1. Charakterystyczny dla działalności ubezpieczeniowej tzw. odwrócony cykl produkcyjny polega na:

1. Ustalaniu najpierw kosztu produktu, a następnie na tej podstawie szacowaniu ceny sprzedaży produktu,

2. Ustalaniu najpierw ceny produktu (szacowanie przychodu) bez posiadania informacji o poniesionych kosztach,

3. Ustalaniu ceny produktu na podstawie danych o poniesionych kosztach.

1. Podstawowy przychód zakładu ubezpieczeń z tytułu zawarcia umów ubezpieczeń stanowi:

1. Składka zarobiona,

2. Składka przypisana,

3. Składka zainkasowana.

1. Należna składka z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, to:

1. Składka przypisana,

2. Składka zarobiona,

3. Składka zainkasowana.

1. Składka, która wpłynęła na konto zakładu ubezpieczeń, to:

1. Składka zarobiona,

2. Składka zainkasowana,

3. Składka przypisana.

1. Podstawę ewidencji składka przypisanej stanowi:

1. Wyłącznie kopia polisy ubezpieczeniowej,

2. Dowód wpłaty składki,

3. Kopia polisy ubezpieczeniowej lub inny dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia.

1. Składkę przypisaną stanowią kwoty należne w okresie sprawozdawczym, które odnoszą się:

1. Wyłącznie do danego okresu sprawozdawczego,

2. Wyłącznie do przyszłych okresów sprawozdawczych,

3. Do danego okresu sprawozdawczego lub okresów przyszłych.

1. Kwoty składek należne w okresie sprawozdawczym, które odnoszą się do danego okresu sprawozdawczego, to:

1. Składka przypisana,

2. Składka zarobiona,

3. Składka zainkasowana.

1. Składka zarobiona to składka:

1. Przypisana powiększona o stan rezerwy składek na początek okresu i pomniejszona o stan rezerwy składek na koniec okresu,

2. Przypisana powiększona o stan rezerwy składek na koniec okresu i pomniejszona o stan rezerwy składek na początek okresu,

3. Zainkasowana powiększona o stan rezerwy składek na koniec okresu i pomniejszona o stan rezerwy składek na początek okresu.

1. Koszty reklamy zakładu ubezpieczeń zalicza się do:

1. Kosztów akwizycji,

2. Pozostałych kosztów technicznych,

3. Kosztów administracyjnych.

1. Koszty wystawienia polis ubezpieczeniowych zalicza się do:

1. Kosztów akwizycji,

2. Pozostałych kosztów technicznych,

3. Kosztów administracyjnych.

1. W dziale II (ubezpieczenia majątkowe i pozostałe osobowe) składkę z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej na czas określony przypisuje się:

1. W miesiącu, w którym zawarto umowę ubezpieczenia,

2. W miesiącu, w którym na konto zakładu ubezpieczeń wpłynęła składka,

3. W miesiącu, w którym wystawiono polisę.

1. W dziale I (ubezpieczenia nażycie) Skaldę z tytułu umowy ubezpieczenia przypisuje się:

1. W miesiącu, w którym składka jest należna,

2. W miesiącu, w którym składka wpłynęła na konto zakładu ubezpieczeń,

3. W miesiącu, w którym rozpoczął się okres odpowiedzialności i wpłynęła składka.

1. W technicznym rachunku ubezpieczeń w pozycji „składka przypisana” ujmuję się:

1. Składkę przypisaną wyłącznie z działalności bezpośredniej,

2. Składkę przypisaną z działalności bezpośredniej i z reasekuracji czynnej,

3. Składkę przypisaną wyłącznie z reasekuracji czynnej.

1. Część składki przypisanej, która dotyczy następnych okresów sprawozdawczych przenosi się na przyszłe okresy sprawozdawcze w formie:

