1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.


1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.

1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.

1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.

1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.

1.Kształt cząstek: sferyczny, nieregularny, wydłużony, odłamkowy, aglomeraty
Sypkość proszku – określa czas przesypywania masy próbki przez lejek o ustalonym kształcie.
(określa łatwość przemieszczania się proszku, kształt, wilgotność, stopień rozdrobnienia ma znaczenie).
2.Właściwości chemiczne proszku: skład chemiczny(najważniejszy), stopień utlenienia, wilgotność proszku, zapalność, piroforyczność- skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła, toksyczność – polega na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych.
Wielkość cząstek proszku: Analiza sitowa polega na przesiewaniu 100g proszku przez zestaw sit, określaniu mas i udziałów procentowych poszczególnych frakcji oraz wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej.
3.Proszki pochodzenia naturalnego :
-glina główny składnik – kaolinit Al₂O₃* 2SiO₂* 2H₂O
-kwarc – SiO₂
-skalenie - (K,Na)₂O * Al₂O₃* 6SiO₂
- CaO*Al₂O₃* 2SiO₂
Konglomerat – grupa połączonych elementów za pomocą jakieś substancji zazwyczaj są spojone lepiszczem. Cel: zmiana kształtu, można łączyć cząstki różnych materiałów.

Gęstwa - gęsta zawiesina proszku w cieczy z dodatkami poprawiającymi lejność i zapobiegającymi zlepianiu się drobin cząstek stosowana w metodzie formowania, odlewania lub natryskiwania. Ciecz w gęstwie musi rozpływać się na powierzchni ceramiki.

Aerozol, układ koloidalny, w którym fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną ciecz lub cząstki ciała stałego.
4. Własności technologiczne proszku : gęstość nasypowa, gęstość nasypowa z usadem , sypkość proszku, zagęszczalność, formowalność
Gęstość nasypowa-jest to stosunek masy proszku, zsypanego przez znormalizowany przyrząd, do objętości zajmowanej przez ten proszek. Jest to cecha proszku o luźnym układzie cząstek.
Gęstość nasypowa z usadem określana jest jako stosunek masy proszku do najmniejszej objętości, jaką on zajmuje w wyniku wstrząsania naczynka, w którym się znajduje. Jest to własność mająca wpływ na gęstość materiałów zagęszczanych wibracyjnie. Gęstość nasypowa z usadem wpływa także na odpowiedni dobór wielkości pojemników do pakowania proszku (np. beczek, worków).
Powierzchnia właściwa - parametr skalarny wyrażający wielkość powierzchni substancji (ciała stałego) przypadającej na jego ilość.
Powierzchnie właściwa – stosunek czynnej powierzchni zewnętrznej proszku do jego objętości lub masy.