Język mówiony 1. Komunikowanie treści związanych bezpośrednio z potocznym myśleniem i życiem codziennym. 2. Doraźne porozumiewanie się, automatyzm i spontaniczność wypowiedzi. 3. Jednoczesność myślenia i mówienia. 4. Liczne powtórzenia, uboższy zasób słownictwa, często brak właściwej precyzji językowej, większy udział ekspresywizmów. 5. Ubóstwo synonimiki z wyjątkiem niektórych kręgów semantycznych. 6. Mniejsza zwięzłość i dokładność, niepełność treści. 7. Brak ścisłych, logicznych powiązań między składnikami , wypowiedzi. 9. Niższa frekwencja przymiotnika. 10. Wielość i częstotliwość użycia wyrazów nacechowanych emocjonalnie (emocjonali- zmów), ekspresywizmów, wulgaryzmów. 13. unikanie rozbudowanych zdań pojedynczych. 14. Ubóstwo składni, wykolejenia składniowe, przewaga zdań pojedynczych (potok składniowy), wiele równoważników i skrótów 17. Przewaga zdań złożonych współrzędnie (praktycznych) bezspójnikowych (asyndetycznych). 19. Polisemiczność (wieloznaczność) spójników. 20. Chwiejność norm poprawnych niekształtność wypowiedzi 21. Przeciętnie mniejszy stopień spójności tekstu. 22. Przeważnie spontaniczny charakter tekstów 23. Typ wypowiedzi otwartych. 24. Intonacja, pauzy, akcent i czynniki uzupełniające, pozajęzykowe (parajęzykowe): mimika, gest. 25. Uproszczenia artykulacyjne. 26. Kontekst konwersacyjny i konsytuacja. 27. Mniejszy wybór form gatunkowych. 28. Wypowiedź przemijająca.
|
Jezyk pisany 1. Komunikowanie treści nie związanych bezpośrednio z codziennym życiem, a utrwalanie działalności i myśli naukowej, społecznej, politycznej i artystycznej. 2. - 3. Świadome układanie wypowiedzi i celowe jej kształtowanie. Swoboda w dokonywaniu poprawek i przeróbek tekstu. 4. Unikanie powtórzeń wyrazów. Dobór odpowiednich środków językowych, wyrazów najtrafniej oddających sens wypowiedzi, wyrazów bliskoznacznych. 5. Bogactwo synonimów o różnych odcieniach znaczeniowych i ekspresywnych. 6. Zwięzłość, dokładność i pełność treściowa wypowiedzi. 7. Ścisły, logiczny związek między składnikami wypowiedzi. 9. Stosunkowo duża frekwencja rzeczowników abstrakcyjnych. 10. Dobieranie wyrazów właściwych tylko językowi pisanemu. 13. Wysoka frekwencja zdań rozwiniętych w wielu odmianach gatunkowo-stylistycznych, a także w języku naukowym i urzędowym. 14. Rozmaitość składni, duży udział zdań złożonych pod- rzędnie (hipotaksa). 17. Przewaga zdań podrzędnych (hipotaksa) nad współrzędny- mi (parataksa). 20. Bezwzględna konieczność przestrzegania normy językowej. 21.Wysoki stopień spójności tekstu 22. Przewaga tekstów przygotowanych 23. Wypowiedzi skończone, z silnymi sygnałami początku i zakończenia 27. Wielkie zróżnicowanie form gatunkowych w języku artystycznym, naukowym i w języku prasy. 28. Wypowiedź utrwałona.
|