1. Rezerwy składek,

2. Przychodów przyszłych okresów,

3. Rozliczeń międzyokresowych.

1. Składka zarobiona to:

1. Składka przypisana skorygowana o zmianę stanu rezerwy składek,

2. Składka przypisana skorygowana o wzrost rezerwy składek,

3. Składka zainkasowana skorygowana o zmianę stanu rezerwy składek.

1. Koszty zawarcia umów ubezpieczenia to:

1. Koszty akwizycji,

2. Koszty administracyjne,

3. Koszty techniczne.

1. Rozwiązanie umowy ubezpieczenia wiąże się z:

1. Wyłącznie z korektą składki przypisanej,

2. Z obowiązkiem zwrotu składki,

3. Z korektą składki przypisanej i zwrotem składki, jeżeli została wcześniej przez ubezpieczającego zapłacona.

1. Koszt druków polis ubezpieczeniowych ujmuje się:

1. W kosztach administracyjnych,

2. W kosztach technicznych,

3. W kosztach akwizycji.

1. Składkę płaconą przez zakład ubezpieczeń na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego zalicza się do:

1. Kosztów akwizycji,

2. Kosztów administracyjnych,

3. Pozostałych kosztów technicznych.

1. Składkę należna z tytułu umowy koasekuracji ujmuje się w technicznym rachunku ubezpieczeń w pozycji:

1. Składka przypisana,

2. Udział reasekuratora w składce przypisanej,

3. Pozostałe koszty operacyjne.

1. Wpłacona przez ubezpieczającego składka ujmowana jest:

1. Ujmowana jest zawsze jako przychód,

2. Ujmowana jest jako przychód, pod warunkiem, że nie została ujęta jako składka przypisana,

3. Nigdy nie jest ujmowana jako przychód.

1. Zakład ubezpieczeń

1. Ma obowiązek prowadzić rejestr zawartych umów ubezpieczenia,

2. Może prowadzić rejestr zawartych umów ubezpieczenia,

3. Nie powinien prowadzić takiego rejestru

1. Koszty wynagrodzeń zarządu ujmuje się w:

1. Pozostałych kosztach technicznych

2. Kosztach administracyjnych,

3. Pozostałych kosztach operacyjnych.

1. Koszty oceny ryzyka ubezpieczeniowego ujmuje się w:

1. Kosztach akwizycji,

2. Kosztach administracyjnych,

3. Pozostałych kosztach technicznych.

1. Utworzenie funduszu prewencyjnego zalicza się do:

1. Pozostałych kosztów operacyjnych,

2. Pozostałych kosztów technicznych,

3. Kosztów likwidacji szkód.

1. Koszty związane z inkasem składek ujmuje się w:

1. Kosztach akwizycji,

2. Kosztach administracyjnych,

3. Pozostałych kosztach operacyjnych

1. Umowę koasekuracji należy zaliczyć do:

1. Działalności bezpośredniej,

2. Reasekuracji czynnej,

3. Reasekuracji biernej.

1. Składki należne od brokerów ubezpieczeniowych ujmuje się w bilansie w pozycji:

1. Należności od pośredników ubezpieczeniowych,

2. Należności z tytułu reasekuracji,

3. Inne należności.

1. Składki należne zakładowi ubezpieczeń od ubezpieczających ujmuje się w bilansie:

1. W należnościach z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich,

2. W należnościach z tytułu reasekuracji,

3. W innych należnościach.

1. Koszty akwizycji przenoszone na przyszłe okresy sprawozdawcze ujmuje się w bilansie:

1. Jako zmniejszenie rezerw techniczno – ubezpieczeniowych,

2. Rozliczeniach międzyokresowych ujmowanych w aktywach,

3. Rozliczeniach międzyokresowych ujmowanych w pasywach.

1. Koszty reklamy i promocji produktów ubezpieczeniowych zalicza się do:

1. Pozostałych kosztów technicznych,

2. Kosztów administracyjnych,

3. Kosztów akwizycji.

1. Składkę płaconą przez zakład ubezpieczeń na koszty nadzoru ubezpieczeniowego ujmuje się w:

1. Kosztach akwizycji,

2. Kosztach administracyjnych,

3. Pozostałych kosztach technicznych.

1. Składka ubezpieczeniowa jako przychód ujmowana jest w ewidencji księgowej w momencie:

1. Przypisu,

2. Wpłaty,

3. Inkasa pierwszej raty.

1. Zgodnie z ustawą o rachunkowości przychody ujmowane są w ewidencji księgowej zgodnie z zasadą:

1. Ostrożnej wyceny,

2. Memoriału,

3. Równowagi bilansowej.

1. Składka ubezpieczeniowa ujmowana jest w ewidencji zgodnie z systemem ewidencji:

1. Składki zainkasowanej,

2. Składki przypisanej,

3. Składki pośredniej zainkasowanej.

1. Przypis składki ubezpieczeniowej jest tożsamy z:

1. Wpłatą składki ubezpieczeniowej,

2. Powstaniem należności z tytułu składki ubezpieczeniowej,

3. Pobraniem składki ubezpieczeniowej od ubezpieczającego w drodze kompensaty.

1. Ewidencja analityczna do konta „składki ubezpieczeniowe brutto” musi być prowadzona według:

1. Grup i rodzajów ubezpieczeń,

2. Podmiotów, które zawarły umowy ubezpieczenia,

3. Rodzaju przychodów.

1. Dokument stanowiący podstawę przypisu składki ubezpieczeniowej to:

1. KP (kasa przyjmie),

2. Polisa ubezpieczeniowa,

3. PK (polecenie księgowania).

1. Storno składki ubezpieczeniowej oznacza:

1. Zmniejszenie przychodu z tytułu składki ubezpieczeniowej,

2. Zwiększenie przychodu z tytułu składki ubezpieczeniowej,

3. Nie ma wpływu na wartość przychodu z tytułu składki ubezpieczeniowej.

1. Składka ubezpieczeniowa ujmowana jest w ewidencji księgowej na kontach:

1. Kosztów,

2. Przychodów,

3. Środków pieniężnych.

1. Przypis składki ubezpieczeniowej dla zakładów ubezpieczeń działu I jest definiowany jako:

1. Składka ubezpieczeniowa należna za cały okres trwania umowy ubezpieczenia,

2. Składka ubezpieczeniowa należna w danym okresie sprawozdawczym,

3. Składka ubezpieczeniowa należna za dany miesiąc lub inny okres, za który zakład ubezpieczeń sporządza bilans.

1. Przypis składki ubezpieczeniowej dla zakładów ubezpieczeń działu II jest definiowany jako:

1. Składka ubezpieczeniowa należna za cały okres trwania umowy ubezpieczenia,

2. Składka ubezpieczeniowa należna w danym okresie sprawozdawczym.

3. Składka ubezpieczeniowa należna za dany miesiąc lub inny okres, za który zakład ubezpieczeń sporządza bilans.

1. Ewidencja analityczna do konta „koszty akwizycji” prowadzona jest według:

1. Grup i rodzajów ubezpieczeń,

2. Polis ubezpieczeniowych,

3. Podmiotów.

1. Konto „rozliczenie międzyokresowe kosztów akwizycji” jest kontem:

1. Bilansowym,

2. Wynikowym,

3. Pozabilansowym.

1. Konto „koszty akwizycji rozliczane w czasie” może:

1. Tylko zwiększać wynik finansowy,

2. Tylko zmniejszać wynik finansowy,

3. Zwiększać lub zmniejszać wynik finansowy.

1. Rozliczenie kosztów akwizycji w czasie wynika z zasady:

1. Równowagi bilansowej,

2. Współmierności przychodów i kosztów,

3. Memoriału.

1. Przykładem bezpośredniego kosztu akwizycji jest:

1. Prowizja dla pośrednika za zawarcie umowy ubezpieczenia i od inkasa składki ubezpieczeniowej,

2. Reklama zakładu ubezpieczeń,

3. Wynagrodzenie pracowników.

1. Przykładem pośredniego kosztu akwizycji jest:

1. Rozliczenie delegacji służbowej likwidatora szkody,

2. Reklama zakładu ubezpieczeń,

3. Ocena ryzyka w ubezpieczeniu AC.

III

1. Zgłoszenie szkody ujmowane jest w księgach rachunkowych:

1. W postaci utworzenia rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia,

2. Na kontach rozrachunków z ubezpieczonym,

3. Na kontach odszkodowań i świadczeń wypłaconych.

1. Zakład ubezpieczeń jest zobowiązany posiadać odpowiednie środki na pokrycie:

1. Wszystkich szkód zgłoszonych,

2. Wszystkich szkód zaistniałych,

3. Wszystkich szkód przeznaczonych do wypłaty.

1. Jeżeli regresy należna zakładowi ubezpieczeń ujmuje się w bilansie, to może nastąpić to w pozycji:

1. Inne należności z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich,

2. Pozostałe należności,

3. Rozliczenia międzyokresowe.

1. Na koncie „odszkodowania wypłacone” ujmuje się:

1. Odszkodowania przeznaczone do wypłaty,

2. Wyłącznie odszkodowania faktycznie wypłacone przez zakład ubezpieczeń,

3. Odszkodowania faktycznie wypłacone przez zakład ubezpieczeń jak również odszkodowania wypłacone przez podmioty zewnętrzne, którym przekazano likwidację szkody.

1. Koszty likwidacji szkód obejmują:

1. Bezpośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłatą odszkodowania,

2. Pośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłata odszkodowania,

3. Bezpośrednie i pośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłatą odszkodowania.

1. Należne regresy stanowią dla zakładu ubezpieczeń:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływają na wynik finansowy zakładu ubezpieczeń.

1. Zainkasowane regresy stanowią dla zakładu ubezpieczeń:

1. Zawsze przychód,

2. Przychód, jeśli wcześniej nie pomniejszyły odszkodowań wypłaconych,

3. Nie wpływają na wynik.

1. Regresy ujmuje się w technicznym rachunku ubezpieczeń w pozycji:

1. Pozostałe koszty techniczne,

2. Odszkodowania wypłacone,

3. Pozostałe koszty techniczne.

1. Dokumenty dotyczące zdarzenia i związanego z nim zgłoszenia szkody nosi nazwę:

1. Protokołu likwidacji szkody,

2. Dokumentacji szkodowej,

3. Raportu likwidacji szkody.

1. Na podstawie dokumentacji szkodowej zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do sporządzania na dzień bilansowy:

1. Wykazu szkód zgłoszonych, a nie zlikwidowanych,

2. Zestawień rejestrów szkód,

3. Raportu z likwidacji szkód.

1. Poniesione przez zakład ubezpieczeń koszty likwidacji szkód ujmuje się w technicznym rachunku w pozycji:

1. Odszkodowania wypłacone,

2. Koszty administracyjne,

3. Pozostałe koszty techniczne.

1. Regresy ewidencjonuje się w księgach rachunkowych z chwilą:

1. Ich faktycznego otrzymania,

2. Z chwilą wypłaty odszkodowania i ustalenia odpowiedzialności osoby trzeciej za powstałą szkodę,

3. Z chwilą ustalenia sprawcy szkody.

1. Odszkodowania wypłacone ujmuje się w miesiącu, w którym:

1. Zakład ubezpieczeń przeznaczył środki na wypłatę,

2. Dokonał faktycznej wypłaty,

3. Ujął zobowiązania wobec ubezpieczonego.

1. Koszty oszacowania wysokości szkody zalicza się do:

1. Kosztów administracyjnych,

2. Kosztów likwidacji szkód ujmowanych w odszkodowaniach wypłaconych,

3. Pozostałych kosztów technicznych.

1. Koszty obsługi prawnej związanej z szacowaniem szkody zalicza się do:

1. Kosztów administracyjnych,

2. Pozostałych kosztów technicznych,

3. Odszkodowań i świadczeń.

1. Koszty likwidacji szkód obejmują:

1. Bezpośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłatą odszkodowania,

2. Pośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłata odszkodowania,

3. Bezpośrednie i pośrednie koszty związane z szacowaniem wysokości szkody i wypłatą odszkodowania.

1. Współczynnik szkodowości to:

1. Stosunek odszkodowań i świadczeń wypłaconych do składki zarobionej,

2. Stosunek odszkodowań i świadczeń do składki przypisanej,

3. Stosunek odszkodowań i świadczeń z uwzględnieniem zmiany stanu rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczeń do składki zarobionej.

