Wilgotność naturalna – to taka wilgotność która charakteryzuje zawartość wody w gruncie w warunkach normalnych a wiec bezpośrednio w terenie w_n obliczamy ze wzoru:$w_{n} = \frac{m_{\text{mt}} - m_{\text{st}}}{m_{\text{st}} - m_{t}}$ m_mt – masa wilgotnej próbki z masą parowniczki [g] m_st – masa próbki wysuszonej z masą parowniczki [g] m_t – masa parowniczki [g]Wynik ostateczny przyjmujemy jako średnia arytmetyczną wartości obu oznaczeń, jeżeli różnica nie przekracza 5% wartości średniej lub z wzoru w = m_w/m_s Gęstością objętościową (ρ) gruntu nazywa się stosunek masy próbki gruntu (w stanie naturalnym) do jej objętości. $\rho = \frac{m_{n}}{V}$ m_n-masa próbki gruntu w stanie naturalnym, V- objętość badanej próbki gruntu. Gęstość objętościowa jest jednym z parametrów charakteryzujących strukturalno- teksturalne właściwości gruntów. Jej wartość zależy od składu mineralnego, porowatości i wilgotności gruntów. W zależności od rodzaju gruntu oraz stanu i wielkości próbki, przeznaczonej do badań, przy oznaczaniu gęstości objętościowej gruntu stosuje się jedną z czterech metod: 1. metodę pierścienia tnącego 2. metodę rtęciową 3. metodę wyporu hydrostatycznego ( parafinowania ) 4. metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze. Pierwsze trzy metody stosuje się przy badaniu gruntów spoistych, drugą i trzecią również dla gruntów skalistych, metodę czwartą - przy badaniu gruntów niespoistych. Spośród wymienionych powyżej metod oznaczania gęstości objętościowej metoda pierścienia tnącego jest metodą najprostszą, najszybszą i przy dokładnym wykonaniu oznaczenia pozwala również na uzyskanie bardzo dokładnych wyników. Należy więc ją stosować zawsze tam, gdzie rodzaj, stan gruntu oraz jego ilość na to pozwalają. Stopień plastyczności - $I_{L} = \frac{\left( w_{n} - w_{P} \right)}{w_{L} - w_{P}}$ w_n-wilgotność naturalna, w_P-granica plastyczności, w_L- granica płynności. Wyróżnia się sześć stanów gruntu: zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny i płynny. Konsystencje: zwarta plastyczna i płynna Granica plastyczności w_Pjest to wilgotność jaką ma grunt na granicy stanu półzwartego i twardoplastycznego. Przy tej wilgotności wałeczek gruntu, podczas jego wałeczkowania na dłoni, pęka po osiągnięciu średnicy 3mm lub podniesiony za jeden koniec rozpada się na części. Granicą płynności w_L nazywa się wilgotność gruntu na granicy stanu miękkoplastycznego i płynnego. Przyjmuje się, że granicy płynności odpowiada wilgotność gruntu, przy której bruzda wykonana w paście gruntowej umieszczonej w miseczce aparatu Casagrande'a, łączy się na długości 10 mm i wysokości 1 mm przy 25-tym uderzeniu miseczki o podstawę aparatu. Wskaźnik plastyczności – I_P = W_L − W_p Wskaźnik plastyczności określa plastyczne właściwości gruntu, wskazując ile wody wchłania grunt przy przejściu ze stanu półzwartego w stan płynny, a więc podając zakres wilgotności, w których grunt ma właściwości plastyczne.

Skały okruchowe – skały powstające w wyniku nagromadzenia się okruchów skalnych i ziaren mieszanych w zbiorniku wodnym lub na lądzie. Do powstania skały osadowej prowadzi kilka procesów: wietrzenie, transport, sedymentacja i diageneza. Podział ze względu na lepiszcze: sypkie, spoiste, scementowane Diageneza, zespół procesów prowadzących do przemiany luźnych osadów w spoistą skałę. Pod wpływem ciśnienia wyższych warstw następuje gęstsze upakowanie luźnych składników mineralnych (kompakcja). Cechy struktury :Frakcja – umowny przedział średnic ziarna wyrażony w milimetrach.Kamienista>40mm, Żwirowa(Psefitowa) 40-2mm, Piaskowa(Psamitowa)2-0,05mm Pyłowa (aleurytowa)0,05-0,002mm Iłowa(Pelitowa)<0,002mm Stopień selekcji – skały o wysokim stopniu selekcji to te które składają się z ziaren o mniej więcej tej samej średnicy. Stopień obtoczenia ziaren – jest tu 4 stopniowa skala(ostrokrawędziste/słabo obtoczone/obtoczone/dobrze obtoczone) przy opisywaniu stopnia obtoczenia bierze się pod uwagę stopień zaokrąglenia krawędzi. Kształt ziaren. Charakter powierzchni ziarna Podział skał okruchowych: [sypkie i spoiste] oraz [scementowane] Tekstura- określa się ja przede wszystkim przez warstwowanie np. warstwy osadów gromadzących się w zbiornikach układają się z reguły poziomo natomiast warstwy skał gromadzących się na ladzie mogą być w różny sposób pochylone wyróżnia się 4 typy warstwowań: równoległe przekątne krzyżowe, frakcjonalne czasami na skałach okruchowych pozostają ślady na powierzchni warstw powstałe w wyniku pełzania organizmów Skały chemiczne – powstają w wyniku wytrącania się związków chemicznych z wody. Ze względu an typy związków chemicznych budujących skały chemiczne można je podzielić na następujące podgrupy: węglanowe, krzemionkowe/solno-gipsowe/żelaziste/fosforanowe. Skały organogeniczne – powstają w wyniku gromadzenia się w środowisku wodnym lub lądowym części organizmów roślinnych lub zwierzęcych. Są: pochodzenia zwierzęcego-zoogeniczne(węglanowe/krzemionkowe/ropa naftowa i surowce bitumiczne) oraz pochodzenia roślinnego-fitogeniczne (węglanowe/krzemionkowe/torfy i węgle) Struktura – jest z reguły pełno krystaliczna i na ogół jawno krystaliczna. Pojedyncze kryształy są jednak przeważnie bardzo zniekształcone w stosunku do ich właściwej postaci w wyniku działania dużych ciśnień. Tekstura – jest zawsze zbita, bezładna(nieuporządkowana) lub uporządkowana. Tekstury uporządkowane pojawiają się wtedy, gdy skała w procesie metamorfizmu poddana była ciśnieniu jednokierunkowemu(stres). W wyniku działania tego typu ciśnienia następuje uporządkowanie minerałów równoległe do siebie dłuższymi osiami kryształów tekstura taka nosi nazwę liniowej