Odsuńcie ode mnie ten komputer goryczy

0x01 graphic

Nie przypuszczałem że podjąwszy się pisania comiesięcznych felietonów będę miał tyle pomysłów.Pchają się drzwiami, oknami, przez telefon... A także rodzą się podczas każdego wyjścia z domu. Choć nienawidzę opuszczać krypty,czasem trzeba. I wtedy od razu mam ochotę spryskać coś swoim sarkazmem.

Jednym z pomysłów był strumień świadomości. Postanowiłem napisać tekst w rodzaju myśli Molly z "Ulissesa" Joyce'a, nie stosując interpunkcji, swobodnie przechodząc od jednego tematu do drugiego. Takie rozwazania Nosferatu na ulicach. Nastały jednak wspaniałe upały. Kocham upały. Uwielbiam, jak jest 30 stopni w cieniu, a deszcz pada tylko w nocy (lub wcale). Niestety - w takiej sytuacji mój strumień świadomości na ulicach Warszawy i nie tylko sprowadza się tylko do jednego: cycki cycki cycki cycki cycki cycki... Mógłbym tak zapisać kilka kartek. Chwilowo więc zrezygnowałem z tej koncepcji,może innym razem. Ale o cyckach będzie kilka słów.

Przede wszystkim jednak rozprawię się z komputerami. Od tego tematu po prostu nie sposób uciec. Wszyscy nieustannie trują mi nad uchem, jakie to dobrodziejstwo i jak szalenie mogłoby ułatwić mi życie. Zaś z drugiej strony, ilekroć zbliżę się do tego draństwa, mam kłopoty. Ostatnio nie mogłem kupić płyty w Pomatonie bo w związku z przeprowadzką magazynu coś przerabiano w komputerach. Płyty były. Kasa była czynna. Ale komputer powiedział "Fuck off".

Kilka dni póżniej potrezebowałem swojej listy dialogowej do Tommorow Never Dies w związku z edycją filmu na kasetach video. Wpisałem ją do komputera firmy Dim-5 w grudniu ubiegłego roku. Była to wyjątkowo upierdliwa robota, zważywszy że obok kręcił się (przez całą noc) pewien kolega tłumacz w czerwonej chustce na głowie, który rzekomo coś robił przy drugim stole montażowym. Podobno uczył się jakiegoś programu komputerowego (!), co wygladało w ten sposób, że smarkał, kichał, prychał, wiercił się na skrzypiącym stołku, mamrotał coś do siebie a czasem wypijał szklankę herbaty. Oto, co komputery robią z ludzi. W każdym razie pracę udało mi się jakimś cudem zakończyć nad ranem.Miałem nadzieję, że komputer - owo genialne, pomocne urządzenie - posiada program korekty błędów i literówek. Takie opowieści słyszę od wszystkich, którzy zachęcają mnie do wywalenia pieniędzy na to paskudztwo. O słodka naiwności! Przekonałem się o tym, gdy film wszedł na ekrany. I przypomniał mi się stary rysunek ze "Szpilek": ogromny komputer, obok półkilometrowy wydruk i dwóch facetów. Jeden mówił do drugiego: A teraz Maliniak sprawdzicie czy to bydlę się nie pomyliło.

Wówczas zaufałem komputerowi po raz ostatni. Wierzyłem jednak,że jeśli w przyszłości napisy do Tommorow Never Dies będą mi potrzebne, wystarczy przegrać je na dyskietkę. Tak też zrobiłem (tzn.poprosiłem o to fachowca). I znów pełen naiwnej ufności zaniosłem ową dyskietkę do firmy ITI, która miała się zająć opracowaniem kopii napisowej dla Warner Bros.Poland. Tu się okazało, że wszystko było nie tak. Nie ten program, nie ta czcionka, nie ten system. Szlak wie, co było nie tak. Sorry, ale muszę tutaj zakląć: kurwa mać, gdybym miał wszystko napisane na maszynie, nie byłoby żadnego problemu!!!

Nerwy leczyłem tydzień póżniej na działce u przyjaciela (też komputerowca i maniaka Internetu). Wywiózł mnie tam w przekonaniu, że nieba mi przychyla - że wypocznę(!), napiję się piwa(paskudztwo!), zjem smażonej kiełbasy (jeszcze większe paskudztwo) i wystawię ciało na żer komarów i wszelkiego fruwającego obrzydlistwa. Czemu ludzie, posiadający obszerne i komfortowe mieszkania, wyjeżdżają męczyć się w dziczy bez telefonu, magnetowidu, kibla z biezącą woda i wanny z ciepłą wodą - tego nie zrozumiem nigdy. Ale to raczej temat na inny felieton z krypty.