1. Odpisy należności regresowych ujmuje się w bilansie:

1. W pasywach,

2. W aktywach jako zmniejszenie należności regresowych,

3. W aktywach jako zwiększenie należności regresowych.

1. Odpisy z tytułu regresów wątpliwych tworzy się:

1. Wraz z ujęciem regresu,

2. Na regresy, których możliwość odzyskania jest niewielka,

3. Na regresy, które uległy przedawnieniu.

1. Koszty w tytułu odszkodowań i świadczeń powstają w momencie:

1. Przyznania odszkodowania poszkodowanemu,

2. Zakończenia procesu likwidacji szkody,

3. Wypłaty odszkodowania.

1. Ewidencja analityczna do konta „odszkodowania i świadczenia brutto” prowadzona jest według:

1. Grup i udziałów ubezpieczeń,

2. Osób poszkodowanych,

3. likwidator szkód.

1. Odszkodowania i świadczenia na udziale własnym to:

1. Odszkodowania i świadczenia brutto skorygowane o udział reasekuratorów w odszkodowaniach i świadczeniach,

2. Odszkodowania i świadczenia przypadające na udział reasekuratorów,

3. Udział cedenta w odszkodowaniach.

1. Konto „regresy zwroty odszkodowań” to konto:

1. Wynikowe,

2. Bilansowe,

3. Pomocnicze.

1. Powstanie należności regresowej jest ewidencjonowane na podstawie:

1. Wyroku sądowego,

2. Dokumentów kasowych, np. KP,

3. Not własnych.

1. Koszty likwidacji szkód to:

1. Bezpośrednie koszty związane z likwidacją szkody i wypłatą odszkodowania,

2. Wszystkie koszty związane z likwidacją szkód,

3. Koszty windykacji składek ubezpieczeniowych.

1. Koszty likwidacji szkód należy uszczegółowić ewidencyjnie według:

1. Grup i rodzajów ubezpieczeń,

2. Likwidatorów szkód,

3. Polis ubezpieczeniowych.

1. Odszkodowani i świadczenia w technicznym rachunku ubezpieczeń korygujemy o wartość uzyskanych regresów i zwrotów odszkodowań:

1. Tak,

2. Nie.

IV

1. Rozliczenia z brokerami reasekuracyjnymi ujmuje się w bilansie w pozycji:

1. Należności z pośrednikami ubezpieczeniowymi,

2. Należności z tytułu reasekuracji,

3. Inne należności.

1. Składka przypisana na udziale własnym to:

1. Składka przypisana po uwzględnieniu zmiany stanu rezerwy składek,

2. Składka przypisana po uwzględnieniu udziału reasekuratora,

3. Składka przypisana powiększona o udział reasekuratora.

1. Należne od reasekuratora prowizje tytułem reasekuracji biernej stanowią dla zakładu ubezpieczeń:

1. Koszt,

2. Przychód,

3. Nie wpływają na wynik zakładu.

1. 40% udział reasekuratora oznacza, że zachowek zakładu ubezpieczeń wynosi:

1. 40%,

2. 60%,

3. 140%.

1. Umowa reasekuracji proporcjonalnej oznacza:

1. Ten sam udział zakładu ubezpieczeń i reasekuratora w składce,

2. Udział zakładu ubezpieczeń i reasekuratora w tej samej proporcji,

3. Zachowanie tego samego udziału w składce, jak i w szkodach.

1. Ewidencję analityczną do rozrachunków z tytułu reasekuracji prowadzi się w podziale na:

1. W podziale na reasekuratorów,

2. W podziale na reasekurację bierną i czynną,

3. W podziale na reasekuratorów oraz w podziale na reasekurację bierną i czynną.

1. Rejestr umów reasekuracji:

1. Prowadzony jest wyłącznie dla umów cesji ryzyk,

2. Prowadzony jest zarówno dla umów reasekuracji czynnej, jak i biernej,

3. Nie musi być prowadzony (zakład ubezpieczeń nie ma takiego obowiązku).

1. Składkę należną reasekuratorowi w ramach reasekuracji biernej ujmuje się w technicznym rachunku ubezpieczeń w pozycji:

1. Składka przypisana,

2. Udział reasekuratora w składce przypisanej,

3. Pozostałych kosztach technicznych.

1. Koszty poniesione przez zakład ubezpieczeń z tytułu zawarcia umowy reasekuracji czynnej ujmuje się w technicznym rachunku ubezpieczeń:

1. W kosztach akwizycji,

2. W kosztach administracyjnych,

3. W pozostałych kosztach technicznych.

1. W technicznym rachunku ubezpieczeń składka tytułem reasekuracji biernej stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

1. Reasekuracja czynna stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Działalność bezpośrednią,

2. Działalność pośrednią,

3. Zarówno działalność bezpośrednią, jak i pośrednią.

1. Reasekuracja bierna oznacza dla zakładu ubezpieczeń:

1. Przyjęcie na siebie dodatkowego ryzyka,

2. Przeniesienie na inny zakład części ryzyka ubezpieczeniowego,

3. Może stanowić zarówno przyjęcie na siebie dodatkowego ryzyka, jak i scedowanie ryzyka na inne zakłady.

1. Udział reasekuratora w składce przypisanej stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Zwiększenie kosztu,

2. Przychód,

3. Zmniejszenie przychodu.

1. Udział reasekuratora w rezerwie na niewypłacone odszkodowania i świadczenia stanowi dla zakładu ubezpieczeń pozycję określającą:

1. Wartość rezerw techniczno - ubezpieczeniowych na udziale własnym,

2. Wartość odszkodowań niewypłaconych, należnych od reasekuratora w bieżącym okresie,

3. Pozycję wyniku technicznego.

1. Należne od reasekuratora prowizje stanowią dla zakładu ubezpieczeń:

1. Koszt,

2. Przychód,

3. Nie wpływają na wynik zakładu.

1. Składkę należną z tytułu reasekuracji czynnej zakład ubezpieczeń ujmuje:

1. W udziale reasekuratora w składce przypisanej,

2. W składce przypisanej,

3. W pozostałych przychodach technicznych.

1. Składkę należną reasekuratorowi z tytułu reasekuracji biernej zakład ubezpieczeń ujmuje:

1. W udziale reasekuratora w składce przypisanej,

2. W składce przypisanej,

3. W pozostałych przychodach technicznych.

1. Udział reasekuratora w odszkodowaniach wypłaconych stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Zmniejszenie przychodu,

2. Zmniejszenie kosztu,

3. Zwiększenie kosztu.

1. W reasekuracji czynnej zakład ubezpieczeń występuje w roli:

1. Cedenta,

2. Reasekuratora,

3. Brokera reasekuracyjnego.

1. Dokument, na podstawie, którego dokonuje się rozliczeń reasekuracyjnych, to:

1. Rachunek techniczny,

2. Polisa ubezpieczeniowa.

3. Umowa agencyjna.

1. Składka ubezpieczeniowa na udziale własnym to:

1. Składka ubezpieczeniowa przypadająca na udział reasekuratora,

2. Składka ubezpieczeniowa brutto skorygowana o udział reasekuratora w składce ubezpieczeniowej,

3. Składka przypisana skorygowana o składkę niezapłaconą.

1. Konto „udział reasekuratora w składce ubezpieczeniowej” w porównaniu do konta „składki ubezpieczeniowe brutto” funkcjonuje:

1. Tak samo,

2. Przeciwnie,

3. Nie można tego porównać.

1. Konto „depozytowe rachunki reasekuracyjne” w reasekuracji czynnej może wykazywać saldo:

1. Tylko Dt,

2. Dt lub Ct,

3. Tylko Ct.

1. Udział w zysku z umowy reasekuracyjnej otrzymuje:

1. Cedent

2. Reasekurator,

3. Broker reasekuracyjny.

1. Konto „otrzymane prowizje reasekuracyjne” funkcjonuje:

1. Przeciwnie do konta „koszty prowizji reasekuracyjnych”,

2. Tak jak konto kosztów,

3. Przeciwnie do konta „składki ubezpieczeniowe brutto”.

1. W reasekuracji biernej odszkodowania i świadczenia są:

1. Płatne cedentowi przez reasekuratora,

2. Płatne reasekuratorowi przez cedenta,

3. Płatne reasekuratorowi przez brokera reasekuracyjnego.

1. Depozyt reasekuracyjny jest zatrzymywany przez:

1. Cedenta,

2. Reasekuratora,

3. Brokera reasekuracyjnego.

1. Bor dero oraz rachunek techniczny stanowiące podstawę rozliczeń reasekuracyjnych sporządza:

1. Reasekurator,

2. Cedent,

3. Specjalna instytucja.

1. Zatrzymanie przez zakład ubezpieczeń depozytu w ramach umowy reasekuracji biernej:

1. Wpływa ujemnie na wynik techniczny zakładu,

2. Wpływa dodatnio na wynik techniczny zakładu,

3. Nie wpływa na wynik.

1. Otrzymane prowizje reasekuracyjne tytułem reasekuracji biernej stanowią dla zakładu ubezpieczeń:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływają na wynik zakładu ubezpieczeń.

