• Pachyonychia congenita: jest chorobą o dziedziczeniu autosomalnym dominującym, w której głównym objawem jest znacznie zgrubiała „ trąbkowato” zwinięta płytka paznokciowa oraz nadmierne rogowacenie podpaznokciowe z jednoczesną hiperkeratozą podeszw, zmianom towarzyszy nadmierna potliwość.

• Zanik płytki paznokciowej: czyli atrofia, polega na ścieraniu i skróceniu długości płytki, co w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do jej braku z zastąpieniem jej przez miękką łuskę

• Szorstkość paznokci: To zwyrodnienie o podłożu wrodzonym obejmujące zwykle wszystkie paznokcie rąk i stóp. Schorzenie to charakteryzuje się obecnością cienkich płytek paznokciowych z nieregularną powierzchnią, która w dotyku jest bardzo szorstka.

• Paznokcie rakietowe: To choroba wrodzona. Paliczek dystalny jest krótki i szeroki, jego długość jest znacznie mniejsza w porównaniu do szerokości, ma to związek z przedwczesnym zakończeniem wzrostu nasady dystalneg paliczka

• Bielactwo paznokci: potocznie zwane „kwitnące paznokcie” charakteryzują się występowaniem kropkowatych nieregularnych odbarwień przesuwających się od nasady ku wolnemu brzegowi płytki paznokciowej. Przyczyna do końca nie jest znana, Może być wrodzona lub spowodowana uszkodzeniem macierzy m.in. przy niewłaściwym wykonaniu zabiegu manicure. Bielactwo wrodzone płytki paznokciowej występuje bardzo rzedko i nie ma nic wspólnego z bielactwem nabytym (vitiligo)

Zmiany paznokciowe wywołane czynnikami infekcyjnymi:

Czynniki infekcyjne:

• Bakterie

• Wirusy

• Grzyby

Zmiany wywołane czynnikami bakteryjnymi:

• ZANOKCICA: jest częstą chorobą płytki paznokciowej, charakteryzująca się ostrym, surowiczym bądź ropnym zapaleniem wału paznokciowego

• Do rozwoju schorzenia dochodzi najczęściej wskutek ukłucia zanieczyszczonym narzędziem, przerwanie ciągłości tkanek około paznokciowych

• Z innych przyczyn można wymienić macerację wału paznokciowego w wilgotnym środowisku, które również ułatwia wnikanie bakterii w tkanki

Zmiany w paznokciach wywołane czynnikami wirusowymi:

• Najczęstszym zakażeniem wirusowym narządu paznokciowego są BRODAWKI WIRUSOWE wywołane przez wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV)

• Lokalizują się około paznokciowo w obszarze wału i obrąbka naskórkowatego lub wrastaja pod płytkę paznokciową

• Pierwotnym wykwitem jest grudka o nierównej hiperkeratotycznej powierzchni i średnicy od kilku do kilkunastu milimetrów. Brodawki mogą występować pojedynczo, często jednek są mnogie i wykazują tendencję do grupowania się i zlewania.

Zmiany w paznokciach wywołane grzybami:

GRZYBICA PAZNOKCI:

• Może być wywołana przez trzy główne grupy grzybów chorobotwórczych:

• Jest zakażeniem narządu paznokciowego dotyczącym nacierzy i łożyska lub/ i samej płytki paznokciowej

• Grzybicze infekcje stanowią obecnie od 20-50% wszystkich rozpoznań zmian paznokciowych, są tym samym najczęstszym schorzeniem narządu paznokciowego

Dermatofity: odpowiadają za ok. 80% przypadków grzybicy paznokcia. Grzybica dermatofitowa rozpoczyna się od wolnego brzegu płytki paznokciowej

grzyby drożdżopodobne: grzyby drożdżopodobne odpowiadają za ok. 20% wszystkich zakażeń grzybiczych paznokci. Najczęściej izolowany z paznokci jest gatunek Candida Albicans.: wywołują – drożdżyce płtyki paznokciowej są spowodowane nadmiernym kontaktem z wilgocią, która niszczy paznokieć i zapalenie drożdżakowate wału paznokciowego. Drożdżkai po wniknięciu pod obrąbek naskórkowy powoduje stan zapalny wału paznokciowego, który staje się zaczerwieniony i bolesny, podczas jego ucisku spod nawisającego brzegu może wydobywać się wydzielina surowiczo- ropna.

grzyby pleśniowe: Odpowiadają za ok. 1,5 – 6 % przypadków grzybicy paznokci. Nakczęściej izolowany z paznokci jest gatunek Scopulariopsis Brevicaulis odpowiedzialny za Aukalioze, które najczęściej dotyczy paznokci palucha stóp. Zakażenie rozpoczyna się od wolnego brzegu paznokcia, wnikając tylko do części wewnętrznej płytki paznokciowej, dzięki czemu powierzchnia paznokci zostaje nienaruszona.

Zmiany paznokciowe wywołane urazami:

• Krwiak podpaznokciowy: jest wynikiem pourazowego uszkodzenia łożyska wywołującego podpaznokciowe krwawienie.

• Szponowatość płytki paznokciowej: płytka przybiera charakterystyczny zakrzywiony szponowaty kształt. Płytka paznokcia jest znacznie zgrubiała, bardzo twarda, przebarwiona i nie przylega do łożyska a jej wzrost jest znacznie spowolniony.

• Onycholiza: oddzielenie się płytki paznokciowej od łożyska, rozpoczynającej się od wolnego brzegu ku obłączkowi i zachodzi bardzo powoli. Przyczyną tej dolegliwości na ogół są urazy, ale mogą ją powodować zakażenia bakteryjne, grzybicze czy choroby ogólnoustrojowe.

• Łamliwość paznokci: objawia się wyszczerbieniem i rozwarstwieniem wolnego brzegu płytki paznokciowej lub jej pęknięciem wzdłuż bruzd pionowych. Przyczyną może być niewłaściwe wykonywanie manicure, kontakt z chemikaliami, częstym zmywaniem i malowaniem paznokci.

Nowotwory:

• Czerniak łożyska paznokciowego- powstaje z plam soczewicowatych w postaci brunatno- czerwonych prążków lub plam znajdujących się w obszarze płytki paznokciowej. W kolejnej fazie zmiany obejmują obrąbek naskórkowy paznokcia, wał paznokciowy bądź skórkę opuszka palca. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić krwiaka podpaznokciowego, zakażenia grzybicze czy bakteryjne.

Schorzenia płytki paznokciowej w przebiegu częstych dermatoz:

Istnieje wiele schorzeń dermatologicznych w przebiegu, których zmiany chorobowe lokalizują się nie tylko na skórze, ale jednocześnie dotyczą narządu paznokciowego. Wśród chorób tych należy wymienić:

• Łuszczycę: występują nieregularne lub okrągłe wgłębienia powstałe na skutek zaburzenia procesu keratynizacji w macierzy paznokcia. Łuszczycowe zaburzenia rogowacenia mogą być umiejscowione w łożysku paznokcia objawiając się w formie „plamy olejowej: Płytka staje się matowa, białawo- żółtawa i bardzo krucha.

• Liszaj płaski: wywołuje bardzo charakterystyczne zmiany na paznokciu. Na pobruzdowej płytce paznokciowej znajdują się punktowe wgłębienia oraz płytkie i płaskie ubytki w części dystalnej. Stopniowo następuje wykruszenie ciała paznokcia od wolnego brzegu w kierunku korzenia. W zaawansowanym stadium liszaja płaskiego może dojść do częściowego lub całkowitego zaniku płytki paznokciowej.

Schorzenia płytki paznokciowej w przebiegu chorób ogólnoustrojowych:

Zmiany chorobowe występujące w obrębie paznokci mają rozmaite przyczyny, często są jedynie objawem procesu chorobowego dotyczącego innych narządów. Szereg schorzeń ogólnoustrojowych możne wpływać na poprawny wzrosty płytki paznokciowej oraz deformować jej kształt.

Wyróżnić można:

• Zmiany zabarwienia płytki paznokciowej: zmiany zabarwienia płytki paznokciowej występuja w przebiegu różnych procesów ogólnoustrojowych lub jako objaw izolowany. Paznokcie przybierają różne kolory, mogą być zmienione na całej powierzchni bądź zmiana zabarwienia może dotyczyć tylko określonego fragmentu płytki paznokciowej. Pojawienie wie na płytce paznokciowej, rozlanego brązowego zabarwienia może być objawem choroby Addisona lub rozlanej melanozy, która ma miejsce u chorych z przerzutami czerniaka. Niebieskie zabarwienie z wyraźnym zajęciem obłączka może sugerować srebrzycę

  • Żółty- choroby wątroby

  • Czarny- zaburzenie funkcji nerek

  • Blady- niedobór żelaza

  • Białe poprzeczne pasma- duża ilość toksyn w organizmie

  • Zielonkawe- grzybica

  • Zmiany wywołane przez kosmetyki po ciemnych kolorach lakieru- lekka zmiana koloru, łatwa do usunięcia

• Wklęśnięcie płytki paznokciowej: Płytka paznokciowa ma wywinięty ku górze brzeg tworząc charakterystyczny kształt łyżeczki. Płytka paznokciowa jest cienka i łamliwa a jej wolny brzeg postrzępiony. Takie zmiany płytki paznokciowej występują najczęściej w niedokrwistości, choć nie są one zależne jedynie od niedoboru żelaza czy witamin. Mogą być spowodowane zaburzeniami krążenia jak i działaniem chemikaliów. Zmiany takie mogą występować również w przebiegu czerwienicy.

