Jezu

Ile w Tobie miłości

Ile cierpliwości

Dla mnie grzesznego

Dla mojej słabości

Przez innych zapomnianego

Jak szmata porzuconego

W zakurzonym kącie leżący

W swym grzechu bezradnie trwający

Ty Jezu w swej miłości

Podnosisz mnie z upadłości

Nie bojąc się zabrudzić ręce

I nie myśląc

Że przeze mnie jesteś właśnie w męce

Tak przytulasz mnie do serca

Szmatę grzeszną w swej marności

Wiedząc wszystko, o mojej słabości

Ocierając rany swoje

Zabierając to, co moje

Zanurzając w Krwi Najświętszej

Tak kropla po kropli

Obmywasz mnie z grzechu powoli

Zabierasz, co w sercu najbardziej boli

I choć nie raz tak upadałem

I w moim sercu znowu pobladłem

Ty w swej miłości mnie nie opuszczasz

Podnosisz powoli i znowu przytulasz

Nie pozwalając bym w grzechu kulał

Bym swoje życie do końca zamulał

Mój Jezu

Jak dobrze, że jesteś