1. Naliczone prowizje reasekuracyjne tytułem reasekuracji czynnej stanowią dla reasekuratora:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływają na wynik zakładu.

1. W przypadku gdy składka cedowana przez zakład ubezpieczeń z tytułu reasekuracji biernej jest większa niż udział reasekuratora w odszkodowaniach wypłaconych, zakład ubezpieczeń wykazuje w rozrachunkach z reasekuratorem:

1. Saldo Dt,

2. Saldo Ct,

3. Nie wykazuje żadnego salda.

1. W przypadku gdy kilka zakładów ubezpieczeń uczestniczy bezpośrednio w umowie reasekuracji to mamy do czynienia z:

1. Umowa reasekuracji finansowej,

2. Umowa koasekuracji,

3. Umowa ko reasekuracji.

1. Naliczenie składki z tytułu reasekuracji czynnej wiąże się z:

1. Powstaniem salda Dt rozrachunków z tytułu reasekuracji,

2. Powstaniem salda Ct rozrachunków z tytułu reasekuracji,

3. Nie wiąże się z rozrachunkami z tytułu reasekuracji.

1. Zjawisko retrocesji wiąże się z:

1. Przeniesieniem na inny zakład części ryzyka ubezpieczeniowego uprzednio przejętego w ramach działalności bezpośredniej.

2. Przeniesieniem na inny zakład części ryzyka ubezpieczeniowego uprzednio przejętego w ramach działalności pośredniej,

3. Przeniesieniem na inny zakład części ryzyka ubezpieczeniowego uprzednio przejętego w ramach działalności zarówno bezpośredniej jak i pośredniej.

1. Odsetki od zatrzymanego przez zakład ubezpieczeń depozytu w ramach umowy reasekuracji biernej:

1. Wpływają ujemnie na wynik techniczny zakładu,

2. Wpływają dodatnio na wynik techniczny zakładu,

3. Nie wpływają na wynik.

1. Składka z tytułu retrocesji stanowi u retro cedenta:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

1. Składka z tytułu retrocesji wiąże się u retro cesjonariusza z powstaniem:

1. Saldo Dt rozrachunków z tytułu reasekuracji,

2. Saldo Ct rozrachunków z tytułu reasekuracji,

3. Nie wiąże się z rozrachunkami z tytułu reasekuracji.

1. Zatrzymany depozyt u retro cedenta wiąże się z powstaniem:

1. Salda Dt rozrachunków depozytowych,

2. Salda Ct rozrachunków depozytowych,

3. Nie wiąże się z rozrachunkami lecz przechodzi bezpośrednio przez wynik zakładu.

1. Odsetki od zatrzymanego od retro cedenta depozytu stanowią dla retro cesjonariusza:

1. Przychód,

2. Koszt,

3. Nie wpływają na wynik.

1. Składka z tytułu reasekuracji czynnej wiąże się z wykazaniem u reasekuratora:

1. Salda Dt rozrachunków z tytułu reasekuracji,

2. Salda Ct rozrachunków z tytułu reasekuracji,

3. Nie wiąże się z rozrachunkami z tytułu reasekuracji.

1. Odszkodowania wypłacone z tytułu reasekuracji czynnej:

1. Zwiększają koszt odszkodowań wypłaconych,

2. Zmniejszają koszt odszkodowań wypłaconych,

3. Zwiększają udział reasekuratora w odszkodowaniach wypłaconych.

V

1. Podstawową zasadą wykorzystywaną przy wycenie lokat zakładu ubezpieczeń jest:

1. Zasada ostrożnej wyceny,

2. Zasada współmierności przychodów i kosztów,

3. Zasada równowagi bilansowej.

1. Wartość lokat zakładu ubezpieczeń ujmowana jest w:

1. Bilansie,

2. Rachunku przepływów pieniężnych,

3. Technicznym rachunku ubezpieczeń.

1. Wartość lokat wykazywana jest po stronie aktywów bilansu:

1. W wartościach brutto, tj. przed uwzględnieniem odpisów,

2. Po uwzględnieniu odpisów aktualizujących,

3. W wartościach brutto lub po uwzględnieniu odpisów aktualizujących w zależności od rodzaju lokaty.

1. Szczegółowa ewidencja do kont kosztów działalności lokacyjnej może być przeprowadzona według:

1. Grup i udziałów ubezpieczeń,

2. Rodzajów kosztów,

3. Podmiotów.

1. Konto „sprzedaż lokat” może wykazywać saldo:

1. Tylko Dt,

2. Tylko Ct,

3. Dt lub Ct.

1. Cena ewidencyjna lokaty to:

1. Cena nabycia,

2. Cena sprzedaży,

3. Cena ustalona przez zakład ubezpieczeń.

1. Nieruchomości są traktowane w zakładzie ubezpieczeń jako:

1. Lokaty,

2. Rzeczowe aktywa trwałe,

3. Lokaty lub rzeczowe aktywa trwałe.

1. Wartość lokat zakładu ubezpieczeń powinna być równa przynajmniej wartości:

1. Rezerw techniczno – ubezpieczeniowych,

2. Pasywów,

3. Kapitałów własnych.

1. Zakład ubezpieczeń lokuje swoje środki:

1. Bez żadnych ograniczeń,

2. Z ograniczeniami przewidzianymi przepisami ustawy o rachunkowości,

3. Z ograniczeniami przewidzianymi przepisami ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

1. Przychody z lokat wykazuje się:

1. Wyłącznie w technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. Wyłącznie w ogólnym rachunku wyników,

3. Część w technicznym rachunku ubezpieczeń część w ogólnym rachunku zysków i start.

1. W ubezpieczeniach majątkowych wszystkie przychody z lokat:

1. Są najpierw ujmowane w technicznym rachunku ubezpieczeń, a następnie część przychodów jest przenoszona do ogólnego rachunku zysków i start,

2. Są najpierw ujmowane w ogólnym rachunku zysków i strat, a następnie część przychodów jest przenoszona do technicznego rachunku ubezpieczeń,

3. Nie stosuje się przeniesienia lokat w przypadku ubezpieczeń majątkowych.

1. W ubezpieczeniach majątkowych różnice z aktualizacji wyceny lokat długoterminowych stanowiących pokrycie rezerwy na skapitalizowaną wartość rent oraz rezerwy na premie i rabaty są ujmowane:

1. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. W ogólnym rachunku zysków i strat,

3. Bezpośrednio w kapitałach własnych.

1. W ubezpieczeniach na życie wszystkie przychody z lokat:

1. Są najpierw ujmowane w technicznym rachunku ubezpieczeń, a następnie część przychodów jest przenoszona do ogólnego rachunku zysków i strat,

2. Są najpierw ujmowane w ogólnym rachunku zysków i start, a następnie część przychodów jest przenoszona do technicznego rachunku ubezpieczeń,

3. Nie stosuje się przeniesienia lokat w przypadku ubezpieczeń majątkowych.

1. W ubezpieczeniach na życie różnice z aktualizacji wyceny lokat długoterminowych stanowiących pokrycie rezerw techniczno – ubezpieczeniowych są ujmowane:

1. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. W ogólnym rachunku zysków i strat,

3. Bezpośrednio w kapitałach własnych.

1. Różnice pomiędzy wartością bieżącą lokat krótkoterminowych, a ich wartością nabycia ujmuje się w sprawozdaniu finansowym:

1. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. W bilansie,

3. Część w technicznym lub ogólnym rachunku wyników, a część w bilansie.

1. Różnice pomiędzy wartością bieżącą lokat długoterminowych, a ich wartością nabycia ujmuje się w sprawozdaniu finansowym:

1. W technicznym lub ogólnym rachunku wyników,

2. W bilansie,

3. Część w technicznym lub ogólnym rachunku wyników, a część w bilansie.

1. Instrumenty finansowe notowane na rynku regulowanym zakład ubezpieczeń wycenia na dzień bilansowy według:

1. Wartości godziwej,

2. Wartości nabycia,

3. Skorygowanej wartości nabycia.

1. Dłużne papiery wartościowe nie notowane na rynku regulowanym zakład ubezpieczeń wycenia na dzień bilansowy według:

1. Wartości godziwej,

2. Wartości nabycia,

3. Skorygowanej wartości nabycia.

1. Obligacje Skarbowe wycenia się według:

1. Wartości godziwej,

2. Wartości nabycia,

3. Wartości godziwej, a w przypadku obligacji utrzymywanych do terminu wymagalności możliwa jest wycena wg skorygowanej wartości nabycia.