• Bruzdy płytki paznokciowej: Bruzdowanie płytki paznokciowej może być poprzeczne (patologiczne) lub podłużne (fizjologiczne).

• W bruzdowaniu poprzecznym na powierzchni płytki pojawiają się różnej długości i szerokości rowki, które mogą się pojawiać w wyniku silnej gorączki, ciąży, odry u dzieci lub w wyniku niedoborów witamin i minerałów. Przyczyną pobruzdowania mogą być również urazy macierzy paznokcia na całej jej szerokości, lub jak w przypadku paznokci naparstkowych, w niektórych punktach. Zmiany mogą być wywołane przez miejscowe stany zapalne.

• Bruzdowania podłużne przebiegają wzdłuż płytki paznokciowej głównie u osób starszych. Zmiany te często występują w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów, płytka paznokciowa staje się wtedy prążkowana i chropowata. Przyczyną bruzdowania podłużnego mogą być długotrwałe uszkodzenia urazowe dotyczące jednego punktu macierzy

• Zespół żółtych paznokci: Nazwa schorzenia wzięła się od żółtawej barwy, jaką przybiera płytka paznokciowa w czasie trwania choroby. Zmianie zabarwienia towarzyszy również zgrubienie płytki paznokciowej oraz zahamowanie jej wzrostu.

• Zespół żółtych paznokci związany jest głównie z zastojem limfatycznym w obrębie naczyń chłonnych. Schorzenie może występować również w przebiegu chorób o etiologii autoimmunologicznej jak zapalenie tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów czy toczeń rumieniowy układowy.

• Może współwystępować z chorobami zakaźnymi jak HIV/AIDS czy gruźlica, a także z chorobami nowotworowymi

MANICURE

Tradycyjny:

1. Sterylizacja narzędzi

2. Zmycie lakieru na paznokciach

3. Skrócenie i opiłowanie paznokci

4. Odsunięcie skórek

5. Moczenie dłoni (woda z mydłem)

6. Osuszenie dłoni

7. Natłuszczenie skórek preparatem

8. Odsunięcie skórek i wycinanie

9. Odtłuszczenie paznokci

10. Malowanie płytki paznokciowej

Biologiczny

Nie używamy żadnych ostrych narzędzi. Zamiast wycinania skórek stosujemy preparaty o działaniu zmiękczającym skórki.

1. Zmycie lakieru

2. Opiłowanie paznokci za pomocą pilników papierowych

3. Nanosimy płyn zmiękczający skórki

4. Usuwamy płyn za pomocą szorstkiego ręcznika

5. Odsunięcie skórek za pomocą kopytka

6. Odtłuszczenie płytki paznokciowej

7. Malowanie płytki paznokciowej

Przeciwwskazania:

1. Przerwanie ciągłości skóry

2. Nowotwory

3. Choroby infekcyjne płytki paznokciowej

4. Choroby zakaźne w obrębie płytki paznokciowej i otaczającej jej skóry

5. Stany alergiczne skóry dłoni

6. Stanu zapalne skóry dłoni

7. Schorzenia płytki paznokciowej w przebiegu częstych dermatoz

PRZYBORY POTRZEBNE DO ZABIEGU

• Cążki ( o długim bądź krótkim ostrzu) mogą być teflonowe dla osób uczulonych na metal.

• Pilniki: papierowe, metalowe, szklane

• Kryształowe – służą do końcowego szlifu paznokci

Do paznokci rozdwajających się: Papierowe (jednorazowe) lub szklane (łatwe do dezynfekcji)

• Nożyczki – nie są przyrządem niezbędnym , do stóp używamy obcinaczek

• Kopytko – może być drewniane ( jednorazowe) lub plastikowe z gumową końcówką

• Miska do moczenia dłoni

• Szczoteczka do paznokci

• Zmywacz

• Waciki

• Korektor z wymiennymi wkładami do korygowanie nierówności powstałych w trakcie malowania paznokci

SPOSOBY PRZDŁUŻANIA PAZNOKCI

• Fiberglass (paznocie jedwabne)

• Akryl

• Żel

• Sztuczne paznokcie

FIBERGLASS

• Jedną z najbardziej naturalnych technik przedłużania paznokci jest metoda Fiberglass, Ta technika jest szczególnie popularna wśród naszych sąsiadów z zachodnich krajów UE (Irlandia, Szwecja, Holandia).

• Technikę Fiberglass najczęściej stosujemy u klientek jako regenerację i łączenie nadłamanej, przepiłowanej lub problemowej płytki paznokcia. Jest także formą odżywki zakładanej na płytkę na okres 6 tygodni.

Kroki które należy wykonać aby wykonać paznokcie jedwabne (fiberglass):

• Dezynfekcja

• Matowienie płytki białym blokiem

• Docięcie z jedwabiu kształtu płytki

• Przykrycie płatka resiną

• Aktywacja poprzez spryskanie aktywatorem Fiberglassu

• Odczekanie ok. 1-2 min, aż resina wyschnie

• Ponowne zmatowienie powierzchni białym blokiem

• Tworzenie krzywej C - należy dołożyć do 7 warstw resiny (nakładając ją na środek tworzymy "piramidkę"), każdą z nich zaktywować akrywatorem i zmatowić blokiem

• Ostatnią warstwą resiny należy przykryć całą powierzchnię paznokci fiberglass

METODA AKRYLOWA

Metoda akrylowa obok żelowej jest jedną z popularniejszych metod przedłużania paznokci. Tak samo jak żel ma swoich zwolenników i przeciwników. Jedyne co na pewno można stwierdzić to fakt że daje ona większe możliwości niż metoda żelowa.

W skład podstawowego "startera" akrylowego wchodzą preparaty takie jak proszki akrylowe o standardowym kolorze (akryl różowy, akryl biały i bezbarwny) oraz cała gama proszków kolorowych, a także płyn akrylowy, tzw. LIQUID, w zależności od producenta szybko lub wolnoschnący.

• Akryl można również zastosować w przypadku deformacji płytki, w celu zamaskowania nieodpowiedniego kształtu i ukształtowanie nowego - wręcz idealnego paznokcia.

• Jedną z wad tej metody jest dość ostry i nieprzyjemny zapach płynu akrylowego (liquidu), zwłaszcza w gorszych jakościowo akrylach.

• Kolejną wadą jest to, że paznokcie akrylowe trzeba poddać dość intensywnej obróbce przy użyciu dobrego pilnika lub frezarki. Jak duża będzie to obróbka i ile czasu zajmie? Uzależnione jest to od tego, jak udało nam się uformować masę akrylową.

Wykonując sztuczne paznokcie akrylowe bierzesz na siebie olbrzymią odpowiedzialność - możesz wyrządzić swojej klientce sporo krzywdy! Bez właściwego kursu stylizacji paznokci wraz z techniką akrylową i umiejętności potwierdzonej zawodowym certyfikatem i zaświadczeniem, wykonywanie paznokci akrylowych jest dużym ryzkiem.

METODA ŻELOWA

Jedną z wielu metod przedłużania płytki paznokcia jest metoda żelowa. Dużym powodzeniem cieszy się nie tylko w Polsce, ale i w takich krajach jak Niemcy, Francja, Irlandia, Rosja, Czechy, Szwecja, a także Stany Zjednoczone, czy Chiny.

• Jest to metoda światłoutwardzalna, tak więc niezbędnym elementem wyposażenia stanowiska do tipsów żelowych jest lampa UV oraz specjalny płyn który pozwala usunąć tzw. warstwę dyspresyjną po wyciągnięciu z lampy. Bardzo ważne jest prawidłowe nałożenie żelu oraz późniejsze postępowanie tak aby uniknąć zalania skórek lub rozlania się żelu w lampie.

Prawidłowo nałożony żel powinno się utwardzać w lampie ok 2-3 minuty, jednakże należy zawsze stosować się do wskazówek producenta żelu. Paznokcia żelowego budujemy z około trzech warstw żelu każdorazowo utwardzając w lampie.

