Kurt Joos (1901 – 1979)

Jooss miał w swoim zespole wielu tancerzy żydowskiego pochodzenia i wywołało to wiele problemów przed II WS. W 1933 wyjeżdża z Niemiec i jego szkoła pracuje pod presją i wedle wymagań nazistowskich. W czasie studiów asystował Labanowi przy badaniach dotyczących ruchu ciała ludzkiego w tańcu, co później wywarło duży wpływ na kształtowanie się stylu propagowanego przez samego Joossa. W swoich widowiskach tanecznych wykorzystał też zasady baletu klasycznego, który również wcześniej studiował. Wykorzystując elementy z różnych technik Joss stworzył swój własny system dyscypliny ruchowej, który polegał głównie na obiektywnym przekazywaniu stanów emocjonalnych poprzez odpowiadające im ruchy.

Der Grune Tisch (Zielony Stół) - 1932

Ein Totentanz (Taniec śmierci)

Nawiązanie do: I wojny światowej, taniec śmierci (równosć w hierarchii statusów społecznych wobec śmierci); traktatu wersalskiego (obrady przy zielonym stole). Symbolizm, gra znaczeń. Inspiracja: Alfred Kubin (Wojna) – malarz austriacki. Muzyka na dwa fortepiany. Zdobywca pierwszej nagrody na festiwalu w Paryżu

Gra obrazów, panowie w czerni, pożegnanie, bitwa, uchodźcy, partyzantka, spelunka i walczyk, procesja – pokłosie wojny (danse macabre).

• taniec polityków, obrady, decyzja wojny (wiemy to z ich zachowania, ubioru, z historii, maski, związane z warunkami technicznymi)

• taniec śmierci – solo, Bóg wojny, przyjmuje pewną pozycje, manifestacja siły, ciało pochłania i zagarnia, pojawia się w momentach gdy ktoś umiera, kosi, ścina od góry do dołu. Izolacja rytmiczna ruchów. Obszerne szeroko rozstawione nogi, ruchy przypominające koszenie, symbolika krzyża (krzyżowanie ruchów), ciężar przeniesiony nisko do miednicy.

• Mężczyzna w meloniku/cwaniaczek pojawia się, służy śmierci, ubiór podobny do mima. Kłania się śmierci, współpracuje z nim, zarabia na wojnie (podobnie jak ludzie sprzedający broń). Zmienia się muzyka gdy pojawia się mim, która również sugeruje jego charakter. Służy śmierci, ale jest postacią realną.

• Scena kobiet, refleksy świetlne przypominają palące się ruiny, żałobne ruchy i muzyka. Śmierć z kurtuazją prosi do tańca kobietę. Każdy ruch jest wolny i starannie wykończony. „Ostatni taniec”?

• Kompozycja klamrowa - powrót do pierwszej sceny.