1. Naliczone odsetki od dłużnych papierów wartościowych zakład ubezpieczeń wykazuje na stronie Dt:

1. W rozliczeniach międzyokresowych,

2. W należnościach,

3. Odsetki zwiększają wartość lokaty.

1. Naliczone odsetki od dłużnych papierów wartościowych zakład ubezpieczeń wykazuje na stronie Ct:

1. w pozycji niezrealizowane zyski z lokat,

2. w pozycji kapitał z aktualizacji wyceny,

3. w pozycji przychody z lokat.

1. Wykup dłużnych papierów wartościowych wykazuje się w rachunku wyników w pozycji:

1. Wynik z rewaloryzacji lokat,

2. Wynik z realizacji lokat,

3. Przychody z tytułu odsetek o dłużnych papierów wartościowych.

1. Lokaty terminowe w bankach zakład ubezpieczeń wycenia na dzień bilansowy według:

1. Wartości godziwej,

2. Wartości nabycia,

3. Wartości nominalnej.

1. Zarachowane odsetki od lokaty terminowej w banku zakład ubezpieczeń wykazuje:

1. W rozliczeniach międzyokresowych,

2. W należnościach,

3. Odsetki zwiększają wartość lokaty.

1. W kapitale z aktualizacji wyceny ujmuje się:

1. Nie zrealizowane zyski z lokat długoterminowych

2. Nie zrealizowane zyski z lokat krótkoterminowych,

3. Zrealizowane zyski z lokat długoterminowych.

1. Nieruchomości zakład ubezpieczeń wycenia według:

1. Wartości godziwej,

2. Wartości nabycia pomniejszonej o wartość dotychczasowego umorzenia,

3. Wartości godziwej lub wg wartości nabycia pomniejszonej o dotychczasowe umorzenie w zależności czy nieruchomość jest lokatą, której ryzyko ponosi ubezpieczający:

1. Lokaty ubezpieczeń na życie, gdzie ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający wycenia się:

1. Wg wartości godziwej,

2. Wg wartości nabycia,

3. Część wg wartości godziwej, część wg wartości nabycia.

1. Rezerwa na trwałą utratę wartości lokaty ujmowana jest na stronie Dt:

1. W aktywach jako pomniejszenie lokaty,

2. W pasywach w pozycji „inne rezerwy”,

3. W aktywach w rozliczeniach międzyokresowych.

1. Naliczone odsetki od pożyczek ujmowane są po stronie Dt:

1. Jako zwiększenie tych pożyczek,

2. Jako należności,

3. Jako rozliczenia międzyokresowe.

1. Nabyte akcje ujmuje się w księgach rachunkowych miesiącu, w którym:

1. Została zawarta umowa kupna akcji,

2. Zakład ubezpieczeń zapłacił za akcję,

3. Została zawarta umowa i zakład zapłacił za akcje.

1. Przedpłata za zakup dłużnych papierów wartościowych ujmowana jest przez zakład ubezpieczeń:

1. Jako papier wartościowy,

2. Jako należność,

3. Jako kwota rozliczeń międzyokresowych.

1. Koszty prowizji maklerskich pobieranych przy zakupie akcji ujmowane są po stronie Dt:

1. Koszty administracyjne,

2. Koszty działalności lokacyjnej,

3. Koszty te zwiększają wartość lokaty.

1. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek odrębnej ewidencji:

1. Lokat w jednostkach zależnych,

2. Lokat w jednostkach powiązanych,

3. Lokat w jednostkach stowarzyszonych.

1. Koszty działalności lokacyjnej obejmują koszty:

1. Wewnętrzne,

2. Zewnętrzne,

3. Wewnętrzne i zewnętrzne.

1. Wydatki na lokaty prezentuje:

1. Bilans,

2. Rachunek wyników,

3. Przepływy pieniężne.

1. Zmniejszenie odpisu aktualizującego wartość lokaty:

1. Zwiększa wynik finansowy zakładu,

2. Zmniejsza wynik finansowy zakładu,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

VI

1. Przyrost rezerw techniczno – ubezpieczeniowych stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Koszt,

2. Przychód,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

1. Przyrost udziału reasekuratora w rezerwach techniczno – ubezpieczeniowych stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Zmniejszenie przychodu,

2. Zmniejszenie kosztu,

3. Zwiększenie kosztu

1. Uzupełnienie rezerwy składek stanowi:

1. Rezerwa na niewypłacone odszkodowania i świadczenia,

2. Rezerwa na pokrycie ryzyka niewygasłego,

3. Rezerwa na wyrównanie szkodowości.

1. Rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia tworzy się na pokrycie:

1. Wyłączenie szkód zgłoszonych do dnia bilansowego,

2. Wyłącznie szkód zaistniałych do dnia bilansowego,

3. Wyłącznie szkód zgłoszonych po dniu bilansowym.

1. W rezerwie na niewypłacone odszkodowania i świadczenia wyróżnia się następujące kategorie szkód:

1. Szkody zgłoszone i szkody zaistniałe,

2. Szkody zgłoszone oszacowane i nieoszacowane,

3. Szkody zgłoszone nieoszacowane, szkody zgłoszone oszacowane oraz szkody zaistniałe, lecz niezgłoszone.

1. Nazwa IBNR dotyczy:

1. Rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia,

2. Rezerw na szkody zgłoszone,

3. Rezerw na szkody zaistniałe, lecz niezgłoszone.

1. Rezerwę na wyrównanie szkodowości tworzy się na pokrycie przyszłych wahań współczynnika szkodowości:

1. Brutto,

2. Na udziale własnym,

3. Brutto i na udziale własnym.

1. Rezerwy ubezpieczeń na życie ustalane są:

1. Indywidualnie dla każdej umowy ubezpieczenia,

2. Łącznie dla poszczególnych gru ubezpieczeń,

3. Indywidualnie dla każdej umowy ubezpieczenia lub łącznie dla poszczególnych grup ubezpieczenia, pod warunkiem, że daje ona ten sam rezultat, co metoda indywidualna.

1. Obliczenia rezerw mogą być dokonywane jedynie przez aktuariusza w przypadku:

1. Wszystkich rezerw techniczno – ubezpieczeniowych,

2. Rezerw ubezpieczeń na życie, rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

1. Rezerwę składek tworzy:

1. Część składki przypisanej przechodząca na przyszłe okresy sprawozdawcze pomniejszona o koszty akwizycji,

2. Część składki przypisanej przechodząca na przyszłe okresy sprawozdawcze, pomniejszona o część kosztów administracyjnych,

3. Składka przypisana przypadająca na następne okresy sprawozdawcze.

1. Rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe na udziale własnym to:

1. Rezerwy brutto pomniejszone o udział reasekuratorów w rezerwach,

2. Rezerwy brutto powiększone o udział reasekuratorów w rezerwach,

3. Rezerwy brutto przez uwzględnieniem udziału reasekuratora.

1. Zmniejszenie rezerwy składek:

1. Nie wpływa na wynik,

2. Jest zmniejszeniem przychodu,

3. Jest zmniejszeniem kosztu.

1. Udział reasekuratora w rezerwie na niewypłacone odszkodowania i świadczenia stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Koszt,

2. Przychód,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

1. Rozwiązanie rezerw techniczno –ubezpieczeniowych stanowi dla zakładu ubezpieczeń:

1. Koszt,

2. Przychód,

3. Nie wpływa na wynik zakładu.

1. Odszkodowania wypłacone ujmuje się w miesiącu, w którym:

1. Zakład ubezpieczeń przeznaczył środki na wypłatę,

2. Dokonał faktycznej zapłaty,

3. Ujął zobowiązania wobec ubezpieczonego.

1. Rachunek wyników zakładu ubezpieczeń obejmuje:

1. Ogólny rachunek wyników,

2. Techniczny rachunek ubezpieczeń,

3. Techniczny rachunek ubezpieczeń i rachunek wyników.

1. Wpływy i wydatki z tytułu działalności ubezpieczeniowej wykazywane są w:

1. Ogólnym rachunku wyników,

2. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. Sprawozdaniu z przepływu środków pieniężnych.

