Inżynieria oprogramowania
to dziedzina wiedzy technicznej;
przynależy do informatyki teoretycznej;
wykorzystuje badania operacyjne.
W fazie strategicznej
ustala się wykorzystanie konkretnych narzędzi i notacji;
określa się sposób opracowania dokumentacji;
eliminuje się rozwiązania zdominowane.
Miarą łatwości obsługi systemu jest
czas szkoleń użytkowników;
liczba stron dokumentacji;
prawdopodobieństwo zniszczenia danych po awarii.
Miarą niezawodności systemu jest
prawdopodobieństwo zawieszenia się systemu ;
średni czas pracy między awariami;
prawdopodobieństwo zniszczenia danych po awarii.
W modelu obiektowym specyfikuje się klasy podając
wyjątki;
ograniczenia;
listę pól.
Metody algorytmicznie złożone to na przykład
metody monitorujące pracę urządzeń zewnętrznych;
metody służące do ustawienia związków między obiektami;
destruktory.
Klasa
jest wzorcem obiektów;
jest synonimem encji;
musi mieć unikatowy identyfikator.
Faza projektowania w cyklu życia oprogramowania służy
określeniu fizycznej struktury systemu;
optymalizacji systemu;
dostosowaniu systemu do środowiska implementacji.
W technikach obiektowych powiązania składowych obejmują
przepływy komunikatów;
dziedziczenie;
związki klas;
Podstawowymi rezultatami fazy testowania powinny być
określenie fragmentów o szczególnie wysokiej niezawodności;
raport przebiegu testów;
oszacowanie niezawodności oprogramowania.