• Żel na naturalną płytkę - polecany zwłaszcza w przypadku osób, które wolą naturalne paznokcie, dodatkowo mają problem z łamliwością płytki i chciały by ją wzmocnić oraz zabezpieczyć przed urazami typu pęknięcia, złamania oraz rozdwajanie się płytki.

• Żel na tips - tutaj szczególnie polecane są żele 1-fazowe samopoziomujące się. Metoda ta pozwala na dosyć spore przedłużenie płytki jednak nie powinno ono przekroczyć 2/3 naturalnej długości płytki. Warto zastosować tipsy dobrego producenta.

• Żel na formę (szablon) - dla wymagających klientek, chcących uzyskać piękny kształt przedłużonego paznokcia, lub osób o niestandardowych wymiarach płytki uniemożliwiającym dobranie oraz odpowiednie dopasowanie tipsa. W tej metodzie musimy posłużyć się żelami o gęstej konsystencji i nałożyć je na specjalne szablony. Ta metoda wymaga bardzo dużej wprawy oraz doświadczenia osoby wykonującej taki rodzaj przedłużania.

ZDOBIENIE PAZNOKCI

• LAKIEROWANIE: manicure francuski, szewron.

• Lakiery matowe, perłowe, z drobinkami błyszczącymi.

• Farbki akrylowe.

• Kalkomanie.

• Brokaty.

• Naklejki, cyrkonie, hologramy, perełki,

piórka, koronki.

• Ozdoby akrylowe 3D.

Pielęgnacja kończyn dolnych

BUDOWA STOPY:

-stopa składa sie z 28 kosci,19 miesni,107 scięgien i więzadeł

-stopa składa sie z 3 odcinków:

*stępu(k.skokowa,piętowa,sześcienna,łódkowata,oraz 3 kości klinowe)

*śródstopia(5 kości długich)

*palców(wszytskie palce z wyjątkiem palucha posiadaja 3 paliczki,paluch 2.

ZMIANY CHOROBOWE STÓP

1)WADY STÓP:

1.1 WRODZONE

-stopa płasko -koślawa

-stopa końsko szpotowata

1.2 NABYTE

-stopa płasko-koślawa

2)ZNIEKSZTAŁCENIA STÓP:

-zniekształcenie pięty

-zniekształcenie palców stóp"

*hallux

*palce mioteczkowate

*paluch sztywny

STOPA KOŃSKO-SZPOTAWA(wrodzona)

-znieksztalcenie polega na ustawieniu stopy w zgięciu podeeszwowym,odwroceniu oraz przywiedzeniu

-przyczyny wad nie sa wyjasnione,przyjmuje sie,ze sa nimi zaburzenia rownowagi miesniowej z powodu MYELODYSPLAZJI,płodowego zaburzenia miesni lub wrodzonych ubytków miesni lub niedorozwoju kosci stepu

STOPA KOŃSKO-SZPOTAWA(wrodzona)

(leczenie)

Leczenie dzielimy na 1)zachowawcze i 2)operacyjne:

1)rozpoczyna sie juz w pierwszych dniach po urodzeniu.polega na stopniowym recznym kształtowaniu stóp dziecka.po uzyskaniu poprawy zakłąda sie korekcyjny opatrunerk gipsowy lub szynowy

2)podejmuje sie w pierwszym roku zycia i stosowane jest u dzieci,których stopy nie poddają się leczeniu zachowawczemu.

STOPA PŁASKO-KOŚLAWA

-jest niezbyt czesto spotykane

-zniekształcenie stop powstaje najczesciej z powodu płodowego niedorozwoju i znieksztalcenie miesni

-stopy mają typowy kształt upodabniający je do biegunów kołyski

-zakres ruchów jest ograniczony,kalecteo narasta w miare rozwoju dziecka

STOPA PŁASKO-KOŚLAWA(NABYTA)

-istota choroby jest stopiowe obnizanie sie sklepienia stopy oraz kolslawe ustawienie piety

-w okresie niewydolnosci miesniowej stopa rozpłaszcza sie jedynie przy obciążeniu

-w zaawansowanych zmianach oprócz trwałego zniekształcenia moga pojawic sie bole,przykurcz stopy

LECZENIE:

-profilaktyka,prowadzenie ruchliwego trybu zycia,noszenie prawidłowego obuwia

-przy szybkim narastającym płaskostopiu musi byc stosowane obuwie z odpowiednio wymodelowana wkładką oraz tkz.obcasami THOMASA,

-wkładki ortopedyczne

PALUCH KOŚLAWY(HALLUX)

-zniekształcenie polegaące na szpotawym ustawieniu 1 kosci sródstopia,czyli na wystawaniu ku stronie przyśrodkowej głowy tej kosci oraz na odchyleniu palucha do boku,zniekształcony staw sterczy do boku często pokryty jest zapalnie zmienioną i bardzo bolesną kaletką maziową,zas paluch zachodzi na sasiednie palce, W przypadkach zaawansowanych występuje jednoczesne płaskostopie poprzeczne oraz zmiany zwyrodnieniowo- zapalne stawów stopy

ZAPOBIEGANIE POWTAWANIU HALLUXA:

-nalezy nosic wygodne obuwie,dobrze dopasowane do stopy

-unikac butow o zwezonych czubkach,zbyt wysokich obcasach

-gimnastyka:stawanie i chodzenie na krawedziach stop,na palcach i pietach,podnoszeniu z podłogi przedmiotów palcami

-raz w tyg moczyc stopy w ciepłej wodzie z dodatkiem soli kosmetycznych

-masci

LECZENIE:

noszenie prawidłowego obuwia,zakładanie na noc specjalnych szyn ortopedycznych.

zniekształcenie sredniego stopnia leczy sie operacyjnie wycieciem zapalnie zmienionej kaletki maziowej i scieciem wystającej czesci głowy i kosci srodstopia,w zniekształcenu duzego stopnia leczenie operacyjne polega na przecieciu kosci,w celu przywrocenia paluchowi własciwego ustawienia,lub przy silnych zmianach zwyrodnieniowych-na usztywnieniu palucha.

PALCE MIOTECZKOWATE

-zniekształcenie polegające na trwałym przukurczu zgieciowym palca w stawie miedzypalczkowym.do przykurczu dochodzi na skutek zaburzenia równowagi miedzy miesniami zginacjącymi i prosujacymi palec

-czynnikiem sprzyjającym jest niewłasciwe obuwie oraz paluch koslawy spychający pozostałe palce w nieprawidłowe ustawienie

-na szczycie przykurczonego palca,z reguły 2 wskutek drażnienia obuwiem dochodzi do powstnia bolesnego odcisku

LECZENIE-polega na ochronie palca przed uciskiem za pomocą miekkich ochraniaczy(ORTEZY)

-w przykurczach sztywnych konieczne jest z reguły leczenie operacyjne

PALUCH SZTYWNY

-jest to sztywnosc stawy srodstopia paliczkowego palucha najczesciej w zgieciu podeszwowym

-przyczną mogą byc zmiany zniekształcające-prowadzące stopniowo do bolesnego ograniczenia ruchów w stawach srodstopno-paliczkowym palucha

-zmiany te mogą powstac na tel przebytych urazów albo zapaleń

PIELEGNACJA STOPY CUKRZYCOWEJ:

-codzienne oglądanie stopy po umyciu

-myc delikatnymi mydłami antybakteryjnymi\

-nigdy nie używać wody gorącej poniewaź może dość do deficytu tlenowego

-natłuszczać stopy lub używać zasypek w razie nadmiernej potliwości

-używać skarpetek nie uciskających i z naturalnych materiałów

-nosic wygodne obuwie

-nalezy odpowiednio obcinac paznokcie

- nie należy używać w obrębie stóp ostrych narzedzi

-nie chodzic boso

-nie ogrzewac stóp

- nie stosowc samemu żadnych maści

- nie używać cążek

-regularnie kontrolować stopy u lekarza

-pedicure stosować tylko u fachowca

PIELEGNACJA STOPY CUKRZYCOWEJ (GABINET)

-używać tylko wysterylizowanych narzedzi

-nie uzywac ostrych narzedzi(cązki,nożyczki)

-uzywac preparaty z mocznikiem

stosowac rekawiczki jednorazowe

-pedicure wykonywac przy pomocy frezarek

-sterylizować frezarki po użyciu

-instruktarz kosmetologa

-nie wolno choremu przebijac pęcherzy

-uzywaz peelingi delikatne-drobnoziarniste

-nie stosować peelingu w przypadkach owrzodzenia i przerwanej ciągłosci skóry

WADY I CHOROBY SKÓRY STÓP:

1.Modzele

2.Nagniotki(odciski)