1. Margines wypłacalności w dziale I oblicza się na podstawie danych o:

1. Składce przypisanej,

2. Odszkodowaniach i świadczeniach,

3. Rezerwach ubezpieczeń na życie.

1. Margines wypłacalności w dziale II ustala się na bazie:

1. Składek przypisanych oraz odszkodowań i świadczeń,

2. Określonych pozycji bilansu,

3. Rezerw techniczno – ubezpieczeniowych.

1. Środki własne zakładu ubezpieczeń ustala się na podstawie:

1. Składek przypisanych oraz odszkodowań i świadczeń,

2. Określonych pozycji bilansu,

3. Rezerw techniczno – ubezpieczeniowych.

1. Kapitał gwarancyjny wynosi:

1. ½ marginesu wypłacalności,

2. 2/3 marginesu wypłacalności,

3. 1/3 marginesu wypłacalności.

1. Jeżeli środki własne są niższe od marginesu wypłacalności, to zakład ubezpieczeń:

1. Musi przedstawić organowi nadzoru plan finansowy,

2. Musi przedstawić organowi nadzoru krótkoterminowy plan wypłacalności,

3. Przedstawi plan finansowy na żądanie organu nadzoru.

1. Jeżeli środki własne są niższe od kapitału gwarancyjnego, to zakład ubezpieczeń:

1. Przedstawi plan finansowy na żądanie organu nadzoru,

2. Musi przedstawić plan finansowy organowi nadzoru,

3. Musi przedstawić organowi nadzoru krótkoterminowy plan wypłacalności.

1. Margines wypłacalności na bazie składek ustala się na podstawie:

1. Rocznej składki zarobionej,

2. Rocznej składki przypisanej,

3. Średniej składki zarobionej z 3 ostatnich lat.

1. Margines wypłacalności na bazie szkód ustala się na podstawie:

1. Rocznej wysokości odszkodowań wypłaconych,

2. Średniej z 3 ostatnich lat odszkodowań wypłaconych,

3. Rocznej wysokości odszkodowań wypłaconych i zmiany stanu rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

1. Udział reasekuratora w rezerwie składek ujmuje się w sprawozdaniu finansowym:

1. W ogólnym rachunku wyników,

2. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. W bilansie.

1. Udział reasekuratora w zmianie stanu rezerw składek ujmuje się z sprawozdaniu finansowym:

1. W bilansie,

2. W ogólnym rachunku wyników,

3. W technicznym rachunku ubezpieczeń.

1. Rezerwy techniczno ubezpieczeniowe traktowane są w zakładzie ubezpieczeń jako:

1. Zobowiązania,

2. Należności,

3. Przychody przyszłych okresów.

1. Rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe ujmowane są w:

1. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. Bilansie,

3. Rachunku przepływów pieniężnych.

1. Zmiana stanu rezerwy to:

1. Różnica między rezerwą na koniec okresu, a rezerwą na początek okresu,

2. Różnica między rezerwą na początek okresu, a rezerwą na koniec okresu,

3. Przyrost wartości rezerwy.

1. Indywidualna metoda tworzenia rezerw techniczno – ubezpieczeniowych musi być stosowana obligatoryjnie w odniesieniu do:

1. Rezerwy składek ubezpieczeniowych w ubezpieczeniach na życie,

2. Rezerwy składek ubezpieczeniowych w pozostałych ubezpieczeniach osobowych i majątkowych,

3. Rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

1. Metoda aktuarialna tworzenia rezerw techniczno – ubezpieczeniowych musi być wykorzystana w odniesieniu do:

1. Rezerwy matematycznej,

2. Rezerwy składek ubezpieczeniowych,

3. Rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

1. Uzupełnieniem rezerwy składek ubezpieczeniowych jest rezerwa:

1. Na niewypłacone odszkodowania i świadczenia,

2. Na ryzyka niewygasłe,

3. Na wyrównanie szkodowości (ryzyka).

VII

1. Składkę przypisaną tworzą:

1. Kwoty składek należne z tytułu zawartych umów ubezpieczenia,

2. Kwoty składek, które wpłynęły na konto zakładu ubezpieczeń,

3. Kwoty składek odpowiadające świadczonej w okresie ochronie ubezpieczeniowej.

1. Zasady ewidencji składki przypisanej są:

1. Jednakowe dla wszystkich zakładów ubezpieczeń,

2. Różne w zależności od rodzaju prowadzonej działalności,

3. Różne w zależności od rodzaju działalności i okresu, na jaki została zawarta umowa.

1. W przypadku ubezpieczeń działu II (ubezpieczenia majątkowe i pozostałe osobowe) zasady ewidencji składki przypisanej:

1. Są jednakowe dla wszystkich zakładów,

2. Różnią się zależności od momentu rozpoczęcia świadczenia ochrony ubezpieczeniowej,

3. Różnią się w zależności od faktu, czy umowa została zawarta na czas określony, czy też nie.

1. W przypadku ubezpieczeń działu I (ubezpieczenia na życie) zasady ewidencji składki przypisanej:

1. Są jednakowe dla wszystkich zakładów,

2. Różnią się w zależności od momentu rozpoczęcia świadczenia ochrony ubezpieczeniowej,

3. Różnią się w zależności od faktu czy umowa została zawarta na okres 1 roku, czy też okres dłuższy.

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w styczniu na okres 1 roku za łączną składkę 1000zł, płatną w czterech równych ratach co kwartał, składka przypisana brutto z pierwszy kwartał wyniesie:

1. 750,00

2. 250,00

3. 1000,00

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w styczniu na okres 1 roku, za łączną składkę 1000zł, płatną w czterech równych ratach co kwartał, składka zarobiona brutto za pierwszy kwartał wyniesie:

1. 750,00

2. 250,00

3. 1000,00

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w grudniu za cały następny rok za łączną kwotę 2000zł, płatną w dwóch równych ratach (pierwsza w grudniu, druga w czerwcu), składka przypisana brutto z za pierwsze półrocze następującego roku wyniesie:

1. 0,00

2. 500,00

3. 2000,00

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w grudniu za cały następny rok, za łączną składkę 2000zł, płatna w dwóch równych ratach (pierwsza w grudniu, druga w czerwcu), składka zarobiona brutto na pierwsze półrocze następnego roku wyniesie:

1. 0,00

2. 500,00

3. 1000,00

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w grudniu na czas nieokreślony ze składką płaconą miesięcznie w wys. 200zł składką przypisana brutto za pierwsze półrocze następnego roku wyniesie:

1. 0,00

2. 1200,00

3. 2400,00

1. W przypadku zawarcia przez zakład ubezpieczeń majątkowy umowy ubezpieczenia w grudniu na czas nieokreślony ze składką płaconą miesięcznie w wys. 200zł składka zarobiona brutto za pierwsze półrocze następnego roku wyniesie:

1. 0,00

2. 1200,00

3. 2400,00

1. W przypadku umowy zawartej przez zakład ubezpieczeń na życie w grudniu ze składką płatną miesięcznie w wysokości 100zł składka przypisana w I kwartale następnego roku wyniesie:

1. 400,00

2. 300,00

3. 200,00

1. Czy składka przypisana może być równa składce zainkasowanej?

1. Nie,

2. Tak, pod warunkiem, że terminy płatności składek przypadają w tym samym okresie, w którym zawarto umowy,

3. Tak, pod warunkiem, że kwoty otrzymane z tytułu zawartych umów ubezpieczenia odpowiadają kwocie składek należnych w okresie sprawozdawczym.

