18 kij

Grupa staje naprzeciwko prowadzącego (np. w jednym z rogów sali). Prowadzący przy pomocy kija kieruje uwagą grupy. Końcówka kija wyznacza tor, którym ma podążać wzrok i kroki grupy. Kij może wchodzić w interakcje z wszystkimi uczestnikami lub tylko z niektórymi z nich. Istotne jest, by przez cały przebieg ćwiczenia grupa zachowała niezmienioną odległość od kija. Następnie prowadzący prosi o odtworzenie przemierzonej trasy.

Modyfikacje:

• do skupienia na końcówce kija dodać należy emocję, wzbudzaną w członkach grupy (np. lęk, radość), którą później, przy odtwarzaniu, również należy ponownie w sobie wzbudzić,

• podczas ćwiczenia można wprowadzić element rozpraszający - np. muzykę, która nie będzie wspierała, a raczej rozpraszała; to może wpłynąć na wykonanie ćwiczenia i zmusić do zwiększonej koncentracji,

• emocje mogą się zmieniać, wtedy też może zmieniać się trasa, jaką przy pomocy kija proponuje prowadzący.

Uwagi: Ćwiczenie może stać się wprowadzeniem do zbudowania etiudy teatralnej. Jeśli wyodrębni się z grupy kilka osób i poleci im odtworzenie trasy kija np. dwukrotnie prędzej, natychmiast nastąpi naturalny podział na wysuniętych do przodu i skupionych z tyłu „poszukiwaczy”. Jeśli z tej wyodrębnionej grupy wybierze się jeszcze jedną/dwie osoby i poleci im pokonać wyznaczoną trasę z trzykrotnie większą prędkością, w naturalny sposób dokona się dodatkowy podział, otrzymamy lidera/liderów poszukującej grupy, za którymi dopiero podążać będzie reszta osób.

---