3.pękające pięty

4.odparzenia

5.nadmierna potliwość stóp

6.wrastające paznokcie

7.rogowiecenie stop

8.odmrożenia

9.odmroziny

10.grzybica stop:odmiana miedzypalcowa,potnicowa,złuszczająca

11.brodawki stóp

Modzele (tyloma)

• Są ograniczonymi ogniskami nadmiernego rogowacenia

• Najczęściej kształtu kolistego, czasem nieregularnego

• Barwy żółtej lub żółtobrunatnej o zawartym rysunku skóry

• Są wyraźnie ograniczone od pozostałej skóry

• Czucie w brębie modzeli zazwyczaj jest upośledzone

• Powstają na stopach na skutek ucisku skóry pokrywającej nadmiernie uwypuklone wyniosłości kostne

• Tworzą się na podeszwowej stronie stóp

Leczenie:

• Preparaty zmiękczające i złuszczające- keratolityczne zwłaszcza kwas salicylowy 20-30%

• Plastry z zawartością kwasu salicylowego

• Stosowanie płynów rozmiękczających z mocznikiem

• Ścieranie zgrubiałej warsty frezarką, tarkami lub w skrajnych przypadkach ostrzem Omega

Nagniotek – odcisk (Clavus)

• Powstawanie odcisków polega na miejscowym nadmiernym rogowaceniu z wrastaniem czopa rogowego w głąb skóry

• Ucisk mas rogowych na zakończenia nerwowe może powodować bolesność

• Najczęstszym umiejscowieniem jest powierzchnia grzbietowa palców stóp, zwłaszcza V, VI i III oraz wewnętrzne powierzchnie palców

• Główną przyczyną powstawania nagniotków jest noszenie ciasnego obuwia, czasami wadliwe ustawienie stopy

• Często mylone są z brodawkami

Leczenie:

• Stosowanie środków keratolitycznych mechaniczne usuwanie warstw zrogowaciałych

• Aby zmniejszyć bolesność stosuje się opatrunki chroniące przed uciskiem

• Czop rogowy należy wycinać chirurgicznie

Odparzenie

• Występują w postaci pęcherzy i otarć naskórka

• Najczęściej spowodowane SA noszeniem niewygodnego twardego obuwia

• Występują również kiedy następuje przegrzanie stóp w nieprzewiewanych butach

Leczenie:

• Noszenie wygodnego i przewiewnego obuwia

• Stopy należy przysypywać talkiem, lub pudrem przeciw potnym

• Należy stosować kąpiele ziołowe

• Smarować odparzone miejsce maścią cynkową oraz nałożyć opatrunek jałowy

Nadmierna potliwość stóp:

• Na stopach znajduje się około 600 gruczołów potowych a nawet 250 na części grzbietowej stopy

• Świeży pot zdrowego człowieka jest bez zapachu. Składa się z 99% wody i 1% stanowią sole, mocznik, aminokwasy i kwas mlekowy

• Wydzielany pot miesza się z tłuszczami z gruczołów łojowych tworząć warstwę ochronną o kwaśnym pH

• Warstwa ta zabezpiecza przed wnikaniem patogennych bakterii

• Na skórze występują i żyją bakterie, które potrafią rozkładać pot

• Produktem tego rozkładu jest kwas masłowy, który jest odpowiedzialny za przykry zapach

• Każdy z nas w zależności os tego jaką ma przemianę materii, co spożywa oraz jaką ma florę bakteryjną na skórze wytwarza charakterystyczny dla siebie zapach

Nadmierną produkcję potu obserwujemy w przypadkach:

• Nadczynności tarczycy

• Stres

• Zaburzenia hormonalne

• Spożywanie ostrych potraw

• Nadmiernego picia kawy

Co sprzyja nadmiernej potliwości stóp:

• Noszenie niewłaściwego obuwia oraz skarpet

• W takich warunkach wydzielany w nadmierze pot nie jest w stanie odparować tworząć „cieplarniane warunki”, są to idealne warunki do rozwoju bakterii, wirusów i grzybów

Na co należy zwrócić uwagę jeśli klient skarży się na nadmierną potliwość stóp?

• Niewystarczająca higiena

• Nieodpowienie obuwie lub ubranie

• Przyczyny zawodowe

• Czynniki chorobowe

• Inne przyczyny

Rady dla klienta:

• Stopy myć minimum raz dziennie

• Po umyciu stosować kremy pielęgnujące, które natłuszczają lub nawilżają i redukują wydzielania potu

• Stosować kąpiele stóp w wodzie z dodatkiem soli ziołowej 15-20 min

• Lekarz może zalecić zabiegi jontoforezy

• W przypadkach ekstremalnych można zastosować wstrzyknięcia z toksyn botulinowej (botox)

Substancje lecznicze:

• Szałwia

• Kora dębu

• Pokrzywa

• Tlenek cynku

• Aloe vera

• Olejek jojoba

• Olejek manuka

• Olejek herbaciany

WRASTAJĄCY PAZNOKIEĆ:

Typy wrastania:

1. Młodzieńczy- charakteryzuje się płaską płytka paz. Z mięsistym wałem paznokciowym

2. Dorosły- płytka paz. Jest wysklepiona z tendencją do rolowania

WRASTAJĄCY PAZNOKIEĆ

• Jest przyczyną silnych dolegliwości bólowych

• Powoduje długie nieobecności w pracy czy szkole

• Cechuje się wysoka zawrotnością (70-90%)

• Ma charakter przewlekły

• Najczęściej skarżą się na nią osoby między 15-40 r.ż

• 2-3 razy częściej mężczyźni

• Najczęściej zajęty jest paluch i jego str, boczna

CO NALEŻY ZROBIĆ, ABY UNIKAĆ WRASTANIA PAZNOKCI?

• Od dzieciństwa należy obcinać paznokcie NA PROSTO!!!!

• Nie obcinać pan. Zbyt krótko

• Stosować pilnik szklany po obcięciu paznokci

• Starannie dobierać obuwie

• Przy skłonności do wrastania paznokci systematycznie odwiedzać gabinety pielęgnacji stóp

ROGOWACENIE STÓP:

• Występuje dosyć często jako dolegliwość rodzinna

• Skóra na podeszwach jest gruba, twarda, mało elastyczna i ma zabarwienie woskowożółte

• Na zrogowaciałej podeszwie powstają bruzdy i pęknięcia, często są podłożem stanów zapalnych

• Na stopach tworzą się głębokie rozpadliny sięgające aż do skóry właściwej

ROGOWACENIE STÓP-PĘKAJĄCE PIĘTY(leczenie)

-tarkowanie stóp

-maści keratolityczne

-regularne odwiedzanie gabinetu kosmetycznego

ODMROŻENIA:

• Do odmrożeń stóp i nóg dochodzi zazwyczaj przy temp. 0 stopni, której towarzyszy duża wilgoć powietrza

• Odmrożeniom sprzyjają ciasne buty i złe zabezpieczenie stóp przed zimnem

ODMROZINY:

• Pojawiają się w wyniku długofalowego długofalowego wielokrotnego działania niskiej temp. Zwłaszcza u osób wrażliwych na zimno i cierpiących na zaburzenia krążenia.

• Najczęściej tworzą się sinawe ciastowate nacieki.

• Zmiany polegają na trwałym porażeniu powierzchownych naczyń skóry i na skurczu naczyń głębszych

GRZYBICA STÓP:

ETIOLOGIA:

-najczęstszą przyczyną jest dermatofit Trichophyton rubrum, który jest izolowany w 60% przypadkach.

- Trichophyton mentagriohytes var. Interdigitale obserwuje się u 25% chorych, grzybem

Epidermophyton floccosum iu 10%, 5% stanowią zakażenia mieszane

OBRAZ KLINICZNY:

3 odmiany grzybicy stop: międzypalcowa, potnicowa, złuszczająca

ODMIANA MIĘDZYPALCOWA:

Zajęta jest najczęściej III i IV przestrzeń międzypalcowa

- w obszarze klinicznym dominuje rumień ze złuszczonego oraz maceracja naskórka z licznymi pęknięciami.

- zmiany mają tendencję do szerzenia się powierzchnią grzbietową stopy.

- wykwitom towarzyszy świąd

ODMIANA POTNICOWA:

- występuje zaledwie ognisko rumieniowo- wysiękowe z pęcherzykami

- pęcherzyki wypełnione są przezroczystym płynem

-obejmują początkowo sklepienie stopy, a następnie cała podeszwę

- zmiany typowe zlokalizowane są w okolicy śródstopia

- wykwitom towarzyszy świąd

ODMIANA ZŁUSZCZAJĄCA:

-zmiany są rumieniowo- złuszczające z nadmiernym rogowaceniem zlokalizowanym na podeszwie i bocznych częściach stopy.