Miało być o komputerach. Gadaliśmy między innymi o nich. Przyjaciel wysłuchał moich długich dywagacji na temat komputerowej zarazy i powiedział: Jeśli ktoś twierdzi, że hulajnogą dojedzie szybciej niż samochodem, to mu nie wierzę. Przemyślałem to zdanie. Owszem, do Krakowa na pewno szybciej dojadę samochodem. Ale do sklepu Pana Marka na osiedlu po czekoladę Alpen Sahne dotrę szybciej hulajnogą. Gdybym zdurniał i kupł komputer, używałbym go wyłacznie do pisania - ale po co, skoro mam maszynę? Poza tym od gapienia się w ten cholerny ekranik zawsze boli mnie głowa. Im dalej od komputera, tym lepiej.

Kumpel jednak nie dał się zbić z tropu. Roztoczył przede mną uroki Internetu i tak zwanych grup dyskusyjnych. Pokazał mi swoją komputerową kolekcję zdjęć rozebranych panienek, a także piece de resistance owej kolekcji: aniołkowatą blondynkę o niebieskich oczach zjadającą gówno. Starał się mnie zachęcić, jak mógł... Ale ja wolę swój telewizor Sony widescreen i zbiór Hammer horrorów. Zaś cycki duże i małe są już teraz w każdym filmie, w każdym kiosku. Człowiek obojętnieje! W dzieciństwie na siłę wpychaliśmy się do kina, żeby przez ułamek sekundy zobaczyć ćwierć cycka raz na rok. Potem tygodniami gadało się o tym w szkole. A teraz wystarczy wyjść na miasto a tu cycki cycki cycki... Po co mi komputer i gołe Moniki z Krakowa w Internecie?

Dwa miesiące temu napisałem, Ze upatruję w komputerze narzędzie zagłady ludzkości (vide Terminator) i że chętnie rozpieprzyłbym te wszystkie urządzenia, bo wkrótce będziemy wyglądać jak Genesis ze Szpitala Brytania. Człowiek jest przeciez niedoskonały, powinna zastąpić go maszyna. Rabelais przed pięcioma wiekami napisał, że daremny to trud i próżny wysiłek chcieć papierem czysto utrzeć tyłek. Założę się, że jakiś jego potomek pracuje w tej chwli nad komputerowym utrzyjzadkiem. Aktorom można już za pomocą komputera amputować nogi ( vide Forrest Glemp), a wkrótce przestana być wcale potrzebni! Gdy Ozzy nagrywał Paranoid 28 lat temu, musiał wszystko sam zaśpiewać. Teraz wokaliści kleją słowa za pomocą komputerów, a za kilka lat wpuszczą do tej machiny tylko próbkę głosu - i powstanie partia wokalna bez jednego fałszu; wzruszająca, wspaniała i sztuczna. Cholera jasna, nie chcę dożyć tych czasów! Nie chcę mieć dzieci i skazywać je na życie w takich czasach!

Ze zgrozą zauważyłem, że stanął przede mną Peter Cushing czyli hammerowski doktor Frankenstein. Patrząc na mnie przez szkło powiększające powiedział: Beksiński, tacy durnie jak ty od wieków stoją na drodze postępu! Gdyby człowiek nie poszukiwał nowych rozwiązań, dzisiejszą kolację pożarłbyś w jaskini, porozrzucał kości i wytarł paluchy w okrycie ze zwierzęcej skóry. Nawiasem mówiąc, twój t-shirt z napisem "Interview with the Vampire" jest jakby trochę przytłuszczony...

Exeunt doktor Frankenstein. Obudziłem się przed telewizorem: to był tylko film. Sprawdziłem swoją koszulkę niczym Otto w Rybce zwanej Wandą. No tak,przy tych upałach... Wyprałem ją więc przy dżwiękach starego Black Sabbath, a potem obejrzałem jeszcze jeden horror z okresu, gdy niekomputerowe nietoperze latały na sznurkach. To były dobre czasy. Szkoda, to se ne vrati.

Rano okazało się, że moja niechęć do komputerów jest odwzajemniona. Poprosiłem ojca o odbitkę jednego ze zdjęć, które zrobił mi swoim cyfrowym aparatem i przepuścił przez swój... Oto, co komputer z nim zrobił.