1. Czy składka przypisana może być równa składce zarobionej?

1. Nie,

2. Tak, pod warunkiem że wartość rezerwy składek nie ulegnie zmianie,

3. Tak, pod warunkiem, że wartość rezerwy składek zwiększy się o tę samą kwotę, co składka przypisana.

1. Czy składka przypisana może być niższa od składki zarobionej?

1. Nie,

2. Tak, pod warunkiem, że w okresie sprawozdawczym poziom rezerwy składek ulega zwiększeniu,

3. Tak, pod warunkiem, że w okresie sprawozdawczym poziom rezerwy składek ulegnie zmniejszeniu.

1. Czy koszty reklamy są kosztem akwizycji:

1. Tak,

2. Nie,

3. Tak, pod warunkiem, że mamy do czynienia z reklamą produktów ubezpieczeniowych.

1. Czy wynagrodzenia pracowników jednostek terenowych są kosztem akwizycji?

1. Tak, podarunkiem, że zajmują się inkasowaniem składek,

2. Nie,

3. Tak, ale pod warunkiem, że dotyczą pracowników zajmujących się zawieraniem umów ubezpieczenia.

1. Składka należna z tytułu zawartych umów reasekuracji czynnej:

1. Pomniejsza wartość składki przypisanej ogółem w okresie,

2. Powiększa wartość składki przypisanej ogółem w okresie,

3. Nie wpływa na łączną wartość składki przypisanej ogółem zakładu.

1. Czy w sytuacji, gdy zakład ubezpieczeń stosuje zniżki pozataryfowe ma obowiązek ująć jako składkę przypisaną:

1. Składkę przed uwzględnieniem tych zniżek,

2. Składkę po uwzględnieniu wartości tych zniżek,

3. Zakład ubezpieczeń ma prawo wyboru w tym zakresie.

1. Czy w sytuacji, gdy w ubezpieczeniach na życie termin płatności składki dopiero na koniec półrocza danego roku, to w sprawozdaniu finansowym za pierwszy kwartał zakład ubezpieczeń:

1. Nie wykaże żadnych składek,

2. Zarachuje składkę z okres I kwartału,

3. Powyższa sytuacja w ogóle nie wystąpi, gdyż wszystkie składki zostały wykazane w okresie w którym umowa została zawarta.

VIII

1. Elementem sprawozdania finansowego prezentującym sytuację majątkowo – kapitałową jest:

1. Bilans,

2. Techniczny rachunek ubezpieczeń,

3. Sprawozdanie ze zmian w kapitale własnym.

1. Sprawozdanie z działalności za rok obrotowy jest sporządzane przez:

1. Zarząd zakładu ubezpieczeń,

2. Głównego księgowego,

3. Radę nadzorczą.

1. Informacja dodatkowa jako element składowy sprawozdania finansowego ma charakter:

1. Podstawowy – jest najważniejszym elementem składowym sprawozdania finansowego zakładu ubezpieczeń,

2. Uzupełniający – wyjaśnia co składa się na wybrane pozycje sprawozdania finansowego,

3. Podsumowujący – prezentuje ocenę sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń.

1. W podziale na grupy i rodzaje ubezpieczeń zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej zakład ubezpieczeń musi sporządzić:

1. Bilans,

2. Techniczny rachunek ubezpieczeń,

3. Ogólny rachunek zysków i strat.

1. Dominującą zasadą rachunkowości przy wycenie aktywów i pasywów jest zasada:

1. Adekwatności przychodów i kosztów,

2. Ostrożnej wyceny,

3. Memoriału.

1. Rachunek przepływów pieniężnych prezentuje sytuację finansową zakładu ubezpieczeń w ujęciu:

1. Kasowym,

2. Memoriałowym.

1. Sprzedaż rzeczowych aktywów trwałych zostanie ujęta w:

1. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

2. Ogólnym rachunku zysków i strat,

3. Sprawozdaniu ze zmian w kapitale własnym.

1. Prognoza na temat przyszłej sytuacji zakładu ubezpieczeń zawarta jest w :

1. Bilansie,

2. Informacji dodatkowej,

3. Sprawozdaniu z działalności za rok obrotowy.

1. Wartość rezerw techniczno – ubezpieczeniowych ujęta jest w:

1. Bilansie,

2. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. Rachunku przepływów pieniężnych.

1. W rachunku przepływów pieniężnych zakładu ubezpieczeń wyróżnia się następujące rodzaje przepływów:

1. Techniczny, lokacyjny,

2. Operacyjny, lokacyjny, finansowy,

3. Techniczny, lokacyjny, operacyjny.

1. Amortyzacja środków trwałych zaliczana jest przez zakład ubezpieczeń do:

1. Pozostałych kosztów operacyjnych,

2. Kosztów administracyjnych,

3. Pozostałych kosztów technicznych.

1. Fundusz prewencyjny ujmuje się w bilansie w:

1. W kapitałach własnych,

2. W zobowiązaniach,

3. Z innych rezerwach.

1. Konto rozrachunki z pośrednikami ubezpieczeniowymi służy do ewidencji rozrachunków:

1. Wszystkich agentów i brokerów,

2. Wyłącznie agentów i brokerów ubezpieczeniowych,

3. Brokerów ubezpieczeniowych reasekuracyjnych.

1. Udział reasekuratora w rezerwach techniczno – ubezpieczeniowych ujmowany jest w bilansie:

1. W pasywach jako wielkość dodatnia,

2. W pasywach jako wielkość ujemna,

3. W aktywach.

1. Techniczny rachunek ubezpieczeń sporządzany jest w podziale na grupy ubezpieczeń

1. Łącznie dla działalności zakładu,

2. Dla działalności pośredniej,

3. Dla działalności bezpośredniej.

1. Techniczny rachunek ubezpieczeń sporządzany jest w podziale na klasy rachunkowe

1. Łącznie dla działalności zakładu,

2. Dla reasekuracji czynnej,

3. Dla działalności bezpośredniej.

1. Wynik techniczny zakładu ubezpieczeń jest prezentowany w:

1. Bilansie,

2. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. Rachunku przepływów pieniężnych.

1. Konto „rozliczenie wyniku finansowego” na moment sporządzenia bilansu może wykazywać saldo:

1. Dt,

2. Ct lub Dt,

3. Nie może wykazywać salda.

1. Konto „nierozliczony wynik finansowy z lat ubiegłych” jest kontem:

1. Wynikowym,

2. bilansowym,

3. rozliczeniowym.

1. Saldo Dt konta „nierozliczony wynik finansowy z lat ubiegłych” oznacza:

1. Stratę z lat ubiegłych,

2. Stratę z roku bieżącego,

3. Nie podzielony zysk.

1. Przychody z tytułu składek ubezpieczeniowych są wykazywane w:

1. Ogólnym rachunku zysków i strat,

2. Technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. Informacji dodatkowej.

1. Sprawozdaniem finansowym najpewniej prezentującym wynik finansowy zakładu ubezpieczeń jest:

1. Bilans,

2. Techniczny rachunek ubezpieczeń,

3. Ogólny rachunek zysków i strat.

1. Podstawowymi kosztami działalności technicznej zakładu ubezpieczeń są:

1. Koszty akwizycji,

2. Odszkodowania i świadczenia,

3. Koszty administracyjne.

1. Odsetki z tytułu nieterminowego regulowania składek ubezpieczeniowych są traktowane z zakładzie ubezpieczeń jako:

1. Podstawowy przychód techniczny,

2. Pozostały przychód techniczny,

3. Pozostały przychód operacyjny.

1. Saldo konta „wynik finansowy” jest przenoszone na konto:

1. „nierozliczony wynik finansowy z lat ubiegłych”,

2. „rozliczenie wyniku finansowego”,

3. Nie przenosi się na inne konto, ale wykazuje bezpośrednio w bilansie.

1. Przykładem pozostałego przychodu operacyjnego dla zakładu ubezpieczeń jest:

1. Prowizja z tytułu wykonywania czynności komisarza awaryjnego,

2. Odsetki od lokaty terminowej,

3. Składka ubezpieczeniowa otrzymana z tytułu reasekuracji czynnej.

IX

1. Identyfikację źródeł trudności płatniczych umożliwia analiza:

1. Technicznego rachunku ubezpieczeń,

2. Ogólnego rachunku zysków i strat,

3. Analiza sprawozdania z przepływów pieniężnych.

1. Ustalenie sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń jest możliwe dzięki:

1. Analizie bilansu,

2. Analizie sprawozdania z przepływów pieniężnych,

3. Analizie rachunku wyników.

1. Relacje pomiędzy ceną produktu, a ceną ryzyka ubezpieczeniowego ustala się z pomocą analiz:

1. Wskaźników mieszanych,

2. Wskaźników szkodowości,

3. Wskaźników rentowności działalności ubezpieczeniowej.

1. Sprawozdanie z przepływów pieniężnych może być sporządzane:

1. Wyłącznie metodą bezpośrednią,

2. Wyłącznie metodą pośrednią,

3. Zakład ubezpieczeń ma prawo wyboru pomiędzy metodą bezpośrednią i pośrednią.

1. Margines wypłacalności ustala się na bazie danych zawartych:

1. W bilansie,

2. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. W bilansie i technicznym rachunku wyników.