- czasami pojawiają się pęknięcia i bolesne rozpadliny

-ze względu na lokalizację ta odmiana grzybicy nazywana jest tez g. mokasynową

GRZYBICA LECZENIE:

Jest trudne, długie i zawsze powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza

Preparaty: ekonazol (pevaryl), mikonazol(daktarin), ketokonazol (nizoral), terbinafina (lamisil)

-można stosować środki grzybobójcze: jodyna, roztwory barwników(fiolet goryczki, fuksyna)

DROŻDŻYCA STÓP:

• Zmiany w obrębie skóry gładkiej, zwłaszcza w jej fałdach oraz zmiana wyglądu paznokcia

• Drożdżaki wywołują stan zapalny i sączenie w szparach międzypalcowych stóp i dłoni

• Skóra jest zaczerwieniona, w fałdach mogą występować białe naloty

• Naskórek oddziela się w postaci białego, wilgotnego kołnierzyka, pęka, co wywołuje ból i swędzenie

• Czynniki sprzyjające powstawaniu: nadmierna potliwość, cukrzyca, otyłość, praca związana z moczeniem stóp

Brodawki STÓP:

• Choroba wirusowa

• Najczęściej u młodych

• Początkowo pow, drobna grudka, rozrasta się

• Zmiana towarzyszy bolesność

• Kolor jest zbliżony do skóry zdrowej

• Charakterystyczne są brunatno-czerwone, punktowe przebarwienia, związane z drobnymi zakrzepami zakrzepami kapilarach brodawek

JEST TO CECHA ODRÓŻNIAJĄCA TO SCHORZENIE OD MODZELI I NAGNIOTKÓW

ZMIANY MOGĄ WYSTĘPOWAĆ W POSTACI:

-pojedynczych lub nielicznych zmian.

-wnikających głęboko do skóry wywołujących odczyn zapalny i bolesność

-czynnik wywołujący to HIV-1 zakażenie jest związane z obniżeniem odporności

-tzw. Zakażenie basenowe

BRODAWKI MOZAIKOWE_POWIERZCHOWNE

- na ogół są rozlane

-częściowo zlewają się ze sobą

-spowodowane są przez wirusa HIV-2 i często nawracają

-nie bolą

LECZENIE:

-farmakologiczne( środki rozmiękczające zaw. Kwas salicylowy i mlekowy)

-łyżeczkowanie

-krioterapia

-elektrokoagulacja

-laseroterapia

PEDICURE:

Zabieg pielęgnacyjny stóp i paznokci mający na celu zlikwidowanie niektórych dolegliwości: usunięcie zgrubiałego zrogowaciałego naskórka, odcisków, modzeli, wrastających paznokci

Wykonujemy go średnio, co 4-6 tydz.

Pielęgnację stóp w gabinecie łączymy z pielęgnacją domową

PRZECIWWSKAZANIA:

1. Przerwanie ciągłości skóry

2. Nowotwory

3. Choroby infekcyjne płytki paz.

4. Choroby zakaźne w obrębie płytki paz, i otaczającej jej skóry

5. stany alergiczne skóry stóp

6. Schorzenia płytki paz, w przebiegu częstych dermatoz

7. Grzybica stóp

8. Drożdżyca stóp

9. Brodawki stóp

PEDICURE PRZYRZĄDY:

1. Cążki do wycinania skórek

2. -||-o obcinania paznokci

3. Pilnik do piłowania paz,

4. Tarka do tarkowania paz,

5. Omega ostrze o ścinania zrogowaciałego zgrubiałego naskórka

6. Patyczki do odsuwania skórek

7. Miska lub brodzik do moczenia stóp

8. Folia jednorazowa

9. Ręcznik frotte lub jednorazowy

10. Zmywacz

11. Preparat do kąpieli stóp

12. Płatki kosmetyczne

13. Krem do stóp

14. SRODEK DEZYNFEKUJĄCY do stóp, misek i narzędzi

15. RĘKAWICZKI JEDNORAZOWE

KOLEJNOŚĆ CZYNNOŚCI:

-wywiad i wykluczenie przeciwwskazań

-dezynfekcja stóp

-zmycie lakieru

-moczenie stóp w preparacie zmiękczającym

-osuszenie stóp

-obcięcie paz, i nałożenie preparatu zmiękczającego na skórki

-ścinanie lub frezowanie naskórka stóp

-wycinanie skórek

-wykonanie peelingu stóp

-kremowanie i masaż stóp

-odtłuszczenie i malowanie paznokci

Schemat budowy gałki ocznej:

- najważniejszą częścią narządu wzrokowego jest GAŁKA OCZNA Z

NERWEM WZROKOWYM, ukryta w puszcze kostnej zwanej oczodołem;

- ciało tłuszczowe stanowi miękkie łożysko, na którym spoczywa

gałka oczna chroniąc przed urazami;

- w oczodole znajduje się MIĘŚNIE GAŁKI OCZNEJ oraz NARZĄD ŁZOWY,

należący do narządów dod. oka;

- od przodu gałka oczna jest zasłonięta POWIEKAMI, które zmykają

gałkę oczną, rozprowadzając po niej CIECZ ŁZOWĄ;

- gałka oczna ma kształt zbliżony nieco do spłaszczonej kuli ;

- najbardziej wysunięte do przodu i do tyłu punkty gałki ocznej

nazywane są biegunami – przednim i tylnym. Linie łączące te bieguny

noszą nazwę OSI OPTYCZNEJ GAŁKI;

- od powierzchni tylnej gałki, nieco w stronę przyśrodkową od osi

optycznej odchodzi nerw wzrokowy, będący grubszym pęcherzykiem,

biegnącym do postawy mózgu;

- wnętrze gałki ocznej jest wypełnione galaretowatą masą zwaną

CIAŁEM SZKLISTYM i CIECZĄ WODNISTĄ;

Skóra wokół oka:

- skóra wokół oczy jest cienka i delikatna, niemal pozbawiona

gruczołów łojowych;

- porównując z twarzą gdzie jest 1 cm2 twarzy występuje około 800

gruczołów łojowych gdzie wokół oczu zaledwie 20;

- w okolicy oczu występuje znikoma ilość tkanki tłuszczowej

- w obszarze oczodołu krew krąży znacznie wolniej co w efekcie może

prowadzić do powstania sińców czy woreczków wodnych;

- grubość skóry wokół oczu i powiek wynosi zaledwie 0,5 mm, w innych

częściach twarzy grubość skóry ma ok. 2 mm;

Henna naturalna:

- henna jest barwnikiem roślinnym z liści i pędów roślin zwany

LAWSONIĄ BEZBRONNĄ;

- służy do malowania skóry od ponad 5000 lat na terenach Dalekiego

Wschodu, Indii, Pakistanu oraz w krajach Afryki;

- wśród wykopalisk z Egiptu znaleziono dowody farbowania henną mumii

dostojników, w tym celu rozdrobnione liście mieszano z mlekiem

Nazwy henny:

Al. -henna

Al. - khanne

Mendee

Janika Mignonte

Mehdi

Kolory henny:

czarny

grafitowy

brązowy

bordowy

niebiesko-czarny

Zabieg wykonania henny:

Przeciwwskazania:

choroby wirusowe, bakteryjne czy grzybicze;

zapalenie spojówek;

jakiekolwiek zaczerwienienia wokół oka jaki i gałki ocznej;

wizyta w solarium przed i po zabiegu henny

samoopalacz

wcześniejsze wykonanie zabiegu z użyciem AHA i mikrodermabrazji;

uczulenie na hennę lub wodę utlenioną;

Zabieg:

1.Przygotować klientkę do zabiegu:

- wygodne ułożenie

- zabezpieczenie ubrania ręcznikiem lub pelerynką ochronną

2.Staranny demakijaż preparatem beztłuszczowym

3.Przemycie tonikiem

4.Przygotowanie hennę. Mieszamy proszek lub żel z kilkoma kropelkami 3%

H2O2;

5.Przygotowanie podkładów:

- zwilżenie podkładu

- naniesienie wazeliny na brzeg płatka

6.Przyłożenie płatka pod dolne rzęsy, jak najbliżej oka;

7.Prosimy klientkę o zamknięcie oczu;

8.Zabezpieczamy górną powiekę wazeliną przed niepotrzebnym

zafarbowaniem;

9.Przystępujemy do nakładania henny bagietką;

10.Pierwszą nakładamy hennę na rzęsy (10 minut), następnie na łuk

brwiowy (2 minuty);

11.Zmywamy pierwsze brwi, potem rzęsy;

12.Osuszamy twarz klientki chusteczką;

13.Regulacja;

14.Krem końcowy – pod oczy.

