Korozja metali		procesy niszczenia materiału przez otoczenie. Określenie najczęściej stosowane jest do opisu zjawiska niszczenia (utleniania) metali przez gazy i ciecze. Metale i stopy metali (w szczególności stopy żelaza) ulegają niszczeniu pod wpływem niekorzystnego działania środowiska (np. wilgoci, temperatury). Na powierzchni metali pojawiają się brunatne plamy tzw. rdza.
Rozróżniamy korozję chemiczną i elektrochemiczną
Korozja chemiczna			polega na utlenianiu metalu tlenem lub innymi substancjami (np. spalinami) bez udziału elektrolitu. Czynnikami wywołującymi korozję mogą być silne utleniacze (np. tlen, chlor, tlenki azotu) oraz gazy które łatwo dyfundują w głąb metalu. Stal ulega łatwo korozji pod wpływem gazów spalinowych, a miedź pod wpływem dwutlenku siarki i siarkowodoru.
Korozja gazowa			chemiczna korozja przebiegająca w suchych gazach, zwykle w wysokiej temperaturze.
Korozja elektrochemiczna			polega na utlenianiu metalu z udziałem elektrolitu poprzez wytworzenie się mikroogniw. Elektrolitem może być np. woda deszczowa, która zawiera tlenki węgla, azotu, siarki i sole.
Proces rdzewienia
Cementyt stanowi elektrodę dodatnią (katodę), a żelazo ujemną (anodę).
Anoda:	Fe­^0 - 2e = Fe^2+
Katoda:	2 H2O + O2 + 4e = 4 OH^-
Powstające jony Fe^2+ reagują z jonami wodorotlenowymi OH^-: Fe^2+ + 2 OH^- = Fe(OH)2 Wodorotlenek żelaza (II) ulega utlenieniu: 4 Fe(OH)2 + O2 + 2 H2O = 4 Fe(OH)3 Samorzutny rozkład wodorotlenku żelaza (III): 2 Fe(OH)3 = Fe2O3*3 H2O Na powierzchni żelaza tworzy się warstwa uwodnionych tlenków tzw. rdza.
Czynniki wpływające na korozję: naprężenia zmiana ciśnienia i temperatury obecność jonów w roztworze mikroorganizmy zetknięcie żelaza z metalem mniej aktywnym (Sn) - przyśpiesza korozję

Ochrona metali przed korozją.
1. stosowanie powłok ochronnych malowanie farbami olejnymi, lakierami wytwarzanie powłok z miedzi, cynku i niklu (powłoki ochronne utworzone z metalu o bardziej ujemnym potencjale od żelaza chronią stal bardzo dobrze gdyż to one w pierwszej kolejności ulegną utlenieniu)
Cyna staje się katodą, a żelazo anodą. Powłoka utworzona z cyny słabo chroni przed korozją, przyczynia się do zwiększenia szybkości korozji. Żelazo jako metal o niższym potencjale niż cyna utlenia się szybciej.	Żelazo staje się katodą, a cynk anodą. Powłoka utworzona z cynku dobrze chroni przed korozją. Cynk jako metal o niższym potencjale niż żelazo utlenia się szybciej i przechodzi do roztworu w postaci jonów.
2. stosowanie ochrony katodowej W zbiornikach i kotłach umieszcza się grafitowe elektrody połączone z dodatnim biegunem napięcia. Ściany zbiornika łączy się z ujemnym biegunem napięcia nadając im tak niski potencjał by atomy żelaza nie mogły przechodzić w kationy.
3. osłabienie agresywności środowiska Dodatek inhibitorów korozji czyli substancji które dodane w niewielkich ilościach do środowiska korozyjnego zmniejszają szybkość korozji.
4. dobór odpowiedniego w danych warunkach metalu lub stopu