1. Środki własne zakładu ubezpieczeń ustala się na bazie danych zawartych:

1. W bilansie i technicznym rachunku wyników,

2. W technicznym rachunku ubezpieczeń,

3. W bilansie.

1. Analiza wpływu wyniku finansowego na wielkość środków własnych to:

1. Analiza matchingu,

2. Analiza jakości środków własnych,

3. Analiza marginesu wypłacalności.

1. Reasekuracja bierna wpływa na:

1. Wzrost współczynnika szkodowości,

2. Spadek współczynnika szkodowości,

3. Wzrost lub spadek w zależności od okoliczności.

1. W ubezpieczeniach na Zycie większą wartość będzie miał wskaźnik poziomu:

1. Lokat długoterminowych,

2. Lokat krótkoterminowych,

3. Żaden z powyższych.

1. Przyrost rezerw na niewypłacone odszkodowania przy niezmienionym poziomie składki zarobionej wpływa na:

1. Wzrost współczynnika szkodowości,

2. Spadek współczynnika szkodowości,

3. Wzrost lub spadek w zależności od innych czynników.

1. Badanie powiązań pomiędzy aktywami i pasywami odbywa się w ramach:

1. Analizy pionowej bilansu,

2. Analizy poziomej bilansu,

3. Analizy jakości środków własnych.

1. Wskaźniki rentowności działalności ustalane są przede wszystkim w oparciu o dane dotyczące:

1. Wielkości składki zarobionej,

2. Wielkości składki zainkasowanej,

3. Wielkości składki przypisanej.

1. W analizach zyskowności działalności uwzględnia się dane o składce zarobionej w przypadku analiz:

1. Przede wszystkim ubezpieczeń majątkowych,

2. Przede wszystkim ubezpieczeń na życie,

3. Wszystkich rodzajów ubezpieczeń.

1. W analizach wskaźnikowych uwzględnia się udział reasekuratora w przypadku analiz:

1. Wszystkich rodzajów ubezpieczeń,

2. Przede wszystkim ubezpieczeń majątkowych,

3. Przede wszystkim ubezpieczeń na życie.

1. W przypadku analiz rentowności działalności ubezpieczeniowej wskaźnik zyskowności ustala się w oparciu o:

1. Wynik finansowy netto,

2. Wynik operacyjny,

3. Wynik techniczny.

1. Ustalanie stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń jest możliwe dzięki:

1. Analizie sprawozdania z przepływów pieniężnych,

2. Analizie bilansu,

3. Analizie rachunku wyników.

1. Wskaźnik szkodowości ustalany jest na bazie:

1. Wielkości składki zarobionej,

2. Wielkości składki zainkasowanej,

3. Wielkości składki przypisanej.

1. Relacje pomiędzy ceną produktu, a wielkością kosztów szkód i innych kosztów działalności ubezpieczeniowej zakładu bada się za pomocą analiz:

1. Wskaźnika miesięcznego (combined ratio),

2. Wskaźnika szkodowości,

3. Wskaźnika poziomu kosztów działalności ubezpieczeniowej.

1. Przyrost składki zarobionej przy niezmienionym poziomie kosztu szkód wpłynie na:

1. Zmniejszenie współczynnika szkodowości,

2. Zwiększenie współczynnika szkodowości,

3. Wzrost lub spadek wskaźnika szkodowości w zależności od innych czynników.

1. Korzystanie przez zakład ubezpieczeń z reasekuracji biernej wpłynie na:

1. Wzrost wskaźnika poziomu kosztów działalności ubezpieczeniowej,

2. Spadek wskaźnika poziomu kosztów działalności ubezpieczeniowej,

3. Wzrost lub spadek poziomu kosztów działalności ubezpieczeniowej z zależności od innych czynników.

1. Udział reasekuratora w składce przypisanej wpływa na:

1. Wzrost,

2. Spadek,

3. Nie wpływa

na wskaźnik poziom kosztów działalności ubezpieczeniowej.

1. Wskaźnik poziomu rezerwy na niewypłacone odszkodowania do składki przypisanej:

1. Jest dużo wyższy dla ubezpieczeń na życie,

2. Jest dużo wyższy dla ubezpieczeń majątkowych,

3. Jest na podobnym poziomie dla obu rodzajów ubezpieczeń.

1. Wskaźnik rentowności lokat należy do grupy wskaźników:

1. Efektywności składników majątku,

2. Wskaźników zdolności płatniczej,

3. Wskaźników płynności finansowe.

1. Wskaźnik rentowności kapitałów własnych należy do grupy wskaźników:

1. Wypłacalności,

2. Efektywności składników majątku,

3. Zdolności płatniczej.

1. Przy ustalaniu wskaźnika zdolności płatniczej rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe:

1. Zawsze się uwzględnia,

2. Nie uwzględnia się,

3. Uwzględnia się jedynie w wybranych przypadkach.

1. Przy ustalaniu wskaźnika rentowności lokat koszty działalności lokacyjnej:

1. Uwzględnia się,

2. Nie uwzględnia się,

3. Można nie uwzględniać, jeżeli ich poziom jest nieistotny.

1. Wskaźnik zdolności płatniczej kształtuje się na wyższym poziomie dla:

1. Ubezpieczeń na Zycie,

2. Ubezpieczeń majątkowych,

3. Wskaźnik ten kształtuje się na podobnym poziomie dla ubezpieczeń działu I oraz II.

1. W przypadku ubezpieczeń na Zycie wskaźnik poziomu należności:

1. Jest dużo wyższy od poziomu tego wskaźnika dla ubezpieczeń majątkowych,

2. Jest dużo niższy od poziomu tego wskaźnika dla ubezpieczeń majątkowych,

3. Kształtuje się na podobnym poziomie jak wskaźnik dla ubezpieczeń majątkowych.

1. Wskaźnik spłaty zobowiązań:

1. Jest dużo wyższy w przypadku ubezpieczeń majątkowych,

2. Jest dużo wyższy w przypadku ubezpieczeń na życie,

3. Kształtuje się na tym samym poziomie dla ubezpieczeń działu I oraz działu II.

1. Należne wpłaty na kapitał wpływają na:

1. Zwiększenie,

2. Zmniejszenie,

3. Nie wpływają na,

poziom wskaźnika rentowności kapitałów własnych.

1. Wzrost rezerw techniczno – ubezpieczeniowych przy niezmienionym poziomie płynnych środków finansowych wpływa na:

1. Zwiększenie,

2. Zmniejszenie,

3. Nie wpływa na

poziom wskaźnika zdolności płatniczej.

1. Współczynnik pokrycia marginesu wypłacalności środkami własnymi kształtuje się na wyższym poziomie dla:

1. Ubezpieczeń na życie,

2. Ubezpieczeń działu II,

3. Kształtuje się na tym samym poziomie dla:

1. Osiągany przez zakład ubezpieczeń zysk netto wpływa na:

1. Zwiększenie,

2. Zmniejszenie,

3. Nie wpływa na,

współczynnik pokrycia marginesu wypłacalności środkami własnymi.

1. Wskaźniki dynamiki przychodów i kosztów należą do grupy wskaźników:

1. Sprawności działania,

2. Rentowności działania,

3. Efektywności majątku.

1. Wskaźnik poziomu rezerw składek do składki przypisanej:

1. Jest dużo wyższy dla ubezpieczeń na życie,

2. Jest dużo wyższy dla ubezpieczeń majątkowych,

3. Jest na podobnym poziomie dla obu rodzajów ubezpieczeń.