Regulacja brwi:

- długość brwi odpowiednią dla owalu twarzy wyznaczamy za pomocą tzw.

testy ołówkowego;

- najpierw przykładamy ołówek przy skrzydełkach nosa w kierunku

wewnętrznego kącika oka w ten sposób powstaje linia wyznaczająca

początek łuku;

- następnie znowu przykładamy ołówek do skrzydełka nosa, ale drugi

koniec musi przeciąć zewnętrzny kącik oka, to miejsce wyznacza koniec

brwi;

- najwyższy punkt łuku ustalamy patrząc na tęczówkę nieruchomy

ustawionych gałek ocznych. Przedłużenie zewnętrznej strony tęczówki;

Kształt brwi a owal twarzy:

- powinny być lekko uniesione ku górze i łagodnie załamane na

końcach, nie kształt półkola;

- szerokie czoło, źle wyglądają brwi proste, zbyt długie lub

łukowato wygięte, które dodatkowo poszerzają górną część twarzy;

- średnia grubość, lekko wygięte, natomiast źle będą wyglądać

te ze znacznie uniesionymi końcówkami;

- idealne rysy, może sobie pozwolić na niemal dowolny rysunek brwi

Regulację brwi możemy wykonać za pomocą pęsety lub wosku. Polega na

depilacji włosów w kierunku wzrostu włosa, nadając im odpowiedni

kształt.

Zabiegi kosmetyczne wykonywane w gabinecie:

henna na rzęsy i brwi

makijaż

trwała na rzęsy

doklejanie rzęs – kępki

zagęszczanie rzęs

makijaż permanentny

Preparaty do pielęgnacji powiek i oczu:

Do demakijażu: mleczko, śmietanka, olejek, żel, płyn, chusteczki

nasycone preparatem do demakijażu

Kremy: np. kremy witaminowe, z liposomami, z wyciągów roślinnych, z

kolagenem pochodzenia morskiego, z fitohormonem

Krem pod oczy zawiera biologicznie czynne składniki łatwo przyswajalne

przez skórę: proteiny, fosfolipidy, fitosterole, ceramidy, lipidy,

liposomy, wyciągi ziołowe;

Składniki takie wykazują dużą skuteczność w pielęgnacji skóry

wokół oczu;

Kremy są cięższe kosmetyczne niż żele i emulsje, zawierają więcej

składników regenerujących, lepiej natłuszczają skórę;

Żel pod oczy: przeznaczony szczególnie dla młodej skóry i osób,

które nie tolerują cięższej konsystencji kremu, zawierają podobne

składniki czynne jak krem, szybciej się jednak wchłaniają, wiele żeli

ma właściwości napinające skórę (nie każda osoba lubi to uczucie

napięcia);

Serum pod oczy: do skóry dojrzałej, najmocniejszy, mają konsystencję

półpłynną, zawierają substancje biologicznie czynne o dużo większym

zagęszczeniu, szybko wchłaniane w skórę:

Do skóry zniszczonej – zaleca się stosowanie codziennie, wieczorem

Do skóry młodej – można stosować serum okresowo

Maski pod oczy: stosujemy je tak jak maski na twarz, 1-2 razy w tygodniu.

Są silniejsze niż kremy. Grubą warstwę takiej maski nakładamy na 10

minut, po czym nadmiar usuwamy

Płatki kolagenowe: nawilżają i odżywiają skórę pod oczami, w formie

fasolek dostosowanych do oka, najbardziej do skór dojrzałych, stosujemy

gdy skóra potrzebuje szybkiej pomocy, jest przesuszona;

Odżywki na brwi i rzęsy: żel, olejek, krem, pakowane jak tusze,

stosowane codziennie, pogrubia i wydłuża rzęsy. Można także stosować

na brwi w celu stymulacji wzrostu włosa;

Najczęstsze dolegliwości:

1.Pieczenie, zaczerwienie, łzawienie

–przyczyną przemęczenie oczu,

brak snu, długotrwałe oglądanie TV, komputer, solarium, palenie,

uczulenie, soczewki kontaktowe. Poleca się przemywać oczy herbatkami

ziołowymi (naturalnymi)

Herbatki:

Z kopru włoskiego(odżywienie, rozjaśnieni)

Pietruszki (odżywienie, oczyszczenie)

Z arniki (niweluje stany zapalne)

Z bławatka (niweluje stany zapalne)

Z lipy (kojące, zwęża naczynia krwionośne)

2.Opuchnięcia dolnych powiek

- powstałe na skutek zastojów limfatycznych

lub dziedzicznych skłonności do odkładania tkani tłuszczowej;

zaburzenia w krążeniu, choroby nerek, stany wyczerpania nerwowego

Co robić?

Badanie lekarskie

Stosowanie kosmetyków zawierające wyciągi ziołowe (bluszcz, skrzyp)

Można stosować kompresy z kwiatów lipy, świetlika lekarskiego

3.Opuchnięcia powiek

– powoduje gromadzenie się wody w tkankach;

dużo soli w organizmie; źle dobrane kosmetyki do pielęgnacji oczu;

problemy z sercem; wysokie ciśnienie krwi; nieprawidłowa praca nerek,

wątroby, alergie;

Co robić?

Stosować zimne kompresy, okłady (kostka lodu, ogórek, awokado)

Kremy, żele, maseczki

4.Obwódki pod oczami

- mogą być one wynikiem: nerwowości, brak snu,

niewłaściwego odżywiania, wyczerpania organizmu, chorobą, braku Żelaza

i witamin, złego krążenia krwi w skórze pod oczami, skłonność

dziedziczna do sińców pod oczami (bardzo cienka skóra powiek i wokół

oczu)

Co robić?

odpowiednia ilość snu, wypoczynek, przebywanie na świeżym powietrzu,

dieta bogata w witaminy

Można stosować kremy z zawartością arniki, miłorzębu, kasztanowca,

można stosować rano chłodne okłady

Do picia polecam sok z cytryny z miodem

Na powieki można nakładać kompresy z czarnej herbaty

5.Zmarszczki w zewnętrznych kącikach oczu

- Tzw. kurze łapki to

pierwsza widoczna oznaka starzenia się skóry, pierwsze cieniutkie linie

pojawiają się zwykle ok. 25 roku życia (zdarza się, Że wcześniej - u

palaczek, amatorek słońca i solarium).

Co robić?

Do pielęgnacji okolic oczu należy stosować odpowiednie kosmetyki

kremy należy nakładać bardzo delikatnie, uważając, aby nie

rozciągnąć skóry, można skórę wokół oczu delikatnie opukiwać

Budowa włosa, fazy wzrostu włosa, rodzaje włosów oraz sposoby ich pielęgnacji.

1. SCHEMAT BUDOWY WŁOSA

2. BUDOWA WŁOSA

- włos znajduje się w mieszku włosowym.

- składa się z korzenia i łodygi.

- opuszkę ( cebulkę) włosa stanowi zbita dolna część korzenia tkwiąca w skórze. Leży bezpośrednio nad brodawką włosa , która jest częścią skóry właściwej i odpowiada za tworzenie komórek włosowych.

- brodawka włosa zawiera naczynia krwionośne, zaopatrujące włos w składniki odżywcze. Jeżeli dojdzie do jej zniszczenia włos nie powinien odrastać.

- łodyga jest częścią włosa wyrastającą ponad powierzchnie skóry.

- trzon włosa jest zbudowany od zewnątrz do wewnątrz z:

- Osłonki zewnętrznej, utworzonej z bezpostaciowej keratyny, układającej się w formie łusek, przypominających łuski węża i jest przezroczysta.

- kory, która stanowi ciało włosa, jest zbudowana z keratyny i stanowi największą część włosa.

- rdzenia, który jest przestrzenią centralną, pustą.

- warstwy komórek otaczających włos to tzw. pochewki wewnętrzne i zewnętrzne, (otaczają korzeń włosa).

- mieszek włosowy otacza gęsta sieć nerwów czuciowych odbierających bodźce.

- do mieszka włosowego uchodzą liczne gruczoły łojowe.

- cały włos wraz z obiema pochewkami otacza torebka włosa zbudowana z tkanki łącznej.

Każdy włos z wyjątkiem rzęs i brwi , ma własny mięsień przywłosowy. Mięsień przywłosowy przytwierdzony jest do torebki włosa i naskórka , który uruchamiany jest pod wpływem zimna i powoduje efekt „gęsiej skórki”.

Włosy pokrywają prawie całą powierzchnię ciała: oprócz części dłoniowej ręki oraz podeszwy stóp i czerwieni wargowej.

