Teoria kwantowa światła zakłada że światło oraz każdy inny rodzaj fali elektromagnetycznej jest zbiorem cząstek zwanych fotonami. Oznacza to że światło rozchodzi się w postaci porcji energi tzn.kwantów energi unoszonych przez cząstki zwane fotomami.

Wzór:Efot= h*f(f-częstotliwośc światła,, h-stała Plancka).

Częstotliwośc możemy obliczyć znając długość światła wykorzystując wzór na prędkość światła c=λ*F, F=C/

λ.foton- jest to cząstka która porusza się z prredkością światla nie posiada mocy spoczynkowej lecz posiada masę która związana jest z unoszoną energią zgodnie ze wzorem E=mc2.

Moc światła jest to energia jaką światło przenosi w czasie 1 sec p=E/f, E=n*Efot, n-liczba fotonów
Dualizm korpuskularno falowy światła polega na tym że, w pewnych zjawiskach światło zachowuje się jak fala, innych natomiast zachowuje się jak cząstka tzw. Fotonów p=h/ λ –pęd fotonu.

Fale materii – są to fale związane z poruszającymi się cząstkami których długość liczymy ze wzoru λ=h/p (p=m*v).

Zjawisko fotoelektryczne polega na wybijaniu elektronów z metalu pod wpływem padającego światła o dostatecznie dużej energii. W=h*fgr Efot=W+Ek –wzór na zjawisko fotoelektryczne

Częstotliwość przy której zaczyna zachodzić zjawisko fotoelektryczne nazywa się częstotliwością graniczną, zależy ona od rodzaju metalu.

Praca wyjścia jest to energia jaką należy dostarczyć elektronowi, aby wyrwał się na powierzchnie metalu. Jest ona związana z częstotliwością graniczną

Efekt fotoelektryczny zachodzi gdy –Efot>= W lub f>=fgr Podczas efektu fotoelektrycznemu foton przekazuje energię tylko jednemu elektronowi Ek=Efot-W=h*f-h*fgr

Fotokomórka – jest to próżniowa bańka szklana z napyloną metalem powierzchnią wew. (katoda) oraz wtopionym drutem stanowiącym anodę. Fotokomórka nie jest elementem liniowym (w przeciwieństwie do opornika) ponieważ nie spełnia ona prawa Ohma..

Zasada nieoznaczoności jest konsekwencją dwoistej natury światła i cząstek. Mówi ona o tym że równocześnie nie można dokładnie zmierzyć położenia i pędu cząstki delta x* delta p>=h/U *pi delta x-błąd pomiaru położenia (niepewność położenia) delta p –błąd pamiaru pędu (niepewność pędu)

1. postulat Bohra –elektron krąży w atomie wodoru wokół jądra w którym jest tylko jeden proton. Moment pędu krążącego elektronu zależy od numeru orbity i wyrażony jest wzorem: L=n*h/2pi L-moment pędu =( m*v*r) n-nr orbity h-stała Plancka

2. postulat Bohra-elektron może przeskakiwać między dwiema orbitami pochłaniając lub emitując foton o energi równej różnicy energi elektronu na obu orbitach.

Elektron krążący po danej orbicie ma stałą enerię, zależną od numeru orbity wyrażoną wzorem En=E1/n^2. E1-en na 1 orbicie. Promień po której krąży elektron zależy od numeru orbity i wyrażonej wzorem Rn=r1n^2.

Widmo jest to rozszczepione na poszczególne barwy promieniowanie (światło). Otrzymujemy go gdy światło przechodzi przez pryzmat lub siatkę dyfrakcyjną.

Rodzaje widm emisyjnych : widmo liniowe-kolorowe linie na czarnym tle, jest ono charakterystyczne dla gazów pobudzonych do świecenia - widmo ciągłe-czyli tęcza, jest charakterystyczne dla cieczy i ciał stałych pobudzonych do świecenia.

Poziom energetyczny-jest to orbita której przypisano określoną energię.

Seria widmowa –zbiór lini które powstają jeżeli elektron z wyższych orbit spada zawsze na tą samą orbitę niższą charakteryzującą daną serie.

Granica serii-tzw krótkofalowa-najkrótsza danej serii związana z kwantem o największej energii(gdy elektron przeskakuje z nieskończenie odległej orbity)/

Energia jonizacji-energia dostarczona elektronowi który opuszcza atom.

1 orbita-seria Lymana 2 orbita-seria Balmera, 3 orbita-seria Paschena