3. TYPY WŁOSÓW:

Włosy należą do przydatków skóry i dzielimy je na :

-długie (na głowie, na brodzie u mężczyzn, w dołach pachowych i w okolicach narządów płciowych )

-szczeciniaste (brwi, rzęsy, włosy w przedsionku nosa i w zewnętrznym przewodzie słuchowym )

-meszek włosowy (na całej pozostałej powierzchni ciała, oprócz dłoni, podeszew, bocznych powierzchni palców i miejsc przejścia skóry w błonę śluzową )

4. RODZAJE WŁOSA:

Meszek:

- Twarz, ramiona, tułów

- Cykl wzrostu- półroczny

- Płytki 1-2mm

Włos przejściowy:

- Kończyny dolne i przedramiona

- Zabarwiony

- Głębszy 3-4mm

- Cykl 12 miesięczny

Włos końcowy- ostateczny:

- Wzgórek łonowy i pachy

- Włos jest grubszy

- Głęboki 4-7mm

- Zabarwiony

- Cykl 18 miesięczny

Włos długi:

- Głowa

- Cykl od 7 lat

- Zabarwiony

5. ŚREDNICA WŁOSA JEST PROPORCJONALNA DO GŁĘBOKOŚCI:

- włos rośnie ok. na dobę, a na miesiąc

- codziennie wypada od 80 do 100 włosów

- życie pojedynczego włosa trwa nawet 7 lat

- włosy rosną w lecie i w czasie snu najszybciej oraz między 24 rokiem życia

- z wiekiem włosy stają się coraz suchsze

- barwa włosów zależy od ilości i aktywności melanocytów w opuszce włosa, zanik barwników powoduje siwienie

6. SKŁAD CHEMICZNY WŁOSA:

- Keratyna ( to związek białkowy zawierający m.in. siarkę, około 18 aminokwasów, posiada duże powinowactwo do wody)

- Melanina ( barwnik włosa)

- Woda

- Składniki nieorganiczne ( tj. azot, siarka, srebro, złoto, sód, selen, nikiel, magnez, cynk, wapń, miedź, kwas krzemowy, jod, potas)

7. FAZY WZROSTU WŁOSA:

Włos ludzki rośnie w trzech następujących po sobie fazach.

Każdy włos ma swój cykl życiowy i rozwija się niezależnie od sąsiadującego.

Faza wzrostu ( anagenowa)

W fazie wzrostu włosy rosną. Faza wzrostu trwa 2-6 lat w zależności od tego, w którym miejscu ciała znajdują się włosy. W każdym danym momencie 90% włosów na głowie jest w fazie wzrostu.

Faza przejściowa/ inwolucji ( katagenowa)

W fazie przejściowej włos przestaje rosnąć. Mieszek włosowy kończy aktywność i zaczyna się kurczyć.

Faza wypadania/ spoczynku ( telogenowa)

W fazie spoczynku włos zmienia swoją konfigurację i przemieszcza się w kierunku powierzchni skóry , gdzie w końcu zostaje z niej wypchnięty.

Faza spoczynku trwa zazwyczaj parę miesięcy.

8. CYKL WZROSTU WŁOSA ZALEŻY OD:

- cech dziedzicznych

- stanu ogólnego zdrowia

- wieku

- płci ( u kobiet włosy rosną szybciej)

- czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego ( powodującego nadmierne owłosienie lub łysienie

- stanu psychicznego

9. RODZAJE WŁOSÓW I SPOSOBY ICH PIELĘGNACJI:

Normalne:

mają naturalny i zdrowy wygląd, są sprężyste, puszyste, błyszczące. Nie przetłuszczają się, nie rozdwajają na końcach, nie sprawiają problemów i nie wymagają specjalnej troski. Ich pielęgnacja nie sprawia problemów, łatwo poddają się wszelkim zabiegom. Przeważnie wymagają mycia 2 do 3 razy w tygodniu i stosowania lekkich odżywek, co pozwoli utrzymać im tę dobrą kondycję i ochronić przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Szampon powinien podtrzymywać ich naturalną wilgotność i regulować pracę gruczołów łojowych, a odżywka nadawać połysku i ułatwiać rozczesywanie. Włosy normalne są najmniej kłopotliwe, najbardziej odporne na złe traktowanie i - niestety - występują niezwykle rzadko.

Suche:

to włosy pozbawione połysku, trudne do układania, szorstkie w dotyku, skłonne do elektryzowania. Mogą być suche z natury, gdy gruczoły łojowe skóry głowy wytwarzają zbyt mało sebum, lub mogą stać się takie z powodu czynników zewnętrznych (chlorowana woda, słońce, wysoka temperatura, źle przeprowadzone zabiegi fryzjerskie). Włosy suche są niemal całkowicie pozbawione otoczki tłuszczowej, która chroni rdzeń włosa przed utratą wilgoci. Zdrowe włosy powinny zawierać co najmniej 10% wody. Włosy suche mają jej dużo mniej, dlatego podstawą pielęgnacji jest uzupełnienie tego niedoboru poprzez stosowanie szamponów do włosów suchych i zniszczonych oraz specjalnych odżywek, a nawet masek. Włosy suche są najbardziej podatne na uszkodzenia podczas suszenia i układania, dlatego należy postępować z nimi wyjątkowo delikatnie i nie suszyć gorącym powietrzem suszarki. A gdyby pojawił się łupież suchy, należy udać się po pomoc do dermatologa.

Przetłuszczające się:

są tłuste, świecące się, pozlepiane w pasma przyklejone do głowy, mają skłonność do łupieżu i wypadania. Przetłuszczanie się włosów jest najczęściej skutkiem nadmiernej produkcji sebum przez gruczoły łojowe skóry, których na głowie mamy około 125 000. Sebum zatyka pory skóry, uniemożliwiając jej normalne oddychanie i obciąża włosy. Prawdopodobnymi czynnikami etiologicznymi łojotoku są zakażenia drożdżakami, głownie pityrosporum ovale. Odpowiednia pielęgnacja polega na uregulowaniu przetłuszczania się skóry głowy. Włosy przetłuszczające się wymagają codziennego mycia, które oczyści je z nadmiaru łoju. Powinno się używać preparatów stworzonych specjalnie do skóry z łojotokiem, które działają przeciwbakteryjnie, ale łagodnie i delikatnie. W przypadkach uporczywego łojotoku, gdy nie wystarcza odpowiednia higiena, należy zwrócić się po poradę i pomoc do dermatologa.

10. WYPADANIE WŁOSÓW U KOBIET SPOWODOWANE JEST:

- Czynnikami mechanicznymi ( mocno splecione warkocze, koki, końskie ogony- powodujące naciągnięcie korzenia włosa oraz przyspieszają wypadanie włosów w fazie telogenu.

- Czynniki chemiczne ( odbarwianie, trwałe ondulacje- mogą łamać łodygę włosa i sprzyjać wypadaniu przy szczotkowaniu )

- Zaburzenia krążenia ( jeśli cebulka włosa nie jest dostatecznie odżywiona, podziały mitotyczne są spowolnione )

- Czynniki psychiczne ( silny stres powodować może wypadnięcie wszystkich włosów łysina)

11. WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE, CHEMICZNE I BIOLOGICZNE WŁOSÓW:

- włosy sa odporne na działanie czynników mechanicznych, trudno je zgnieść i rozerwać

- włosy przewodzą elektryczność, częściej występuję u osób z suchymi włosami

- włosy sa odporne na czynniki chemiczne

- w miarę dobrze reagują na działanie słabych kwasów niż zasad i środków utleniających

- włosy mają zdolność pochłaniania pary wodnej oraz dobrze chłoną tłuszcze zwierzęce i roślinne oraz glicerynę

- łatwo przyswajają dym nikotynowy i łatwo się brudzą

- właściwości biologiczne- włosy sa odporne na gnicie i fermentację

12. CHOROBY WŁOSÓW I SKÓRY OWŁOSIONEJ GŁOWY:

Zapalenie okołomieszkowe:

- jest to stan zapalny ujścia mieszka włosowego, który w dalszym etapie może szerzyć się na mieszek włosowy i jego otoczenie.

-w efekcie tworzy się guzek zapalny i pojawia się krosta ropna powierzchowna, która może być przebita włosem.

- najczęściej zakażenie jest wywołane przez gronkowce, najczęściej gronkowiec złocisty i gronkowiec naskórkowy.

- częściej występuje u mężczyzn na twarzy

Leczenie:

- pojedyncze: roztwory i maści z antybiotykami

- mnogie: wymagany posiew ze zmian skórnych

- wymagana konsultacja dermatologiczna

Łupież:

- jest często spotykanym schorzeniem

- polega na nadmiernym łuszczeniu się zrogowaciałych komórek skóry głowy

- przyczyną powstania łupieżu jest mikro organizm grzyb pityrosporum ovale, który występuje również u ludzi zdrowych , ale w znacznie mniejszej ilości

- czynnikami które sprzyjają rozwojowi łupieżu są: wzmożony łojotok, stres, nieprawidłowe odżywianie, niektóre leki, brak higieny, stosowanie zbyt drażniących lub złej jakości kosmetyków do włosów

Łupież suchy- zwykły:

- drobnootrębiaste, suche, sypkie, szarawe lub białawe łuski, które łatwo oddzielić od podłoża

- początkowo i w największej ilości występują na szczytowej części głowy, następnie mogą przechodzić na okolice boczne ciemieniowe i skroniowe

- włosy są niezmienione, ale mogą wykazywać zwiększoną suchość i łamliwość.

Przyczyny:

- nieodpowiednie kosmetyki, które wysuszają włosy

- suszarki, lokówki

- trwała ondulacja i farbowanie

- złe spłukiwanie włosów

Leczenie:

- szampony przeciwłupieżowe ( dziegcie, związki siarki, kwas salicylowy, mocznik)

- Nizoral- szampon przeciwgrzybiczny ( ketokonazol)

Łupież tłusty- łojotokowy:

- tłuste łuski tworzą się na szczycie głowy 1-2 milimetrowy pokład brudnożółtych, kruchych łusek, przypominających wosk lub tłuszcz

- występuje stan zapalny owłosionej skóry głowy, objawiający się zaczerwienieniem, sączeniem, połączonym z nasilonym świądem

- dochodzi do ścieńczenia tłustych, lśniących włosów i do rozwoju łysienia łojotokowego

Leczenie:

- konieczna wizyta u lekarza

- konieczne zahamowanie łojotoku

- nie wolno przesuszać włosów i skóry głowy

- można stosować odpowiednie szampony np. Squamed

- można stosować prądy D’arsonvala

- zioła: pokrzywa, korzeń łopianu, mięta, rozmaryn, drzewo herbaciane i olejek.

Ciemieniucha:

- występuje na głowie u niemowląt lub na brwiach

- nawarstwione miękkie słupy łojotokowe na podłożu rumieniowym

- występują łuski tłuste, żółte włosy są zbite i splatane, tworzy się tzw. czepek niemowlęcy

- schorzenie związane z nieprawidłową funkcją gruczołów łojowych

- zaniedbanie może prowadzić do stanu zapalnego lub stanu ropnego

Leczenie:

- częste mycie głowy

- wyczesywanie ciemieniuchy z główki

- przed myciem smarowanie oliwką i dokładne mycie

- stosowanie naparu z rumianku

- preparaty dostępne w aptece na ciemieniuchę ( olejki)

Łupież pstry:

- powierzchowne zakażenie naskórka

- objawiające się różowo lub żółtobrunatnymi plamami lekko złuszczającymi się

- zmiany lokalizują się głównie na klatce piersiowej, całym tułowiu, szyi i owłosionej skórze głowy

- wywoływany przez drożdżaki z gatunku Pityrosporum ovale

- w lampie Wooda wykazują żółtawą bądź ceglastą fluorescencję

- pod wpływem promieni słonecznych powstają odbarwienia w miejscu grzybicy, z przebarwieniem skóry otaczającej, co stwarza obraz przypominający bielactwo nabyte.

- zwykle pojawia się po okresie dojrzewania płciowego, bardzo rzadko występuje u dzieci

- zmiany mają tendencję do nawrotów, a świąd występuje sporadycznie

- czynnikiem sprzyjającym rozwojowi zakażenia jest osobnicza podatność skóry

- znaczenie mają również takie czynniki jak: niedożywienie, zły stan ogólny organizmu, sterydoterapia

Leczenie:

- polega na stosowaniu leków miejscowych pod postacią szamponów, płynów lub żeli przeciwgrzybicznych, a w przypadkach opornych na leczenie stosuje się dodatkowo leki doustne

Łuszczyca:

- to jedna z najczęstszych schorzeń skóry ( do 2% populacji w Polsce) o przewlekłym i nawrotnym przebiegu o podłożu genetycznym

- cechuje się wzmożoną proliferacją naskórka, a klinicznie złuszczającymi się wykwitami grudkowymi ustępującymi bez pozostawienia blizny

- łuszczyca zwykle dotyczy jednocześnie wielu okolic ciała

- zdarza się jednak, że objawy umiejscawiają się tylko i wyłącznie na skórze owłosionej głowy

- w tych przypadkach choroba wygląda tak jak łupież tłusty lub łojotokowe zapalenie skóry w stadium bez zmian krostkowych i wysięku

- przy rozpoznaniu schorzenia konieczne jest bardzo dokładne zbadanie pacjenta, by zidentyfikować choćby pojedyncze zmiany na skórze gładkiej lub na paznokciach, gdyż łuszczyca bardzo często atakuje płytki paznokciowe

Łysienie :

- stopniowa lub nagła utrata włosów na głowie związana z zakłóceniem cyklu wzrostu włosa lub będąca wynikiem chorób infekcyjnych bądź urazów.

- procesy łysienia dzielimy na:

- anagenowa

- telogenowa

Anagenowe- występuje gdy w fazie anagenu dochodzi do zahamowania podziałów komórkowych i degradacji korzenia włosa.

Telogenowa- przyspieszone starzenie się włosów i ich przedwczesne wypadanie, co prowadzi do zwiększenia się liczby włosów w fazie spoczynku i zmniejszenia się liczby włosów w fazie wzrostu.

Rodzaje łysienia i jego przyczyny:

- Łysienie jest uwarunkowane genetycznie, zależne od stosowanej diety, a także od sposobu życia. Wyróżnić możemy:

a) łysienie odwracalne

Niewłaściwa dieta, mało witamin, stres, zatrucia ( ołów, rtęć), choroby skóry, choroby zakaźne, a także narażenie włosów na działanie mechaniczne tj. czesanie, suszenie, niejednokrotnie szkodliwe zabiegi kosmetyczne.

b) łysienie częściowo odwracalne

Łysienie androgenowe mężczyzn, łysienie androgenowe kobiet, łysienie rozlane kobiet ( telogenowa), łysienie starcze, choroby skóry

W znacznym stopniu i dużo wcześniej dotyczy mężczyzn niż kobiet.

Czynnikiem który sprzyja procesowi łysienia jest hormon dihydrotestosteron (DHT)

c) łysienie nieodwracalne

Blizny pourazowe i pochorobowe skóry głowy, zniszczenie mieszków włosowych bez możliwości regeneracji.

Łysienie androgenowe mężczyzn:

- łysienie androgenowe ( łysienie typu męskiego) jest najczęstszym rodzajem łysienia ( 95% wszystkich przypadków łysienia), uwarunkowana genetycznie ( występuje rodzinnie) zależne od rasy, gdyż częściej występuje u mężczyzn razy białej.

- najbardziej charakterystycznym objawem jest przerzedzenie się włosów w kątach czołowych ( tzw. zakola) u mężczyzn, a u kobiet na środku głowy. Wywołuje go dihydrotestosteron, który atakując mieszki włosowe, osłabia rosnące włosy i w konsekwencji doprowadza do ich wypadnięcia.

Łysienie rozlane kobiet:

- występuje po 30 roku życia

- rozpoczyna się u szczytu głowy nastepnie obejmuje całą głowę

- skóra głowa staje się widoczna często towarzyszy temu łojotok lub łupież tłusty

- zasadniczą rolę odgrywają czynniki genetyczne, stężenie androgenów w górnej granicy normy, czynniki prowokujące- detergenty w szamponach, lakiery i farby do włosów

- dieta odchudzająca

- stres

- choroby tarczycy

- odstawienie po długim czasie tabletek antykoncepcyjnych

Łysienie plackowate:

- choroba o podłożu autoimmunologicznym, często występująca rodzinnie

- charakteryzuje się przejściowymi lub trwałymi ogniskami wyłysienia

- zmiany zlokalizowane sa głównie na owłosionej skórze głowy lub również w okolicach pachowych, płciowych oraz w obrębie brwi i rzęs.

Przyczyny:

- nie do końca poznane

- tło genetyczne

- tło autoimmunologiczne

- istnieje związek z układem nerwowym

- skóra ognisk jest niezmieniona, gładka

- dochodzi do skrócenia fazy anagenu, zwiększenia ilości włosów w fazie telogenu

Objawy:

- wyraźnie odgraniczone ogniska wyłysienia, bez widocznych zmian skórnych i bliznowacenia

- ogniska wyłysienia pojawiają się nagle, nastepnie szerzą się obwodowo

Łysienie plackowate złośliwe:

- dotyczy całego ciała i często kończy się całkowitym wyłysieniem

- zmianą towarzyszy wgłębienie w płytce paznokciowej

- mogą także wypadać brwi, rzęsy, włosy zarostu, pachowe i łonowe, a nawet meszek włosowy

Łysienie podporowe

- zupełna odmiana po okresie ciąży, kiedy wszystkie mają włosy w bardzo dobrym stanie

- po porodzie następuje utrata włosów

Łysienie psychogenne:

- dochodzi do niego w wyniku załamania psychicznego

- depresji

- nadmiernej nerwowości

- po sytuacjach nerwowych